Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Σάββατο 27 Ιουνίου 2009

Απώλειες και προκλήσεις

Σε σχέση με το κλείσιμο του «Ελεύθερου Τύπου» ενδιαφέρων το άρθρο της Τετάρτης Του Αλεξη Παπαχελα στην «Καθημερινη»
Η είδηση για το κλείσιμο του «Ελεύθερου Τύπου» έφερε τη διεθνή κρίση του Τύπου στη δική μας αυλή. Ο «Ελεύθερος Τύπος», στην αρχική του νέα μορφή, ήταν μια προσέγγιση στο πώς πρέπει να είναι μια μοντέρνα ή μεταμοντέρνα εφημερίδα για να μπορέσει να προσελκύσει τους «πιτσιρικάδες», αλλά και τους 30άρηδες που είναι εθισμένοι στο Διαδίκτυο. Αισθητικά και σχεδιαστικά ήταν μια αξιόλογη προσπάθεια, η οποία όμως απέτυχε, γιατί ενδεχομένως δεν βρήκε ποτέ αυτό που χρειάζεται απαραιτήτως μια εφημερίδα για να μιλάει με τον αναγνώστη: ένα καθαρό στίγμα, μια αίσθηση πως η εφημερίδα διαθέτει μια διακριτή «ψυχή».
Γεγονός είναι πάντως πως οι εφημερίδες απειλούνται διεθνώς, και ενδεχομένως περισσότερο στην Ελλάδα. Από τι; Πρώτα απ’ όλα από την έλλειψη επαγγελματισμού και τον συνδυασμό τεμπελιάς και αλαζονείας, που οδηγεί συχνά σε τραγικά λάθη. Κανείς μας δεν χαίρεται όταν κάποιες εφημερίδες δημοσιεύουν αναλυτικό και ανάγλυφο ρεπορτάζ για συναντήσεις που δεν έγιναν ποτέ. Παρόμοια λάθη δείχνουν πως υπάρχει κάτι πολύ στραβό στο δημοσιογραφικό DNA. Από τέτοιου είδους, όμως, γκάφες πλήττεται όλη η δημοσιογραφία, γιατί δυστυχώς η καχυποψία παίρνει μπάλα όλους. Υπάρχουν πάντοτε, βεβαίως, οι «Ταλιμπάν» της κακοήθους δημοσιογραφίας, που νομίζουν πως φυτεύοντας υποψίες στους αναγνώστες του απέναντι θα κερδίσουν κάτι. Δικαίωμά τους να το βλέπουν έτσι. Το ζήτημα είναι πως πολύ συχνά γνώστες ενός τομέα διαβάζουν ένα σχετικό ρεπορτάζ και αντιλαμβάνονται ότι είναι εξαιρετικά ρηχό, αν όχι ανακριβές. Και έτσι σταματούν να διαβάζουν εφημερίδες. Στην εποχή μας ο «ψαγμένος» αναγνώστης, που είναι και ο μόνος που πιθανόν να μείνει πιστός στις εφημερίδες, ψάχνει για ενημέρωση και ανάλυση από ειδικούς, σε βάθος και με σχετική ακρίβεια.
Δεύτερη απειλή το Διαδίκτυο. Δεν πίστευα ποτέ πως δίπλα στην κούπα με τον καφέ μου το πρωί θα είχα τον φορητό μου υπολογιστή, για να διαβάζω ελληνικές και ξένες εφημερίδες, γιατί θεωρούσα εαυτόν παραδοσιακό «μερακλή» αναγνώστη εφημερίδων. Και όμως! Αντιλαμβάνομαι, συνεπώς, τι συμβαίνει στις νεότερες ηλικίες, αν και κανείς ακόμη δεν έχει βρει τον τρόπο να έχει πραγματικά έσοδα από την εφημερίδα στο Διαδίκτυο.
Οι εφημερίδες, για να επιβιώσουν στο σημερινό περιβάλλον της ενημέρωσης, που λειτουργεί 24 ώρες 365 μέρες τον χρόνο, θα πρέπει να ενισχύσουν την ποιότητά τους, να απευθυνθούν πιο πειστικά στον «γνώστη», να τροφοδοτούν τον αναγνώστη με μεγάλη ταχύτητα όλο το 24ωρο. Αφήνω τα οικονομικά τους, εντόπια και ξένα, στην άκρη γιατί είναι μια άλλη, μεγάλη συζήτηση. Οι εφημερίδες έχουν δύο δρόμους μπροστά τους, να γίνουν οι δεινόσαυροι της νέας εποχής της πληροφορίας ή να προσαρμοστούν, ραγδαία, ίσως και βίαια. Ο δρόμος από εδώ και πέρα θα είναι γεμάτος... απώλειες, αλλά και προκλήσεις.

Τετάρτη 24 Ιουνίου 2009

Λάθη της κ Γιάννας σχετικά με τον «Ελεύθερο Τύπο»

Έπεσα χθες βράδυ σε συζήτηση Ευαγγελάτου με τον «Χέρι χέρι». Χαρακτήρισε το «Ελεύθερο Τύπο» και την «Καθημερινή» σαν τις μοναδικές εφημερίδες που υποστηρίζουν την Νέα Δημοκρατία. Και σαφώς τώρα με το κλείσιμο του πρώτου, χάνει πολύ την δύναμή της επικοινωνιακά η κυβέρνηση.
Αυτό ειναι τεράστιο λάθος γιατί κυβερνητικές εφημερίδες είναι ο «Αδέσμευτος Τύπος» η «Απογευματινή» η «Βραδινή» ο «Ελεύθερος» και «Χώρα»
Αυτές (τωρα μόνο η Καθημερινή») είχαν νεοδημοκρατικούς προσανατολισμούς αλλά δεν έπαυαν και παύουν να βλέπουν πιο σφαιρικά τα πράγματα
Σήμερα η «Απογευματινή» διαμαρτύρεται που χαρακτηρίζουν τον «ΕΤ» ναυαρχίδα της παράταξης, και ο «Ελεύθερος» αναφέρεται σε ΠΑΣΟΚολιτούς φίλους της Γιάννας.
Αυτό ήταν ουσιαστικά η αποτυχία της κ. Αγγελοπούλου και της εταιρίας που σχεδίαζε την προβολή της . Δεν βρήκε τρόπο να κάνει γνωστό ότι ο «Ελεύθερος Τύπος» πλέον ήταν μια σύγχρονη δημοκρατική εφημερίδα.
Μου θυμίζει η ιστορία του «ΕΤ» τοπική μας εφημερίδα που κάποιοι δεν την πέρνουν γιατί «δεν είναι δική μας» και κάποιοι να λένε «ε δε θα την πάρουμε γιατί δική μας είναι ξέρουμε τι θα γράφει». Κι εδώ η διαφορά.
Οι νεοδημοκράτες λέγαν «ΔΕΝ είναι ΠΙΑ δική μας» και οι μη νεοδημοκράτες «κυβερνητικά τα γράφει τι να την πάρουμε»
Και γι αυτό οι επιχειρηματίες όσο πλούσιοι και να ναι δεν κάνουν για τον Τύπο. Ο Τύπος είναι αρρώστια χεριάζετε υπομονή να βγάλεις λεφτά (κάνοντας σωστές κινήσεις ή με λαμογιές) Οι επιχειρηματίες δεν έχουν υπομονή, άσε που έρχονται εκτός χώρου και ακούνε διάφορους παρατρεχάμενους (οι δημοσιογράφοι δεν είναι ο πιο ηθικός κλάδος). Ως να έρθουν οι διάδοχοι τους που πρέπει να «μολυνθούν» απο τον ιο της δημοσιογραφίας (άλλο λάθος του συγκεκριμένου τοπικού επιχειρηματία) και να γίνουν λίγο δημοσιογράφοι ρίχνουν συνέχεια λεφτά στην μαύρη τρύπα.

Τρίτη 23 Ιουνίου 2009

Τελικά ΕΧΟΥΜΕ Ο,ΤΙ ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ

Από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησα να γράφω σκέψεις μου, ήθελα να γράψω και για την κατάσταση που επικρατεί στον Τύπο. Έγραψα πολλές φορές την γνώμη μου για την τηλεοπτική ενημέρωση αλλά για την έντυπη δεν την έγραψα ποτέ. Και φτάσαμε σήμερα που κυκλοφορεί το τελευταίο φύλλο (θα κυκλοφορούσε αν δεν υπηρχε η απεργία) του «Ελεύθερου Τύπου» να αισθάνομαι ότι γράφω επικήδειο.
Πριν από τρία περίπου χρόνια ο «Ελεύθερος Τύπος» πουλήθηκε από το ίδρυμα Βουδούρη στον Θόδωρο και Γιάννα Αγγελοπούλου. Το ανέκδοτο που κυκλοφορούσε τότε ήταν πως ζήτησε απ τον άνδρα της το «Ελεύθερο Τύπο» η κ. Γιάννα αλλά αντί να πάει στο περίπτερο γυρίζοντας να της πάρει εφημερίδα πηγε και την αγόρασε
Έτσι βρήκε τα χρήματα και από μια εφημερίδα τη Νέας Δημοκρατίας έγινε η καλύτερη εφημερίδα που κυκλοφορεί, μαζί με την «Καθημερινή» σήμερα. Μπήκε ο κ. Γιάννης Παπουτσάνης διευθυντής κι έφτιαξε ένα σύγχρονο έντυπο στραμένο στην κοινωνία και με τη δόση της πολιτικής που πρέπει. Κρίθηκε αποτυχημένος, άδικα κατ’ εμέ έφυγε. Η εφημερίδα παρέμεινε στο ίδιο στυλ.
Θα μου πείτε όπως μου λένε πολλοί γνωστοί τις Δευτέρες ή τα Σαββατα που τον διαβάζω, τις άλλες μέρες παίρνω Καθημερινή «Ελευθερο Τύπο παίρνεις; Μια Δεξιά εφημερίδα;» Ναι μια Δεξιά εφημερίδα. Με λίγη πολιτική όμως. Και ξέρω περίπου τι ιδέες είναι αυτές που θα έχει ο κ. Πασαλάρης ο κ. Κοτρώτσος ή ο κ. Λακόπουλος.
Και μιλάω εγώ που το καλοκαίρι του 1988 την πάτησα διαβάζοντας το «Εθνος» που ήταν φιλοπασοκικό. Όμως ξαφνικά άρχισε να κατηγορεί τον τότε πρωθυπουργο Ανδρέα Παπανδρέου. Οταν κατάλαβα τι παίζεται ορκίστηκα να μη το ξανααγοράσω, κι όσες φορες το αγόρασα από τότε κράτησα ότι με ενδιέφερε, Εθνοσπόρ συνήθως και το υπόλοιπο το ξεχνούσα εκεί που έπεινα το καφεδάκι μου. Τώρα βέβαια το Εθνος είναι πστό στο ΠΑΣΟΚ αλλά με τον Σημίτη και μετά μετακινήθικε το ΠΑΣΟΚ δεξιά
Ειδα και την «Ελευθεροτυπία» έτσι εκεί που «στήριζε την Αλλαγή, έλεγχε την εξουσία» άρχισε να «στηρίζει τη Κάθαρση να ελέγχει την εξουσία». Αλλα αυτή την ξαναπήρα μια που στις 17 του Νοέμβρη, νομίζω, του 1994 ζήτησε συγγνώμη με δισέλιδο κείμενο. Αυτή την αγόραζα μέχρι που πέθανε ο Κίτσος Τεγόπουλος έφυγε ο Σεραφείμ Φυντανίδης κι άρχισε να Τσιρίζει επικίνδυνα.
Με «Τα Νέα» ποτέ δεν ασχολήθικα μια που με επηρέασε πολύ ο κ. Δημήτρης Κολλάτος και η ζωή του κ. Χρήστου Λαμπράκη.
Όσο για την τιμή ήταν οι πρώτες που ανεβαίναν. Για τις προσφορές; Που κατέστρεψαν τον Εντυπο λόγο; Κουλτουρέ η «Ελευθεροτυπία» εμπορικά το «Εθνος» εμπορικά τα πιο πολλα «Τα Νέα».
Οι μόνοι που έχουν ισοροπίσει τα πράγματα είναι ο «Τύπος» και η «Καθημερινή».

Δευτέρα 22 Ιουνίου 2009

Γιώργος Παπανδρέου: «Θέλω κι εγωωωωωωω»

Θα προκαλέσει λέει σε συνέντευξή του στο χθεσινό «Πρώτο Θέμα», τον Μάρτιο ο κ Γιώργος Παπανδρέου εκλογές. Με αφορμή την εκλογή του προέδρου Δημοκρατίας.
Όχι ότι διαφωνεί με το πρόσωπο του κ. Παπούλια, πως θα μπορούσε άλλωστε, αλλά για να «σωθεί η Ελλάδα» όπως υπονοεί.
Βασικά μ’ όλα αυτά ενισχύει τα επιχειρήματα των οπαδών τη Νέας Δημοκρατίας, κι άλλων μη οπαδών το ΠΑΣΟΚ, που λένε πως βαρεθήκαν να βλέπουν οι αρχιΠΑΣΟΚοι να έχουν άλλοι την κουτάλα 5 χρόνια τώρα. Θέλουν να φάνε κι αυτοί πάλι. Σκέφτονται λέει δεν είναι δυνατόν να γυρίζουν εκατομμύρια Ευρώ σαν μίζες και να αναφερόμαστε σ’ άλλους. Αυτοί δεν ξέρουν να τρώνε. Τους πιάνουν. Εμείς με μια δήλωση του γνωστού Σημίτη τους ταπώναμε. «Όποιος έχει στοιχεία στον εισαγγελέα».
Και τώρα να συζητάμε έναν ολόκληρο χρόνο για σκάνδαλα; Ας μην υπάρχουν στοιχεία. Όχι ότι έγινε τίποτε αλλά έγινε σκατά η πολιτική μας ζωή Να μη γράψω τίποτε άλλο γιατί θα αδικήσω τους οίκους ανοχής
Άσε το άλλο ασχολείται άδικα μες τον ανώτερο πολιτειακό άρχοντα. Γιατί εκτός ότι είναι ο πρώτος που προέρχεται από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ και είναι αρκετά καλός, φυσικά σαν τον Κωστή Στεφανόπουλο θα περάσουν δεκαετίες να βρεθεί.η συμπεριφορά του προέδρου του κ Παπανδρέου θυμίζει δεκάχρονο.
«Δεν σε παίζω Κάρολε. Θέλω να είμαι εγώ αρχηγός κι όχι άλλο παιδάκι. Ο Κωστακης ήταν 5 μέρες (χρόνια) θελω κι εγώ κι εγώ κι εγω»
Ας σοβαρευτείτε κ Παπανδρέου ή ας τον μαζέψει κάποιος νοήμων

Πέμπτη 18 Ιουνίου 2009

Η Σέχτα επαναστατών υπηρετεί το σύστημα

Τελικά είναι απίστευτο. Χθες έγραφα δεν πα να λέει ό,τι θέλει ο κ. Γιάννης Μανώλης εμάς δε μας ενδιαφέρει και γιατί να το συζητάμε.
Σκεφτόμουν να γράψω σήμερα για το που διαφωνώ. Να επιστρέψουμε σε άλλες εποχές, του 1989 κλπ.
Αλλά αυτά άλλη φορά.
Τσουπ άλλαξε την ατζέντα της ημέρας η Σέχτα επαναστατών.
Δολοφόνησε εν ψυχρώ έναν 40χρονο που δεν έκανε τίποτε ουσιαστικά. Φύλαγε λέει μάρτυρα για δίκη του ΕΛΑ. Και μάλιστα μια γυναίκα που δεν ήθελε την φύλαξη.
Δεν ξέρω τα παπαρολογικά δελτία ειδήσεων πόσο ασχολήθηκαν γιατί ως συνήθως δεν τα είδα. Αλλά νομίζω πολύ.
Ακόμη μια φορά προσπαθεί η Σέχτα να μας αποπροσανατολίσει με αίμα. Και μάλιστα σκοτώνοντας άνθρωπο που υπηρετεί το σύστημα από τς πιο χαμηλά πόστα. Αν ήταν κανένας μεγαλοκεφαλαιοκράτης ίσως σκεφτόμουν διαφορετικά.
Αν τελικά δεν το κάνει επίτηδες, να αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη καταφέρνει μια χαρά να υπηρετεί το σύστημα δείχνοντας αλλού από τα προβλήματα του κοσμάκη

Τετάρτη 17 Ιουνίου 2009

Το αποπροσανατολιστικό θέμα Μανώλη

Βρήκαμε θέμα τώρα. Πάνε βλέπεις όλα καλά σ’ όλους τους τομείς και βρήκαμε τις δηλώσεις του κ. Μανώλη να ασχολούνται οι παπαρολογούντες στην τηλεόραση.
Και τι είπε; Να γίνει η ΝΔ και το ΛΑΟΣ ουσιαστικά ένα κόμμα. Και; Ποιος είναι ο κ Μανώλης; Γιατί τον κάνουν κυρίαρχο της ειδησεογραφίας;
Δεν έχουμε δημοκρατία; Δεν λέει ο καθένας μας ο,τι θέλει;
Έχει τις ιδέες του ίσως τα επιχειρήματά του. Να κρίνουν αν έχει δίκιο ή άδικο (κατ’ εμέ δεν μιλάει σωστά). Αλλά γιατί τον έχουν διαφωνούντα; Μήπως να αποπροσανατολιστούμε από προβλήματά μας; Μήπως να κοιτάμε στο εσωτερικό την ΝΔ και να μη βλέπουμε την οικονομία τις φωτιές και τα τόσα προβλήματα;
Και αυτό που με προβληματίζει είναι πως δεν τον δείχνουν μόνο τα μπλε παπαγαλάκια αλλά και των άλλων χρωμάτων και τα πράσινα και τα ροζ.
Ας λέει ότι θέλει ο κάθε κ. Μανώλης, Ψωμιάδης και συν αυτώ. Αλλα είναι τα προβλήματά μας ως Έλληνες. Δεν μπορούν να μας αποπροσανατολίσουν με άδειες τσέπες και σκυμένα κεφάλια. Και, όσο και αν, θέλουμε δεν μπορούμε να δούμε άλλα πράγματα

Σάββατο 13 Ιουνίου 2009

Ποιες «καθαρές απαντήσεις»;

Το πρωτοσέλιδο άρθρο του κ. Πάσχου Μανδραβέλη της χθεσινής (Παρασκευή 11-6 της «Καθημερινής». Με προβλημάτισε αν και δεν μπορώ να πω ότι συμφωνώ απόλυτα.. Πάντως είναι βάση προβληματισμού σε σχέση με τον λαϊκισμό.

* * *

Το μειονέκτημα του λαϊκισμού (αριστερού και δεξιού) είναι ότι δεν έχει ποτέ λύσεις για τα προβλήματα. Το πλεονέκτημά του είναι ότι πάντα βρίσκει κάποιον ένοχο γι’ αυτά. Πότε φταίνε οι κεφαλαιοκράτες, άλλοτε οι Εβραίοι, πότε οι μετανάστες, άλλοτε οι πολιτικοί και συνηθέστερα όλοι μαζί. Είναι ομολογουμένως μια πρακτική εκλογικά αποδοτική, αλλά ταυτοχρόνως ταχυδακτυλουργική: Δείχνοντας τον «ένοχο» αποσπάς τον θεατή από το πρόβλημα κι εμφανίζεσαι με μια «καθαρή απάντηση», τέτοια που τα σοβαρά κόμματα δεν μπορούν να δώσουν επειδή οφείλουν να σταθμίσουν πολλούς και για τη μεγάλη μάζα των ψηφοφόρων ανεξήγητους παράγοντες.
Το πρόβλημα όμως είναι πως οι «καθαρές απαντήσεις» δεν είναι ποτέ ουδέτερες. Είναι πάντα οι λάθος λύσεις. Διογκώνουν, αντί να λύνουν τα προβλήματα. Ο Τζορτζ Μπους, για παράδειγμα, είχε μια «γάργαρη απάντηση» σχετικά με τον πόλεμο στο Ιράκ: «Oσοι δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας». Ηταν κάτι που καταλάβαινε και ο τελευταίος ψηφοφόρος της Νεμπράσκα και γι’ αυτό οι Δημοκρατικοί έχασαν δύο φορές. Αντιθέτως, ένας σοβαρός πολιτικός θα έπρεπε να εξηγήσει (στα δύο λεπτά που του δίνει ο τηλεοπτικός «διάλογος») τη συνθετότητα της διεθνούς πολιτικής, τις λεπτές ισορροπίες στα Ηνωμένα Εθνη, τις σχέσεις με την Ευρώπη, την οργή του μουσουλμανικού κόσμου κ.λπ. Το προσπάθησε ο δύστυχος Τζον Κέρι, αλλά στο Κάνσας ήθελαν μια «καθαρή απάντηση» χωρίς διεθνοπολιτικές φιοριτούρες. Ετσι ο Μπους εμφανίστηκε «αποφασιστικός» και ο αντίπαλός του «μικρόνους, αναποφάσιστος και δυσνόητος». Το αποτέλεσμα; Η «καθαρή απάντηση» του Τζορτζ Μπους κέρδισε εκλογές και χαντάκωσε τις ΗΠΑ.
Υπάρχει μια βαθιά αντινομία στην εξέλιξη της δημοκρατίας, την οποία παλιότερα ονομάσαμε «το δημοκρατικό παράδοξο». Το αίτημα για περισσότερη δημοκρατία σημαίνει αύξηση της πολυπλοκότητας στη διαδικασία λήψης αποφάσεων. Είναι εύκολο να αποφασίζει ο ελέω Θεού μονάρχης και δυσκολότερο μια κυβέρνηση που λογοδοτεί στο Κοινοβούλιο και ελέγχεται από τη δικαστική εξουσία. Υπάρχει μικρότερη πολυπλοκότητα στη διακυβέρνηση των αρχών του περασμένου αιώνα και πολύ μεγαλύτερη σήμερα που υπάρχουν ανεξάρτητες αρχές, πληθώρα Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, ομάδες πίεσης, Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, Ευρωπαϊκή Eνωση κ.λπ. Αυτό που ονομάστηκε «βάθεμα και πλάτεμα της Δημοκρατίας» απαιτεί όλο και περισσότερους παίκτες στη διαδικασία, αλλά –φευ– όλο και μεγαλύτερη πολυπλοκότητα.
Εκεί, όμως, βρίσκεται η αχίλλειος πτέρνα του συστήματος. Οσο πιο δημοκρατικό γίνεται τόσο περισσότερη πολυπλοκότητα αποκτά. Οσο, όμως, μεγαλώνει η πολυπλοκότητα, τόσο πιο ελκυστικός γίνεται ο απλοποιητικός λαϊκισμός. Εκεί αρχίζει η διάβρωση της δημοκρατίας, διότι ανάμεσα στις «αναποτελεσματικές φιοριτούρες» που δεν καταλαβαίνει ο κάτοικος του Κάνσας είναι το Σύνταγμα, οι θεσμοί, τα δικαιώματα. Κάπως έτσι δεν έφτασαν στο άγος του Γκουαντάναμο στις ΗΠΑ;

Παρασκευή 12 Ιουνίου 2009

Οι μετανάστες...

Μετά τις εκλογές, μετά το μεγάλο ποσοστό του ΛΑΟΣ, γίνεται θέμα με τους Λαθρομετανάστες.
Υπερευαίσθητοι ανεξουσίαστες από την μια μεριά φοβικοί Χρυσαυγίτες απο την άλλη είναι οι Έλληνες μονομάχοι.
Αλήθεια αν τους κριτικάρει κάποιος, και συμπεριφορά και το γεγονός ότι είναι πολλοί κι σε τελείως ανοργάνωτα μέρη, σε εντάσσουν εύκολα στην μια πλευρά, την δεξιά.
Κι εγώ πάντα έλεγα μα τι μας πειράζουν οι άνθρωποι; Λίγο να τους προσφέρουμε τρόπο και χώρους να ζουν ανθρώπινα γιατί να μην είναι στην χώρα μας;
Ώσπου μίλησα με φίλο που βρέθηκε στην Αθήνα και ήπιε καφεδάκι με φίλη του στην πλατεία Βάθης. «Αισθάνθηκα λέει σαν να ήμουν ξένος στην χώρα μου.
Ε και τι πειράζει σκέφτηκα. Όμως με την παρακίνηση του σκέφτηκα, μια που δεν μένω και στην άκρη της πόλης, να γυρνώ στην πλατεία και να ακούω διάφορες γλώσσες και να υπάρχουν ένα σωρό βρωμιές.
Και φυσικά αν είναι ανοργάνωτοι θα υπάρχει διακίνηση ναρκωτικών, βια και διάφορα τέτοιες καταστάσεις.
Γιατί να μην είναι σε κάποιο σημείο υποδοχής και να φιλοξενούνται; Ως πότε όμως;
Αν τους δέσουμε άσυλο τι θα γίνει; Μια μικρή χώρα είμαστε. Άλλωστε ο προορισμός τους είναι οι σύμμαχοι και συνέταιροι μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Κι αυτοί φυσικά δεν τους θέλουν.
Να πάμε να ζητήσουμε χρήματα για φύλαξη των συνόρων της Ευρωπαϊκής Ενωσης γιατί πλέον δεν φυλάμε μόνο τα σύνορά μας αλλά όλης της Ευρώπης. Αν δεν το κάνουν κι επειδή εμείς δεν θα γίνουμε οι φασίστες της Ευρώπης, να σκοτώνουμε και να πνίγουμε αβοήθητους ανθρώπους θα τους δίνουμε όλους άσυλο και να τους επιτρέπουμε να πάνε όπου θέλουν. Και να ‘στε σίγουροι πολλοί λίγοι έχουν στόχο να μείνουν στην χώρα μας.

Πέμπτη 11 Ιουνίου 2009

Αγοράστε Ελληνικά από το εξωτερικό

Είδα στα τέλη της περασμένης βδομάδας κάποιον (δυστυχώς δεν συγκράτησα όνομα του) που εισάγει από χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης Ελληνικά προϊόντα και τελικά τα πουλάει πιο φθηνά στην αγορά της Θεσσαλονίκης. Απόρησαν οι παρουσιαστές και αναρωτήθηκαν πως συμφέρει αυτό.
Κι εμένα μου φάνηκε παράξενο αν και ήξερα την διαφορά τιμής στην Ελλάδα με το εξωτερικό.
Την Τρίτη το ίδιο θέμα είχε και ο ΑΝΤ1. Τις ίδιες, λογικές απορίες, είχαν και οι οικοδεσπότες του «Καλημέρα Ελλάδα»
Δηλαδή και επιπλέον μεταφορικά που υπάρχουν και πιο φθηνά τελικά;
Χθες υπήρχε συνέχεια. Επικοινώνησε λέει με τον έμπορο ο γραμματέας του υπουργείου ανάπτυξης και συζητήσαν για το τι φταίει και είναι τέτοια η Ελληνική αγορά.
Μόλις το άκουσα αφού ξεφύσησα που δεν έβαλε κανένα πρόστιμο επειδή καταπατά τους κανόνες του ανταγωνισμού απόρησα που κάποιος υπεύθυνος δεν φαντάζεται το πόσο μας κλέβουν οι μεσάζοντες.
Γι’ αυτό οι επιτήδειοι στην Ελλάδα δένουν και λύνουν. Γιατί οι πολιτικοί μας είναι θεατές. Το πρόβλημα το αντιμετωπίζουν σχολιάζοντας το και συζητώντας. Δεν θα μπορούσε να πιάσει τον μεσάζοντα του τάδε προϊόντος και να τον τιμωρήσει για Ληστεία των καταναλωτών;
Βέβαια υπάρχει και η κλεψιά του παραγωγού αλλά αν μειωθούν οι τιμές στο ράφι θα γίνει το πρώτο βήμα από το ένα μέρος και από το άλλο δε θα ξοδεύει τόσα πολλά να αγοράζει τα προϊόντα που δεν βγάζει ως καταναλωτής.

Τετάρτη 10 Ιουνίου 2009

Αποχή και επανίδρυση...

Ενδιαφέρουσα άποψη του κ. Θάνου Oικονομόπουλου από την, εκτάκτως Δευτεριάτικη Καθημερινή Φυσικά και θα το κάνουν, αλλά θα είναι αυθαίρετο σε πολύ μεγάλο βαθμό. Για τις «λάιφ-στυλίστικες» τηλεοπτικές εκπομπές, τα ανούσια και ανόητα «πρωινάδικα», τα κατά αισχρό τρόπο λαϊκίζοντα «πανηγυριώτικα» και «καταγγελτικά» προσωπικά τηλεοπτικά προγράμματα υψηλής τηλεθέασης διαφόρων σαλτιμπάγκων της «σόου μπιζ» που κανακεύουν το φανατικό κοινό τους όχι μόνο (μακάρι να ’ταν μόνο αυτό!) του αναπαράγουν αυτό που ήδη πιστεύει, αλλά το καθοδηγούν και... στο τι πρέπει να πιστεύει, μιλάμε. Θα «δικαιωθούν» από το υψηλό ποσοστό αποχής στις ευρωεκλογές, αφού όλο αυτό το «σύστημα» την προπαγάνδιζε με διάφορα «επιχειρήματα», θα «πανηγυρίσουν» επειδή είχαν προβλέψει σωστά τη στάση του κόσμου, θα θελήσουν να δρέψουν τις δάφνες της επιτυχίας τους να «πιάνουν τον σφυγμό» της κοινής γνώμης. Αυθαίρετα, βεβαίως, λαϊκίστικα, εξυπναδίστικα, «μοδάτα»...
Η αποχή ήταν πράγματι μεγάλη, η μεγαλύτερη από κάθε άλλη εκλογική αναμέτρηση. Και αναμφισβήτητα, σε κάποιο βαθμό προήλθε από μια μερίδα «απολιτίκ» ατόμων, εκείνων που... σαν έτοιμοι από καιρό περίμεναν και την τυπική «κάλυψη» της απολιτικής τους διάθεσης από τους διάφορους τηλεχαζιοβόλους (που δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην και ακίνδυνους...) που «πότισαν» την αφοριστική και άκρως επικίνδυνη «άποψη» που λέει πως «μωρέ όλοι τους τα ίδια χάλια είναι!», για να νιώσουν και «δυνατοί» με την επιλογή τους να σνομπάρουν την εκλογική διαδικασία. Αυτό, όμως, σε καμιά περίπτωση δεν σημαίνει πως η αποχή δεν μπορεί να συνιστά και συνειδητή πολιτική πράξη, αμφιλεγόμενης ίσως αξίας, ως «παθητική» στάση, αλλά πάντως πολιτική. Που στέλνει μήνυμα, όχι χλευασμού και χαβαλέ, αλλά αποδοκιμασίας συγκεκριμένου πολιτικού κόμματος, που «συνηθίζαμε» να ψηφίζουμε, καθώς επίσης και εναντίον συνολικά του «συστήματος» και των όρων λειτουργίας του.
Πράγματι αυξήθηκε η αποχή – ιδίως αν σκεφθεί κανείς πως το ποσοστό της καταγράφεται σε ένα εκλογικό σώμα, ένα λαό, με πολύ έντονες σχέσεις με την πολιτική, κάθε άλλο παρά «αδιάφορο» για τα κοινά. Σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει σε ευρωπαϊκό –αλλά όχι μόνο– επίπεδο, όπου το ποσοστό συμμετοχής είναι σε κάθε εκλογική αναμέτρηση περίπου υποτυπώδες – χωρίς εν τούτοις να υπάρχει καν σκέψη «αμφισβήτησης» ή... βολικής ερμηνείας του τελικού εκλογικού αποτελέσματος από τα κόμματα (ιδίως τα «εξουσίας»), όπως παραπλανητικά και εκ του... κομματικού πονηρού επιχειρήθηκε στην περίπτωσή μας, ιδίως από την κυβερνώσα Ν.Δ., που αυθαίρετα έκρινε πως... η συντριπτική πλειοψηφία όσων απείχαν ήταν «δικοί της ψηφοφόροι» που με το να μην προσέλθουν στην κάλπη θέλησαν να της στείλουν ένα «μήνυμα», χωρίς όμως και να την «τιμωρήσουν» θετικά, επιλέγοντας να ψηφίσουν κάποιο άλλο κόμμα. «Επιχείρημα», που οδήγησε τον (πολιτικά έμπειρο, κατά τα άλλα...) κ. Ευάγγελο Μεϊμαράκη να μιλήσει χθες περί... «ψήφου ανοχής» που έδωσαν στη Ν.Δ. όσων οπαδών της... δεν προσήλθαν καν στην κάλπη! Αστεία πράγματα, της αμηχανίας και της θλίψης...
Αυξήθηκε η αποχή για πολλούς λόγους, που όντως πρέπει να προβληματίσουν το πολιτικό σύστημα. Αλλά, πρώτα απ’ όλα δεν θα ’πρεπε ως κράτος να γνωρίζουμε ποιο επιτέλους είναι το... ακριβές, το πραγματικό ποσοστό της αποχής και όχι το τυπικά «στατιστικό»; Είναι δυνατόν να πιστέψει κανείς πως η Ελλάδα των 11 εκατομμυρίων πολιτών, σύμφωνα με την πιο πρόσφατη απογραφή, έχει... εγγεγραμμένους στους εκλογικούς καταλόγους 9.996.000 ψηφοφόρους; Κοινό μυστικό και κοινή παραδοχή όλων των τελευταίων κυβερνήσεων, πως στους εκλογικούς καταλόγους δεν έχει γίνει επί πολλά χρόνια ένα πραγματικό ξεκαθάρισμα, να φύγουν οι διπλοεγγεγραμμένοι, οι... πεθαμένοι, οι μονίμως κατοικούντες στο εξωτερικό, με αποτέλεσμα να εμφανίζουμε ένα εξόχως διογκωμένο εκλογικό σώμα. Κοινό μυστικό και παραδοχή – κοινή και χαρακτηριστική η αδιαφορία, άσχετα με το κόμμα που κυβερνάει, να κινητοποιήσει τον κρατικό μηχανισμό προς την κατεύθυνση του εκσυγχρονισμού των εκλογικών καταλόγων.
Το ’καναν (και το κάνουν, σε κάποιο βαθμό...) τα αριστερά κόμματα, που... διατηρούσαν στους κομματικούς καταλόγους ακόμη και τους... διαγραμμένους από την ηγεσία, αλλά και τους οικεία βουλήσει αποχωρήσαντες. Για να εμφανίζουν «δύναμη» βάσης. Το σύγχρονο κράτος, ποιο «συμφέρον» έχει να εμφανίζει πλασματικό, διογκωμένο εκλογικό σώμα; Για να... διατηρούν «ευαίσθητες» περιοχές τον αναλογούντα αριθμό εδρών που προκύπτει από το πλήθος των εγγεγραμμένων; Για να εισπράττουν επιδοτήσεις Δήμοι και Κοινότητες, πάλι με βάση τους «εγγεγραμμένους» στους εκλογικούς καταλόγους τους; Μπορεί – αλλά είναι κωμικό...
Να τελειώνει, επιτέλους, αυτός ο αναχρονισμός, η έμπρακτη απόδειξη της ολιγωρίας και της... μακάριας ανικανότητας του κράτους. Είπαμε (είπανε οι υπεύθυνοι δηλαδή...) πως είναι αργός ο ρυθμός αντίδρασης της διοικητικής μηχανής και πολλές οι «διοικητικές αρρυθμίες» – αλλά άντε αυτό να ισχύει για καθυστερήσεις... 5 ημερών προκειμένου να φθάσει ένα «κατεπείγον – άκρως απόρρητο» τηλεγράφημα από το ένα υπουργείο στο άλλο! Τόσα χρόνια για να... μάθουμε πόσοι είμαστε οι ψηφοφόροι, προκλητικό δεν είναι; Και δη για ένα κράτος μόλις προσφάτως... «επανιδρυθέν»;

Δευτέρα 8 Ιουνίου 2009

Ευρωεκλογές με πολλά μηνύματα ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ

Ως Ευρωπαίοι ψηφίζαμε χθες (Κυριακή 7-6). Αν και ο μισός (που φαινόταν εγγεγραμμένος) πληθυσμός που είχε δικαίωμα και υποχρέωση ψήφου προτίμησε τις παραλίες, ήταν βλέπεται και το τριήμερο είχαμε αποτελέσματα με μηνύματα με πολλούς αποδέκτες. Ας δούμε όμως τα αποτελέσματα. Σχεδόν τα τελικά. 99,99% των τμημάτων.
ΠΑΣΟΚ: 36,65% ΝΔ:32,29 ΚΚΕ: 8,35 ΛΑΟΣ: 7,15 ΣΥΡΙΖΑ: 4,70 Πράσινοι: 3,49 με αποχή 47,37
Να δούμε τα μηνύματα θα πρέπει να δούμε και τα αποτελέσματα στις προηγούμενες Ευρωεκλογές αλλά και στην προηγούμενη αναμέτρηση, στις εθνικές εκλογές του Σεπτέμβρη του 2007.
Στις Ευρωεκλογές του 2004 είχαμε ΠΑΣΟΚ: 34,03% ΝΔ:43,01 ΚΚΕ: 9,48 ΛΑΟΣ: 4,12 Συνασπισμός: 4,16 με αποχή 36,78 . Ενώ στις εθνικές εκλογές του 2007 ΠΑΣΟΚ: 38,10% ΝΔ:41,84 ΚΚΕ: 8,15 ΛΑΟΣ: 3,80 ΣΥΡΙΖΑ: 5,04 με αποχή 25,85
Τώρα οι παρατηρήσεις μου, που εμπεριέχουν κατά την γνώμη μου μηνύματα.
Πρώτον που το τονίζουν όλοι. Η αποχή είναι τεράστια. Τους έχει και βαρεθεί ο κόσμος και κατάλαβαν ότι δεν βγάζουν κάτι συμμετέχοντας σ αυτό το επίσημο γκάλοπ.
Σε σχέση με τις προηγούμενες χρονικά εκλογές, το ΠΑΣΟΚ έχασε. Απλά η ΝΔ έχασε πιο πολλούς ψήφους. Τώρα γιατί πανηγυρίζουν; Μάλλον για τα μάτια του κόσμου.
Η ΝΔ όπως ήταν επόμενο έχασε. Κυβέρνησε σε μια εποχή κρίσης βέβαια αλλά δεν έκανε τίποτε να μας δείξει ότι είναι διαφορετική από το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ. Σκάνδαλα αυτοί σκάνδαλα και η ΝΔ. Απλά, όπως λένε μερικοί οπαδοί του ΠΑΣΟΚ σε στιγμές αυτοκριτικής αυτοί τουλάχιστον ήξεραν να τα κρύβουν.
Το ΚΚΕ πήρε ότι σχεδόν στις Εθνικές εκλογές κι αυτό μάλλον είναι καλό μια που δεν το ψηφίσαν άνθρωποι μόνο και μόνο για διαμαρτυρία.
Οι Πράσινοι πήραν ένα καλό ποσοστό και μάλλον δε θα το κρατήσουν αν ο κ. Τρεμόπουλος ακολουθήσει την ίδια πολιτική που κάνει στον δήμο Θεσσαλονίκης στα εθνικά μας θέματα.
Οι ψήφοι που πήρε το ΛΑΟΣ είναι παραδοσιακοί «δεξιοί» της ΝΔ αλλά και από το ΠΑΣΟΚ όταν χαλάρωσε τα Ρατσιστικά και τα Εθνικά σύνδρομα.
Ο Σύριζα κατά την άποψη μου πλήρωσε το ότι θέλει να είναι με όλους. Σε κάθε διαμαρτυρία μπροστά. Κάθε αντίδραση μπροστά. Ελάτε όλοι με μας. Και με τα παιδιά με τις κουκούλες. Και με τους μετανάστες και με τους αποκλεισμένους. Όμως και με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δηλαδή με του Καπιταλιστές και τους Τραπεζίτες,
Ελπίζω, για το καλό τους να πήραν ΟΛΟΙ τα μηνύματα που τους έστειλε ο ΣΟΦΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ

Σάββατο 6 Ιουνίου 2009

Πέντε χρόνια παρά έξι μέρες πριν από αύριο

Ευρωεκλογές στην Ελλάδα αύριο. Ημέρα που μου ξύπνησε θύμισες από πράγματα που μου διηγήθηκε ο άνθρωπος μου.
Ήταν ένα σχεδόν χρόνο μετά το σοβαρό ατύχημα του. 13 του Ιούνη του 2004. Το εν λόγω ατύχημα έγινε στις 17 του Ιούλη του 2003.
Είχαμε ως κράτος απαλλαγεί τον Μάρτιο από τον Σημίτη. Οι κοινοβουλευτικές εκλογές ήταν κοντά στο ατύχημα, γι’ αυτό και δεν ψήφισε τον μικρό (Γιώργο Παπανδρέου) στον οποίο φόρτωσε το κόμμα ο εν λόγω γενναίος άνθρωπος για να χάσει.
Μέσα σε τρεις μήνες είχαμε και τις ευρωεκλογές. Πήγε λοιπόν νωρίς το μεσημέρι, που δεν είχε πολύ κόσμο, να ψηφίσει.
Τον συνόδεψε ο πατέρας του ως μέσα το προαύλιο του Δημοτικού σχολείου που λειτουργούσε ως εκλογικό κέντρο. Με το που σταματά εκεί αμέσως βγαίνει ο κλητήρας της πρώην κοινότητας και νυν δημοτικού διαμερίσματος ο Τάκης να τον υποδεχθεί.
«Εεε Γιώργο τι έπαθες γμτ; Να πάρει η ευχή. Που πας; Να ψηφίσεις; Θα φέρω εγω την κάλπη.» ΄Έκανε και σχόλια για το Euro που μόλις είχε ξεκινήσει με τη νίκη μας κατά της Πορτογαλίας.
Μετά από 5 λεπτά γύρισε με την δικαστική αντιπρόσωπο, τον φάκελο και μια δεσμίδα ψηφοδέλτια.
Ενώ ήξερε το τι θα ψηφίσει, Ο Γιώργος είναι γνωστός στην κοινωνία του χωριού, εξαφανίστηκε. Σημείωση ήταν τελείως αντίθετος και κομματικά όπως και οπαδικά (σε όλα τα αθλήματα) με τον Γιώργο.
Όμως παρ’ όλα αυτά η αγάπη για το ποδόσφαιρο τους έκανε φίλους, Για το ποδόσφαιρο και την ποδοσφαιρική ομάδα του χωριού, τη Νίκη, που ήταν πρόεδρος ο Τάκης και διαλύθηκε μετά ένα χρόνο.
Όμως ιστορίες σε σχέση με την ομάδα και γενικά το ποδόσφαιρο θα διηγηθώ με άλλες ευκαιρίες.
Δυστυχώς τον Τάκη δεν τον ξανάδε.
Πέθανε τον επόμενο Φλεβάρη. Και λίγο μετά διαλύθηκε η ποδοσφαιρική ομάδα που απο το 1973 ήταν στην δεύτερη τοπική κατηγορία, με μερικές εξαιρέσεις προς τα κάτω τις χρονιές που δεν ήταν πρόεδρος. Και μια προς τα πάνω. Μαντέψτε με πιον πρόεδρο.
Γλυκιές αναμνήσεις έχει πάντα ο Γιώργος από τον συγκεκριμένο άνθρωπο, που η μέρα του τα θύμισε και μου διηγήθηκε την τελευταία τους συνάντηση.
Με τη σειρά μου τα μοιράζομαι με σας σαν απόδειξη ότι τόσο τα κόμματα όσο και το ποδόσφαιρο δεν δηλητηριάζουν τις σχέσεις των ανθρώπων. Αρκεί να υπάρχει σεβασμός

Παρασκευή 5 Ιουνίου 2009

Το σκάνδαλο του σκανδάλου Siemens

Απο την χθεσινή "Καθημερινή" (της Πέμπτης)και πάλι. Η ενδιαφέρουσα άποψη Του κ. Σταυρου Λυγερου

* * *

Οι θεσμοί έχουν επανειλημμένως ταλαιπωρηθεί, αλλά αυτή τη φορά έσπασαν όλα τα ρεκόρ. Οταν από τη Γερμανία μάθαμε το σκάνδαλο Siemens, η Δικαιοσύνη καθυστέρησε προκλητικά. Προσφάτως, οι κ. Χριστοφοράκος και Καραβέλας διέφυγαν, λόγω διαδοχικών παραλείψεων του ανακριτή. Ο κ. Ζαγοριανός όχι μόνο δεν υπέστη πειθαρχικό έλεγχο, αλλά και συνεχίζει να ενεργεί κατά τρόπο που εκθέτει το λειτούργημά του. Υπενθυμίζουμε ότι αρνήθηκε να παραδώσει τη δικογραφία στους κατηγορούμενους παρά το βούλευμα του Συμβουλίου, αρνήθηκε να διακόψει την ανάκριση μέχρι να εξετασθεί η αίτηση εξαίρεσής του, προφυλάκισε χωρίς να ολοκληρωθούν οι τυπικές απολογίες, που έγιναν χωρίς την παρουσία συνηγόρου, και διέταξε την προφυλάκιση της θυγατέρας του κ. Καραβέλα.
Το γεγονός ότι ο κυβερνητικός εκπρόσωπος μίλησε χθες το μεσημέρι για τον «προφυλακισμένο» κ. Σκαρπέλη, πριν αυτός απολογηθεί, ενισχύει τις υποψίες ότι υπάρχει «πολιτική ουρά». Το ίδιο και η εκ των υστέρων ενημέρωση της Δικαιοσύνης από το υπουργείο Εξωτερικών για το τηλεγράφημα του πρέσβη μας στο Μοντεβιδέο. Η κ. Μπακογιάννη μίλησε για ολιγωρία διπλωματών. Το τηλεγράφημα, όμως, βρισκόταν από το Σάββατο το απόγευμα στο γραφείο της, στα γραφεία των τριών υφυπουργών, του γενικού γραμματέα, καθώς και (για ενημέρωση) στα γραφεία του πρωθυπουργού και του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ο κ. Αγαθοκλής, που ερεύνησε την υπόθεση, πετάει την μπάλα στην κερκίδα και η Ενωση Διπλωματικών Υπαλλήλων, που αντέδρασε έντονα, δέχεται ασφυκτικές πιέσεις.
Ακόμα κι αν αποδεχθούμε ότι λόγω Σαββατοκύριακου η πολιτική ηγεσία δεν ενημερώθηκε, είναι αποδεδειγμένο ότι ενημερώθηκε τη Δευτέρα το πρωί. Υπήρχε, δηλαδή, όλος ο χρόνος για να ειδοποιηθεί ο υπουργός Δικαιοσύνης και να εμποδισθεί η διαφυγή του κ. Καραβέλα. Αυτό, όμως, δεν έγινε. Συνειδητή παράλειψη ή εγκληματική αμέλεια; Και στη μία και στην άλλη περίπτωση, δεν αρκεί η ανάληψη της –χωρίς κόστος– πολιτικής ευθύνης από την υπουργό.
Ο κ. Αντώναρος επιχείρησε αντιπερισπασμό, ισχυριζόμενος ότι το σκάνδαλο Siemens είναι σκάνδαλο μόνο του ΠΑΣΟΚ. Η αναμφισβήτητη εμπλοκή των κυβερνήσεων Σημίτη δεν σημαίνει ότι η Ν.Δ. είναι αθώα. Η κατάθεση Σίκατσεκ επιβεβαιώνει την κοινή λογική. Η Siemens χρηματοδοτούσε τα κόμματα εξουσίας και πολιτικούς για να εξασφαλίζει συμβάσεις. Ο κ. Παπανδρέου, που το κόμμα του είναι «βρεγμένο», πρότεινε έρευνα σε βάθος. Ο κ. Καραμανλής δεν την επέτρεψε, ίσως επειδή θεωρούσε πως τον ευνοούσαν οι αποκαλύψεις σε βάρος στελεχών του ΠΑΣΟΚ. Κάποιοι ισχυρίζονται, ωστόσο, ότι η κρυφή πλευρά του σκανδάλου εμπλέκει ανώτατο μέλος της κυβέρνησής του.

Πέμπτη 4 Ιουνίου 2009

Σκάνδαλο Siemens, «απόδραση κ. Καραβέλα»
Σκηνές από το μέλλον

Έστειλε λέει επιστολή από την Ουρουγουάη ο εκεί πρέσβης μας αλλά όπως λέει η κ. Μπακογιάννη δεν έλαβε ενημέρωση.
Η κ. Μπακογιάννη (κόρη του εθνικού μας γρουσούζη) θεωρείται πως εποφθαλμιά την θέση του πρωθυπουργού μας. Πρώτα βέβαια στο τιμόνι του κόμματος.
Βέβαια φωναχτά δεν λέει τίποτε αλλά στηρίζει, φωναχτά πάντα, τον κ. Καραμανλή.
Τώρα η υπόθεση Siemenes, όπως έχει αποκαλυφθεί ως τα τώρα τουλάχιστον αγγίζει το ΠΑΣΟΚ και την περίοδο διακυβέρνησης κ. Μητσοτάκη. Περίοδος που ενδιαφέρει οικογενειακά την κ. Μπακογιάννη άσε που ο κ Κυριάκος Μητσοτάκης έχει πάρει τα Δωράκι του. Αποδεδειγμένα τουλάχιστον το τηλεφωνικό κέντρο του γραφείου του κόστους όσο ένα τηλεφωνικό κέντρο μεγάλου ξενοδοχείου.
Λοιπόν καθυστέρησε να ενημερώσει τις αρχές επειδή ήθελε να προστατέψει το ΠΑΣΟΚ ή τα τυχών κυβερνητικά λαμόγια του σήμερα;
Με έναν σπάρο «πήρε» δυο τρυγόνια η κ Μπακογιάννη. 1) Και υπόνοιες δημιούργησε στον κόσμο για την ηθική της κυβέρνησης και 2) προστάτεψε τον πατέρα της και τον αδερφό της, και τους τότε κυβερνώντες βεβαίως, από τυχών «κελάιδημα» του κ. Καραβέλα. Έτσι άφησε να πετάξει το πουλάκι από τα χέρια της Ελληνικής δικαιοσύνης.
Τώρα γιατί λέω πως είναι σκηνές από το μέλλον αυτά; Σκέφτομαι όταν αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας ο κ Παπανδρέου τι έχει να τραβήξει από τα λαμόγια, που σαφώς υπάρχουν στα τόσα χρόνια της διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ. Κι απο τα ορφανά του Σημίτη αν αρχίσει να παίρνει αποστάσεις από κάποια «επιτεύματα» της εποχής.
Εδώ με την πρώτη εκλογική μάχη που έχασε υπήρξε άνθρωπος, ευεργηθέντας από τον πατέρα του κιόλας, που πριν ξημερώσει ο Θεός την μέρα τον αμφισβήτησε και προσπάθησε, συνεπικουρούμενος μάλιστα από πάνω από τις 2 (απο τις 3 τότε φιλοΠΑΣΟΚικές) εφημερίδες. Που τώρα που έχει δύο,η εφημερίδα που τον στήριξε προσχώρησε στο ΣΥΡΙΖΑ.
Γι’ αυτό επιμένω.
κ. Γιωργο Παπανδρέου: παραιτήσου, πάρε τους ανθρώπου που αξίζουν και κάνε ένα άλλο Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα και άσε τα ορφανά να το βάλουν στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας

Τετάρτη 3 Ιουνίου 2009

Πολλά βενζινάδικα ή καρτέλ ως τον καταναλωτή;

Εν μέσω του προεκλογικού πυρετού δημοσιοποίησε ο ΙΟΒΕ τα αποτελέσματα έρευνας για τις τιμές των καυσίμων. Στην Ελλάδα λέει έχουμε την Πέμπτη ακριβότερη τιμή βενζίνης. Και την ακριβότερη λέει προ φόρων.
Άρα για την αλόγιστη αύξηση της τιμής φταίνε τα διυλιστήρια και οι εταιρίες εμπορίας. Και λέει πως φταίει γι’ αυτό το ότι έχουμε πολλά πρατήρια άρα δεν έχουν μεγάλη κατανάλωση που θα σήμαινε καλύτερους όρους αγοράς.
Την απορία που έχω είναι γιατί δημοσιοποιήθηκαν τώρα αυτά τα στοιχεία. Αν πούμε ότι το ΙΟΒΕ είναι το Ίδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών. Άρα ελέγχεται από την κυβέρνηση έμμεσα ή άμεσα. Που σημαίνει πως για κάποιο λόγο τα φανερώσαν τώρα αυτά τα στοιχεία. Και γιατί δεν περιμέναν αμέσως μετά τις εκλογές, άλλωστε μια βδομάδα είναι να μεταφέρουν εκεί το ενδιαφέρον τού κόσμου.
Τώρα αυτό που δεν μπόρεσα να καταλάβω καλά είναι γιατί τα πολλά πρατήρια σημαίνουν ακριβή τιμή. Αν ήταν λίγα δε θα είχαμε δημιουργία καρτέλ; Ή μήπως έχουμε αλλά τα έχουμε λίγο πριν;
Και μήπως βάζουμε του φουκαράδες τους βενζινοπώλες στην μέση, όπως και το Ελληνικό κράτος
Αφού είναι η ακριβότερη τιμή προ φόρων και πέμπτη ακριβότερη μετά των φόρων σημαίνει ότι οι φόροι είναι ελάχιστοι.
Μου θυμίζει η ιστορία αυτή που εξελίσσεται τώρα τον τρόπο που προσπάθησε (για τα μάτια) να καταπολεμίσει την ακρίβεια βγάζοντας τον κ. Κουλούρη στις λαϊκές αγορές ενώ στα Σουπερ μάρκετ γινόταν χαμός. Τώρα δείχνουν τους βενζινοπώλες ενώ ακριβά πουλάνε τα διυλιστήρια. Σου λέει να τους κατηφορίσουμε να ξεσηκωθεί με τον τρόπο του ο κόσμος και να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε κι εδώ ένα καρτέλ, απ την αρχή ως το τέλος. Να μην υπάρχουν αυτοί οι μικροί, οι πτωχοί να μας τρώνε το κοκαλάκι.
Να τους ξεκοκαλίζουμε μόνο εμείς.
Μήπως μας δουλεύουν όλοι; Αν δε μας δουλεύουν οι κυβερνώντες ας μας το αποδείξουν την Δευτέρα να πάρουν μέτρα. Το λιγότερο που μπορούν να κάνουν είναι να τους ξεμπροστιάσουν στους άρχοντες της "Τηλεοπτικής Δημοκρατίας" μας.

Δευτέρα 1 Ιουνίου 2009

Η εμφάνιση του κ. Πανανδρέου στο MEGA
και το συμφέρον του ΠΑΣΟΚ

Σήμερα το πρωί ο κ . Γιώργος Παπανδρέου ήταν καλεσμένος στην εκπομπή «κοινωνία ώρα Mega» καλεσμένος αν και σε ζωντανή σύνδεση με την Ιπποκράτους (που είναι πλέον τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ) των κ.κ. Οικονομέα - Καμπούρακη.
Ήταν αρκετά καλή η συνέντευξη του και απάντησε σε αρκετές ερωτήσεις του κ. Οικονομέα, παρόλα τα «παράσιτα» που εξέπεμπε ο έτερος των παρουσιαστών. Οσο μπόρεσα να δω, κυρίως γιατί την ίδια ώρα ο κ. Παπαδάκης είχε τον επικεφαλής των οικολόγων πράσινων κ . Τρεμόπουλο, απαντούσε αρκετά καλά.
Σε δύο σημεία θα διαφωνίσω. Για τους όρους που γίνεται η εκλογική μάχη φταίει και το ΠΑΣΟΚ. Κύριε Παπανδρέου έχουμε ευρωεκλογές. Αυτό που θέλουμε να μας πείσετε είναι ότι οι ευρωβουλευτές που θα στείλουμε θα έχουν την δύναμη να υποστηρίξουν τα συμφέροντά μας ως και κράτους, με τις ιδιαιτερότητές μας ως Έλληνες. Να δίνουν την Μάχη και μέσα στην κοινοβουλευτική τους ομάδα αλλα τέλος να βάζουν τις απόψεις της Ελλάδας πειστούν δεν πειστούν.
Αυτό είναι το μη σημαντικό γιατί μπορεί να απαντά όπως όλοι οι του ΠΑΣΟΚ σε κάθε ερώτημα (κατά την γνώμη μου θα έπρεπε να απαντούν «Τί ρωτάτε τώρα δεν έχουμε Εθνικές εκλογές και μας έχουν πάρει τα σώβρακα οι Βρυξέλλες», από το 1995 θα συμπλήρωνα) γίνεται η αντιπαράθεση επί παντός επιστητού. Βέβαια το κεντρικό σύνθημα είναι «Ψηφίζουμε για την Ευρώπη, αποφασίζουμε για την Ελλάδα» αλλά οι εμφανίσεις τους (των στελεχών με πρώτο τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ) το ακυρώνουν.
Το δεύτερο και πιο βασικό είναι που όταν άρχισε να μιλά για τα σκάνδαλα. Όλα τα σκάνδαλα που μίλησε αφορούσαν, υπαρκτά σκάνδαλα δε λέω της ΝΔ. Κι όταν ο κ Οικονομέας του είπε «δε φαντάζομαι να λέτε κι εσείς αν στελέχη των κυβερνήσεων σας κάνουν χλιδάτη ζωή όποιος έχει στοιχεία στον Εισαγγελέα» έκανε πως δεν κατάλαβε συνεπικουρούμενος από τον κ. Καμπούρικη.
Τόνισε ότι πρότεινε να «...φτάσουμε ως το τέλος κι ας ματώσουμε» κι ακόμη ότι εμείς ”καθαρίσαμε όσο μπορούσαμε με την Siemens”. Δεν είπε λέξη όμως για το Χρηματιστήριο που φέτος συμπληρώνεται δεκαετία κι ακόμη η Ελλάδα είναι πληγωμένη.
Δεν είπε λέξη για τα λάθη του ΠΑΣΟΚ που φούντωσε την κερδοσκοπία με άλλοθι την εισαγωγή του Ευρώ κι έβαλαν το κ. Κουλούρη να τρέχει από λαϊκή σε λαϊκή να κρατήσουν, λέγαν, τις τιμές ενώ στα καταστήματα γινόταν (Σούπερ μάρκετ, μπουτίκ, περίπτερα, χώρους διασκέδασης ΠΑΝΤΟΥ) χαμός και προσπαθούσε όπως λέει τώρα με συμφωνίες Κυρίων.
Δεν είπε λέξη γιατί εμφανίζονται συνέχεια τα παλιά στελέχη και οι διώκτες του πατέρα του να πουν για την πολιτική του ΠΑΣΟΚ, που άλλαξε.
Τώρα που το σκέφτομαι μήπως οι εναπομείναντες, λίγοι δυστυχώς, ΑΓΝΟΙ φίλοι του ΠΑΣΟΚ. Και λέω λίγοι αγνοί για να του χωρίσω από τους πολλούς που έχουν οικονομικό συμφέρων, ΝΑ ΜΗ ΨΗΦΙΣΟΥΝ ΠΑΣΟΚ. Και να ψηφίσουν κάποιο από τα κόμματα της αριστεράς. ΠΡΟΣΟΧΗ ΟΧΙ ΤΑ ΔΕΞΙΑ, ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ και τους δήθεν αριστερούς του Σύριζα που περιμένουν ένα νεύμα να μπούνε στο (διαβρωμένο) ΠΑΣΟΚ.
Μήπως φύγουν επιτέλους τα σκουλήκια και τα τρωκτικά που διαλύσαν το κίνημα που δημιούργησε ο Ανδρέας Γ. Παπανδρέου την 3η του Σεπτέμβρη του 1975.