Οι άδειες, οι ολιγάρχες και η μεγάλη υποκρισία

Τους νικητές και χαμένους από την όλη διαδικασία δανειοδότησης των τηλεοπτικών καναλιών αναδικνύει ο Μανώλης Κωττάκης στην «Δημοκρατία» της Δευτέρας 31 Οκτωβρίου.

* * *

Ωρα να μιλήσουμε καθαρά. Πρώτον, μεγάλος κερδισμένος από την έκβαση που είχε ο διαγωνισμός για την αδειοδότηση των καναλιών είναι ο επιχειρηματίας Βαρδής Βαρδινογιάννης. Κάνω αναφορές σε ονόματα ολιγαρχών εξαιρετικά σπάνια, αλλά σήμερα δεν μπορώ παρά να σημειώσω το προφανές: ήταν ο μόνος που ξεκαθάρισε στην κυβέρνηση ότι, δεδομένης της οικονομικής κατάστασης της χώρας, δεν μπορεί μια άδεια λειτουργίας τηλεοπτικού σταθμού να κοστίζει άνω των 20.000.000ευρώ. Δικαιώθηκε. Θα καταβάλει μόλις επτά. Αρνήθηκε να κλειστεί στο μπουντρούμι Παππά, έστειλε εκεί τον εκπρόσωπό του Κάρολο Αλκαλάι, δεν υπέστη τον εξευτελισμό των υπολοίπων. Και, όταν έχασε στον πλειοδοτικό διαγωνισμό, μετέφερε την αντιπαράθεση στους θεσμούς, σε γήπεδο που γνωρίζει άριστα. Απέδειξε στους υπολοίπους γιατί επί τόσα χρόνια θεωρείται κορυφαίος επιχειρηματίας.

Δεύτερον, μεγάλος χαμένος είναι το πολιτικό σύστημα της χώρας, του ΣΥΡΙΖΑ προεξάρχοντος ασφαλώς. Η κυβέρνηση έδωσε μια στρατηγική μάχη με πλημμελή προετοιμασία. Ηξερε να «πάει» το έργο μέχρι τον πλειοδοτικό διαγωνισμό, αλλά είχε άγνοια για το μετά. Μη φανταστεί κανείς, όμως, ότι από την ιστορία αυτή βγαίνει αλώβητη η αντιπολίτευση... Η αίσθηση στην κοινή γνώμη είναι ότι ο πολιτικός κόσμος, σχεδόν στο σύνολό του, ενεπλάκη σε μια μάχη συμφερόντων. Ανοιχτά και απροκάλυπτα.

Τρίτον, η μάχη αυτή, μετά την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, μπαίνει σε νέα φάση. Η κυβέρνηση επιδιώκει να ανασκουμπωθεί μετά το σοκ της μεγάλης ήττας, ενώ η αντιπολίτευση εμφανίζεται χωρίς σχεδιασμό. Ναι, ο νόμος κηρύχθηκε αντισυνταγματικός. Διαφωνεί, όμως, η αντιπολίτευση στην καταβολή του ελάχιστου ενοικίου των 7.000.000 ευρώ ετησίως της μεταβατικής περιόδου, μέχρι να κηρύξει και να οργανώσει το Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο τον διαγωνισμό; Ναι, ο νόμος κηρύχθηκε αντισυνταγματικός. Αλλά ποια δικαιολογία έχει η αντιπολίτευση για να μην προχωρήσει στη συγκρότηση του Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου, από τη στιγμή που ο ηττηθείς υπουργός Παππάς δηλώνει έτοιμος να νομοθετήσει την επιστροφή της αρμοδιότητας στο ΕΣΡ; Αυτό δεν ήταν το βασικό αίτημα που διατύπωσε στις πρώτες ανακοινώσεις της μετά την έκδοση της απόφασης; Ναι, ο νόμος κηρύχθηκε αντισυνταγματικός.

Αλλά η αντιπολίτευση θεωρεί ότι ο πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, Βύρων Πολύδωρας, επί των ημερών του οποίου οργανώθηκε η λειτουργία του πρώτου Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου (του οποίου μέλη ήταν οι καθηγητές Βενιζέλος - Αλιβιζάτος), θεωρεί ότι η σαρξ εκ της σαρκός της «δεν έχει το απαραίτητο κύρος»;;; Και έχουν το κύρος να επιτίθενται σε αυτόν που καταψήφισε τον ΕΝΦΙΑ, με κόστος τη διαγραφή από το σπίτι του, χθεσινά «πράσινα» μειράκια, σημερινοί υπάλληλοι του συστήματος; Για όσους γνωρίζουμε καλά την ιστορία αυτής της παράταξης, μία λέξη μόνο: ντροπή.

Προειδοποίησα από την αρχή ότι θα μιλήσουμε καθαρά. Και «καθαρά» σημαίνει να πούμε ότι ορισμένοι αδειοδοτηθέντες μιντιάρχες, που έδωσαν ρέστα στο παρασκήνιο για να κηρυχθεί ο νόμος αντισυνταγματικός, τώρα ενοχλούνται που η κυβέρνηση... ικανοποιεί τα βασικά αιτήματά τους! Απεριόριστος αριθμός αδειών, πλουραλισμός, ενιαίο ενοίκιο. Και ενοχλούνται, γιατί βλέπουν τους νέους παίκτες-ανταγωνιστές τους, αλλά και πιθανούς νέους να αποκτούν άδεια τζάμπα και όχι με 60.000.000 και 70.000.000 ως τίμημα. Αυτό είναι το πρόβλημα, αγαπητοί.

Το πρόβλημά τους δεν ήταν οι τέσσερις άδειες, αλλά ότι δεν θέλουν νέους παίκτες μέσα στο παιχνίδι. Το πρόβλημά τους είναι ότι η διαφημιστική πίτα δεν θα μοιραστεί πλέον διά του τέσσερα, αλλά διά του δεκατέσσερα. Τον ίδιο τον καναλάρχη «Α» να τοποθετούσε επικεφαλής η κυβέρνηση στο Ραδιοτηλεοπτικό, όχι τον Πολύδωρα, πάλι θα αντιδρούσαν. Αυτή είναι η αλήθεια. Ο Τσίπρας ηττήθηκε μεγαλοπρεπώς στη μάχη αυτήν. Καμία αμφιβολία. Μόνο που στην ευρύτερη ήττα του παρασύρει την αντιπολίτευση, η οποία αρνείται τον εαυτό της και ορισμένους μιντιάρχες. Πλην Βαρδινογιάννη, ασφαλώς.