Τον κίνδυνο να «φαγωθούνε τα χρήματα» του Ταμείου Ανάκαμψης που δικαιούται η Ελλάδα επισημαίνει σε άρθρο το με τον ίδιο τίτλο ο Γιώργος Λακόπουλος στο Blog του «Ανοιχτό παράθυρο» την Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου. Και κάνοντας μικρή αναδρομή σε προηγούμενα «φαγοπότια» κατονομάζει, ουσιαστικά, ποιους φοβάτε
• • •
Ας αφήσουμε την πολιτική κριτική για τις κυβερνητικές πονηριές και τις Μητσοτακικές ιδεοληψίες για την οικονομία που διαπερνούν την έκθεση Πισσαρίδη.
Να δούμε ψυχρά το θέμα: στην Ελλάδα θα μπουν κοινοτικά λεφτά την επόμενη πενταετία. Κονδύλια – και δάνεια- του Ταμείου Ανάκαμψης. Πέρα από ό,τι της αναλογεί από τον κοινοτικό προϋπολογισμό, ως κράτος – μέλος.
Δεν είναι η πρώτη φορά. Η ροή άρχισε με τη συμμετοχή της χώρας στην ΕΟΚ. Ποτέ στην ιστορία της η Ελλάδα δεν είχε τόσο πακτωλό στη διάθεσή της.
Το κακό είναι ότι δεν τον είχε η χώρα με θεσμούς- εγγυητές της διαχείρισης για τη μεγιστοποίηση του οφέλους. Τον είχαν οι κυβερνήσεις.
Το ΠΑΣΟΚ – πρώτος διδάξας- και η ΝΔ μετέτρεψαν αυτό που ήταν οξυγόνο ανάπτυξης και εκσυγχρονισμού μιας καθυστερημένης περιφερειακής οικονομίας, όπως ήταν η ελληνική, σε εργαλείο κομματικής τους επικράτησης.
Είναι ζήτημα αν έφτασε στον προορισμό του το 30% των κονδυλίων. Τα λεφτά που θα δημιουργούσαν τη νέα ευρωπαϊκή Ελλάδα πήγαν σε τσέπες. Σε συμφέροντα και εξαγορά ψηφοφόρων. Έγιναν περιουσίες, καλοπέραση και μέσο διαφθοράς. Ένα μέρος τους έγινε μαύρες καταθέσεις στο εξωτερικό.
Δεν χάθηκαν απλώς πόροι, υποδομές και η ευκαιρία εξευρωπαϊσμού. Κορυφώθηκε το όργιο σήψης από τα δυο κόμματα που εξαχρείωσε την κοινωνία, με διανομή εύκολου χρήματος για κατανάλωση- σε πλαίσιο ανομίας.
Είναι ιλιγγιώδη τα ποσά που υπεξαιρέθηκαν, ή σπαταλήθηκαν, αν στα κοινοτικά κονδύλια προστεθούν οι κρατικοί προϋπολογισμοί, το τραπεζικό χρήμα, η βίαιη αναδιανομή του Χρηματιστηρίου, και ο δυσθεώρητος εξωτερικός δανεισμός.
Πού πήγαν αυτά τα λεφτά; Τα περισσότερα φαγώθηκαν. Όχι από «όλους μαζί», κατά την αξιοθρήνητη διακήρυξη Πάγκαλου.
Τα έφαγαν οι λίγοι: οι κομματικοί στρατοί, κυβερνητικοί παράγοντες, ημέτεροι, συγγενείς, προμηθευτές του δημοσίου, ενδιάμεσοι, δημοσιογράφοι -βαποράκια, και πάσης φύσεως μεσολαβητές. Έγιναν σύμβολα του «άνομου πλούτου» που έλεγε ο αείμνηστος Αδαμάντιος Πεπελάσης.
Η χώρα αντί να εξελιχθεί, αφού είχε τη χρηματοδότηση, χρεοκόπησε- και παραμένει χρεοκοπημένη.
Οι μεγάλες «κουτάλες»
Με αυτό το δυσώδες ιστορικό των κομμάτων που ακόμη συγκυβερνούν – , οι σχεδιασμοί που υποκρύπτει η επιστράτευση της επιτροπής Πισσαρίδη και η συναφής προπαγάνδα, το ερώτημα είναι απλό: θα φαγωθούν πάλι τα λεφτά;
Πίσω από την προβολή φιλόδοξων projects προς απορρόφηση των πόρων του Σχεδίου, αρχίζουν να διακρίνονται τα ίδια κρατικοδίαιτα συμφέροντα.
Οι «παλιοί μας φίλοι» της διαπλοκής ακονίζουν τα δόντια τους για το νέο κοινοτικό χρήμα- αφήνοντας μερικά κόκαλα σε όποιον τους διευκολύνει.
Σε κάποιες περιπτώσεις δεν πιέζουν απλώς την κυβέρνηση. Βρίσκονται μέσα στην κυβέρνηση.
Το παλιό σύστημα διαφθοράς εισχωρεί εκ νέου σε κάθε αρμό της Πολιτείας που σχετίζεται με την κατανομή των κονδυλίων. Αν είχε φύγει ποτέ.
