Η δυναμική της Ακροδεξιάς και ο υπεροπτικός κατηχισμός της Αριστεράς

Εκεί που αποτυγχάνουν αμήχανα τα προοδευτικά κόμματα, η Ακροδεξιά ενισχύεται και επελαύνει, επισημαίνει ο Γιάννης Τριάντης σε άρθρο του με τον ίδιο τίτλο στο news247.gr το Σάββατο 2 Μαρτίου

• • •

Η άνοδος της Ακροδεξιάς δείχνει την αποτυχία των προοδευτικών κομμάτων, δήλωσε προσφάτως ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης. Καίρια επισήμανση. Αλλά προσφέρεται για διαφορετικές ερμηνείες.

Η μία: Ευθύνονται τα προοδευτικά κόμματα επειδή υιοθετούν σταδιακά θέσεις της συντηρητικής ή της ακραίας Δεξιάς π.χ. στο μείζον θέμα του Μεταναστευτικού;

Η άλλη: Μήπως οι θέσεις προοδευτικών κομμάτων για ανοιχτά σύνορα, για τον πολυπολιτισμό, για την Woke κουλτούρα, τον νεοφιλευθερισμό κλπ βρίσκονται μακριά από όσα βιώνει και φοβάται η ευρωπαϊκή κοινωνία-επομένως και η ελληνική;

Κάτι ανόητοι διανοούμενοι στη Γαλλία, μιλώντας για την φαιά δυναμική στην Ευρώπη, απεφάνθησαν σπουδαιοφανώς ότι η Ακροδεξιά πείθει τα κατώτερα στρώματα της κοινωνίας, τα οποία -κατά τη γνώμη τους- είναι ευεπίφορα στα εθνικιστικά, ρατσιστικά και λαϊκίστικα κηρύγματα.

Έτσι, λοιπόν. Κατώτερα στρώματα! Ακούγοντας αυτές τις ρηχές θέσεις ο εύψυχος Αλαίν Μπαντιού τις χαρακτήρισε ρατσιστικές. Κι έχει δίκιο. Μονάχα πεφυσιωμένοι και δογματικοί, υπερόπτες που εχθρεύονται πάν το λαϊκόν, θα μιλούσαν για…κατώτερα στρώματα.

Ο Γερμανός πολιτικός επιστήμονας Βέρνερ Πάτσελτ, ερωτηθείς για την καθοδική πορεία της Αριστεράς, δήλωσε ότι αυτά δεν ενδιαφέρονται για τον απλό άνθρωπο, τον οποίον επί παραδείγματι τον αφορά περισσότερο η στεγαστική κρίση παρά οι Woke αριστερές ιδέες.

Επί της ουσίας, δηλαδή εκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται ότι έχει δίκιο ο Πάτσελτ. Με μια διαφορά: τα προοδευτικά κόμματα και ενδιαφέρονται και μάχονται για την στεγαστική κρίση, για την ακρίβεια κλπ αλλά είναι δυναστικός, σχεδόν ολοκληρωτικού χαρακτήρα, ο τρόπος που διαχειρίζονται τις αντιδράσεις της κοινωνίας έναντι π.χ. της Woke κουλτούρας.

Απευθύνονται με βαρείς χαρακτηρισμούς σε όσους αντιδρούν (ακροδεξιοί, θρησκόληπτοι, αντιδραστικοί, σκοταδιστές κλπ) και επιτίθενται με οξύτητα ακόμη και σε όσους απλώς προβληματίζονται.

Ανεμίζοντας σημαίες υπεροχής που καταλήγουν ρομφαίες τιμωρητικές, επιδίδονται σε έναν υπεροπτικό κατηχισμό, αντί να αναπτύξουν νηφάλια επιχειρήματα-δηλαδή αγαπητικά- ώστε να καταστούν προσπελάσιμες στο ευρύ κοινό οι θέσεις αυτές.

Το ίδιο συμβαίνει και σε άλλα πεδία, όπως το Μεταναστευτικό και η συνύπαρξη αλλοδόξων, δηλαδή φορέων διαφορετικού αξιακού φορτίου (Πολυπολιτισμός). Φυσικά, έτσι και τολμήσεις να υπερασπιστείς τις έννοιες έθνος και πατρίδα, κατατάσσεσαι αυτομάτως στην χορεία των εθνικιστών και των σοβινιστών.

Τι συμβαίνει λοιπόν στις ευρωπαϊκές κοινωνίες, μεθ’ ων και στη δική μας; Αδιαφορούν οι πολίτες για την επέλαση του νεοφιλελευθερισμού, την ακρίβεια, την στέγαση, την ασφάλεια κλπ και ενοχλούνται μονάχα από το Woke και το Μεταναστευτικό;

Όχι, απαντάει η Σάρα Βάγκνερ, καθηγήτρια στο Queens University του Μπέλφαστ. Και λέει ότι σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου της στην Γερμανία, σημαντικό μέρος των Γερμανών υπερασπίζεται αριστερές απόψεις για την Οικονομία και συντηρητικές σε άλλους τομείς (ταυτότητα, παράδοση, μεταναστευτικό κ.α.).

Την ενδιαφέρουσα αυτή εξέλιξη επισημαίνει και ο πανεπιστημιακός Μάριους Μίνας λέγοντας – με αφορμή το νεοπαγές κόμμα της Σάρα Βάγκενκνεχτ στην Γερμανία – ότι «το σχήμα Αριστερά-Δεξιά αγγίζει τα όριά του».

Κλείνοντας, επιτρέψτε μας να παραθέσουμε ένα απόσπασμα από κείμενο της στήλης (26.1.24) για το ζέον θέμα που έθεσε ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης σχετικά με την δυναμική της Ακροδεξιάς και τη στάση των προοδευτικών κομμάτων, θέμα που απασχολεί ολόκληρη την Ευρώπη:

«Μήπως τα αναγκάζει μια σαρωτική κοινωνική δυναμική; (σ.σ. να υιοθετούν συντηρητικές θέσεις σε ορισμένα θέματα).Κι αυτή η δυναμική που οφείλεται; Μήπως πάσχει στον πυρήνα του ο αριστερός αντί-λογος στο συγκεκριμένο πολύπτυχο θέμα;(σ.σ. Μεταναστευτικό). Μήπως δεν συνιστά λύση ο αναγκαίος μεν αλλά αναποτελεσματικός καταγγελτικός λόγος, εκπεφρασμένος ρητορικά αλλά και πρακτικά(αντιφασιστικές κινητοποιήσεις κλπ);

Μήπως η όλη Αριστερά οφείλει να κοιταχτεί στον καθρέφτη, να εκριζώσει σκληρύνσεις και να εγκαταλείψει ποικίλες ιδεοληψίες που την οδηγούν σε ρόλο κομπάρσου σε μια εποχή τεκτονικών δονήσεων στην Ευρώπη και ιλιγγιώδους τεχνολογικής δυναμικής-και επήρειας- σε όλη την υφήλιο;».