Γιατί συνήθως βρέχει την Μεγάλη Παρασκευή

Μεγάλη Παρασκευή σήμερα και πριν σας ευχηθώ Καλή Ανάσταση και ανανεώσω το «ραντεβού μας» για τη Δευτέρα 6 Μαϊου θα αναφερθώ στη «βροχερή Μ. Παρασκευή». Που είναι ο «κανόνας και φαίνεται να επιβεβαιώνεται και φέτος. Ας δούμε τη επιστημονική απάντηση που δίνει ο Μαθηματικός Μετεωρολόγος της ΕΜΥ Θοδωρής Κολυδάς και δικαιολογεί το φαινόμενο.

* * *

Σήμερα μαύρος ουρανός σήμερα μαύρ’ ημέρα

σήμερα εσταυρώσανε των πάντων βασιλέα.

Με αυτό το μοιρολόι της Παναγιάς μεγαλώσαμε οι περισσότεροι στην επαρχία της δεκαετίας του 60, τότε που οι γιαγιάδες μας μάθαιναν τους στίχους για να τους περάσουμε και μεις με την σειρά μας στα παιδια μας. Και με τα μάτια της ψυχής μας τότε, βλέπαμε την φύση να συμπάσχει με την Παναγία, που αναγνώριζε στον ουρανό δυσοίωνα σημάδια, τη μέρα της Σταύρωσης.

Βλέπει τον ουρανό θαμπό και τ’ άστρα φουρκωμένα

και το φεγγάρι το λαμπρό στο αίμα βουτηγμένο.

Τι έχεις, ήλιε, κι είσαι θαμπός; αστρί μου φουρκωμένο;

και συ φεγγάρι μου λαμπρό στο αίμα βουτηγμένο;

Ποιος δεν δάκρυσε και δεν ανατρίχιασε σε αυτόν τον πόνο της Παναγίας και ποιος δεν διαπιστώνει ακόμη και τώρα ότι ο καιρός τις περισσότερες Μεγάλες Παρασκευές αν δεν είναι βροχερός, είναι τουλάχιστον μουντός, γιατί πιστεύει ότι ο καιρός υποδηλώνει τη θλίψη της φύσης για τα Πάθη του Ιησού. Βέβαια σε ορισμένες περιοχές υπάρχουν κάποιες εξαιρέσεις, με τον καιρό να είναι βροχερός μια μέρα πριν ή μια μέρα μετά, και τη Μεγάλη Παρασκευή να είναι ηλιόλουστος έστω και για λίγο ανήμερα, ώστε να επιβεβαιώνει στατιστικά την άποψη ότι πάντα η Μεγάλη Παρασκευή είναι βροχερή.

Αυτός ο «κανόνας» φαίνεται να επιβεβαιώνεται σύμφωνα με τα τελευταία δεδομένα της ΕΜΥ για την φετινή Μεγάλη Παρασκευή, όπου ακόμη και στις περιοχές που στον παραπάνω υπάρχει ηλιοφάνεια το μεσημέρι, ο καιρός το απόγευμα «κλείνει» και επικρατεί αυτή η κλασσική αραιή συννεφιά. Από την άλλη μεριά βέβαια υπάρχουν και κάποιοι που δεν πιστεύουν ή δεν μπορούν να πιστέψουν τα περί συμμετοχής της φύσης στη θλίψη. Ακόμη όμως και για αυτούς υπάρχει επιστημονική απάντηση που δικαιολογεί το φαινόμενο.

Όλοι γνωρίζουμε ότι «… αξιοσημείωτον τυγχάνει το γεγονός ότι η Α’ Οικουμενική Σύνοδος, θελήσασα να ορίση την ημέραν εορτασμού του Πάσχα, δεν ώρισε μήνας και ημέρας του Ιουλιανού Ημερολογίου, αλλ’ έθετο ως σταθεράν βάσιν του υπολογισμού την εαρινήν ισημερίαν, δηλ. ώρισε τα κατά τον εορτασμόν ουχί ημερομηνιακώς, αλλ’ αστρονομικώς, και τούτο διότι το κανονικώς ενδιαφέρον δεν είναι η ημερομηνία, αλλ’ η ισημερία» όπως ανέφερε στη διδακτορική διατριβή του ο μακαριστός αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος. Το Πάσχα λοιπόν είναι κινητή εορτή και ο ορισμός της ημερομηνίας του εξαρτάται άμεσα από την πρώτη Πανσέληνο μετά την Εαρινή Ισημερία, η οποία πρακτικά γίνεται είτε στα τέλη Μαρτίου, είτε τον Απρίλιο.

Η συσχέτιση των Σεληνιακών φάσεων με τον καιρό στην σύγχρονη επιστημονική βιβλιογραφία ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 60 όταν επιστήμονες άρχισαν να μελετούν πιο επισταμένα αυτή τη σχέση. Έτσι, το 1962 δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Science μια μελέτη τριών μετεωρολόγων σύμφωνα με την οποία υπάρχει μια σαφής Σεληνιακή περιοδικότητα στις «σοβαρές» βροχές. Η μελέτη έγινε για πολλές περιοχές, όπως την Αμερική, την Ινδία, τη Νότια Αφρική και αλλού.

Ο ερευνητές κατέληξαν ότι οι περισσότερες βροχοπτώσεις συμπίπτουν με την πρώτη και τρίτη εβδομάδα του κύκλου της Σελήνης και ιδιαίτερα στο διάστημα από 3 έως 5 ημέρες μετά την Νέα Σελήνη και την Πανσέληνο.

Υπήρξε επίσης και αναφορά από άλλους επιστήμονες με παρεμφερή συμπεράσματα και την προσθήκη της υπόθεσης πως η έλξη της Σελήνης είναι πιθανόν να επηρεάζει την ποσότητα μετεωρητικής σκόνης που εισέρχεται στην ατμόσφαιρα, συμβάλλοντας με αυτό τον τρόπο στην δημιουργία καταιγίδων.

Μέχρι σήμερα ακολούθησαν πολλές ακόμη σχετικές μελέτες που μία εξ αυτών παρατίθεται στη συνέχεια οι οποίες τελικά έδωσαν μια νέα διάσταση και «ανακάλυψαν » ξανά αυτό που ο λαός γνώριζε από παλιά. Ότι δηλαδή «μετά την Πανσέληνο, ο καιρός είναι αρκετά άστατος. Και βέβαια σε σχέση με την Μεγάλη Εβδομάδα η οποία «πέφτει» αμέσως μετά την Εαρινή Πανσέληνο, το συμπέρασμα που βγαίνει αβίαστα είναι ότι με βάση πλέον και τα επιστημονικά δεδομένα συγκεντρώνονται υψηλές πιθανότητες ο καιρός να κυλά σε γενικές γραμμές με αρκετές βροχές.

Αναδημοσίευση: news247.gr

Τι είναι το Mάτιασμα - Βασκανία

Τι είναι το μάτιασμα λοιπόν -το μάτι που λέμε ή αλλιώς η βασκανία; Γιατί και πως συμβαίνει; Τι μπορούμε να κάνουμε ώστε να το αποφύγουμε; Τι λένε οι ψυχολόγοι για όλα αυτά; Ας τα δούμε

* * *

Οπότε που λέτε, η βασκανία είναι το λεγόμενο μάτιασμα. Το μάτιασμα ας το πούμε είναι μία κατάσταση, όπου κάποιος κοιτάει με ζήλια και με φθόνο κάποιο άλλο άτομο, επίμονα και με πολύ ένταση!

Είναι δηλαδή μία κατάσταση στην οποία έρχεται κάποιο άτομο, εξαιτίας κάποιου άλλου, που κακοπροαίρετα: τον ζηλεύει επίμονα, σκέφτεται άσχημα γι’ αυτόν σε μεγάλο βαθμό (σε βαθμό εμμονής), κλπ.

Επίσης, υπάρχει και το καλό μάτι, στο οποίο έχουμε τα ίδια συμπτώματα, αλλά συμβαίνει επειδή πάλι κάποιος άλλος μας σκέφτεται έντονα, καλοπροαίρετα όμως!

Το μάτιασμα μάλιστα μπορεί να γίνει σε τέτοιο βαθμό, που να μας προκαλέσει έντονο πονοκέφαλο που δεν φεύγει, υπνηλία, αδιαθεσία, πόνο, κακοτυχία, ακόμα και συμφορά!

Επίσης, να έχετε κατά νου πως δεν ματιάζονται μόνο οι άνθρωποι αλλά και τα κακόμοιρα τα ζώα!

Το μάτιασμα - η βασκανία συμβαίνει περισσότερο σε αυτούς που το πιστεύουν. Είναι αποδεκτό από την εκκλησία και μάλιστα υπάρχουν και προσευχές οι οποίες ξεματιάζουν, οι οποίες θα πρέπει να γίνονται υπό προϋποθέσεις.

Λένε ότι αυτοί με έντονα μπλε μάτια και αυτοί με τα ενωμένα φρύδια, ματιάζουν πιο εύκολα, σε σχέση με κάποιους άλλους.

Το μάτιασμα στους διάφορους πολιτισμούς

Οι αγγλοσάξωνες το ονομάζουνε evil eye και οι Ινδοί drishti. Στη Λατινική Αμερική mal de ojo. Οι εβραίοι το αποκαλούν ayin ha’ra και οι γείτονες Ιταλοί il malocchio.

 Αλλά και στην Ελλάδα το κάθε μέρος έχει και τη δική του ονομασία για το μάτιασμα! Στη Θεσσαλία το ονομάζουν αρμένιασμα, στα Δωδεκάνησα ματικό ενώ στην Κρήτη λάβωμα, φιαρμός ή θιάρισμα. Στη Μάνη επίσης το λένε αποσκασμός!!

Παράλληλα να πούμε πως δεν ξέρουμε πότε ξεκίνησε, αλλά μπορούμε να συμπεράνουμε πως έχει τις ρίζες του στα αρχαία χρόνια!

Ήταν γνωστό στους αρχαίους Έλληνες, αφού υπάρχουν αναφορές στον Πλούταρχο, τον Αριστοτέλη, τον Δημόκριτο και τον Αισχίνη!!

Είναι χαρακτηριστικό βέβαια πως στην αρχαία Ρώμη υπήρχε η θεά Cumina της οποίας η δουλειά ήτανε να προστατεύει τους πιστούς από το μάτιασμα!!

Αργότερα και με την επιβολή του χριστιανισμού, σχετιζόταν με το φθόνο και τη ζήλεια, όπως μας λένε ο Άγιος Ιγνάτιος, ο Άγιος Βασίλειος και άλλοι.

Γράφουν ότι για την επίτευξη του ματιάσματος χρειαζόταν η παρέμβαση δαιμόνων, άρα ο «θύτης» απείχε συνειδητά από την εκκλησία και τα μυστήρια της!

Υπάρχουν όμως τεχνικές προστασίας;; Για να δούμε τι γίνεται και σε αυτόν τον τομέα!!

Στην αρχαία Ρώμη, είχανε μια χειρονομία προστασίας: την ονομάζανε mano cornuto και τη χρησιμοποιούσαν για να κρατήσουν μακριά τις αρνητικές ενέργειες.

Δεν είναι τίποτε παραπάνω από το γνωστό σε όλους μας παρεξηγημένο σύμβολο που κάνουμε στις metal συναυλίες και ονομάζουμε the devil’s horns!!

Βέβαια στις συναυλίες δεν γίνεται για προστασία από το μάτι, αλλά το εισήγαγε πρώτος ο μακαρίτης Ronnie James Dio με την ερμηνεία του «περνάω καλά»!!

Απλά για την ιστορία να αναφέρουμε πως ο ίδιος το γνώρισε από τη γιαγιά του που το έκανε κατά τις βόλτες που πηγαίνανε ακριβώς για την προστασία από το μάτι!!

Προστασία από το μάτιασμα

Ο πιο διαδεδομένος τρόπος προστασίας από το μάτιασμα, είναι το ματόχαντρο, ένα φυλαχτό που αποτελείται από μία χάντρα και μέσα της ένα γαλάζιο μάτι.

Η προέλευσή του είναι αιγυπτιακή, από το μάτι του Ώρου. Το χρώμα συμβολίζει τη θάλασσα ή/και τον ουρανό, τους τόπους όπου θέλουμε χαθεί η αρνητική ενέργεια.

Ένας πιο μυστικιστικός, θα λέγαμε, τρόπος προστασίας είναι διάφορες πρακτικές και ασκήσεις οι οποίες ενδυναμώνουν την αύρα μας. Όλη η δύναμη βρίσκεται μέσα μας δηλαδή!!

Τώρα, όταν τύχει και «ματιαστούμε» υπάρχουν πολλοί τρόποι και γητειές ώστε να διώξουμε από πάνω μας το κακό μάτι. Άμα ρωτήσουμε τις μητέρες και γιαγιάδες μας (χωρίς να αποκλείονται βέβαια οι πατεράδες και παππούδες μας!!) κάθε μια θα μας πει και τον δικό της τρόπο! Και μάλιστα οι περισσότερες θα μας πούνε κάποια προσευχή!!

Το μάτιασμα σύμφωνα με τους ψυχολόγους

Αξίζει να σταθούμε σε μια ψυχολογική ερμηνεία η οποία αναφέρει πως ο άνθρωπος προτιμά να σωματοποιεί τα προβλήματά του από το να αναγνωρίσει την πηγή τους στον εαυτό του.

Σαν παράδειγμα να αναφέρουμε πως όταν είμαστε αγχωμένοι για κάποιο λόγο, ο οργανισμός μας θα δημιουργήσει και κάποια σωματικά προβλήματα, από την εμφάνιση άσπρων τριχών έως και την εμφάνιση πληγών που δεν κλείνουν εύκολα!!

Για τους ψυχολόγους λοιπόν, το ξεμάτιασμα δεν είναι τίποτε παραπάνω από το φαινόμενο placebo!!

Ότι το άτομο που έχει ματιαστεί πιστεύει πως με αυτόν τον τρόπο θα γίνει καλά, όποτε και ενδυναμώνεται η αυτοπεποίθησή του με αποτέλεσμα να γίνει καλά!

Αναδημοσίευση - πηγή: coolweb.gr  και πάλι coolweb.gr/

Γιατί τα hyperlinks στο διαδίκτυο είναι μπλε;

Αλήθεια, αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί το στάνταρ χρώμα σηματοδότησης των hyperlinks στο διαδίκτυο είναι από τότε που θυμάστε τον εαυτό σας να ανοίγει για πρώτη φορά PC, το μπλε; To ίντερνετ έχει τη δική του μυθολογία και σε αυτά τα πλαίσια, ο λόγος της επιλογής του μπλε χρώματος για τους υπέρ-συνδέσμους έχει τη δική του ανοιχτή σε διαφορετικές ερμηνείες μυθιστορία.

* * *

Λίγο πριν το καλοκαίρι της αγάπης, το 1969, στην αποκορύφωση του κινήματος των hippies εμφανίστηκε το λεγόμενο ARPAnet, το οποίο τότε δεν το ήξερε, αλλά όταν θα μεγάλωνε, θα το ονομάζαμε internet. Βέβαια σε αυτήν την πρώιμη μορφή η μελλοντική του χρήση ως πλατφόρμα για να γράφει και να ανεβάζει ο καθένας ό,τι του περνάει από το κεφάλι ήταν ακόμα πολύ μακρινή.

Ο σκοπός της Advanced Research Projects Agency (ARPA) της αμερικάνικης κυβέρνησης ήταν αρχικά πιο ακαδημαϊκός. Σκοπός της ήταν ο διαμοιρασμός και διασπορά επιστημονικών ιδεών, πληροφοριών και μελετών.

Πλέον το ίντερνετ είναι modus vivendi και πολλοί δυσκολεύονται να θυμηθούν πώς ήταν η ζωή πριν από αυτό, αλλά κάποια εξαιρετικά απλά πράγματα, τα οποία πλέον τα θεωρούμε δεδομένα και δεν αναρωτιόμαστε καν πώς δημιουργήθηκαν, έχουν τη δική τους ιστορία, η οποία φτάνει πίσω μέχρι εκείνες τις ημέρες που το "net" περιοριζόταν για χρήση μεταξύ των nerds όλων των nerds.

Ένα βασικό χαρακτηριστικό λειτουργικότητας του ίντερνετ είναι τα γνωστά μας hyperlinks. Οι λεγόμενοι "υπέρ-σύνδεσμοι" στα ελληνικά, είναι η σύντομη πύλη μας από ένα σημείο προς μία νέα πληροφορία και δεδομένο στον απέραντο κόσμο του ίντερνετ

Άλλα σκεφτήκατε ποτέ, γιατί και πώς εδραιώθηκε το μπλε, ως το βασικό τους χρώμα;

Το "σερφάρισμα" ξεκινάει για τους περισσότερους σήμερα από τη μηχανή της Google,
αλλά τα επόμενα βήματα θέλουν... hyperlinks.

 Οι "σοφοί γέροντες" του ίντερνετ έχουν δύο ερμηνείες, των οποίων η προέλευση χάνεται στα βάθη των οπτικών ινών και τις οποίες παρουσιάζει σε εκτενέστατη ανάρτησή του σχετικά με τις απαρχές του web (<-- bayston="" blog="" daily="" egg.="" p="" richard="" the="">

Γιατί δεν είναι, λοιπόν, τα hyperlinks μαύρα, πορτοκαλί ή μπορντοροδοκόκκινα (που σήμερα, μπορούν και να είναι, αλλά κατά κανόνα τα μπλε ακόμα κυριαρχούν);

Όπως αναφέρει ο Bayston, κάποιοι πιστεύουν ότι αυτό οφείλεται στους πρώτους αρχαίους browsers όπως ο Mosaic για τα Windows.

Υπέροχος. Έτσι δεν είναι;

 Επειδή σε αυτούς τους browsers, το background ήταν γκρι και το κείμενο μαύρο και τα ανοιχτά παστέλ χρώματα σε ένα περιβάλλον κατά βάση στις αποχρώσεις του λευκού και του μαύρου δεν ήταν ιδιαίτερα ευκρινή στις οθόνες της εποχής, έμεναν τρεις επιλογές για να χρωματιστούν τα σημεία τα οποία κάποιος ήθελε να τονίσει: το κόκκινο, το πράσινο και το μπλε.

 Το μπλε επιλέχθηκε, λέει η ανεπιβεβαίωτη θεωρία, επειδή το κόκκινο και το πράσινο ανιχνεύονται από τα ίδια κύτταρα στο ανθρώπινο μάτι και η αντίληψη αυτών των δύο χρωμάτων είναι εκείνη που επηρεάζεται περισσότερο από παθήσεις της όρασης όπως η αχρωματοψία.

Με δεδομένο, λοιπόν, ότι 1 στους 25 ανθρώπους έχει κάποιας μορφής αχρωματοψία, επιλέχθηκε από τα "διαθέσιμα" χρώματα εκείνο το οποίο ήταν το λιγότερο πιθανό να επηρεάσει την ανάγνωση των γραμμάτων που θα χρωμάτιζε: το μπλε, το οποίο είναι ένα από τα χρώματα τα οποία σπανίως δεν διακρίνει κανείς, ακόμα κι αν έχει αχρωματοψία.

Εξάλλου, αυτός είναι και ο λόγος που πολλά πράγματα στο διαδίκτυο είναι μπλε. Σε ένα φοβερό fun fact, μάλιστα, ο Bayston αναφέρει στην ανάρτησή του ότι το Facebook είναι μπλε ακριβώς επειδή ο Mark Zuckerberg πάσχει από αχρωματοψία στο κόκκινο και στο πράσινο.

Η άλλη -και πιο πιθανό να είναι κοντά στην πραγματικότητα- θεωρία σχετικά με το χρώμα των hyperlinks δεν δίνει τόσο μεγάλη ψήφο εμπιστοσύνης στην ευαισθησία  των πρωτοπόρων του ίντερνετ για τους συνανθρώπους τους με αχρωματοψία, αν και είναι παρεμφερής.

Σύμφωνα με αυτήν, το μπλε στους υπέρ-συνδέσμους κυριάρχησε μεν για παρομοίως τεχνικούς λόγους, αλλά με λιγότερο ανθρωπιστική και περισσότερο πρακτική προσέγγιση.

Οι προγραμματιστές πάντως, δεν φαίνεται να έχουν κολλήματα με το χρώμα

Πρώτα από όλα, ο Tim Berners-Lee, ο ίδιος ο δημιουργός του Παγκόσμιου Ιστού (World Wide Web) δηλαδή, δεν θεωρεί καν ότι είναι απαραίτητο τα hyperlinks να έχουν χρώμα. Άλλωστε, όπως ανέφερε χαρακτηριστικά κατά τη διάρκεια ενός Q&A στο World Wide Web Consortium, εκείνες τις πρώιμες ημέρες οι υπέρ-σύνδεσμοι σημειώνονταν με μία απλή υπογράμμιση του κειμένου.

Κάτι παρόμοιο θυμούνται κι άλλοι πρωτοπόροι του διαδικτύου, τονίζοντας ότι όταν αυτό που λέμε σήμερα internet ξεκινούσε, δεν υπήρχαν καν έγχρωμες οθόνες.

 Τότε γιατί μπλε και ποιος το επέλεξε ως στάνταρ απόχρωση; Κανένας από εκείνους τους τιτάνες που μας "χάρισαν" το ίντερνετ δεν μοιάζει να θυμάται σε ποιον ανήκε η... φαεινή ιδέα, αλλά μάλλον όλοι συμφωνούν σε μία πάρα πολύ απλή απάντηση: η επιλογή ήταν προφανής.

Όπως το έθεσε λακωνικά και ενδεχομένως κυνικά ο Berners-Lee: "Δεν θυμάμαι ποιος χρησιμοποίησε πρώτος το μπλε, αλλά φαντάζομαι ότι το έκανε επειδή είναι το πιο σκοτεινό διαθέσιμο χρώμα [σ.σ. πλην του μαύρου των γραμμάτων] και έτσι επηρεάζει λιγότερο από όλα την αναγνωσιμότητα".

Ίσως το πιο ενδιαφέρον από όλα αυτά να είναι το γεγονός ότι ο ίδιος ο δημιουργός του WWW, δήλωσε πως αν ήταν στο χέρι του, τα hyperlinks θα ήταν πράσινα. Αυτό ήταν το χρώμα που χρησιμοποιούσε περισσότερο στον σχεδιασμό του web εκείνες τις πρώτες ημέρες του, επειδή είναι το χρώμα της φύσης και υποτίθεται ότι ξεκουράζει.

Πλήρης απομυθοποίηση ή μήπως αναρωτιόμαστε για πράγματα που δεν έχουν καμία ουσιαστική σημασία στις ζωές μας;

Μπορεί και τα δύο. Αλλά τώρα ξέρετε γιατί τα hyperlinks είναι μπλε. Ή μήπως όχι; Αν μπερδευτήκατε, ο υπέρτατος geek Maurice Moss είναι εδώ για να κάνει μία περίληψη του τι εστί internet και να βάλει τα πράγματα στη θέση τους.

Αναδημοσίευση: pathfinder.gr/

Τσίπουρο και ρακή: Η διαφορά τους και που ωφελούν την υγεία

Τις μέρες που διανύουμε, της Μεγάλης βδομάδας, λίγο λόγω του ότι συναντάμε φίλους που κατοικούν μακριά είτε λόγω της νηστείας και των νηστίσιμων λιχουδιών και να μη νηστεύεις όλο και κάποιος από την παρέα θα νηστεύει.
Με τέτοιες δικαιολογίες συνηθίζουμε να πίνουμε αρκετό τσίπουρο στη Θεσσαλία. Αλλά και στην Μακεδονία και την Ήπειρο. Θα μου πείτε και πότε δεν πίνουμε; Όπως και στην Κρήτη Τσικουδιά.
Αλήθεια όμως, ποια η διαφορά τους; Και υπάρχουν οφέλη από την κατανάλωση των δυο παραδοσιακών οινοπνευματωδών ποτών;
Ας δούμε λοιπόν σε τι διαφέρει η Τσικουδιά από το τσίπουρο αλλά και τις οφέλη για τον οργανισμό. Φυσικά μιλάω για το ΓΝΗΣΙΟ ποτό κι όχι για το νοθευμένο που κατά καιρούς κατακλύζει την Ελληνική περιφέρεια. Αλλά και για λογικές ποσότητες που διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο.

* * *

Το τσίπουρο για τη Μακεδονία και τη βόρεια Ελλάδα, όπως και η τσικουδιά για την Κρήτη, είναι ποτά συνδεδεμένα με τη φιλοξενία του τόπου.

Πολλοί πιστεύουν ότι η τσικουδιά και το τσίπουρο είναι ακριβώς το ίδιο ποτό.

Η αλήθεια είναι ότι μοιάζουν πολύ, όμως ο τρόπος παρασκευής τους διαφέρει.

Η τσικουδιά ή ρακή, είναι το αποτέλεσμα μίας και μόνο απόσταξης. Το τσίπουρο χρειάζεται δύο αποστάξεις, στην δεύτερη προστίθεται γλυκάνισο ή άλλα αρωματικά υλικά.

Εκτός από το γλυκάνισο ή τα άλλα αρωματικά, η ρακή και το τσίπουρο δεν παρουσιάζουν καμία διαφορά.

Οφέλη στην υγεία

Εάν ρωτήσετε κάποιον Κρητικό, θα σας προτείνει να «πιείτε μια ρακή» για όποια πάθηση και να αντιμετωπίζετε.

Τα κρητικά γιατροσόφια, θέλουν τη ρακή να νικάει όλες τις ασθένειες.

Στην πραγματικότητα, τόσο η ρακή όσο και το τσίπουρο, αν καταναλωθούν με μέτρο δηλαδή 1-2 σφηνάκια, έχουν οφέλη για την υγεία, μιας και είναι καθαρά ποτά χωρίς χημικές προσθήκες.

Αρτηριακή πίεση: Η προσεκτική κατανάλωση προκαλεί αγγειοδιαστολή, λόγω της ποσότητας αλκοόλ και ρίχνει την πίεση.

Αντιμικροβιακή δράση: Ως ποτά, το τσίπουρο κι η ρακή, έχουν αντιμικροβιακή δράση.

Γι’ αυτό και επικρατεί η άποψη ότι καταπολεμούν το κρυολόγημα και τον πυρετό.

Καρδιαγγειακά: Βελτιώνει τα επίπεδα τριγλυκεριδίων, γλυκόζης, χοληστερόλης,  γι’ αυτό και περιορίζει τα καρδιαγγειακά προβλήματα.

Επιπλέον διατηρείται η καλή κυκλοφορία του αίματος.

Αντιπηκτική δράση: Η ήπια κατανάλωση, περιορίζει τον σχηματισμό θρομβώσεων, καθώς μειώνει την συγκολλητική ικανότητα των αιμοπεταλίων.

Ο άμβυκας, το καζάνι για την απόσταξη, θερμαίνεται,
με ξύλα, κάρβουνο ή υγραέριο. Το αποτέλεσμα της
είναι η τσικουδιά και το τσίπουρο

Η παρασκευή

Η τσικουδιά και το τσίπουρο, παράγονται κυρίως από τα στέμφυλα ή στράφυλλα, όπως λέγονται στην Κρήτη, δηλαδή τα υπολείμματα από το πάτημα των σταφυλιών.

Αφού συμπιεστούν τα σταφύλια, ο χυμός που έχει μείνει, οι φλούδες από τις ρώγες και τα κουκούτσια, μένουν σε δοχεία μέχρι να γίνει η ζύμωση και τα φυσικά σάκχαρα να μετατραπούν σε αλκοόλη.

Τότε, το μείγμα τοποθετείται στον άμβυκα, το ειδικό καζάνι για την απόσταξη και αρχίζει η διαδικασία.

Ο άμβυκας θερμαίνεται, με ξύλα, κάρβουνο ή υγραέριο.

Το αποτέλεσμα της απόσταξης είναι η τσικουδιά.

Μπορεί να γίνει και δεύτερη απόσταξη, στην οποία τοποθετείται και γλυκάνισο για να φτιαχτεί το τσίπουρο.

Τα ρακοκάζανα της Κρήτης

Κάθε χρόνο από τα τέλη Οκτωβρίου μέχρι και τον Δεκέμβριο, οργανώνονται σε ολόκληρη την Κρήτη τα λεγόμενα ρακοκάζανα.

Δεν πρόκειται για απλή απόσταξη, αλλά για «γιορτή της ρακής» που έχει πάρει τη μορφή εθίμου.

Ο καζανάρης, δηλαδή ο ιδιοκτήτης του σπιτιού που χειρίζεται τον άμβυκα και κάνει την απόσταξη, καλεί φίλους και γνωστούς να παρευρεθούν στη διαδικασία της απόσταξης.

Ο κόσμος μαζεύεται από νωρίς, ακολουθεί φαγητό και έπειτα κρητικού χοροί με παραδοσιακά όργανα.

Μαντινάδες που οι ντόπιοι «σκαρώνουν» εκείνη τη στιγμή και απευθύνονται στον καζανάρη και την οικογένειά του.

Φυσικά από το γλέντι δεν λείπει και το κέρασμα, «οι κούπες» με κρασί που δεν γίνεται να τις αρνηθείς.

Η απόσταξη της ρακής γίνεται αργά, σταγόνα σταγόνα και κάθε τόσο ο καζανάρης ρίχνει μικρή ποσότητα στη φωτιά για να ελέγξει την περιεκτικότητα σε αλκοόλ.

Μόλις η ρακή ετοιμαστεί, όλοι δοκιμάζουν και το γλέντι συνεχίζεται όσο αντέχει η παρέα.

Αναδημοσίευση: valueforlife.gr