Η πορεία του ΠΑΣΟΚ από τον θρίαμβο του 48,07% στο 6,28%

Στις 18 του Οκτώβρη του 1981 είχαμε στην Ελλάδα για πρώτη φορά διπλές εκλογές. Κοινοβουλευτικές και για πρώτη φορά, ευρωεκλογές αφού από την πρωτοχρονιά του ίδιου έτους η χώρα μας ήταν πλήρες μέρος της ΕΟΚ. Της τότε Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Το ΠΑΣΟΚ, ΠΑνελλήνιο ΣΟσιαλιστικό Κίνημα,  ερχόταν «με φόρα» να κατακτήσει την εξουσία, με μπροστάρη ένα χαρισματικό πολιτικό, τον Ανδρέα Παπανδρέου. Κόντρα σ’ έναν μετριοπαθή αντίπαλο, τον Γεώργιο Ράλλη που διαδέχτηκε ενάμισι χρόνο πριν τον ιδρυτή της Νέας Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή που αποστρατεύθηκε από την ενεργό πολιτική σκηνή μεταβαίνοντας στην προεδρία της Δημοκρατίας.

Το κλίμα ήταν φανατισμένο και στην επαρχία ακόμη πιο πολύ. Αν κρίνω από όσα θυμάμαι από τότε που ήμουν παιδί λίγο πάνω από δέκα χρόνων. Βλέπεις η δημοκρατία μας δεν είχε ακόμη εδραιωθεί μια που ήταν μόλις εφτάμισι χρόνων και οι πληγές και τα μίση από την επτάχρονη δικτατορία τότε δεν έλεγαν να κλείσουν μια που ήταν ακόμη πρόσφατες οι μνήμηες.

Παραμονές των εκλογών αυτών ήρθε από την Αθήνα ο κ Νίκος, συγχωριανός μας που είχε μεταναστεύσει εκεί πριν αρκετά χρόνια. Επηρεασμένος προφανώς από το θριαμβευτικό κλίμα που έβλεπε, τόσο στην πρωτεύουσα όσο και στο χωριό του έλεγε τους έκπληκτους ΝεοΔημοκράτες φίλους του. «Ακόμη μ’ αυτούς είσαι εσύ; Στη Νέα Δημοκρατία πλέον μείναν οι βολεμένοι και οι βλαμένοι». Ήταν τόσο μεγάλη η εντύπωση που προκάλεσε αυτή η έκφραση, που το θυμάται ακόμη τόσο το χωριό όπως και η συγκεκριμένη περιοχή.

Η συνέχεια γνωστή. Το ΠΑΣΟΚ θριάμβευσε στις εκλογές για το Ελληνικό κοινοβούλιο και πήρε την εξουσία έχοντας ψηφιστεί από το 48,07 % των Ελλήνων ψηφοφόρων. Την πρώτη τετραετία, όπως μαθαίνω γιατί όπως προείπα ήμουν μικρός και δεν έχω πολλές εμπειρίες από την περίοδο αυτή, ήταν καλή. Βέβαια θυμάμαι κάποια πράγματα. Άλλα αδιάφορα αλλά ήμουν εντυπωσιασμένος από την συγκίνηση κάποιων γνωστών «παππούδων» που έφερε η «αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης». Κι άλλα που μου προκαλούσαν χαρά τότε.

Όπως η καθιέρωση του μονοτονικού μια που με δυσκόλευαν στην ορθογραφία οι τόνοι και τα πνεύματα. Αλλά και η κατάργηση της διδασκαλίας των αρχαίων στο Γυμνάσιο. Με τα τελευταία μας τρομοκρατούσαν οι «μεγάλοι» και οι μεγαλύτεροι φίλοι μας που είχαν πάει στο Γυμνάσιο. Τότε ως παιδιά χαρήκαμε γι’ αυτή τη μεταρρύθμιση, αλλά τώρα κοιτάζοντας πίσω το βλέπω ως μεγάλο λάθος. Ότι δηλαδή η κόπηκαν οι «ρίζες» της Ελλάδας. Αυτό που έπρεπε να κάνει η τότε κυβέρνηση ήταν ν’ αλλάξει τον τρόπο διδασκαλίας των αρχαίων κι όχι την κατάργηση της διδασκαλίας τους.

