Πώς πεθαίνει μία πόλη

Όπως κάθε χρόνο τον Αύγουστο πήγα στον χωριό που γεννήθηκα και μεγάλωσα. Κοντά στα Φάρσαλα.

Την περίοδο αυτή και λόγω του 15αυγουστου επιστρέφουν πολλοί που κατάγονται από την περιοχή. Συντελεί βέβαια και η εμποροπανήγυρη. Το Παναϊά παζάρ, ή απλά παζάρι όπως το μάθαμε οι νεότεροι ανοίγει το βράδυ της παραμονής της μεγάλης ορθόδοξης γιορτής, και «μένει ανοιχτό» για μια βδομάδα. Παλιότερα «γινόταν χαμός» τις μέρες αυτές ήταν η βδομάδα που περίμεναν όλοι οι καταστηματάρχες της πόλης. Κυρίως αυτοί που έχουν καφετέριες, μπαράκια, ταβέρνες και ουζερί μια που στο παζάρι παραδοσιακά είναι έμποροι και πλανόδιοι που πουλάνε την πραμάτεια τους. Βέβαια η ποιότητα δεν είναι πάντα η καλύτερη, αλλά για την τιμή σίγουρα αξίζει να ρίξεις τουλάχιστον «μια ματιά». Κι αν προσθέσεις πως στην περιοχή ο κόσμος ασχολείται κυρίως με αγροτικές εργασίες ίσως είναι μια καλή περίπτωση να πάρεις ένα παντελόνι να το φοράς στο χωράφι.

Ως πριν λίγο καιρό, το παζάρι ξεκινούσε λίγα μέτρα από την εκκλησία της «Κοιμήσεως της Θεοτόκου» που γιόρταζε και εκτείνονταν μέσα στην πόλη των Φαρσάλων. Εκεί υπήρχαν οι «παράγκες» με τους πλανόδιους, αλλά κι αυτές με τις αυτοσχέδιες ταβέρνες και αυτοί που πωλούσαν τον παραδοσιακό χαλβά Φαρσάλων.

Συνήθως οι ταβέρνες αυτές γεμίζαν, αλλά ο κόσμος περπατώντας χαλαρά πήγαινε στο κέντρο της πόλης. Όπου υπάρχουν όλων των ειδών οι χώροι είτε να φάει κανείς είτε να πιεί το ποτό του. Οι πιο νέοι πηγαινοέρχονταν μεταξύ κέντρου της πόλης και παζαριού χαζεύοντας.

Αυτό ως πριν λίγα χρόνια. Μια που τα τελευταία χρόνια η πόλη άλλαξε. Κι όχι μόνο την συγκεκριμένη περίοδο, αλλά όλο τον χρόνο. Πλέον δεν υπάρχει τόσος κόσμος στο κέντρο της πόλης, που κάποτε έσφυζε από ζωή.

Τι φταίει όμως γι’ αυτό;

Πρώτον ο κεντρικός δρόμος της πόλης μονοδρομήθηκε και μίκρυνε σε πλάτος. Σε συνδυασμό με τον περιφερειακό που κατασκευάστηκε, αλλά και τους πολλούς πεζόδρομους, δεν έχει λόγο ως περαστικός να περάσεις μέσα από την πόλη.

Αλλά αυτό είναι μόνο η αρχή, άλλωστε ο δήμαρχός που έκανε το συγκεκριμένο έργο δεν ξαναεκλέχτηκε αν και κατά γενική ομολογία μπορεί να χαρακτηριστεί ως «πετυχημένος».

Έργο όμως του ίδιου δημάρχου είναι το να βγει η λαϊκή αγορά της Τρίτης, που γινόταν στον ίδιο περίπου χώρο με το παζάρι, στα όρια της πόλης. Τώρα διοργανώνονται ένα περίπου χιλιόμετρο από το κέντρο της κοντά στον περιφερειακό δρόμο. Απέναντι από το Εθνικό στάδιο για όποιον ξέρει την περιοχή.

Η χαριστική βολή είναι η συγκέντρωση των υπηρεσιών στη Λάρισα ,που έκαναν προηγούμενες κυβερνήσεις, λίγο πριν αλλά κυρίως μετά το 2010. Πλέον στα Φάρσαλα δεν υπάρχουν υποκαταστήματα της ΔΕΗ, του ΟΤΕ, των ΕΛΤΑ. Αλλά και η Εφορία και το ΙΚΑ δεν είναι πλήρεις μια που εξυπηρετούν μόνο κάποιοι υπάλληλοι κι όχι όλες τις μέρες της εβδομάδας. Και να προσθέσω πως η έδρα της υπηρεσίας, άρα και το αρχείο, είναι στη Λάρισα.

Οπότε ο κάτοικος του χωριού, που έδινε ζωή στην πόλη λόγω των επισκέψεων για να διεκπεραιώσει υποχρεώσεις, θα πάει στη Λάρισα για τις δουλειές του. Αλλά και όταν θέλει να πάει στη λαϊκή θα πιεί τον καφέ κοντά σ’ αυτή. Μια που ανοίξανε σιγά σιγά κάποιες καφετέριες. Αλλά και Σούπερ μάρκετ ανοίξαν. Και ζαχαροπλαστεία μια και η περιφερειακή είναι κοντά. Το κέντρο της πόλης δυστυχώς χάνει την ζωή του, κι ευτυχώς που υπάρχουν κάποιοι μεγαλύτεροι, από 45 και πάνω, που όπως εγώ, εξακολουθούμε να πηγαίνουμε σε παλιά αλλά και πιο καινούρια αγαπημένα στέκια που έχουν φίλοι.

Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Μα γιατί τη μοίρα της πόλης των Φαρσάλων φαίνεται να ακολουθεί η Λάρισα. Κι αυτό γιατί ο δήμαρχος, που μάλλον μισεί το κέντρο, θέλει να πεζοδρομήσει του λίγους ελεύθερους δρόμους του. Αλλά κι αυτούς που θα μπορούμε να κυκλοφορούμε με αυτοκίνητο έχει σκοπό να τους κάνει «ήπιας κυκλοφορίας». Δηλαδή να τους μικρύνει σε πλάτος και να κυκλοφορούν μόνο λεωφορεία και ταξί.

Θεωρώ δεδομένο πως θα φύγουν από το κέντρο της πόλης η Β’ ΔΟΥ, στην οποία υπάγεται πια σχεδόν όλος ο νομός Λάρισας αλλά και το ΙΚΑ όπως έχει εξαγγελθεί. Δε βλέπω λοιπόν το λόγο να πάει ο άλλος από τις συνοικίες, αλλά και τη περιφέρεια του νομού, στο κέντρο.

Θα πει κάποιος για την αγορά της πόλης. Υπάρχουν  εμπορικά κέντρα εκτός, αλλά και λέγεται δημιουργούνται ή επαναλειτουργούν κι άλλα. Και πανέμορφες πλατείες στις συνοικίες για ν’ απολαύσει ο άλλος τον καφέ του αλλά ή το ποτό του.

Ειδικά τα βράδια του χειμώνα με τρόμο θυμάμαι την φετινή πρωτοχρονιά που ο ευφάνταστος δήμαρχος επέλεξε να την υποδεχτεί όχι στο κέντρο της πόλης, κι αυτό είναι ένδειξη [ως το μισεί, αλλά εκεί που είναι οι ταβέρνες αλλά και μερικά κέντρα διασκέδασης.

Ξημερώματα του 2017 το κέντρο της Λάρισας ήταν έρημο και μέσα στο τσουχτερό κρύο να σουλατσάρουν 2 – 3 αδέσποτα, εκείνη την ώρα τουλάχιστον, σκυλιά. Κι ευτυχώς ένα καφέ ρεστοράν είχε Disco night και ήταν το μοναδικό σημείο της πόλης που είχε ζωή.

Αυτό είναι το όνειρο για την πόλη του νυν δήμαρχου Λάρισας; Μακάρι η κυβέρνηση να «φέρει πιο κοντά» τις δημοτικές εκλογές, όπως ακούγεται μπας και σωθεί ο εμπορικός της κόσμος.

Ο εμπορικός κόσμος που απορώ γιατί δεν ξεσηκώθηκε ακόμη, μια που είναι προδιαγραμμένο το μέλλον του. Ζοφερό δυστυχώς αν πραγματοποιηθούν αυτά τα σχέδια. Ας ρωτήσουν τους συναδέλφους τους στα Φάρσαλα. Που ενώ για δεκαετίες η αγορά της τα απογεύματα ήταν ανοιχτή διαφορετικές μέρες από τη Λάρισα ξαφνικά τους έφταιξε αυτό και τώρα ανοίγουν τα ίδια απογεύματα.