Οι Ρώσοι γιορτάζουν μόνοι τη νίκη κατά των Γερμανών ναζί

Ένα πετυχημένο σχόλιο για τους σημερινούς εορτασμούς στη Μόσχα για την 70^η επέτειο της νίκης των συμμάχων κατά της Ναζιστικής Γερμανίας στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο ήταν το άρθρο, με τον ίδιο τίτλο,  του Γιώργου Δελαστίκ στο «Έθνος» της Παρασκευής 8 Μαϊου. 

* * *

Μόνοι τους, όπως σχεδόν πάντα... στα εβδομήντα χρόνια που έχουν κυλήσει από τότε, θα γιορτάσουν αύριο οι Ρώσοι την επέτειο της νίκης της Σοβιετικής Ενωσης επί της ναζιστικής Γερμανίας. «Μόνοι» τρόπος του λέγειν φυσικά, αφού στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας θα βρίσκονται οι ηγέτες της Κίνας και της Ινδίας που εκπροσωπούν δυόμισι δισεκατομμύρια ανθρώπους, μαζί με τους εκπροσώπους δεκάδων άλλων χωρών. Στους εορτασμούς της 70ής επετείου της νίκης επί της χιτλερικής Γερμανίας θα απουσιάζουν όμως οι ηγέτες των κρατών της αντιγερμανικής συμμαχίας του 1940-1945. Θα απουσιάζουν οι ηγέτες των ΗΠΑ, της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Αγγλίας και σχεδόν όλων των μικρών κρατών της Ευρώπης που τότε είχαν παλέψει κατά του Χίτλερ και της ναζιστικής Γερμανίας. Δεν ήταν έτσι στην 60ή επέτειο πριν από δέκα χρόνια, το 2005. Τότε όλοι αυτοί ήταν παρόντες στη ρωσική πρωτεύουσα. Πρόεδρος της Ρωσίας και τότε ο Βλαντιμίρ Πούτιν ήταν, αλλά οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι είχαν ακόμη ελπίδες ότι ο ρωσικός καπιταλισμός της νέας εποχής θα μπορούσε να είναι υποχείριό τους. Η δεκαετία που πέρασε δεν δικαίωσε για την ώρα τις προσδοκίες τους.

Η αλήθεια είναι ότι ο ρωσικός λαός ουδέποτε ενδιαφερόταν για το ποιοι ηγέτες ξένων χωρών έρχονταν στη Μόσχα στις επετείους της 9ης Μαΐου. Ηταν τόσο απέραντη η φρικτή έκταση του «Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου», όπως αποκαλούν οι Ρώσοι τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, με τα 27 εκατομμύρια νεκρούς Σοβιετικούς πολίτες και τουλάχιστον άλλους τόσους τραυματίες, που οι Ρώσοι πραγματικά γιορτάζουν ξεφαντώνοντας την επέτειο αυτή. Μόνο οι κυβερνήσεις της Ρωσίας ενδιαφέρονται ποιος ήρθε και ποιος δεν ήρθε. Φέτος η ρωσική κυβέρνηση ήξερε εκ των προτέρων ότι σχεδόν κανένας Ευρωπαίος ηγέτης δεν θα τολμούσε να πατήσει το πόδι του στη ρωσική πρωτεύουσα.

Ο λόγος είναι ότι οι ΗΠΑ έχουν ανοίξει το μέτωπο της Ουκρανίας. Κατορθώνοντας να εκλέξουν οι Αμερικανοί πρωθυπουργό της Ουκρανίας τον απολύτως αφοσιωμένο στην εκτέλεση των εντολών των ΗΠΑ Αρσένι Γιατσενιούκ, ο οποίος βασίζεται σε μερίδα φασιστών Ουκρανών κατσαπλιάδων, η Ουάσιγκτον έχει φέρει τη Μόσχα σε εξαιρετικά δυσχερή θέση. Από τα 45 εκατομμύρια του πληθυσμού της Ουκρανίας, πάνω από 8 εκατομμύρια κάτοικοι της χώρας αυτής είναι Ρώσοι.

Αν ο Πούτιν άφηνε στα νύχια των Ουκρανών φασιστών, ακροδεξιών και δεξιών «ομήρους» οκτώ εκατομμύρια Ρώσους, οι άνθρωποι αυτοί θα υπέφεραν τα πάνδεινα. Θα κατεξευτελιζόταν προσωπικά και ο ίδιος ο Πούτιν καθώς με αμερικανική καθοδήγηση οι Ουκρανοί φασίστες θα τον γελοιοποιούσαν, με θύματα φυσικά τα οκτώ εκατομμύρια Ρώσων «ομήρων».

Πέραν της υπονόμευσης της Ρωσίας μέσω της Ουκρανίας, οι Αμερικανοί είχαν και έναν άλλον στόχο στην υπόθεση αυτή: να υποσκάψουν την άδηλη συνεργασία Ρωσίας - Γερμανίας, ειδικά στον ενεργειακό τομέα! Ακόμη επί εποχής της Σοβιετικής Ενωσης, αλλά πολύ περισσότερο μετά την κατάρρευση του σοβιετικού καθεστώτος πριν από ένα τέταρτο του αιώνα, οι Γερμανοί φρόντιζαν με τη γνωστή επιμέλειά τους να μην προμηθεύονται πετρέλαιο και φυσικό αέριο από χώρες ελεγχόμενες από τις ΗΠΑ.

Μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, ο εφοδιασμός της Γερμανίας με ρωσικό φυσικό αέριο ιδίως, αυξήθηκε με καλπάζοντες ρυθμούς. Οι Αμερικανοί καταβάλλουν προσπάθειες να υπονομεύσουν πάση θυσία αυτή τη συνεργασία Μόσχας - Βερολίνου. Δικαίως θεωρούν μεγάλη επιτυχία τους την Ουκρανία, αφού μέσω της Ουκρανίας οι ΗΠΑ ανάγκασαν τη Γερμανία να λάβει ενεργό μέρος στις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, διαταράσσοντας σοβαρότατα τις σχέσεις της καγκελαρίας με το Κρεμλίνο.

Οσο η Γερμανία υποχρεούται και εξαναγκάζεται να παραμένει μέσα στο πλαίσιο της αμερικανικής πολιτικής στο κολοσσιαίο θέμα της Ουκρανίας, δεν υπάρχει περίπτωση η Ουάσιγκτον να υιοθετήσει αντιπαραθετική στάση εναντίον του Βερολίνου. Παρωνυχίδα είναι αυτό που θα αναφέρουμε, παρωνυχίδα ασήμαντη, αλλά επειδή μας αφορά ως Ελληνες οφείλουμε να επισημάνουμε ότι ο λόγος που οι ΗΠΑ αφού πρώτα επέδειξαν και κατέστησαν σαφή μέσω και του ίδιου του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα τη φιλική τους διάθεση προς την κυβέρνηση Τσίπρα, στη συνέχεια τον κάλεσαν να κάνει υποχωρήσεις και να τα βρει με την ΕΕ - δηλαδή με τους Γερμανούς. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε -παρά τις μεγαλοστομίες για την «ανυπέρβλητη γεωπολιτική θέση της Ελλάδας»- ότι η Ουκρανία έχει απείρως μεγαλύτερη γεωπολιτική σημασία για τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, τη Γερμανία, άρα για τις παγκόσμιες εξελίξεις, από τη δική μας χώρα.