Η «προπαγάνδα στην καθημερινή μας ζωή…» από τον ΣΚΑΪ του Μαξίμου

Συγκλονιστικό άρθρο, με τον ίδιο τίτλο, γεμάτο αποκαλύψεις, της Ζέζας Ζήκου στη «δημοκρατία» του Σάββατου 12 Φεβρουαρίου. Αποκαλύπτει την λειτουργία του συστήματος προπαγάνδας καθώς και το ιστορικό του, που πάει πίσω για δεκαετίες.

• • •

Σας εκθειάζουν «την εισβολή των ξένων επενδυτών στη χώρα» θαυμάζοντας τον Κυριάκο;

Δημοσιογράφοι επιρρεπείς στη συνομοσιολογία, «δημοσιογραφία» που κινείται στον χώρο τού γελοίου, γραφικοί δημοσιογραφούντες που έχουν φάει τσουβάλια τη μνημονιακή προπαγάνδα του ΣΚΑΪ και τώρα ανήκουν στους «γελωτοποιούς του Μαξίμου» και άλλα «ψώνια» που βρήκαν καταφύγιο εκεί… τι άλλο θέλετε να γράψω για να (τους) καταλάβετε; Αυτό που συμβαίνει σε μια εξίσου, αν όχι πιο επικίνδυνη εξέλιξη από την πανδημία, αυτή της οικονομίας ή των ελληνοτουρκικών σχέσεων ή… των διαγγελμάτων, με τον εθισμό του κ. πρωθυπουργού να σαλαμοποιεί τα μέτρα είτε αυτά αφορούν στη στήριξη επιχειρήσεων, νοικοκυριών, εργαζομένων (λες και δεν μας φθάνουν οι αυτιάδες) είτε στα θέματα φορολογίας κά…  είναι στυγνή προπαγάνδα στην καθημερινή μας ζωή.

Εξηγούμε: Ο Βίκτωρ Κλέμπερερ ήταν καθηγητής της Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της Δρέσδης. Επειδή ήταν Εβραίος, οι ναζί τον έδιωξαν από το πόστο του το 1933. Κι άρχισε κατόπιν να εκδίδει μια εφημερίδα στην οποία περιέγραφε την εμφάνιση μιας νέας γλώσσας, της «Lingua Τertii Ιmperii», δηλαδή της γλώσσας του Τρίτου Ράιχ. Κι ήταν αυτή μια γλώσσα διαστροφής των νοημάτων. Σας μιλάει ο φίλος για την «ανάγκη ευελιξίας στην αγορά εργασίας»; Σας παίρνει τα αυτιά ο θυρωρός για την «επιβεβλημένη αξιοποίηση των επιχειρήσεων του δημόσιου τομέα»; Σας γκρινιάζει ο ταξιτζής για την «αδυναμία υλοποίησης των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων στη χώρα»; Σας εκθειάζουν «την εισβολή των ξένων επενδυτών στη χώρα» θαυμάζοντας τον Κυριάκο; Αν ναι, τότε σίγουρα έχουν μολυνθεί κι αυτοί από τον ιό της «νέας γλώσσας του Μαξίμου». Όπως ακριβώς έγραψε ο εκδότης και συγγραφέας Ερίκ Χαζάν στο σπουδαίο βιβλίο: «Η προπαγάνδα στην καθημερινή ζωή». Όλα αυτά τα φερέφωνα του Μαξίμου είναι αναγκασμένα να τα εκφράζουν με μια «νέα γλώσσα», το ίδιο απατηλή όπως και η «Lingua Τertii Ιmperii».

Δυστυχώς, αυτήν την επικίνδυνη και χυδαία γλώσσα εκφράζει το σχόλιο στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΪ του δημοσιογράφου Παναγιώτη Λάμψια για όσα συνέβησαν στην Βουλή από τον Παύλο Πολάκη. «Δεν είναι ο αψύς Σφακιανός που θέλει να λέει ο κ. Τσίπρας. Είναι ένα σχέδιο που εξυφαίνεται από πολύ παλιά. Ξεκινάει από το 2008, αν μου επιτρέπεις, τότε που κάηκε η Αθήνα και ο κ. Προκόπης Παυλόπουλος (τότε υπουργός Εσωτερικών επί κυβέρνησης Κώστα Καραμανλή) συνομιλούσε με τον κ. Τσίπρα και τους ομοίους του αντί να βάλει τάξη στη χώρα», είπε ο δημοσιογράφος και συνέχισε: «Και αργότερα ξέρουμε πώς το εξαργύρωσε με μία θέση στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Μετά λόγου γνώσεως μιλώ, δεν λέω από το κεφάλι μου πράγματα. Αυτή η συμπεριφορά λοιπόν, που ξεκίνησε το 2008, κορυφώθηκε το ’11 και το ’12, οδήγησε τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Τώρα, λοιπόν, που βλέπουν ότι δεν τους βγαίνει καμία κίνηση, καταφεύγουν πάλι στη λάσπη και στο λασποκύλημα». Αι σιχτίρ

Η μοναδική εξήγηση που μπορώ να δώσω στην αθλιότητα του Λάμψια, είναι πως εντάσσεται πλέον και αυτός στη συμμορία κατά του ηγέτη της Νέας Δημοκρατίας και πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, που υποκινείται από τους επιτελικούς του Μαξίμου. Αλωστε γνωρίζω πολύ καλά δουλεύοντας 25 χρόνια δίπλα στους Αλαφούζους τις άπειρες προσπάθειες μετά το 2006 που ήρθε στην εφημερίδα ο Παπαχελάς να αποσταθεροποιήσουν τον Κώστα Καραμανλή δόλια εγχώρια και ξένα συμφέροντα Θα χρειαζόμουν εκατοντάδες χιλιάδες λέξεις να καταγράψω το τι έγινε στην Καθημερινή και στον ΣΚΑΪ… Θα το είχα κάνει αν δεν σεβόμουνα τον αείμνηστο Αριστείδη Αλαφούζο. Ισως… χρειάζεται να το κάνω.

Προφανώς και δεν προκαλεί έκπληξη η στάση του ΣΚΑΪ να «χυθεί αίμα στην πολιτική αρένα». Πάντως, ένα πράγμα στο οποίο είναι καλοί αυτοί οι δημοσιογράφοι και το τερατώδες μιντιακό σύστημα που τους στηρίζει, είναι η έλλειψη ντροπής και αξιοπρέπειας να υπηρετηθεί ο όποιος στόχος στην… Αποικία. Ομως είναι τέτοια η φύση των ιστορικών αλλαγών, ώστε αδρές αναλογίες μπορείς να βρεις μόνο με αναδρομές στον μακρύ ιστορικό χρόνο: Στον εμφύλιο και στον επαχθή δανεισμό μετά το ξέσπασμα της Επανάστασης του 1821, στη χρεοκοπία του 1893, στο διχασμό που εξέθρεψε η «εφημερίδα του Οίκαδε» και στην Μικρασιατική τραγωδία του 1922, στα χρόνια της γερμανικής Κατοχής και του εμφυλίου, στην κατοχή της μισής Κύπρου και στη σύγχρονη μνημονιακή καταστροφή της χώρας. Εντούτοις, η μελέτη της Ιστορίας δεν περιέχει συνταγές θριαμβολογίας που μας λέει το προπαγανδιστικό ντοκιμαντέρ του macho φίλου του Κυριάκου, Στάθη Καλύβα, παρά μόνο τη συρρίκνωση του Ελληνισμού.

Το κίβδηλο κατεστημένο υπερασπίζεται δήθεν τις απαιτήσεις ενός λαού που έχει τη «δυστυχία να είναι Eλληνας», ενός λαού που αρνείται να σιχαθεί τον εαυτό του και να γίνει σλόγκαν, διαφημιστικό σποτ και εκδηλώνει τον πόνο του, την οργή του, το θόλωμά του, την αγωνία του, χωρίς κανένα στυλ, χωρίς να’ χει ένα image “αρίστων”, βρε αδερφέ. Όταν η Ελλάδα βρίσκεται σε υπαρξιακή δοκιμασία ιστορικών διαστάσεων με την Τουρκία, είναι καταστροφικό να παίζονται παιχνίδια με οποιονδήποτε πολιτικό που δηλώνει βαρύγδουπα ότι “είναι στην ίδια πλευρά μαζί μας”… Αυτά