Κατέστρεψαν την ΑTE για να σωθούν ΝΔ - ΠΑΣΟΚ

Πριν μερικές μέρες αναδημοσίευσα κείμενο, από την «Κυριακάτικη Δημοκρατία» που αναδείκνυε το σκάνδαλο του χαρίσματος της ΑΤΕ στην τράπεζα Πειραιώς του κ. Σάλλα. Η εφημερίδα το συνεχίζει «το θέμα» κι έτσι την προηγούμενη Κυριακή, 23 Ιουλίου, αποκάλυψε τι κέρδισαν τα κόμματα που κυβερνούσαν. Θυμίζω πως στις 11 Ιουνίου του 2012 έγιναν οι εκλογές. Δέκα μέρες μετά, στις 21 Ιουνίου, ο Αντώνης Σαμαράς έγινε πρωθυπουργός σχηματίζοντας κυβέρνηση με την στήριξη του Ευάγγελου Βενιζέλου. Και από τις 30 Ιουλίου η «Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδας» κι όλη η περιουσία της, εταιρείες και ακίνητα πέρασε στον «όμιλο Πειραιώς».
Αναδημοσιεύω το κείμενο της εφημερίδας με τον ίδιο τίτλο. Βέβαια λέει πράγματα που ακουγόταν τόσο καιρό αλλά κανείς δεν τα έγραφε

* * *

Η άρον άρον μεταβίβαση διασφάλισε ότι τα δάνεια των δύο κομμάτων δεν θα αποπληρωθούν

Με την πρώτη ματιά, μάλλον έχει πλάκα. Αν στην Ελλάδα ο καπιταλισμός λειτουργούσε όπως σε κάθε αναπτυγμένη και ευνομούμενη χώρα, η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ θα άλλαζαν χέρια.

Αν εφαρμόζονταν οι νόμοι, τα σήματα, τα σύμβολα και τυχόν άλλα περιουσιακά στοιχεία θα έβγαιναν στο σφυρί, όπως έγινε με τον ΔΟΛ και και θα γίνει με τον Πήγασο στις 26 Ιουλίου (Σημ Garfiel: έγινε και κατακυρώθηκε στον Ιβάν Σαββίδη), και θα τα αποκτούσε όποιος έδινε τα περισσότερα, οπότε ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Φώφη Γεννηματά θα ήταν... υπάλληλοι του νέου αφεντικού.

Μπορεί να έχει μεγάλη δόση χιούμορ ή χολής, αν προτιμάτε, το προηγούμενο συλλογιστικό σχήμα, όμως τυπικά σε μια χώρα με νόμους και κανόνες έτσι θα μπορούσε να είχαν εξελιχθεί τα πράγματα, ή μάλλον σε μία χώρα, όπως αυτή που προαναφέρθηκε, τα πολιτικά κόμματα και το πολιτικό προσωπικό δεν θα μπορούσαν να πλιατσικολογήσουν με τόσο άτσαλο, προκλητικό και παράνομο τρόπο καταθέσεις τραπεζών. Αλλά, για να είμαστε ακριβείς και να μην αδικούμε κανέναν, θα επισημάνουμε ότι τον πρωταγωνιστικό ρόλο στον αμαρτωλό δανεισμό των κομμάτων τον έχει η Αγροτική Τράπεζα (χορήγησε πάνω από το 72% των δανείων) και λιγότερο οι άλλες τράπεζες. Στην περίπτωση της Αγροτικής Τράπεζας, της οποίας μέτοχος ήταν το Δημόσιο, η εκάστοτε κυβέρνηση έκανε ό,τι ήθελε. Από τότε που στήθηκε το μεγάλο κόλπο των δανείων των κομμάτων με αέρα κοπανιστό, επικεφαλής της τράπεζας τοποθετούνται σκληρά κομματικά στελέχη και έμπιστοι των αρχηγών των κομμάτων.

Όλο το σύστημα λειτουργεί όμορφα και ωραία, τα κόμματα, και ιδίως η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, παίρνουν άνετα τα δάνεια που χρειάζονται και εκχωρούν στην τράπεζα την κρατική επιχορήγηση.

Αν χρειάζεται να κάνουν και καμία αθώα... κομπίνα, όπως, για παράδειγμα, να εκχωρούν όχι μόνο σε μία, αλλά σε περισσότερες τράπεζες την ίδια κρατική επιχορήγηση ως εγγύηση για νέο δάνειο, δεν έχουν κανένα νομικό ή ηθικό κώλυμα. Βεβαίως, αυτό απαγορεύεται σε κάθε κοινό θνητό, όμως ποιος θα ψάξει να μάθει, όταν πρόκειται για μεγάλα κόμματα, και μάλιστα εξουσίας, τα οποία ανά πάσα στιγμή μπορούν να πάψουν εκείνον που τοποθέτησαν τα ίδια επικεφαλής στην τράπεζα. Εξάλλου, είναι άνθρωπος της απολύτου εμπιστοσύνης τους. Και, για να μην ξεχνάμε, δάνεια μόνο με κόλπα μπορούν να πάρουν. Αν μπορούσαν αλλιώς, δεν θα χρεοκοπούσαν, ούτε θα σταματούσαν να πληρώνουν το προσωπικό των γραφείων, το ΙΚΑ κ.λπ.

Πήραν, λοιπόν, τα δάνεια και λειτουργούσαν ακόμα και με πολυτελή γραφεία (εξάλλου, από την τσέπη τους πλήρωναν τα ενοίκια;) και όσο τα ποσοστά τους είναι πάνω από 30% ούτε γάτα ούτε ζημιά. Ελέγχουν το παιχνίδι πλήρως και με διακομματική συναίνεση «αρμέγουν» την ΑΤΕ όποτε το επιθυμούν. Κάπως έτσι, το ανεξόφλητο ύψος των δανείων της ΑΤΕ έφτασε στα 96.800.000 ευρώ προς το ΠΑΣΟΚ και στα 105.000.000 ευρώ προς τη Νέα Δημοκρατία. Ήρθαν, όμως, τα καταραμένα Μνημόνια, τα ποσοστά των δύο κομμάτων, ιδίως του ΠΑΣΟΚ, καταβαραθρώνονται και η κρατική επιχορήγηση δεν φτάνει πλέον για τις εγγυήσεις. Χάνουν και την εξουσία, οπότε τα πράγματα στριμώχνουν ακόμα περισσότερο. Και για να καταλάβουμε αν τώρα τα κόμματα μπορούν να ξεπληρώσουν ή όχι τα δάνεια, θα χρησιμοποιήσουμε τη γνώμη του τελευταίου διοικητή της ΑΤΕ, πριν από τη μεταβίβασή της εν μία νυκτί στην Τράπεζα Πειραιώς.

Απάντηση με νόημα

Ο Θεόδωρος Πανταλάκης, καταθέτοντας στην εξεταστική επιτροπή για τα δάνεια των κομμάτων και των μέσων μαζικής ενημέρωσης, όταν ρωτήθηκε πότε θα μπορέσουν να ξεπληρώσουν τα κόμματα, απάντησε με σαφήνεια: «Όταν θα επανέλθουν στην εξουσία». Αρα, ως τότε οι τράπεζες, και πρωτίστως η Πειραιώς, η οποία κληρονόμησε τα δάνεια των κομμάτων, θα πρέπει είτε να κάνουν υπομονή είτε να στραφούν στη νομική οδό για να διεκδικήσουν τα δανεικά, όπως κάνουν για κάθε κοινό θνητό. Και επειδή τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα που εναλλάσσονταν στην εξουσία για δεκαετίες αντιλαμβάνονται το 2012 ότι κάτι μπορεί να μην πάει καλά, φροντίζουν να πάρουν τα μέτρα τους.

Το πρώτο που κάνουν, προς γενική κατάπληξη και σε αντίθεση με δηλώσεις και δεσμεύσεις του τότε πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, είναι να καταδικάσουν την ΑΤΕ σε εξαφάνιση, πληρώνοντας ακριβότερα την Πειραιώς για να την πάρει (το εγχείρημα κόστισε μόλις... 3,8 δισ. παραπάνω), παρά να την εξυγιάνουν με λιγότερο κόστος για τους φορολογούμενους πολίτες. Ετσι, και την Πειραιώς σώζουν και εξασφαλίζονται και τα ίδια. Και ο καχύποπτος της περασμένης Κυριακής θα σκεφτεί πως αυτά δεν γίνονται χωρίς ανταλλάγματα. Μπορεί να έχει άδικο, αλλά πώς θα σκεφτεί αλλιώς:

■ Οταν η Πειραιώς πήρε τζάμπα την ΑΤΕ, πληρώνοντας μόνο 95.000.000 ευρώ, ποσό που έβγαλε με την πώληση της ΑΤΕ Ασφαλιστικής και της θυγατρικής στη Ρουμανία και επιπλέον προικοδοτήθηκε με 7,4 δισ. ευρώ.

■ Οταν τα δάνεια των κομμάτων δεν πήγαν στην «κακή» τράπεζα της ΑΤΕ, αλλά ακολούθησαν το υγιές κομμάτι στην Πειραιώς και εκεί τα πάρκαραν με ασφάλεια.

Γιατί τα δύο κόμματα γνώριζαν πολύ καλά ότι, αν μεταφέρονταν ως μη εξυπηρετούμενα στην «κακή» Αγροτική, θα έπρεπε αμέσως να καταγγελθούν και να ξεκινήσουν οι διαδικασίες αναγκαστικής εκτέλεσης, πράγμα κομματάκι δύσκολο. Ετσι, προτίμησαν τη ζεστή και φιλόξενη αγκαλιά της Πειραιώς, έστω και αν κόστισε κάτι παραπάνω, όχι σε αυτά, αλλά στους φορολογουμένους. Και για να μην πει κανείς ότι καλώς πήγαν στην Πειραιώς, θα αναφέρουμε ότι έγγραφο του Γενικού Συμβουλίου Χορηγήσεων της Αγροτικής Τράπεζας με ημερομηνία 24 Ιουλίου 2012, δηλαδή δύο μέρες πριν από την απόφαση διάσπασης της τράπεζας, αναφέρεται στην επιδείνωση της διαβάθμισης των κομμάτων ως πελατών-δανειοληπτών, καθώς και στο ότι δεν είχαν τηρηθεί οι όροι της συμφωνίας, τουτέστιν ήταν μπαταχτσήδες και τα δάνεια έπρεπε κανονικά να πάνε στην «κακή» ΑΤΕ. Και όλα φαίνεται να πηγαίνουν σύμφωνα με τους σχεδιασμούς, μέχρι που ο εισαγγελέας Καλούδης αρχίζει έρευνες και καταλήγει σε πόρισμα το οποίο παραδίδει στις 15 Μαρτίου 2013, με το οποίο κατηγορούνται 50 τραπεζικά στελέχη (37 της ΑΤΕ και 13 της Εθνικής) και 10 στελέχη των κομμάτων. Οι κατηγορίες είναι πολύ σοβαρές και ποινικού χαρακτήρα και αν η υπόθεση φτάσει στο ακροατήριο κανείς δεν μπορεί να προβλέψει την τελική ετυμηγορία.

Μέγας πανικός. Όχι μόνο γιατί δικά τους τραπεζικά στελέχη και στελέχη των κομμάτων τους κινδυνεύουν με αυστηρές ποινές, αλλά και γιατί μπορεί να παραβιαστεί η ομερτά, να ανοίξουν στόματα και άντε τότε να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, ιδίως σε μία εποχή που η οργή των πολιτών κατά των παλιών κομμάτων κοχλάζει.

Οι υποχρεώσεις

■ Στις 29/02/2012, η Ν.Δ. εμφάνιζε δάνεια στην ΑΤΕ 106.430.000 ευρώ, στην ΕΤΕ 5.170.000 ευρώ, στην Πειραιώς 15.630.000 ευρώ, 2.000.000 ευρώ στην Attica Bank και 3.190.000 ευρώ στη Eurobank.

■ Το ΠΑΣΟΚ εμφάνιζε 92.290.000 ευρώ στην ΑΤΕ, 8.770.000 ευρώ στην ΕΤΕ, 6.150.000 ευρώ στην Πειραιώς, 5.200.000 ευρώ στην Attica Bank, 5.160.000 ευρώ στη Eurobank και 3.160.000 ευρώ στη Marfin Egnatia.

■ Το ΚΚΕ, 7.720.000 ευρώ στην Εθνική, 1.300.000 ευρώ στην Attica Bank και 1.950.000 ευρώ στη Marfin.