Εντύπωση μου έκανε που ενώ ήμουν μικρότερος η απειλή που υπήρχε ήταν «θα φωνάξω την αστυνομία» μετά όποιος διατύπωνε τέτοια απειλή όλοι τον κατηγορούσαν «πως είναι καρφί». Και μιλάω τώρα για δωδεκάχρονα παιδιά κι όχι για ενήλικες.

Το ΠΑΣΟΚ νίκησε και στις επόμενες βουλευτικές εκλογές το 1985. Τώρα όπως ακούω πάλι, άρχισε να συμβιβάζεται. Και ο Τύπος άρχισε τα δικά του παιχνίδια. Υπήρχαν οι «καλοί» μέσα στο κόμμα και φυσικά στην κυβέρνηση, όπως ο Σημίτης. Και αυτοί που ήταν υποχείρια του Αρχηγού παράδειγμα ο Άκης Τσοχατζόπουλος. Μάλιστα για τον Άκη κυκλοφορούσε ως ανέκδοτο: Αν ρωτούσε ο Παπανδρέου «τι ώρα είναι Άκη» η απάντηση που έπαιρνε ήταν «ότι ώρα θέλεις εσύ πρόεδρε».

Ύστερα ήρθε το «σκάνδαλο Κωσκωτά», με όλες σχεδόν τις φιλοΠΑΣΟΚικές εφημερίδες να γίνονται αντιΠΑΣΟΚικές στην αρχή. Και μετά μόνο αντιΠαπανδεϊκές. Μιλάω για την «Ελευθεροτυπία», «Τα Νέα», και το «Έθνος». Κι έγινε αυτή η αλλαγή της πολιτικής γραμμής τόσο «γλυκά» που παρέσυραν πάρα πολλούς από τους αναγνώστες τους. Εγώ που διάβαζα το «Έθνος» από την πρώτη στιγμή της κυκλοφορίας του «το έκοψα» όπως και την «Ελευθεροτυπία» που διάβαζε νωρίτερα ο πατέρας μου. Αλλά και «Τα Νέα» που τα διαβάζαμε πότε - πότε κόπηκαν κι αυτά.

Και για να μη τα πολυλογώ, δεν έχω σκοπό να γράψω άλλωστε τη σύγχρονη πολιτική ιστορία της Ελλάδας όπως την έζησα, έφτασε η εποχή που ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ, πρόεδρος  Ανδρέας Παπανδρέου μας «άφησε χρόνους» και πέρασε στην ιστορία. Είχε προλάβει να κάνει αίτημα στην ΔΟΕ για να κάνουμε τους Ολυμπιακούς αγώνες το 2004. Κι αυτό γιατί ήθελε «να πάει λίγο παρακάτω» την πρόταση του Κων/νου Καραμανλή για μόνιμη διεξαγωγή των Ολυμπιακών αγώνων στην Ελλάδα.

Πριν πεθάνει ο Παπανδρέου, ο Σημίτης που ήταν ο εκλεκτός των εφημερίδων πρόλαβε κι έγινε πρωθυπουργός τον Ιανουάριο του 1996, κόντρα στον Άκη Τσοχατζόπουλο που ήταν ο εκλεκτός του προέδρου. Μετά από λίγους μήνες και τον θάνατο του Παπανδρέου στις 23 Ιουνίου, ο Σημίτης νίκησε και πάλι τον Τσοχατζόπουλο στο 4^ο συνέδριο κι έγινε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.

Από εδώ και πέρα το ΠΑΣΟΚ έπαθε μια μετάλλαξη. Από ΠΑνελλήνιο ΣΟσιαλιστικο Κίνημα ο Σημίτης το έκανε Πανελλήνιο ΣΟσιαληστρικό Κίνημα. Όπως εύκολα μπορεί να παρατηρήσει κάποιος η διαφορά (από Σοσιαλιστικό σε Σοσιαληστρικό) είναι μικρή και δυσδιάκριτη, μια που τα αρχικά παραμένουν ίδια ΠΑΣΟΚ. Κι εξηγούμε.

- Αρχικά την διοργάνωση των Ολυμπιακών αγώνων και την έδωσε δώρο στην Γιάννα Αγγελοπούλου – Δασκαλάκη. Αυτή είχε τους …τρόπους της και κέρδισε την διοργάνωση. Το ποιοι ήταν αυτοί και τι κέρδισε προσωπικά η κυρία από τους Ολυμπιακούς αγώνες που διοργάνωσε η Ελλάδα δεν το μάθαμε ποτέ, αν κι ακούγονται διάφορα.

