Με τις αναμενόμενες ομιλίες και κόντρες πέρασαν οι δυο πρώτες μέρες (Παρασκευή και Σάββατο) στη Βουλή, στη συζήτηση της πρότασης δυσπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ. Αν εξαιρέσουμε το γεγονός των δυο μαχητικών γυναικών βουλευτών, Ζωης Κωνσταντοπούλου και Ραχήλ Μακρή, που προκλήθηκε στο ραδιομέγαρο της ΕΡΤ στην Αγία Παρασκευή όλα πήγαν ομαλά. Εξαιρώ πως τα έδρανα ήταν άδεια.
Και ήρθε η Κυριακή, ημέρα ομιλιών των πολιτικών αρχηγών. Ημέρα που εγώ προσωπικά είχα την απορία πως θα αντιμετωπίσει ο πρωθυπουργός την υποχρέωση του να παραβρεθεί. Θα πάει ή θα αφήσει να βγάλει τα κάστανα απ’ τη φωτιά ο Βενιζέλος; Τελικά πήγε.
Οι αρχηγοί, όσοι παρεβρίσκονταν, στάθηκαν στο ύψος τους. Με τις καταγγελίες ο κ Τσίπρας (και με μια παρατήρηση στον πρωθυπουργό πως δεν τον παρακολουθούσε που ήταν αφορμή για το μπάχαλο που ακολούθησε). Αντιπολιτευόμενος στον κ. Τσίπρα ο κ. Βενιζέλος (Με την μπηχτή πως η ΝΔ προσχώρησε στη γραμμή ΠΑΣΟΚ), καταγγελτικός ο κ. Καμμένος (έκανε και τη καταγγελία περί Μακεδονίας που έγραψα χθες, αλλά κανείς δεν ασχολήθηκε), με εύστοχες παρατηρήσεις (ως συνήθως η κ. Παπαρήγα). Είχαμε τον αμήχανο κ. Κουβέλη που ενώ αναγνώρισε τα λάθη στήριξε την Κυβέρνηση με το «παρών». Και ήρθε επιτέλους η ώρα Σαμαρά.
Προσωπικά περίμενα απαντήσεις και να υπερασπισθεί τα πεπραγμένα της Κυβέρνησής του. Να αναδείξει τα όποια θετικά, να τα δούμε κι εμείς, έχει κάνει. Όμως απογοήτευσε τους οπαδούς του και το μεγαλύτερο μέρος της ομιλίας του ήταν είρωνες, ατάκες, «μαγιές» οκτάχρονου και κατηγορίες προς την αντιπολίτευση πως τον υβρίζει.
Και την κοινοβουλευτική του ομάδα να χειροκροτεί. Πιστεύω αν υπήρχε η δυνατότητα να δούμε τα πρόσωπα κάποιων σοβαρών ΝεοΔημοκρατών (ναι υπάρχουν και τέτοιοι) θα κοιτούσαν αμήχανοι. Τελικά όλοι καταλάβαμε γιατί δεν πηγαίνει στη Βουλή ποτέ. Δεν έχει τίποτε να πει.
Περισσότερα είπε η κ. Τζάκρη με την ψήφο της (τη μεταφράζω «ως εδώ») και ΔΗΜΑΡ με τη στάση και τη ψήφο της στη κυβέρνηση (τη μεταφράζω «μην ανησυχείτε είμαστε κι εμείς εδώ»)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου