Ανύπαρκτη πολιτεία

Τα τι προκάλεσαν τα lockdown στην ελληνική κοινωνία, που συντέλεσαν στο αποτέλεσμα των τελευταίων εκλογών, αναδεικνύει σε άρθρο της στο «Βήμα» της Κυριακής  10 Σεπτεμβρίου σε άρθρο της με τον ίδιο τίτλο η Ράνια Τζήμα.

• • •

Τα γεγονότα των τελευταίων έξι μηνών επιβεβαίωσαν μέσα μου την αίσθηση που είχα έτσι κι αλλιώς ότι η πανδημία παρήγαγε εξαιρετικά επικίνδυνα για τη χώρα αποτελέσματα, τα οποία θα τα βρίσκουμε μπροστά μας. Θα μου πείτε, και δικαίως, πού τη θυμήθηκες τώρα την πανδημία μέσα στις φωτιές και μέσα στις πλημμύρες…

Η πανδημία λοιπόν έβαλε δυστυχώς τον «θάνατο» μέσα σε κάθε σπίτι, έκανε τον καθένα από εμάς να αισθάνεται ότι μπορεί να είναι ο επόμενος…

Τι κάνουν λοιπόν οι άνθρωποι όταν φοβούνται; Πιάνονται από οτιδήποτε μοιάζει στοιχειωδώς πιο σταθερό και πιο ασφαλές ακόμη κι αν καταλαβαίνουν τα ελλείμματά του. Αυτό συνέβη και σε αυτή την περίπτωση.

Οι πολίτες επέλεξαν μια κυβερνητική πρόταση που υποσχέθηκε ότι θα προσφέρει σταθερότητα και ασφάλεια. Μόνο που η κυβέρνηση αυτή δεν είχε στην πραγματικότητα αποδείξει ότι μπορεί να τα παράσχει αυτά στους πολίτες καθώς είχε διανύσει τη μισή της θητεία με τη χώρα σε καθεστώς lockdown, δηλαδή σε κατάσταση «τεχνητού κώματος», άρα δεν είχαμε προλάβει να τη δούμε να διαχειρίζεται πολλαπλές κρίσεις, δεν είχαμε προλάβει να τη δούμε να ασκεί πολιτική άλλη από τη διαχείριση της πανδημίας.

Η επιλογή όμως έγινε και τώρα βρισκόμαστε εδώ που βρισκόμαστε… και ο βασιλιάς είναι γυμνός. Οι πολίτες κάθε άλλο παρά ασφαλείς – όπως τους υποσχέθηκαν – μπορούν να αισθάνονται καθώς όπως αποδείχθηκε κινδυνεύουν μπαίνοντας στο τρένο για να ταξιδέψουν από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη, από έναν ανεύθυνο σταθμάρχη, με την πολιτεία όμως να μην έχει βάλει καμία δικλίδα ασφαλείας για να τους προστατεύσει.

Οι πολίτες αλλά και οι περιουσίες τους κινδυνεύουν από τις φωτιές ακόμη και σε απόσταση 40 χλμ. από το κέντρο της Αθήνας όπου βρίσκεται η Σαρωνίδα. Οι πολίτες κινδυνεύουν να καταπλακωθούν από μια γέφυρα στην περίμετρο μιας μεγάλης πόλης όπως είναι η Πάτρα, όπως ακριβώς συνέβη το καλοκαίρι. Οι πολίτες κινδυνεύουν μπαίνοντας στην Εθνική Οδό Αθηνών – Κορίνθου γιατί ένα βυτιοφόρο γεμάτο υγραέριο παίρνει φωτιά και δεν υπάρχει κανένας από την πολιτεία να ελέγξει το φορτίο. Οι πολίτες κινδυνεύουν να μαχαιρωθούν έξω από ένα γήπεδο στην Αθήνα από χούλιγκαν οι οποίοι διασχίζουν ανενόχλητοι 5 χώρες για να έρθουν να σκοτώσουν.

Η πολιτεία ανύπαρκτη. Ενας πολίτης δολοφονείται από το πλήρωμα στον καταπέλτη πλοίου στο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας και στο σημείο δεν υπάρχει ούτε λιμενικός! Οι πολίτες κινδυνεύουν να παρασυρθούν από ορμητικούς χειμάρρους ακόμη και μέσα στα ίδια τους τα σπίτια στο πλαίσιο ενός ακραίου πράγματι φαινομένου, όμως τον κρατικό μηχανισμό στα δύσκολα τον χρειαζόμαστε, όχι στον περίπατο.

Ενα πράγμα πάντως έκανε με αξιοζήλευτη συνέπεια το «επιτελικό» κράτος, «επιτελικές» παρακολουθήσεις. Αλήθεια, πού βρίσκεται η δικαστική έρευνα για αυτή την υπόθεση; Ενας χρόνος έχει περάσει…