- Μετά είχαμε το σκάνδαλο του Ελληνικού Χρηματιστηρίου με το οποίο χάθηκαν οι οικονομίες πολλών Ελλήνων. Οι άσχετοι και αφελής χρεοκόπησαν και πολλοί έχασαν σημαντικά ποσά. Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι που κέρδισαν κάποια σημαντικά, γι’ αυτούς, ποσά που ήταν ψίχουλα σε σχέση μ’ αυτά που κέρδισαν τα «λαμόγια» που ήταν μεταμφιεσμένα σε «σοβαρούς επιχειρηματίες».

- Και τέλος έβαλε την χώρα στο ευρώ με μια απίστευτη ισοτιμία. 1 ευρώ αντιστοιχεί σε 340,75 δραχμές. Το πώς μπήκαμε σε ένα τέτοιο club δεν το εξετάζω, μια που όλα δείχνουν πως μπήκαμε χατιρικά. Όμως ο ελληνικός λαός υπέστη ακόμη μία ληστεία. Ενώ οι μισθοί ακολούθησαν κανονικά την ισοτιμία ο μέσος μισθός, ήταν 150.000 δραχμές, ίσως να λέω και πολλά, έγινε 440,20 ευρώ οι τιμές πήραν την ανηφόρα. Πώς; Τα 500 ml νερό για παράδειγμα που είχαν 50 δραχμές πήγαν 0,5 ευρώ αύξηση δηλαδή 350% περίπου. Με ανάλογο τρόπο έγιναν κι άλλες αυξήσεις. Η εφημερίδα της ημέρας για παράδειγμα από 300 δραχμές ενώ στην αρχή είχε όπως έπρεπε 0,88 ευρώ πήγε 1 ευρώ. Και υπάρχουν κι άλλα παραδείγματα τέτοιων ανεξέλεγκτων αυξήσεων.

Αυτή την  Ελλάδα παρέδωσε το συγκεκριμένο ΠΑΣΟΚ, στη ΝΔ του Καραμανλή. Εποχή κατά την οποία οι Ευρωπαίοι «ανακάλυψαν» πως εδώ γινόταν ένα πάρτι. Ένα πάρτι που το επιτρέψαν οι ίδιοι, αν δεν το είχαν διοργανώσει. Επειδή έπρεπε κάποιος να πληρώσει στο ΠΑΣΟΚ, βρήκαν εξιλαστήριο θύμα. Τον Άκη Τσοχατζόπουλο που πλήρωσε όχι άδικα γι΄ αυτά που έκανε ως υπουργός του Σημίτη. Ο οποίος Σημίτης δεν ήξερε δεν άκουσε. Απλά προέδρευε στο υπουργικό συμβούλιο και δεν έκανε τίποτε.

Μετά ήρθε στο ΠΑΣΟΚ και - μετά από ένα ΝεοΔημοκρατικό διάλειμμα - στην κυβέρνηση, ο Γιώργος Παπανδρέου ο οποίος έβαλε την Ελλάδα στα μνημόνια κι έφτασε το κόμμα του στο 5%.

Κι όμως σήμερα μετά όσα έχουμε πάθει από αυτούς υπάρχει ένα ποσοστό Ελλήνων που τους ψηφίζει. Και προσπαθεί να βρει κι άλλα δεκανίκια πέρα της ΔΗΜΑΡ που ήδη έχει από το 2015. Αλλά έχει οπαδούς και το ΠΑΣΟΚ και το ΚΙΝΑΛ του Γιώργου, που αφού διέλυσε την Ελλάδα τεμάχισε και το κόμμα που ίδρυσε ο πατέρας του.

Και να τελειώσω περίπου όπως άρχισα. Σε λίγο καιρό έχουμε Χριστούγεννα. Εποχή που πολλοί που έχουμε φύγει από τα χωριά μας πηγαίνουμε για την μεγάλη γιορτή της Χριστιανοσύνης. Θα πάω κι εγώ κι ελπίζω να έχει έρθει από την Αθήνα ο κ. Νίκος. Θα του θυμίσω τι έλεγε πριν 37 χρόνια και θα του πω: «Δυστυχώς κ. Νίκο τώρα πια και στο ΠΑΣΟΚ έμειναν μόνο οι βολεμένοι και οι βλαμμένοι». Και θα συμπληρώσω και οι παγιδευμένοι στο οράματα του ιδρυτή του