Στο μυαλό του Αντώνη

Να μπει στο μυαλό του πρωθυπουργού, που τα κατάφερε τόσο ...ωραία, κατά (και μετά) τα στην ΕΡΤ προσπαθεί να μπει η Ξένια Κουναλάκη στην Καθημερινή της περασμένης Πέμπτης 27 Ιουνίου

 * * *

Τι απέμεινε από το κλείσιμο της ΕΡΤ; Δύο εβδομάδες έχουν παρέλθει, μια κυβέρνηση έπεσε, ένας εταίρος αποχώρησε, τόνοι μελάνης χύθηκαν και ποιο ακριβώς ήταν το αποτέλεσμα της πράξης αυτής; Πρώτον, το «μαύρο» παραμένει. Δεύτερον, μετριοπαθείς υπολογισμοί των εργαζομένων τοποθετούν το κόστος του κλεισίματος από 300 εκατομμύρια ευρώ μέχρι μισό δισεκατομμύριο – ακόμη και υπερβολικές να είναι οι εκτιμήσεις τους, έστω ότι είναι τα μισά, πάλι πολλά είναι αν αναλογιστεί κανείς ότι για φέτος επρόκειτο να έχει πλεόνασμα 80 εκατ. Τα προαναφερθέντα ποσά προκύπτουν από τις αποζημιώσεις, τις ρήτρες συμβολαίων που έχουν αθετηθεί, τα διαφυγόντα διαφημιστικά έσοδα. Τρίτον, οι «καταληψίες» απολυμένοι εργαζόμενοι έχουν ηθικό δίλημμα αν πρέπει να εγκαταλείψουν τις εγκαταστάσεις του Ραδιομεγάρου, γιατί είναι χρεωμένοι με μεγάλο μέρος του εξοπλισμού. Τέταρτον, αν αποδεχθούν τη βραχύβια επαναπρόσληψή τους, χάνουν το δικαίωμα στο ταμείο ανεργίας. Πέμπτον, το «μοντέλο ΕΡΤ» απέδειξε περίτρανα ότι δεν είναι τρόπος αυτός για να μειωθεί-εξυγιανθεί το κράτος.
Σε πολιτικό επίπεδο τώρα: Πρώτον, η βιωσιμότητα της νέας κυβέρνησης αμφισβητείται, η πολιτική αστάθεια επανέκαμψε, ακόμη για ενδεχόμενο Grexit ξανακούσαμε έπειτα από πολύ πολύ καιρό. Δεύτερον, οι επενδυτές, οι τουρίστες και οι ντόπιοι επιχειρηματίες αναρωτιούνται εκ νέου κατά πόσον η Ελλάδα είναι ασφαλής για επενδύσεις, καταθέσεις, διακοπές. Τρίτον, η «υπεύθυνη» –ανεύθυνη κατ’ άλλους– Αριστερά δεν στηρίζει πλέον την κυβέρνηση, άρα η αποδοχή των κυβερνητικών αποφάσεων αναπόφευκτα συρρικνώνεται περαιτέρω. Τέταρτον, δύσκολα οι πολίτες μπορούν να πεισθούν ότι τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα, οι κύριοι υπεύθυνοι για τη σημερινή κατάσταση της χώρας, σκοπεύουν όντως να «προωθήσουν τις μεταρρυθμίσεις». Τέταρτον, η απαξίωση των θεσμών και η διάχυτη απογοήτευση βαθαίνουν. Πέμπτον, οι λαϊκίστικες αναγνώσεις των τελευταίων εξελίξεων πληθαίνουν και οι ψύχραιμες εκσυγχρονιστικές φωνές, που επιχείρησαν να συσπειρωθούν στο πρόσωπο της τρικομματικής, διασπώνται.
Τι σκεφτόταν, λοιπόν, ο πρωθυπουργός όταν έπαιρνε τη μοιραία απόφαση; Ακόμη δεν έχει αποσαφηνιστεί πλήρως. Κάθε μέρα που περνάει, όμως, το κόστος, σε χρήματα και πολιτικό κεφάλαιο, μεγαλώνει. Από την άλλη, θα είχε ενδιαφέρον να ενημερωθούμε για την εξίσου αμφιλεγόμενη απόφαση της ΔΗΜΑΡ να εγκαταλείψει το τρένο. Γιατί το έπραξε; Για 600 υπαλλήλους – όση ήταν η διαφορά με την πρόταση του πρωθυπουργού για την ΕΡΤ; Για να διαμαρτυρηθεί για τον αυταρχισμό των μοναχικών του αποφάσεων; Επειδή έβλεπε ότι το τρικομματικό εγχείρημα οδηγείτο σε ύφαλο το φθινόπωρο; Ή επειδή θεωρούσε ότι το ΠΑΣΟΚ θα την ακολουθήσει και πίστευε ότι δεν θα φέρει ακεραία την ευθύνη μιας νέας αναμέτρησης; Ανάμεσα σε όλα αυτά τα αναπάντητα ερωτήματα, ένα είναι βέβαιο: ουδείς από τη ΔΗΜΑΡ μάς εξήγησε τι συνέβη στη σύσκεψη των τριών αρχηγών. Πώς, δηλαδή, εν μια νυκτί κατάφερε να μεταβληθεί από γενναίο κόμμα σε αποδιοπομπαίο τράγο, πηγή όλων των δεινών.