Απόλυτη σύγχυση και γκάφες του Τύπου μετά την πρώτη ενέργεια της 17Ν. Οι δράστες περιγράφονται ως «μελαψοί» και οπωσδήποτε αλλοδαποί, ενώ και η φωτογραφία του θύματος σε «παγκόσμια αποκλειστικότητα» δεν ανήκει στον Γουέλς, αλλά στον Νέρβιν Νόουλς.
• • •
Η πρώτη ενέργεια της «Επαναστατικής Οργάνωσης 17 Νοέμβρη», ήταν η δολοφονία του σταθμάρχη της CIA στην Αθήνα Ρίτσαρντ Γουέλς (23.12.1975). Η ενέργεια αυτή υπήρξε κορυφαία από κάθε άποψη. Ο στόχος ήταν ένα από τα εξέχοντα στελέχη της πανίσχυρης, σκοτεινής και φυσικά λαομίσητης μυστικής υπηρεσίας.
Η μεγάλη πλειονότητα του ελληνικού λαού είχε πολλούς λόγους να θεωρεί την αμερικανική κυβέρνηση -και ειδικά τη CIA- υπεύθυνη για την επτάχρονη δικτατορία και την τραγωδία της Κύπρου. Το λαϊκό αυτό αίσθημα είχε εκφραστεί έναν μήνα νωρίτερα, με την τεράστια πορεία προς την αμερικανική πρεσβεία, για τη δεύτερη επέτειο από την εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Και όμως. Αυτή η «επιτυχία» υπήρξε και το αδύναμο σημείο της πρώτης εμφάνισης της 17Ν στα δημόσια πράγματα της χώρας. Κανείς δεν πίστεψε ότι μια παντελώς άγνωστη οργάνωση θα μπορούσε να σχεδιάσει παρόμοιας κλίμακας ενέργεια.
Όπως γνωρίζουμε σήμερα, η ταυτότητα και η διεύθυνση του Γουέλς και άλλων στελεχών της CIA είχε αποκαλυφτεί με επιστολή μιας «Επιτροπής Ελλήνων και Ελληνοαμερικανών» στην αγγλόφωνη «Athens News» έναν μήνα νωρίτερα (25.11.1975) και είχε αναδημοσιευτεί την επομένη πρωτοσέλιδα στην «Ελευθεροτυπία».
Η οργάνωση, βέβαια, είχε φροντίσει να ενημερώσει το ίδιο βράδυ τις αθηναϊκές εφημερίδες ότι αναλαμβάνει την ευθύνη και ότι τους στέλνει σχετική προκήρυξη. Αλλά η προκήρυξη αυτή δεν δημοσιεύτηκε πουθενά.
ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΤΗΣ ΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Σε πρόσφατο λόγο του, ο Φορντ δήλωσε τελείως κυνικά ότι οι Αμερικάνοι δε θα διστάζουν να επεμβαίνουν ανοιχτά στα εσωτερικά των άλλων χωρών όταν το απαιτούνε τα συμφέροντα τους. Παρόμοιες δηλώσεις είχε κάνει στο παρελθόν κι ο Κίσσιγκερ. Τα. δύο φερέφωνα του ιμπεριαλισμού παρατούν ξετσίπωτα τους κανόνες του διπλωματικού παιχνιδιού και της παραδοσιακής δυτικοευρωπαϊκής υποκρισίας. Φυσικά, θεωρούν ότι οι άλλοι είναι υποχρεωμένοι να πάρουν τους κανόνες αυτούς απέναντι τους. Είναι η λογική του τυράννου, του καταπιεστή, του χωροφύλακα των λαών. Απλώς σήμερα, παρατώντας τα προσχήματα, την διαλαλούνε με τον πιο ωμό τρόπο, γιατί στην πράξη από χρόνια τώρα την έχουν εφαρμόσει. Είναι η λογική που αιματοκύλισε το Βιετνάμ και που ανέτρεψε τον Αλλιέντε, στηρίζει τον Πινοσέτ, που στήριξε το Φράνκο. Είναι η λογική του αδίστακτου και απροκάλυπτου εγκλήματος που δε θεωρεί ανήθικο τον τουφεκισμό των πέντε Βάσκων πατριωτών αλλά σίγουρα θεωρεί ανήθικη και απαράδεκτη την εκτέλεση των δικών της πρακτόρων.
Ο Λαός μας όμως ξέρει καλά ποιος είναι ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός, ο υπ’ αριθμόν ένα εχθρός του λαού μας, ο κύριος υπεύθυνος, με τους ντόπιους φασίστες, για τα απειράριθμα δεινά, συμφορές και εγκλήματα σε βάρος του λαού μας, εδώ και δεκαετίες. Όπου κι αν στρέψουμε το βλέμμα μας, θα δούμε το δάχτυλο της CIA από πίσω. Είτε στην εκτέλεση του ηρωικού αγωνιστή Μπελογιάννη, είτε στις συνθήκες Ζυρίχης και Λονδίνου, είτε στις εκλογές βίας και νοθείας του ’61, είτε στην ανατροπή του Παπανδρέου το ’65 και την δημιουργία των αποστατών, είτε στο πραξικόπημα του ’67 και την υποστήριξη της εφτάχρονης τυραννίας, είτε στη μεγαλύτερη πρόσφατη προδοσία, την προδοσία της Κύπρου, με 200.000 πρόσφυγες, ποτάμια δάκρυα, αίμα και πόνο, και τον Κίσσιγκερ να εκφράζει τα “ανθρωπιστικά του αισθήματα”. Και τα εγκλήματα και οι συνωμοσίες τελειωμό δεν έχουν. Συνεχίζονται σήμερα, με τη συμμετοχή και τη συνενοχή της ελληνικής κυβέρνησης, πίσω απ’ τη πλάτη του λαού, τόσο για τη διχοτόμηση της Κύπρου και για τα πετρέλαια και τον έλεγχο του Αιγαίου για τα οποία δεν θα διστάξη ο ιμπεριαλισμός να μας σπρώξη σε πόλεμο με την Τουρκία εφόσον έτσι θα εξυπηρετούνται καλύτερα τα συμφέροντα του.
Αλλά αρκετά. Φτάνει πια. Πρέπει να καταλάβουν οι Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές και οι ντόπιοι πράκτορες τους ότι ο ελληνικός λαός δεν είναι αγέλη από πρόβατα. Πρέπει να καταλάβουν ότι ο λαός μας όχι μόνο δεν πρόκειται να χάψει τα ψέματα, τις προβοκάτσιες και τη χοντροκομμένη προπαγάνδα τους με την οποία προσπαθούν να τον δηλητηριάσουν, αλλά ότι πλέον έχει συνειδητοποιήσει και κάτι άλλο πολύ πιο σημαντικό: ότι η κυβέρνηση είναι δεμένη πισθάγκωνα στο άρμα της αμερικανοκρατίας κι ότι δεν μπορεί να κάνει απολύτως τίποτε. Τόννοι ολόκληροι από λόγια και άρθρα αντιαμερικανικά μεταφράσθηκαν με ένα μεγάλο μηδέν στην πράξη. Το σύνθημα “έξω οι Αμερικάνοι”, που ήταν απ’ τα βασικά της Λαϊκής Εξέγερσης το Νοέμβρη 1973, που κυριαρχούσε πανελλήνια απ’ τη 24 Ιούλη και που βροντοφώναξαν οι ένα εκατομμύριο διαδηλωτές της 17 Νοέμβρη, παραμένει ανεκπλήρωτο. Οι Αμερικάνοι όχι μόνο δεν φεύγουν, αλλά επιπλέον η κυβέρνηση συνεχίζοντας τον εμπαιγμό του Λαού, φέρνει κι άλλους: έρχονται τα πολυεθνικά μονοπώλια απ’ το Λίβανο, έρχεται το στρατηγείο της CIA Μέσης Ανατολής απ’ τη Βηρυτό στην Αθήνα. Η Ελλάδα θα συνεχίζει να είναι ξέφραγο αμπέλι για τους Αμερικάνους όπως κι επί χούντας. Είναι η Μπανανιά Λατινο-αμερικάνικου τύπου στο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου.
Η Κυβέρνηση κοροϊδεύει. Η Βουλή φλυαρεί χωρίς κανένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Τα περισσότερα κόμματα, συμμετέχοντας στο γενικό εμπαιγμό, συναγωνίζονται σε πλατωνικές δηλώσεις χωρίς πραγματικό αντίκρυσμα. Κι η Δικαιοσύνη κάνει τον άθλο, στη δίκη της 21 Απρίλη, να μην αναφέρει καν το όνομα του δεύτερου ενόχου, της CIA και του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Κανείς δεν μπορεί να αγγίξει τους εκπροσώπους του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, τους πράκτορες της CIA, που συνεχίζουν, ανενόχλητοι και προστατευόμενοι απ’ τις δικές μας μυστικές υπηρεσίες, να συνωμοτούν με τους διάφορους μοναρχοχουντικούς και ορισμένους λεγόμενους “αντιχουντικούς” σε βάρος του λαού μας και των εθνικών συμφερόντων. Αυτή η γενική υποκρισία, ο εμπαιγμός κι η προδοσία του Λαού, το ξεπούλημα της χώρας λέγονται “Κοινοβουλευτική Δημοκρατία” δυτικού τύπου.
Μπρος σ’ αυτή τη κατάσταση, στη πλήρη χρεωκοπία και αδυναμία των θεσμών, μπρος στην ανυπαρξία κι αποτυχία των γνωστών νόμιμων δρόμων, δεν απομένει παρά ένας μόνος δρόμος: να πάρει ο ίδιος ο λαός τις τύχες του στα χέρια του. Να αγωνιστεί με τις δικές του δυνάμεις, χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα αγώνα κι αντιτάσσοντας στην αντιλαϊκή καταπιεστική βία του ιμπεριαλισμού που τρομοκρατεί τον Λαό εδώ και δεκαετίες τη δίκαιη λαϊκή επαναστατική βία. Είναι ο μόνος δρόμος που υπολογίζουν οι αμερικάνοι ιμπεριαλιστές, όπως το απόδειξε ο ηρωικός βιετναμέζικος λαός.
Έτσι, αποφασίσαμε να εκτελέσουμε παραδειγματικά τον αρχιπράκτορα της CIA κι αρχηγό του κλιμακίου της στην Ελλάδα Ρίτσαρντ WELCH που κάτω από διπλωματική κάλυψη, και με τη βοήθεια των πέντε αρχηγών τομέων της CIA στην Ελλάδα, διευθύνει ένα πελώριο δίκτυο, αληθινή στρατιά ντόπιων έμμισθων πρακτόρων, μέσα στην Κυβέρνηση, τα Υπουργεία, το Στρατό, την Ασφάλεια, μέρος απ’ τα κόμματα και μέρος του Τύπου, πέμπτη φάλαγγα του ιμπεριαλισμού στη χώρα μας.
Ο Ρίτσαρντ WELCH, σαν αρχηγός, είναι συνυπεύθυνος για όλα τα εγκλήματα που έκανε η CIA σε βάρος του λαού μας. Δεν είναι κανένας απλός υπαλληλάκος, δεν είναι απλό εκτελεστικό όργανο, αλλά αρχηγός με συγκεκριμένη προσωπική ευθύνη στις αποφάσεις. Κι η ευθύνη του γίνεται ακόμη μεγαλύτερη απ’ τη μακρόχρονη προϋπηρεσία του στην Ελλάδα στη δεκαετία 50-60 και στην Κύπρο το 60-64.
Ο ελληνικός λαός έχει καταλάβει πια ότι δεν έχει να περιμένει τίποτε απ’ την κυβέρνηση, το Κοινοβούλιο, τη Δικαιοσύνη και τους άλλους θεσμούς που έχουν καταξευτελιστεί στη λαϊκή συνείδηση. Ξέρει ότι Δικαιοσύνη δεν υπάρχει απ’ τη στιγμή που απαλλάσσονται οι 104 φασίστες υπουργοί, απ’ τη στιγμή που αθωώνονται οι βασανιστές στη Χαλκίδα. Και ξέρει ακόμη ότι αυτοί που καταδικάστηκαν είναι για τα μάτια κι ότι το πολύ σ’ ένα χρόνο θάναι όλοι έξω, με αμνηστία, όπως ακριβώς έγινε και με τους κατοχικούς δοσίλογους.
Ο Λαός έχει πια κατανοήσει ότι δεν του απομένει παρά ο δρόμος του αγώνα, με στήριγμα τις δικές του δυνάμεις. Ο δρόμος των μαζικών κινητοποιήσεων και των δυναμικών ενεργειών, που είναι ο μοναδικός που μπορεί να ανατρέψει το καθεστώς της εξάρτησης και υποτέλειας, το καθεστώς της νέας καταπίεσης και τρομοκρατίας. Είναι ο δρόμος που χάραξε με το αίμα της η ηρωική λαϊκή εξέγερση του Πολυτεχνείου που γκρέμισε σαν τραπουλόχαρτα τη “φιλελευθεροποίηση” του Παπαδόπουλου, ο δρόμος που θα γκρεμίσει και σήμερα το νέο φασισμό με κοινοβουλευτικό μανδύα, που θα γκρεμίσει το καθεστώς των μονοπωλίων και της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης. θα δίωξη όλες τις στρατιωτικές βάσεις και τις στρατιωτικές αποστολές και θα μας οδήγηση στη πραγματική Ανεξαρτησία, στη πραγματική Δημοκρατία για τον εργαζόμενο λαό κι όχι στο καλυμμένο φασισμό, στη Λαϊκή Εξουσία και το Σοσιαλισμό.
ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ ΚΑΤΩ Ο ΝΕΟΣ ΦΑΣΙΣΜΟΣ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Αθήνα Δεκέμβρης 1975
Ακολούθησε σε δύο μέρες νέα προκήρυξη, όπου διατυπώνεται το παράπονο ότι «ενώ απ’ την πρώτη στιγμή διεκδικήσαμε την πολιτική ευθύνη της δίκαιας αυτής ενέργειας, γράφτηκαν στις εφημερίδες τα πάντα εκτός απ’ την αλήθεια: ότι είναι πράξη μυστικών πρακτόρων, ότι είναι προβοκάτσια, ότι οι υπεύθυνοι είναι Αραβες μελαψοί, ότι είχαν ξένη προφορά, ότι είναι Τούρκοι, ότι έχει σχέση με τις ενέργειες της Βιέννης και του Παρισιού, κτλ.».
1976-12-26
Προς τον τύπο
Η ανακοίνωση αυτή έγινε μετά απ’ τα πρώτα ψέματα των εφημερίδων. Κι αυτή είχε την ίδιαν τύχη με την πρώτη δηλαδή κουκουλώθηκε με επιμέλεια. Αθήνα 26 Δεκέμβρη 1975 Οργάνωση “17 ΝΟΕΜΒΡΗ”
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΤΥΠΟ
Δύο μέρες μετά την δίκαια και παραδειγματική εκτέλεση του αρχηγού της CIA το φαινόμενο που παρατηρείται είναι χωρίς προηγούμενο. Ενώ απ’ τη πρώτη στιγμή διεκδικήσαμε σαν οργάνωση “17 Νοέμβρη” τη πολιτική ευθύνη της δίκαιας αυτής ενέργειας, γράφτηκαν στις εφημερίδες τα πάντα εκτός απ’ την αλήθεια: ότι είναι πράξη μυστικών πρακτόρων, ότι είναι προβοκάτσια, ότι οι υπεύθυνοι είναι Άραβες μελαψοί, ότι είχαν ξένη προφορά, ότι είναι Τούρκοι, ότι έχει σχέση με τις ενέργειες της Βιέννης και του Παρισιού, την απαγωγή της Βιέννης κτλ. Κι όμως το ίδιο βράδυ της Τρίτης στείλαμε πολιτικά κείμενα σ’ όλες τις εφημερίδες στα οποία εξηγούσαμε τους λόγους της αντιϊμπεριαλιστικής αυτής ενέργειας. Επί πλέον τηλεφωνήσαμε σε ορισμένες εφημερίδες, διεκδικώντας την ενέργεια και λέγοντας τους ότι είχαμε βάλει κείμενα γι’ αυτούς σε ορισμένα σημεία της Αθήνας. Τέλος, το ίδιο βράδυ μοιράσαμε προκηρύξεις σε πολλές λαϊκές γειτονιές της Αθήνας. Άρα τουλάχιστον οι απογευματινές εφημερίδες της Τετάρτης έπρεπε να ξέρουν την αλήθεια. Κι όχι μόνο αυτές αλλά περισσότερο αυτές της Πέμπτης συναγωνίστηκαν σε αστυνομικά μυθιστορήματα και ρομάντσα με σκοπό τη δημιουργία σύγχυσης, την απόκρυψη της αλήθειας, τη δηλητηρίαση του λαού. Οι πολιτικοί συντάκτες μετατράπηκαν σε συγγραφείς αστυνομικών μυθιστορημάτων. Γράφτηκε στην κυριολεξία ό,τι είναι δυνατόν για να κρυφτή η αλήθεια. Αυτή είναι η περιβόητη αλήθεια στην υπηρεσία της οποίας βρίσκεται ο Τύπος; Καταγγέλουμε αυτή τη τακτική και απαιτούμε τη πλήρη δημοσίευση του κειμένου που στείλαμε τη Τρίτη στον Τύπο.
Η Κυβέρνηση και τα κόμματα ξεπέρασαν κάθε όριο γελοίου. Μας κατηγορούν ότι είμαστε άνανδροι. Αλλά εμείς πήραμε την ευθύνη της ενέργειας απ’ τη πρώτη στιγμή. Αυτοί όμως δεν έχουν ούτε το στοιχειώδες θάρρος να αποκαλύψουν στον Ελληνικό λαό την αλήθεια. Η Κυβέρνηση δεν έχει το θάρρος να πει ποιοι έκαναν την εκτέλεση μην τύχει κι εκτεθεί στα μάτια των αφεντάδων της των αμερικάνων. Δεν τολμάει να πει στο λαό ότι ένα τμήμα του αποδοκιμάζει το θέατρο που παίζεται απ’ την Κυβέρνηση και τα κόμματα σε βάρος του. Κι ότι θα αγωνιστεί με όλα τα μέσα έναντι στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό ακόμα και με όπλο στο χέρι.
Μας κατηγορούν ότι είχαμε καλυμμένα τα πρόσωπα μας κι ότι πρέπει να ρίξουμε τις μάσκες. Μήπως όμως θάθελαν να δώσουμε συνέντευξη τύπου στη Μεγάλη Βρεταννία ή να κάνουμε συγκέντρωση σε κανένα θέατρο.
Μας αποκαλούν “στυγνούς εγκληματίες”, λένε ότι δράσαμε με τρόπο “επαγγελματικό”. Κάνουν διάφορες βαρύγδουπες “αναλύσεις”, για να αποδείξουν ότι δράσαμε όπως οι άνδρες των μυστικών υπηρεσιών (τρεις σφαίρες κτλ). Κι όλα αυτά για να μην πουν το απλό πράγμα ότι απλοί λαϊκοί αγωνιστές μπορούν να χτυπήσουν το πανίσχυρο αρχηγό της CIA με σχετικά απλά μέσα και με στοιχειώδη οργάνωση. Αλλά αφού τους απασχολεί τόσο πολύ η μέθοδος μας και η ουμανίστρια “Καθημερινή” θεωρεί ύποπτο το ότι δεν χτυπήθηκαν ο οδηγός και η γυναίκα, θα τους πούμε τα εξής απλά πράγματα;
Ο Ρίτσαρντ WELCH ήταν αρχηγός της CIA. Σαν τέτοιος – όπως το λέμε στο πολιτικό μας κείμενο – ήταν συνυπεύθυνος μαζί με τους άλλους επαγγελματίες πράκτορες που δρουν στο έδαφος μας, για όλα τα εγκλήματα που έκανε η CIA και ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός στη χώρα μας τα τελευταία τριάντα χρόνια. Απόφαση μας ήταν να εκτελεστεί ο αρχηγός και μόνο αυτός. Δεν υπήρχε περίπτωση να χτυπηθεί άλλος, ούτε ο οδηγός, ούτε η γυναίκα, ούτε και τρίτος αν ήταν στο αυτοκίνητο – εκτός βέβαια αν έκανε προσπάθεια να μας επιτεθεί -γιατί δεν θεωρούμε τον οδηγό και τη γυναίκα του σαν υπεύθυνους.
Κατά συνέπεια έπρεπε να διαλέξουμε έναν τρόπο δράσης που να αποκλείει ακόμη και το τυχαίο τραυματισμό αυτών των δυο η οποιουδήποτε άλλου περαστικού, να αποκλείει κάθε άσκοπη αιματοχυσία, θέλαμε να γίνει η ενέργεια καθαρά, αποτελεσματικά. Γι’ αυτό αποκλείσαμε άλλους τρόπους ενέργειας που για μας θαταν πιο εύκολοι -όπως το να ρίξουμε μία βόμβα ή χειροβομβίδα ή να ρίξουμε μία ριπή μέσα απ’ τ’ αυτοκίνητο. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις όμως θα μπορούσαν να χτυπηθούν οι άλλοι δυο ή και περαστικοί. Γι’ αυτό προτιμήσαμε να πάρουμε περισσότερα ρίσκα, σταματώντας και κατεβαίνοντας απ’ τ’ αυτοκίνητο. Κι όχι γιατί είμαστε “επαγγελματίες” ή “επιστήμονες” όπως διατείνονται οι πάνσοφοι αστυνόμοι του Γκίκα.
Όσο για τα Κόμματα, ξεπέρασαν ακόμη και την Κυβέρνηση. Μιλάνε για προβοκάτσια. Δεν διστάζουν να πουν ότι η εκτέλεση έγινε από χουντικούς. Δεν μας παραξενεύει όμως η στάση τους. Και το ’73 στο Πολυτεχνείο για προβοκάτσια μίλαγαν. Και στις 21 Απρίλη 1975, όταν χιλιάδες λαού προσπάθησαν τελείως αυθόρμητα να κάψουν το άντρο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, πάλι για προβοκάτσια μίλαγαν. Στις 24 Ιούλη όταν οι οικοδόμοι κι οι άλλοι εργαζόμενοι αντιστάθηκαν στα πιστόλια και τις αύρες του Γκίκα, πάλι για προβοκάτσια μίλαγαν. Τα κόμματα έχουν βρει τον πανταχού παρόν ένοχο σ’ οποιαδήποτε αγωνιστική κινητοποίηση του λαού: ο προβοκάτορας. Αυτός φταίει για όλα. Και μ’ αυτόν προσπαθούν ν’ αποκοιμήσουν το λαό.
Για τα κόμματα που έχουν γίνει ουρά της κυβέρνησης, η τακτική αυτή είναι συνηθισμένη και πασίγνωστη. Για άλλα όμως που η βάση τους απαριθμεί χιλιάδες πραγματικούς αγωνιστές, η στάση αυτή της ηγεσίας τους αποτελεί ασυγχώρητη επιπολαιότητα και πολιτικό οπορτουνισμό. Καλά θα κάνουν να είναι πιο σεμνοί και πιο προσεκτικοί στις κρίσεις τους ιδίως αν αναλογιστούμε ότι οι ηγεσίες αυτών των κομμάτων ευθύνονται για την αμαχητί παράδοση του Λαού στους φασίστες τη 21 Απρίλη 1967. Και σήμερα με τη τακτική τους τον οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε καινούργια ήττα, σε νέο πραξικόπημα με τη διαφορά ότι αυτή τη φορά δεν θάναι Απρίλης αλλά Χιλή και Πινοσέτ.
Αυτό όμως που για τη Κυβέρνηση, τα Κόμματα και το Τύπο αποτελεί “μυστήριο”, είναι “σκοτεινό” κτλ. είναι καθαρό για το λαό στη μεγάλη του πλειοψηφία. Γιατί απλούστατα ξέρει ποια είναι η CIA, τι εγκλήματα έχει κάνει στον τόπο και ένιωσε ότι ο αρχηγός της δεν μπορούσε να εκτελεστεί παρά από λαϊκούς αγωνιστές. Κι ότι για να φύγουν οι Αμερικάνοι -όπως το ζητάει σύσσωμος ο λαός- πρέπει, παράλληλα με τις νόμιμες μορφές πάλης, να πάρουμε τη σκούπα για να ξαποστείλουμε όλους τους βρωμερούς, στυγνούς πράκτορες, επαγγελματίες εγκληματίες των λαών που αλωνίζουν ανενόχλητοι. Ο λαός δεν τους θέλει και δεν θα δουν άσπρη μέρα μέχρι να τα μαζέψουν και να φύγουν. Για να μπορέσει να γίνει ο λαός νοικοκύρης στον τόπο του.
Οργάνωση “17 ΝΟΕΜΒΡΗ” Αθήνα, 26 Δεκέμβρη 1975
Ο εισαγγελέας Δημήτριος Τσεβάς απαγόρευσε από τις 27.12 τη δημοσίευση πληροφοριών για την πορεία της ανάκρισης, αλλά δεν ήταν αυτό που εμπόδισε τη δημοσιοποίηση των προκηρύξεων. Εξάλλου η υπόθεση παρέμεινε στα πρωτοσέλιδα του Τύπου. Απλώς κανείς δεν πίστευε τότε ότι υπάρχει μια παρόμοια οργάνωση.
Οπως γράφει στο βιβλίο του ο Αμερικανός διπλωμάτης Μπρέιντι Κίσλινγκ, ο οποίος υπηρέτησε αργότερα στην πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα, εξίσου δύσκολο ήταν και για τις αμερικανικές υπηρεσίες να εντοπίσουν την ταυτότητα του δράστη: «Αν εξαιρεθεί η αποτυχημένη βομβιστική απόπειρα εναντίον του δικτάτορα Παπαδόπουλου το 1968, οι Ελληνες ακροαριστεροί (radicals) δεν είχαν ποτέ ανθρώπους για στόχους», ενώ «από το 1947 που συγκροτήθηκε η CIA, κανείς Αμερικανός πράκτορας δεν είχε πέσει θύμα τρομοκρατικής ενέργειας» (John Brady Kiesling, «Greek Urban Warriors. Resistance and Terrorism, 1967-2014», Lycabettus Press, Αθήνα 2014, σ. 6).
Σήμερα, που έχει αποχαρακτηριστεί μέρος των επίσημων αμερικανικών εγγράφων της εποχής, γνωρίζουμε ότι το πρώτο υπόμνημα που συνέταξε η CIA την επομένη της δολοφονίας αναφέρει ότι «η ταυτότητα των δραστών μπορεί να κυμαίνεται μεταξύ της Ακρας Αριστεράς και της Ακρας Δεξιάς» (Central Intelligence Agency, Executive Registry, Job 80–M00165A, Box 17).
Και ο πρεσβευτής των ΗΠΑ Τζακ Κιούμπιτς ενημέρωνε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ότι είχαν αναλάβει τηλεφωνικά την ευθύνη για τη δολοφονία δύο διαφορετικές οργανώσεις, η «Ενωσις Αξιωματικών Εθνικής Ιδέας» και η «17 Νοέμβρη», αλλά «καθώς φαίνεται η αστυνομία δεν παίρνει στα σοβαρά κανέναν από τους δύο ισχυρισμούς» (National Archives, RG 84, Athens Embassy Files: Lot 78 F 160, Box 63).
Η αμερικανική μυστική υπηρεσία έσπευσε φυσικά να εκμεταλλευτεί το γεγονός. Για πρώτη φορά διέθετε κι αυτή τον δικό της «μάρτυρα». Και σε μια περίοδο που είχαν τεθεί υπό διερεύνηση στο Κογκρέσο οι υπερεξουσίες της CIA, βρέθηκε ένα νέο επιχείρημα εναντίον των επικριτών της. Ως προς τις συνέπειες για την Ελλάδα, «ο σταθμός της CIA στην Αθήνα, αντί να συρρικνωθεί, όπως σχεδιαζόταν, παρέμεινε ένας από τους μεγαλύτερους στην Ευρώπη, εξαιτίας των πρακτόρων που συνέρρεαν για να διενεργήσουν τις δικές τους έρευνες», γράφει ο Κίσλινγκ (σ. 11).
Τον Μάρτιο του 1976 η «17 Νοέμβρη» έστειλε μέσω του Ζαν-Πολ Σαρτρ στη «Λιμπερασιόν» μια εκτενή περιγραφή του σχεδιασμού και του τρόπου εκτέλεσης της ενέργειας. Ομως ούτε κι αυτή η προκήρυξη δημοσιεύτηκε από τη γαλλική εφημερίδα. Χρειάστηκε να υπάρξει και δεύτερος στόχος της οργάνωσης, ο βασανιστής αξιωματικός της αστυνομίας Ευάγγελος Μάλλιος, ο οποίος δολοφονήθηκε στις 14.12.1976. Η βαλλιστική έρευνα απέδειξε ότι είχε χτυπηθεί από το ίδιο όπλο, ενώ ήταν εμφανές ότι είχε χρησιμοποιηθεί και η ίδια γραφομηχανή.
Πλέον όλοι κατάλαβαν ότι οι ισχυρισμοί της «17 Νοέμβρη» δεν ήταν παραπλανητικοί. Η νέα προκήρυξή της δημοσιεύτηκε αμέσως, ενώ και το κείμενο για τον Γουέλς δημοσιεύτηκε ταυτόχρονα στη «Λιμπερασιόν» και την «Ελευθεροτυπία» στις 24.12.1976. Από τότε η ενέργεια αυτή συνέβαλε όσο καμιά άλλη στη δημιουργία του μύθου της 17Ν. Πολύ περισσότερο που ο Γουέλς δεν ήταν ένας απλός «σταθμάρχης», αλλά είχε ανάμειξη σε ορισμένα από τα πιο αιματηρά επεισόδια του «βρόμικου πολέμου» που είχε διεξαγάγει επί δεκαετίες η CIA, από την Κύπρο ώς τη Γουατεμάλα .
Αναδημοσίευση: vathikokkino.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου