Παραιτήθηκε από πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ο Αλέξης Τσίπρας μετά από 15 χρόνια θητείας (εκλέχθηκε πρόεδρος του Συνασπισμού της Αριστεράς και της προόδου στις 10 Φεβρουαρίου 2008) και κατόρθωσε ένα κόμμα που το παρέλαβε έχοντας 5,04% να το κάνει κυβέρνηση πέντε χρόνια μετά ανεβάζοντας το ποσοστό του στο 36,34%
Τώρα το πώς το έφτασε το τί έκανε ως κυβέρνηση ως την 8η Ιουλίου του 2019 που έχασε από τη ΝΔ περνώντας 31,53% δεν είναι ακριβώς επί του παρόντος. Γιατί για μένα τέτοιοι απολογισμοί θυμίζουν μνημόσυνα και πρέπει ναι γίνονται στο τέλος ενός πολιτικού. Της ζωής του ή της καριέρας του. Και η προσωπική μου άποψη είναι πως η πολιτική του καριέρα θα συνεχιστεί. Δεν ξέρω αν θα συνεχιστεί επειδή θα συμβάλει η πρωτοβουλία του Απόστολου Γκλέτσου, στη συλλογή υπογραφών με αίτημα να «παραμείνει ο Αλέξης Τσίπρας πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ» ή με άλλον τρόπο.
Επιβάλλεται όμως να θυμίσω μερικά γεγονότα της διακυβέρνησής του που δείχνουν την ποιότητα της προσωπικότητας του ανδρός.
• Όταν ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας βρήκε ένα ναρκοθετημένο τοπίο από την προηγούμενη κυβέρνηση Σαμαρά. Με τα ταμεία άδεια. Τελικά η κυβέρνηση του ξεπέρασε τον πρώτο σκόπελο πληρώνοντας μισθούς και συντάξεις. Κι έκανε την μνημονική διαπραγμάτευση με τους Ευρωπαίους και το ΔΝΤ έχοντας κάποιους στην Ελλάδα, να φωνάζουν «βάστα Σόιμπλε»
• Όταν έφτασε το καλοκαίρι του 2015 σε αδιέξοδο έκανε δημοψήφισμα για το τι να κάνει με το ερώτημα:
Πρέπει να γίνει αποδεκτό το σχέδιο συμφωνίας, το οποίο κατέθεσαν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στο Eurogroup της 25.06.2015 και αποτελείται από δύο μέρη, τα οποία συγκροτούν την ενιαία πρότασή τους; Το πρώτο έγγραφο τιτλοφορείται «Reforms for the completion of the Current Program and Beyond» («Μεταρρυθμίσεις για την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος και πέραν αυτού») και το δεύτερο «Preliminary Debt sustainability analysis» («Προκαταρκτική ανάλυση βιωσιμότητας χρέους») (δείτε το ψηφοδέλτιο).
Όμως κι αυτή τη συμφωνία την έβαλε σTη κρίση του Ελληνικού λαού προκηρύσσοντας εκλογές για τον Σεπτέμβριο που τις κέρδισε με 35,46%
• Έβαλε τους πλούσιους να πληρώσουν το μερίδιό τους στο κόστος του μνημονίου, κάτι που δεν έκαναν οι προηγούμενες μνημονικές κυβερνήσεις, γι αυτό τα μνημόνια γινόταν για τον μέσο Έλληνα «το μαρτύριο του Σίσυφου». Κι αυτό ήταν το πρώτο που δε μπόρεσε να «επικοινωνήσει» με τον Ελληνικό λαό. Και τώρα λένε πως αδίκησε την «μεσαία τάξη». Ας κοιταχτεί καλύτερα όποιος θεωρεί πως είναι μεσαία τάξη «ας κοιταχτεί στον καθρέφτη» και θα δει πως μπορεί να πλήρωσε κατά τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ περισσότερα αλλά δεν ήταν δυσβάσταχτα (όπως για παράδειγμα η επίσκεψη στο βενζινάδικο ή στο σούπερ μάρκετ σήμερα, για τους περισσότερους
Και βέβαια αυτό που του στοίχησε την πρωθυπουργία, και τελικά από χθες (29 Ιουνίου) και την προεδρία το κόμμα.
• Έκανε διαγωνισμό τα 2017 για τις τηλεοπτικές άδειες. Κι έβαλε του ολιγαρχίες της ενημέρωσης να πληρώσουν. Για πρώτη φορά από το 1989 να πληρώσουν για μια τηλεοπτική συχνότητα που τους είχε χαρίσει ο πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού Κώστας Μητσοτάκης.
Αυτό δεν του το συγχώρεσαν με τίποτε. Κι άρχισε ο ανελέητος πόλεμος εναντίον του. Δεν τον εμφάνιζαν σχεδόν καθόλου, όσο μπορούσαν, στις συχνότητές τους. Θυμάμαι το ανήκουστο την ομιλία του στη ΔΕΘ το Σεπτέμβριο του 2018 όσο και τη συνέντευξη Τύπου στους δημοσιογράφους να μη τη μεταδίδει κανένα τηλεοπτικό μέσο εκτός της ΕΡΤ, ενώ αυτή του Μητσοτάκη να είναι την επόμενη Κυριακή σε εθνικό δίκτυο.
Δεν κάνω λόγο για την περίοδο της πρωθυπουργίας Μητσοτάκη, που ότι λέει η κυβέρνηση είναι de facto σωστό. Το κάθε σκάνδαλο της κυβέρνησης, να μη κατηγορηθούν πως δεν ειπώθηκε η είδηση να είναι τελευταία πριν τα αθλητικά. Και μάλιστα δεν είναι γεγονός αλλά ισχυρισμοί του ΣΥΡΙΖΑ.
• Να σημειώσω την ουσιαστική έλλειψη υποστήριξης από το κόμμα, με εξαίρεση τον Παύλο Πολάκη που ήταν και είναι εξαφανισμένος από τους τηλεοπτικούς δέκτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου