Οι ελληνικές τράπεζες …χωρίς να δίνουν νέα δάνεια αυξάνουν το κέρδος 2.400.000.000 € το τρίμηνο

Συγκρίνοντας τα έσοδα εκ τόκων του 2022 με το 2023 το πρώτο συμπέρασμα είναι ότι οι ελληνικές τράπεζες με σχεδόν μηδενική πιστωτική επέκταση κέρδισαν 600 εκατ έσοδα σε τριμηνιαία βάση ή θα κερδίσουν 2,4 δισεκ. σε ετήσια βάση

Το Euribor 3 μηνών, ανέρχεται στο 3,30%.... πριν λίγο καιρό ήταν αρνητικό -0,50% οπότε δημιουργείται ένα όφελος 3,80% για τις ελληνικές τράπεζες.

• • •

Το Euribor επηρεάζεται απόλυτα από την νομισματική πολιτική της ΕΚΤ, η οποία αυξάνει τα βασικά παρεμβατικά επιτόκια… αλλά οι αυξήσεις κορυφώνουν, το πολύ να σημειωθεί ακόμη μια αύξηση 0,25% και μετά τέλος…
Από το 2024 ή τέλη του 2023 θα ξεκινήσει η μείωση των παρεμβατικών επιτοκίων…
Το Euribor είναι επίσης το επιτόκιο που συνδέεται σχεδόν με όλα τα δάνεια που χορηγούν οι τράπεζες.
Π.χ. σε ένα δάνειο με επιτόκιο 3,5% το τελικό επιτόκιο είναι 3,5% + euribor 3 μηνών δηλαδή 6,8% τελικό επιτόκιο…
Δεν είναι τυχαίο ότι οι δόσεις των δανείων αυξάνονται συνεχώς…
Συγκρίνοντας τα έσοδα εκ τόκων του 2022 με το 2023 το πρώτο συμπέρασμα είναι ότι οι ελληνικές τράπεζες με σχεδόν μηδενική πιστωτική επέκταση κέρδισαν 600 εκατ έσοδα σε τριμηνιαία βάση ή θα κερδίσουν 2,4 δισεκ. σε ετήσια βάση.
Η ΕΚΤ με την εκτίναξη του Euribor έχει βοηθήσει τις τράπεζες…

Ήταν προσχεδιασμένο

Η ΕΚΤ έχει χτίσει πολλούς μηχανισμούς προστασίας.
Οι τράπεζες έπρεπε να έχουν μηχανισμούς προστασίας των κεφαλαίων τους και αντιμετώπισης των NPEs.
Είναι προφανές λοιπόν ότι αυτή η εκτίναξη των εντόκων εσόδων 600 εκατ σε τριμηνιαία βάση επιπλέον σε σχέση με ένα χρόνο πριν ή 2,4 δισεκ. σε ετήσια βάση σε σχέση με ένα χρόνο πριν… μπορεί να επιτρέπει στις τράπεζες να θωρακιστούν αλλά αυτό θα ξεφουσκώσει… το Euribor από 3,3% σε λίγα τρίμηνα θα μειωθεί στο 2% με 2,5% και σε βάθος 1,5 έτους στο 1%...
Αυτό σημαίνει ότι θα ξεφουσκώσουν τα έντοκα έσοδα…
Αυτό που βλέπουμε σήμερα δεν είναι αντιπροσωπευτικό των δυνατοτήτων των ελληνικών τραπεζών, προφανώς οι δυνατότητες σε έντοκα έσοδα των ελληνικών τραπεζών είναι χαμηλότερα…

 

 

Αναδημοσίευση: bankingnews.gr

Ένα μήνα μετά τις εκλογές: Παντοδυναμία, αλαζονεία, αποτυχία, δικαιολογίες...

Μία μικρή ανασκόπηση όσων διαδραματίστηκαν τον τελευταίο μήνα της παντοδύναμης κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας έκανε ο Γιώργος Καρελιάς την Παρασκευή 28 Ιουλίου σε άρθρο του με τον ίδιο τίτλο στο news247.gr

• • •

Η κυβέρνηση μόλις συμπλήρωσε τον πρώτο μήνα της θητείας της, την οποία ανανέωσε θριαμβευτικά μετά το εκλογικό αποτέλεσμα της 25ης Ιουνίου. Όσοι υποστηρίζαμε ότι αυτό το αποτέλεσμα θα οδηγήσει σε παντοδυναμία (ουσιαστικά δεν υπάρχει αντιπολίτευση) και αυτή με τη σειρά της θα φέρει αλαζονεία δεν ήμασταν προφήτες. Έτσι συμβαίνει όταν οι εξουσίες αισθάνονται ότι παίζουν μόνες τους.

Ας δούμε τι συνέβη πριν κάν συμπληρωθεί ένας μήνας από τις εκλογές:

1. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ως πρόεδρος της ΝΔ, υπέγραψε δύο (πανομοιότυπες) αποφάσεις, για να επανεντάξει στο κόμμα δύο στελέχη που ο ίδιος είχε διαγράψει. Τον περιβόητο Καμπόσο ως υβριστή, μισαλλόδοξο και ρατσιστή. Και τον Πέτρο Δούκα για τη γνωστή φράση με «τις σακούλες και τα τριχίλιαρα», με τις οποίες εξαγόραζαν ψήφους το2007 στην Ηλεία. Έδωσε κάποια εξήγηση ο κ. Μητσοτάκης γι’ αυτήν την απόφασή του; Καμία. Κλασικό δείγμα αλαζονικής συμπεριφοράς. Δικό του είναι το κόμμα, ό,τι θέλει κάνει. Η λογοδοσία, στην οποία ομνύει κατά καιρούς, είναι για τους άλλους.

2. Σε ανύποπτο χρόνο ο πρωθυπουργός είχε διαβεβαιώσει ότι «ο κρατικός μηχανισμός είναι επαρκώς προετοιμασμένος» για το καλοκαίρι. Μέσα σε ένα μήνα τη διαβεβαίωση την πήραν οι άνεμοι της φωτιάς. Η μισή χώρα φλέγεται. Η Ρόδος επί δέκα ημέρες. Οι φωτιές έφτασαν στις παρυφές των πόλεων (Βόλος, Λαμία). Αποθήκες πυρομαχικών τινάχτηκαν στον αέρα. Και στο παρελθόν, απώτερο και πρόσφατο, είχαμε καταστροφικές πυρκαγιές. Και πέρσι, με την ίδια κυβέρνηση και τον ίδιο πρωθυπουργό. Ο οποίος έδινε τις ίδιες διαβεβαιώσεις για καλύτερη «προετοιμασία» και «ετοιμότητα». Φέτος ακούμε πάλι τα ίδια. Ο πρωθυπουργός μιλάει σαν παρατηρητής, κάνει διαπιστώσεις του τύπου «πρέπει να…». Και δεν δέχεται ότι μπορεί να του ασκηθεί κριτική. «Αποτελεί παράδοξο κάποιες φωνές να αμφισβητούν την ετοιμότητα του κράτους…», είπε στη Βουλή. Κλασικό δείγμα αλαζονείας, δεύτερο.

Στο λεξιλόγιό του δεν υπάρχει η λέξη «αποτυχία». Οι υπουργοί του είτε μιλάνε σαν παντογνώστες είτε αναγγέλλουν «μυστικές» έρευνες για τους «εμπρηστές». Ο Χρυσοχοίδης, ο οποίος είχε «τιμωρηθεί» πέρσι ως έχων την πολιτική ευθύνη για τη καταστροφή στην Εύβοια, επαίρεται τώρα ότι η Ελλάδα «είναι η καλύτερα εξοπλισμένη χώρα για τις πυρκαγιές». Και να είναι δεν το λες, διάβολε, την ώρα που καίγεται η μισή χώρα.

Από την άλλη ο Βορίδης λέει ότι η ΕΥΠ ερευνά αν τη φωτιά στη Ρόδο την έβαλαν «Τούρκοι πράκτορες, κτηνοτρόφοι ή παράφρονες». Ελπίζουμε να έχει την ίδια επιτυχία που είχε όταν παρακολουθούσε πολιτικούς αρχηγούς, υπουργούς, στρατηγούς, δημοσιογράφους και άλλους ων ουκ έστιν αριθμός.

3. Έχει περάσει ένας και πλέον χρόνος από τότε που ξέσπασε το σκάνδαλο των υποκλοπών. Ο πολιτικός αρχηγός, που ήταν μεταξύ των θυμάτων, κατήγγειλε στη Βουλή ότι, εκτός της ΕΥΠ, έγιναν τρεις απόπειρες παρακολούθησής του μέσω του παράνομου λογισμικού predator. Και ο πρωθυπουργός που ήταν παρών; Μίλησε για όλα τα άλλα πλην αυτού. Τσιμουδιά. Δεν βρήκε ούτε μια λέξη. Ο παριστάμενος υπουργός Κ. Χατζηδάκης -θύμα κι αυτός παρακολούθησης- κατέφυγε σε κοινότοπα ευφυολογήματα του τύπου «μας ενδιαφέρει όλους να διαλευκανθεί το θέμα».

Αυτή είναι η εικόνα του πρώτου μήνα της νέας κυβερνητικής θητείας. Μπορεί να συνοψίσθεί σε τέσσερις λέξεις: παντοδυναμία (από το εκλογικό αποτέλεσμα), αλαζονεία (αναμενόμενο επακόλουθο), αποτυχία (στις πυρκαγιές) και δικαιολογίες.

Για τις δικαιολογίες το έχει πει έτσι ο Αμερικανός εθνοπατέρας Βενιαμίν Φραγκλίνος: «Όποιος είναι καλός στις δικαιολογίες σπανίως είναι καλός σε οτιδήποτε άλλο». Στην περίπτωση των κυβερνώντων πέφτει λίγο έξω. Είναι πολύ καλοί στη διαστροφή των εννοιών και εξπέρ στην προπαγάνδα…

Ζαν Πολ Σαρτρ, ο φιλόσοφος που περιφρόνησε τους αστούς

Ο Ζαν Πολ Σαρτρ στο γραφείο του στο Παρίσι (28/11/1948)
Ⓒ 1948 ASSOCIATED PRESS

118 χρόνια μετά τη γέννησή του (21/6/1905), θυμόμαστε τον Ζαν Πολ Σαρτρ, έναν από τους σημαντικότερους φιλοσόφους, λογοτέχνες και πολιτικούς ακτιβιστές του 20ου αιώνα. Η Σιμόν ντε Μποβουάρ, η φαινομενολογία, ο υπαρξισμός, η μαρξιστική προσέγγιση, η πολιτική στράτευση, το Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλλίας, το Νόμπελ, ο Μάης του '68, ο Μαοϊσμός, ο θάνατος, η παρακαταθήκη.

• • •

Πέφτοντας μέσα στον κόσμο, υποφέροντας, παλεύοντας, ο άνθρωπος σιγά-σιγά προσδιορίζεται". Η φράση αυτή από το - θεωρούμενο ως το - σημαντικότερο έργο του Ζαν Πολ Σαρτρ, "Το είναι και το μηδέν" (L'être et le Néant, 1943), κρύβει μέσα της τη δύναμη της συνείδησης, που δεν είναι τίποτε άλλο από την απόλυτη ελευθερία στην οποία είναι καταδικασμένος ο άνθρωπος. Πώς πραγματοποιείται αυτή η ελευθερία; Μέσα από το συνεχές σχέδιο που κάνει ο άνθρωπος για τη ζωή του.

Οτιδήποτε συμβαίνει στον κόσμο, συμμετέχει στην άνευ όρων ελευθερία και στην ευθύνη της αρχικής επιλογής. Ο Σαρτρ θέτει έτσι την πρωτοκαθεδρία της ύπαρξης επί της ουσίας, ορίζοντας τον υπαρξισμό.

 

"ΜΙΚΡΟΑΣΤΟΣ" ΑΠΟ ΤΟ 1905 ΜΕΧΡΙ ΤΟ 1929

Ο ίδιος περιγράφει σε μερικές λέξεις τα πρώτα 24 χρόνια της ζωής του: "Είμαι ένας μικροαστός, γιος ενός αξιωματικού του ναυτικού, ορφανός από πατέρα, με έναν παππού γιατρό και τον άλλο καθηγητή. Έχω ανατραφεί με την αστική κουλτούρα από το 1905 έως το 1929". Ο Ζαν Πολ Σαρλ Εϊμάρ Σαρτρ γεννήθηκε στο Παρίσι, έχασε τον πατέρα του όταν ήταν δυο ετών και μεγάλωσε υπό την επίβλεψη της μητέρας του και του πατέρα της, ενός καθηγητή Γερμανικών, που του δίδαξε τα μαθηματικά και τον έφερε από πολύ μικρό σε επαφή με την κλασική λογοτεχνία.

Στα 12 χρόνια του, η μητέρα του ξαναπαντρεύτηκε και η οικογένεια μετακόμισε στη Λα Ροσέλ, όπου ο μικρός Ζαν Πολ έπεσε θύμα εκφοβισμού κατ' εξακολούθηση, κυρίως λόγω του δεξιού του ματιού, που υπέφερε από εξωτροπία (ένα είδος στραβισμού). Λίγο μετά, ως έφηβος πλέον, επέστρεψε στο Παρίσι, τελείωσε το λύκειο στο ιδιωτικό σχολείο Cours Hattemer και συνέχισε τις σπουδές του στην περίφημη École Normale Supérieure, γαλλικό πανεπιστήμιο, από το οποίο αποφοίτησαν πολλοί Γάλλοι στοχαστές και διανοούμενοι.

 

Η ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΗ ΣΙΜΟΝ ΝΤΕ ΜΠΟΒΟΥΑΡ

Η Σιμόν ντε Μποβουάρ και ο Ζαν Πολ Σαρτρ
σε καφέ της Ρώμης (20/8/1967)
Ⓒ 1967 ASSOCIATED PRESS

Εκεί ο Σαρτρ πήρε το πτυχίο του στην ψυχολογία, την ιστορία της φιλοσοφίας, τη λογική, τη φιλοσοφία, την ηθική, την κοινωνιολογία και τη φυσική. Το 1929, ενώ προετοίμαζε το διδακτορικό του, γνώρισε τη Σιμόν ντε Μποβουάρ, η οποία φοιτούσε στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης και αμέσως έγιναν αχώριστοι και ισόβιοι σύντροφοι, ξεκινώντας μια ρομαντική όσο και ελεύθερη σχέση. Για την ιστορία, στα τελικά αποτελέσματα, ο Σαρτρ πήρε τον καλύτερο βαθμό και η Σιμόν τον δεύτερο.

Το σκανδαλώδες για τον αντικομφορμισμό του ζευγάρι, πέρασε στη σφαίρα του μύθου του 20ου αιώνα.
"Εκείνος απεχθανόταν τη ρουτίνα και την ιεραρχία, την οικογένεια, τα δικαιώματα και τα καθήκοντα, όλη τη σοβαρη πλευρά της ζωής. Δε θα γίνει ποτέ ένας οικογενειάρχης, ούτε θα παντρευτεί ποτέ", έγραφε ο "κάστορας" (όπως αποκαλούσε τρυφερά ο Ζαν Πολ τη Σιμόν) στα "Απομνημονεύματα μιας ήσυχης κόρης".

 

ΤΟ "ΣΥΜΒΟΛΙΚΟ ΖΕΥΓΟΣ", ΤΟ "ΣΤΙΛ" ΚΑΙ Η ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΛΟΓΙΑ

Ήταν τελικά η εμφάνιση του "συμβολικού" ζεύγους Σαρτρ-Μποβουάρ, εκείνη που έθεσε στο μεγάλο κοινό το ερώτημα αν το ερωτικό συναίσθημα μπορεί να απελευθερωθεί από τα στενά δεσμά της ηθικής και της συζυγικής ζωής. Αποδείχτηκε δύσκολο για τη Γαλλία των δεκαετιών του '30, του '40 και του '50, να αφομοιώσει τη σύνθετη διαλεκτική ανάμεσα στην κατεξοχήν αγάπη και τους ευκαιριακούς έρωτες που εκθείαζε το "βασιλικό" ντουέτο του Σεν Ζερμαίν ντε Πρε στο "υπαρξιστικό" Café de Flore.

Ο Σαρτρ, καθηγητής φιλοσοφίας στο λύκειο της Χάβρης από το 1931, αισθανόταν ήδη έλξη προς τους συγγραφείς που είχαν έρθει σε ρήξη με το "στιλ", όπως ο Αυστριακός Ράινερ Μαρία Ρίλκε, ο Αμερικανός Τζον Ντος Πάσος ή ο Γάλλος Λουί Φερντινάν Σελίν. Το 1933 πήρε μια υποτροφία και πήγε στο Βερολίνο για να μελετήσει τον Έντμουντ Χούσερλ και τη φαινομενολογία (φιλοσοφικό κίνημα που βασιζόταν στη διερεύνηση των φαινομένων, των πραγμάτων δηλαδή που γίνονταν αντιληπτά ενσυνείδητα μέσω των αισθήσεων και όχι των πραγμάτων που βρίσκονταν πέρα από τα όρια της ανθρώπινης συνειδητότητας).

 

Η "ΝΑΥΤΙΑ" ΚΑΙ Ο ΡΟΚΕΝΤΕΝ

Όταν επέστρεψε στη Χάβρη, άρχισε να κάνει ενέσεις μεσκαλίνης στα πλαίσια των ερευνών του με θέμα την αντίληψη. Το 1936, η Όλγα Κοζακίεβιτς, νεαρή μαθήτρια της ντε Μποβουάρ, προστέθηκε στον ερωτικό "κύκλο" του ζεύγους και την ίδια χρονιά, ο Σαρτρ έδωσε στον εκδοτικό οίκο Gallimard, το φιλοσοφικό μυθιστόρημα "Μελαγχολία", που μετονομάστηκε σε "Ναυτία" και εκδόθηκε τον Απρίλιο του 1938. Το "αλήτικο" ύφος της "Ναυτίας" ήταν εμπνευσμένο από το "Ταξίδι στην άκρη της νύχτας" του Σελίν.

Ο Ροκεντέν, ένας αντιήρωας "αηδιασμένος από τη ζωή", βρίζει τους αστούς. Αντι-αστός, απολίτικος (ο Σαρτρ δεν ψήφιζε, "οι εκλογές είναι μια παγίδα για μαλάκες", υποστήριζε), ειρωνεύεται τους "ορθώς" σκεπτόμενους: "Ο λεγόμενος αριστερός ανθρωπιστής νοιάζεται κυρίως να διαφυλάξει τις ανθρώπινες αξίες, δεν ανήκει σε κανένα κόμμα γιατί δε θέλει να προδώσει τον άνθρωπο, αλλά συμπαθεί τους ταπεινούς, σε αυτούς αφιερώνει την ωραία κλασική κουλτούρα του".

 

Ο ΣΑΡΤΡ ΣΤΟΝ Β' ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ

Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος τον άλλαξε: "Η άνοιξη του 1939 σημαδεύει μια τομή στη ζωή μου. Απαρνήθηκα τον ατομισμό μου, τον αντι-ανθρωπισμό μου". Ο Σαρτρ συνελήφθη από τους Γερμανούς ανήμερα των γενεθλίων του, στις 21 Ιουνίου 1940, περνώντας εννιά μήνες στη φυλακή, πρώτα στη Λιόν και κατόπιν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Τριρ της Γερμανίας. Αφέθηκε ελεύθερος τον Απρίλιο του 1941, προσποιούμενος ότι είχε μερική τύφλωση.

Ανακαλύπτοντας μέσα στον ζόφο του πολέμου το συναίσθημα της αδελφοσύνης, "είμαι μια συνείδηση που υποστηρίζει τον κόσμο, να γιατί είμαι περήφανος", διαμόρφωσε την άποψη ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να είναι ατομιστής, αλλά έχει χρέος απέναντι στην κοινωνία. Επιστρέφοντας στο Παρίσι, ταγμένος πλέον στη στρατευμένη τέχνη και διανόηση, συμμετείχε - μαζί με άλλους συγγραφείς όπως η Μποβουάρ, ο Μωρίς Μερλό Ποντύ κ.ά. - στη δημιουργία του "Socialisme et Liberté" (Σοσιαλισμός και Ελευθερία), μια ομάδα πνευματικής αντίστασης με σύντομη δράση.

Ο Ζαν Πολ Σαρτρ και ο Πρόεδρος
της Γιουγκοσλαβίας, Τίτο, σε επίσκεψη
του πρώτου στο Βελιγράδι (1960)
Ⓒ 1960 ASSOCIATED PRESS

Στις αρχές του 1943 έγινε μέλος της Εθνικής Επιτροπής Συγγραφέων και την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε "Το είναι και το μηδέν", ένα φιλοσοφικό δοκίμιο μέσα στο οποίο εκφράστηκε η ίδια η τραγικότητα του υπαρξισμού: ο άνθρωπος είναι ένα μηδέν (όπως είχαν ήδη πει ο Ιμάνουελ Καντ και ο Γιόχαν Γκότλιμπ Φίχτε), αλλά ένα μηδέν που ποθεί την πληρότητα. Ο Σαρτρ επέμενε πάντοτε ότι δεν υπάρχει κανένα εξωτερικό σημείο βάσει του οποίου θα μπορούσε να προσανατολιστεί ο άνθρωπος. Κανόνας του είναι ο εαυτός του και οφείλει ο ίδιος να δημιουργεί τους κανόνες του.

Λίγους μήνες πριν το τέλος του πολέμου, ο Αλμπέρ Καμύ τον κάλεσε να συμμετάσχει στην παράνομη εφημερίδα "Combat" (Μάχη), που είχε ιδρύσει το 1941 η γαλλική αντίσταση. Ο Σαρτρ υπήρξε αρκετά ενεργός εκεί, έγραψε πολλά κείμενα και έγινε διάσημος περιγράφοντας την απελευθέρωση του Παρισιού στα πρωτοσέλιδα. Στις 29 Οκτωβρίου 1945, σε μια μικρή αίθουσα του Σεν Ζερμαίν ντε Πρε, ο Σαρτρ έδωσε διάλεξη με τίτλο "ο υπαρξισμός είναι ένας ανθρωπισμός" (L'existentialisme est un humanisme‎), ξεσηκώνοντας θύελλα ενθουσιασμού ανάμεσα στο συγκεντρωμένο ακροατήριο.

 

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΟΙ "ΜΟΝΤΕΡΝΟΙ ΚΑΙΡΟΙ"

Μετά τον πόλεμο, ακολούθησε συγγραφικός οργασμός: "Κεκλεισμένων των θυρών" (1945), "Η πόρνη που σέβεται" (1946), "Νεκροί χωρίς τάφο" (1946), "Στοχασμοί για το εβραϊκό ζήτημα" (1946), "Τι είναι η λογοτεχνία" (1947), "Τα βρώμικα χέρια" (1948), "Ο διάβολος και ο καλός Θεός" (1951). Η καθολική εκκλησία απαγόρευσε τα έργα του με διάταγμα της Αγίας Έδρας τον Οκτώβριο του 1948. Στο άλλο "άκρο", οι κομμουνιστές στιγμάτισαν τον "ερμητικό φιλόσοφο, τον αηδιαστικό συγγραφέα, τον δραματουργό των σκανδάλων".

Το 1945, ο Σαρτρ ίδρυσε το περίφημο λογοτεχνικό περιοδικό "Les Temps modernes" (Μοντέρνοι Καιροί) και τον Οκτώβριο εκείνης της χρονιάς κυκλοφόρησε το πρώτο τεύχος, στο εκδοτικό σημείωμα του οποίου, ο Γάλλος φιλόσοφος έθετε το θέμα της ευθύνης των διανοούμενων καθώς και της στρατευμένης λογοτεχνίας. Στο περιοδικό, εκτός από τον ίδιο, έγραφαν η Μποβουάρ, ο Μερλό Ποντύ και ο Ρεμόν Αρόν, διαδίδοντας τις ιδέες τους μέσα από αυτό.

 

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗ, ΤΟ PCF ΚΑΙ Ο ΣΤΑΛΙΝ

Το 1948, ο Σαρτρ ίδρυσε, μαζί με τον Ζορζ Αλτμάν, Γάλλο δημοσιογράφο και τον αριστερό "γκωλικό" Νταβίντ Ρουσέ, οπαδό μιας "τρίτης δύναμης", ούτε καπιταλιστικής, ούτε κομμουνιστικής, το πολιτικό κόμμα "Επαναστατική Δημοκρατική Συγκέντρωση" (Rassemblement démocratique révolutionnaire). Το κόμμα, που δεν είχε ούτε κοινή βάση, αλλά ούτε και κοινωνική απήχηση, διαλύθηκε πολύ γρήγορα, μετά από έναν χρόνο.

Στο έργο του "Τα βρώμικα χέρια" που κυκλοφόρησε το 1948, ο Σαρτρ μελέτησε σε βάθος το πρόβλημα της πολιτικής στράτευσης του διανοούμενου. Είχε ήδη ασπαστεί τον μαρξισμό, χωρίς όμως να προσχωρήσει στο κομμουνιστικό κόμμα. Για ένα διάστημα, στο τέλος της δεκαετίας του '40, περιέγραψε τον γαλλικό εθνικισμό ως "επαρχιώτικο" και σε ένα δοκίμιο του 1949 μίλησε για το όραμα μιας ενωμένης Ευρώπης, αποκαλώντας την Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης.

Όλα αυτά όμως άλλαξαν το 1952, όταν ο προσωρινός γενικός γραμματέας του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος (PCF), Ζακ Ντυκλό, συνελήφθη μετά από μια διαδήλωση. Ο Σαρτρ έγραψε το "Κομμουνισμός και Ειρήνη". Θεωρούσε καθήκον του να υπερασπιστεί την "pax sovietica" απέναντι στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό: "Ο αντικομμουνιστής είναι ένας σκύλος", ήταν η σαφής θέση του. Και αποφάσισε να στηρίξει ανοιχτά πλέον το PCF. Παράλληλα έγινε πρόεδρος της Γαλλοσοβιετικής Ένωσης και μέλος του Παγκοσμίου Συμβουλίου Ειρήνης.

Εκείνη την περίοδο ξέσπασε και η ανοιχτή, δημόσια κόντρα με τον μέχρι τότε φίλο του, Αλμπέρ Καμύ, αρχικά λόγω ενός άρθρου του Ανρί Ζανσόν που είχε δημοσιευθεί στους "Μοντέρνους Καιρούς" και στο οποίο ο συντάκτης χαρακτήριζε την εξέγερση του Καμύ ως "εκ προθέσεως στατική". Η στροφή του Σαρτρ στο PCF, τους αποξένωσε ακόμα περισσότερο, ήταν το τελειωτικό χτύπημα. Και αυτό επειδή, σε αντίθεση με τον Καμύ, ο Σαρτρ θεωρούσε ότι τα σταλινικά εγκλήματα δεν ήταν σημαντικός λόγος για να παραιτηθεί από την επαναστατική του στράτευση.

Παρά λοιπόν τις σταλινικές "αποκλίσεις", το PCF παρέμενε για τον Σαρτρ το κόμμα των εργαζομένων. Η Βουδαπέστη σημάδεψε το τέλος αυτής της παράλληλης πορείας. Η σοβιετική επέμβαση το φθινόπωρο του 1956 στην Ουγγαρία, έκανε τον Σαρτρ πρώτα να "μπει σε αναμονή" και στη συνέχεια να αναθεωρήσει τη στάση του και να αποχωρήσει από το κομμουνιστικό κόμμα, δίνοντας την πολύκροτη συνέντευξή του στην εφημερίδα "L'Express".

Παρόλα αυτά, για τον Σαρτρ, όσο εγκληματικός και αν είχε υπάρξει ο σταλινισμός, η ΕΣΣΔ παρέμενε η χώρα στην οποία θα ολοκληρωνόταν ο σοσιαλισμός. Ο ίδιος ενσάρκωνε τον στρατευμένο διανοούμενο, που ήταν αλληλέγγυος με τους αγώνες του Τρίτου Κόσμου εναντίον του ιμπεριαλισμού και της αποικιοκρατίας. Είχε ήδη τοποθετηθεί ανοιχτά τόσο κατά του πολέμου της Ινδοκίνας (1946-1954), όσο και κατά εκείνου της Κορέας (1950-1953), ασκώντας σκληρή κριτική κατά των ΗΠΑ.

 

ΑΛΓΕΡΙΑ, OAS, ΚΟΥΒΑ, ΝΟΜΠΕΛ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ

Σιμόν ντε Μποβουάρ, Ζαν Πολ Σαρτρ
και Τσε Γκεβάρα, στη διάρκεια της επίσκεψης
των δυο πρώτων το 1960 στην Κούβα
CPA MEDIA/ALAMY/VISUALHELLAS.GR

Το 1960, δυο χρόνια μετά την άνοδο του Σαρλ ντε Γκωλ στην εξουσία (τον οποίο ο Σαρτρ είχε χαρακτηρίσει δημόσια "δικτάτορα"), δημοσιεύτηκε το Μανιφέστο των 121, ένα στασιαστικό κείμενο που υποστήριζε τους Γάλλους στρατευμένους του Δικτύου Jeanson, οι οποίοι κατηγορούνταν για συνενοχή με τους Αλγερινούς "τρομοκράτες". Κακός και μισητός δαίμονας για τη γαλλική δεξιά και τον OAS (Organisation Armée Secrète‎, γαλλική παραστρατιωτική οργάνωση, αντίθετη με την ανεξαρτησία της Αλγερίας), ο Σαρτρ έγινε στόχος, υπέστη ύβρεις και επιθέσεις, ενώ το διαμέρισμά του, στην οδό Βοναπάρτη 42, καταστράφηκε από βόμβα.

Την ίδια εποχή (1957-1960), ο Σαρτρ έπαιρνε αμφεταμίνες για να ολοκληρώσει την "Κριτική του διαλεκτικού λόγου", ένα έργο μέσα στο οποίο ο συγγραφέας ξαναστοχάστηκε τον μαρξισμό "έξω από την επίδραση στη σκέψη που ασκούσε το κομμουνιστικό κόμμα". Ύστερα από τη ρήξη με την ΕΣΣΔ, σύμφωνα με τον ίδιο, "πρέπει να τα βάλουμε με το καθεστώς, δε θα επιδιορθώσουμε τη μηχανή, πρέπει οι λαοί να την αρπάξουν και να την πετάξουν στα σκουπίδια".

Το 1960 ο Σαρτρ και η Μποβουάρ επισκέφθηκαν την Κούβα και γνώρισαν από κοντά τον Φιδέλ Κάστρο και τον Ερνέστο Γκεβάρα. Μετά τον θάνατο του Τσε (1967), ο Σαρτρ είχε δηλώσει για εκείνον ότι "δεν ήταν μόνο διανοούμενος, αλλά και ο πιο ολοκληρωμένος άνθρωπος της εποχής του". Ωστόσο άσκησε έντονη κριτική για τις διώξεις των ομοφυλόφιλων από την κυβέρνηση του Κάστρο, συγκρίνοντάς τις με τις διώξεις των Εβραίων από τους Ναζί.

