Οχλαγωγία αντί δημοκρατίας

Το άρθρο του Σωκράτη Tσιχλιά από την «Καθημερινή» του περασμένου Σαββάτου (16/10) δείχνει εντυπωσιακά το πως αγόμαστε και φερόμαστε από μερικά μέσα ενημέρωσης. Νομίζω ότι πιο καθαρά δεν μπορεί δειχτεί. Όπως δεν μπορεί να φανεί πόσο δίκιο έχει ο Ερνεστ Χεμονγουέη όταν γράφει στο έργο του Για ποιον χτυπά η καμπάνα: «Μη ρωτάς για ποιον χτυπά η καμπάνα. Έρχεται και η δική σου σειρά»

* * *

Το απόλυτα ένοχο για την οικονομική καταστροφή της πατρίδας πολιτικό σύστημα μπορεί να απέτυχε οπουδήποτε αλλού, αλλά στον τομέα της χειραγώγησης των μαζών κάνει θαύματα. Εχει κατορθώσει με σχετική ευκολία να μετατρέψει τη βασική αντίθεση ανάμεσα στα σφοδρώς πληττόμενα μικρομεσαία στρώματα της κοινωνίας και την κυβέρνηση σε έναν εμφύλιο σπαραγμό ανάμεσα σε κοινωνικές ομάδες.
Περίπου κάθε μήνα, εντεταλμένα ΜΜΕ και ξαναμμένα κυβερνητικά στελέχη πιάνουν δουλειά, ανακαλύπτοντας έναν καινούργιο «εχθρό». Του φορτώνουν με αβάσταχτη ελαφρότητα απεριόριστες ευθύνες για τα οικονομικά χάλια της Ελλάδας, χειρίζονται νούμερα, κραυγάζουν μισές αλήθειες, μεγιστοποιούν τις υπάρχουσες στρεβλώσεις και παραδίδουν τους «ενόχους» στο πλήθος των υπολοίπων εν απογνώσει. Οπως καταλαβαίνετε, το «σταύρωσον», είτε ψιθυριστά είτε με κραυγές, ανεβαίνει στα χείλη αυτομάτως. Ξεκινήσαμε με τους δημοσίους υπαλλήλους, μετά ήρθαν οι φορτηγατζήδες, οι συμβολαιογράφοι, κάναμε ένα μικρό πέρασμα από δικηγόρους, επανήλθαμε στους συμβολαιογράφους, φτάσαμε στους φαρμακοποιούς και καταλήξαμε στους σιδηροδρομικούς, άλλα τέρατα με κέρατα και ουρά αυτοί.
Προχθές ήρθε η ώρα των δύστυχων συμβασιούχων του υπουργείου Πολιτισμού, οι οποίοι, με ατελέσφορο αλλά και λάθος πολιτικά και κοινωνικά τρόπο, διεκδίκησαν δεδουλευμένα και δουλειά αποκλείοντας τον αρχαιολογικό χώρο της Ακρόπολης. Ο υφυπουργός Οικονομικών κ. Φ. Σαχινίδης, την ίδια ώρα που τα ΜΑΤ μετέτρεπαν σε πεδίο μάχης την περιοχή, πρόλαβε να τους φορτώσει όλη την ντροπή για το ρεζιλίκι. Λησμόνησε βεβαίως να πει πόσοι από αυτούς, για πόσους μήνες είναι απλήρωτοι, πόσα χρόνια είναι συμβασιούχοι – όμηροι του πελατειακού πολιτικού συστήματος, ξέχασε να αναφέρει στο Κοινοβούλιο πως 4.500 οργανικές θέσεις του υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού παραμένουν για δεκαετίες κενές. Ξέχασε τις δικές του ευθύνες, και του κόμματός του. Παραδίδοντας στο σαστισμένο, από τον πύρινο λόγο του, πλήθος, μερικούς ακόμη αναξιοπαθείς συμπολίτες. Τι κρίμα για τη δημοκρατία, τι κίνδυνος για την πατρίδα...