Στήριξη της Ντενέβ στο «επίμονο φλερτ»

Σκέψεις που όλοι οι απλοί άνθρωποι έχουμε κάνει από τότε που άρχισε να μιλάνε για σεξουαλική παρενόχληση. Κυρίως οι άντρες που δεν έχουμε τρόπο να πλησιάσουμε μια γυναίκα, και να μη κατηγορηθούμε. Ειδικά αν δεν αρέσουμε.

Γιατί όλοι έχουμε πει μια γλυκιά κουβέντα παραπάνω ίσως με κάποια υπονοούμενα. Που φυσικά μαζεύτηκαν όταν βλέπαμε πως η άλλη δεν αντιδρά θετικά

Πολλοί λοιπόν θα συμφωνίσουν με την Κατρίν Ντενέβ, και την κινησή της αυτή, νε τις άλλες 99.

* * *

Έντονη συζήτηση και αντιπαράθεση προκαλεί η ανοιχτή επιστολή της Γαλλίδας ηθοποιού, Κατρίν Ντενέβ και ακόμα 99 γυναικών στην εφημερίδα Le Monde, που διαχωρίζουν τη θέση τους από το κίνημα #Metoo.

Στην επιστολή η Ντενέβ υπερασπίζεται το δικαίωμα των ανδρών να φλερτάρουν γυναίκες και κάνει λόγο για «κυνήγι μαγισσών» με αφορμή το κύμα καταγγελιών για σεξουαλικές παρενοχλήσεις στις ΗΠΑ. Στην επιστολή οι 100 Γαλλίδες από τον χώρο της τέχνης, των ΜΜΕ και των επιστημών προειδοποιούν για μία νέα μορφή «πουριτανισμού» που πυροδοτείται από τα πρόσφατα σκάνδαλα σεξουαλικής παρενόχλησης, με κυρίαρχο εκείνο του μεγαλοπαραγωγού Χάρβεϊ Γουάινσταϊν. Ο παραγωγός αρνείται τις κατηγορίες για βιασμούς αλλά παραδέχεται ότι η συμπεριφορά του «προκάλεσε μεγάλο πόνο».

«Οι άνδρες τιμωρούνται συνοπτικά, εξαναγκάζονται σε φυγή από τις δουλειές τους όταν το μόνο που έκαναν ήταν να αγγίξουν το γόνατο κάποιου ή να προσπαθήσουν να κλέψουν ένα φιλί», γράφουν στην επιστολή τους.

«Ο βιασμός είναι ένα έγκλημα. Όμως το επίμονο ή αδέξιο 'καμάκι' δεν είναι αδίκημα, ούτε η αβρότητα φαλλοκρατική επίθεση», γράφουν στην εφημερίδα Le Monde μια εκατοστή ηθοποιοί, συγγραφείς, ερευνήτριες ή δημοσιογράφοι, απορρίπτοντας τον «πουριτανισμό» που έχει κάνει την εμφάνισή του μετά τις πρώτες κατηγορίες για παρενόχληση και σεξουαλική επίθεση με στόχο τον ισχυρό αμερικανό παραγωγό. Παράλληλα υποστηρίζουν ότι είναι απαραίτητο κανείς να μιλήσει εναντίον της κατάχρησης εξουσίας από κάποιους άνδρες αλλά οι συνεχείς καταγγελίες είναι εκτός ελέγχου

Επιμένουν ότι αυτού του είδους η κατάσταση δημιουργεί ένα δημόσιο πανικό μέσα στον οποίο οι γυναίκες φαίνονται αδύναμες και αιώνια θύματα. «Ως γυναίκες δεν βλέπουμε τους εαυτούς μας σε αυτόν τον φεμινισμό, ο οποίος πέρα από την καταδίκη της κατάχρησης εξουσίας, παίρνει ένα πρόσωπο μίσους απέναντι στους άνδρες και την σεξουαλικότητα».

Σύμφωνα μ' αυτές, αν μετά την υπόθεση υπήρξε «μια θεμιτή συνειδητοποίηση των σεξουαλικών βιαιοτήτων που ασκούνται σε βάρος των γυναικών, ιδιαίτερα μέσα στο επαγγελματικό πλαίσιο», «αυτή η απελευθέρωση του λόγου στρέφεται σήμερα στο αντίθετό της: μας διατάσσουν να μιλάμε καθώς πρέπει, να αποσιωπούμε αυτό που προκαλεί θυμό, και αυτές που αρνούνται να υποκύψουν σε τέτοιες εντολές θεωρούνται προδότριες, συνεργοί!».

«Εκστρατεία καταδόσεων», «συνοπτική δικαιοσύνη»: άνδρες «τιμωρήθηκαν κατά την άσκηση του επαγγέλματός τους, υποχρεώθηκαν σε παραίτηση, ενώ το μόνο κακό που έκαναν ήταν να αγγίξουν ένα γόνατο, να αποπειραθούν να κλέψουν ένα φιλί, να μιλήσουν για 'προσωπικά' πράγματα σε ένα επαγγελματικό δείπνο ή να στείλουν μηνύματα με σεξουαλικά υπονοούμενα σε μια γυναίκα, η έλξη με την οποία δεν ήταν αμοιβαία», υποστηρίζουν κάνοντας λόγο για ένα «καθαρτήριο κύμα».

Για τη συλλογικότητα αυτή, «αυτός ο πυρετός να στείλουμε τα 'γουρούνια' στο σφαγείο, αντί να βοηθάει τις γυναίκες να αυτονομηθούν, εξυπηρετεί στην πραγματικότητα τα συμφέροντα των εχθρών της σεξουαλικής ελευθερίας, των θρησκευτικών εξτρεμιστών, των χειρότερων αντιδραστικών και αυτών που θεωρούν (....) ότι οι γυναίκες είναι ξεχωριστά όντα, παιδιά με πρόσωπο ενηλίκου, που ζητούν να προστατεύονται».

«Ως γυναίκες, δεν αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας μέσα σ' αυτόν τον φεμινισμό που, πέρα από την καταγγελία των καταχρήσεων εξουσίας, παίρνει το πρόσωπο ενός μίσους προς τους άνδρες και τη σεξουαλικότητα», συνεχίζουν οι γυναίκες που υπογράφουν το κείμενο αυτό, λέγοντας ότι υπερασπίζονται «μια ελευθερία να ενοχλείς, απαραίτητη για τη σεξουαλική ελευθερία».

Η επιστολή προκάλεσε την απάντηση μίας ομάδας περίπου 30 φεμινιστριών στην Γαλλία, που κατηγορούν την Ντενέβ και τις υπογράφουσες την επιστολή ότι προσπαθούν να φρενάρουν την αποκάλυψη των σκανδάλων και περιφρονούν τα θύματα σεξουαλικής βίας.

Την ίδια στιγμή η κριτικός και συγγραφέας, Βαν Μπάνχαμ με άρθρο της στον Guardian απαντά στην Ντενέβ ότι δεν υπάρχει τίποτα πουριτανικό στην πεποίθηση ότι η σεξουαλική ελευθερία είναι το δικαίωμα να καθορίζει μία γυναίκα την σεξουαλικότητα της χωρίς εξαναγκασμό, ενώ την κατηγορεί ότι δίνει επιχειρήματα υπεράσπισης σε θύτες σεξουαλικών εγκλημάτων.

«Μόνο εντός του δομικού ναρκισσισμού που ενθαρρύνεται από τους βαρόνους – αρπακτικά του Χόλιγουντ και τους ομοίους τους θα μπορούσε η προσπάθεια να λογοδοτήσουν για την συμπεριφορά τους να προκαλέσει καταγγελίες για θυματοποίηση. Ο Γούντι Άλεν, ο οποίος έχει κατηγορηθεί για κακοποίηση ανηλίκου, υποστήριξε ότι οι καταγγελίες κατά του Γουάινσταϊν προωθούν μία ατμόσφαιρα κυνηγιού μαγισσών σε μία κινηματογραφική βιομηχανία που ακόμη τον υποστηρίζει. Είναι άτομα σαν τον Άλεν, τον Γουάινσταϊν και άλλους άνδρες που κατηγορήθηκαν ξανά και ξανά για κακοποιήσεις με τους οποίος συντάσσονται η Ντενέβ και οι φίλες της με την επιστολή τους. Οι ενέργειες τους δεν υπερασπίζονται την ελευθερία, πολύ περισσότερο την σεξουαλική έκφραση ή την γυναικεία ταυτότητα. Συμπαρατάσσονται με εκείνους που χρησιμοποιούν δικαιολογίες για να κάψουν αδύναμες γυναίκες και όχι με όποιον υπερασπίζεται την ελευθερία τους», γράφει η Βαν Μπάνχαμ.

Πηγή: protothema.gr και  documentonews.gr