Ο φόβος δεν είναι ρατσισμός

Με την ξενοφοβία στην Ελλάδα και το πόσο υπάρχει ρατσισμός στην Ελλάδα, ασχολίθηκε ο Κώστας Λεονταρίδης σε άρθρο του στην Καθημερινή της Τετάρτης 5 Ιουνίου.

 * * *

Οι νιόφερτοι αντιμετωπίζονταν πάντα με επιφυλάξεις, περιέργεια, εχθρότητα. Μην πάμε μακριά. Ακόμα και στη δεκαετία του ’70, όταν ένα «άγνωστο» Ι.Χ. έφθανε στην πλατεία του χωριού, οι επιβάτες του ένιωθαν να τους διαπερνούν ματιές από τα καφενεία και μετά οι ερωτήσεις των ντόπιων έπαιρναν χαρακτήρα φιλικής ανάκρισης. Αλλά και κάθε καινούργιος ένοικος στην πολυκατοικία δεν περνάει από την κρησάρα και τα ιοβόλα σχόλια των υπολοίπων;
Οταν ένα παιδί αλλάξει σχολείο στη μέση της χρονιάς, δεν αντιμετωπίζει τον ιδιότυπο ρατσισμό των συμμαθητών του; Είναι εντυπωσιακό πόσο σκληροί μπορεί να γίνουν οι μικροί. Λες και προπονούνται ενστικτωδώς για τα χρόνια που θα αναμετρηθούν με την αληθινή ζωή και τους άλλους. Δεν αποτελούσαν ανδροπρεπέστατη παράδοση τα καψώνια των παλαιών φαντάρων στους καινούργιους; Οι πρωτοδιοριζόμενοι υπάλληλοι δεν περνούν ένα στάδιο αυθαίρετης αξιολόγησης από τους συναδέλφους τους που βαθμολογούν τον ενδυματολογικό κώδικα, τον τρόπο συμπεριφοράς, το λεξιλόγιο και την όρεξή τους για δουλειά;
Ο παλαιός, καλός, Λάκης Λαζόπουλος κένταγε με μαεστρία τον χαρακτήρα του μοναχικού, αδύναμου ανθρώπου, που ερχόταν αντιμέτωπος με κάθε λογής εχθρότητες. Αλλες ορατές, άλλες σφηνωμένες στο μυαλό του. Θυμάστε έναν από τους δέκα μικρούς του Μήτσους; Αυτόν που με τις πιζαμούλες του, στο φτωχικό δωμάτιο, με τοίχους νοτισμένους από ανασφάλεια, έβαζε στον εαυτό του γραπτές ασκήσεις θάρρους. Εμενε μονίμως ανεξεταστέος καθώς βαθμολογητής ήταν ο ίδιος. Στο πρόσωπο του τρεμάμενου Μήτσου, ο καθείς μας μπορούσε να διαγνώσει ό,τι του ερχόταν στο μυαλό: τον αγοραφοβικό, τον νυχτοφοβικό, τον υψοφοβικό, τον νοσοφοβικό, τον κλειστοφοβικό κ.λπ. Ο όρος ξενοφοβία δεν περιέκλειε τότε την τρέχουσα ερμηνευτική διάσταση. Ήταν βλέπετε ακόμα τα χρόνια της ευμάρειας και οι Ελληνες αντιμετώπιζαν ως βασικούς «εχθρούς» τους Ελληνες. Στην πορεία, ως απόρροια της πολυετούς ανεξέλεγκτης εισροής λαθρομεταναστών, του οικονομικού εκπεσμού και της εμπλουτισμένης εγκληματικότητας, βρήκε πεδίο δράσης και αποδοχής από μερίδα της κοινωνίας -μην το ξεχνάμε αυτό- ο λόγω τε και έργω ακροδεξιός εξτρεμισμός. Η ξενοφοβία, και μάλιστα από μέλη τής πιο σεβάσμιας ηλικιακά ομάδας, στις γειτονιές της Κυψέλης, των Πατησίων, των Σεπολίων, δεν προέκυψε από το πουθενά, αναδύθηκε από βιώματα. Και δεν θεραπεύεται με ομαδικά παραπεμπτικά σε ψυχαναλυτές ούτε ξορκίζεται με λογύδρια που απευθύνονται σε γενιές γαλβανισμένες από όσα έχουν δει τα μάτια τους.
Τη Χρυσή Αυγή την τσακίζεις εκλογικά μόνον εάν εξαλείψεις τα αίτια πάνω στα οποία χτίζει· ανεργία, φόβος, εγκληματικότητα. Εάν δεν επιτευχθεί εγκαίρως αυτό, εκτιμώ και φοβάμαι ότι τα αποτελέσματα στις ερχόμενες εκλογές (δημοτικές-ευρωεκλογές), με εκτόνωση «ψήφου θυμού», θα είναι ένα οδυνηρότατο σοκ. Εντός και εκτός συνόρων. Ένας χρόνος (μόνο) απέμεινε.