Ο τουρκικός στόλος αποκτά βάση στο Ιόνιο

Η Αλβανία είναι σχεδόν έτοιμη να παραχωρήσει τη βάση Πασά στον Αυλώνα, στο τουρκικό ναυτικό με το οποίο έχει χρόνια στρατιωτική συμφωνία. Όπως σημειώνει η ΕΣΤΙΑ, αυτό σημαίνει ότι μπορεί να δούμε σύντομα τουρκικό στόλο να κάνει εξόρμηση στο Ιόνιο.
Ας δούμε το δημοσίευμα της «Εστίας» την Τετάρτη 27 Μαΐου:

* * *

ΠΡΟ εξαιρετικώς ανησυχητικών εξελίξεων ευρίσκεται η Αθήνα, η οποία -ως συνήθως- επικεντρώνεται στα τρέχοντα προβλήματα και αφήνει άλλα να υποβόσκουν. Το χειρότερο είναι ότι τα προβλήματα αυτά εξελίσσονται και ξεσπούν σε κάποια στιγμή οδηγώντας σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Προ τέτοιων προβλημάτων ευρίσκεται σήμερα η Ελλάς, κινδυνεύοντας να υποστεί στρατηγική περικύκλωση από την Τουρκία, η οποία εκμεταλλεύεται καταστάσεις και επιρροές που ασκεί σε χώρες της Μεσογείου και των Βαλκανίων. Οι κινήσεις αυτές είναι απολύτως προβλέψιμες. Όμως η χώρα μας τις υποβαθμίζει και προσποιείται ότι τις αγνοεί, μέχρι την ημέρα που οι καταστάσεις δεν θα της αφήνουν πλέον αυτό το περιθώριο.

Πλησιάζει η ημέρα αυτή όσον αφορά στην Αλβανία, η οποία είναι σχεδόν έτοιμη να ενεργοποιήσει την βάση Πασά λιμάνι στον κόλπο του Αυλώνος για το τουρκικό ναυτικό, με το οποίο έχει από χρόνια συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας. Αυτό σημαίνει ότι πολύ σύντομα, μπορεί να δούμε τουρκικό στόλο να εξορμά από εκεί και να ελέγχει το Ιόνιο. Δεδομένου μάλιστα ότι πλησιάζει την ολοκλήρωσή της η ναυπήγησις του τουρκικού αεροπλανοφόρου «Anadolu» μπορεί και αυτό να το δούμε να ναυλοχεί στον Αυλώνα και να συντονίζει από εκεί κινήσεις των άλλων τουρκικών πολεμικών.

Πώς έχουμε επιτρέψει να συμβεί αυτό; Για ποιόν λόγο δεν έχουμε ασκήσει την επιρροή που μπορούμε για να υποχρεώσουμε την Αλβανία να αναστείλει αυτά τα σχέδιά της; Τα Τίρανα ευρίσκονται στην φάση να ζητούν ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Την προσπάθειά τους αυτή μπορεί ευκόλως να παρεμποδίσει η Αθήνα. Είναι μέλος της ΕΕ και έχει δικαίωμα ασκήσεως βέτο. Και όμως ούτε κάν το έχει επικαλεσθεί. Αφήνει την Αλβανία να γίνεται ενεργούμενο της Τουρκίας του Ερντογάν χωρίς να αντιδρά.

Και να σκεφθεί κανείς ότι έχουν προηγηθεί ενέργειες της αλβανικής κυβερνήσεως εις βάρος της ελληνικής μειονότητος της Βορείου Ηπείρου. Η Αθήνα αδιαφόρησε, όπως αδιαφόρησε και για την δολοφονία του ομογενούς μας Κωνσταντίνου Κατσίφα. Ακόμη παλαιότερα, δεν είχαμε αντιδράσει στην άρνηση της Αλβανίας να αποδεχθεί την οριοθέτηση των θαλασσίων συνόρων, όπως είχε συμφωνηθεί από τα Υπουργεία Εξωτερικών των δύο χωρών.

Υπάρχει δηλαδή μια κλιμάκωσις ενεργειών τις οποίες επιτρέψαμε. Συμβαίνουν χωρίς να αντιδρούμε. Και ενώ θα μπορούσαμε να έχουμε προχωρήσει στην επέκταση των χωρικών υδάτων στο Ιόνιο, ακόμη έχουμε μείνει στα λόγια. Απεναντίας θα πρέπει να θεωρούμε βέβαιο πως η Αλβανία θα προβεί σε διαμαρτυρίες, αν προχωρήσουμε. Πόσο μάλλον αν έχει και τον τουρκικό στόλο στο Ιόνια να την υποστηρίζει.

Στην τουρκική τακτική της στρατηγικής περικυκλώσεως της χώρας μας έχει προστεθεί το τελευταίο διάστημα και η Λιβύη. Μια χώρα με την οποία κάποτε είχαμε ειδική σχέση. Που όμως τα τελευταία χρόνια αγνοήσαμε τα προβλήματά της. Αφήσαμε την Ιταλία να ποδηγετήσει την ευρωπαϊκή πολιτική αναγνωρίζοντας την κυβέρνηση του Σάρρατζ. Και θυμηθήκαμε ότι υπάρχει η Λιβύη, μόνον την ημέρα που ο Σάρρατζ υπέγραψε με τον Ερντογάν το περίφημο μνημόνιο για την οριοθέτηση θαλασσών που δεν τους ανήκουν. Μέχρι τότε η Λιβύη ήταν ένα πρόβλημα, που νομίζαμε πως δεν μας αφορά. Πιο κοντόφθαλμη στάσις, δεν μπορούσε να υπάρχει…

Μπορεί αυτήν την περίοδο ο Σάρρατζ, με την ενεργό συμμετοχή των τουρκικών δυνάμεων, να έχει εδαφικές επιτυχίες, αυτό δεν σημαίνει όμως ότι επεκράτησε οριστικώς. Ο λιβυκός εμφύλιος έχει εξελιχθεί σε μια διελκυστίνδα, η οποία θα κρατήσει πολλά ακόμη χρόνια. Και ο Σάρρατζ θα συνεχίσει να ελέγχει ένα μέρος του εδάφους της χώρας, στο οποίο για την ώρα περιλαμβάνεται και η αεροπορική βάσις Αλ Ουατίγια, η μεγαλύτερη της Λιβύης. Η βάσις αυτή, μπορεί να αποτελέσει ορμητήριο για την τουρκική αεροπορία και τα σχέδιά της για έλεγχο και επιτήρηση της κεντρικής Μεσογείου. Το λιμάνι της Τριπόλεως είναι ήδη άτυπη βάσις έξω από την οποία τα τουρκικά πολεμικά ενισχύουν την προσπάθεια του Σάρρατζ. Και βεβαίως μπορούν να διεξαγάγουν και τις δικές τους επιχειρήσεις.

Η Ελλάς και οι θάλασσές της υφίστανται την τουρκική πίεση από τρία σημεία. Από την ίδια την Τουρκία, από τον Αυλώνα της Αλβανίας και από την Λιβύη του Σάρρατζ. Ο αντίπαλος του τελευταίου Καλίφα Χάφταρ ενισχύεται πράγματι από την γειτονική Αίγυπτο. Μια χώρα με την οποία μας συνδέουν φιλία και κοινά συμφέροντα. Και η οποία αδυνατεί να κατανοήσει την υποχωρητικότητα που επιδεικνύουμε. Και ίσως εκεί, στον προβληματισμό της αυτό, ευρίσκεται η ερμηνεία του γεγονότος ότι ακόμη δεν αποφασίζει να υπογράψει μαζί μας οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών που ανήκουν στις δύο χώρες.

 

Αναδημοσίευση: estianews.gr