Λίγους μήνες μετά την κυκλοφορία των "Λέξεων" (1963), της αριστουργηματικής του αυτοβιογραφίας, ο Σαρτρ αρνήθηκε το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας (1964): "Όταν πρόκειται για ένα μεμονωμένο άτομο, ακόμη και αν έχει ακραίες ιδέες, το μαζεύουν αναγκαστικά, κατά κάποιο τρόπο, βραβεύοντάς το. Είναι ένας τρόπος να πουν, τελικά είναι δικός μας", ήταν η προσωπική του τοποθέτηση. Η άρνησή του σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως από τον πνευματικό κόσμο. Ο ίδιος πάντως, απών από την επίσημη τελετή, απέστειλε επιστολή στη Σουηδική Ακαδημία, ξεκαθαρίζοντας ότι ήταν αντίθετος σε οποιαδήποτε διάκριση από οποιοδήποτε ίδρυμα.

 

ΑΠΟ ΤΟ "ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΡΑΣΕΛ" ΣΤΟΝ ΜΑΗ ΤΟΥ '68

Το 1966, ο Σαρτρ - προκαλώντας για μια ακόμη φορά την κοινή γνώμη - προήδρευσε μαζί με τον Βρετανό άθεο φιλόσοφο και ειρηνιστή Μπέρτραντ Ράσελ, στο "Διεθνές Δικαστήριο Εγκλημάτων Πολέμου", πιο γνωστό ως "Δικαστήριο Ράσελ", ένα αυτοδιορισμένο "εικονικό" δικαστήριο, αποτελούμενο από διανοούμενους διαφόρων εθνικοτήτων, με κατηγορητήριο κατά των ΗΠΑ για εγκλήματα πολέμου στο Βιετνάμ. Ο Γκαμπριέλ Μαρσέλ, χριστιανός υπαρξιστής, κατήγγειλε τότε τον Σαρτρ, αποκαλώντας τον "νεκροθάφτη της Δύσης".

Ακολούθησε ο Μάης του '68, με τον Σαρτρ να συμμετέχει ενεργά στις διαδηλώσεις, στα αμφιθέατρα και στα μέσα ενημέρωσης. "Η μόνη σχέση που μπορούν να έχουν οι φοιτητές με αυτό το Πανεπιστήμιο, είναι να το διαλύσουν και για να το διαλύσουν, υπάρχει μόνο μια λύση, να κατέβουν στους δρόμους", είχε δηλώσει στο Radio-Luxembourg. Πήρε συνέντευξη από τον Ντανιέλ Κον Μπεντίτ, ηγετική φιγούρα του φοιτητικού κινήματος, για το περιοδικό "Le Nouvel Observateur", δίνοντάς του την ευκαιρία να εξηγήσει τα αιτήματα του "Μάη".

Το μεγάλο αμφιθέατρο της Σορβόννης ήταν κατάμεστο όταν ο Σαρτρ πήρε τον λόγο. Όμως τα νιάτα τον ξεπέρασαν. "Κατάλαβα αμέσως ότι ήμουν εκτός κλίματος", εξομολογήθηκε, "οι άλλοι ρήτορες ξεκινούσαν από ιδέες κοντινές στις δικές μου, αλλά ζούσαν τον αγώνα για τον οποίο μιλούσαν, μπορούσαν να προχωρήσουν σε συγκεκριμένες προτάσεις, ενώ εγώ έμενα σε μια γενική ανάλυση". Το καλοκαίρι του 1968 συνελήφθη από την αστυνομία για αντίσταση κατά της αρχής. Ο πρόεδρος Σαρλ ντε Γκωλ παρενέβη και τον άφησε ελεύθερο, σχολιάζοντας ότι "δεν συλλαμβάνεις τον Βολταίρο".

Το 1970, όταν η γαλλική κυβέρνηση ξεκίνησε διώξεις κατά της αριστερής εφημερίδας "La Cause du Peuple" (Υπόθεση του Λαού), επίσημου όργανου της Προλεταριακής Αριστεράς (Gauche prolétarienne), ο Σαρτρ δέχτηκε να γίνει διευθυντής του εντύπου, για να σώσει "τη μοναδική εφημερίδα που επιτρέπει να ακούγεται η φωνή του λαού". Μαζί με τη Σιμόν ντε Μποβουάρ, διαλαλούσαν και πουλούσαν στα πεζοδρόμια της συνοικίας των μεταναστών Goutte d'Or, τη μαοϊκή εβδομαδιαία εφημερίδα, της οποίας οι προηγούμενοι διευθυντές είχαν καταδικαστεί για διασάλευση της δημόσιας τάξης.

 

Ο ΣΑΡΤΡ ΕΝΤΑΣΣΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΜΑΟΪΚΟΥΣ

Την ίδια τύχη είχε και το ζευγάρι, τον Ιούνιο του 1970, όταν αμφότεροι συνελήφθησαν από τη γαλλική αστυνομία, για τη διανομή της ήδη ανακηρυγμένης ως παράνομης "La Cause du Peuple", καταλήγοντας στο τμήμα για να αφεθούν λίγο αργότερα ελεύθεροι. Ο Σαρτρ δήλωνε ενθουσιασμένος πάντως από την επαφή του με την Ακροαριστερά και τη συναναστροφή του με τους Μαοϊκούς. Η εικόνα του, όρθιου πάνω σε ένα βαρέλι, με ένα μικρόφωνο στο χέρι να μιλάει στους εργάτες της Renault, έκανε τον γύρο του κόσμου.

Στα μάτια του Σαρτρ, οι μαοϊκοί ήταν οι πραγματικοί επαναστάτες, ενώ οι κομμουνιστές ήταν ψεύτικοι. Παρέμενε ωστόσο επιφυλακτικός ως προς το γίγνεσθαι μιας δικτατορίας του προλεταριάτου. Ποτέ ως τότε η ανάλυσή του δεν ήταν τόσο αριστερίστικη: "Δε βλέπω άλλη λύση από τη βία για να ξεφύγουμε από την παρούσα κατάσταση". "Ένας άνθρωπος δεν μπορεί να είναι αρχηγός κάποιου άλλου". "Η επανάσταση δεν είναι μια στιγμή κατάρριψης μιας εξουσίας από μια άλλη, είναι μια μακροχρόνια πορεία για την ανάληψη της εξουσίας". Για να καταλήξει: "Η εναλλακτική λύση είναι σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα".

 

Ο ΣΑΡΤΡ ΣΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ

Το 1972, η κατάσταση της υγείας του επιδεινώθηκε, άλλωστε ο Σαρτρ, ακόμα και σε εκείνη την ηλικία - κόντευε τα 70 - κάπνιζε μανιωδώς, έπινε και έκανε χρήση ναρκωτικών. Υπέφερε - μεταξύ άλλων - από υπέρταση και από το 1973 έμεινε σχεδόν τυφλός. Εκείνη την εποχή προσέλαβε ως γραμματέα τον Μπενί Λεβί, έναν νεαρό, στέλεχος της μαοϊκής νεολαίας. Την ίδια χρονιά (1973) ανέλαβε διευθυντής της Libération, όμως ακριβώς λόγω της βεβαρημένης υγείας του, αναγκάστηκε να παραιτηθεί λίγους μήνες μετά.

Όλη η ενεργητικότητα του Σαρτρ στα τελευταία χρόνια της ζωής του, διοχετεύτηκε στην υποστήριξη προς τους "αποστάτες" του δεύτερου κόσμου (η θεωρία του Μάο περί τριών κόσμων, στον πρώτο ΗΠΑ και ΕΣΣΔ, στον δεύτερο οι ιμπεριαλιστικές χώρες δεύτερης γραμμής και στον τρίτο όλες οι υπόλοιπες). Το 1974 ταξίδεψε στην Πορτογαλία κατά τη διάρκεια της Επανάστασης των Γαρυφάλλων, ενώ την ίδια χρονιά επισκέφθηκε τον Αντρέας Μπάαντερ, ηγετικό στέλεχος της RAF, στις φυλακές Στάμχαϊμ της Στουτγκάρδης.

Υπέγραψε δηλώσεις και διοργάνωσε συναντήσεις για την απελευθέρωση Σοβιετικών αντιφρονούντων, ζήτησε από τον Πρόεδρο της Γαλλίας, Βαλερί Ζισκάρ ντ' Εστέν, να δεχτεί τους πρόσφυγες από την Ινδοκίνα και γράφτηκε στην επιτροπή υποστήριξης του Αγιατολάχ Χομεϊνί. Προς το τέλος της ζωής του επέδειξε γενικότερα ένα έντονο ανθρωπιστικό ενδιαφέρον, ανεξάρτητα από πολιτικούς συσχετισμούς, ενώ υιοθέτησε για τον εαυτό του τον χαρακτηρισμό του αναρχικού, αφήνοντας στην άκρη τον μαρξισμό.

Ο Σαρτρ πέθανε στις 15 Απριλίου του 1980 στο Παρίσι από πνευμονικό οίδημα. Ένα τεράστιο πλήθος 50.000 Παριζιάνων τον συνόδευσε στην κηδεία του. Η πομπή ξεκίνησε από το νοσοκομείο, πέρασε από όλα τα στέκια του φιλόσοφου και έφτασε στο νεκροταφείο του Μονπαρνάς. Η σορός του αποτεφρώθηκε και η τέφρα τοποθετήθηκε στον τάφο, εκεί όπου έξι χρόνια αργότερα, το 1986, ετάφη και η "αιώνια" σύντροφός του, Σιμόν ντε Μποβουάρ. Αχώριστοι στη ζωή, αλλά και στον θάνατο.

 

ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ

Η προσωπικότητα και το έργο του Σαρτρ, αδιαχώριστα μεταξύ τους, σημάδεψαν τον 20ο αιώνα. Για πολλές γενιές, υπήρξε ο "απολογητής" της κοινωνικής και ατομικής ελευθερίας, αυτός που δε σταμάτησε να μάχεται στη σκέψη και στην πολιτική ενάντια στην αιτιοκρατία και τους θεσμούς. Κανείς δεν μπόρεσε να δώσει καλύτερα από τον Σαρτρ μια φωνή και ένα πρόσωπο στον στρατευμένο διανοούμενο, περιφρονώντας παράλληλα τον αστό.

Στο φιλοσοφικό του έργο, η τοποθέτησή του απέναντι στον μαρξισμό, υπήρξε μια πολιτική επιλογή. Στην "Κριτική" έγραψε χαρακτηριστικά: "Κάθε φιλοσοφία που υπάγει τον άνθρωπο στο Άλλο, το μη ανθρώπινο, είτε πρόκειται για υπαρξιακό είτε για μαρξιστικό ιδεαλισμό, έχει σα βάση και σαν συνέπεια το μίσος για τον άνθρωπο, η Ιστορία το απέδειξε και στις δυο περιπτώσεις". Συνεπής στη σκέψη του, φρόντισε να καταγγείλει τον πρωτογενή μαρξισμό, τον μηχανιστικό και δογματικό μαρξισμό, που δε φρόντισε να ενσωματώσει την ανθρωπολογική προβληματική.

"Ο άνθρωπος είναι πρώτος", ξεκαθάρισε ο Σαρτρ, "η διαλεκτική που προέρχεται από τον ιστορικό υλισμό πρέπει να εσωτερικευτεί. Ο άνθρωπος δεν υφίσταται μόνο, κάνει την Ιστορία, γίνεται ένα δραστήριο υποκείμενο όταν ενώνεται με τους άλλους, συνιστώντας μια ομάδα". Και κατέληξε πως "ο άνθρωπος πρέπει να δημιουργηθεί μέσα από τη ζωή και τις πράξεις του, επειδή στον άνθρωπο - και μόνο στον άνθρωπο - η ύπαρξη προηγείται της ουσίας".

"Ο άνθρωπος είναι απόλυτα ελεύθερος και γι' αυτό είναι απόλυτα υπευθυνος". Τελικά, "ο άνθρωπος είναι αυτό που θέλει ο ίδιος να είναι", ακριβώς επειδή "δεν υπάρχει άλλη πραγματικότητα από την πράξη". Τα πράγματα υπήρξαν αρκετά "απλά" για τον Σαρτρ, με αφετηρία την ανυπαρξία του θείου και τη δυνατότητα ελεύθερης επιλογής του ατόμου, το οποίο όμως έρχεται αντιμέτωπο με τις πράξεις του, έχοντας την αποκλειστική ευθύνη για αυτές. Το σίγουρο είναι ότι η πορεία της σκέψης του Σαρτρ από τον ατομικό στον κοινωνικό και πολιτικό προβληματισμό, υπήρξε συνεπής, δίκαιη και συνειδητή, όσο συνειδητή υπήρξε μέσα του και η ανάγκη μιας διαρκούς αμφισβήτησης που θα λειτουργεί ως αντι-εξουσία.

 

 

Αναδημοσίευση: news247.gr

Η Οσιομάρτυς Αγία Παρασκευή

Οσιομάρτυρας της Χριστιανικής Εκκλησίας, ιδιαίτερα δημοφιλής στη χώρα μας. Η μνήμη της εορτάζεται στις 26 Ιουλίου.

Η λαϊκή παράδοση θεωρεί ότι η Αγία Παρασκευή θεραπεύει τις οφθαλμικές νόσους, γι’ αυτό έχει ανακηρυχθεί από τους οπτικούς ως προστάτιδα Αγία του επαγγελματικού τους κλάδου. Παλαιότερα πιστευόταν ότι αποτρέπει την πανώλη και τη χολέρα.

• • •

Γεννήθηκε στη Ρώμη το 2ο μ. Χ. αιώνα, όταν οι σκληροί και απάνθρωποι διωγμοί κατά τον Χριστιανών ήταν σε πλήρη εφαρμογή. Οι ευσεβείς χριστιανοί γονείς της Αγαθόνικος και Πολιτεία, προφανώς ελληνικής καταγωγής, οικονομικά εύποροι και κοινωνικά καταξιωμένοι, μετέδωσαν στην μονάκριβη κόρη τους την ευσέβειά τους και την πίστη στο Σωτήρα Χριστό.

Την ονόμασαν Παρασκευή, διότι γεννήθηκε την ημέρα της Παρασκευής, κατά την οποία προπαρασκευαζόμαστε για να εορτάσουμε την εβδομαδιαία εορτή της Αναστάσεως του Κυρίου μας, την Κυριακή.

Η ευσεβής κόρη από παιδί άρχισε να μελετά το λόγο του Ευαγγελίου και να προσαρμόζει τη ζωή της στη ζωή του Χριστού, τον Οποίο αγάπησε με όλη τη δύναμη της ψυχής της. Ξεχώριζε δε από τα άλλα κορίτσια της Ρώμης για τον ενάρετο βίο της και την αγνότητά της.

Σε ηλικία είκοσι ετών έχασε τους γονείς της. Το γεγονός αυτό στάθηκε αφορμή να αλλάξει η πορεία της ζωή της. Το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να μοιράσει την μεγάλη περιουσία της στους φτωχούς και κατόπιν αφιέρωσε τον εαυτό της στη διακονία της Εκκλησίας, ήτοι: στη φιλανθρωπία και την ιεραποστολή. Η ρωμαϊκή εκκλησία της ανέθεσε την κατήχηση στις γυναίκες της Ρώμης. Έμπαινε στις πλούσιες επαύλεις ή τα σπίτια των φτωχών και κήρυττε το Ευαγγέλιο και τις αρχές της χριστιανικής πίστεως με ιδιαίτερο ζήλο και θέρμη. Μετέβαινε συχνά και στα  απομακρυσμένα μέρη, για να μεταστρέψει όσο το δυνατόν περισσότερους στην εν Χριστώ σωτηρία. Η φήμη της έφτασε γρήγορα στις ρωμαϊκές αρχές, οι οποίες είχαν κηρύξει απηνή διωγμό εναντίον των Χριστιανών, από τα χρόνια του θηριώδους Νέρωνα (67 μ. Χ.).

Βρισκόμαστε στα χρόνια του Αντωνίνου Πίου (138-161 μ. Χ.). Οι δραστηριότητες της ευγενούς χριστιανής κόρης έφτασαν ως το ανάκτορο του αυτοκράτορα, ο οποίος έδωσε διαταγή να τη συλλάβουν και να την οδηγήσουν μπροστά του. Η σεμνή και όμορφη αρχοντοπούλα στάθηκε μπροστά στον φανατικό ειδωλολάτρη ηγεμόνα με πρωτοφανές θάρρος. Ο Αντωνίνος εντυπωσιάστηκε από το κάλλος και το θάρρος της Παρασκευής και γι’ αυτό δεν ήθελε να εφαρμόσει το νόμο, που προέβλεπε φρικτά βασανιστήρια σε όσους από τους χριστιανούς δεν ήθελαν να θυσιάσουν στους παγανιστικούς «θεούς» και να κάψουν λιβανωτό στο «θεό» αυτοκράτορα.

Άνοιξε διάλογο μαζί της, ελπίζοντας ότι θα την μετέπειθε και θα αρνιόταν τη χριστιανική πίστη και θα θυσίαζε στα είδωλα και στο δικό του άγαλμα. Προσπάθησε με φτηνές κολακείες και υποσχέσεις να την πείσει. Επίσης επιχείρησε να της εξηγήσει ότι ως ρωμαίοι, έπρεπε να θυσιάζουν στους «θεούς», δείχνοντας έτσι την ευαρέσκειά τους σ’ αυτούς που τους προστάτευαν. Αλλά η Παρασκευή έμεινε αμετακίνητη στην πίστη της, αντικρούοντας με περισσό θάρρος, διαύγεια πνεύματος και λογικά επιχειρήματα τα λόγια του Αντωνίνου, τονίζοντάς του ότι ο μόνος αληθινός Θεός είναι ο Τριαδικός, τον οποίο μας αποκάλυψε ο σαρκωμένος Υιός Του.

Η στάση της και τα λόγια της εξόργισε τον αυτοκράτορα, ο οποίος, βλέποντάς την αμετάπειστη, έδωσε εντολή να τη βασανίσουν, ελπίζοντας ότι δε θα άντεχε τα μαρτύρια και θα αρνιόταν την πίστη της. Φοβεροί δήμιοι ειδωλολάτρες εφάρμοζαν φρικτά μέσα βασανισμών κατά των χριστιανών. Στην αρχή της έβαλαν πυρακτωμένη περικεφαλαία στο κεφάλι. Η αγία δε λύγισε και υπόμεινε καρτερικά τους αφόρητους πόνους του εγκαύματος. Μετά την έκλεισαν σε σκοτεινή φυλακή, απομονώνοντάς την από τις άλλες χριστιανές γυναίκες. Το δεσμωτήριό της το μετέβαλλε σε τόπο προσευχής και δοξολογίας του Θεού. Άγγελος Κυρίου κατέβηκε τη νύχτα και την ελευθέρωσε. Αλλά δεν άργησε να συλληφθεί και πάλι και να οδηγηθεί ενώπιον του αυτοκράτορα, όπου αντέκρουσε ξανά με περισσότερο θάρρος και ψυχική δύναμη τις κολακείες και τις απειλές του. Τότε διέταξε να την ρίξουν σε λέβητα με καυτό λάδι. Ο Θεός όμως την προστάτεψε και δεν κάηκε μέσα στο λάδι που κόχλαζε! Ο αυτοκράτορας νόμισε πως δεν έκαιγε το λάδι, πλησίασε στον λέβητα να δει και τυφλώθηκε από τις πύρινες αναθυμιάσεις. Η αγία τον θεράπευσε θαυματουργικά και γι’ αυτό θεωρείται προστάτιδα των ματιών. Ο Αντωνίνος την άφησε ελεύθερη και σταμάτησε τους διωγμούς!

Ύστερα από λίγο καιρό πέθανε ο Αντωνίνος και τον διαδέχτηκε ο Μάρκος Αυρήλιος (161-180 μ. Χ.). Αν και στωικός φιλόσοφος, συνέχισε με την ίδια μανία και αυτός τους διωγμούς εναντίον των χριστιανών. Από τους πρώτους χριστιανούς που συνέλαβαν ήταν η Παρασκευή. Έδωσε εντολή σε δύο έπαρχους, τον Ασκληπιό και τον Ταράσιο να τη βασανίσουν  με αγριότητα. Ύστερα από φρικτά βασανιστήρια την αποκεφάλισαν. Οι χριστιανοί της Ρώμης με μύριους κινδύνους κατόρθωσαν και πήραν το τίμιο λείψανο της αγίας και το έθαψαν σε κάποια κατακόμβη με τιμές, όπως αρμόζει σε μια ηρωική Μάρτυρα του Χριστού. Η μνήμη της τιμάται στις 26 Ιουλίου.

Αυτοί είναι οι καλλίμαχοι Μάρτυρες της Εκκλησίας μας. Τα εύοσμα άνθη της πίστης και της αγνότητας. Στις θυσίες και στα αίματά τους θεμελιώθηκε και ανδρώθηκε η Εκκλησία του Χριστού!

 

Το απολυτίκιο

Την σπουδήν σου τη κλήσει κατάλληλον,
εργασαμένη φερώνυμε,
την ομώνυμόν σου πίστιν,
εις κατοικίαν κεκλήρωσαι,
Παρασκευή αθληφόρε·
όθεν προχέεις ιάματα,
και πρεσβεύεις υπέρ των ψυχών ημών.

 

 

Αναδημοσίευση: pemptousia.gr και sansimera.gr/

θρεπτικά σνακ ιδανικά για το καλοκαίρι που δεν επηρεάζονται από τις υψηλές θερμοκρασίες

Για πολλούς, η άνοδος της θερμοκρασίας συνδέεται με αλλαγές στις διατροφικές τους συνήθειες, είτε γιατί προσπαθούν να ελέγξουν το βάρος τους, είτε γιατί η ζέστη επηρεάζει την όρεξη και την οργάνωση των γευμάτων τους.

Ένα από τα πιο συχνά λάθη που γίνεται τους καλοκαιρινούς μήνες είναι ότι λείπουμε αρκετές ώρες εκτός σπιτιού, χωρίς να έχουμε μαζί μας κάποιο σνακ από φόβο μήπως αλλοιωθεί. Το αποτέλεσμα είναι είτε να καταναλώνουμε ένα μεγάλο γεύμα το βράδυ, είτε να καταφύγουμε σε υπερκατανάλωση καλοκαιρινών λιχουδιών ή δροσιστικών ροφημάτων πλούσιων σε θερμίδες, καθοδόν.

Η Κλινική Διαιτολόγος – Διατροφολόγος, PhD(c) Ιωάννα Κεχριμπάρη, (φωτο) παρουσιάζει 5 θρεπτικά σνακ ιδανικά για το καλοκαίρι που μπορείς εύκολα να μεταφέρεις μαζί σου στην τσάντα σου, χωρίς να επηρεάζονται από τις υψηλές θερμοκρασίες

• • •

Θα ρυθμίσεις την πείνα σου, θα έχεις περισσότερη ενέργεια για τις δραστηριότητές σου και θα αποφύγεις να καταναλώσεις ένα μεγάλο γεύμα το βράδυ, αν όλη τη μέρα «τσιμπήσεις κάτι» από:

Αποξηραμένα φρούτα

Αν δεν έχεις τη δυνατότητα να μεταφέρεις φρέσκα φρούτα, οι αποξηραμένες εκδοχές τους είναι μια καλή επιλογή για το καλοκαίρι! Διατηρούν τη θρεπτική αξία των φρούτων, ενώ λόγω της γεύσης τους μπορούν να καλύψουν την ανάγκη σου για γλυκό. Να επιλέγεις αποξηραμένα φρούτα χωρίς προσθήκη ζάχαρης.

Κρημ κράκερς

Τα κρημ κράκερς αποτελούν ιδανικό σνακ για το καλοκαίρι, καθώς δεν επηρεάζονται από την θερμοκρασία. Υπάρχουν στο εμπόριο σε αρκετές παραλλαγές, όπως κλασσικά κρημ κράκερ, κρημ κράκερ ολικής άλεσης, κρημ κράκερ πολύσπορα, κρημ κράκερ χωρίς ζάχαρη κ.ά., για να επιλέξεις αυτό που ταιριάζει καλύτερα στην καθημερινότητά σου. Μεταφέρονται πολύ εύκολα, καθώς κυκλοφορούν και σε ατομική συσκευασία, χωρώντας στην τσάντα σου. Μπορείς να τα καταναλώσεις είτε σκέτα, είτε να τα συνδυάσεις με κάποιο φρούτο ή φυσικό χυμό.

Ανάλατοι ξηροί καρποί

Οι ξηροί καρποί είναι πηγές πρωτεΐνης φυτικής προέλευσης, καλών λιπαρών και φυτικών ινών. Προσπάθησε να τους καταναλώνεις με μέτρο, καθώς είναι ενεργειακά πυκνοί. Ταιριάζουν αρκετά με τα φρούτα ως ενδιάμεσο γεύμα!

Σπιτικά Ποπ κορν

Είναι ένα χορταστικό σνακ με λίγες θερμίδες, που μεταφέρεται, επίσης, εύκολα το καλοκαίρι. Είναι πλούσιο σε φυτικές ίνες και μπορείς να ετοιμάσεις στο σπίτι σου σε λίγα μόνο λεπτά, καθορίζοντας την περιεκτικότητά του σε λιπαρά και αλάτι. Αντί για αλάτι μπορείς να προσθέσεις κάποιο μπαχαρικό, όπως πάπρικα.

Σπιτικό κέικ μπανάνας

Το κέικ μπανάνας το καλοκαίρι έχει την τιμητική του, καθώς αποτελεί λύση κατά της σπατάλης τροφίμων! Οι μπανάνες ωριμάζουν πολύ γρήγορα με τη ζέστη και το πιο πιθανό είναι να μην προλαβαίνεις να τις φας. Μπορείς να βρεις στο διαδίκτυο πάρα πολλές συνταγές για κέικ μπανάνας χωρίς προσθήκη ζάχαρης, ακόμα και χωρίς την προσθήκη αυγών ή/και γαλακτοκομικών. Έτσι, θα έχεις στην τσάντα σου ένα θρεπτικό σνακ με γλυκιά γεύση για όλες τις ώρες!

 

 

Αναδημοσίευση: healthstories.gr

Τι να κάνεις στον καύσωνα να μην πάθεις θερμοπληξία

Τα ακραία καιρικά φαινόμενα αυξάνονται σε ένταση και διάρκεια και μαζί με αυτά επιδεινώνονται οι επιπτώσεις που έχουν στον άνθρωπο. Έτσι, αν δεν λάβεις τα μέτρα σου, πέρα από θερμική εξάντληση (λόγω μεγάλης απώλειας υγρών και ηλεκτρολυτών), μπορεί να κινδυνεύσεις από θερμοπληξία, μια άκρως επικίνδυνη κατάσταση που πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα.

• • •

Στα πρώτα συμπτώματα της θερμοπληξίας περιλαμβάνονται δυνατός πονοκέφαλος, τάση για λιποθυμία, πτώση της αρτηριακής πίεσης, γρήγορος αλλά αδύναμος σφυγμός, δυσκολία στην αναπνοή, έντονη εφίδρωση, μυϊκές κράμπες, σύγχυση, αποπροσανατολισμός, ναυτία, έμετο.

Σε σοβαρότερες περιπτώσεις εμφανίζεται πολύ υψηλός πυρετός (πάνω από 39 βαθμούς Κελσίου), που οφείλεται στο γεγονός ότι δεν ιδρώνεις λόγω της υψηλής θερμοκρασίας και των υψηλών επιπέδων υγρασίας του περιβάλλοντος. Επίσης, μπορεί να εκδηλωθούν διάρροιες και παρατηρείται προοδευτική εξασθένιση των σφυγμών, ενώ το δέρμα γίνεται καυτό, ερυθρό και ξηρό.

Αν η κατάσταση δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα, τα συμπτώματα χειροτερεύουν και μπορεί να κινδυνεύσει ακόμα και η ζωή σου.

 

Ποιοι κινδυνεύουν περισσότερο

·   Άτομα ηλικιωμένα ή μικρής ηλικίας.

·  Άτομα που πάσχουν από υπέρταση ή καρδιακή ανεπάρκεια ή σακχαρώδη διαβήτη ή χρόνια ασθένεια των νεφρών ή του ήπατος.

·   Όσοι κάνουν χρήση αλκοόλ και άλλων κατασταλτικών φαρμάκων.

·   Όσοι λαμβάνουν συγκεκριμένες κατηγορίες φαρμάκων, όπως αντικαταθλιπτικά.

·  Τα άτομα με ιστορικό θερμοπληξίας.

·  Τα υπέρβαρα άτομα.

·  Όσοι εργάζονται σε ανοιχτούς χώρους και εκτίθενται στη ζέστη.

 

Τα μέτρα που χρειάζεται να λάβεις

·  Τις δύσκολες αυτές μέρες φρόντισε να περιορίσεις τις άσκοπες μετακινήσεις κι αν είναι εφικτό, να αποφύγεις τη βαριά σωματική εργασία σε χώρους όπου επικρατεί υψηλή θερμοκρασία και μεγάλη υγρασία.

·  Προσπάθησε να βρίσκεσαι σε χώρους δροσερούς και σκιερούς και απέφυγε την έκθεση στον ήλιο (π.χ. ηλιοθεραπεία, τρέξιμο).

·  Φόρα καπέλο, γυαλιά ηλίου και ανοιχτόχρωμα ρούχα από φυσικά ύφασμα που επιτρέπουν στο δέρμα να αναπνέει.

·  Κατανάλωνε αρκετά φρούτα και λαχανικά και άφθονο νερό και χυμούς φρούτων.

·  Περιόρισε τα λιπαρά και βαριά γεύματα, καθώς και τις μεγάλες μερίδες και απέφυγε τα αλκοολούχα ποτά.

·  Κάνε τακτικά ντους.

·  Συνεννοήσου με τον γιατρό σου, καθώς μπορεί να χρειαστεί τροποποίηση της φαρμακευτικής σου αγωγής (π.χ. αν λαμβάνεις αντιυπερτασικά).

·  Τέλος, μην ξεχάσεις να επικοινωνήσεις με συνανθρώπους σου, που γνωρίζεις ότι ζουν μόνοι.

 

 Πρώτες βοήθειες σε περίπτωση θερμοπληξίας

Εάν κάποιος παρουσιάσει συμπτώματα θερμοπληξίας, κάλεσε άμεσα ιατρική βοήθεια και κάνε τα παρακάτω:

·   Μετέφερε τον ασθενή άμεσα σε σκιερό και δροσερό περιβάλλον. Αν το μέρος αερίζεται, ακόμα καλύτερα.

·  Αφαίρεσε τα πολλά ρούχα και τοποθέτησέ τον σε πλάγια θέση, ώστε μεγαλύτερη επιφάνεια του σώματός του να είναι εκτεθειμένη.

·   Χρησιμοποίησε ότι μέσο διαθέτεις, π.χ. ένα χαρτόνι, ανεμιστήρες, για να του κάνεις αέρα

·  Τοποθέτησε ψυχρά επιθέματα στο πρόσωπο και το κεφάλι του, παγοθήκες στον λαιμό, τη βουβωνική χώρα και τις μασχάλες και βρέχε τον με κρύο νερό.

·  Αν ο ασθενής μπορεί να καταναλώσει υγρά, δίνε του μικρές ποσότητες δροσερού νερού μέσα στο οποίο έχεις ρίξει λίγο αλάτι.

Σε περίπτωση σπασμών, μην βάλεις στο στόμα του κάποιο αντικείμενο και προστάτεψέ τον από ενδεχόμενο αυτοτραυματισμό, ενώ σε περίπτωση εμετού φρόντισε η αεροφόρος οδός να παραμείνει ανοιχτή.

 

 

Αναδημοσίευση: ow.gr