Στην ομιλία του προχθές στη Βουλή ο Βουλευτής Καστορίας κ. Βαγγέλης Διαμαντόπουλος είπε «Όπως έλεγε και ο Αρης Βελουχιώτης πριν από κάθε
μεγάλη μάχη στους συντρόφους του: Ραντεβού στα γουναράδικα». Η φράση
αυτή ξεσήκωσε θύελλα. Το θεώρησαν μερικοί σα να έλεγε «θα σας γδάρουμε». Έτσι
έμαθα ότι είπε ο απίθανος Πρετεντέρης στο δελτίο ειδήσεων του Mega. Βέβαια έμαθα δεν το άκουσα, να μη
κατηγορήσω άδικα τον «έγκυρο αναλυτή». Η κ. Μαρία Αντωνίου βουλευτής Καστοριάς κι
αυτή, θεώρησε πως θίγονται οι γουναράδες μη θέλοντας, είπε, να πιστέψει πως
πρόκριτε για φράση που παρακινεί σε πόλεμο. Όμως δυστυχώς κι ο κ. Αλέξης
Μητρόπουλος το θεώρησε παρακίνηση σε εμφύλιο, κάτι που για μένα είναι
απαράδεκτο για βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ. Και μου κάνει ακόμη εντύπωση που κανείς δε
θυμήθηκε την Μαλβίνα Κράλη (που αφάνταστα μας λείπει σήμερα) την εποχή του Σκάι
που μας χαιρετούσε κάθε βράδυ τελειώνοντας το Σκάι live. «Άντε Καλή αντάμωση αύριο.... στα
γουναράδικα» και το συνόδευε μ’ εκείνο το μοναδικά πονηρό χαμόγελό της.
Παρεπιμπτώντος: κ Αλαφούζο αυτον τον Σκάι θέλουμε.
Ας δούμε τι γράφει για την συγκεκριμένη φράση η διαδυκτυακη
έκδοση του «Πρώτου θέματος». Κι επίτηδες το βάζω από το Protothema.gr κι όχι από
κάποιο αριστερό blog ή εφημερίδα
* * *
Ποια είναι όμως η πραγματική προέλευση της φράσης που συχνά
πυκνά χρησιμοποιούσε ο αρχικαπετάνιος του ΕΛΑΣ, Άρης Βελουχιώτης;
Όλα ξεκινούν από τη γλώσσα των κυνηγών αγρίων γουνοφόρων ζώων, των κουναβιών και κυρίως των αλεπούδων που κάποτε τις κυνηγούσαν για το πανάκριβο και πολύτιμο δέρμα τους και ήταν μάλιστα επικηρυγμένες.
Σαν λαϊκός μύθος, κάθε φορά, λένε, που έβγαιναν οι αλεπούδες για τροφή, είτε στα χωράφια, είτε στα κοτέτσια ποτέ δεν ήταν βέβαιες πως θα επιστρέψουν στη φωλιά τους και έλεγαν μεταξύ τους σαν αστείο τον χαιρετισμό «καλή αντάμωση στα γουναράδικα».
Έκφραση που σήμαινε ότι αν έπεφταν σε κάποια παγίδα ή τις σκότωναν οι κυνηγοί, θα συναντιόνταν πάλι στον πάγκο του γουναρά όπου το τομάρι τους θα γίνονταν ρούχο, αντικείμενο ή κάποιο αξεσουάρ να στολίσει το κορμί ή το σπίτι.
Αυτή ήταν μια από τις πολλές λαϊκές εκφράσεις που χρησιμοποιούσε ο Άρης Βελουχιώτης όταν ήθελε να σχολιάσει το μέλλον το δικό του, αλλά και των πιστών συντρόφων του. «Θα τα πούμε» δηλαδή «εκεί που θα μας γδάρουν» έλεγε ο Άρης για να τον ακούν περισσότερο οι άνθρωποι που έστελνε το κόμμα για να τον ελέγξουν.
Ήταν δηλαδή ένα μήνυμα που έστελνε ο Άρης στο εσωτερικό και στην πολιτική ηγεσία του κόμματος, αφού είναι γνωστές οι ρήξεις του με τις επιταγές των «καλαμαράδων» όπως ο ίδιος τους αποκαλούσε και με την καθοδήγηση του ΚΚΕ.
Με βάση λοιπόν αυτά τα στοιχεία ο Άρης ήξερε από πολύ νωρίς πως το τομάρι του θα έφτανε κάποια στιγμή στα «γουναράδικα» για να το κάνουν κομμάτια οι εχθροί του και οι «φίλοι» του.
Η διαίσθησή του αυτή τελικά επιβεβαιώθηκε με τον πιο τραγικό τρόπο στο φαράγγι του Φάγγου.
Τα υπόλοιπα ανήκουν στην ιστορία...
Όλα ξεκινούν από τη γλώσσα των κυνηγών αγρίων γουνοφόρων ζώων, των κουναβιών και κυρίως των αλεπούδων που κάποτε τις κυνηγούσαν για το πανάκριβο και πολύτιμο δέρμα τους και ήταν μάλιστα επικηρυγμένες.
Σαν λαϊκός μύθος, κάθε φορά, λένε, που έβγαιναν οι αλεπούδες για τροφή, είτε στα χωράφια, είτε στα κοτέτσια ποτέ δεν ήταν βέβαιες πως θα επιστρέψουν στη φωλιά τους και έλεγαν μεταξύ τους σαν αστείο τον χαιρετισμό «καλή αντάμωση στα γουναράδικα».
Έκφραση που σήμαινε ότι αν έπεφταν σε κάποια παγίδα ή τις σκότωναν οι κυνηγοί, θα συναντιόνταν πάλι στον πάγκο του γουναρά όπου το τομάρι τους θα γίνονταν ρούχο, αντικείμενο ή κάποιο αξεσουάρ να στολίσει το κορμί ή το σπίτι.
Αυτή ήταν μια από τις πολλές λαϊκές εκφράσεις που χρησιμοποιούσε ο Άρης Βελουχιώτης όταν ήθελε να σχολιάσει το μέλλον το δικό του, αλλά και των πιστών συντρόφων του. «Θα τα πούμε» δηλαδή «εκεί που θα μας γδάρουν» έλεγε ο Άρης για να τον ακούν περισσότερο οι άνθρωποι που έστελνε το κόμμα για να τον ελέγξουν.
Ήταν δηλαδή ένα μήνυμα που έστελνε ο Άρης στο εσωτερικό και στην πολιτική ηγεσία του κόμματος, αφού είναι γνωστές οι ρήξεις του με τις επιταγές των «καλαμαράδων» όπως ο ίδιος τους αποκαλούσε και με την καθοδήγηση του ΚΚΕ.
Με βάση λοιπόν αυτά τα στοιχεία ο Άρης ήξερε από πολύ νωρίς πως το τομάρι του θα έφτανε κάποια στιγμή στα «γουναράδικα» για να το κάνουν κομμάτια οι εχθροί του και οι «φίλοι» του.
Η διαίσθησή του αυτή τελικά επιβεβαιώθηκε με τον πιο τραγικό τρόπο στο φαράγγι του Φάγγου.
Τα υπόλοιπα ανήκουν στην ιστορία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου