Καταστροφικές οι συνέπειες από την ένταξη στην ΟΝΕ

Μία έκπληξη με περίμενε  όταν ξεφύλλιζα το προηγούμενο φύλλο της «Επένδυσης»  6 – 8 Μαρτίου. Κι αυτό γιατί βρήκα μια υπέροχη ανάλυση της Ζέζας Ζήκου για τις επιπτώσεις της ένταξης της χώρας μας στην ευρωζώνη. Κι ακόμη «φωτογραφίζει» τον υπεύθυνο της κρίσης στην οποία ζούμε. Είναι πράγματα τα οποία λέμε σχεδόν όλοι μεταξύ μας αλλά δεν τα είδα γραμμένα από κανέναν.

Σημειώνω πως το ύφος και το πώς είναι γραμμένο το κείμενο προδίδει μια ένταση της κ. Ζήκου όταν το έγραφε. Και να μου επιτρέψει να συμπληρώσω τις τρεις λέξεις που κατά τη γνώμη μου «ξέχασε» με μπλε γράμματα. Το κείμνο αναδημοσιεύεται αυτούσιο, με την προσθηκη των μπλε γρραμμάτων.

* * *

ΑΝ ΜΙΛΗΣΕΙ κανείς με πραγματικά οικονομικούς κι όχι με φαιδρά ιδεολογικούς ή συμφεροντολογικούς όρους, είναι δύσκολο να βρει εκείνα τα κεντρικής σημασίας θετικά που δικαιώνουν την ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ, η οποία υπήρξε περίπου ομόφωνη. Όμως, αμέσως μετά το κόστος ζωής στην Ελλάδα αυξήθηκε δραματικά μέσα σε μια νύχτα, ενώ το «εύκολο χρήμα» που εισέρρευσε στη χώρα με τη μορφή δυνατότητας ιδιωτικού και δημόσιου δανεισμού χωρίς όρια δεν είχε προηγούμενο. Επίσης την ίδια ώρα, η Ελλάδα έχανε τελεσίδικα κάθε ίχνος της ήδη, έτσι κι αλλιώς αδύναμης, ανταγωνιστικότητας της, ενώ αυτός ακριβώς ο υπερδανεισμός, που δε θα ήταν δυνατός σε εθνικό νόμισμα, υπονόμευε τη χώρα – όχι φυσικά «μόνος του» , αλλά με ευθύνη των πολιτικών ηγεσιών που οδήγησαν το δημόσιο χρέος να απογειωθεί. Τελικά, το αποτέλεσμα φαίνεται να είναι ότι με την ένταξη στο ευρώ η Ελλάδα δεν κέρδισε πράγματι σημαντικά, ενώ έχασε πολλά.  Έχει κανείς συνειδητοποιήσει ότι μια οικονομία βασισμένη στο μαύρο χρήμα, εθισμένη στη φοροδιαφυγή και τη διαφθορά, έχει ένα νόμισμα πιο ακριβό  από το αμερικανικό δολάριο ή το ελβετικό φράγκο και το τι αυτό τελικά σημαίνει;

Ενώ αποκρύπτεται το γεγονός ότι «φθηνή» εργασία χαμηλών προδιαγραφών είναι ασύμβατη με το «ακριβό» ευρώ. Για παράδειγμα, μειώνεις τους μισθούς 40%  σε πέντε χρόνια και προσθέτεις 1.300.000 ανέργους. Την ίδια στιγμή, το ευρώ παραμένει ισχυρό έναντι των άλλων νομισμάτων. Άλλες χώρες παράλληλα υποτιμούν κατά βούληση τα εθνικά τους νομίσματα. Για να τους ανταγωνισθείς εντός ευρώ, πρέπει να παράγεις προϊόντα και υπηρεσίες υψηλού επιπέδου, που να δικαιολογούν την ακρίβεια που προσθέτει το ευρώ. Για μια τέτοια παραγωγή, όμως απαιτούνται υψηλοί μισθοί εξειδικευμένων και αφοσιωμένων σε όλο το φάσμα της παραγωγής. Συν το κλίμα της υγιούς οικονομίας. Εκτός αν το όλο ζήτημα για τις ελίτ είναι το πώς θα διασφαλίσουν τα κέρδη τους σε σταθερό νόμισμα και η χώρα να πάει στο διάολο… 

Σε κάθε περίπτωση, το ΤΕΡΑΣΤΙΟ αυτό πρόβλημα δεν προσφέρεται καθόλου για εύκολους κομματικούς ή άλλους συναφείς προπαγανδιστικούς αφορισμούς, αλλά μόνο για γαλήνια, πικρή αναδρομή και ενδοσκόπηση…