■ Ο ΣΥΝ (μετέπειτα ΣΥΡΙΖΑ) 8.040.000 ευρώ στην ΕΤΕ, 152.000 ευρώ στην Πειραιώς και 79.000 ευρώ στην Attica Bank.

Όλα αυτά με μοναδική εξασφάλιση τις κρατικές επιχορηγήσεις και με εξαίρεση το ΚΚΕ, το οποίο είχε υποθηκεύσει μέρος της ακίνητης περιουσίας του.

Η τροπολογία που αμνήστευε τους υπευθύνους!

Έτσι, λοιπόν, ξαφνικά, στις 4 Απριλίου 2013, βαθιά μεσάνυχτα, τρεις βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, οι Δημήτριος Χριστογιάννης, Δημήτριος Τσουμάνης και Διονύσης Σταμενίτης, λίγη ώρα προτού ολοκληρωθεί η συζήτηση του νομοσχεδίου, που είχε καταθέσει το υπουργείο Ανάπτυξης για «Διαμόρφωση φιλικού αναπτυξιακού περιβάλλοντος για τις στρατηγικές και ιδιωτικές επενδύσεις και άλλες διατάξεις», έφεραν προς ψήφιση την τροπολογία που αμνήστευε -αναδρομικά- τους τραπεζίτες.

Η τροπολογία ήταν: «Δεν συνιστά απιστία κατά την έννοια των άρθρων 256 και 390 του Ποινικού Κώδικα για τον πρόεδρο, τα μέλη του Δ.Σ. και τα στελέχη των τραπεζών η σύναψη δανείων πάσης φύσεως με νομικά πρόσωπα δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, του ευρύτερου δημόσιου τομέα, όπως αυτός οριοθετείτε κατά νόμο, καθώς και η εν γένει παροχή πιστώσεων σε αυτά, εφόσον πληρούνται οι ακόλουθες προϋποθέσεις: α) υφίστανται αποφάσεις των θεσμοθετημένων εγκριτικών επιτροπών ή οργάνων κάθε τράπεζας και β) τηρήθηκαν, κατά τη χορήγησή τους, οι σχετικές κανονιστικές πράξεις της Τράπεζας της Ελλάδος», δηλαδή ήταν απολύτως φωτογραφικά.

Το πόρισμα Καλούδη

Και θα καταλάβουμε γιατί τόση πρεμούρα αν δούμε το πόρισμα Καλούδη με το οποίο αιτούνταν την άσκηση ποινικής δίωξης για το κακούργημα της ηθικής αυτουργίας σε απιστία των Ιωάννη Παπακωνσταντίνου, Ροβέρτου Σπυρόπουλου, Αννας Πολυχρόνη, Κωνσταντίνου Σημαιοφορίδη, Μενέλαου Δασκαλάκη, Αθανασίου Σκορδά και Νικολάου Σοφιανού. Σε ό,τι αφορά τους πρώην βουλευτές Κώστα Γείτονα, Τηλέμαχο Χυτήρη και Ανδρέα Μακρυπίδη, πρότεινε διαβίβαση της δικογραφίας στον Αρειο Πάγο, καθώς «φέρεται ότι τέλεσαν τις εν λόγω αξιόποινες πράξεις κατά την άσκηση των βουλευτικών καθηκόντων τους».

Μετά την απίστευτη αυτή τροπολογία, η υπόθεση τέθηκε αναγκαστικά στο αρχείο και, όπως είπε στη Βουλή ο πρώην αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Τρύφων Αλεξιάδης απαντώντας σε ερώτηση «διάταξη που να επαναφέρει ποινικές διατάξεις που έχουν ήδη τεθεί στο αρχείο δεν μπορεί να υπάρξει».

Και θα κλείσουμε με ένα ρητορικό ερώτημα το οποίο εμπεριέχει ένα ηθικό και πολιτικό ζήτημα.

Όσο ήταν ο Μιχάλης Σάλλας επικεφαλής της Πειραιώς, όλα καλά και ελεγχόμενα. Τώρα που έφυγε τι θα κάνουν τα δύο κόμματα αν οι νυν μέτοχοι, που ελέγχουν την Πειραιώς (ξένα funds) σκεφτούν να χρησιμοποιήσουν τα δάνεια ως μοχλό πίεσης για δικά τους συμφέροντα;

Αναδημοσίευση: dimokratianews.gr