Καλή αρχή, και πάλι

Το τελευταίο κείμενο που έγραψα ήταν στις 10 Ιουνίου και αφορούσε τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών της προηγούμενης μέρας. Την Παρασκευή 14 που
«ήταν το επόμενο ραντεβού μας» δεν έβαλα κείμενο.

Λίγο η καλοκαιρινή ζέστη που είχε ξεκινήσει, λίγο τα καθημερινές υποχρεώσεις δεν έβαλα κείμενο, Που ως τη τελευταία στιγμή είχα σκοπό να γράψω γι’ αυτό η συγκεκριμένη μέρα έμεινε χωρίς κανένα κείμενο. Τις επόμενες ημέρες το αποφάσισα αφού δεν ετοίμασα κείμενο ούτε για την «εναλλακτική μέρα» την Δευτέρα 17 Ιουνίου. Το καλοκαίρι «θα απέχω από το πληκτρολόγιο» που θα το ξαναπιάσω αρχές του Σεπτέμβρη.

Το καλοκαίρι μου, ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ, δεν ήταν «παράξενο» όπως έγραφα τα τελευταία χρόνια μετά τα lock down. Αλλά ήταν ακριβώς ίδιο με τον άλλο χρόνο. Μετά από πάνω από δέκα χρόνια δεν πήγα στο χωριό μου.  Κάποιες συγκυρίες και μικροϋποχρεώσεις με κράτησαν στο «κλεινών άστυ». Κι έτσι φέτος δεν «γέμισα τις μπαταρίες μου» όπως συνηθίζουμε να λέμε.

Μου έλειψαν οι φίλοι που ξαναέβλεπα τελευταία, τον Αύγουστο. Αλλά και οι γνωστοί και οι συγγενείς που έβλεπα όλο τον μήνα στον τόπο που γεννήθηκα και μεγάλωσα. Θα προσπαθήσω να αναπληρώσω την υπόλοιπη χρονιά, αν κι αισθάνομαι πως είναι δύσκολο να γίνει αυτό έστω και για λίγο.

Όσο για τα γεγονότα του καλοκαιριού.

Πέρα από την ζέστη που υπήρχε, χωρίς σταγόνα βροχής όλο το καλοκαίρι. Στην πολιτική τις ευρωεκλογές που προκάλεσαν εξελίξεις σε ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ. Και τη σιγουριά του νικητή στην αδρανούσα ΝΔ. Τα γεγονότα ήταν απλά και κλασικά.

Συνεχίστηκε η ακρίβεια παντού. Στα Super Market, στις πρώην ΔΕΚΟ, στα εισιτήρια, στα καύσιμα, στα ενοίκια. ΠΑΝΤΟΥ ΠΑΝΤΟΥ

Είχαμε τις κλασικές πυρκαγιές, αλλά δεν μάθαμε τίποτε. Για τις Σέρρες ας πούμε (όρος Όρβηλος) που καιγόταν σχεδόν ένα μήνα!!!, για τον Όλυμπο στα τέλη Αυγούστου και ποιος ξέρει που αλλού. Εξαίρεση βέβαια αποτελεί η Αθήνα που ξανακάηκε. Αλλά εδώ η φωτιά από τον Βαρνάβα έφτασε στο Χαλάνδρι.

Στα διεθνή, που υπερβολικά ασχοληθήκαμε πολύ Ειδικά τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων έκαναν και κάνουν λες και δεν υπήρχαν εγχώρια γεγονότα,

Η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών αγώνων. Που σαν να ήταν, όπως την είδα, μέρος ενός Gay Pride ή μιας Eurovision. Αλλά Ολυμπιακούς αγώνες δεν θύμιζε καθόλου

Το ΝΑΤΟ να κρατά με «νύχια και με δόντια» την άμυνα της Ουκρανίας και να τη βοηθούν, όπως φαίνεται, να κάνει την αντεπίθεσή της στο Κουρσκ της Ρωσίας. Προκαλώντας τον Πούτιν να κάνει πυρηνικό πόλεμο.

Στην Μέση Ανατολή που κανείς να «μη κουνά το δαχτυλάκι του» να συνετίσει το Ισραήλ. Και «να μπερδεύονται» κι άλλες δυνάμεις (χώρες) ώστε να μη ξέρουμε από πού θ’ αρχίσει ο Γ’ παγκόσμιος πόλεμος.

Και φυσικά η Ελλάδα να είναι στη πρώτη γραμμή. Εναντίων των φίλων μας Ρώσων και Παλαιστινίων. Λέγοντας πως είμαστε «στη σωστή πλευρά της Ιστορίας» αλλά  απλά είμαστε  οι πρόθυμοι δίπλα στους ΝΑΤΟϊκούς. Κι ας μην είναι αυτό απόλυτα στο συμφέρων της χώρας μας.

 Και τέλος άφησα αυτά του γίνονται στις ΗΠΑ. Η Καμάλα Χάρις που είναι υποψήφια πρόεδρος των πολεμοχαρών, όπως αποδεικνύεται «Δημοκρατικών» ανακάμπτει. Ώστε να μη μας φανεί παράξενη μια νίκη της  απέναντι στον Ντόναλτ Τραμπ. Που στη πρώτη θητεία του στον Λευκό Οίκο, δεν υπήρχε ούτε ένας πόλεμος παγκοσμίως. Και οι ΗΠΑ άρχισαν από το Αφγανιστάν, να αποσύρουν τα στρατεύματά τους από τον Υφήλιο,