Σπαταλημένη ελευθερία

Με αφορμή την εθνική επέτειο την Κυριακή 25 Μαρτίου σε άρθρο του με τον ίδιο τίτλο στην «Καθημερινή», αναδεικνύει και προβληματίζεται  την πραγματική κατάντια της σύγχρονης Ελλάδας.

* * *

Ε​​θνική επέτειος σήμερα και ο εορτασμός ρουτίνα. Μια αλλαγή στην εόρτια συμπεριφορά μας θα μπορούσε άραγε να γεννήσει κάτι γονιμότερο από πανηγυρισμούς της βιτρίνας, εμβατήρια, παρελάσεις και φτηνά ρητορεύματα; Το τι συνέβη στο ιστορικό παρελθόν να γινόταν αφορμή ή πρόκληση για σχεδιασμό του μέλλοντός μας.

Να λειτουργεί η επέτειος σαν ημέρα συλλογικής περισυλλογής, αργία από συνήθεις περισπάσεις, φλυαρίες και τον μονότονο αναμηρυκασμό της ανημπόριας μας. Συνάξεις παντού, στα σχολειά, στα πανεπιστήμια, στους δήμους, στα υπουργεία, στις εκκλησιές, σε κάθε χώρο συλλογικής δουλειάς και, οπωσδήποτε, σε όλα τα κανάλια και τα ραδιόφωνα. Οργανωμένες συζητήσεις για τα προβλήματα που κρίνουν την επιβίωση της ελληνώνυμης κοινωνικής και κρατικής μας υπόστασης.

Μοιάζει κάπως πουριτανική η ιδέα, θυμίζει πρακτικές των πρώτων «σοβιέτ», όπου η «λαϊκή βάση» όφειλε, «κατά παραγγελίαν» να προβληματιστεί σε συγκεκριμένα θέματα. Ομως η διαφορά είναι ότι στην εδώ πρόταση δεν υπάρχει δεοντολογία ιδεολογική. Σε μια εόρτια επέτειο, η σπουδή των κατορθωμάτων ή αποτυχιών του παρελθόντος να υπηρετεί τον προβληματισμό και τον σχεδιασμό για το μέλλον – δίχως νάρθηκες η πρόταση.

Τι είδους μπορεί να είναι ο προβληματισμός που θα συνδέει τις εορταζόμενες μνήμες με τις μελλοντικές στοχεύσεις; Η προϋπόθεση που μπορεί ξεκάθαρα να τεθεί, είναι ο αποκλεισμός της κομματικής (ψυχοπαθολογικής) μονομανίας, η υπαγωγή κάθε μορφής δημόσιου λόγου σε κομματική προπαγάνδα. Επίσης, η εγκατάλειψη της περιπτωσιολογίας, η επικέντρωση σε θεμελιώδεις άξονες λειτουργίας της συλλογικότητας.

Ένα παράδειγμα, απλώς ενδεικτικό: Η Ελλάδα, σήμερα πια, δεν έχει χωριά, όπως δεν έχει και σχολειά. Οπου ακόμα σώζονται χωριά από 30 κατοίκους και πάνω, ο τρόπος της συμβίωσης δεν είναι πια κοινοτικός, είναι απομίμηση του αστικού: Τα χρειώδη εξασφαλίζονται με ψώνια από το σούπερ μάρκετ της κοντινής πόλης ή κωμόπολης και η χρεία των χρειωδών υπαγορεύεται από τις διαφημίσεις της τηλεόρασης. Η τηλεόραση έχει υποκαταστήσει και το καφενείο, οι γνώμες δεν κοινωνούνται, προσλαμβάνονται από το «κουτί», ασυνείδητα ή συνειδητά, και παπαγαλίζονται.

Δάσκαλος δεν υπάρχει πια στο χωριό ούτε παπάς: Ερχονται με το Ι.Χ. τους, όπως κάθε δημόσιος υπάλληλος, κάνουν το ωράριό τους και φεύγουν. Ο ένας ικανοποιεί τις «θρησκευτικές ανάγκες του λαού», ο άλλος τις χρηστικές ανάγκες της «εκπαίδευσης» – η σχολική εκπαίδευση δεν διαφέρει σε στόχους από το φροντιστήριο. Χωρίς καφενείο, χωρίς παπά, χωρίς δάσκαλο, το χωριό δεν είναι πια χωριό, δεν συνιστά κοινότητα, δεν λειτουργούν άξονες κοινωνικής συνοχής. Τα δύο καταστροφικότερα πολιτικά εγκλήματα μετά τη δικτατορία των συνταγματαρχών έχουν, και τα δυο, ιερά ονόματα: «Καποδίστριας» και «Καλλικράτης» – θανάτωσαν το κύτταρο της ιστορικής επιβίωσης του Ελληνισμού, τη μικρή αυτοδιαχειριζόμενη κοινότητα. Από τη μετοχή στην κοινότητα ξεκινούσε, αιώνες ολόκληρους, η δυναμική της κοινωνικής συνοχής, η αίσθηση ότι ανήκει το άτομο σε κοινή «πατρίδα». Στο χωριό «φτιάξαμε» πλατεία, «φτιάξαμε» σχολείο, έλεγε ο Ελληνας. Σήμερα, ακόμα και για το χαλάζι, διαμαρτύρεται επικαλούμενος δικαιώματα: «Πού είναι το κράτος»!

Εφιάλτης και η εξάλειψη της οικιακής οικονομίας: Η παραγωγή για την αυτοσυντήρηση είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Τα λεγόμενα αγροτικά προϊόντα ενδιαφέρουν μόνο για το εμπόριο. Ο ίδιος ο παραγωγός για τις οικιακές του ανάγκες τρέχει στο σούπερ μάρκετ. Ο Ελληνας ζει πια μόνο με ρευστό χρήμα: μισθό, επίδομα, σύνταξη, χαριστικές κομματικές παροχές. Δέκα χρόνια βυθισμένη η χώρα στην πιο ταπεινωτική, αδιέξοδη χρεοκοπία, αλλά οι «αγρότες» συνεχίζουν να εκβιάζουν αποκλείοντας το οδικό δίκτυο με πανάκριβα θηριώδη τακτέρ (στη Γαλλία κάθε τέτοιο τρακτέρ είναι συνιδιοκτησία περίπου δέκα οικογενειών). Κάποτε ο αγρότης ένιωθε (και ήταν) δημιουργός, όπως ο καλλιτέχνης, τώρα νιώθει «γεωργικός τεχνολόγος» και έμπορος. Τα «ντελίβερι» είναι ο κύριος τρόπος επισιτισμού των Ελλήνων, αλλά και το γενικευμένο «όραμα»: να μη δουλεύει κανείς για τίποτα, να μας μισθοδοτεί όλους το κράτος, όπως στη Σαουδική Αραβία, ούτε καν να μαγειρεύουμε (ή μόνο από χόμπι).

Στην Ελλάδα χάθηκαν τα χωριά, όπως χάθηκε και από τις πόλεις η γειτονιά, όχι επειδή άλλαξε η λειτουργία της Οικονομίας, οι όροι της παραγωγής και της εμπορίας των αγαθών. Χάθηκαν τα χωριά επειδή πρώτα χάθηκε το σχολειό, η παιδεία έγινε χρηστική, έγινε «εφόδιο», «χαρτί» ανταλλακτικό του διορισμού, δηλαδή της ραστώνης.

Για να ξαναφυτρώσει κοινωνία σχέσεων, κοινοτικός βίος αλλά και αστικός, να αναχαιτιστεί η γάγγραινα του ατομοκεντρισμού, η εφιαλτική μοναξιά των «δικαιωμάτων», ο σκοταδισμός του μηδενισμού, του «με κάθε θυσία εξευρωπαϊσμού», είναι ανάγκη να ξαναγεννηθεί σχολειό. Η μάθηση χαρά και η συνύπαρξη γιορτή, η γλώσσα έρωτας, η πατρίδα καύχηση, η άμιλλα άθλημα αριστείας.

Επέτειος σήμερα εορταστική ελευθερίας, βγαλμένης από κόκαλα ιερά. Και σπαταλημένης ανίερα.

Φλέμα στον λαιμό: Τι να κάνετε για να φύγει

Το φλέμα συνοδεύει συχνά τα κρυολογήματα και άλλες λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού. Αν και δεν είναι ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας, όταν το φλέμα δεν αντιμετωπίζεται έγκαιρα, μπορεί να φράξει και να ερεθίσει τους βρογχικούς σωλήνες και αυτό με τη σειρά του να προκαλέσει μια δευτερογενή λοίμωξη του ανώτερου αναπνευστικού.

* * *

Το φλέμα περιέχει βακτήρια, ιούς, ή φλεγμονώδη κύτταρα που παράγονται σε απόκριση του οργανισμού σε κάποια μόλυνση. Εκτός από λοιμώξεις, όπως το κοινό κρυολόγημα, τη γρίπη και τη βρογχίτιδα, το φλέμα μπορεί να προκληθεί από μια αλλεργική αντίδραση σε ερεθιστικές ουσίες, όπως στο άσθμα και την αλλεργική ρινίτιδα, τις κατεστραμμένες φωνητικές χορδές και το υπερβολικό κάπνισμα.

Η παρουσία φλέματος συνήθως προκαλεί μία συνεχή ανάγκη για καθάρισμα του λαιμού, συνεχής βήχα, ρινική καταρροή, δυσκολία στην αναπνοή, αίσθημα αδυναμίας και, σε ορισμένες περιπτώσεις, πυρετό. Το φλέμα τείνει να συσσωρεύεται και προκαλεί συμφόρηση στο στήθος και το λαιμό και συνήθως αποβάλλεται μέσω του βήχα.

Δείτε με ποιους τρόπους μπορείτε να απαλλαγείτε από το φλέμα στον λαιμό

Ατμός

• Η εισπνοή ατμού είναι ο καλύτερος και ο πιο απλός τρόπος για να απαλλαγείτε από το φλέμα. Η εισπνοή ατμού εντός των ρινικών διόδων βοηθά να κρατήσετε το φλέμα σε υγρή μορφή, ώστε να είναι ευκολότερο να το αποβάλλετε από το σύστημά σας.
• Κάντε ένα ζεστό ντους δύο φορές την ημέρα. Φροντίστε το νερό να είναι πολύ ζεστό, ώστε να προκληθούν υδρατμοί, κλείστε την πόρτα του μπάνιου και μείνετε μέσα για 10 λεπτά τουλάχιστον, για να διαλυθεί η βλέννα.
• Εναλλακτικά, χύστε ζεστό νερό που βράζει σε ένα μεγάλο μπολ. Κρατήστε μια πετσέτα πάνω από το κεφάλι σας, σκύψτε πάνω από το μπολ και εισπνεύστε τον ατμό για πέντε έως 10 λεπτά.

Αλατόνερο

Οι γαργάρες με χλιαρό αλατόνερο είναι ένας άλλος εύκολος τρόπος για τη θεραπεία του φλέματος. Το ζεστό νερό είναι καταπραϋντικό για τον ερεθισμένο λαιμό και το αλάτι βοηθά να καταστρέψει τα βακτήρια που μπορεί να προκαλέσουν μόλυνση. Συνεπώς μειώνεται και η γενική παραγωγή φλέματος.

• Αναμίξτε ένα τέταρτο κουταλάκι του γλυκού αλάτι σε ένα ποτήρι ζεστό νερό.
• Κάντε γαργάρα με το διάλυμα.
• Επαναλάβετε αυτήν την θεραπεία αρκετές φορές την ημέρα.

Χυμός λεμονιού

Το λεμόνι είναι ένα εξαιρετικό συστατικό για την διάσπαση της βλέννας και του φλέματος. Επιπλέον, έχει αντιβακτηριακές ιδιότητες και υψηλή περιεκτικότητα σε βιταμίνη C, οπότε και βελτιώνει την αντίσταση του σώματος απέναντι στις λοιμώξεις.

• Προσθέστε δύο κουταλάκια του γλυκού από χυμό λεμονιού και μία κουταλιά της σούπας μέλι σε ένα ποτήρι ζεστό νερό. Πίνετε αυτό το διάλυμα τουλάχιστον τρεις φορές την ημέρα για να καταπραΰνεται τον λαιμό σας και να μειώσετε την παραγωγή φλέματος.

Αναδημοσίευση: iatropedia.gr

Όταν οι πρωθυπουργοί απλά προεδρεύουν …και ο δήμαρχος που απλά υπογράφει

Εγώ απλώς προεδρεύω» είχε πει ο Ανδρέας Παπανδρέου μετά από μια συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου στα τέλη της δεκαετίας του ’80.

Ήταν λίγο πριν τις περιπέτειες του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ. Οι εποχές που τον οδήγησαν στο ειδικό δικαστήριο, πόσο δίκαια ή άδικα δεν το εξετάζω εδώ.

Το θέμα είναι πως κατηγορήθηκε πολύ γι’ αυτή την δήλωσή του, από τον Τύπο της εποχής.

Βέβαια ο Ανδρέας εκείνες τις εποχές ήταν ερωτευμένος με την Δήμητρα Λιάνη και μάλλον ήταν και άρρωστος. Μια που τον Αύγουστο του 1988 υποβάλλεται σε καρδιογράφημα στο νοσοκομείο «Γενικό Κρατικό Αθηνών» και στη συνέχεια μεταβαίνει στο νοσοκομείο «Σαιντ Τόμας» του Λονδίνου, όπου διαπιστώνεται στένωση αορτής. Ένα μήνα αργότερα υποβάλλεται σε σοβαρή εγχείρηση ανοικτής καρδιάς στο νοσοκομείο «Χέρφιλντ» του Λονδίνου από το διάσημο καρδιοχειρουργό Μαγκντί Γιακούμπ. Μετά από δύο μήνες νοσηλείας επιστρέφει στην Ελλάδα. Η εξέλιξη ιστορίας είναι γνωστή.

Πάμε τώρα την εποχή του εκσυγχρονισμού που «σκάνδαλα σκάγαν» αριστερά - δεξιά. 

• Όπως αυτό του Χρηματιστηρίου, που δεν τιμωρήθηκε κανένας.
• Το άλλο με την αγορά του αιώνα για το οποίο ο Ακης μπαινοβγαίνει στις φυλακές.
• Αλλά και αυτό της Siemens που ο Τσουκάτος ομολόγησε πως πήρε για το ΠΑΣΟΚ ένα εκατομμύριο μάρκα. Αλλά κανείς δεν τα είδε, μέχρι που στη δίκη για τη Siemens που διεξάγεται ο τότε ταμίας Σπύρος Αυγερινός κατέθεσε πως ο Τσουκάτος «έφερε ένα εκατομμύριο μάρκα αλλά δεν ξέραμε από πού είναι. 
• Καί πόσα άλλα ποτέ δε θα μάθουμε

Κι ο πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ο Σημίτης; Απλά προέδρευε.

Ο Ανδρέας ΙΣΩΣ να δικαιολογείται μια που «έπασχε από γεροντοέρωτα» για την κ Λιάνη. Αλλά και ήταν στην αρχή της αρρώστιας, που τον οδήγησε στην εγχείρηση του Χέρφιλντ. Άλλο που πάρα πολλοί σήμερα, καλώς ή κακώς, του χρεώνουν την χρεωκοπία της Ελλάδας. Ας πούμε ότι ήταν απατεώνας και λαοπλάνος.

 Τον Σημίτη εγώ δεν τον δικαιολογώ αλλά οι ίδιοι υπονοούν πως Απλώς προέδρευε. Και έβλεπε γύρω του τις μίζες να περνούν. Για μερικούς δεν τις έβλεπε. Ήταν λοιπόν «λαμόγιο» ή βλάκας και ανίκανος, ανάλογα με την εκδοχή που θα επιλέξουμε.

Για να έρθουμε στο σήμερα, και στη πόλη μας. Τη Λάρισα και τη νυν δημοτική της αρχή:

• Σύσσωμη η αντιπολίτευση έχει καταγγείλει το την οργάνωση και λειτουργία το  «Πάρκου των Ευχών»
• Έκανε ο δήμαρχος την αλλαγή του χρόνου τις δυο τελευταίες χρονιές στο ίδιο μέρος νεκρώνοντας το κέντρο της πόλης (δείτε την πρότελευταία παράγραφο) κι ευνοώντας συγκεκριμένους καταστηματάρχες της συγκεκριμένης περιοχής, λέω εγώ.
• Όπως θα νεκρώσει, πιστεύω, με τα έργα του το κέντρο της Λάρισας προς όφελος των εμπορικών κέντρων που είναι εκτός πόλης. Αλλά και των πολυώροφων πάρκινγκ, ιδιωτικών και δημοτικών. (Έχω γράψει σχετικά στην προηγούμενη παραπομή αλλά και εδώ)
• Η κ Καραλαριώτου έκανε πρόσφατα την καταγγελία πως: «έγιναν 15 απευθείας αναθέσεις σε μια και μόνο εταιρεία και ο δήμαρχος δήλωσε πως δεν γνωρίζει , παρόλο που ο ίδιος τις έχει υπογράψει(!)». Απλά υπέγραφε.
• Ο δήμαρχος είπε στην κ Καραλαρώτου κατά τη διάρκεια συνεδρίασης του δημοτικού συμβουλίου: «..Το 2014 και το 2015 όταν το πόθεν έσχες σας έμεινε ανοιχτό, εμείς δεν είπαμε κουβέντα για τίποτα. Και δεν θα μιλήσουμε ποτέ για τέτοια πράγματα. Και ξέρετε γιατί; γιατί δεν είμαστε ίδιοι…» Και φυσικά εισέπραξε την αγωγή του από την Ρένα.

Υπήρξε πράγματι μια ιστορία εκείνη την εποχή με έλεγχο απότο ΣΔΟΕ, κατά τον οποίο η επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης βρέθηκε «καθαρή και νομοταγής». Φαίνεται ο δήμαρχος ή δεν θυμόταν την κατάληξη της υπόθεσης ή παρασύρθηκε από συμβούλους του.

Κι επειδή ακούω για τον δήμαρχό μας, μια που δεν τον γνωρίζω προσωπικά, πως «είναι καλός άνθρωπος» μου έρχεται στο μυαλό μια «ατάκα» της νεαρής τότε Άννας Φόνσου στον Θανάση Βέγγο. Μιλάω για μια ταινία του 1969, με τίτλο «Ποιος Θανάσης;». Ο Θανάσης, Βέγγος ιδιοκτήτης καταστήματος ηλεκτρικών ειδών ευεργετεί όλο τον κόσμο. Και του λέει η νέα και νεαρή υπάλληλός του: «κύριε Θανάση τον καλό τον λένε και χαζό». 

• Σημειώνω πως σε κάθε γεγονός που αναφέρομαι, παραπέμπω στη σχετική είδηση από το blog μου ή από άλλη ιστοσελίδα. Όπως, παραπέμπω, και σε ολόκληρη την ταινία του αξέχαστου Θανάση Βέγγου για να τη θυμηθείτε.