Από τον καιρό που ήμουν φοιτητής κι άρχισα να ασχολούμαι με τους υπολογιστές άκουγα κι ακούω πως αυτοί είναι το μέλλον. Πραγματικά σιγά σιγά νέα πράγματα έμπαιναν στην ζωή των Ελλήνων. Στη διασκέδαση, στην δουλείά (αρχικά στα λογιστικά και αργότερα παντού) ως την ψυχαγωγία.
Από εδώ και πέρα αρχίσαν ν’ αλλάζουν τα πράγματα με την ανεξέλεγκτη πειρατεία του peer to peer που ακόμη, αν και πέσαν πάνω όλοι οι μεγάλοι προσπαθούν να καταπολεμίσουν.
Αυτό που άλλαξε την ζωή μας τελευταία όμως, είναι η «κοινωνική δικτύωση». Όλη η υφήλιος έγινε κυριολεκτικά ένα μικρό χωριό. Εγώ από την επαρχία πλέον πλησιάζω στο facebook οποιονδήποτε άνθρωπο. Είναι αλήθεια πως έχω μιλήσει και αλλάξει γνώμες με ανθρώπους που δεν υπήρχε περίπτωση να συναντήσω, μια που είναι χιλιόμετρα μακριά μου.
Λόγω κάποιας ενασχόλησης με τα καλλιτεχνικά, ακούω μουσική, παρακολουθώ όσο μπορώ θέατρο και κινηματογράφο και βλέπω όσο πρέπει (νομίζω) τηλεόραση, έχω γνωρίσει στο Facebook και twitter κάποιους από αυτούς που συνήθισε ο κόσμος να λέει «επώνυμους». Εκεί θα δεις την αγάπη που δείχνει ο απλός κόσμος σε κάποιους, τις ειλικρινείς κρίσεις της δουλειάς τους χωρίς να έχει την διάθεση να κολακέψουν κάποιον ή την εμπάθεια να κατηγορήσουν.
Πάντως εδώ όταν μπαίνει η πολιτική στη μέση τα πράγματα αρχίζουν και διαφοροποιούνται. Πρέπει να δει κανείς τα σχόλια που κάνουν στην σελίδα του πρωθυπουργού μας και των άλλων πολιτικών. Ως και στους τελείως αμέτοχους για αυτό που συμβαίνει, μόνο και μόνο γιατί είναι βουλευτής μεγάλου κόμματος, έχουμε (οχι ακραίες τόσο είναι αλήθεια) κρίσεις.
Πριν από όχι πολλά χρόνια αυτά ήταν σκηνές του μέλλοντος. Μόνο σε σενάριο κινηματογραφικής ταινίας μπορούσαν να συμβούν, σενάριο που δεν γυρίστηκε ακόμη μια που δεν πάει σε καμιά ταινία το μυαλό μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου