Ο Λένιν για τους κομμουνιστές που ισχύει για όλο την πολιτικό φάσμα

Ο Βλαντίμιρ Ίλιτς Ουλιάνοφ (Λένιν), ήταν Ρώσος κομμουνιστής επαναστάτης, πολιτικός και θεωρητικός. Και φυσικά ηγέτης της Ρωσικής Επανάστασης και επικεφαλής της Ε.Σ.Σ.Δ. (1922-1924), ηγέτης της Κομμουνιστικής Διεθνούς και του μπολσεβικικού κόμματος. Πέθανε το 1924 σαν χθες, στις 21 Ιαινουαρίου.

Από τα πολλά που «αποθέματα» που του έχουν «χρεώσει» είναι και πως: «Στους 100 κομμουνιστές, οι 40 είναι αγύρτες, οι 59 αφελείς και ένας μόνο πραγματικός μπολσεβίκος»

Βέβαια δεν ξέρω αν πραγματικά το είπε αυτό ο Λένιν. Όμως οι Κομουνιστές προφανώς το αποκηρίσουν ή λένε πως «οι Δυτικοί, έχουν αλλάξει τον αριθμό των «αγυρτών» με των «πραγματικών μπολσεβίκων».

Εγώ πάντως το βλέπω ΣΩΣΤΟ.

Με τη διαφορά πως δεν παρατηρείτε μόνο στους Κομουνιστές αυτό το φαινόμενο. Αλλά και σ’ όλα τα κόμματα. Και φυσικά τα ποσοστά είναι κάπως έτσι. Λαμόγια είναι ένα μεγάλο ποσοστό, 40% λέει ο Λένιν, αφελείς είναι το μεγαλύτερο. Αλλά υπάρχει κι αυτό το 1% που είναι πραγματικοί ιδεολόγοι.

Αυτοί οι τελευταίοι είναι που είναι ουσιαστικά τα «θύματα στην πολιτική». Είτε μιλάμε για κομουνιστές ή σοσιαλιστές είτε για φιλελεύθερους, νέοφιλελεύθερους ή εθνικιστές. Αλλά και κομματικού οργανισμού που πιστεύει σ’ αυτές τις πολιτικές τάσεις.

Γιατί, μπορεί, οι προθέσεις αυτού που ίδρυσε το κάθε κόμμα οι προθέσεις να είναι αγνές. Να πιστεύει πραγματικά σ’ αυτό. Όμως με τις διεργασίες που υπάρχουν, πόσο μάλιστα όταν αυτό το κόμμα έχει κυβερνήσει, κολλάνε και οι αγύρτες. Οι άνθρωποι που δεν είναι πως έχουν προσωπικά συμφέροντα, που είναι θεμιτό. Αλλά που πατάνε «επί πτωμάτων» να τα πραγματοποιήσουν.

Κι αυτό είναι ακόμη πιο έντονο όταν έχουμε τη διαδοχή στην αρχηγία, επειδή ο προηγούμενος αρχηγός έχει πεθάνει. Τότε είναι που δεν πρέπει να κυριαρχήσουν οι αγύρτες.

Στην Ελλάδα έχουμε τέσσερα κόμματα που στην πάροδο του χρόνου είχαν διαφορετικούς αρχηγούς. Το παραδέχονται όλοι πως η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ (έγινε ή είναι μέσα στο ΚΙΝΑΛ σήμερα) δεν είναι το ίδιο κόμμα μ’ αυτό που ίδρυσε και οραματίστηκε ο Κων/νος Καραμανλής ή ο Ανδρέας Παπανδρέου. Το ίδιο κι ακόμη πιο έντονα για πολλούς ισχύει για τον ΣΥΡΙΖΑ που δεν είναι πια το κόμμα διαμαρτυρίας που ίδρυσε ο Λεωνίδας Κύρκος, ο Συνασπισμός της αριστερά και της προόδου. Για το ΚΚΕ δεν λέω γιατί απ’ αυτό σουσιαστικά πήρα αφορμή για το κείμενο αυτό.

Να πούμε τέλος για το μεγάλο ποσοστό των οπαδών του κόμματος που ο Λένιν τους χαρακτηρίζει αφελείς; Χωρίς αυτούς πραγματικά δεν υπάρχει κόμμα ή τάση. Μιλάω για όλους εμάς. Τους ρομαντικούς. Που νομίζουμε ότι λέει ο κάθε πολιτικός το πιστεύει. Εμάς που δεν λέμε λαϊκισμό ότι συμφέρει τον λαό. Αλλά τη δικαιολογία για μια αντιλαϊκή απόφαση και τελικά πράξη, πως αυτή δήθεν είναι υπέρ του λαού.

Πιστεύουμε δηλαδή πως: «Αλήθεια είναι ό,τι συμφέρει το λαό.»

 

 

Πηγή:  gnomikologikon.gr