Μα φυσικά φταίνε οι «γύφτοι» αφέντη μου

Την  αποτυχημένη προσπάθεια του, μαζί με άλλους, να λύσουν το πρόβλημα του υπερπληθυσμού των Ρομά στην συνοικία της Νέας Σμύρνης στη Λάρισα εξιστορεί ο δημοσιογράφος της «Θεσσαλία τηλεόραση» Γιάννης Γιαννακόπουλος. Σε ανάρτησή του στο Facebook την Παρασκευή 10 Απριλίου, με δικό μου τίτλο, από τα γραφόμενά του

* * *

Το 2004 μια ομάδα ανθρώπων αμισθί και οικειοθελώς προσπαθήσαμε να αξιοποιήσουμε το πρόγραμμα που είχε προκηρύξει το "Γραφείο Ποιότητας Ζωής" του τότε Πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη, για την αποσυμφόρηση της συνοικίας της Ν. Σμύρνης.

Το πρόγραμμα αναγνώριζε το πρόβλημα που ήταν ο υπερπληθυσμός της συνοικίας, ο οποίος προκαλούσε παραβατικότητα, κακές συνθήκες ατομικής υγιεινής και κοινωνικής συμπεριφοράς. Και πρότεινε ως λύση τη μετεγκατάσταση οικογενειών σε νέους οικισμούς. Για το λόγο αυτό έδινε δάνεια μέχρι 60.000 ευρώ ανά οικογένεια για να φτιάξουν το δικό τους σπίτι μακριά από τον πολυπληθή οικισμό.

Εκεί λοιπόν ξεκινά μια οδύσσεια. Με κόπο πείθουμε οικογένειες να φύγουν από τον οικισμό, αξιοποιώντας το πρόγραμμα. Μια ομάδα ΡΟΜά αγοράζει έκταση στον Πλατύκαμπο Λάρισας για να φτιάξει τα σπίτια της. Όταν το μαθαίνουν οι γαιοκτήμονες της περιοχής αντιδρούν σφοδρά και ο τότε δήμαρχος Πλατυκάμπου προσφεύγει στην καινούρια κυβέρνηση (έχουν μεσολαβήσει οι εκλογές του Μαρτίου του 2004). Σε χρόνο ρεκόρ το τότε ΥΠΕΧΩΔΕ απαγορεύει τη δόμηση επικαλούμενο την «υψηλή παραγωγικότητα» της γης που έχει αγοραστεί. Έχουν ήδη εκδοθεί οι δύο πρώτες οικοδομικές άδειες κι έχουν πέσει μπετά, εντωμεταξύ.

Η οδύσσεια συνεχίζεται στο Δήμο Κοιλάδας. Ο τότε δήμαρχος υποδεικνύει εκτάσεις για την ανέγερση του νέου οικισμού. Το δημοτικό συμβούλιο αντιδρά, ο δήμαρχος μπροστά στην «κατακραυγή» στρίβει, οι εκτάσεις ξαφνικά γίνονται ξανά «υψηλής παραγωγικότητας». Η γη μένει αμανάτι στις οικογένειες των ΡΟΜά.

Το σχέδιο ναυαγεί.

Το 2004 θυμωμένος από τα τερτίπια της πολιτικής ηγεσίας, αναλαμβάνω πρόεδρος του συλλόγου ΡΟΜά της Ν. Σμύρνης «Η Ελπίδα». Επιμένω, ξενυχτάω, χρεώνω το κινητό μου τηλέφωνο και κλέβω το χρόνο της οικογένειας μου. Πιστεύω (ο αφελής) ότι μπορώ να αλλάξω τη μοίρα. Μάταια…

Το 2006 παραιτούμαι ηττημένος. Ταπεινωμένος.

Σήμερα, 14 χρόνια μετά η Ν. Σμύρνη σκάει. Οι ίδιοι που τότε με ταπείνωσαν και με νίκησαν, σήμερα μου κουνάνε το δάχτυλο. «Φταίνε οι γύφτοι, που δεν κάθονται καλά».

Μα φυσικά φταίνε οι «γύφτοι» αφέντη μου. Ποιος άλλος μπορεί να φταίει;