Το άκουσα χθες το βράδυ και συγκλονιστικά.
Έφυγε απ’ τη ζωή ο Μανώλης Ρασούλης.
Ένας ασυμβίβαστος άνθρωπος στιχουργός συνθέτης (τραγουδοποιός δηλαδή) και τραγουδιστής. Δεν πρόδωσε ποτέ τις αρχές του και τις ιδέες του. Συμφωνούσες ή διαφωνούσες ήταν πάντα αυτός που ήταν και δεν άλλαζε ιδέες για τίποτε.
Γεννήθηκε το 1945 στο Ηράκλειο αλλά ζούσε στη Θεσσαλονίκη.
Συνεργάτης πολλών Ελλήνων τραγουδιστών και συνθετών. Τον γνωρίσαμε με την «Εκδίκηση της γυφτιάς» στη συνεργασία του με τον Νίκο Παπάζογλου.
Αυτός ήταν ο πρώτος του δίσκος το 1978 και ακολούθησαν πολλοί ακόμη. Στον συγκεκριμένο δίσκο η μεγάλη του επιτυχία είναι το «Τρελή κι αδέσποτη» (Για ποιον δεν είναι, ή νομίζει πως είναι έτσι η αγαπημένη του;) Αλλα το πιο χαρακτηριστικό της προσωπικότητας του είναι το «κυρ διεύθυντα των δίσκων» που ουσιαστικά εξηγει του λόγους που θέλει να κυκλοφορίσουν τα τραγούδια του.
Ποιος θα ξεχάσει το «Πότε Βούδας πότε Κούδας» με τον Νίκο Παπαζογλου πάλι, το «Ολα σε θυμίζουν» με την Χαρούλα (δεν είχε γίνει ακόμη Χάρις) και το «Ν'άμαστε πάλι εδώ Ανδρέα» το έλεγε με τον Ανδρέα Μικρούτσικο.
Ειναι τόσες οι επιτυχίες του που για μα τις γράψω θα πρέπει να γράφω ως αύριο
Προσωπικά θα τον θυμάμαι μέσα από το τραγούδι για την Ελλάδα ("Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ") που έγραψε τους στίχους και δίχνει την αγάπη του για την χώρα μας. Μια αγάπη που τη μισή έστω να είχαν οι κυβερνώντες μας, και μας το δείχναν, θα ήμασταν σίγουροι για ότι κάνουν.
Ενα άλλο γεγονός που θα θυμόμαστε είναι πως την εποχή που έσκασε το σκάνδαλο της σχέσης της τρανσέξουαλ Τζένης Χειλουδάκη με τον εισαγγελέα (νομίζω Ρόδου) σκάρωσε αμέσως το σχετικό τραγουδάκι.
«Γεια σου κυρ εισαγγελέα με την Τζένη την ωραία...»
Και τώρα τον βρήκαν, συνεργάτες του απ’ την Αθήνα λέει άνοιξαν με κλειδαρά, νεκρό από παθολογικά αίτια τέσσερις μέρες μετά. Και τον Διονύση Σαβόπουλο να λέει δεν ξέρω ποιον να συλλυπηθώ, οπότε σας συλλυπούμαι όλους.
Θα συμφωνήσω με τον Νιονιο. Ο ΜΑΝΩΛΗΣ ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΜΑΣ, ΣΑΝ ΕΜΑΣ. Άρα ήμαστε (όλη η Ελλάδα) η οικογένειά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου