Οι αρχαίοι Έλληνες έτρωγαν ακρίδες και τζιτζίκια

Η  αρχαία ελληνική κουζίνα έχει κάποιες ομοιότητες με τη σύγχρονη ελληνική -και τη νοτιοευρωπαϊκή κουζίνα γενικότερα. Σε ανάρτηση μου τον Οκτώβριο 2022 αναφερόμουν στο πόσο Αρχαία Ελληνική συνταγή είναι τα σουβλάκια. Ωστόσο  όμως είχε και μερικές εντυπωσιακές διαφορές.

Για παράδειγμα, πολλοί σήμερα μπορεί να εκπλαγούμε όταν μάθουμε ότι οι αρχαίοι έτρωγαν πολύ συχνά και έντομα -ειδικά τζιτζίκια και ακρίδες, τα οποία τα θεωρούσαν αρκετά νόστιμα σνακ.

• • •

Για τους αρχαίους Έλληνες τα γεύματα της ημέρας ήταν τρία στον αριθμό. Το πρώτο από αυτά (ακρατισμός) αποτελούσε κριθαρένιο ψωμί βουτηγμένο σε κρασί (άκρατος), συνοδευόμενο από σύκα ή ελιές.

Το δεύτερο (άριστον) λάμβανε χώρα το μεσημέρι ή νωρίς το απόγευμα.

Το τρίτο (δείπνον), το οποίο ήταν και το σημαντικότερο της ημέρας. Σε αυτά μπορεί να προστεθεί ένα επιπλέον ελαφρύ γεύμα (εσπέρισμα) αργά το απόγευμα. Τέλος το αριστόδειπνον ήταν ένα κανονικό γεύμα που μπορούσε να σερβιριστεί αργά το απόγευμα στη θέση του δείπνου.

Το αρχαιοελληνικό τραπέζι, γενικότερα, δεν έμοιαζε με το σημερινό. Άγνωστα ήταν τότε το ρύζι, η ζάχαρη το καλαμπόκι, ο καφές, οι ντομάτες, οι μελιτζάνες, οι πιπεριές, οι μπάμιες και φυσικά οι πατάτες.

Για παράδειγμα, πολλοί σήμερα μπορεί να εκπλαγούν όταν μάθουν ότι οι αρχαίοι έτρωγαν πολύ συχνά και έντομα -ειδικά τζιτζίκια και ακρίδες, τα οποία τα θεωρούσαν αρκετά νόστιμα σνακ.

 

Η αναφορά του Αριστοφάνη

Ο Αριστοφάνης (έζησε περίπου το 446-περ. 386 π.Χ.) απεικονίζει στο απόσπασμα 53 της χαμένης πλέον κωμωδίας του “Ανάγυρος” έναν άγνωστο χαρακτήρα που δηλώνει την απελπισμένη του λαχτάρα να φάει ένα τζιτζίκι και μια ακρίδα. Το απόσπασμα, το οποίο έχει διατηρηθεί μέσω παραπομπών στο έργο “Δειπνοσοφισταί” του μετέπειτα Έλληνα συγγραφέα Αθηναίου του Ναυκρατίτη, ο οποίος έζησε γύρω στα τέλη του 2ου ή στις αρχές του 3ου αιώνα μ.Χ., έχει την φράση:

“Μα τους θεούς! Λαχταρώ να φάω ένα τζιτζίκι και μια ακρίδα που να έχει πιαστεί με ένα λεπτό καλάμι!”

Στο ίδιο απόσπασμα ο Αθηναίος αναφέρεται επίσης και στον κωμικό θεατρικό συγγραφέα Επίλυκο, ο οποίος ήταν σύγχρονος του Αριστοφάνη. Και αυτός φέρεται να είχε αναφέρει τις ακρίδες ως δημοφιλές σνακ, χωρίς ωστόσο εδώ να έχουμε και το απόσπασμα από την κωμωδία που το ανέφερε.

 

Η συμβουλή του Αριστοτέλη για την κατανάλωση τζιτζικιών

Όσο παράξενο κι αν ακούγεται, ο Αριστοτέλης ήταν κάτι σαν ειδικός στο θέμα “τζιτζικοφαγεία”. Στο βιβλίο του “Περί τα ζώα ιστορίαι” ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος εξηγεί ότι τα τζιτζίκια είναι πιο νόστιμα όταν ακόμα βρίσκονται στο στάδιο της νύμφης, όταν δεν έχουν βγει ακόμα απ’ το κουκούλι τους. Γράφει σχετικά:

“Και η προνύμφη, όταν μεγαλώσει σε μέγεθος μέσα στη γη, γίνεται νύμφη. Και εκείνη τη στιγμή, είναι πιο νόστιμη για φαγητό, πριν σκάσει το κέλυφος”.

Αργότερα στο ίδιο απόσπασμα, ο Αριστοτέλης συνεχίζει να παρέχει στους αναγνώστες του την εμπειρική του εκτίμηση για τη νοστιμιά των αρσενικών και θηλυκών τζιτζίκων πριν και μετά το ζευγάρωμα. Πιο συγκεκριμένα γράφει:

“Και αυτοί που τραγουδούν είναι αρσενικοί, και οι άλλοι είναι θηλυκοί. Και, στην αρχή, τα αρσενικά τρώγονται πιο νόστιμα, αλλά, μετά τη γονιμοποίηση, τα θηλυκά είναι πιο νόστιμα. Γιατί έχουν λευκά αυγά [μέσα τους]”.

Η εντομοφαγία συνεχίστηκε και τους επόμενους αιώνες, με τους Ρωμαίους να δείχνουν μάλιστα και ιδιαίτερη προτίμηση στις νυχτοπεταλούδες.

 

 

Αναδημοσίευση: alfavita.gr

Πηγή: news247.gr