Σκάνδαλο Πεσινέ: Από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα στην Ελληνική Ιστορία

Την Παρασκευή  29 Ιανουαρίου 1965,εισάγεται για συζήτηση στη Βουλή η πρόταση της ΕΔΑ για παραπομπή σε ειδικό δικαστήριο του πρώην πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή και  πρ. υπουργών για το «σκάνδαλο της Πεσινέ».

• • •

Το 1960, με πρωτοβουλία του «εθνάρχη» και επιχείρημα την «προσέλκυση επενδύσεων», είχε υπογραφεί η σύμβαση του ελληνικού δημοσίου με την γαλλική Πεσινέ.

Ήταν η σημαντικότερη προώθηση γαλλικού κεφαλαίου στην Ελλάδα και προέβλεπε κατασκευή βιομηχανίας αλουμίνας με ετήσια δυναμικότητα επεξεργασίας 200.000 τόνων.

Για την εκτέλεση του έργου συστήθηκε ανώνυμη εταιρεία στην οποία συμμετείχαν και ντόπια κεφάλαια (Νιάρχος) και αμερικάνικα. Είναι χαρακτηριστικό ότι η κυβέρνηση της ΕΡΕ επέμεινε στην επικύρωση της συμφωνίας από τη Βουλή ...αυθημερόν, γεγονός που προκάλεσε την αποχώρηση σύσσωμης της αντιπολίτευσης.

Ένας από τους πιο σκανδαλώδεις όρους της συμφωνίας αφορούσε στην προμήθεια ηλεκτρικού ρεύματος σε εξευτελιστική τιμή από τη ΔΕΗ στην Πεσινέ. Βάσει της συμφωνίας, το ελληνικό κράτος όφειλε να κάνει επενδύσεις ύψους 125 εκατομμυρίων δολαρίων για την ηλεκτροδότηση της Πεσινέ, ενώ η επένδυση της ίδιας της γαλλικής εταιρίας δεν ξεπερνούσε τα 25 εκατομμύρια δολάρια! Οριζόταν επίσης ότι η Πεσινέ θα πληρώνει την κιλοβατώρα με τιμή κάτω από το κόστος παραγωγής της από τη ΔΕΗ! Το αποτέλεσμα ήταν μια ληστεία δισεκατομμυρίων από το Ελληνικό δημόσιο.

Η Πεσινέ, βιομηχανία αλουμινίου, ήταν από τις πλέον ηλεκτροβόρους βιομηχανίες της χώρας. Η συμφωνία, λοιπόν, παραχωρούσε τεράστια κέρδη στην εταιρεία και συσσώρευε τεράστιες ζημιές στη ΔΕΗ, τις οποίες πλήρωνε και πληρώνει ακόμη ο ελληνικός λαός. Η συζήτηση της πρότασης της ΕΔΑ διήρκεσε έως την 6η του Φλεβάρη 1965.

Λίγο πριν από την ψηφοφορία ο πρωθυπουργός, Γ. Παπανδρέου, ζητάει από τους βουλευτές της Ενωσης Κέντρου να ψηφίσουν «κατά συνείδηση». Αξιοσημείωτη επίσης είναι η απουσία από την ψηφοφορία του Ανδρέα Παπανδρέου.

Τελικά, οι Καραμανλής, Παπαληγούρας και Μάρτης παραπέμπονται με 146, 147 και 144 ψήφους αντίστοιχα.

Όταν όμως το πόρισμα φτάνει στην Βουλή (λίγους μήνες μετά, καλοκαίρι 1965) ο Γ.Παπανδρέου τάσσεται υπέρ της παραγραφής. Η υπόθεση δεν εκδικάστηκε ποτέ. Η σύμβαση είχε διάρκεια για δεκαετίες και τηρήθηκε από όλες τις επόμενες κυβερνήσεις ( και την χούντα και τις εκλεγμένες. 

Όταν έληξε, το 1993, ο Κ. Μητσοτάκης, ενώ η κυβέρνηση του ήταν υπο κατάρρευση, έτρεξε να την ανανεώσει  για άλλα 14 χρόνια. Με πρόχειρους υπολογισμούς η συσσωρευμένη ζημιά δεκαετιών που προκάλεσε το σκάνδαλο στη χώρα, μόνο στην προ ευρώ εποχή, ξεπερνά τα 100 δισ. δραχμές. Το ίδιο καθεστώς-στην ουσία-συνεχίστηκε και όταν η Πεσινέ αγοράστηκε από τον όμιλο Μυτηλιναίου και έγινε «Αλουμίνιον Ελλάδος».

Η πολιτική της «προσέλκυσης επενδύσεων» συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.

 

 

Αναδημοσίευση: twitter.com