Για δεύτερη φορά ζούμε, την επανάληψη της ιστορίας ως φάρσα

Το 2011 την "Αποστασία  Βενιζέλου" επανάληψη ως φάρσα του 1965 με θύμα έναν Γ. Παπανδρέου και το 2021 ένας Κ. Μητσοτάκης  πέφτει (;) με γεγονότα παρόμοια του 1993

Η ιστορία επαναλαμβάνεται έχει πει ο γερμανός φιλόσοφος Καρλ Μαρξ. Την πρώτη φορά σαν τραγωδία και την δεύτερη ως φάρσα.

Το απόφθεγμα αυτό του ανθρώπου που έδωσε  θεωρητικό υπόβαθρο της Οκτωβριανή επανάσταση και του Σοβιετικό καθεστώς, το βλέπουμε να έχει εφαρμογή για δεύτερη φορά στην πολιτική ζωή της χώρας μας.

Και μάλιστα και τις δυο φορές σε γόνους πολιτικών οικογενειών που έδωσαν στη χώρα Πρωθυπουργούς, όπως βλέπετε στο κολάζ.

Μιλάω για το Γεώργιο Παπανδρέου και τον Γιώργο Ανδρέα Παπανδρέου, παππού κι εγγονό.

Αλλά και τον Κων/νο Μητσοτάκη και τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Οι πτώσεις των κυβερνήσεών τους είναι και ίσως είναι πανομοιότυπες. Αλλά για τους πρώτους μιλάμε για τραγωδίες και για τους δεύτερους για κωμωδίες. Βέβαια θα γελάνε στο μέλλον μ’ αυτά που θα διαβάζουν, γιατί εμείς κλαίμε.

Μάλλον δεν είναι κλάμα, μάλλον κλαυσίγελος είναι, γιατί πολλοί συνιδητοποιούμε τι ψηφίσαν οι Έλληνες.

Ας δούμε μια μια τις περατώσεις για τις οποίες μιλάω αφού γυρίσουμε  αρχικά λίγο περισσότερο από μισό αιώνα πίσω:

• Στις 16 Φεβρουαρίου 1964 ο Γεώργιος Παπανδρέου και η Ένωση Κέντρου κατήγαγαν εκλογικό θρίαμβο, λαμβάνοντας το 52,8% των ψήφων και μία άνετη πλειοψηφία 171 εδρών στη νέα Βουλή. Η νέα κυβέρνηση που προέκυψε έφερε τη σφραγίδα του πρωθυπουργού, ο οποίος προσπάθησε να τηρήσει, όχι τόσο επιτυχημένα, τις εσωκομματικές ισορροπίες. Ήταν ένα εγχείρημα αρκετά δύσκολο, διότι η Ένωση Κέντρου ήταν ένας κομματικός σχηματισμός χωρίς ιδιαίτερη ιδεολογική συνοχή. Περιλάμβανε στις τάξεις του από φιλοβασιλικούς δεξιούς και σκληρούς αντικομουνιστές έως δημοκρατικούς σοσιαλιστές.

Στο Υπουργείο Προεδρίας τοποθετήθηκε ο Ανδρέας Παπανδρέου, κόκκινο πανί για το Παλάτι και τη Δεξιά, στο Υπουργείο Οικονομικών ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης (πατέρας του σημερινού πρωθυπουργου), πολιτικός με ηγετικές φιλοδοξίες και ιδιαίτερες ικανότητες στο παρασκήνιο και στο Υπουργείο Εθνικής Αμύνης ο Πέτρος Γαρουφαλιάς, φίλος μεν του πρωθυπουργού, αλλά κυρίως πολιτικός με στενές σχέσεις με το Παλάτι.

Παρ’ όλο που υπήρξε έλλειψη συνοχής στο κυβερνητικό στρατόπεδο η κυβέρνηση «άντεξε» ενάμισι χρόνο

Από την πρώτη ημέρα του Ιουλίου του 1965 η χώρα θα εισέλθει στον αστερισμό της πιο μεγάλης πολιτικής και θεσμικής κρίσης στη μετεμφυλιοπολεμική της ιστορία. Το έναυσμα θα δώσει ο πρωθυπουργός, Γεώργιος Παπανδρέου, που θα ζητήσει την παραίτηση του Υπουργού Εθνικής Αμύνης, Πέτρου Γαρουφαλιά, προκειμένου να αναλάβει ο ίδιος το κρίσιμο αυτό υπουργείο. Ο εκλεκτός τού Παλατιού αρνείται και δηλώνει απροκάλυπτα ότι θα το πράξει μόνο αν του το ζητήσει ο βασιλιάς!

Ο 25χρονος βασιλιάς Κωνσταντίνος, που βρίσκεται στην Κέρκυρα, αναμένοντας τη γέννηση του πρώτου του παιδιού (της πριγκίπισσας Αλεξίας), αρνείται να υπογράψει το διάταγμα αντικατατάστασης του Γαρουφαλιά.

Το βράδι της 14ης Ιουλίου παραδίδεται στον Γεώργιο Παπανδρέου η τρίτη βασιλική επιστολή, είχαν προηγηθεί άλλες δυο στις 7 και 10 Ιουλίου , με την οποία του επισημαίνεται να μην επιμείνει στην παραίτησή του Γαρουφαλιά. Ηγετικά στελέχη της Ένωσης Κέντρου (Μητσοτάκης, Τσιριμώκος, Αλλαμανής, Μπακατσέλος κ.ά.) ανεβαίνουν στο Καστρί και του ζητούν να μην σπρώξει τα πράγματα στο δρόμο της ρήξης με το στέμμα.

Ο Παπανδρέου θα απαντήσει στον βασιλιά με επιστολή, επισημαίνοντάς του ότι δεν μπορεί να είναι «πρωθυπουργός υπό απαγόρευση», προαναγγέλλοντας κατά κάποιο τρόπο την παραίτησή του.

Λίγες ώρες αργότερα, 15 Ιουλίου πια, ορκίστηκε ενώπιόν του το πρώτο κλιμάκιο της κυβέρνησης των «Αποστατών», όπως ονομάστηκαν, υπό τον πρόεδρο της Βουλής, Ιωάννη Αθανασιάδη - Νόβα (Πρώτη Κυβέρνηση των «Αποστατών»).

Ακολούθησε Δεύτερη Κυβέρνηση των «Αποστατών» στις 20 Αυγούστου με Πρωθυπουργό τον στον παλαίμαχο σοσιαλιστή Ηλία Τσιριμώκο, στέλεχος της ΕΚ και δεινό επικριτή της πρώτης κυβέρνησης, Μετά από πολλά γεγονότα «Αποστασίας» θα λήξει τυπικά με την πτώση της κυβέρνησης Στεφανόπουλου στις 22 Δεκεμβρίου 1966 και την άνοδο στην εξουσία της μεταβατικής κυβέρνησης του τραπεζίτη Ιωάννη Παρασκευόπουλου, που έχει εντολή να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές στις 28 Μαΐου 1967. Αλλά τους πρόλαβαν οι συνταγματάρχες στις 21 Απριλίου του 1967, που έκαναν την δικτακτορία.

Πραγματικά όλα αυτά τα γεγονότα έχουν έναν δραματικό χαρακτήρα. Μάλιστα ήταν τόσο έντονη η εποχή και το σύνθημα των υποστηρικτών του Γεωργίου Παπανδρέου που κυριαρχούσε το καλοκαίρι του 1965 ήταν ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΚΑΘΑΡΜΑ

• Το 2009 ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής είδε πως η Ελλάδα πήγαινε για χρεοκοπία ζήτησε την συνεργασία των συνεργασία των άλλων δυνάμεων της Βουλής. Αυτοί αρνήθηκαν και προκήρυξε εκλογές για τις 7 Οκτωβρίου του 2009.

Το ΠΑΣΟΚ θριάμβευσε με 43,9% και ο εγγονός και συνονόματος του Γεωργίου Παπανδρέου, Γιώργος, «πήρε εντολή» να «βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά».

Μετά από πολλές περιπέτειες, που δεν είναι του παρόντος, «κάλεσε το ΔΝΤ» στις 23 Απριλίου του 2010. Στις 31 Οκτωβρίου 2011, πρότεινε να διεξαχθεί δημοψήφισμα, για την έγκριση των μέτρων που είχαν αποφασισθεί λίγες μέρες πριν.

Μέτρα που για τον Ελληνικό λαό, εντασσόταν στα «μνημονιακά μέτρα» που ξεκίνησαν τον Μάιο του 2010.

Η απόφαση του δημοψηφίσματος προκάλεσε έντονες αντιδράσεις στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος.

Αλλά και στο εξωτερικό τα πράγματα δεν ήταν πιο καλά. Ο πρόεδρος της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί συμφώνησε με την καγκελάριο της Γερμανίας Άγγελα Μέρκελ να καλέσουν τον Παπανδρέου στις Κάννες όπου θα διεξαγόταν η σύνοδος των G20 για να τον πείσουν θέμα του δημοψηφίσματος να είναι η παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη.

Στις 2 Νοεμβρίου, μια ώρα πριν τη συνάντηση με τον Παπανδρέου και το Βενιζέλο, αντιπρόεδρο της ελληνικής κυβέρνησης και υπουργό των οικονομικών, ο Σαρκοζί έκανε κρυφές συνεννοήσεις. Συνάντησε τη Μέρκελ, τον πρόεδρο του Γιούρογκρουπ Ζαν-Κλωντ Γιουνκέρ, τη διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ και τους προέδρους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Χέρμαν βαν Ρόμπει και συμφώνησαν να τηρήσουν κοινή στάση

Πριν τη σύνοδο ο Μπαρόζο, είχε επικοινωνήσει με τον πρόεδρο της ΝΔ Σαμαρά, που τον είχε πληροφορήσει ότι ήταν πλέον διατεθειμένος να στηρίξει μια κυβέρνηση συνεργασίας μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ για να αποφύγει το δημοψήφισμα. Μετά τη λήξη της συνάντησης με την ελληνική αντιπροσωπεία ο Μπαρόζο παρότρυνε το Βενιζέλο να δράσει για την ακύρωση του δημοψηφίσματος.

 Όταν τα ξημερώματα της Πέμπτης 3 Νοεμβρίου η ελληνική αποστολή επέστρεψε στην Αθήνα, δημοσιεύτηκε δήλωση του τότε υπουργού Οικονομικών και αντιπροέδρου της κυβέρνησης Ευάγγελου Βενιζέλου κατά της διεξαγωγής δημοψηφίσματος, στην οποία ισχυριζόταν ότι «η θέση της Ελλάδας μέσα στο ευρώ είναι μια ιστορική κατάκτηση της χώρας που δεν μπορεί να τεθεί υπό αμφισβήτηση. Το κεκτημένο αυτό του ελληνικού λαού δεν μπορεί να εξαρτηθεί από την διεξαγωγή δημοψηφίσματος.» Με τη στάση του Βενιζέλου συντάχθηκαν πολλοί υπουργοί και βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, ενώ την υιοθέτησε και ο Γιώργος Παπανδρέου την ίδια ημέρα με ομιλία του στο υπουργικό συμβούλιο.

Έχοντας παραιτηθεί από την ιδέα του δημοψηφίσματος, ο πρωθυπουργός κατάφερε στην ψηφοφορία της 4ης Νοεμβρίου να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή

Την Κυριακή 6 Νοεμβρίου συναντήθηκε στο προεδρικό μέγαρο με τον πρόεδρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αντώνη Σαμαρά, ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας. Στη συνάντηση υπήρξε συμφωνία μεταξύ των δύο πολιτικών αρχηγών για σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας.  Ακολούθησαν τετραήμερες διαβουλεύσεις με συμμετοχή των κομματικών επιτελείων του ΠΑ.ΣΟ.Κ., της Νέας Δημοκρατίας και του ΛΑ.Ο.Σ., για την επιλογή του προσώπου που θα ηγούνταν στο νέο κυβερνητικό σχήμα. Οι διεργασίες ολοκληρώθηκαν την Πέμπτη 10 Νοεμβρίου, οπότε επιλέχτηκε ο Λουκάς Παπαδήμος, ως νέος πρωθυπουργός.  Η νέα κυβέρνηση, που ορκίστηκε στις 11 Νοεμβρίου του 2011, περιλάμβανε έξι στελέχη από τη Νέα Δημοκρατία, τέσσερα από το ΛΑ.Ο.Σ., ενώ παρέμειναν σχεδόν όλα τα στελέχη της κυβέρνησης Παπανδρέου. Στις 11 Απριλίου 2012, ο Λουκάς Παπαδήμος ανακοίνωσε την πρόθεση του να παραιτηθεί, πιστεύοντας ότι η κυβέρνηση έχει ολοκληρώσει το έργο που κλήθηκε να επιτελέσει, και έτσι προκηρύχθηκαν οι εκλογές της 6ης Μαΐου 2012.

Στην εθνική συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ στις 12 Μαρτίου του 2012 ο Ευάγγελος Βενιζέλος ανακηρύχθηκε ο μοναδικός υποψήφιος για το αξίωμα του προέδρου του κόμματος, καθώς ήταν ο μοναδικός ο οποίος κατάφερε να συγκεντρώσει τον απαραίτητο αριθμό υπογραφών βάσει καταστατικού. Ο Βενιζέλος ήταν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές που έγιναν λόγο μετά. Με το ΠΑΣΟΚ να παίρνει 13,18%

Όσο σοβαρά ήταν τα πράγματα, αν θυμηθούμε τα γεγονότα της εποχής, και η αποστασία του Βαγγέλη Βενιζέλου που οδήγησαν στην πτώση του Γιώργου Παπανδρέου είναι μια κωμικοτραγική ιστορία. Που ο ιστορικός του μέλλοντος θα καταγράψει τα γεγονότα ως την πιο φαιδρή, γελοία, σελίδα της Ελληνικής Ιστορίας.

♦ Ξαναγυρίζουμε πάλι στη δεκαετία του ’60:

Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού, παρ’ όλο που «έριξε», το λιγότερο χρεώθηκε, τον Γεώργιο Παπανδρέου, δεν μπόρεσε να γίνει πρωθυπουργός της Ελλάδας. Κυρίως γιατί μετά τις κυβερνήσεις των αποστατών έγινε η δικτατορία και η χώρα «μπήκε στον γύψο»

Μετά την πτώση της και παρά τη στενή συνεργασία τους ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δεν τον συμπεριέλαβε στην Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας που σχημάτισε τον Ιούλιο του 1974.

Μετά από πολλές «περιπέτειες» στην πολιτική του ζωή, κατόρθωσε κι  εκλέχθηκε βουλευτής Χανίων  με το προσωποπαγές Κόμμα Νεοφιλελευθέρων. Τελικά εντάχθηκε στη Νέα Δημοκρατία μετά την απόφαση του Καραμανλή για διεύρυνση του κόμματος στον κεντρώο χώρο, αναλαμβάνοντας το υπουργείο Συντονισμού. Το 1980 έγινε υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση Γεωργίου Ράλλη έως τις εκλογές του 1981.

Την 1 Σεπτεμβρίου του 1984 η Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας τον εξέλεξε πρόεδρο του Κόμματος σε διαδοχή του Ευάγγελου Αβέρωφ.

Πρωθυπουργός από το 1981 ήταν ο Ανδρέα Παπανδρέου με τον οποίο υπήρχε κόντρα από τότε που ήταν στο ίδιο κόμμα, την Ένωση Κέντρου. Πριν ακόμη ο Μητροτάκης «ρίξει» την κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου.

Από τον οποίο Ανδρέα «έχασε» και τις εκλογές της 2ας Ιουνίου του 1985. Στις οποίες το ΠΑΣΟΚ πήρε 45,8% και η ΝΔ 40,8.

Την ίδια εποχή άρχισε να «γιγαντώνεται οικονομικά» ο Γιώργος Κοσκωτάς που το 1982 είχε αγοράσει τον δημοσιογραφικό και εκδοτικό οργανισμό «Γραμμή Α.Ε.» από τον Παύλο Μπακογιάννη (να σημειώσω πως ο Παύλος Μπακογιάννης ήταν σύζυγος της Ντόρας, σημερινής βουλεύτριας κόρης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ), και το 1984 αγόρασε το 56% του μετοχικού κεφαλαίου της Τράπεζας Κρήτης.

Τον Οκτώβριο του 1987 άρχισαν να έρχονται στο φως αποκαλύψεις για το παρελθόν του Κοσκωτά (πλαστογραφίες, φορολογικά αδικήματα, παράνομη εξαγωγή συναλλάγματος κλπ.)

Η υπόθεση αυτή, όπως και άλλες εκμεταλλεύτηκε ο Μητσοτάκης μετά από νίκη του στις εκλογές του Ιουνίου 1989  έκανε κυβέρνηση, σε συνεργασία με τον Συνασπισμό μια που δεν είχε αυτοδυναμία. Τα δυο αυτά κόμματα με πρωθυπουργό τον Τζανή Τζανετάκη, οδήγησαν τον Ανδρέα Παπανδρέου σε ειδικό δικαστήριο.

Εκλογές πάλι είχαμε το Νοέμβριο του 1989. Πάλι δεν εξελέγη ο Μητσοτάκης. Και μαζί με το ΠΑΣΟΚ, που ο Παπανδρέου είχε πλέον αθωωθεί και τον Συνασπισμό έγινε κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Ξενοφώντα Ζολώτα.

Τον οποίο «έριξε» ο Μητσοτάκης για να πραγματοποιήσει το απωθημένο του κι επιτέλους να γίνει πρωθυπουργός τον Απρίλιο του 1990. Εξασφαλίζοντας 152 έδρες στη Βουλή.

Εκείνη την εποχή είχαμε την έκρηξη του «Μακεδονικού».  Έπειτα από τη σύγκρουσή του με τον Κ. Μητσοτάκη για τον χειρισμό του Μακεδονικού κι αφού αναγορεύεται σε αυτόνομο πολιτικό πόλο, ο Α. Σαμαράς ανακοινώνει στις 30 Ιουνίου 1993 την ίδρυση της «Πολιτικής Άνοιξης». Το «Μακεδονικό» και οι σχέσεις του με τον Αντώνη Σαμαρά, τον «έριξε» στις 9 Σεπτεμβρίου 1993.

Σε καταγγελίες του Μητσοτάκη που έγιναν αργότερα, κυρίως μέσω συνεντεύξεων, πως τον «έριξαν» οικονομικά συμφέροντα. Κυρίως έχει αναφερθεί το όνομα του Σωκράτη Κόκκαλη και του Αριστείδη Αλαφούζου. Μάλιστα από τότε καθιερώθηκε ο όρος «Διαπλοκή». Θυμίζω ο Αλαφούζος είχε αγοράσει, τις κατασχεμένες επιχειρήσεις ΜΜΕ του Κοσκωτά. Τον Σκάι και την Καθημερινή. Όπως και ο Κόκκαλης είχε τον Ραδιοφωνικό σταθμό FLASH και το ομότιτλο μηνιαίο περιοδικό.

Αν δει κανείς την εποχή, μιλάμε για μια δύσκολη εποχή. Τόσο στα γεωπολιτικά, μια που άλλαζε εκείνη την εποχή ό κόσμος και μαθαίναμε το «Μακεδονικό» μετά την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Όσο και στον οικονομικό τομέα μια που με τη «πτώση του Κομμουνισμού», οι νεοφιλελεύθεροι αποθρασύνθηκαν και επιχείρησαν την κατάλυση του κοινωνικού κράτους. Μέσω της κυβέρνησης Μητσοτάκη στην Ελλάδα.

Βέβαια είναι δραματικό γι’ αυτούς, αλλά προσωπικά πιστεύω πως η πτώση αυτής της κυβέρνησης είναι η μεγαλύτερη υπηρεσία του Αντώνη Σαμαρά και των ΜΜΕ στην Ελλάδα.

• Και φτάνουμε στο σήμερα. Που ο Κυριάκος Μητσοτάκης ως πρωθυπουργός πρέπει να κυρώσει μνημόνια συνεργασίας με την Βόρειο Μακεδονία. Τα οποία είχαν υπογραφεί στη Βόρεια Μακεδονία στις 2 Απριλίου του 2019.

Εν τω μεταξύ ο Αντώνης Σαμαράς, εξακολουθεί κατά της βόρεια Μακεδονίας. Και φέρεται να επηρεάζει πάνω από 10 βουλευτές της Κοινοβουλευτικής ομάδας της ΝΔ. Όταν αυτή «μετρά» 158 βουλευτές,

Και να φτάσουμε στον Μένιο Φουρθιώτη. Που δεν μπορεί να μην έχει προσβάσεις στην κυβέρνηση. Όταν είχε φρουρά 9  περιπολικά και 14 αστυνομικοί για 24ωρη φύλαξη του, Πολλά έγιναν τον τελευταίο μήνα με τον Φουρθιώτη.

Βέβαια του πήραν την αστυνομική φρουρά μετά το περιστατικό με τον φωτορεπόρτερ του Documento Μάριο Ραφαήλ Μπίκο στα τέλη του Μαρτίου. Βέβαια ήρθε η καταγγελία του Κώστας Βαξεβάνης συμβόλαιο εκτέλεσής του αλλά και αποκάλυψη της πλαστής δημοσιογραφικής ταυτότητας του Φουρθιώτη. Και όλα αυτά οδήγησαν στη σύλληψη του «παρουσιαστή» που είναι αντιμέτωπος πλέον με δύο κακουργήματα και επτά πλημμελήματα .

Την κυβέρνηση να «μη βγάζει άχνα», αν κι όλα δείχνουν πως ο πρώην μάνατζερ και τηλεπαρουσιαστής, έχει προσβάσεις σ΄ αυτήν. Και να μην έχει η σιωπή της κυβέρνησης αυτό δείχνει. Τώρα αν επιβεβαιωθούν αυτά δεν ξέρω πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπορεί να μείνει πρωθυπουργός.

Και τελικά είναι γελοίο σε λίγο καιρό ο Κυριάκος να λέει πως τον  «έριξε» ένας trash τηλεπαρουσιαστής. Όταν ο πατέρας του έλεγε πως τον έριξαν ο Αλαφούζος κι ο Κόκκαλης αυτός θα λέει πως τον έριξε ο «manager», ίσως το προαγωγός ταιριάζει πιο πολύ, της Τζούλιας Αλεξανδράτου.

Der Spiegel: Τι ζητούσε η εταιρεία Palantir στην Ελλάδα;

Η Palantir στο χρηματοστήριο της Νέας Υόρκης

Ως μια από «τις πιο αμφιλεγόμενες εταιρείες στον κόσμο» χαρακτηρίζει ερευνητικό ρεπορτάζ το περιοδικό Der Spiegel την αμερικανική εταιρεία διαχείρισης δεδομένων Palantir, η οποία βάσει εσωτερικών εγγράφων που ερεύνησε το Spiegel προσπαθεί να εισχωρήσει και στην ΕΕ χρησιμοποιώντας ως όχημα τη διαχείριση της πανδημίας. Το ρεπορτάζ αναφέρεται  και στο πέρασμα της Palantir από την Ελλάδα για κάποιους μήνες το 2020 και μεταξύ άλλων σημειώνει:

• • •

«Το λογισμικό της εταιρείας θα βοηθούσε τους Ευρωπαίους να καταγράφουν την εξάπλωση του ιού και να εντοπίζουν ελλείψεις σε νοσοκομεία (…) 

Ορισμένες χώρες δέχτηκαν με χαρά την προσφορά, συμπεριλαμβανομένων της Ολλανδίας και της Ελλάδας. Ο ελληνικός πληθυσμός είναι γηραιότερος από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο και το σύστημα υγείας δεν είναι πολύ στιβαρό. 

Ο CEP της Palantir Άλεξ Καρπ

Η προσφορά της  Palantir ήταν χρήσιμη για την κυβέρνηση. Η Αθήνα και η αμερικανικη εταιρεία συμφώνησαν εν κρυπτώ σχετικά με τους τρόπους συνεργασίας. Η σύμβαση δεν υποβλήθηκε σε διαγωνισμό και δεν ελέγχθηκε βάσει του νόμου περί προστασίας δεδομένων, κάτι που θα ήταν φυσιολογικό για αντίστοιχες διαδικασίες. Οι λεπτομέρειες της συμφωνίας έγιναν γνωστές μόνο οκτώ μήνες αργότερα, έπειτα από σχετική κοινοβουλευτική ερώτηση. 

Η Palantir προσέφερε υποτίθεται βοήθεια προς τους Ευρωπαίους με προσεκτικά υπολογισμένες κινήσεις. Ως αντάλλαγμα για την υπόσχεση περιορισμού της πανδημίας με τη βοήθεια λογισμικού, η εταιρεία έλαβε, όπως φαίνεται, εκτεταμένη πρόσβαση σε ευαίσθητα δεδομένα από την ελληνική κυβέρνηση (…) 

Η ελληνική κυβέρνηση αρνείται ότι κοινοποίησε δεδομένα ασθενών στην Palantir. Το λογισμικό που διέθεσε η εταιρεία αποσκοπούσε μόνο στο να παρέχει στον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη μια γενική εικόνα της πανδημίας. Στο μεταξύ τερματίσθηκε κάθε συνεργασία με την εταιρεία και διαγράφηκαν όλα τα δεδομένα που είχαν συλλεχθεί. Η Palantir ανακοίνωσε ότι σε καμία περίπτωση δεν αφαίρεσε δεδομένα -ο σχετικός έλεγχος εναπόκειται στον πελάτη. Ωστόσο, η Ελληνική Αρχή Προστασίας Δεδομένων ξεκίνησε έρευνα. Σε σχετική ερώτηση ούτε η Palantir ούτε η ελληνική κυβέρνηση θέλησαν να σχολιάσουν».

 Το εκτενές ρεπορτάζ ρίχνει στη συνέχεια φως στο προφίλ και τις σκιώδεις δραστηριότητες της Palantir, μια εταιρεία που στην αρχική της φάση είχε συγχρηματοδοτηθεί και από την CIA, ενώ στο πελατολόγιό της συγκαταλέγονται αμερικανικές και άλλες δυτικές μυστικές υπηρεσίες. Όπως σημειώνει το ρεπορτάζ αναφορικά με τη δράση της στην ΕΕ: «Η Palantir εστίασε στην αντιμετώπιση μιας αδυναμίας πολλών ευρωπαϊκών κυβερνήσεων: το έλλειμμα ψηφιοποίησης των υπηρεσιών τους».

 

 

Αναδημοσίευση: dw.com

Σπύρος Μουστακλής: Ο ήρωας ταγματάρχης που βασανίστηκε από τη Χούντα - Τον έδερναν 45 ημέρες

Ο Σπύρος Μουστακλής ήταν από τους ελάχιστους στρατιωτικούς ο οποίος κατά τη διάρκεια της Δικτατορίας αντιστάθηκαν έμπρακτα. Συμμετείχε στο κίνημα του Ναυτικού ως ταγματάρχης. Η υπόθεση προδόθηκε με αποτέλεσμα να συλληφθεί στις 22 Μαΐου 1973. Φυλακίστηκε στα κρατητήρια του ΕΑΤ-ΕΣΑ (σημερινό Πάρκο Ελευθερίας), όπου βασανίστηκε για περισσότερες από 45 ημέρες.

 «Δεν μετάνιωσε ούτε για μια στιγμή που έχασε την υγεία του, εξαιτίας της αντιδικτατορικής του δράσης», είχε δηλώσει σε συνέντευξή της η γυναίκα του

• • •

Ο Μουστακλής ήταν από τους ελάχιστους στρατιωτικούς ο οποίος κατά τη διάρκεια της Δικτατορίας αντιστάθηκαν έμπρακτα. Συμμετείχε στο κίνημα του Ναυτικού ως ταγματάρχης. Η υπόθεση προδόθηκε με αποτέλεσμα να συλληφθεί στις 22 Μαΐου 1973. Φυλακίστηκε στα κρατητήρια του ΕΑΤ-ΕΣΑ (σημερινό Πάρκο Ελευθερίας), όπου βασανίστηκε για περισσότερες από 45 ημέρες.

 Τα βασανιστήρια που υπέστη ήταν μεσαιωνικά. Ένας από τους βασανιστές βάρδιας νόμιζε ότι ήταν καρατέγκα. Χτύπησε με μια κίνηση καράτε τον Μουστακλή και τον άφησε για πάντα ανάπηρο. Τα χτυπήματα του προκάλεσαν εγκεφαλική αιμορραγία. Παρά την δραματική κατάστασή του μεταφέρθηκε με καθυστέρηση πολλών ωρών στο 401 στρατιωτικό νοσοκομείο, με ψεύτικο όνομα «Μιχαηλίδης». Οι βασανιστές του δήλωσαν ότι υπήρξε θύμα τροχαίου στον Ιππόδρομο. Από τα χτυπήματα προκλήθηκε ολική παράλυση των δεξιών του άνω και κάτω άκρων. Η γυναίκα του τον εντόπισε μετά από αγωνιώδη έρευνα 47 ημερών. Η Χριστίνα Μουστακλή ως ιατρός αντιλαμβάνεται ότι η ζωή του κρέμεται από μια κλωστή. Ζήτησε επειγόντως ιατρικό συμβούλιο, αλλά πέτυχε το ακριβώς αντίθετο: τον πλήρη αποκλεισμό του Μουστακλή από τους οικείους του.

Ο Μουστακλής νοσηλεύτηκε αργότερα στο ΚΑΤ, όπου υποβλήθηκε σε φυσικοθεραπείες. Κατάφερε να πατήσει στα πόδια του και να περπατήσει με δυσκολία. Όμως η ομιλία του δεν επανήλθε.

Ο Σπύρος Μουστακλής με τον
Αλέκο Παναγούλη

Η σύντροφος της ζωής του Χριστίνα, σε παλαιότερη συνέντευξή της στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, είχε πει ότι «δεν μετάνιωσε ούτε για μια στιγμή που έχασε την υγεία του, εξαιτίας της αντιδικτατορικής του δράσης. Ήταν ικανοποιημένος γιατί αγωνίστηκε για την πατρίδα του, ήταν πατριώτης και εξετέλεσε τα καθήκοντά του, υπερασπίστηκε τη Δημοκρατία».

Σκιαγραφόντας η ίδια το προφίλ του ηρωϊκού ταγματάρχη, τον περιέγραφε ως έναν άνθρωπο που χαρακτηριζόταν «από υπερβολική κινητικότητα και ζωηρότητα, ήταν πολύ ομιλητικός, κοινωνικός και εκφραστικός». «Τον ενδιέφεραν μόνο η Δημοκρατία, η ελευθερία και τα δικαιώματα του ανθρώπου. Όλοι του οι φίλοι και οι συνάδελφοι τον αναφέρουν σαν έναν αετό που πέταγε όταν τον έβλεπαν», υπογραμμίζει μιλώντας στο Αθηναϊκό Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Σε άλλη συνέντευξή της στην εφημερίδα Μακεδονία η Χριστίνα Μουστακλή λέει:

«Όταν βγήκε η Ένωση Κέντρου, το 1964, ο Σπύρος μετατέθηκε στην Αθήνα. Τοποθετήθηκε στην υπηρεσία πληροφοριών και λίγο αργότερα αποφάσισε να πάει εθελοντής στην Κύπρο όπου είχε αποφασιστεί να στηθεί μία μεραρχία με 10.000 Έλληνες στρατιώτες.»

Είχε επιστέψει στην Αθήνα πριν την χούντα, «αλλά η χούντα τον απέταξε και μπήκε στον αντιδικτατορικό αγώνα. Στο μεταξύ στις 18 Ιουλίου 1967 παντρευτήκαμε και εγώ άνοιξα οδοντιατρείο, στο Παγκράτι. Ο Σπύρος συμμετείχε σε πολλές οργανώσεις. Η πιο μεγάλη ήταν “Οι ελεύθεροι Έλληνες” όπου συμμετείχαν πολλοί αξιωματικοί του στρατού.»

«Στις 20 Αυγούστου του 1973 η χούντα έδωσε γενική αμνηστία σε όλους τους κρατούμενους. Μετά από αυτό κατάφερα να τον πάρω απ’ το 401 στρατιωτικό νοσοκομείο και να τον μεταφέρω στην Πολυκλινική Αθηνών. Εκεί ερχόταν όλος ο κόσμος και τον έβλεπε. Είχαν έρθει μέχρι και ο Παναγούλης και η Φαλάτσι, στην οποία έδωσα και συνέντευξη. Από τότε ξεκίνησε ο αγώνας μου μήπως καταφέρω με άλλους γιατρούς να βελτιώσω την κατάσταση του Σπύρου. Έστειλα παντού επιστολές στην Ευρώπη, στην Αμερική, στη Ρωσία… Η Φλέμινγκ έστειλε έναν γιατρό και τον εξέτασε και διαπίστωσε ότι όλα αυτά έγιναν από τα βασανιστήρια… Δυστυχώς όπως μας είπε δεν μπορούσε να γίνει κάτι γιατί έπρεπε να αντιμετωπιστεί το συντομότερο το περιστατικό και όχι να περάσει τόσος χρόνος. Πήγαμε στις Ηνωμένες Πολιτείες, μεσολάβησε ο Κένεντι και τον είδαν και εκεί γιατροί και μας είπαν τα ίδια. Το ίδιο μας είπαν και στη Μόσχα όπου ανέλαβαν όλα τα έξοδα και τον είδαν ειδικοί γιατροί αλλά ήταν αργά... Έπρεπε να γίνει άμεση αντιμετώπιση. 

Ο Σπύρος Μουστακλής με τη σύζυγό του Χριστίνα
σε ξέγνοιαστα χρόνια, πριν τις συλλήψει
ς και τα βασανιστήρια του Σπύρου.

Ο Σπύρος ήταν ανεξάρτητος άνθρωπος, ελεύθερος άνθρωπος… Καταλάβαινε τα πάντα αλλά δεν μπορούσε να μιλήσει… Προσπαθούσε αλλά δεν μπορούσαμε παρά μόνο με νοήματα να συνεννοηθούμε. Ήταν μια ζωή ευαίσθητος και περήφανος. Μάλιστα μία ψυχολόγος αμερικάνα που τον είχε εξετάσει στις Ηνωμένες Πολιτείες, στο τέλος μας ρώτησε πως λέγεται η λέξη “πείσμα” στα ελληνικά και όταν της είπαμε, έγραψε σε ένα χαρτάκι: “Σπύρος= πείσμα”. Αυτό το χαρτάκι το έχω ακόμα»

Ο Σπύρος Μουστακλής πέθανε στις 28 Απριλίου 1986. Μετά το θάνατό του, δόθηκε τιμητικά ο βαθμός του Αντιστράτηγου και το όνομά του στο κέντρο νεοσυλλέκτων του Μεσολογγίου (2/39 Σύνταγμα Ευζώνων) που είναι ο τόπος της καταγωγής του. Προτομή του έχει ανεγερθεί στα πρώην κρατητήρια του ΕΑΤ-ΕΣΑ στο πάρκο Ελευθερίας στην Αθήνα.

 

Πηγές: mixanitouxronou.gr, ethnos.gr και makthes.gr

Σημάδια που δείχνουν ότι έχετε θρόμβους στο αίμα σας!

Τώρα που και στην Ελλάδα γίνονται εμβολιασμοί για τον COVID-19, γίνεται πολύς λόγος για τα εμβόλια  ChAdOx1 nCoV-19 (το εμβόλιο της AstraZeneca) και COVID-19 Janssen (Johnson & Johnson). Προκαλούν σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις θρόμβους. Στο όνομα των εμβολίων έχω link που οδηγούν σε χρήσιμες πληροφορίες γι αυτά τα εμβόλια.

Κανείς, μη ειδικός, δε μπορεί να πει σε κανέναν αν πρέπει να κάνει ένα τέτοιο εμβόλιο. Κι εγώ λοιπόν, δεν εκφράζω τη γνώμη μου.

Ας δούμε όμως δείτε τι πρέπει να ξέρουμε για τους θρόμβους στο αίμα, που δεν τους προκαλούν μόνο τα εμβόλια. Και κάποια συμπτώματα τα οποία θα πρέπει να μας κάνουν να επισκεφτούμε γιατρό

• • •

Κανονικά, το αίμα πρέπει να πήζει. Με αυτόν τον τρόπο, το σώμα σταματά την αιμορραγία. Όλοι έχουμε δει έναν σχηματισμένο θρόμβο αίματος μετά από χτύπημα, το οποίο έχει τη μορφή κακαδιού ή μελανιάς.

 Όταν όμως σχηματίζονται στο σώμα θρόμβοι αίματος χωρίς λόγο, είναι πολύ επικίνδυνο. Μπορεί να συνεπάγεται καρδιακή προσβολή, εγκεφαλικό επεισόδιο, και άλλα σοβαρά ιατρικά προβλήματα.

 Τα συμπτώματα που δείχνουν ότι μπορεί να έχετε κάποιο επικίνδυνο θρόμβο αίματος είναι:

 

Διόγκωση ενός άκρου
Αυτό το σύμπτωμα προειδοποιεί ότι μπορεί να έχετε ένα συγκεκριμένο θρόμβο αίματος, γνωστό ως βαθιά φλεβική θρόμβωση (DVT), ο οποίος αποτρέπει τη ροή του αίματος στο κυκλοφοριακό σύστημα. Η φλεβική θρόμβωση είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη, γιατί εμποδίζει το οξυγόνο να φτάσει στα ζωτικά όργανα.

Πόνος και ευαισθησία στο πόδι
Είναι κοινό σύμπτωμα με τη φλεβική θρόμβωση. Αυτός ο πόνος πολλές φορές περιγράφεται και ως κράμπα.

 Κόκκινες κηλίδες στο δέρμα
Αν δείτε κόκκινες κηλίδες, να υπάρχουν κατά μήκος των φλεβών σας, να ξέρετε ότι δεν πρόκειται για κάποια φυσιολογική μελανιά. Ζητήστε αμέσως ιατρική βοήθεια.

 Πόνος στο στήθος και βαθιά αναπνοή
Εάν εμφανίζετε και τα δυο συμπτώματα μαζί, μπορεί να έχετε θρόμβο αίματος στους πνεύμονες. Αν έχετε ένα από αυτά τα συμπτώματα, αναζητήστε άμεσα ιατρική φροντίδα, καθώς αυτός θρόμβος μπορεί γρήγορα να αποβεί μοιραίος.

 Δύσπνοια
Είτε έχετε δύσπνοια, είτε αισθάνεστε ένα φτερούγισμα στο στήθος, έντονους παλμούς, ή ζάλη, υπάρχει περίπτωση να έχετε θρόμβο αίματος στους πνεύμονες. Εάν έχετε οποιοδήποτε από αυτά τα συμπτώματα, τρέξτε αμέσως στο γιατρό σας.

 Ανεξήγητος βήχας
Εάν έχετε βήχα χωρίς λόγο, δώστε προσοχή στο ρυθμό της καρδιάς σας, το στήθος και την αναπνοή σας. Εάν έχετε ανεξήγητο βήχα και οποιοδήποτε από τα παραπάνω συμπτώματα, καλέστε αμέσως τον γιατρό σας.

Αν νομίζετε ότι εσείς ή ένα αγαπημένο σας πρόσωπο έχει κάποιο θρόμβο αίματος, ζητήστε αμέσως ιατρική βοήθεια. Ένας θρόμβος αίματος μπορεί να αποβεί μοιραίος. Μην το αμελήσετε!

 

 

Αναδημοσίευση: medicalnews.gr

Διάσημοι ηθοποιοί εμπλέκονται στην απάτη πανεπιστημίων της ελίτ

Στις 23 Μαρτίου, είχα ασχοληθεί μ’ ένα ντοκιμαντέρ στο Netflix. «Το σκάνδαλο των κολεγίων». Που ασχολείται με τους τρόπους που μπορεί κανείς «να πάρει πτυχίο» από μερικά κολέγια στις ΗΠΑ.

Την ίδια εποχή υπήρξε και παρακάτω είδηση που επιβεβαιώνει το ντοκιμαντέρ.

Είναι παράξενο πως η «είδηση αυτή θάφτηκε απ' όλα τα παραδοσιακά ΜΜΕ» στην Ελλάδα. Που εμένα με προβληματίζει, ως το πόσους και κυρίως συμπατριώτες αφορούν το σκάνδαλο αυτό.

• • •

Σχεδόν 50 πρόσωπα, ανάμεσά τους οι ηθοποιοί Φελίσιτι Χάφμαν και Λόρι Λάφλιν κατηγορούνται ότι εμπλέκονται στο σκάνδαλο με την απάτη στις εισαγωγικές εξετάσεις πανεπιστημίων της ελίτ στις ΗΠΑ, που είδε χθες το φως της δημοσιότητας. Χθες Τρίτη αμερικανοί ομοσπονδιακοί εισαγγελείς απήγγειλαν κατηγορίες σε βάρος δεκάδων προσώπων που βοηθούσαν εύπορους Αμερικανούς να αγοράζουν θέσεις για τα παιδιά τους σε πανεπιστήμια όπως το Γέιλ, το Στάνφορντ και το Τζορτζτάουν, σε μια πλεκτάνη ύψους 25 εκατομμυρίων δολαρίων.

Το μεγαλύτερο δίκτυο παράνομης εισαγωγής σε πανεπιστήμια που έχει μέχρι σήμερα εξαρθρωθεί στις ΗΠΑ λειτουργούσε μέσω μιας μικρής εταιρείας προετοιμασίας για το πανεπιστήμιο με έδρα το Νιούπορτ Μπιτς της Καλιφόρνια, σύμφωνα με τους εισαγγελείς. Βασιζόταν σε δωροδοκίες προπονητών, σε εξεταστές που υποδύονταν τους εξεταζόμενους ακόμη και σε παραποιημένες φωτογραφίες που εμφάνιζαν υποψήφιους χωρίς καμία σχέση με τον αθλητισμό ως αριστούχους αθλητές.

Ήδη απαγγέλθηκαν κατηγορίες σε βάρος τουλάχιστον 33 γονέων, ανάμεσα στους οποίους οι ηθοποιοί του Χόλιγουντ Φελίσιτι Χάφμαν (πρωταγωνίστρια της επιτυχημένης σειράς "Νοικοκυρές σε Απόγνωση") και η Λόρι Λάφλιν (γνωστή από την σειρά «Full House»).

Ως επικεφαλής της απάτης μέσω του δικτύου του, του Edge College & Career Network, εμφανίζεται ο 58χρονος Ούλιαμ "Ρικ" Σίνγκερ εις βάρος του οποίου επίσης απαγγέλθηκαν κατηγορίες καθώς και εις βάρος 12 προπονητών και συνεργατών της επιχείρησής του.

Οι κατηγορίες που αντιμετωπίζει ο Σίνγκερ είναι, μεταξύ άλλων, απάτη, ξέπλυμα χρημάτων και παρεμπόδιση της δικαιοσύνης, σύμφωνα με τα δικαστικά έγγραφα. Χθες ο Σίνγκερ δήλωσε ένοχος. Το δίκτυό του χρέωνε από 100.000 δολάρια ως 2,5 εκατομμύρια δολάρια για κάθε παιδί και τα ποσά αυτά εμφανίζονταν ως δωρεές προς ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα-μαϊμού, το οποίο διευθύνει ο Σίνγκερ.

"Ουσιαστικά εξαγόραζα ή δωροδοκούσα τους προπονητές για μία θέση. Και αυτό συνέβαινε πολύ συχνά", είπε στο δικαστήριο ο Σίνγκερ ομολογώντας την ενοχή του.

Ντυμένη απλά με ένα μαύρο πουλόβερ, σκούρα γυαλιά και τα μαλλιά της πιασμένα κότσο, η Χάφμαν είναι ανάμεσα στους περίπου 20 κατηγορούμενους που εμφανίστηκαν ενώπιον του δικαστηρίου του Λος Άντζελες.

Κάποιοι από τους κατηγορούμενους έκρυβαν τα πρόσωπά τους. Ο σύζυγος της Χάφμαν, ο επίσης ηθοποιός Γουίλιαμ Χ. Μέισι, γνωστός από την ταινία "Fargo", καθόταν στα μπροστινά καθίσματα.

Ο δικαστής Αλεξάντερ Μακ Κίνον διέταξε να αφεθεί ελεύθερη με εγγύηση 250.000 δολαρίων η Χάφμαν μέχρι την ακροαματική διαδικασία που θα γίνει στις 29 Μαρτίου στη Βοστώνη.

Όλοι οι κατηγορούμενοι, οι οποίοι εμφανίστηκαν στο Περιφερειακό Δικαστήριο του Λος Άντζελες πιθανόν θα αφεθούν ελεύθεροι με εγγύηση, όπως αναφέρει σε email του ο Τομ Μρόζεκ, ένας εκπρόσωπος του εισαγγελέα.

Εναντίον του Μέισι δεν έχουν απαγγελθεί κατηγορίες για την υπόθεση, αλλά ο βοηθός εισαγγελέα Άνταμ Σλάιφερ είπε στο δικαστήριο ότι (ο Μέισι) "βρίσκεται στο στόχαστρο έρευνας".

Ο σύζυγος της Λάφλιν, ο Μόσιμο Τζιανούλι, ένας σχεδιαστής μόδας γνωστός για την σειρά ρούχων "Μόσιμο", επίσης βρισκόταν στο δικαστήριο και αφέθηκε ελεύθερος με εγγύηση ενός εκατομμυρίου δολαρίων.

 

Πληθώρα σκανδάλων

Η υπόθεση είναι η πιο πρόσφατη σε μια σειρά σκανδάλων που έχουν σημειωθεί σε πανεπιστήμια και σε άλλα εκπαιδευτικά ιδρύματα της ελίτ. Οι εισαγγελείς στη Βοστώνη τα τελευταία χρίνια έχουν απαγγείλει κατηγορίες εις βάρων Κινέζων, οι οποίοι φέρεται ότι ''έκλεβαν" σε εισαγωγικές εξετάσεις, ενώ το Συμβούλιο Κολλεγίων που είναι υπεύθυνο για τις εξετάσεις SAT, κλυδωνίστηκε το 2016 από το σκάνδαλο με την διαρροή εκατοντάδων ερωτήσεων που προορίζονταν για τις συγκεκριμένες εξετάσεις.

Περίπου 300 μέλη των δυνάμεων επιβολής του νόμου συμμετείχαν στις έρευνες για το νέο σκάνδαλο. Ανάμεσα στους διάσημους γονείς εναντίον των οποίων απαγγέλθηκαν κατηγορίες είναι ο Μανουέλ Ενρίκες, ο επικεφαλής του χρηματοπιστωτικού οργανισμού Capital Inc, ο Γκόρντον Κάπλαν, ο συμπρόεδρος της διεθνούς νομικής εταιρείας Willkie Farr & Gallagher, ο Μπιλ Μακ Γκλάσαν ο νεώτερος, ο οποίος είναι επικεφαλής της εταιρείας επενδύσεων ιδιωτικών κεφαλαίων TPG Capital και ο Ντάγκλας Χοτζ, ο πρώην διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας διαχείρισης επενδύσεων Pimco.

Οι φερόμενοι εγκέφαλοι της απάτης και οι γονείς που εξαγόραζαν θέσεις αντιμετωπίζουν έως και 20 χρόνια ποινή φυλάκισης αν καταδικαστούν. Πάντως, δεν απαγγέλθηκαν κατηγορίες εις βάρος φοιτητών. Οι εισαγγελείς ανακοίνωσαν ότι εναπόκειται στα πανεπιστήμια να αποφασίσουν τι μέλλει γενέσθαι με τους φοιτητές τους που έχουν εισαχθεί μέσω της απάτης.

Τα πανεπιστήμια του Yale και του Southern California (USC) ανακοίνωσαν ότι συνεργάζονται με τις αρχές.

"Το υπουργείο Δικαιοσύνης εκτιμά ότι το Yale έπεσε θύμα ενός εγκλήματος που διέπραξε ο πρώην προπονητής της γυναικείας ομάδας ποδοσφαίρου", ανέφερε το πανεπιστήμιο σε ανακοίνωσή του.

Ο προπονητής Ρούντολφ Μέρεντιθ παραιτήθηκε τον Νοέμβριο έπειτα από 24 χρόνια στην γυναικεία ομάδα ποδοσφαίρου. Ο Μέρεντιθ, ο οποίος κατηγορείται ότι δωροδοκήθηκε με 400.000 δολάρια από τον Σίνγκερ, αναμένεται να δηλώσει ένοχος, σύμφωνα με τους εισαγγελείς.

Ο Τζον Βάντεμερ, ένας πρώην προπονητής της ομάδας ιστιοπλοϊας του Στάνφορντ, ο οποίος συνεργαζόταν με τον Σίνγκερ, δήλωσε χθες ένοχος για συνέργεια σε απάτη. Το πανεπιστήμιο Wake Forest ανακοίνωσε ότι έθεσε σε διοικητική άδεια τον επικεφαλής προπονητή του βόλεϊ Μπιλ Φέργκιουσον, ο οποίος φέρεται ότι ήταν μεταξύ των προπονητών που κατηγορούνται για δωροληψία.

 

Μαθησιακές δυσκολίες

Οι εισαγγελείς ανακοίνωσαν ότι η απάτη ξεκίνησε το 2011 και το δίκτυο βοήθησε παιδιά να εισαχθούν στα πανεπιστήμια του Τέξας, στο Georgetown, το Wake Forest και το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, στο Λος Άντζελες (το UCLA).

Το δίκτυο ζητούσε από τους γονείς να πουν ψέματα στους διαχειριστές των εξετάσεων ότι το παιδί τους είχε μαθησιακές δυσκολίες, κάτι που προβλέπει περισσότερο χρόνο για τους διαγωνιζόμενους.

Στη συνέχεια οι γονείς καλούνταν να επιλέξουν ένα από τα δύο εξεταστικά κέντρα τα οποία είχε υπό τον έλεγχό της η εταιρεία του Σίνγκερ: ένα στο Χιούστον του Τέξας και το άλλο στο Γουέστ Χόλιγουντ της Καλιφόρνιας.

Οι διαχειριστές των εξετάσεων σε αυτά τα κέντρα κατηγορούνται για δωροληψία δεκάδων χιλιάδων δολαρίων για να επιτρέψουν την απάτη από τους πελάτες του Σίνγκερ συχνά με το να διορθώνουν τις λανθασμένες απαντήσεις ή με το να βάζουν κάποιο άλλο πρόσωπο να δίνει εξετάσεις. Ο Σίνγκερ συμφωνούσε με τους γονείς εκ των προτέρων για το σκορ που ήθελαν να λάβει το παιδί τους.

Σε πολλές περιπτώσεις οι υποψήφιοι φοιτητές δεν γνώριζαν ότι οι γονείς τους είχαν φροντίσει για την εισαγωγή τους, είπαν οι εισαγγελείς, αλλά υπήρχαν και περιπτώσεις που η απάτη συνέβαινε εις γνώση τους.

 

 

 Αναδημοσίευση: news247.gr

Ο Δένδιας, οι αρκούδες και ο Μητσοτάκης

Την απορία του, για τον λόγο που βγήκε η ανακοίνωση που η στάση του κ. Δένδια μπροστά στον υπουργό εξωτερικών της Τουρκίας κ. Ταβούσογλου (δηλαδή κράτησε την κυβερνητική γραμμή), εκφράζει με άρθρο του στο Documento της Κυριακής 18 Απριλίου ο εκδότης του Κώστας Βαξεβάνης

• • •

Φανταστείτε έναν επιστήµονα συγγραφέα βιβλίου ζωολογίας, ο οποίος στο κεφάλαιο για την αρκούδα µας πληροφορεί ότι η αρκούδα ζει στο δάσος. Στη συνέχεια µας πληροφορεί ότι επίσης τρώει στο δάσος, κυνηγάει στο δάσος, κοιµάται στο δάσος και αφοδεύει στο δάσος. Θα αναρωτηθείτε προς τι όλες αυτές πληροφορίες, αφού έχουµε ξεκαθαρίσει ότι η αρκούδα είναι ζώο του δάσους και άρα είναι αδύνατο να ζει στο δάσος αλλά να αφοδεύει στο Σύνταγµα.

Ας πάµε τώρα στον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος –σε αντιστοιχία µε τον συγγραφέα µελετητή της αρκούδας– είναι δεδοµένο ότι είναι πρωθυπουργός, άρα έχει την ευθύνη για τις κυβερνητικές αποφάσεις, οι υπουργοί του λογοδοτούν σε αυτόν και στα σοβαρά θέµατα που απασχολούν τη χώρα υλοποιούν την κυβερνητική γραµµή. Ολα γίνονται στο δάσος της διακυβέρνησής του. Εχει κάποιο νόηµα να διευκρινιστεί για παράδειγµα ότι ο υπουργός Εξωτερικών του Μητσοτάκη Νίκος ∆ένδιας είναι σε συνεννόηση µε τον πρωθυπουργό για όσα κάνει; Οτι υλοποιεί την κυβερνητική γραµµή; Οτι η αρκούδα εν ολίγοις αφοδεύει στο δάσος και όχι στην 5η Λεωφόρο της Νέας Υόρκης; Προφανώς όχι.

Το βράδυ της περασµένης Πέµπτης, µετά τη συνάντηση του υπουργού Εξωτερικών Νίκου ∆ένδια µε τον Τούρκο οµόλογό του Μεβλούτ Τσαβούσογλου, στην οποία ο Ελληνας υπουργός επέλεξε να τρίξει τα δόντια σε ζωντανή σύνδεση, το πρωθυπουργικό γραφείο µοίρασε ένα non paper. Σε αυτή την ανεπίσηµη ενηµέρωση ο πρωθυπουργός σηµείωσε µε εµφανές άγχος ότι όσα είπε και έκανε ο ∆ένδιας ήταν σε συνεννόηση µε τον ίδιο. Πρακτικά δηλαδή ενηµέρωσε µε αψυχολόγητο τρόπο ότι ο ∆ένδιας είναι υπουργός του ή, αν θέλετε, ότι η αρκούδα είναι όπως την ξέρουµε και την έχουµε συνηθίσει. Οποια ανάγκη έχει την ικανοποιεί στο δάσος.

Η παιδαριώδης αντίδραση (σε βαθµό που να φαίνεται ύποπτη) σε µια σοβαρή εξέλιξη στα εθνικά θέµατα συµπυκνώνει την τεχνητή προσπάθεια του Μητσοτάκη να θέσει τον εαυτό του µέσα στο κάδρο στο οποίο δεν τον τοποθέτησαν οι εξελίξεις. Ο Νίκος ∆ένδιας πολύ συνειδητά τοποθετήθηκε από τουρκικού εδάφους µε τρόπο που δεν συµβαδίζει µε την πολιτική του πρωθυπουργού. Εχει σηµασία ότι το έκανε µερικές µέρες αφότου ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραµανλής τοποθετήθηκε δηµόσια για τα ελληνοτουρκικά, καταδικάζοντας την πολιτική και την αντίληψη Σηµίτη, η οποία αποτελεί και αντίληψη Μητσοτάκη.

Από την πρώτη επαφή που είχε ο Κυριάκος Μητσοτάκης µε το ελληνοτουρκικό ζήτηµα από τη θέση του πρωθυπουργού έδειξε πως υιοθετεί υποχωρητική στάση, την οποία επιχειρούσε να εµφανίσει ως συνετή στάση αποτροπής κρίσεων. Στην πρώτη του συνάντηση µε τον Ερντογάν αναδείχθηκε στον πρώτο Ελληνα πρωθυπουργό που δεν έθεσε θέµα της προκλητικότητας της Τουρκίας απέναντι στην Ελλάδα. Στον ενάµιση χρόνο πρωθυπουργίας του το «Ορούτς Ρέις» µπαινοβγαίνει στην ελληνική ΑΟΖ ανενόχλητο, ενώ η ελληνική κυβέρνηση παράγει επιχειρήµατα δικαιολόγησης της τουρκικής προκλητικότητας. Ανοησίες του τύπου «µε παρέσυρε το ρεύµα» ή «έχει θόρυβο και δεν µπορεί να κάνει χαρτογράφηση του βυθού» προωθήθηκαν ως επίσηµη επιχειρηµατολογία της ελληνικής κυβέρνησης για να καλύψουν την υποχωρητικότητά της.

Ο πρωθυπουργός, όπως αποκαλύφθηκε από την τουρκική πλευρά, επέλεξε τη µυστική διπλωµατία, πεδίο της οποίας ήταν όλες οι διαφορές που παρουσίαζε ως υπαρκτές ο Ερντογάν, από την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών έως τα έξι µίλια, ενώ πάγια θέση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής είναι ότι µεταξύ των δύο χωρών η διαφορά είναι µία και αφορά τον καθορισµό ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας. Στη συµµαχία Τουρκίας – Λιβύης µέσα από ένα κοινό σύµφωνο η Ελλάδα στάθηκε επίσης υποχωρητική, ενώ µόλις πριν από µερικές µέρες ο Μητσοτάκης µετά την επίσκεψή του στη Λιβύη πανηγύριζε για νίκη, την ώρα που ο Λίβυος οµόλογός του µόλις τον αποχαιρέτησε έτρεξε να επιβεβαιώσει τη συµφωνία του µε τον Ερντογάν.

Η τακτική του πρωθυπουργού και η αντίληψη διαχείρισης των εθνικών θεµάτων είτε τυχοδιωκτικά (µακεδονικό) είτε οπορτουνιστικά, σαν να πρόκειται για µπίζνες µε ανώνυµη εταιρεία, δηµιουργούν σοβαρό πρόβληµα στο εσωτερικό της Νέας ∆ηµοκρατίας. Είτε ο Νίκος ∆ένδιας έδρασε µε το θυµικό και τα πατριωτικά αντανακλαστικά είτε σε συνεννόηση µε τον Καραµανλή και τον Σαµαρά για να δώσει µήνυµα στον Μητσοτάκη, έχουµε ένα πολύ συγκεκριµένο αποτέλεσµα. Ο Μητσοτάκης αποδεικνύεται λίγος (και) στα θέµατα της διαχείρισης των εθνικών θεµάτων και αυτό πλέον δεν το λένε οι αντίπαλοί του αλλά το απέδειξε ο υπουργός του.

∆εν είναι τυχαίο ότι ο Νίκος ∆ένδιας επέστρεψε στο κτίριο του υπουργείου Εξωτερικών επευφηµούµενος από διπλωµάτες και προσωπικό, που δήλωσαν ανακουφισµένοι. Στον κοµµατικό χώρο της Ν∆ η έξαρση του ΥΠΕΞ είναι η τόνωση που είχε ανάγκη, αλλά ταυτόχρονα υπονοµεύει τον ρόλο του Μητσοτάκη. Ο υπουργός είπε όσα δεν έλεγε και µάλλον δεν ήθελε να πει ο πρωθυπουργός. Ανακούφισε τον πολιτικό του χώρο, αλλά κατέδειξε και πού οφειλόταν η απογοήτευσή του. Στον άνθρωπο που έχει ως αρχηγό.

Οσο ο Μητσοτάκης έκανε τα θερινά µπάνια του ο ∆ένδιας ήταν αυτός που υπέµενε αµίλητος τις βόλτες των Τούρκων στο Αιγαίο. Να όµως που την ώρα που ο πρωθυπουργός ήταν απασχοληµένος µε το τένις του ο ∆ένδιας αποφάσισε να πάρει το αίµα του πίσω, εκφράζοντας και ένα µεγάλο κοµµάτι του κυβερνώντος κόµµατος.

Ο Μητσοτάκης είναι πλέον εγκλωβισµένος στη γραµµή ∆ένδια και µετά την αναγνώριση που έχει η γραµµή αυτή (γι’ αυτό άλλωστε επέλεξε να πει ότι είναι και δική του) δηµιουργείται µια ιδιότυπη οµηρία του από τον υπουργό Εξωτερικών. Τα πράγµατα θα γίνουν ακόµη πιο δύσκολα αν ο Ερντογάν επιλέξει κι αυτός τη σκληρή γραµµή, αφού θα είναι δύσκολο ο Ελληνας πρωθυπουργός να υπαναχωρήσει από κάτι που δεν επέλεξε και το οποίο έχει τη στήριξη του κόµµατός του. Βραχυπρόθεσµα, ο υπουργός Εξωτερικών δηµιουργεί τετελεσµένα γεγονότα για τον Μητσοτάκη λίγο πριν από την πενταµερή διάσκεψη στη Γενεύη και προβλήµατα που δεν φανταζόταν.

Είτε το επέλεξε είτε όχι, ο Νίκος ∆ένδιας έχει θέσει υποψηφιότητα ως ηγέτης της Ν∆. Επιπλέον, η ακέφαλη καραµανλική πτέρυγα αναγνωρίζει στο πρόσωπό του την ισχυρή εκπροσώπηση που ήταν χαµένη στις αδιόρατες προθέσεις του Κώστα Καραµανλή και στην αµηχανία των υποστηρικτών του. Ταυτόχρονα, η απειλή ∆ένδια κινητοποιεί στο εσωτερικό του κόµµατος και άλλες φυγόκεντρες δυνάµεις. Κοµµατικοί δελφίνοι αλλά ακόµη και φιλόδοξοι µπακαλιάροι όταν διαπιστώσουν ότι δηµιουργείται περιβάλλον διαδοχής θα µπουν µηχανικά στον ρόλο του αυτοπροσδιορισµού και της διεκδίκησης.

Στο εσωτερικό της Ν∆ δηµιουργείται αργά αλλά σταθερά µια άγρια πανίδα, που µπορεί να αποδειχθεί σαρκοβόρα. Και δεν µιλάµε µόνο για αρκούδες.

Ομάδα 175 πρώην διεθνών ηγετών και βραβευμένων με Νόμπελ ζητούν καταργηθούν οι πατέντες στα εμβόλια

Πάνω από εξήντα πρώην αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων, ανάμεσά τους πρώην πρωθυπουργοί της Βρετανίας και της Γαλλίας, καθώς και πάνω από εκατό νομπελίστες, απηύθυναν χθες έκκληση στον Μπάιντεν, να ταχθεί υπέρ της εξαίρεσης των εμβολίων για τον κορωναϊό από τους διεθνείς κανόνες πνευματικής ιδιοκτησίας.

• • •

Η εξαίρεση αυτή θα επέτρεπε να αυξηθούν θεαματικά οι παραγωγικές δυνατότητες και να επιταχυνθεί η αντίδραση στην πανδημία στις φτωχότερες χώρες, οι οποίες σε διαφορετική περίπτωση ενδέχεται να αναγκαστούν να περιμένουν χρόνια προτού φθάσουν επαρκείς ποσότητες δόσεων εμβολίων σ’ αυτές, εξήγησαν σε κοινή επιστολή τους προς τον αμερικανό πρόεδρο η οποία κοινοποιήθηκε σε μέσα μαζικής ενημέρωσης χθες.

«Ο πρόεδρος Μπάιντεν έχει δηλώσει πως κανένας μας δεν είναι ασφαλής ωσότου όλοι μας να είμαστε ασφαλείς, και τώρα, ενόψει G7, παρουσιάζεται μια ασύγκριτη ευκαιρία να διαδραματίσει τον ηγετικό ρόλο που μόνο οι ΗΠΑ μπορούν», επιχειρηματολόγησε ο Γκόρντον Μπράουν, ο πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας, αναφερόμενος στην επικείμενη σύνοδο της Ομάδας των Επτά πιο βιομηχανικά ανεπτυγμένων χωρών του κόσμου.

Στην επιστολή απευθύνεται η έκκληση στον κ. Μπάιντεν να ταχθεί υπέρ της πρότασης που κατέθεσαν η Νότια Αφρική και η Ινδία στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (ΠΟΕ), η οποία προβλέπει την προσωρινή εξαίρεση των εμβολίων για τον νέο κορονοϊό και των θεραπειών για τη νόσο που προκαλεί, την COVID-19, από τους κανόνες για την πνευματική ιδιοκτησία.

Στο κείμενο τονίζεται πως, με τον τρέχοντα ρυθμό παραγωγής εμβολίων, οι περισσότερες φτωχές χώρες θα υποχρεωθούν να περιμένουν ως τουλάχιστον το 2024 προτού να είναι σε θέση να επιτύχουν μαζική ανοσοποίηση έναντι της COVID-19.

«Νέες μεταλλάξεις του ιού θα συνεχίσουν να στοιχίζουν ζωές και να πλήττουν τη διασυνδεδεμένη παγκόσμια οικονομία μας ωσότου οι πάντες, όλοι μας να έχουμε πρόσβαση σε ασφαλές και αποτελεσματικό εμβόλιο», εξήγησε ο νομπελίστας οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτς.

Ανάμεσα στους υπογράφοντες και τις υπογράφουσες το κείμενο είναι ο Φρανσουά Ολάντ,  o Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, η Μέρι Ρόμπινσον, ο Φερνάντου Ενρίκε Καρντόζου, ο Χουάν Μανουέλ Σάντος και η Έλεν Τζόνσον-Σίρλιφ – αντίστοιχα οι πρώην πρόεδροι της Γαλλίας, της Ιρλανδίας, της Βραζιλίας, της Κολομβίας και της Λιβερίας – και η Έλεν Κλαρκ, η πρώην πρωθυπουργός της Νέας Ζηλανδίας.

Την πρωτοβουλία για την επιστολή και τον συντονισμό της ανέλαβε η People’s Vaccine Alliance («Συμμαχία των Λαών για τα Εμβόλια»), στην οποία έχουν ενταχθεί πάνω από 50 οργανώσεις και οργανισμοί.

 

Ποιοί υπογράφουν την λίστα

• Peter Agre — Nobel Prize Laureate in Chemistry (2003)
• Esko Aho — Prime Minister of Finland (1991–1995)
• Harvey J. Alter — Nobel Prize Laureate in Medicine (2020)
• Hiroshi Amano — Nobel Prize Laureate in Physics (2014)
• Werner Arber — Nobel Prize Laureate in Medicine (1978)
• Shaukat Aziz — Prime Minister of Pakistan (2004–2007)
• Rosalia Arteaga — President of Ecuador (1997)
• Joyce Banda — President of the Republic of Malawi (2012–2014)
• Françoise Barré-Sinoussi — Nobel Prize Laureate in Medicine (2008)
• Sali Berisha — President of Albania (1992–1997), Prime Minister (2005–2013)
• Valdis Birkavs — Prime Minister of Latvia (1993–1994)
• Elizabeth H. Blackburn — Nobel Prize Laureate in Medicine (2009)
• Kjell Magne Bondevik — Prime Minister of Norway (1997–2000; 2001–2005)
• Ouided Bouchamaoui — Nobel Peace Prize Laureate with the Tunisian Quintet (2015)
• Gordon Brown — Prime Minister of the United Kingdom (2007–2010)
• Kim Campbell — Prime Minister of Canada (1993)
• Mario R. Capecchi — Nobel Prize Laureate in Medicine (2007)
• Fernando Henrique Cardoso — President of Brazil (1995–2003)
• Martin Chalfie — Nobel Prize Laureate in Chemistry (2008)
• Joaquim Chissano — President of Mozambique (1986–2005)
• Helen Clark — Prime Minister of New Zealand (1999–2008)
• Marie-Louise Coleiro Preca — President of Malta (2014–2019)
• Emil Constantinescu — President of Romania (1996–2000)
• Mairead Corrigan Maguire — Nobel Peace Prize Laureate (1976)
• Mirko Cvetković — Prime Minister of Serbia (2008–2012)
• Luisa Diogo — Prime Minister of Mozambique (2004–2010)
• Peter Doherty — Nobel Prize Laureate in Medicine (1996)
• Shirin Ebadi — Nobel Peace Prize Laureate (2003)
• Mohamed ElBaradei — Nobel Peace Prize Laureate (2005)
• François Englert — Nobel Prize Laureate in Physics (2013)
• Gerhard Ertl — Nobel Prize Laureate in Chemistry (2007)
• Adolfo Pérez Esquivel — Nobel Peace Prize Laureate (1980)
• Mohamed Fadhel Mahfoudh -Nobel Peace Prize Laureate with the Tunisian Quintet (2015)
• Andrew Z. Fire — Nobel Prize Laureate in Medicine (2006)
• Edmond Henri Fischer — Nobel Laureate in Physiology or Medicine (1992)
• Jan Fischer — Prime Minister of the Czech Republic (2009–2010)
• Joachim Frank — Nobel Prize Laureate in Chemistry (2017)
• Chiril Gaburici — Prime Minister of Moldova (2015)
• Leymah Gbowee — Nobel Peace Prize Laureate (2011)
• Andre Geim — Nobel Prize Laureate in Physics (2010)
• Sheldon Glashow — Nobel Prize Laureate in Physics (1979)
• Joseph L. Goldstein — Nobel Prize Laureate in Medicine (1985)
• Mikhail Gorbachev — Nobel Peace Prize Laureate (1990); President of the Soviet Union (1985–1991)
• David J. Gross — Nobel Prize Laureate in Physics (2004)
• Dalia Grybauskaitė — President of Lithuania (2009–2019)
• Ameenah Gurib-Fakim — President of Mauritius (2015–2018) 
• Alfred Gusenbauer — Chancellor of Austria (2007–2008)
• Jeffrey Connor Hall — Nobel Prize Laureate in Medicine (2017)
• John L. Hall — Nobel Prize Laureate in Physics (2005)
• Tarja Halonen — President of Finland (2000–2012)
• Leland H. Hartwell — Nobel Prize Laureate in Medicine (2001)
• Richard Henderson — Nobel Prize Laureate in Chemistry (2017)
• Dudley R. Herschbach — Nobel Prize Laureate in Chemistry (1986)
• Jules A. Hoffmann — Nobel Prize Laureate in Medicine (2011)
• Roald Hoffmann — Nobel Prize Laureate in Chemistry (1981)
• François Hollande — President of France (2012–2017)
• Tasuku Honjo — Nobel Prize Laureate in Medicine (2018)
• Gerardus ‘t Hooft — Nobel Prize Laureate in Physics (1999)
• Michael Houghton — Nobel Prize Laureate in Medicine (2020)
• Robert Huber — Nobel Prize Laureate in Chemistry (1988)
• Tim Hunt — Nobel Prize Laureate in Medicine (2001)
• Louis J. Ignarro — Nobel Prize Laureate in Medicine (1998)
• Dalia Itzik — President of Israel (2007)
• Mladen Ivanić — President of Bosnia and Herzegovina (2014–2018)
• Gjorge Ivanov — President of North Macedonia (2009–2019)
• Elfriede Jelinek — Nobel Prize Laureate in Literature (2004)
• Ellen Johnson Sirleaf — President of Liberia (2006–2018)
• Mehdi Jomaa — Prime Minister of Tunisia (2014–2015)
• Brian D. Josephson — Nobel Prize Laureate in Physics (1973)
• Ivo Josipović — President of Croatia (2010–2015)
• Takaaki Kajita — Nobel Prize Laureate in Physics (2015)
• Eric R. Kandel — Nobel Prize Laureate in Medicine (2000)
• Tawakkol Karman — Nobel Peace Prize Laureate (2011)
• Wolfgang Ketterle — Nobel Prize Laureate in Physics (2001)
• Kolinda Grabar Kitarović — President of Croatia (2015–2020)
• Roger D. Kornberg — Nobel Prize Laureate in Chemistry (2006)
• Jadranka Kosor — Prime Minister of Croatia (2009–2011)
• Leonid Kuchma — President of Ukraine (1994–2005)
• Aleksander Kwaśniewski — President of Poland (1995–2005)
• Finn E. Kydland — Nobel Prize in Economics (2004)
• Ricardo Lagos — President of Chile (2000–2006)
• Zlatko Lagumdžija — Prime Minister of Bosnia Herzegovina (2001–2002)
• Yuan T. Lee — Nobel Prize Laureate in Chemistry (1986)
• Robert J. Lefkowitz — Nobel Prize Laureate in Chemistry (2012)
• Anthony J. Leggett — Nobel Prize Laureate in Physics (2003)
• Jean-Marie Lehn — Nobel Prize Laureate in Chemistry (1987)
• Yves Leterme — Prime Minister of Belgium (2008, 2009–2011)
• Tomas Lindahl — Nobel Prize Laureate in Chemistry (2015)
• Petru Lucinschi — President of Moldova (1997–2001)
• Igor Lukšić — Prime Minister of Montenegro (2010–2012)
• Roderick MacKinnon — Nobel Prize Laureate in Chemistry (2003)
• Mauricio Macri — President of Argentina (2015–2019)
• Moussa Mara — Prime Minister of Mali (2014–2015)
• Giorgi Margvelashvili — President of Georgia (2013–2018)
• Eric S. Maskin — Nobel Prize in Economics (2007)
• John C. Mather — Nobel Prize Laureate in Physics (2006)
• Michel Mayor — Nobel Prize Laureate in Physics (2019)
• Arthur B. McDonald — Nobel Prize Laureate in Physics (2015)
• Péter Medgyessy — Prime Minister of Hungary (2002–2004)
• Rexhep Meidani — President of Albania (1977–2002)
• Craig C. Mello — Nobel Prize Laureate in Medicine (2006)
• Rigoberta Menchu — Nobel Peace Prize Laureate (1992)
• Carlos Mesa — President of Bolivia (2003–2005)
• James Michel — President of the Seychelles (2004–2016)
• William E. Moerner — Nobel Prize Laureate in Chemistry (2014)
• Mario Monti — Prime Minister of Italy (2011–2013)
• Edvard Moser — Nobel Prize Laureate in Medicine (2014)
• May-Britt Moser — Nobel Prize Laureate in Medicine (2014)
• Dr. Denis Mukwege — Nobel Peace Prize Laureate (2018)
• Herta Muller — Nobel Prize Laureate in Literature (2009)
• Nadia Murad Basee Taha — Nobel Peace Laureate (2018)
• Joseph Muscat — Prime Minister of Malta (2013–2020)
• Bujar Nishani — President of Albania (2012–2017)
• Ryoji Noyori — Nobel Prize Laureate in Chemistry (2001)
• Olusegun Obasanjo — President of Nigeria (1976–1979; 1999–2007)
• John O’Keefe — Nobel Prize Laureate in Medicine (2014)
• Djoomart Otorbaev — Prime Minister of Kyrgyzstan (2014–2015)
• Orhan Pamuk — Nobel Prize Laureate in Literature (2006)
• JP Patterson — Prime Minister of Jamaica (1992–2006)
• Edmund S. Phelps — Nobel Prize in Economics (2006)
• William D. Phillips — Nobel Prize Laureate in Physics (1997)
• Christopher A. Pissarides — Nobel Prize in Economics (2010)
• Rosen Plevneliev — President of Bulgaria (2012–2017)
• John C. Polanyi — Nobel Prize Laureate in Chemistry (1986)
• Romano Prodi — Prime Minister of Italy (1996–1998; 2006–2008)
• Stanley B. Prusiner — Nobel Prize Laureate in Medicine (1997)
• Jorge Tuto Quiroga — President of Bolivia (2001–2002)
• Iveta Radičová — Prime Minister of Slovakia (2010–2012)
• Venkatraman Ramakrishnan — Nobel Prize Laureate in Chemistry (2009)
• José Manuel Ramos-Horta — President of Timor-Leste (2007–2012) & Nobel Peace Prize Laureate (1996)
• Charles M. Rice — Nobel Prize Laureate in Medicine (2020)
• Sir Richard J. Roberts — Nobel Prize Laureate in Medicine (1993)
• Mary Robinson — President of Ireland (1990–1997)
• José Luis Rodríguez Zapatero — President of the Government of Spain (2004–2011)
• Petre Roman — Prime Minister of Romania (1989–1991)
• Michael Rosbash — Nobel Prize Laureate in Medicine (2017)
• Juan Manuel Santos — President of Colombia (2010–2018) & Nobel Peace Prize Laureate (2016)
• Kailash Satyarthi — Nobel Peace Prize Laureate (2014)
• Jean-Pierre Sauvage — Nobel Prize Laureate in Chemistry (2016)
• Brian P. Schmidt — Nobel Prize Laureate in Physics (2011)
• Gregg L. Semenza — Nobel Prize Laureate in Medicine (2019)
• Jenny Shipley — Prime Minister of New Zealand (1997–1999)
• Stanislav Shushkevich — President of Belarus (1991–1994)
• Vernon L. Smith — Nobel Prize Laureate in Economics (2002)
• Wole Soyinka — Nobel Prize Laureate in Literature (1986)
• A. Michael Spence — Nobel Prize Laureate in Economics (2001)
• Joseph E. Stiglitz — Nobel Prize Laureate in Economics (2001)
• Sir James Fraser Stoddart — Nobel Prize Laureate in Chemistry (2016)
• Horst L. Stormer — Nobel Prize Laureate in Physics (1998)
• Petar Stoyanov — President of Bulgaria (1997–2002)
• Laimdota Straujuma — Prime Minister of Latvia (2014–2016)
• Alexander Stubb — Prime Minister of Finland (2014–2015)
• Boris Tadić — President of Serbia (2004–2012)
• Kip Stephen Thorne — Nobel Prize Laureate in Physics (2017)
• Susumu Tonegawa — Nobel Prize Laureate in Medicine (1987)
• Martín Torrijos — President of Panama (2004–2009)
• Elbegdorj Tsakhia — President of Mongolia (2009–2017)
• Danilo Türk — President of Slovenia (2007–2012) & President of Club de Madrid
• Archbishop Desmond Tutu — Nobel Peace Prize Laureate (1984)
• Cassam Uteem — President of Mauritius (1992–2002)
• Vaira Vīķe-Freiberga — President of Latvia (1999–2007) & Co-Chair Nizami Ganjavi International Center (NGIC)
• Filip Vujanović — President of Montenegro (2003–2018)
• Lech Wałęsa — Nobel Peace Prize Laureate (1983); President of Poland (1990–1995)
• Arieh Warshel — Nobel Prize Laureate in Chemistry (2013)
• Torsten N. Wiesel — Nobel Prize Laureate in Medicine (1981)
• Jody Williams — Nobel Peace Prize Laureate (1997)
• M. Stanley Whittingham — Nobel Prize Laureate in Chemistry (2019)
• Sir Gregory P. Winter — Nobel Prize Laureate in Chemistry (2018)
• Robert Woodrow Wilson — Nobel Prize Laureate in Physics (1978)
• Kurt Wuthrich — Nobel Prize Laureate in Chemistry (2002)
• Bishop Carlos Filipe Ximenes Belo — Nobel Peace Laureate (1996)
• Malala Yousafzai — Nobel Peace Prize Laureate (2014)
• Muhammad Yunus — Nobel Peace Prize Laureate (2006)
• Viktor Yushchenko — President of Ukraine (2005–2010)
• Valdis Zatlers — President of Latvia (2007–2011)

 

 

Αναδημοσίευση: hellasjournal.com