Δύσκολες μέρες κι ακόμα πιο δύσκολες νύχτες

Το ότι δυστυχώς έπεσαν μέσα στις καλοκαιρινές προβλέψεις τους οι λοιμοξιολόγοι για το τέταρτο κύμα του COVID, σχολίασε σε άρθρο του με τον ίδιο τίτλο, στην «Καθημερινή της Τρίτης 9 Νοεμβρίου ο Παντελής Μπουκάλας

• • •

Και τα γκρίζα και μαύρα χρώματα που χρησιμοποιούν οι κατεξοχήν αρμόδιοι, οι μαχόμενοι γιατροί, για να ιστορήσουν την πανδημική κατάσταση τείνουν να εξαντληθούν, και οι λέξεις με το βαρύ δραματικό φορτίο τελειώνουν. Και μάλιστα χωρίς να καταφέρνουν να συγκινήσουν ιδιαίτερα, να παρακινήσουν σε άμεσο αναπροσανατολισμό τους κυβερνώντες. Και δεν εννοείται εδώ ο εποπτευόμενος υπουργός Υγείας, τα ασύντακτα προφορικά ελληνικά του οποίου, εκτός που αδυνατούν να πείσουν και τους καλόπιστους ακόμα, αποτελούν τον καθρέφτη της αμηχανίας και της αδυναμίας συγκρότησης συνεκτικού σχεδίου.

Το τέταρτο κύμα της επέλασης της COVID οδηγεί τη χώρα στη χειρότερη επιδημιολογική θέση της την τελευταία διετία. Τίποτε πάντως δεν ήταν απροσδόκητο και αιφνιδιαστικό. Η επιδείνωση όλων των δεικτών είχε προαναγγελθεί. Οι λοιμωξιολόγοι, και οι της επιτροπής, προειδοποιούσαν ότι αν το πνεύμα της θερινής χαλάρωσης, κυβερνητικής και κοινωνικής, κυριαρχήσει και το φθινόπωρο, θα κινδυνέψουμε να χάσουμε και τα κεκτημένα. Δυστυχώς, οι φόβοι τους επαληθεύτηκαν: Τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο φέτος πέθαναν 2.247 ασθενείς λόγω COVID. Υπερδιπλάσιοι από τους 1.017 νεκρούς του αντίστοιχου περυσινού διμήνου.

Προειδοποιούσαν επίσης ότι δεν είναι καιρός για μηνύματα του τύπου «όλα πάνε καλά», όταν ο εμβολιασμός έχει βαλτώσει, ούτε για παρελάσεις και εορταστικές εκδηλώσεις θρησκευτικού συνωστισμού, ειδικά στη Θεσσαλονίκη. Μάταια. Φτάσαμε έτσι στην τρομακτική δήλωση της αναπληρώτριας υπουργού Υγείας Μίνας Γκάγκα: «Αν αυξηθούν κι άλλο τα κρούσματα, οι νοσηλείες και οι διασωληνωμένοι, θα πρέπει σε λίγο να διαλέξουμε αν θα νοσηλευθεί ασθενής με κορωνοϊό ή με εγκεφαλικό». Ευθύτερη ομολογία αποτυχίας δεν θα μπορούσε να υπάρξει.

Θα εισηγηθούν άραγε οι φλύαροι αλλοτριοπράγμονες υπουργοί να μη μετράμε ούτε τους νεκρούς, για να μην αποκαρδιωνόμαστε, ή θα αρκεστούν στη σοφή πρότασή τους να μη μετράμε τα κρούσματα, τον αριθμό των οποίων πάντως, όταν μας βόλευε, τον κράδαιναν σαν πειστήριο πανευρωπαϊκών αριστείων; Να μη μετράμε ούτε τους εκτός ΜΕΘ διασωληνωμένους; Ούτε τα ράντζα που δανείζει το ένα νοσοκομείο στο άλλο για να πορευτεί στην εφημερία του; Ούτε τους οφθαλμίατρους που μετακινούνται από την Αθήνα στη Λάρισα ή στη Θεσσαλονίκη για να «καλυφθούν τα κενά»; Αν ένας γιατρός εφημερεύει για 110 περιστατικά, όπως στον Βόλο, για ποιο «θωρακισμένο ΕΣΥ» συνεχίζει να ρητορεύει η κυβερνώσα ευθυνοφοβία;