Σε κόμβους χωρίς έξοδο

Με εύστοχα επιχειρήματα η Τασούλα Καραϊσκάκη κριτικάρει με άρθρο της, με τον ίδιο τίτλο, στην  «Καθημερινή» της Παρασκευής 8 Φεβρουαρίου τις αγροτικές κινητοποήσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη.

* * *

Καμιά κινητοποίηση δεν γίνεται αναίτια. Ούτε οι εθιμοτυπικές, πολυήμερες και βασανιστικές αγροτικές. Μόνο που γίνονται σε λάθος βάση· τα μπλόκα και όσα «αποσπούν» –με πλήθος παράπλευρες απώλειες– δεν λύνουν το αγροτικό. Οι αγρότες ζητούν ενισχύσεις αντί για ριζικές μεταρρυθμίσεις. Διαμαρτύρονται για τα συνήθη: τις χαμηλές τιμές των προϊόντων τους, το ακριβό ρεύμα και πετρέλαιο, τον ΦΠΑ σε αγροτικά μέσα και εφόδια, την κατάργηση του αφορολογήτου και τις κατασχέσεις, τις χαμηλές συντάξεις, τις μειωμένες επιδοτήσεις. Και απαιτούν ελαφρύνσεις – την ανακούφιση, όχι τη σωτηρία. Αύριο απειλούν να αποκλείσουν τα Τέμπη, ενώ εδώ και ημέρες σταματούν την κυκλοφορία στον κόμβο της Νίκαιας, όπως κάθε Ιανουάριο, Φεβρουάριο, οπότε οι γεωργικές δουλειές «παγώνουν». Οι ίδιοι αρνούνται τον εθιμοτυπικό χαρακτήρα των μπλόκων, «διαχρονική είναι η αντιαγροτική πολιτική των κυβερνήσεων», λένε, υποστηρίζοντας ότι μόνο με αυτά ασκείται πίεση... Πράγματι, κόβεται η Ελλάδα στα δύο, πλήττονται πολλοί κλάδοι...

Όλα επαναλαμβάνονται με εντυπωσιακή ακρίβεια. Ενωμένοι ή διαιρεμένοι, σχεδόν κάθε χρόνο, παρατάσσουν τα τρακτέρ, «σύμβολο και εργαλείο του αγώνα», παντού, μέχρι και στα τελωνεία στα βόρεια σύνορα. Οι κόμβοι και οι δρόμοι αναστενάζουν. Τους τιμούν στελέχη και αρχηγοί κομμάτων, βουλευτές, υπουργοί, πρωθυπουργοί...

Δίνονται υποσχέσεις και ξεχνιέται η ουσία: δηλαδή η απουσία εθνικής στρατηγικής για την εκτίναξη του τομέα. Ακόμη, η κομματική εκμετάλλευση και μετέπειτα εγκατάλειψη των συνεταιρισμών, η γραφειοκρατία που ανακόπτει εγχειρήματα και το σαθρό ελεγκτικό δίκτυο που επιτρέπει την ελληνοποίηση φθηνών εισαγόμενων προϊόντων και τη νοθεία. Η ανυπαρξία επιχειρηματικού προσανατολισμού, η λειψή εκπαίδευση και εξειδίκευση των αγροτών, η αδυναμία προσαρμογής τους στις μεταβαλλόμενες συνθήκες παραγωγής, η απροθυμία συνένωσης σε ομάδες, ο απομονωτισμός, η προσκόλληση σε παλιές πρακτικές και νοοτροπίες, το ψηφοθηρικό αλισβερίσι που κρατούν τον κλάδο εγκλωβισμένο στο παρελθόν.

Στη χώρα της γκαζόζας, όπου η Βουλή έχει όσους βουλευτές και κοινοβουλευτικές ομάδες επιβάλλει η κυβερνητική χρεία, τα μπλόκα δεν εκπλήσσουν, μόνον επιβεβαιώνουν το διαρκές κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό αδιέξοδο.