«Εμείς τη δουλειά μας, εσείς στα αυγά σας»

 Ο Τάσος Παππάς στην «Εφημερίδα των Συντακτών» σε άρθρο του με τον ίδιο τίτλο την Πέμπτη 26 Νοεμβρίου καταγγέλλει αυτούς που κατηγορούν όσους απεργούν όταν είμαστε σε lockdown. Όταν οι ίδιοι κάνουν «τα στραβά μάτια» που η κυβέρνηση νομοθετεί αντιλαϊκά εν μέσω πανδημίας

• • •

«Μα τώρα απεργία;». «Τόση ανευθυνότητα;». «Δεν σέβονται τίποτα οι εργατοπατέρες;». «Δεν μπορούσαν να περιμένουν να περάσει το δεύτερο κύμα;». Με τέτοια πάνω-κάτω φρασεολογία επιτέθηκαν υπουργοί, βουλευτές της Δεξιάς και δημοσιολόγοι στα συνδικάτα για τη σημερινή απεργία. Ωστόσο δεν διανοήθηκαν -αναμενόμενο και για τα στελέχη της συντηρητικής παράταξης και για τους… ανιδιοτελείς δημοσιολόγους- να απευθύνουν ανάλογα ερωτήματα στον πρωθυπουργό και στους υπουργούς του:

 • Μα, μέσα στην πανδημία, με τον κόσμο φοβισμένο και απελπισμένο εξαιτίας των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει σήμερα και αυτών που θα έρθουν αύριο, όπως προβλέπουν διεθνείς οργανισμοί υπεράνω υποψίας για ροπή στον αριστερισμό, εσείς, κύριε πρωθυπουργέ και κύριοι(ες) υπουργοί, ψηφίσατε στη Βουλή τον πτωχευτικό νόμο;

 • Μα, σε συνθήκες κρίσης και ανασφάλειας, με τα νοικοκυριά να προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα όπως όπως, με πολλές μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις να βρίσκονται στο χείλος της καταστροφής, με χιλιάδες ελεύθερους επαγγελματίες να ψάχνουν εναγωνίως σωσίβιο για να γλιτώσουν από τον πνιγμό, με την ανεργία να φουντώνει, τη μερική και κακά αμειβόμενη απασχόληση να γίνεται καθεστώς, με τους εργαζόμενους σε πολλές επιχειρήσεις να βρίσκονται στο έλεος των εργοδοτών και να μην μπορούν να απεργήσουν γιατί ο νόμος σας τους βάζει εμπόδια, με τις εκκρεμείς συντάξεις να μένουν… εκκρεμείς, με το ιδιωτικό χρέος να απογειώνεται και το δημόσιο χρέος να προσεγγίζει εφιαλτικά νούμερα, με τις απλήρωτες υπερωρίες να είναι ο κανόνας σε πολλές εταιρείες, εσείς, κύριε πρωθυπουργέ και κύριοι(ες) υπουργοί, σχεδιάζετε να ανατρέψετε τα πάντα στις εργασιακές σχέσεις προς όφελος του ΣΕΒ, δίνετε στη διαβούλευση την έκθεση ιδεών της επιτροπής Πισσαρίδη, που, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των φίλων σας στα μπουκωμένα μέσα ενημέρωσης να την παρουσιάσουν ως το απαύγασμα του οικονομικού ορθολογισμού και παρά τους υφολογικούς ακκισμούς, τις λουστραρισμένες γενικεύσεις και τις σκόπιμες ασάφειες των συντακτών της, αποτελεί ένα σχέδιο-λαιμητόμο για τους εργαζόμενους, τους ελεύθερους επαγγελματίες, τις μικρές επιχειρήσεις, τους ασφαλισμένους;

 Ζείτε σε άλλη χώρα; Η σχέση σας με την κοινωνία είναι τόσο επιδερμική που φτάνετε στο σημείο να εκπλήσσεστε επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι ζουν από τον μισθό τους, που είναι έτσι κι αλλιώς κουτσουρεμένος ύστερα από δέκα χρόνια μνημονίων; Είστε αθεράπευτα κυνικοί και προκλητικά μεροληπτικοί υπέρ των συμφερόντων της τάξης των εχόντων;

 Εχετε την απαίτηση εσείς να κυβερνάτε σαν να μην τρέχει τίποτε, να συκοφαντείτε όποιον διαμαρτύρεται και οι πολίτες να κάθονται στα αυγά τους, να παρακολουθούν με άδειο βλέμμα τα «διαγγέλματα» που κάνετε κάθε τρεις και λίγο για να μαλώσετε τους απείθαρχους, να αποθεώσετε τους μεγαλόσχημους της τάξης σας που κάνουν φιλανθρωπία από το… υστέρημά τους και επίσης έχετε την απαίτηση οι καθημαγμένοι να ευγνωμονούν τους υπουργούς σας που παρελαύνουν στα τηλεοπτικά δίκτυα μέρα παρά μέρα εκστομίζοντας χωρίς αντίλογο ένα σωρό βαρύγδουπες ανοησίες;

 Η δημοκρατία που έχετε στο μυαλό σας και εσείς, κύριε πρωθυπουργέ και οι περισσότεροι(ες) υπουργοί σας -οι εξαιρέσεις μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού-, είναι κολοβή. Θυμώνετε όταν σας αμφισβητούν. Δεν ενοχλείστε από τις πράξεις των περισπούδαστων βλίτων που έχετε στο πλευρό σας. Συμπεριφέρεστε στους αντιπάλους σας σαν να είστε ο Ναπολέων την περίοδο των θριάμβων του. Ζητάτε συναίνεση, αλλά απορρίπτετε μετά βδελυγμίας όλες τις προτάσεις της αντιπολίτευσης. Κυνηγάτε χωρίς έλεος όσους ασκούν το δικαίωμα της ανυπακοής απέναντι σε άδικους νόμους (από το σώμα του φιλελευθερισμού είναι αυτό, κύριε πρωθυπουργέ). Αισθάνεστε ασφαλής επειδή ελέγχετε μέσω αντιπροσώπων τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης. Μας λέτε με στόμφο ότι η χώρα έχει κυβέρνηση. Εχει όμως και διαφωνούντες, οι τάξεις των οποίων πυκνώνουν. Το τι θα γίνει στη συνέχεια είναι αδύνατον να προβλεφθεί. Πάντως, είναι άλλο πράγμα η αυτοπεποίθηση, άλλο η οίηση.