Ειναι ν’ απορείς με μας τους Ελληνες.
Κι εγώ μέσα (κι όλοι ως κάποιο σημείο).
Τι αστυνομία θέλουμε όλοι μας.
Οταν γίνονται βίαιοι ή μας ενοχλούν στην προσωπική μας ζωή λέμε γιατί; Του λέμε φασίστες και θυμόμαστε παλιότερες δεκαετίες που ήταν καταπιεστές των Ελλήνων. Των δημοκρατικών Ελλήνων συγκεκριμένα.
Τότε, την εποχή της χούντας, που τους ενδιέφερε τα πάντα, που μπορεί να ενοχλεί την Εξουσία.
Και μαζί με τα ξερά καιγόταν και τα χλωρά. Για να γίνεις αστυνομικός ή αστυφύλακας έπρεπε να είσαι «δικός τους».
Για τους νεότερους, που ευτυχώς δεν έχουν τέτοιες μνήμες είναι σαν να θέλεις να δουλέψεις υπάλληλος μεγάλης ποδοσφαιρικής εταιρίας και να δηλώνεις οπαδός της αντίπαλης ομάδας. Κι εγώ (ως 40ρης) δεν έχω τόσο έντονα τέτοιες μνήμες αλλά όταν ήμουν ακόμη στο Δημοτικό, λίγο πριν το ’80 μου είχε πει συνομήλικος φίλος, πως το να είσαι «κόκκινος» είναι πολύ κακό πράγμα.
Μετά ήρθε ο Ανδρέας (Παπανδρέου). Κι άρχισε να την εκδημοκρατίζει.
Σιγά σιγά ο κόσμος άρχισε να μη τον φοβάται τον αστυφύλακα. Έγινε φίλος του πολίτη; Οχι. Εύκολα δεχόταν, κυρίως από πρώην καταπιεσμένους απειλές. «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ» «Θα σε στείλω στα σύνορα» κλπ.
Μεγαλώνοντας τα παιδιά της γενιάς μου, κι ακόμη πιο πολύ νεότεροι δεν σήμαινε τίποτε ο αστυνομικός. Στο γυμνάσιο όταν ήμουν άκουσα το εξής, «κουφό» για μένα, από κουμουνίστρια καθηγήτρια μου.
«Έπεσα σ’ επεισόδια χθες έξω απ το γήπεδο. Ε πρώτη φορά είδα αστυνομικούς να έχουν δίκιο»
Και φτάσαμε σιγά σιγά στο σήμερα. Να χτυπάνε οι «ψευτοαναρχικοί» κουκουλοφόροι και οι αστυνομικοί να φεύγουν.
Ας υποθέσουμε ότι δεν φεύγαν προχθές από το Κολονάκι. Ότι αντιμετώπιζαν του «ψευτοαντιεξουσιαστές». Συνελάμβαναν πολλούς απ’ αυτούς. Κι έπεφτε ξύλο.
Εκτός οι γνωστοί «αριστεροί» θα πήγαιναν να του βγάλουν έξω και θα πήγαιναν μαύρες υπεράσπισης θα προβληματιζόμασταν κι εγώ μαζί «Βρε μήπως έχουν δίκιο και είναι ακόμη σαν της χούντας η αστυνομία;
Δεν ξέρω. Μήπως θα πρέπει να μην είμαστε τόσο «μη μου άπτου»; Η ελευθέρία του καθένα, έμαθα στο σχολείο (είχαμε ακόμη σχολεία τότε κι όχι μόνο εκπαυδευτήρια), σταματά εκεί που θίγετε η ελευθερία του διπλανού του.
Εγώ πάντος θέλω μια αστυνομία που να με προστατεύει, να τηρεί τους νόμους του ελληνικού κράτους το ίδιο για όλους και να μην κάνει διακρίσεις όπως αυτές που γίνονται στην πόλη μου τη Μεσσήνη, Μεσσηνίας, όπου τα πάντα νομιμοποιούνται όταν παραβάτες του νόμου είναι οι αθίγγανοι. Έτσι, λοιπόν, στη Μεσσήνη ο αθίγγανος έχει δικαίωμα να μπαίνει στο σπίτι σου, να σε κλέβει, να σε χτυπά, να απαγορεύει τη διέλευση πεζών και αυτοκινήτων από κάποιους δρόμους, να καταστρέφει το μαντρότοιχό σου επειδή τον εμποδίζει να μπει στο σπίτι σου, να βάφει την πόρτα σου όπως θέλει, να επιτίθεται σε μαθητές και μαθήτριες των σχολείων που βρίσκονται στην περιοχή που έχει κάνει τα καταλύματά του (στο δικό σου οικόπεδο!) κλπ και όταν πας στην Αστυνομία -γιατί αν τους καλέσεις για κάτι από τα πιο πάνω πάντα το περιπολικό λείπει, τέτοια σύμπτώση!- σου λένε πως δεν μπορούν να κάνουν κάτι διότι ο αθίγγανος προστατεύεται από το νόμο και έτσι μπορεί να κάνει ότι θέλει και επιπλέον σου κάνουν και μαθήματα καλής συμπεριφοράς διότι ένας άνθρωπος που φτάνει στο Α.Τ. για να καταγγείλει τον αθίγγανο θεωρείται ρατσιστής. Επίσης σε κατατοπίζουν για το τι μπορεί να σου συμβεί αν κάνεις μήνυση σε αθίγγανο ή αν τολμήσει να ξανακαλέσεις την αστυνομία επειδή σε ενοχλεί ο αθίγγανος! Αυτή είναι η νοοτροπία της αστυνομίας της Μεσσήνης και σίγουρα εγώ δεν θέλω τέτοια αστυνομία. Την θέλω να επεμβαίνει όταν πρέπει και να μας αντιμετωπίζει όλους το ίδιο.
ΑπάντησηΔιαγραφή