Σουλτς εναντίον Μέρκελ

Την περασμένη βδομάδα ο Μάρτιν Σουλτς ανακοίνωσε την ην πρόθεσή του να μη θέσει υποψηφιότητα για τρίτη φορά για την προεδρία του Ευρωκοινοβουλίου για να λάβει μέρος στις γερμανικές εκλογές.

Με αυτή ακριβώς την είδηση ασχολήθηκε σε άρθρο του με τον ίδιο τίτλο, την Παρασκευή 25/11, στο «Έθνος» ο Γιώργος Καπόπουλος – (kapopoulos@pegasus.gr)

* * *

Ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου Σουλτς θα καταλάβει τη θέση του υπουργού Εξωτερικών -ο Σταϊνμάγερ θα μετακινηθεί στην προεδρία- και θα είναι ο υποψήφιος των Σοσιαλδημοκρατών για την καγκελαρία. Πρόκειται για μια επιλογή με ευρύτερη σημασία για την ΕΕ-Ευρωζώνη, καθώς οι διαφοροποιήσεις του από τη γραμμή Μέρκελ-Σόιμπλε είναι δημόσιες και γνωστές. Με άλλα λόγια, ο Σουλτς διαφέρει από τους Γκάμπριελ, Σταϊνμάγερ και Στάινμπρουκ που λόγω της μακρόχρονης συγκυβέρνησης με τους Μέρκελ-Σόιμπλε έχασαν το διακριτό πολιτικό τους στίγμα.

Ο Σουλτς μπορεί να κλείσει μέχρι και να ανατρέψει το προβάδισμα 9 έως 13 σημείων που καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις ανάμεσα στους Χριστιανοδημοκράτες και τους Σοσιαλδημοκράτες, πρώτον επειδή έχει ένα πολιτικό στίγμα ελκυστικό για τους κεντροδεξιούς μετριοπαθείς ψηφοφόρους των Χριστιανοδημοκρατών αλλά και για την εκλογική βάση των Πρασίνων, και δεύτερον γιατί την ίδια στιγμή θα υπάρχει σημαντική αποδυνάμωση της Μέρκελ από τα δεξιά υπέρ της «Εναλλακτικής για τη Γερμανία», που θα κάνει εντυπωσιακή είσοδο στην Μπούντεσταγκ, και των Φιλελευθέρων, που επανακάμπτουν στα δεξιά της CDU-CSU.

Όπως εύστοχα επισήμανε χθες η ιστοσελίδα Eurointelligence, παρόμοιο δημοσκοπικό εντυπωσιακό προβάδισμα είχαν οι Χριστιανοδημοκράτες στην εκκίνηση των προεκλογικών εκστρατειών του 2002 και του 2005, με τους Σοσιαλδημοκράτες να αποκτούν προβάδισμα στην πρώτη περίπτωση και να υπολείπονται οριακά στη δεύτερη. Το πρόβλημα τόσο για τη Μέρκελ όσο και για τον Σουλτς είναι ότι τα προεκλογικά τους αφηγήματα, η συνέχεια και η σταθερότητα της πρώτης και η ελεγχόμενη διόρθωση πορείας του δεύτερου, κινδυνεύουν να ακυρωθούν ως κατώτερα των περιστάσεων αν υπάρξει ανεξέλεγκτο ντόμινο αποσταθεροποίησης στην Ευρωζώνη, αρχής γενομένης με την Ιταλία και την Αυστρία στις 4/12, στη συνέχεια με την Ολλανδία στα μέσα Μαρτίου, και τέλος στη διπλή εκλογική αναμέτρηση στη Γαλλία τον Μάιο, την προεδρική και αμέσως μετά τις βουλευτικές εκλογές.

Με άλλα λόγια, το πάγωμα όλων των ανοικτών μετώπων στην ΕΕ-Ευρωζώνη που επεδίωξαν μετά το Brexit οι Μέρκελ- Σόιμπλε μέχρι τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2017 αποδεικνύεται εξωπραγματικό. Αντίθετα, οι εξελίξεις στην υπόλοιπη Ευρωζώνη είναι πολύ πιο πιθανό να επηρεάσουν την προεκλογική αντιπαράθεση στη Γερμανία.

Μια αποσταθεροποίηση της Ευρωζώνης μετά την προεξοφλημένη ήττα και παραίτηση Ρέντσι στο δημοψήφισμα της 4/12 θα καταστήσει αδύνατη την παράταση του σημερινού status quo, την εμμονή του Βερολίνου σε ένα ανεφάρμοστο Σύμφωνο Σταθερότητας, και την επίμονη άρνησή του να αυξήσει την εσωτερική ζήτηση επικαλούμενο συνταγματικούς αυτοπεριορισμούς που η ίδια η πολιτική ηγεσία επέβαλε ως προς το ποσοστό του ετήσιου δημόσιου δανεισμού.