H μεγάλη μάσα της Χούντας

43 χρόνια που έχουμε Δημοκρατία στην Ελλάδα, και κάποιοι βάφθηκαν να «ξεπλύνουν την χούντα». Θα ακούσεις ή θα διαβάσεις σε διάφορες, σοβαρές υποτίθεται, εφημερίδες, άρθρα σαν κι αυτό του καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης στο Yale Στάθης Καλύβα.

Και κοντά από τον Αμερικανοαναθρεμένο Καθηγητή να και οι δικοί μας νοσταλγοί. Και κάποια νέα φυντάνια. Και να στη Χούντα δεν υπήρχε διαφθορά, να το σημόσιο χρέος ήταν μηδενικό, να έγιναν έργα υπέρ του λαού. Κι ένα σωρό παπάρες.

Την Καλύτερη απάντηση, για τα οικονομικά και τη διαφθορά, σε όλα αυτά τα φαντάσματα την έδωσε με κείμενό της με τον ίδιο τίτλο στο epikairo.com η Βασιλική Σδράκα

* * *

Όλη η αλήθεια για τη χούντα… Έχω κουραστεί απίστευτα από τυπάκια που εξυμνούν τη χούντα, ναι φίλοι ΤΗ ΧΟΥΝΤΑ και μάλιστα το 2016. Δεν ξέρω πως ακριβώς τους έχει καρφωθεί στο μυαλό ότι η χούντα είχε έστω ένα θετικό. Ας πιάσουμε όμως τους μύθους έναν-έναν για να ξέρουμε και τι σκατά μας γίνεται. Ζούμε σε μια χώρα που δεν έχουμε ιδέα τι είναι, είτε γιατί ζούμε στην άγνοια, είτε γιατί εθελοτυφλούμε, είτε γιατί ορισμένοι απο εμάς έχουν φάει την “ένεση του φασισμού” από πιτσιρίκια. Αρχίζω με τα φούμαρα των χουντικαραίων πέρι οικονομικής ανάπτυξης της χώρας, τη μαύρη επταετία.

Θα ήθελα να γελάσω δυνατά αλλά προτιμώ να μιλήσω με αριθμούς, οι οποίοι πάντα είναι σκληροί και αδιαπραγμάτευτοι. Είναι αδύνατο ενα χρέος να παγώσει ή ακόμα και να εξαφανισθεί από καταβολής ελληνικού κράτους. Η χούντα τα έκανε μαντάρα ΚΑΙ στα οικονομικά, με την ασυδοσία που διακατείχε τους γνωστούς σε όλους μεσιέδες καθώς και την απόλυτη κατάρτιση τους στην …ασχετοσύνη. Όχι, απλά δεν υπάρχουν αποδείξεις για την οικονομική άνοδο της χώρας αλλά υπάρχουν τρανές αποδείξεις για το αντίθετο. Αναλυτικότερα, οι Έλληνες μετανάστες “αυγάτευαν” τις καταθέσεις τους στο εξωτερικό ενώ από εκείνους που έμειναν εδώ, μόνο οι ρουφιάνοι και οι υπερεργολάβοι, φούσκωσαν τις τσεπες τους.

Το δημόσιο χρέος το 1974, είχε εκτοξευτεί 20,8% επί του ΑΕΠ, στα 114 δισ. δρχ. εκείνη τη χρονιά, µε τον εσωτερικό και εξωτερικό δανεισµό να μεγαλώνουν επικίνδυνα. Το 1967, το χρέος ήταν 37,8 δισ. δρχ., ενώ το 1973 ανέβηκε στα 87 δις. Σχετικά με το έλλειμμα στο ισοζύγιο κατέληξε 4,5 φορές ψηλότερο! Καλό; Η επέλαση των φόρων και της ακρίβειας ήταν μια πραγματικότητα της εποχής με αποτέλεσμα οι καταθέσεις των ντόπιων να είναι σχεδόν ανυπαρκτες. Η λερναία ύδρα που άκουγε στο όνομα Παττακός, είχε αρκετά δημιουργικες ιδέες αλλά όχι για το κοινό καλό. Πιο συγκεκριμένα, οι τεχνητές μειώσεις χρέους, ξεφούσκωναν πιο γρήγορα και απο τσιχλόφουσκα καθότι οι εργοληπτικές εταιρίες τσακώνανε τα δάνεια από το εξωτερικό με εγγύηση ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ και γίνονταν ανάδοχες των έργων ενώ παραχωρούσαν τα μάνεη στο ελληνικό κράτος. Τέτοια δάνεια-συμβάσεις-καλοφτιαγμένες κομπίνες έγιναν δεκάδες. 

∆ΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ ΣΕ ∆ΙΣ. ∆ΡΧ. 

1958………………………………………………..3,5 1959………………………………………………..8,0 1960………………………………………………..9,7 1961………………………………………………11,6 1962………………………………………………13,1 1963………………………………………………17,6 1964………………………………………………21,4 1965………………………………………………25,4 1966………………………………………………32,0 1967………………………………………………37,8 1968………………………………………………45,3 1969………………………………………………56,7 1970………………………………………………63,7 

Κατά 45% αυξήθηκαν οι τιμές επί χούντας και ένα από τα καταστροφικά αποτελέσματα ήταν η διάλυση του αγροτικού εισοδήματος. Εισέρρευσαν ξένα κεφάλαια που ήθελαν για αντάλλαγμα το ξεπούλημα της πατριδας.

Γη, οικόπεδα κ.α.! Δεν έχουμε πάθει µαζικό Αλτσχάιµερ, χουντικαραιοι. Όσοι έχουν σκεφτεί «ε, ρε Παπαδόπουλο που χρειάζονται τα σημερινά λαμόγια», ας διαβάσουν τα παρακάτω. Οι συνταγματάρχες, αυτοί οι καλοί άνθρωποι, πριν μαμησουν τα πάντα φρόντισαν να διαπλασιάσουν και τον πρωθυπουργικο μισθό. Από τις 23.600 τον ανέβασαν στις 45.000 δρχ. Η ρύθμιση αυτή όμως δεν μπορούσε να αφήσει παραπονεμένους υπουργούς και υφυπουργούς. Από τις 22.400 στις 35.000 δρχ, “τα μισθά”. Το Παπαδοπουλάκι, δεν άφησε το σόι του έξω από τη μεγάλη μάσα. Έκανε τον αδερφούλη του στρατιωτικό ακόλουθο, Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Προεδρίας, Περιφερειακό Διοικητή Αττικής και «υπουργό παρά τω πρωθυπουργώ».

Είχε ακόμα όμως έναν αδερφούλη τον οποίο έχωσε στη Γενική Γραμματεία του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης. Ο Παττακούλης, έδωσε στον γαμπρούλη του δουλίτσες σχετικές με τις κατασκευές. Η ανάθεση κατασκευών ήταν “οικογενειακή υπόθεση”. Ο Μακαρεζουλίνος, διόρισε το κουνιαδάκι του Υπουργό Γεωργίας. Θα μπορούσα να γράφω μέχρι αύριο για τα σκάνδαλα τους και την κατρακύλα της χώρας επί χούντας αλλά πιστεύω αυτά που εγραψα ήταν αρκετά για να πάρουμε μια ιδέα για το τι ήταν αυτή η επταετία και πόσο μας κόστισε σε όλα τα επίπεδα.

Αναδημοσίευση: epikairo.com