Ας το πάρουν απόφαση ή δεν το καταλάβαν ακόμη;

Ξέρουμε την ιστορία της Δούκισσας της Πλακεντίας. Μια πολύ όμορφη, για την εποχή και τα μέσα της εποχής, ταινία ο Λάμπρος Κωνσταντάρας το 1956.
Αναφέρομαι σε ενα χαρακτηριστικό γεγονός της ζωής της:
Το 1836 η Σοφία με την κόρη της αναχώρησαν για μακρά περιοδεία στην οθωμανική Ασία. Ένα χρόνο αργότερα, η κόρη της πέθανε από στηθικό νόσημα στη Βηρυτό, πιθανώς οφειλόμενο στην εξάπλωση της πανώλης. Η Δούκισσα δεν μπόρεσε ποτέ να ξεπεράσει το χαμό της αγαπημένης της κόρης και βαλσάμωσε το κορμί της Ελίζας, με το οποίο επέστρεψε στην Αθήνα. Τοποθέτησε το άψυχο σώμα της στο υπόγειο της προσωρινής κατοικίας της στην οδό Πειραιώς, το οποίο είχε μετατρέψει σε παρεκκλήσιο.
Είχε υπ' όψη είπε να το θάψει σε μεγαλοπρεπή Ναό που σκόπευε να κτίσει στην Πεντέλη
Τι μου θύμισε αυτή την Ιστορία; Ο Ομπάμα μου την θύμισε. Που αγωνίζεται να σώσει τις αυτοκινητοβιομηχανίες των ΗΠΑ Crysler και General Motors. Μου την θύμισαν ο Μπράουν, ο Σαρκοζί και η Μέρκελ που μήνες τώρα προσπαθούν αγωνιωδώς να σώσουν τους κεφαλαιοκράτες από την κρίση που προήρθε από την απιστία τους. Να του προσφέρουν πάλι τα κέρδη που είχαν.
Όχι ότι έχουν ζημιές τώρα. Αν είχαν ίσως του καταλάβαινα. Απλά μειώθηκαν τα κέρδη τους.
Ήταν συνηθισμένοι να τρώνε να τρώνε να τρώνε (ατάκα από άλλη ελληνική ταινία, Υπάρχει και φιλότιμο, που ο χαρακτηριστικός χωρικός τον λόγο που έγινε το νοσοκομείο στο χωριό).
Τώρα λέει πρέπει να τρώνε πιο λίγα και θέλουν ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΡΙΔΙΟ ΜΑΣ .
Όμως λέει να μην κρατικοποιήσουν τίποτε, έστω τις τράπεζες, δε θα γίνουμε λέει ΕΣΣΔ.
Όλα αυτά με παραπέμπει στη τελευταία σκηνή της ελληνικής ταινίας του 1956.
Γυρίζει ο Λάμπρος Κωνσταντάρας από την Γαλλία, είναι ο Γάλλος σύζυγος της Δούκισσες.
Και η Δούκισσα, Μιράντα Μυράτ τον οδηγεί στο υπόγειο και βλέπει έκπληκτος την βαλσαμωμένη κόρη τους
Έτσι καναν και οι των μεγάλων κρατών του κόσμου.
ΑΣ ΤΟΥΣ ΠΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΟΤΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ, ΟΠΩΣ ΤΟΝ ΞΕΡΑΜΕ, ΠΕΘΑΝΕ