9η Μαΐου, μέρα της Νίκης κατά του Ναζισμού: Μια πολύ σημαντική γιορτή για τη Ρωσία

 Η νίκη των Συμμάχων ενάντια στα ναζιστικά στρατεύματα παραδοσιακά γιορτάζεται στις 8 Μαΐου για την Δύση και στις 9 Μαΐου για την Ρωσία.

Τα τελευταία στρατεύματα των ναζί υπέγραψαν την οριστική παράδοσή τους στον Κόκκινο Στρατό στις 8 Μαΐου το 1945 αργά το βράδυ στο Βερολίνο, αλλά για την Μόσχα είχε ήδη περάσει η 12^η βραδινή και ξημέρωνε η 9^η Μαΐου.

Ο σοβιετικός λαός υποδέχθηκε την είδηση με συναισθήματα που δύσκολα μπορούν να περιγράψουν οι λέξεις. Ήταν μία νίκη ενάντια στον Ναζισμό και μία κατακλείδα σε κάτι που ξεπερνούσε ακόμα και τον χειρότερο εφιάλτη. Δεν είναι τυχαίο πως οι ιστορικοί της εποχής συνηθίζουν να λένε ότι μία μέρα στο Ανατολικό Μέτωπο είχε περισσότερους νεκρούς από ότι μήνες ολόκληροι στο Δυτικό.

• • •

Μοιραία, λοιπόν, η 9η Μαΐου έμεινε στη συνείδηση των πολιτών ως η πιο σπουδαία από όλες τις μέρες. Το σοβιετικό καθεστώς, μάλιστα, άρχισε με τα χρόνια να δίνει περισσότερο βάρος στη συγκεκριμένη ημερομηνία, η οποία ονομάστηκε Ημέρα της Νίκης, ακόμα και από την επέτειο της Οκτωβριανής Επανάστασης

Πέρα από το ότι αποτελούσε αργία για το μεγαλύτερο μέρους του πληθυσμού (ανάλογα με την περιοχή και τις χρονολογίες παρατηρούνται, βέβαια, διαφοροποιήσεις στην πολιτική που ακολουθούσε για την επέτειο η ΕΣΣΔ), υπήρχε και κάτι άλλο πιο σημαντικό: για τους Σοβιετικούς και κυρίως τους Ρώσους αποτελούσε και αποτελεί την απόδειξη ότι κανείς, ακόμα και ο πιο φριχτός από τους εχθρούς, δεν μπορεί να κάμψει το φρόνημά τους.

Την δεκαετία του 1960 ο ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης Λεονίντ Μπρέζνιεφ με διάταγμα ανακήρυξε την συγκεκριμένη ημέρα σε εθνική αργία για να τιμηθούν τα εκατομμύρια ανθρώπων που έδωσαν την ζωή τους για να ηττηθεί ο ναζισμός.

Η μορφή που έχει σήμερα η 9^η Μαΐου για την Ρωσία με στρατιωτικές παρελάσεις, ομιλίες, πορείες και δρώμενα είναι δημιούργημα του ανθρώπου που άφησε την θέση του στον Βλαντιμίρ Πούτιν έναν χρόνο πριν την λήξη της θητείας του, τον Μπόρις Γέλτσιν.

 

Ο ρόλος της Σοβιετικής Ένωσης στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο

Από τις 22 Ιουνίου του 1941, ημέρα έναρξης της γερμανικής εισβολής στην Σοβιετική Ένωση μία επιχείρηση που πήρε το κωδικό όνομα «Μπαρμπαρόσα» μέχρι και την 8^η Μαΐου του 1945 η Σοβιετική Ένωση αντιτάχθηκε με την θυσία εκατομμυρίων στρατιωτών και αμάχων στις ναζιστικές βλέψεις για κατάκτηση της χώρας αλλά και για εδραίωση της δυναμικής του Χίτλερ στον πλανήτη.

Για την Σοβιετική Ένωση του Ιωσήφ Στάλιν η Γερμανική εισβολή ήταν ένα πόλεμος επιβίωσης της ίδιας της χώρας.

«Υπάρχει καμία αμφιβολία ότι είμαστε ικανοί, αλλά και απόλυτα αναγκασμένοι, να νικήσουμε τους Γερμανούς εισβολείς;» ρωτούσε ρητορικά τον Νοέμβριο του 1941 ο Ιωσήφ Στάλιν στον λόγο του στην Κόκκινη Πλατεία, ο οποίος ήταν η αρχή μίας σοβιετικής αντεπίθεσης που ξεκίνησε αργά για να φτάσει όμως έως το Βερολίνο μερικά χρόνια αργότερα. Στο ενδιάμεσο η Σοβιετική Ένωση θα πλήρωνε το μεγαλύτερο φόρο αίματος από όλες τις χώρες που ενεπλάκησαν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο: περισσότεροι από 27 εκ. νεκροί με το 50% τουλάχιστον να είναι άμαχος πληθυσμός.

Τα στρατεύματα της Wehrmacht αλλά και η Schutzstaffel (τα SS) είχαν το ελεύθερο σε κάθε επίπεδο να διαπράττουν σφαγές, εκτελέσεις αμάχων και να φέρουν την απόλυτη καταστροφή στην χώρα.

Στόχος φυσικά των γερμανικών στρατευμάτων ήταν η οριστική εξολόθρευση των εκατομμυρίων εβραίων που ζούσαν στη χώρα.

Μόνο κατά την εισβολή στο Χάρκοβο οι Γερμανοί εκτέλεσαν περισσότερους από 15.000 εβραίους της πόλης.

Στην ιστορική μάχη του Λένινγραντ περισσότεροι από ένα εκατομμύριο πολίτες έχασαν την ζωή τους στην τριετή πολιορκία της πόλης (από το 1941 μέχρι και το 1944) μία μνήμη που φέρει και ο νυν Πρόεδρος της Ρωσίας καθώς τις συγκεκριμένες στιγμές βίωσε και η δική του οικογένεια.

Ο Ρώσος Πρόεδρος έχει αποκαλύψει πως ο μεγαλύτερος αδελφός του πέθανε την συγκεκριμένη περίοδο από διφθερίτιδα, μία πολύ σοβαρή λοίμωξη του αναπνευστικού, ενώ ο πατέρας του ήταν μέλος ομάδας σαμποτέρ και σε μία από τις επιχειρήσεις που συμμετείχε τραυματίστηκε.

Μετά από δύο χρόνια υποχώρησης για τα σοβιετικά στρατεύματα, το 1943 ξεκινά η ρωσική αντεπίθεση.

Ο βαρύς ρωσικός χειμώνας σε συνδυασμό με στρατηγικής σημασίας ήττες για τους Γερμανούς όπως στο Στάλινγκραντ δίνουν το πλεονέκτημα στην Ρωσία.

Η ήττα της 6^ης Γερμανικής στρατιάς υπό τον στρατηγό Πάουλους θα σημάνει την εξώθηση των ναζιστικών στρατευμάτων πρώτα στην Πολωνία και σε δεύτερο χρόνο σε γερμανικά εδάφη.

Τον Μάιο του 1945 οι Σοβιετικοί στρατιώτες θα υψώσουν την σημαία της χώρας τους στο Ράιχσταγκ και λίγες ημέρες αργότερα θα έρθει και η οριστική ήττα της ναζιστικής Γερμανίας. (Για τα γεγονότα που έλαβαν χώρα λίγες μέρες πριν και στις 9 Μαΐου 1945 ασχολήθηκα πέρυσι τέτοια μέρα, που επεσήμανα πως στην Ευρωπαϊκή Ένωση  θέλουν να τα ξεχάσουμε. Δείτε την ανάρτηση αυτή εδώ)

Στην τετραετία από το 1941 μέχρι και το 1945 περισσότεροι από 8 εκατομμύρια Σοβιετικοί στρατιώτες σκοτώθηκαν μαχόμενοι ενάντια στις ναζιστικές δυνάμεις ενώ υπολογίζεται πως συνολικά οι νεκροί της Σοβιετικής Ένωσης ξεπέρασαν τα 24 εκατομμύρια.

Η Σοβιετική Ένωση υπήρξε χωρίς αμφιβολία η χώρα που έχασε τους περισσότερους ανθρώπους στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

 

Η παρέλαση στη κόκκινη πλατεία

Η στρατιωτική παρέλαση στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας, αλλά και σε άλλες πόλεις της Ρωσίας, την 9η Μαΐου αποτελεί μια σημαντική ετήσια εκδήλωση για τη Ρωσία εδώ και χρόνια: Η Ρωσία γιορτάζει τη νίκη επί της ναζιστικής Γερμανίας, και επί Πούτιν η Ημέρα της Νίκης έγινε μια επίδειξη στρατιωτικής ισχύος, με στρατεύματα και οπλικά συστήματα- αλλά και μια ευκαιρία για να θυμάται η χώρα τις θυσίες του Β′ Παγκοσμίου Πολέμου. Κατά τον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο, όπως λέγεται στη Ρωσία, έχασαν τις ζωές τους 27 εκατομμύρια πολίτες της Σοβιετικής Ένωσης, κάτι που την έκανε τη χώρα με τους περισσότερους νεκρούς κατά τον πόλεμο.

Η παρέλαση για την Ημέρα της Νίκης γινόταν περιστασιακά κατά την περίοδο της Σοβιετικής Ένωσης και αναβίωσε από τον πρόεδρο Γέλτσιν το 1995, στα 50 χρόνια από το τέλος του πολέμου, ωστόσο ο Πούτιν το 2008 την έκανε ετήσια, με μεγάλη συμμετοχή στρατιωτικών εξοπλισμών. Η ρωσική εθνική ταυτότητα έχει σε μεγάλο βαθμό διαμορφωθεί με φόντο την Ημέρα της Νίκης, με πολλά σχολικά βιβλία και βιβλία ιστορίας να εστιάζουν στον ρόλο της Σοβιετικής Ένωσης στην απελευθέρωση της Ευρώπης. «Ακόμα και σε μια κανονική χρονιά αποτελεί μεγάλη επίδειξη της ρωσικής ισχύος, του ελέγχου του Πούτιν και αυτών που ο ίδιος εκπροσωπεί» είπε ο Άμον Τσέσκιν του Πανεπιστημίου της Γλασκώβης. «Αυτό απλά ενισχύεται φέτος».

 

 

Αναδημοσίευση: cnn.gr και tanea.gr

Πηγή: oneman.gr και huffingtonpost.gr