Δεν θα νοσταλγήσουμε τον παρανοϊκό Σόιμπλε

Την απάντηση σε όσους λένε πως θα νοσταλγήσουμε τον Σόιμπλε δίνει με άρθρο του με τον ίδιο τίτλο στην «Δημοκρατία» της Παρασκευής 29 Σεπτεμβρίου ο Δημήτρης Ριζούλης.

* * *

Γράφουν από προχθές Έλληνες και ξένοι αναλυτές ότι η Ελλάδα ενδεχομένως να νοσταλγήσει τον Σόιμπλε τώρα που φεύγει από το υπουργείο Οικονομικών, υπονοώντας ότι ο διάδοχός του μπορεί να είναι χειρότερος.

Πράγματι, αυτό το σενάριο έχει βάση (για Γερμανούς μιλάμε εξάλλου...) και μένει να αποδειχτεί στην πράξη. Όμως το μόνο σίγουρο αυτή τη στιγμή είναι ότι η Ελλάδα και ολόκληρη η Ευρώπη γλίτωσαν από τον εμμονικό, μισάνθρωπο, ιντριγκαδόρο και εκδικητικό δυνάστη. Βεβαίως, αυτά τα σχόλια περί... νοσταλγίας κρύβουν και μια διάθεση ξεπλύματος των αμαρτιών του Dr Βόλφγκανγκ, ο οποίος ξαφνικά παρουσιάζεται σαν καλύτερος (!!!) του μελλοντικού διαδόχου του. Κυκλοφορεί μάλιστα εδώ και μέρες το βλακώδες σλόγκαν «Σόιμπλε θα λέτε και θα κλαίτε». Ε, όχι, κανείς δεν θα κλάψει, σας διαβεβαιώ!

Ο Σόιμπλε θα αποτελεί για χρόνια στίγμα στη γερμανική Ιστορία με τον τρόπο που επιχείρησε να καταστρέψει λαούς ολόκληρους, εφαρμόζοντας δήθεν τα πιστεύω του, αλλά στην πραγματικότητα μια σατανική ατζέντα απανθρωπιάς. Βεβαίως, στον δικό του λαό πρόσφερε οικονομική ευημερία και πλούτο, που όμως σε μεγάλο βαθμό οφείλονταν στην εκμετάλλευση των οικονομικών αποικιών που εμπνεύστηκε. Μία από αυτές ήταν -και είναι- η Ελλάδα, για την οποία επιφύλαξε τη χειρότερη μοίρα, σαν να είχε... προηγούμενα μαζί της ή κάποιο ακατανόητο κόμπλεξ.

Δεν είναι μόνο το θράσος του που έφτασε στο σημείο να μας προτρέπει να του στήσουμε άγαλμα, αλλά κυρίως η απαξίωση με την οποία αναφερόταν στους Έλληνες συνοδεύοντας τα δηλητηριώδη λόγια του με γκριμάτσες αηδίας! Κι όμως υπήρχαν ορισμένοι (ευτυχώς ελάχιστοι), με πρώτο τον Άδωνι Γεωργιάδη, οι οποίοι δημοσίως τον επαινούσαν και συντάσσονταν με τις βάρβαρες απόψεις του. Είμαι βέβαιος ότι έπειτα από καιρό, όταν αναλογιστούν τι έκαναν, θα ντρέπονται για τον εαυτό τους!

Επιστρέφω όμως στον Σόιμπλε. Αυτός ήταν ο εμπνευστής της εξόντωσης του Νότου και του διχασμού της Ευρώπης. Αυτός ξέκοβε κάθε πιθανότητα ελάφρυνσης του μη βιώσιμου ελληνικού χρέους, ξεχνώντας ότι η Σύμμαχοι έσβησαν τα δάνεια της χώρας του μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτός υποστήριζε ότι οι Έλληνες συνταξιούχοι παίρνουν πολλά χρήματα ακόμα και μετά τις δραματικές περικοπές που υπέστησαν, και απαιτούσε κι άλλο αίμα, δηλώντας: «Ζουν πάνω από τις δυνατότητές τους». Αυτός έλεγε ότι οι Έλληνες δεν εμπνέουν εμπιστοσύνη παρότι όλες οι κυβερνήσεις ακολουθούσαν τις εντολές του.

Αυτός αδιαφορούσε για τις αυτοκτονίες των απελπισμένων σηκώνοντας τους ώμους όποτε του έθεταν το θέμα. Αυτός επεδίωκε με κάθε τρόπο το Grexit μέχρι και την τελευταία μέρα της θητείας του και έστησε απίστευτες ίντριγκες για να το πετύχει. Δήλωνε μάλιστα κυνικά: «Θα πονέσει μια φορά και τέλος»! Αυτός αποκάλεσε δημοσίως σε συνέδριο Έλληνα πρωθυπουργό «ανόητο», ομολογώντας τι αισθάνεται για τον λαό μας.

Αυτά και πολλά ακόμα θα θυμόμαστε από τον αδίστακτο Βόλφγκανγκ που μισούσε τη χώρα μας και τους κατοίκους της και το έδειχνε με κάθε τρόπο.

Δεν ξέρω λοιπόν ποιος θα έρθει στη θέση του και τι μέρος του λόγου θα είναι. Το μόνο που αυτή τη στιγμή έχει σημασία είναι ότι ευτυχώς γλιτώσαμε από τον δήμιο με το καροτσάκι. Τον παρανοϊκό των ημερών μας. Τον σύγχρονο Γερμανό δυνάστη των λαών.

Φυσικά, ο Σόιμπλε φεύγει, αλλά η Μέρκελ μένει... Και κυρίως η πολιτική του Δ΄ Ράιχ δεν θα αλλάξει αφού είναι μακροπρόθεσμη και στενευμένη στην αφαίμαξη του ευρωπαϊκού Νότου. Τα δεινά θα συνεχιστούν και η ομηρία της χώρας θα κρατήσει για καιρό ακόμα. Όμως αποσύρεται από το κάδρο το πιο σκοτεινό πρόσωπο των τελευταίων ετών. Είναι κι αυτό μια αρχή.

Δύσκολα θα βρεθεί διάδοχός του με τόσο μίσος και τόση συσσωρευμένη κακία. Τύραννος με τύραννο μπορεί καμιά φορά να έχουν διαφορά.