Υποκριτές Χωρίς Σύνορα

Με την κ. Λαγκάρντ ασχολήθηκε πολύ εύστοχα ο Παντελής Μπουκάλας στη Καθημερινή της περασμένης Τετάρτης 30 Μαΐου. Και όπως βλέπουμε στον τίτλο, είναι ο ίδιος του άρθρου, αποκάλυψε  την οργάνωση που ανήκει και μάλιστα την αναφέρει ως επίτιμη πρόεδρο

* * *

Μακάρι να είχε κάποια μακρινή έστω σχέση με την αλήθεια η μισή από τις λέξεις που χρησιμοποίησε η κυρία Λαγκάρντ για να εκφράσει την τόση συμπόνια της για τους κατοίκους του Νίγηρα και την αριστοκρατική ξινίλα της για τους Ελληνες. Μακάρι δηλαδή να νοιαζόταν όντως για τα παιδιά της αφρικανικής χώρας, που στριμώχνονται δύο και τρία σε μια καρέκλα για να μάθουν γράμματα, και θα της συγχωρούσαμε και τη σφοδρότερη αντιπάθεια για μας εδώ τους τριτοκοσμικούς του Πρώτου Κόσμου. Αν έπειθε -λέμε τώρα- το Ταμείο του οποίου ηγείται να χαραμίσει βρε αδερφέ κάτι από τα κέρδη του και από τα μπόνους των στελεχών του, ένα, δύο, δέκα εκατομμύρια δολάρια, για να χτιστούν σχολεία στον Νίγηρα, ή σε οποιαδήποτε άλλη χώρα της Αφρικής, μετά χαράς θα παρακαλούσαμε τους δεσποτάδες μας να δοξολογούν το όνομά της στο τέλος της λειτουργίας κάθε Κυριακή («ταις πρεσβείαις...», ξέρετε). Και θα συγκεντρώναμε υπογραφές διαδικτυακώς, ζητώντας να στηθεί στο Καϊμακτσαλάν άγαλμά της ισοϋψές του Πύργου του Αϊφελ.
Αλλά η κ. Λαγκάρντ, με μια απίστευτη χοντροκοπιά κρυμμένη κάτω από τα φτιασίδια της λεπτότητας, θέλοντας να ειρωνευτεί και να εμπαίξει τους Ελληνες, ενέπαιξε πρωτίστως τους κατοίκους του Νίγηρα, σαν αγία προστάτις των οποίων επιχείρησε να εμφανιστεί. Αν πράγματι νοιαζόταν γι’ αυτούς, θα ενδιαφερόταν όχι μόνο για την εκπαίδευσή τους αλλά και για την υγεία τους, αφού ένας νεκρός δεν πάει σχολείο. Και δεν μπορεί να μην ξέρει πως η υγεία τους καταστρέφεται από τις εξορύξεις ουρανίου που γίνονται δίχως καμία μέριμνα προστασίας. Και ποια εταιρεία εξορύσσει; Η κρατική γαλλική Areva, που με την αγρίως κερδοθηρική δράση της έχει μολύνει το πόσιμο νερό της χώρας. Και ποια υπουργός Οικονομικών αποφάσισε να αυξήσει το μετοχικό κεφάλαιο της εταιρείας ώστε να ανταποκριθεί καλύτερα στα γαλλικά περί ουρανίου όνειρα; Μα, η κ. Λαγκάρντ. Το 2010.
Αν λοιπόν η αγωνία της για το δράμα της Αφρικής τής στερεί τον ύπνο, και αν το χριστιανικό της φρόνημα πληγώνεται βαθιά που δεν μπορεί, έτσι υπεραπασχολημένη όπως είναι, να θέσει εαυτόν στους εθελοντές, δεν έχει παρά να ακολουθήσει τη δηλητηριώδη πρόταση ορισμένων συμπατριωτών της: Να παραιτηθεί. Ωστε να μην την πνίξουν οι τύψεις.
Ξέρει βέβαια η κ. Λαγκάρντ ότι στο καταστατικό του ΔΝΤ κανένα άρθρο δεν προβλέπει τη συμπόνια, τη φιλανθρωπία, την αλληλεγγύη. Δεν είναι αυτή η δουλειά του Ταμείου και της προέδρου του. Ξέρει επίσης ότι ενώ υπάρχουν Γιατροί του Κόσμου, Γιατροί Χωρίς Σύνορα, Δημοσιογράφοι του Κόσμου κ.ο.κ., δεν υπάρχουν και δεν θα υπάρξουν ποτέ Τραπεζίτες του Κόσμου, Χρηματιστές του Κόσμου, Επενδυτές του Κόσμου. Αν ήταν δυνατή ή νοητή η ύπαρξή τους, ο κόσμος θα ήταν ήδη διαφορετικός, οπότε θα ήταν περιττοί. Υπάρχει όμως μια οργάνωση στην οποία θα μπορούσε να γίνει μέλος η κ. Λαγκάρντ. Και όχι απλό μέλος, αλλά και επίτιμος πρόεδρος: η οργάνωση «Υποκριτές Χωρίς Σύνορα»...