Μια σωστή ένσταση

Στη χθεσινή (της Παρασκευής) «Καθημερινή» ο Αντώνης Καρκαγιάνης έγραφε την ενστασή του για τις ιδέες του κ. Δενδια για την κουκούλα και την περιήβρυση αρχής των κουκουλοφόρων.
Την βρήκα ενδιαφέρουσα:
Δύο περιστατικά
Προ ετών, μου συνέβη το εξής «χαριτωμένο» περιστατικό. Ηταν καλοκαίρι, αργά το βράδυ και κάθησα στα επί του πεζοδρομίου τραπέζια μιας ταβέρνας της γειτονιάς μου για να δειπνήσω. Ελάχιστοι οι υπόλοιποι θαμώνες, αλλά μεταξύ αυτών και δύο αστυνομικοί, εν στολή. Σε λίγο πέρασε ένας νεαρός, 15-16 ετών, με «μηχανάκι», η εξάτμιση του οποίου έκανε αρκετό θόρυβο. Κάπου φαίνεται ότι πήγε και σε λίγο ακούσαμε να επιστρέφει από τον ίδιο δρόμο, προκαλώντας τον ίδιο θόρυβο. Τότε σηκώθηκαν οι δύο αστυνομικοί, τον σταμάτησαν και υπέθεσα ότι ήθελαν να του κάνουν σύσταση για τη θορυβώδη εξάτμιση ή να του πάρουν τα στοιχεία και να τον μηνύσουν για διατάραξη της κοινής ησυχίας σε προχωρημένη ώρα. Και θα είχαν απόλυτο δίκαιο. Αντί γι’ αυτό, με έκπληξή μου είδα ότι άρχισαν να τον χτυπούν μανιωδώς με χέρια και με πόδια. Σηκώθηκα από το τραπέζι και είπα, γιατί τον χτυπάτε, μπορείτε να τον συλλάβετε και να τον πάτε στο τμήμα. Τα είπα αυτά ευγενικά και ομολογώ δειλά. Ηταν όμως αρκετά για να στραφούν εναντίον μου και παραλίγο να δείρουν και εμένα. Μου ζήτησαν ταυτότητα, πρόθυμα την έδειξα και κράτησαν τα στοιχεία μου.
Σε λίγες μέρες με κάλεσαν στο τμήμα και ο βλοσυρός ο αξιωματικός υπηρεσίας με ρώτησε τι είδα και τι άκουσα. Διηγήθηκα το περιστατικό και είπα αυτά που τώρα γράφω. Από τις ερωτήσεις του αξιωματικού υπηρεσίας κατάλαβα ότι δέκα τουλάχιστον άλλοι μάρτυρες, κυρίως αστυνομικοί, είχαν καταθέσει ότι όχι μόνο δεν ήταν οι αστυνομικοί που έδειραν τον νεαρό, αλλά αντιθέτως ο νεαρός... καθύβρισε και έδειρε τους αστυνομικούς!
Αλλά θα σας διηγηθώ και ένα άλλο περιστατικό, πριν από πενήντα και πλέον χρόνια, του οποίου άθελά μου... ανεδείχθην πρωταγωνιστής. Σε κάποια διαδήλωση ένας διαδηλωτής πέταξε τούβλο και χτύπησε κατακέφαλα αστυνομικό. Το τούβλο το έριξαν από τις πίσω γραμμές της διαδήλωσης και σχεδόν όλοι, αστυνομικοί και διαδηλωτές, το είδαμε να περνάει πάνω από τα κεφάλια μας. Με συνέλαβαν αμέσως, την επομένη με πήγαν στο δικαστήριο, δικάστηκα και καταδικάστηκα. Και πώς να μην καταδικασθώ... Τουλάχιστον είκοσι αστυνομικοί, «αυτόπτες» μάρτυρες, βεβαίωσαν ενόρκως ότι με είδαν να κρατάω το τούβλο και να το εκσφενδονίζω κατά του αστυνομικού!
Διηγήθηκα αυτά τα δύο περιστατικά για να ρωτήσω: Καλά, η περιύβριση αρχής να κηρυχθεί αυτεπάγγελτο αδίκημα. Ιδιαίτερα ορισμένα συνθήματα εναντίον των αστυνομικών, που δεν θέλω να τα επαναλάβω εδώ, είναι ηλίθια και πραγματικά υβριστικά. Αλλά πώς θα τεκμηριωθεί η διάπραξη του αδικήματος; Εκείνη την κρίσιμη στιγμή οι μάρτυρες είναι συνήθως μόνο διαδηλωτές, κουκουλοφόροι και μη. Από τους πρώτους λογικά δεν πρέπει να περιμένουμε ότι θα βεβαιώσουν ενόρκως την περιύβριση. Οι δεύτεροι μπορεί να θεωρηθούν αξιόπιστοι; Οταν καλούνται να βεβαιώσουν μια πράξη που τους αφορά; Και αν η περιύβριση αναγράφεται σε πανό, ποιος φέρει την ευθύνη, εκείνοι που κρατούν το πανό ή εκείνοι που έγραψαν το σύνθημα;
Καταλαβαίνω ότι μετά τα τελευταία επεισόδια το υπουργείο Δημόσιας Τάξης και η Αστυνομία βρίσκονται σε δύσκολη θέση. Δέχονται πανταχόθεν πιέσεις και επιθέσεις, συχνά άδικες. Η κριτική που ασκείται απευθύνεται σχεδόν αποκλειστικά στην αποτελεσματικότητα της Αστυνομίας για την περιφρούρηση της ασφάλειας και της περιουσίας των πολιτών. Δεν νομίζω ότι το αυτεπάγγελτο αδίκημα της περιύβρισης αρχής και το «ιδιώνυμο» της κουκούλας θα αυξήσουν σημαντικά την αποτελεσματικότητα, ενώ μπορεί να προκαλέσουν άλλα προβλήματα...