Οι ίδιοι προμηθευτές, διαμεσολαβητές, μιζαδόροι, οι μιντιακοί ενδιάμεσοι, επενδυτές του αέρα, συντονίζονται στα πολιτικά και οικονομικά παρασκήνια και ποντάρουν στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, για να μοιράσουν το χρήμα μεταξύ τους. Το είδαμε, ως πρόβα, στη διάθεση της τραπεζικής ρευστότητας.
Με σωστή διαχείριση αυτά τα λεφτά θα μπορούσαν, αν μη τι άλλο, να σώσουν τη χώρα από τη δεύτερη χρεοκοπία, που θα ακολουθήσει την πανδημία. Να της δώσουν μια νέα ευκαιρία, κυρίως για τη νέα γενιά.
Αλλά δεν υπάρχουν πειστικές ενδείξεις ότι προορίζονται γι’ αυτό- παρά τις κυβερνητικές διαβεβαιώσεις και τον κοινοτικό έλεγχο που συνοδεύει την εκταμίευση αυτή τη φορά.
Πίσω από την προπαγάνδα για επενδύσεις, πρόοδο, εκσυγχρονισμό και ανάπτυξη, απασχόληση, έργα και θέσεις εργασίας διακρίνονται ήδη οι πιο μεγάλες κουτάλες και ο συνήθης παρακμιακός ιστός παρατρεχάμενων που συντηρούν στην πολιτική, τα ΜΜΕ, το κράτος.
Ποντάρουν στην επιβίωση μιας κυβέρνησης, που έχει τη λογική τους στο αίμα της, τον κομματισμό ως τρόπο ύπαρξης, την συναλλαγή με τους ισχυρούς του χρήματος οδηγό και τα σκάνδαλα διαχειριστικό ψωμοτύρι.
Η κυβερνητική προπαγάνδα με την προβολή σχεδίων και προγραμμάτων, ρίχνει σταχτή στα μάτια, αν πρόκειται να παραδοθούν στη βουλιμική, διαπλοκή με τις γνωστές μεθοδεύσεις.
Το θέμα δεν είναι αν θα ξεκινήσουν έργα και προγράμματα. Είναι ποιοι θα τα πάρουν, πόσο θα κοστίσουν, πότε θα ολοκληρωθούν και τι θα αποδώσουν.
Τα ίδια λαμόγια, βαποράκια, τρωκτικά
Και στο παρελθόν έγιναν έργα. Αλλά πίσω από καθένα υπήρχε και μια κομπίνα στην τιμολόγηση, στην ανάθεση, στην διαχείριση. Κάποιοι έβγαζαν λεφτά κλέβοντας την κοινωνία.
Υπάρχουν δρόμοι που, ακόμη και αν τους έστρωναν με χρυσές λίρες Αγγλίας, λιγότερο θα στοίχιζαν. Κρατικές προμήθειες πληρώθηκαν έως και… 40 φορές περισσότερο. Εργολαβίες ξεκίνησαν, πήραν τα λεφτά οι εργολάβοι και τις εγκατέλειψαν.
Χρηματοδοτήθηκαν επενδύσεις τυχάρπαστων κυβερνητικών φίλων, που μετατράπηκαν ταχύτατα σε κουφάρια, ενώ οι επενδυτές καλοπερνούν ακόμη, με τα δανεικά και αγύριστα ή τις επιδοτήσεις που εξασφάλισαν.
Για τον εκσυγχρονισμό της λειτουργίας του δημοσίου αγοράσθηκαν συστήματα που είχαν ήδη ξεπεραστεί, ή δεν λειτουργούσαν.
Αν θέλει Κυριάκος Πιερρακάκης να προσφέρει υπηρεσία ας αθροίσει τα λεφτά έχουν διατεθεί ως τώρα για την περίφημη μηχανοργάνωση -και εν συνεχεία «ψηφιοποίηση» -του κράτους. Πληρώθηκαν δισ., αλλά ποτέ δεν ολοκληρώθηκε…
Αυτός είναι ο -εθνικός- κίνδυνος. Να φαγωθούν πάλι τα λεφτά. Με τα ίδια κόλπα. Από τα ίδια συστήματα. Ή όπως θα έλεγε ο Καραμανλής τους ίδιους «νταβατζήδες».
Έχοντας πάλι δίπλα τους τα ίδια λαμόγια, τα ίδια βαποράκια της δημοσιογραφίας, τα ίδια τρωκτικά του δημοσίου, τους ίδιους εξαγορασμένους στην αυτοδιοίκηση και την πολιτική.
Πιστεύει κανείς ότι το σύστημα που -πραγματικά- κυβερνάει σήμερα είναι σε θέση να δώσει εγγυήσεις διαφάνειας και χρηστής διαχείρισης; Μην κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε σε ποιους θα διοχετευτούν οι πόροι και με ποια ανταλλάγματα.
Αν θέλει ο Αλέξης Τσίπρας να γράψει ιστορία, ας αντισταθεί σθεναρά σε κάθε σχεδιασμό της αρπαχτής, που θα εκτρέψει την χρηματοδότηση της χώρας στα ίδια συμφέροντα που τη χαντάκωσαν. Αν μη τι άλλο, για να προστατεύσει το κόμμα του -και συνεννοούμαστε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου