Στο όνομα του λαού, όχι του… κόμματος!

Την αναγκαιότητα να αρχίσει ο ΣΥΡΙΖΑ να αρχίσει να κάνει αντιπολίτευση, αφήνοντας κατά μέρους την εσωστρέφεια του τονίζει σε άρθρο του με τον ίδιο τίτλο, ο Βασίλης Βεργής στη «Δημοκρατία» της Τρίτης 18 Φεβρουαρίου

* * *

Το 32% που πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ στις βουλευτικές εκλογές του περασμένου Ιουλίου και η ανάδειξή του σε ισχυρή αντιπολιτευτική δύναμη εντός της Βουλής θα έπρεπε να έχουν κάνει τους ανθρώπους που παίρνουν τις αποφάσεις σοφότερους ως προς τη χάραξη της πολιτικής.

Αντίθετα, επί μήνες το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έκανε παρατεταμένες «διακοπές», ενώ τώρα αναδεικνύει σε «μείζον πολιτικό θέμα» την αλλαγή του ονόματός του!

Συγχωρήστε με, αλλά στην κλίμακα αξιολόγησης των σοβαρών ζητημάτων που απασχολούν τη χώρα η εν λόγω «ονομοτολογία» βρίσκεται στον πάτο. Αν ο «Πάνω ΣΥΡΙΖΑ» απευθυνθεί στη βάση, στον «Κάτω ΣΥΡΙΖΑ» του 32%, που τον εξέλεξε δεύτερη πολιτική δύναμη, θα βρει άλλα (πραγματικά) μείζονος σημασίας θέματα, που «καίνε» τους Έλληνες πολίτες. Και όχι αν θα ονομάζεται… ΣΥΡΙΖΑ συσπείρωσης ή… Πράσινος ΣΥΡΙΖΑ!

Να τους θυμίσουμε μερικά, μπας και φρεσκάρουμε τη μνήμη τους, κυρίως όμως για να συνειδητοποιήσουν το προφανές: ένα κόμμα εξουσίας πρέπει να πράττει στο όνομα του λαού και όχι στο όνομα το δικό του. Πρωταρχική υποχρέωση κάθε αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι να ελέγχει τα πεπραγμένα της εκάστοτε κυβέρνησης. Πόσο μάλλον μιας κυβέρνησης η οποία διαρκώς δίνει «δικαιώματα», παρεκκλίνοντας όχι μόνο από τις προεκλογικές δεσμεύσεις της, αλλά και από την κοινωνική λογική.

Για τον ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα και των συντρόφων του (όποιοι είναι με αυτόν, εννοώ…) στην «κορυφογραμμή» της πολιτικής του ΠΡΕΠΕΙ να είναι:

• Το μέγα θέμα της πρώτης κατοικίας. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και ο αρμόδιος υπουργός της Αδωνις Γεωργιάδης αφήνουν «βορά» των τραπεζών τους Ελληνες δανειολήπτες από την 1η Μαΐου. Είναι, δυστυχώς, μαθηματικά βέβαιο ότι θα ζήσουμε πρωτόγνωρες καταστάσεις, οι οποίες θα επιβεβαιώνουν πως στο… βάθος του παρελθόντος το «σχέδιο» ήταν ακριβώς αυτό: να χάνουν οι άνθρωποι τα σπίτια τους και οι πολιτικοί να «σφυρίζουν», σηκώνοντας με δήθεν αδυναμία τα χέρια ψηλά.

• Η τεράστια υπόθεση της επίταξης χώρων που ανήκουν σε Έλληνες στα νησιά, προκειμένου να δημιουργηθούν οι εστίες που θα φιλοξενήσουν μετανάστες. Στην υπόθεση «Μεταναστευτικό» η κυβέρνηση δεν έχει απλώς εκτεθεί σε σχέση με όσα έλεγε προεκλογικά, αλλά αποδεικνύει στην πράξη ότι η πολιτική της είναι τουλάχιστον «επικίνδυνη».

• Τα προεκλογικά «παραμύθια» που αφορούν την «προδοτική», όπως την αποκαλούσε σύσσωμη η Ν.Δ., Συμφωνία των Πρεσπών (αλλά, όταν έγινε κυβέρνηση, την «κατάπιε») και οι περιβόητες… μπουλντόζες του Αδωνη, οι οποίες την πρώτη μέρα της κυβέρνησης Μητσοτάκη θα είχαν πιάσει δουλειά στο Ελληνικό. Ακόμα… μαρσάρουν!

• Τα απίστευτα περιστατικά βίας που πυκνώνουν στα ελληνικά σχολεία, την ώρα που η αρμόδια υπουργός Νίκη Κεραμέως «εξισώνει» το πτυχίο του ελληνικού πανεπιστημίου με πτυχίο ιδιωτικού κολεγίου!

• Εσχάτως κυριαρχεί και το θέμα του ποδοσφαίρου, στο οποίο η κυβέρνηση, με «μπροστάρηδες» τους Λευτέρη Αυγενάκη και Γιώργο Γεραπετρίτη, τα έχει κάνει μπάχαλο!

Όλα τα παραπάνω και πολλά ακόμα που σίγουρα μπορεί να προσθέσει κανείς, κυρίως θέματα τα οποία αφορούν την πραγματική οικονομία (αλλά και τη φανερή αδυναμία της κυβέρνησης να τα βάλει με πανίσχυρα πρόσωπα του επιχειρηματικού – μιντιακού – ποδοσφαιρικού γίγνεσθαι), αποτελούν ογκόλιθους στις προτεραιότητες της κοινωνικής ζωής. Στην πραγματική ζωή, δηλαδή, και όχι σε εκείνη της «προστατευόμενης γυάλας» των κομμάτων.

Προφανώς είναι λογικό ο ΣΥΡΙΖΑ να ανοίγει τη συζήτηση κάνοντας την αυτοκριτική του για τα αίτια που τον οδήγησαν σε «απομόνωση» από την κοινωνία και σε εκλογική ήττα.

Προφανώς οι διαφορές που χωρίζουν τις συνιστώσες του είναι μεγάλες και επιφέρουν σοβαρές ενδοκομματικές έριδες.

Όμως έχει υποχρέωση ως αξιωματική αντιπολίτευση να ελέγχει την εξουσία ορίζοντας τις προτεραιότητες. Δηλαδή να ασκεί πολιτική στο όνομα του λαού και όχι στο… δικό του.

Όπως και αν «τιτλοφορείται» ένα κόμμα, η ζωή του δεν αλλάζει ούτε προς το καλύτερο ούτε προς το χειρότερο. Αντίθετα, αν η πολιτική του είναι για το καλό του πολίτη, τότε θα το καρπωθεί χωρίς κανείς να ασχολείται αν ονομάζεται ΣΥΡΙΖΑ ή… ξύρισα!