Γιατί το βασικό θέμα επικαιρότητας είναι ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών

Το θέμα που κυριαρχεί αυτή την εποχή στην επικαιρότητα, είναι ο «γάμος των ομόφυλων ζευγαριών». Ώρες συζητήσεων στις πρωινές ενημερωτικές, ο θεός να τις κάνει εκπομπές. Και στο ημίωρο που κάποιος υπουργός προβάλει κάποιο συγκεκριμένο έργο της κυβέρνησης, και σ’ αυτό της συζήτησης των εκπροσώπων του κοινοβουλίου.

Είναι ένα σπουδαίο θέμα, που έχει σχέση με τα δικαιώματα των ανθρώπων ενός μέρους της κοινωνίας μας. Τους ομοφυλόφιλους. Και είναι άσχετο για το τι πιστεύει ο καθένας γι’ αυτούς, για το κίνημά τους (ΛΑΟΤΚΙ) και τις εκδηλώσεις τους.

‘Όλες αυτές οι απόψεις που είναι σεβαστές, όσο απεχθείς και να μοιάζουν, τις θεωρώ άσχετες με το θέμα που πάει «ν’ ανοίξει» η κυβέρνηση και γίνεται «τόσος θόρυβος».

Είναι όμως για την κοινωνία μας, τόσο μεγάλο θέμα που να απασχολεί τον περισσότερο χρόνο των ενημερωτικών εκπομπών;

Δεν νομίζω κι ας δούμε μερικά θέματα που απασχολούν την κοινωνία μας, αλλά κρύβονται επιμελώς:

• Η ακρίβεια που υπάρχει τα τελευταία χρόνια είναι τέτοια που η επίσκεψη στα Super Market είναι επίσκεψη στη «σπηλιά του τρόμου». Που αν πας χωρίς λίστα αγορών ή αν ξεφύγεις απ’ αυτή στο πορτοφόλι στο δεν έχει μείνει πεντάρα.

Να μη μιλήσω για την επίσκεψη το βενζινάδικο που η απλή αμόλυβδη φλερτάρει συνέχεια με το δίευρο. Ή για την ηλεκτρική ενέργεια που πρέπει να επιλέξουμε χρώμα λογαριασμού και δεν ξέρουμε απολύτως τίποτε.

• Το νέο φορολογικό που πέρασε, προ μηνός περίπου, η κυβέρνηση κι εμφανίζει όλους τους ελεύθερους επαγγελματίες φοροφυγάδες και γι αυτό κάποιοι (όπως οι δικηγόροι) κάνουν κινητοποιήσεις χωρίς να παίρνουν την δημοσιότητα που τους αναλογεί.

Όπως και οι πλημμυροπαθείς αγρότες της Θεσσαλίας που διεκδικούν κάποιες αποζημιώσεις για τις καταστροφές από τον Daniel και τον Ηλία (Elias).

• Η βια που υπάρχει στην κοινωνία μας είτε οπαδική, είτε ενδοοικογενειακή ή νεανική – σχεδόν παιδική. Κι αρχίζοντας από τη τελευταία ακούω προβληματισμούς για το bulling στα σχολεία και για τις «παιδικές συμμορίες». Αλλά ελάχιστος είναι ο χρόνος που δίνουν τα ΜΜΕ κι αυτός όταν υπάρχει κανένα πρόσφατο γεγονός. ΄

Για την οικογενειακή βία; Υπάρχει αποτροπιασμός την στιγμή που συμβαίνει αλλά ξεχνιέται. Και το θύμα γίνεται ένας αριθμός στα θύματα γυναικοκτονιών. Γιατί τα θύματα είναι κυρίως γυναίκες σύζυγοι. Αν και τελευταία έχουμε ΚΑΙ πατροκτονίες ΚΑΙ αδερφοκτονίες ΚΑΙ παιδοκτονίες ΚΑΙ συγγενοκτονίες (συγνώμη για την γλωσσοπλασία).

Όσο για την οπαδική βία, αν το τελευταίο θύμα δεν ήταν αστυνομικός θα είχε ήδη ξεχαστεί. ‘Όχι πως τώρα δεν έχει ξεχαστεί, αλλά υπάρχουν οι ποδοσφαιρικοί αγώνες της Superleague, της πάλαι ποτέ Α’ εθνικής δηλαδή, που γίνονται ως το τέλος Φεβρουαρίου κεκλεισμένων των θυρών. Κι έτσι θυμόμαστε πως το τελευταίο θύμα είναι ΜΑΤατζης.

• Να μη πω για την εξεταστική για το δυστύχημα των Τεμπών ή για τις υποκλοπές. Που έπρεπε να μαθαίνουμε το τι λένε οι μάρτυρες στη Βουλή ή τις εξελίξεις των όποιων ερευνών γίνονται για τις υποκλοπές καθώς και κάθε φορά που η Ευρωπαϊκή Ένωση μας κατηγόρησε γι’ αυτές. Και είναι ουκ ολίγες.

Τώρα γιατί δεν ασχολούνται πολύ με όλα αυτά κι αν κανείς του ΣΥΡIΖΑ ή του ΠΑΣΟΚ που καλούνται τα αναφέρουν αλλά επιπλήττονται από τους οικοδεσπότες πως είναι εκτός θέματος;.

Το γιατί ενοχλεί την κυβέρνηση είναι η πιο απλοϊκή αλλά πολύ σωστή απάντηση. Είναι όμως και γιατί θέλουν να παραμένει αυτή η «απολιτικ» κατάσταση. Βλέπεται βολεύονται

Να μην προβληματίζεται ο κόσμος, να συνηθίζει τη διαφθορά και να «κάνουν τις δουλίτσες τους». Δημιουργώντας για τον λόγο αυτό θέμα ουσιαστικά εκεί που δεν υπάρχει. Γιατί είπαμε είναι θέμα ισονομίας ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών.

Όσο για την τεκνοθεσία; Ας επιτραπεί αλλά να είναι τόσο δύσκολο να υιοθετήσουν παιδί, να είναι τουλάχιστον τόσο δύσκολο όσο το να υιοθετήσουν ετερόφυλα ζευγάρια