• • •
«Η κοινωνία των ανθρώπων ήτον μικρή, δεν είναι παρά η επανάστασίς μας οπού εσχέτισε όλους τους Έλληνας», σύμφωνα με τα απομνημονεύματα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.
Μας ξανάρχονται ένα ένα χρόνια δοξασμένα. Μας εσχέτισαν, όμως, και τα δάνεια του Εικοσιένα. Βαρούν τα τουμπλέκια κι οι τρουμπέτες.
Τα δάνεια της εξάρτησης για τον Αγώνα της Ανεξαρτησίας… Και να πεις ότι δεν το προέβλεψε ο Δημήτρης Υψηλάντης, όταν έλεγε πως «οι Έλληνες θα ελευθερωθούν μία ημέρα από τους Τούρκους, δε θα ελευθερωθούν όμως ποτέ από τις μεγάλες Χριστιανικές Δυνάμεις».
Μεθύσαμε με τα δάνεια του ’21. Σύμφωνοι, η κατάσταση δεν μπορούσε να αντιμετωπιστεί χωρίς εξωτερική βοήθεια. Τι να σου κάνουν οι λείες, τα λάφυρα και οι εισφορές. Οι ανάγκες φοβερές. Πέραν τούτου, «τα κτήματα και τα λάφυρα υπεβάλλοντο εις τακτικόν πλιατσικολόγημα».
Μετά από προσπάθειες, στις οποίες δεν βρέθηκαν πρόθυμοι για δανεισμό φορείς σε Ιταλία και Ιβηρική, και τον Νοέμβριο του 1821 (από το τοπικό πολίτευμα της Ανατολικής Χέρσου Ελλάδος) και το 1822, η Αγγλία θεωρήθηκε λαχείο. Έτσι, στις 2 Ιουνίου του 1823 το Εκτελεστικό (ή μήπως το Βουλευτικό, καθώς ο καβγάς ήταν ποιος θα κάνει κουμάντο στο ρευστό) εξουσιοδότησε τους Ιωάννη Ορλάνδο, Ανδρέα Ζαΐμη και Ανδρέα Λουριώτη να μεταβούν στο Λονδίνο και να διαπραγματευτούν τη σύναψη δανείου 4.000.000 ισπανικών ταλίρων.
Τα τάλιρα έγιναν στις 9 Φεβρουαρίου του 1824 δάνειο, ονομαστικής αξίας 800.000 στερλινών, με υποθήκη «εθνικές γαίες και τα έσοδα των τελωνείων, αλυκών και ιχθυοτροφείων». Αφαιρέθηκαν προμήθειες, τόκοι δύο χρόνων και άλλα ψιλά και χάθηκαν στον δρόμο 550.000.
Βαρούν τα τουμπλέκια κι οι τρουμπέτες. Τιμούμε τους προγόνους με ίδιες ρετσέτες. 400 δισ. το δημόσιο χρέος (σε επίπεδο κεντρικής διοίκησης). Το καταλάβαμε ότι είναι βιώσιμο και ωραίο και τα 36 δισ. των ταμειακών διαθεσίμων επαρκούν για χρεολύσια και τόκους των επόμενων 3-4 ετών. Ουδείς καθ’ ημών, λοιπόν. Μέριασε, βράχε, να διαβώ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου