21 Μαρτίου 1821 απελευθέρωση των Καλαβρύτων και η έναρξη της επανάστασης, που δεν έγινε στις 25

25^η Μαρτίου την Κυριακή και οι Έλληνες έχουμε μάθει να γιορτάζουμε την έναρξη του Απελευθερωτικού αγώνα το 1821.
Τι έγινε στις 25 Μαρτίου το 1821;
Τίποτε. Στις 21 Μαρτίου οι Έλληνες επαναστάτες καταλαμβάνουν τα Καλάβρυτα και έγινε ουσιαστικά η έναρξη της επανάστασης στην Αγία Λαύρα. Κι αυτό σύμφωνα με κάποιους ιστορικούς.
Όμως, το να γιορτάζουμε τον εθνικό ξεσηκωμό στις 25 Μαρτίου καθιερώθηκε στις 15 Μαρτίου 1838 από τον βασιλιά Όθωνα, προκειμένου να συνδεθεί με το εκκλησιαστικό γεγονός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Ήταν και επιθυμία του Αλέξανδρου Υψηλάντη και της Φιλικής Εταιρείας να συνδεθεί η έναρξη της επανάστασης με μια μεγάλη εκκλησιαστική εορτή για να τονωθεί το φρόνημα των υπόδουλων Ελλήνων.
Ας δούμε τι αναφέρει το Σαν σήμερα, για την πολιορκία και την κατάληψη των Καλαβρύτων

* * *

Η πρώτη τουφεκιά της Ελληνικής Επανάστασης έπεσε στις 21 Μαρτίου 1821 στα Καλάβρυτα, όταν ένοπλοι αγωνιστές, με επικεφαλής τους τοπικούς οπλαρχηγούς πολιόρκησαν τους Τούρκους, που είχαν καταφύγει σε τρεις οχυρούς πύργους.

Από τις αρχές Φεβρουαρίου, μετά τη διάσκεψη της Βοστίτσας (26 - 29 Ιανουαρίου), άρχισαν να πυκνώνουν οι φήμες για επικείμενη εξέγερση των ραγιάδων στην Πελοπόννησο. Ο άγγλος πρόξενος στην Πάτρα Γκριν συμβούλευσε τους Τούρκους να λάβουν τα μέτρα τους, ενώ δεν έλειψαν και Έλληνες με μειωμένη εθνική συνείδηση, όπως ο κοτζάμπασης της Τριπολιτσάς Σωτηράκης Κουγιάς και ο δραγουμάνος του Πασά, Σταυράκης Ιακωβίκης, που πρόδωσαν την υπόθεση, δίνοντας πληροφορίες στους κατακτητές.

Η οθωμανική διοίκηση, θορυβημένη και από μεμονωμένες επιθέσεις κατά υπαλλήλων της, αποφάσισε να καλέσει στην Τριπολιτσά τους πρόκριτους της Πελοποννήσου με το πρόσχημα έκτακτης σύσκεψης. Στην πραγματικότητα, όμως, οι Τούρκοι σκόπευαν να τους κρατήσουν ως ομήρους για να αποτρέψουν κάθε διάθεση των Ελλήνων για εξέγερση.

Πολλοί από τους πρόκριτους δεν ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση, γνωρίζοντας την τύχη που τους περίμενε. Έτσι, στις 10 ή στις 13 Μαρτίου, επιφανείς Αχαιοί κατέφθασαν στη μονή της Αγίας Λαύρας για να αποφασίσουν περί του πρακτέου. Στη συγκέντρωση συμμετείχαν οι επίσκοποι Παλαιών Πατρών Γερμανός και Κερνίκης Προκόπιος και οι πρόκριτοι Ασημάκης Ζαΐμης, Ασημάκης Φωτήλας, Σωτήρης Θεοχαρόπουλος, Σωτήρης Χαραλάμπης, Παναγιωτάκης Φωτήλας, Ανδρέας Ζαΐμης και Ανδρέας Λόντος.

Αφού αντηλλάγησαν απόψεις και κάμφθηκαν οι αμφιβολίες κυρίως του Ζαΐμη και του Παλαιών Πατρών Γερμανού, αποφασίσθηκε ότι η επανάσταση έπρεπε να ξεκινήσει αμέσως, καθώς δεν υπήρχε καιρός για χάσιμο. Τυχόν σύλληψή τους θα αποτελούσε πλήγμα για την εξέγερση και πιθανώς να συνέβαλε στη ματαίωσή της. Πολύτιμες πληροφορίες για τις προθέσεις των κατακτητών έδωσε ο νεαρός Παναγιωτάκης Φωτήλας, που ήταν ερωτευμένος με την κόρη του βοεβόδα (διοικητή) των Καλαβρύτων, Αϊσέ. Στη συνέχεια, οι παριστάμενοι αναχώρησαν για τις περιοχές τους, προκειμένου να στρατολογήσουν άνδρες και να περιμένουν την έναρξη του αγώνα.

Τις εξελίξεις επιτάχυνε το περιστατικό της 18ης Μαρτίου (ή 20ης Μαρτίου), όταν άνθρωποι του βοεβόδα των Καλαβρύτων, Ιμπραήμ Αρναούτογλου, χτυπήθηκαν από τους Πετμεζαίους καθ’ οδόν προς την Τριπολιτσά. Ο Αρναούτογλου, όταν πληροφορήθηκε το γεγονός, διέταξε τους Τούρκους της περιοχής να κλεισθούν σε τρεις οχυρούς πύργους των Καλαβρύτων και να αμυνθούν, ελπίζοντας σε βοήθεια από την οθωμανική διοίκηση της Τριπολιτσάς.

Στις 21 Μαρτίου 1821, 600 έλληνες επαναστάτες, με επικεφαλής τους Σωτήρη Χαραλάμπη, Ασημάκη Φωτήλα, Σωτήρη Θεοχαρόπουλο, Νικόλαο Σολιώτη, Ιωάννη Παπαδόπουλο, Βασίλειο και Νικόλαο Πετμεζά, συγκεντρώθηκαν στη μονή της Αγίας Λαύρας. Αφού παρακολούθησαν τη Θεία Λειτουργία, σύμφωνα με κάποιους ιστορικούς, πήραν μαζί τους για σημαία το λάβαρο της μονής με τη χρυσοκέντητη παράσταση της Κοιμήσεως της Θεοτόκου κι ένα παλιό κανόνι.

Την ίδια ημέρα ξεκίνησαν την πολιορκία των τριών οχυρών πύργων στα Καλάβρυτα και ύστερα από μάχες που κράτησαν πέντε ημέρες εξανάγκασαν τους πολιορκημένους να παραδοθούν. Οι απώλειες των Ελλήνων ήταν 2 νεκροί και 3 τραυματίες, μεταξύ αυτών και ο Νικόλαος Σολιώτης. Αδιευκρίνιστες ήταν οι απώλειες για τους πολιορκούμενους Τούρκους, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν άμαχοι. Πολλοί από αυτούς κατεσφάγησαν, αν και είχαν παραδοθεί. Οι επαναστάτες πήραν ως λάφυρα πάνω από 100 όπλα, με τα οποία εξόπλισαν άλλους αγωνιστές.

Όσον αφορά την τύχη της Αϊσέ Αρναούτογλου, φαίνεται να διασώθηκε, αλλά αυτοκτόνησε αργότερα, όταν, σύμφωνα με την παράδοση, πληροφορήθηκε την απώλεια του αγαπημένου της Παναγιωτάκη Φωτήλα, που σκοτώθηκε κατά την πολιορκία της Πάτρας το 1824, σε ηλικία 24 ετών.

Η πολιορκία και η παράδοση των Καλαβρύτων θεωρείται ως η πρώτη σοβαρή πολεμική επιχείρηση της Ελληνικής Επανάστασης. Στις 23 Μαρτίου το σκηνικό θα μεταφερθεί νοτιοδυτικά της Πελοποννήσου, όταν οι Μανιάτες θα καταλάβουν την Καλαμάτα και η Μεσσηνιακή Γερουσία θα εκδώσει την «προειδοποίησιν εις τας ευρωπαϊκάς αυλάς», με την οποία θα τους γνωστοποιεί τον ξεσηκωμό του γένους των Ελλήνων.

Ας δούμε τι λένε άλλες πηγές για την λειτουργία που αναφέρεται παραπάνω και το έχω υπογραμμίσει.

20 προς 21 Μαρτίου στην Μονή Αγίας Λαύρας Καλαβρύτων, στον παλαιό ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου το λιγοστό φως τρυπώνει με δυσκολία από τους φεγγίτες. Δεν έχει ακόμη ξημερώσει και η ομίχλη είναι πυκνή. Και όμως! Στην Ωραία Πύλη διακρίνεται περίλαμπρος, μέσα στα ολομέταξα αρχιερατικά του άμφια, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός. Εκ δεξιών του ο επίσκοπος Καλαβρύτων και Κερνίτσης Προκόπιος στυλώνει τα μάτια του στον Παντοκράτορα του τρούλου. Εξ αριστερών του ο ηγούμενος της Μονής Καλλίνικος σκυμμένος σιγοψέλνει μια προσευχή των καλόγερων. Τριγύρω βρίσκονται συγκεντρωμένοι οι προεστοί της επαρχίας και οι οπλαρχηγοί με τις παχιές τις φουστανέλες και τα μεϊντανογέλεκα. Γονατιστά και τα πρωτοπαλίκαρα του τόπου με χείλη σφαλιστά και τις ψυχές παραδομένες στον Αγώνα.

«Ελευθερία ή Θάνατος, παλικάρια μου» φωνάζει ο Παλαιών Πατρών Γερμανός και υψώνει για λάβαρο το χρυσοπόρφυρο παραπέτασμα του «Φοβερού Βήματος». Ο Ασημάκης Ζαΐμης, γέρος ­ και ακόμη σκλαβωμένος ­ δακρύζει στην προοπτική της λευτεριάς. Ο γιος του, Ανδρέας Ζαΐμης, σφιχταγκαλιάζεται με τους Πετμεζαίους, τον Αναγνώστη και τον Βασίλη, ενώ ο Λόντος και ο Χαραλάμπης κρατούν ακόμη τα χέρια τους ψηλά, στο σχήμα του σταυρού.

«Το Θούριο, μωρέ παιδιά» ακούγεται ο Θεοχαρόπουλος και ο Ασημάκης ο Σκαλτσάς αρχίζει την αντάρα: «Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή...».

Το πρωί της 21 Μαρτίου 1821 κάτω από τον αιωνόβιο ιστορικό πλάτανο όρκισε 600 αγωνιστές με σημαία το παραπέτασμα της ωραίας Πύλης του ιστορικού Ναού με την εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και με το σύνθημα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ή ΘΑΝΑΤΟΣ» εξόρμησαν δια την απελευθέρωση των Καλαβρύτων.

Με σημαιοφόρο τον Διάκονο της Μονής Γρηγόριο Ντόκο, εκ Σκεπαστού Καλαβρύτων, βαστάζοντας με εθνική υπερηφάνεια το ιστορικό Λάβαρο οι αγωνιστές, με αρχηγούς τον Σωτήρη Χαραλάμπη, τον Φωτήλα, τον Σωτήρη Θεοχαρόπουλο, τον Ιωάννη Παπαδόπουλο, τον Νικόλαο Σολιώτη και τους Πετιμεζαίους έφθασαν κι πολιόρκησαν τα Καλάβρυτα, (υπήρχαν 2 τζαμιά, 3 πύργοι και φρουρά από 20 αστυνομικούς Τούρκους με διοικητή τον Αρναούτογλου, ήσαν και 100 περίπου τουρκικές οικογένειες).

Από τη θέση όπου σήμερα βρίσκεται το εξωκκλήσι των αγίων Αναργύρων, οι αγωνιστές κτύπησαν τον πύργο που ήταν πίσω από το σημερινό Ξενοδοχείο «Χελμός» όπου εκεί ήταν συγκεντρωμένοι οι περισσότεροι Τούρκοι.Ένας, μάλιστα, Τούρκος με το καριοφίλι του σημάδεψε στο λόφο το λάβαρο και το κτύπησε και σήμερα φαίνεται η τρύπα από το Τούρκικο βόλι .Η τουρκική φρουρά παραδόθηκε και ο Αρναούτογλου οδηγήθηκε στο Λεχούρι όπου φυλακίσθηκε στον πύργο του Λεχουρίτη.

Αναδημοσίευση: sansimera.gr και lefteria.blogspot.gr

Πηγή: newsbomb.gr