Όπως το ανέφερε δε θυμήθηκα την επιτυχία του παλιού τραγουδιστή των POLL, στον δεύτερο δίσκο της σόλο καριέρας του «Κυρίες και κύριοι». Ακριβώς γιατί το τραγούδι αναφέρει την χρονιά ως «δύο χιλιάδες εννέα» και τί σύμπτωση ο δίσκος είναι ακριβώς 50 χρόνια από σήμερα, δηλαδή το 1974.
Ο τραγουδιστής αναρωτιέται πώς θα είναι ο κόσμος μας κι εμείς το «δύο χιλιάδες εννέα». Και πια θα είναι τα νέα όταν θα είναι αυτός 60 χρονών. Πράγματι σήμερα ο κ Τουρνάς είναι 74 χρονών.
Το συγκεκριμένο τραγούδι λέει για το δυο χιλιάδες εννέα: «..τότε που θα ‘ναι όλα αλλιώς» και συμπτωματικά μιλάει για την χρονιά που «ήρθαν τα πάνω – κάτω στην Ελλάδα» λόγω της χρεοκοπίας μας. Μια χρεοκοπία που ήταν το πρώτο γεγονός μας σειράς από γεγονότα που μας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση.
Που έχουμε αποχαιρετήσει μια χρονιά και να μη βλέπω γύρω μου ίχνος αισιοδοξίας και οι ευχές να βγαίνουν με δυσκολία από το στόμα των ανθρώπων. Αν και η χρονιά αυτή ήταν δύσκολη και βρήκαν τη χώρα μας «πολλά κακά», δεν βλέπω να υπάρχει αισιοδοξία για το μέλλον.
Αυτό φάνηκε το καλοκαίρι με τα αποτελέσματα των εθνικών εκλογών. Αν και δεν μπορώ να χαρακτηριστεί και «τόσο πετυχημένη» την πρώτη κυβερνητική θητεία Μητσοτάκη και με σχετικά πρόσφατη την τραγωδία στα Τέμπη στις 28 Φεβρουαρίου με τους 57 νεκρούς να έχει πάρει το 40,8% των ψήφων τον Μάιο και το 40,6% τον Ιούνιο. Θα μου πει κάποιος για την τεράστια αποχή. Ναι πράγματι η αποχή τον Μάιο ήταν 38,9% και τον Ιούνιο 37, 17%. Έτσι η ΝΔ πήρε ουσιαστικά το 24,9% στις πρώτες και 21,4% στις επαναληπτικές εκλογές.
Η απάντηση σ’ αυτό το επιχείρημα είναι πως ανάλογη είναι και η απώλεια στ’ άλλα κόμματα. Εκτός αν κάποιος ισχυριστεί πως οι απέχοντες είναι ψηφοφόροι των άλλων κομμάτων πλην της ΝΔ. Βέβαια πολλοί λένε πως «Δεν μπορεί μια τέτοια κυβέρνηση να ξανανικήσει με τέτοια διαφορά παρά μόνο με νοθεία». ‘Όμως, όπως όλοι παραδέχονται, ενδείξεις δεν υπάρχουν. Και είναι λίγοι πλέον αυτοί οι δημοσιογράφοι, που αξίζουν και είναι πραγματικοί Δημοσιογράφοι να ανακαλύψουν τα στοιχεία.
Μετά τις εκλογές, σαν να ήταν κανονισμένο για να μην έχει πολιτικό κόστος η κυβέρνηση είχαμε τις φωτιές σε πολλές περιοχές, όπως στη Ρόδο, τη Μαγνησία τα Δερβενοχώρια κα. Αλλά κάηκε σχεδόν ολοσχερώς ο εθνικός δρυμός της Δαδιας.
Μα ποιο πολιτικό κόστος; Στο σιδηροδρομικό δυστύχημα που προανέφερα αναγνωρίστηκε καμία ευθύνη; Αφου, όπως φαίνεται, «τη νύφη θα πληρώσει» μόνο ο σταθμάρχης που έκανε το λάθος κι όχι κανείς πολιτικός. Δεδομένου πως ο τότε υπουργός Υποδομών και Μεταφορών που παραιτήθηκε μετά το δυστύχημα επανεκλέγει.
Τα τραγικότερα γεγονότα όμως σημειώθηκαν το φθινόπωρο. Με τις καταστροφές από τις καταρρακτώδεις βροχές σε όλη τη Θεσσαλία. Βροχές που κατέστρεψαν για πολλά χρόνια καλλιεργήσιμες εκτάσεις, κατέστρεψαν σπίτια αλλά και υποδομές (οδικό και σιδηροδρομικό δίκτυο). Κατεστράφησαν λόγω των βροχών αγροτικός εξοπλισμός κι εφόδια. Πνίγηκαν χιλιάδες ζώα, αλλά και πιστεύω και πολλοί μετανάστες που υπήρχαν στις περιοχές αυτές, αλλά δεν ήταν δηλωμένοι πουθενά. Οπότε ποιος θα τους ψάξει;.
Όσο για τις αποζημιώσεις των πληγέντων; Για την ώρα πήραν 6000 ευρώ για οικιακό εξοπλισμό και φαίνεται πως δεν τα πήρα όλοι. Για τους κατοίκους της Θεσσαλίας κυρίως της περιοχής Καρδίτσας, αλλά και χωριών των Φαρσάλων, Τρικάλων, Βόλου και Πηλίου, αλλά και παρακάλιων Περιοχών ο Γολγοθάς τώρα αρχίζει.
Και κάτι που παρατήρησα τη χρονιά που έφυγε. Γράφω στην αρχή για έλλειψη αισιοδοξίας και για «κατεβασμένα κεφάλια» των ανθρώπων γύρο μου. Μια εποχή μάλιστα που όλη η Ελλάδα κάποτε διασκέδαζε, όπως τις μέρες των Χριστουγέννων, και ήμασταν χαρούμενοι και ζαλισμένοι από τα ποτά όλης της νύχτας. Αλλά και τα τσίπουρα της μέρας. Δυστυχώς αυτό το κλίμα το έχω δει όλη τη χρονιά. Ο κόσμος είναι σα να έχει κατάθλιψη και δεν ξέρω τι φταίει. Είναι τα αποτελέσματα του εγκλεισμού των περασμένων χρόνων που μας «έκλεισε στο καβούκι μας»; Είναι οι υποχρεώσεις που όλο και μεγαλώνουν λόγω της κυβερνητικής πολιτικής του «ο ισχυρός έχει πάντα δίκιο»;
Ό,τι και να είναι, αισιόδοξος κι όχι αιθεροβάμων θέλω να πιστεύω, εύχομαι το 2024 να γίνει για όλους μας μια Νέα Αρχή. Γιατί όπως λέει κι ο Κώστας Τουρνάς «στη γυναίκα του» στο τραγούδι με το οποίο ξεκίνησα το κείμενο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου