Άλλαξε το κλίμα στην υπόθεση Novartis - ανακριτές καλούν κορυφαίο πολιτικό να καταθέσει(;)

Στις 19 Ιανουαρίου, κυκλοφόρησε η παρακάτω είδηση την οποία αναδημοσιεύω από το protagon:

Την εποπτεία της Εισαγγελίας Διαφθοράς, η οποία χειρίζεται αυτή την εποχή σημαντικότατες υποθέσεις, όπως της Novartis και του KEΕΛΠΝΟ, ανέλαβε ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Παναγιώτης Μπρακουμάτσος μετά την παραίτηση του αντεισαγγελέα Ιωάννη Αγγελή. Ο αντιεισαγγλέας, που είχε αναλάβει καθήκοντα πριν από τρεις μήνες, αντικαταστάθηκε από την εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ξένη Δημητρίου μετά από αναφορά που υπέβαλε ο ίδιος και στην οποία ζήτησε την αντικατάστασή του. Η αναφορά διέψευδε δημοσίευμα, σύμφωνα με το οποίο σε συνάντηση στη Βιέννη τον περασμένο Νοέμβριο μεταξύ των ελλήνων εισαγγελέων Διαφθοράς, στην οποία ως εποπτεύων μετείχε και ο ίδιος, δόθηκαν στοιχεία για την υπόθεση της Novartis τα οποία αφορούσαν πρώην υπουργό από τους αμερικανούς εισαγγελείς διαφθοράς. Οι έλληνες εισαγγελείς φέρονται να αρνήθηκαν να τα παραλάβουν με το επιχείρημα ότι ήταν προϊόντα υποκλοπής. Το γεγονός αυτό έχει διαψεύσει η εισαγγελία του Αρείου Πάγου, ενώ η κυρία Δημητρίου φέρεται να κατέβαλε προσπάθεια να παραμείνει ο Ιωάννης Αγγελής χωρίς ωστόσο να μπορέσει να τον μεταπείσει.

Εγώ πάντως την είδηση αυτή την συνδέω με το χθεσινό (30/1) δημοσίευμα της kontra news.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρέδωσαν οι Αμερικανικές υπηρεσίες στην Ελληνική Δικαιοσύνη ο λογαριασμός ανήκει σε κορυφαίο Έλληνα πολιτικό που εμπλέκεται στο σκάνδαλο της NOVARTIS.

Οι εξελίξεις στην υπόθεση αναμένονται καταιγιστικές με δεδομένο ότι το πολιτικό πρόσωπο που έχει σχέση με τον επίμαχο λογαριασμό θα κληθεί να καταθέσει ως ύποπτο τις επόμενες μέρες στους οικονομικούς εισαγγελείς.

Δικαστικές πηγές δεν απέκλειαν το ενδεχόμενο προφυλάκισής του με δεδομένο ότι το ποσό του μαύρου λογαριασμού είναι τεράστιο και βέβαια σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να δικαιολογηθεί.

Με την κλήση σε απολογία του μιζαδόρου πολιτικού αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για τους εμπλεκόμενους στο σκάνδαλο της NOVARTIS.

Σύμφωνα με πληροφορίες της Kontranews τα στοιχεία που βρίσκονται στα χέρια της Δικαιοσύνης καίνε τρία από τα πολιτικά πρόσωπα τα οποία διερευνώνται για εμπλοκή στο σκάνδαλο.

Η απαγγελία κατηγοριών αναμένεται να πυροδοτήσει μετωπική σύγκρουση ανάμεσα σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση.

Η κυβέρνηση αναγκαστικά θα επιχειρήσει να κεφαλαιοποιήσει πολιτικά την εμπλοκή κορυφαίου στελέχους της αντιπολίτευσης σε διακίνηση βρόμικου χρήματος από μίζες.

Αντίθετα τα κόμματα της αντιπολίτευσης που κάλυψαν προκαταβολικά τα στελέχη τους που είχαν εμπλοκή στη NOVARTIS θα πρέπει να δώσουν εξηγήσεις στον ελληνικό λαό.

Σε κάθε περίπτωση οι παρενέργειες του σκανδάλου θα είναι καθοριστικές στη διαμόρφωση των πολιτικών ισορροπιών.

Ένας λογαριασμός που είχε καταγραφεί σε έγγραφα των Αμερικανών και καταλήγει σε έμβασμα σε Ίδρυμα των ΗΠΑ, θεωρείται το κομβικό σημείο της εξέλιξης της έρευνας για την Novartis , αφού φέρεται να συνδέει πολιτικό πρόσωπο της χώρας με μίζα η οποία αγγίζει τα 13 εκατομμύρια ευρώ.

Ο λογαριασμός αυτός φέρεται να ξεκινά με κίνηση από την Ελβετία ενός τεράστιου χρηματικού ποσού και να φτάνει σε Ίδρυμα των ΗΠΑ, το οποίο εμφανίζεται να έχει στενή σχέση με τον γνωστό Έλληνα πολιτικό.

Ο πολιτικός αυτός αναμένεται να είναι ο ένας από τους τρείς που θα κληθούν δώσουν εξηγήσεις ως ύποπτοι για το κακούργημα της παθητικής δωροδοκίας εντός του αμέσως επόμενου χρονικού διαστήματος.

Στο επίκεντρο της έρευνας για το κακούργημα της παθητικής δωροδοκίας (θα προηγηθούν οι κλήσεις με τη συγκεκριμένη κατηγορία) βρίσκονται, όπως είναι φυσικό, τα πρόσωπα τα οποία έχουν μπει στο μικροσκόπιο της Δικαιοσύνης, αφού βρέθηκαν λογαριασμοί τους στο εξωτερικό οι οποίοι δεν είχαν δηλωθεί και ως εκ τούτου υπάρχουν ενδείξεις ότι διακίνησαν «μαύρα χρήματα».

Ο ένας

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ένας συγκεκριμένος λογαριασμός, το νούμερο του οποίου καταγράφεται σε διαβαθμισμένα έγγραφα των Αμερικανών που έχουν δοθεί από καιρό. Πρόκειται για πρώην υπουργό ο οποίος εμφανίζεται να συνδέεται με καταβολή που έγινε σε ίδρυμα των ΗΠΑ.

Οι άλλοι δύο σχετίζονται με το θέμα της υπερτιμολόγησης και της προνομιακής νομοθέτησης υπέρ της NOVARTIS. Οι πληροφορίες δόθηκαν από προστατευόμενους μάρτυρες και συνοδεύονται από έγγραφα αλλά και πλήθος στοιχείων που βρέθηκαν σε σκληρούς δίσκους υπολογιστών που εντοπίστηκαν είτε στην εταιρεία είτε στη γνωστή πλέον αποθήκη του Ασπρόπυργου, όπου είχαν κρυφτεί από τον πολυεθνικό κολοσσό. Μάλιστα, κάποια στοιχεία είχαν σβηστεί και ανακλήθηκαν από την Υπηρεσία Εγκληματολογικών Ερευνών της Αστυνομίας, που είναι πλέον πολύτιμος αρωγός στην αντιμετώπιση του οικονομικού εγκλήματος.

Νέα μάρτυρας

Στα υπάρχοντα στοιχεία έχει προστεθεί και κατάθεση γυναίκας που εμφανίστηκε επωνύμως στην Αρχή και μετετράπη αργότερα σε προστατευόμενη μάρτυρα από τους εισαγγελείς. Η συγκεκριμένη μάρτυρας αναφέρεται σε εταιρεία συμβούλων που ακριβοπληρωνόταν από τη NOVARTIS για να χειραγωγεί με συγκεκριμένες προτάσεις τις αποφάσεις των υπουργείων αναφορικά με τις τιμές και το σύστημα διακίνησης των φαρμάκων.

Ακόμη, έχουν ανασυρθεί από τα αρχεία της εταιρείας στοιχεία με συναντήσεις υπηρεσιακών παραγόντων από κοινού με στελέχη της εταιρείας. Όλα αυτά (υπάρχουν και βίντεο) Σε συνδυασμό με τις αποφάσεις, που ευνοούσαν εμφανώς την εταιρεία, και τις καταθέσεις που περιγράφουν «δώρα» κρίνεται πως υπάρχει το απαιτούμενο υλικό για να δομηθεί το κατηγορητήριο.

* * *

Πάντως ακούγεται πως μέχρι τις 15 Φεβρουαρίου θα έχουμε εξελίξεις μ' αυτή την υπόθεση. Επειδή πολλές φορές έχουν ακουστεί αυτά τα περιμένω με κάποια δυσπιστία, ως προς τον χρόνο των εξελίξεων. Φοβάμαι πως θα την υπόθεση αυτή θα την «τρενάρουν» ως τις εκλογές, μήπως και αλλάξει  κυβέρνηση για να μπει στο αρχείο ή να έχουμε μία κατάληξη σαν κι αυτή με τη Siemens που χειρίστηκε η ΝΔ.

Αναδημοσίευση: protagon.gr και kontranews.gr

Σύνδρομο οδηγών ταξί: Τι προβλήματα προκαλείται στο ουροποιητικό σύστημα όταν δεν πας τουαλέτα

Σε κίνδυνο θέτουν την υγεία του ουροποιητικού τους συστήματος οι επαγγελματίες οδηγοί που επί καθημερινής βάσεως δεν ουρούν όσο συχνά νοιώθουν την ανάγκη. Όπως προειδοποιούν οι ειδικοί, η καθυστέρηση ούρησης μπορεί να προκαλέσει την εμφάνιση «συνδρόμου του οδηγού ταξί», το οποίο περικλείει μια σειρά παθήσεων και δυσλειτουργιών.

Φυσικά, «οι οδηγοί δεν είναι οι μοναδικοί επαγγελματίες που αντιμετωπίζουν την πιθανότητα να παρουσιάσουν αυτό το σύνδρομο, αλλά μόνο μία από τις πολλές κατηγορίες εργαζομένων οι οποίοι, λόγω περιβαλλοντικών περιορισμών στην εργασία τους, ουρούν σπανιότερα από το φυσιολογικό. Επιρρεπείς στην εμφάνισή του είναι και οι οδηγοί φορτηγών, οι διανομείς προμηθειών τροφίμων και γενικότερα όσοι μονίμως δεν έχουν άμεση πρόσβαση σε τουαλέτα για αρκετές ώρες την ημέρα.

* * *

Αυτές οι κατηγορίες επαγγελματιών μπορούν αντικειμενικά και υποκειμενικά να εμφανίσουν συχνότερα δυσλειτουργία ούρησης, στειρότητα, ουρολιθίαση, καρκίνο της ουροδόχου κύστης και λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος σε σύγκριση με τους μη επαγγελματίες οδηγούς, αλλά και με όσους εκτελούν τις επαγγελματικές τους υποχρεώσεις σε εσωτερικούς χώρους», μας εξηγεί ο χειρουργός ουρολόγος-ανδρολόγος Δρ. Μάρκος Καραβιτάκης.

Τα ευρήματα μελετών τις τελευταίες 4 και πλέον δεκαετίες για τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι που ασχολούνται με τέτοια επαγγέλματα έχουν επιβεβαιώσει ότι η πολύωρη παραμονή σε καθιστή στάση που βιώνουν καθημερινά οδηγεί σε μυοσκελετικούς πόνους, διαβήτη, υπέρταση, παχυσαρκία και καρδιαγγειακές νόσους,  δυσκοιλιότητα, οφθαλμολογικές παθήσεις, αλλά και στρες.

Επιπρόσθετα, έχουν παρατηρηθεί προβλήματα στο ουροποιητικό σύστημα και σύμφωνα με τις μαρτυρίες των ίδιων των ασθενών η κύρια αιτία είναι οι ανεπαρκείς (ή ανύπαρκτες) εγκαταστάσεις στα περισσότερα σημεία όπου θα μπορούσαν να κάνουν στάση οι οδηγοί.

Καταστολή της ούρησης

Από τις μελέτες αυτές έγινε γνωστό ότι όσοι επί χρόνια καταστέλλουν την ανάγκη τους για ούρηση δημιουργούν πρόβλημα στην ουροδόχο κύστη τους, η οποία τελικά αδυνατεί να συγκρατήσει τα ούρα. Σε μια εξ αυτών των μελετών, η οποία πραγματοποιήθηκε σε νοσοκόμες, παρατηρήθηκαν υπερδιάταση του μυός της ουροδόχου κύστης, που οδήγησε σε μείωση της αισθητικότητας, και αύξηση της χωρητικότητάς της, προκαλώντας με τη σειρά της υψηλά ποσοστά κυστίτιδων.

Μεταξύ των παθολογιών που έχει επίσης διαπιστωθεί ότι εμφανίζουν όσοι αδυνατούν να ουρούν τακτικά καθ 'όλη τη διάρκεια της εργασίας τους, είναι οι λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος. Ερευνητές έχουν δείξει ότι η χρόνια διάταση της ουροδόχου κύστης με πιέσεις σταθερά μεγαλύτερες από τη μέση αρτηριακή πίεση οδηγεί σε μείωση της ροής του αίματος και τελικά σε υποξία της, η οποία σχετίζεται με τις λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος.

Επίσης, όσοι εργάζονται σε απαιτητικά περιβάλλοντα με συνέπεια τη χρόνια εθελοντική μη συχνή ούρηση, αντιμετώπιζαν υψηλό κίνδυνο να εμφανίσουν μείωση της ροής ούρων, τριγωνίτιδα και σπασμούς της ουροδόχου κύστης, όπως επίσης και επεισόδια νυκτουρίας.

Πρόσληψη υγρών

Σοβαρές είναι και οι επιπτώσεις του περιορισμού της πρόσληψης υγρών, προκειμένου να ελαχιστοποιηθεί η ανάγκη για ούρηση. Όσοι ακολουθούν αυτήν την τακτική αφυδατώνονται και σχηματίζουν λίθους στο ουροποιητικό. Μόνο εκείνοι που έχουν ημερήσια πρόσληψη υγρών άνω των 2500 ml διαφεύγουν αυτόν τον κίνδυνο.

Επιπλέον, «οι άντρες που αναστέλλουν την κένωση της ουροδόχου κύστης τους είναι πιθανό να βιώσουν και προβλήματα με τον προστάτη τους. Για τους οδηγούς ταξί έχει καταδειχθεί ότι μπορεί να παρουσιάσουν ανωμαλίες των σπερματικών πόρων, προστατοδυνία, προστατίτιδα, αλλά και στυτική δυσλειτουργία. Μάλιστα από μια κινεζική μελέτη σε οδηγούς ταξί βρέθηκε ότι ο επιπολασμός της στυτικής δυσλειτουργίας στους συμμετέχοντες σ’ αυτήν ήταν 56,7%, πολύ πάνω από τα ποσοστά που παρουσιάζονται στον ανδρικό πληθυσμό της Κίνας», τονίζει ο Δρ. Καραβιτάκης.

«Αξιοσημείωτο είναι δε, ότι η χρόνια προστατίτιδα και η μειωμένη γονιμότητα σ’ αυτούς τους επαγγελματίες έχουν άλλον έναν κοινό παράγοντα κινδύνου: την παρατεταμένη καθιστή στάση». Όπως διαπιστώθηκε από μια μελέτη σε 2984 ασθενείς, οι οδηγοί είχαν σημαντικά αυξημένη συχνότητα εμφάνισης διαταραχών του σπέρματος. Το ποσοστό αυξάνονταν δε αναλόγως του αριθμού των ετών οδήγησης.

Κι άλλη έρευνα επιβεβαιώνει τα ευρήματα

Στα ίδια συμπεράσματα κατέληξαν και οι ερευνητές μιας μικρότερη μελέτης, η οποία έδειξε ότι οι οδηγοί ταξί είχαν σημαντικά μικρότερη συχνότητα εμφάνισης των φυσιολογικών μορφών σπέρματος και ότι αυτή η σχέση ενισχύθηκε για όσους οδηγούσαν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Οι επιστήμονες έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η οδήγηση σχετίζεται με αύξηση της θερμοκρασίας των όρχεων, η οποία είναι ανάλογη του χρόνου οδήγησης και η έκθεση σε θερμότητα είναι πιθανότατα ο σημαντικότερος παράγοντας κινδύνου για τη μείωση της γονιμότητας στους οδηγούς.

Ο κατάλογος, όμως, των προβλημάτων που ενδεχομένως να κληθούν να  αντιμετωπίσουν οι επαγγελματίες οδηγοί δεν σταματά εδώ. Η επαγγελματική οδήγηση ενδεχομένως να αποτελεί παράγοντα κινδύνου για την ανάπτυξη καρκίνου της ουροδόχου κύστης, καθώς από τα ευρήματα μιας μελέτης φάνηκε να υπάρχει συσχετισμός, ο οποίος ενισχυόταν περαιτέρω όσο μεγαλύτερη ήταν η διάρκεια της εργασίας του οδηγού.

Σύμφωνα με τους ερευνητές η σχέση αυτή μπορεί να οφείλεται στην αύξηση της έκθεσης σε ενώσεις που σχετίζονται με τα καύσιμα ντίζελ, στην έκθεση στην ατμοσφαιρική ρύπανση γενικά και στην έκθεση σε βενζίνη ή στα λάδια μηχανής.

Τι να κάνουν

«Προκειμένου να μειωθούν οι πιθανότητες εμφάνισης προβλημάτων υγείας στο ουροποιητικό σύστημα που οφείλονται στην παρατεταμένη παραμονή των ούρων στην κύστη, οι επαγγελματίες οδηγοί θα πρέπει να ενημερώνονται από τους γιατρούς τους για τη σημασία της σωστής διατροφής, της επαρκούς πρόσληψης υγρών, της συχνής ούρησης, αλλά και για τους πρακτικούς τρόπους περιορισμού της έκθεσης της περιοχής των γεννητικών οργάνων σε αυξημένη θερμοκρασία λόγω της πολύωρης παραμονής στο κάθισμα του αυτοκινήτου.

Επιπλέον, η Πολιτεία θα μπορούσε ενδεχομένως να μεριμνήσει ώστε να δημιουργηθεί ένα πιο εκτεταμένο δίκτυο δημόσιων τουαλετών. Μ’ αυτόν τον τρόπο θα προστατευτούν οι επαγγελματίες και θα μειωθούν οι δαπάνες που απαιτούνται για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψή τους», καταλήγει ο Δρ. Μάρκος Καραβιτάκης.

Αναδημοσίευση: iatropedia.gr

Τριάντα τρεις υπογραφές – έκπληξη υπέρ της Συμφωνίας των Πρεσπών

Μια παρέμβαση 33 «φιλελεύθερων διανοούμενων»  όπως αυτοπροσδιορίζονται τάσσονται υπέρ της Συμφωνίας των Πρεσπών, αναλύοντας τα θετικά της σημεία. Δεν ξέρω αν είναι διανοούμενοι. Σίγουρα κανένας από αυτούς δεν πρόκειται ιδεολογικά στη κυβέρνηση. Πολλούς από αυτούς αν και δεν ασπάζομαι τις ιδέες τους, εκτιμώ την άποψη τους.

Το βασικό είναι το σκεπτικό με το οποίο γίνεται κι η ανάλυσή τους, στην οποία παίρνουν αρχικά αποστάσεις από το ΣΥΡΙΖΑ, την αντιπολίτευση και το δίπολο «προδότες - πατριώτες», για να καταλήξουν γρήγορα στην ουσία του πράγματος.

    «…εθνικιστικές κραυγές και φοβικά αφηγήματα εκτόπισαν από το προσκήνιο τον κύριο στόχο της συμφωνίας που δεν είναι άλλος από την σταθερότητα και την ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής με την εγγύηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ.»

Αυτή ακριβώς είναι η ουσία της Συμφωνίας και πολύ σωστά την επισημαίνουν. Το ζήτημα είναι ποιος καλλιεργεί μαζί τους το ψέμα πως «το ΝΑΤΟ και η ΕΕ είναι εγγύηση σταθερότητας για την περιοχή». Κι από αυτό ακριβώς κρίνονται οι προθέσεις του κυβερνώντος κόμματος και τα παχιά της λόγια για τους Σλαβομακεδόνες του ΔΣΕ και τη… «Νατοϊκή τους δικαίωση».

Ας δούμε όλο το κείμενο της παρέμβασή τους και τα  ονόματα που το υπογράφουν:

* * *

Σε ένα μέρος της ελληνικής κοινωνίας είναι παγιωμένη η άποψη ότι τα λεγόμενα «εθνικά θέματα» είναι καλύτερο να μη λύνονται. Το Κυπριακό, τα ελληνοτουρκικά, η συμφωνία με την Αλβανία, το Μακεδονικό μπορούν να αναμένουν αιωνίως μια καλύτερη συγκυρία, κάποιους ευνοϊκότερους συσχετισμούς, έναν ικανότερο ηγέτη στο τιμόνι. Στο μεταξύ, ας ευδοκιμούν ο εθνικισμός, η δημαγωγία, ο φανατισμός, η πατριδοκαπηλία.

Η Ιστορία όμως έχει δείξει πως όταν αφήνεις τις ευκαιρίες να πάνε χαμένες, στο τέλος αναγκάζεσαι να συμβιβαστείς με μια λύση που είναι χειρότερη από την προηγούμενη. Στο Μακεδονικό, η παγίωση του προβλήματος το μόνο που κάνει είναι να χαρίζει στους γείτονες μας το όνομα «Μακεδονία», με το οποίο τους έχουν ήδη αναγνωρίσει οι περισσότερες χώρες του πλανήτη. Επιπλέον, διαιωνίζεται η πολιτική απομόνωσή της χώρας μας και φρενάρεται συνεχώς η ανάπτυξη της Βόρειας Ελλάδας και της ελληνικής Μακεδονίας.

Γνωρίζουμε και αναγνωρίζουμε ότι όλες οι συμφωνίες είναι προϊόν συμβιβασμών. Θεωρούμε ότι η Συμφωνία των Πρεσπών παρέχει ένα αποδεκτό πλαίσιο για την ειρηνική συνύπαρξη των δύο γειτονικών λαών και την ανάπτυξη των Βαλκανίων ως αναπόσπαστου μέρους της Ευρώπης. Παρακολουθήσαμε με ικανοποίηση τον πρόεδρο Ζάεφ να καταβάλλει έντιμες και τελικά επιτυχείς προσπάθειες για την εγκατάλειψη των αλυτρωτισμών, την αλλαγή του Συντάγματος τους και την προσαρμογή του σε ευρωπαϊκά πρότυπα.

Είδαμε το κοινοβούλιο των γειτόνων μας να υπερψηφίζει την αλλαγή του ονόματος της χώρας τους και την υιοθέτηση της ονομασίας «Βόρεια Μακεδονία» erga omnes.

Διαφωνούμε με τον τρόπο που χειρίστηκε τις διαπραγματεύσεις η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, καθώς δεν επιδίωξε συνεργασία με τα άλλα κόμματα αδιαφορώντας για την οικοδόμηση της μέγιστης εθνικής συναίνεσης. Διαφωνούμε και με τη στείρα αντιπολιτευτική στάση της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ, που προέταξαν το κομματικό τους συμφέρον.

Μεγάλοι χαμένοι μετά από όλα αυτά οι Έλληνες πολίτες. Η δημόσια συζήτηση υποτάχθηκε στην κομματική στράτευση και έτσι δεν αναδείχθηκε τι πραγματικά αλλάζει και ποιες ευκαιρίες γεννιούνται. Οι ευαισθησίες, οι ανησυχίες και οι επιφυλάξεις των Ελλήνων πολιτών δεν απαντήθηκαν, αντιθέτως χρησιμοποιήθηκαν για να χαραχθούν νέες διαχωριστικές γραμμές όπως αυτές που διαίρεσαν και τελικά κράτησαν πίσω την χώρα στα χρόνια της κρίσης. Το δίπολο «προδότες – πατριώτες», αφού έπληξε ανεπανόρθωτα την οικονομία «μετακόμισε» στα εθνικά ζητήματα εγκυμονώντας νέους, μεγαλύτερους ίσως, κινδύνους.

Η επίσημη πλέον παραδοχή των γειτόνων μας ότι οι ίδιοι δεν έχουν σχέση με την μακεδονική ταυτότητα της Βόρειας Ελλάδας, τον Ελληνικό πολιτισμό, την ιστορία, την κουλτούρα και την κληρονομιά αυτής της περιοχής, από την αρχαιότητα έως σήμερα, αποσιωπάται στον ελληνικό δημόσιο διάλογο. Όπως επίσης υποβαθμίστηκε και η εκ μέρους τους αναγνώριση ότι η γλώσσα τους ανήκει στην ομάδα των Νότιων Σλαβικών γλωσσών. Αντιθέτως, εθνικιστικές κραυγές και φοβικά αφηγήματα εκτόπισαν από το προσκήνιο τον κύριο στόχο της συμφωνίας που δεν είναι άλλος από την σταθερότητα και την ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής με την εγγύηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ.

Ως έλληνες πατριώτες και ευρωπαίοι πολίτες, έχουμε στραμμένο το βλέμμα μας στο μέλλον, χωρίς να αγνοούμε τα διδάγματα της Ιστορίας. Η οποία μας διδάσκει ότι δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα αλλά αντιθέτως ισχυροποιούμε τη θέση της χώρας μας και την ευημερία του λαού μας όταν οι πολιτικές δυνάμεις προκρίνουν το δημόσιο και εθνικό συμφέρον και όχι το δικό τους.

Το όπλο για να τα πετύχουμε αυτά, στη γεωπολιτικά ευαίσθητη γειτονιά μας, είναι να ενισχύουμε διαρκώς όσα μας ενώνουν και όχι αυτά που μας χωρίζουν. Αυτό ήταν και παραμένει το μεγάλο στοίχημα στα Βαλκάνια. Πρέπει να το κερδίσουμε.

• ο πρέσβης ε.τ. Αριστείδης Αγαθοκλής

• ο συνταγματολόγος Νίκος Αλιβιζάτος

• ο επ.καθηγητής Βαλκανικών Σπουδών Ιωάννης Αρμακόλας

• ο ιστορικός Θάνος Βερέμης

• ο εκδότης Σάμης Γαβριηλίδης

• η δημοσιογράφος Άννα Δαμιανίδη

• ο συγγραφέας Νίκος Δήμου

• ο καθηγητής Διεθνών Σχέσεων Αλέξης Ηρακλείδης

• η δημοσιογράφος Ελιζαμπέττα Καζαλόττι

• ο ιστορικός τέχνης Κωστής Ν.Καζαμιάκης

• ο πρέσβης ε.τ. Γιώργος Κακλίκης

• ο αν. καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης Γιάννης Κωνσταντινίδης

• ο δημοσιογράφος Πάνος Λουκάκος

• η καθηγήτρια Οικονομικών Αντιγόνη Λυμπεράκη

• ο πρώην υπουργός Στέφανος Μάνος

• ο συγγραφέας Πέτρος Μάρκαρης

• ο επίτιμος πρόεδρος της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων Βασίλης Μαρκής

• ο Διευθύνων Σύμβουλος Τεχνόπολις Κωστής Μπιτζάνης

• η αντιδήμαρχος Αθηναίων Ελένη Μυριβήλη

• ο Δρ Πυρηνικής Φυσικής Παντελής Οικονόμου

• ο οικονομολόγος Γιάννης Παπανικολάου

• ο συγγραφέας Μάκης Παπούλιας

• ο Διευθυντής Ερευνών στο Ολλανδικό Ινστιτούτο για τον καρκίνο Αναστάσης Περράκης

• ο πρ. αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Χρήστος Ροζάκης,

• ο ακαδημαϊκός και πρώην υπουργος Μιχάλης Σταθόπουλος,

• ο επ. καθηγητής Οικονομικών Πλάτων Τήνιος

• η συγγραφέας- δημοσιογράφος Σώτη Τριανταφύλλου

• ο πρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ Λουκάς Τσούκαλης

• ο καθηγητής Στρατηγικής Διοίκησης Χαρίδημος Τσούκας

• ο εκδότης Τάκης Φραγκούλης

• ο πολιτικός μηχανικός Βασίλης Φραντζολάς

• ο καθηγητής ΜΜΕ Δημήτρης Ψυχογιός

• ο γλύπτης Γιώργος Χουλιαράς

Αναδημοσίευση: protothema.gr

Πηγή: katiousa.gr

Στ.Μάνος: Η ένταξη της Βόρ. Μακεδονίας σε ΝΑΤΟ & Ε.Ε θα αποδειχθεί συμφέρουσα για την Ελλάδα

Ψηφίστηκε την Παρασκευή 25 Ιανουαρίου η συμφωνία των Πρεσπών. Με 153 ΝΑΙ, 146 ΟΧΙ κι 1 ΠΑΡΩΝ.

Ακόμη πολλοί κατηγορούνε αυτούς που τους «είπανε ΝΑΙ» για προδότες. Εγώ δεν μπορώ να βγάλω ακριβώς συμπέρασμα. Πάντως δείχνει καλή η συμφωνία. Οι  γείτονές μας παραδέχονται πως «ιστορικά δεν έχουν σχέση με την αρχαία μακεδονία» και «η γλώσσα του είναι σλαβική». Ακόμη δέχονται πως σέβονται τα υπάρχοντα σύνορα και δεν υπάρχουν σκλαβωμένες «μακεδονικές μειονότητες» στις γύρω τα χώρες να τις απλευθερώσουν. Όλα αυτά τα  θεωρώ πως είναι ΝΙΚΗ της ελληνικής πολιτικής.

Από την πλευρά αυτών που είναι αρνητικοί σ αυτή τη συμφωνία ακούω ακραίες εθνικιστικές φωνές, γραφικότητες και γελοίες ιστορικές ανακρίβειες. Ακούω δεν διαβάζω γιατί αποφεύγω να διαβάσω τέτοια έντυπα (εθνικιστικά, γραφικά κλπ)

Σημειώνω πως πιστεύω πάντα, πως αν δεν είχε δημιουργηθεί η εκκρεμότητα και είχε λύσει το «πρόβλημα» ο Κων/νος Μητσοτάκης, που αποδεικνύεται πως είχε δίκιο όταν ήθελε να το λύσει (δείτε εδώ το σχετικό κείμενό μου), θα ήταν καλύτερα οι συνθήκες για την χώρα μας παγκοσμίως.

Την Δευτέρα 14 Ιανουαρίου είχα γράψει για την άποψη του Νίκου Μέρτζου ενός ανθρώπου που τον θεωρώ ακραίο. Ακροδεξιό κι εθνικιστή. Μια που επί δικτατορίας είχε δημόσιες θέσεις και μετά κάποια στιγμή ήταν εκδότης του ακροδεξιού Ελληνικού Βορρά. Κι όμως ο άνθρωπος αυτός είναι υπέρ της συμφωνίας των Πρεσπών. Δείτε εδώ το κείμενό του, μαζί με το δικό μου για την αποχώρηση του Πάνου Καμμένου από την Κυβέρνηση.

Είδα πως κι άλλοι, φιλελέυθεροι κι άνθρωποι που διαφωνώ με τις πολιτικές τους απόψεις. Όπως είναι ο Στέφανος Μάνος. Που διαφωνώ για τις, ακραίες μερικές φορές, νεοφιλελεύθερες απόψεις του. Ας δούμε όμως την γνώμη του κ Μάνου, που είναι μεταξύ των 33 «φιλελεύθερων διανοούμενων» που έκαναν την παρέμβαση υπέρ της, για την συμφωνία των Πρεσπών όπως την εξέθεσε σε ομιλία του Στέφανου Μάνου στην εκδήλωση «Εδώ μιλούν οι τολμηροί - Μακεδονικό: η συζήτηση που δεν έγινε»:

* * *

7 στους 10 όπως ξέρετε, είναι αντίθετοι με τη συμφωνία των Πρεσπών. Υποθέτω επειδή η Ελλάδα δέχτηκε να ονομάζεται η ΠΓΔΜ Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας. Οι 7 στους 10 δε θέλουν να υπάρχει ο όρος «Μακεδονία» στο όνομα της χώρας που γεωγραφικά καλύπτει τη Βόρεια Μακεδονία. Δε θέλουν να υπάρχει η λέξη «Μακεδονία». Το ζήτημα που παραβλέπουν οι 7 στους 10 -7 στους 10 σε όλο τον ελληνικό λαό λέμε- είναι ότι η Συμφωνία δεν είναι μια μονομερής απόφαση της Ελλάδας, αλλά συμφωνία της ΠΓΔΜ και της Ελλάδας, κάτι στο οποίο αναφέρθηκε ο κ. Τσούκαλης.

Εδώ είναι μια συμφωνία που έκαναν δυο μέρη, που αναγκαστικά είναι ένας συμβιβασμός, δεν είναι «επιβάλλαμε μια λύση», είπαμε εμείς τί πρέπει να είναι. Πρέπει να είναι κάτι που και ο άλλος θα συμφωνήσει. Οπότε το θέμα που τίθεται, αφού το λάβετε υπ' όψιν σας ότι είναι δυο μέρη, είτε έχουμε συμφωνία και τα παρεπόμενα της συμφωνίας, δηλαδή ΝΑΤΟ και Ευρωπαϊκή Ένωση, ή συνέχιση της εκκρεμότητας.

Πρέπει να διαλέξουμε, αυτοί οι κύριοι που σήμερα ψηφίζουν στη Βουλή, πρέπει να διαλέξουν τί θέλουμε: Συνέχιση της εκκρεμότητας ή συμφωνία με τα παρεπόμενα που λέει ότι η ΠΓΔΜ που θα γίνει Βόρεια Μακεδονία θα μπει στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση;

Η ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ και αργότερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, είμαι βέβαιος -εγώ είμαι βέβαιος- ότι θ’ αποδειχθεί εξαιρετικά συμφέρουσα για την Ελλάδα. Αντίθετα, η συνέχιση της εκκρεμότητας, θα συμβάλλει στη συνέχιση της μιζέριας. Αυτή η στασιμότητα την οποία ζούμε τα τελευταία 10 χρόνια, στασιμότητα τραγική την οποία δεν έχουμε ακόμα για κάποιο μυστήριο λόγο συνειδητοποιήσει, θα συνεχιστεί.

Έχουμε, αγαπητοί φίλοι ως λαός, μια σπάνια ικανότητα: Να βλέπουμε την πραγματικότητα, τον περίγυρό μας μέσα από έναν παραμορφωτικό φακό. Το αποτέλεσμα ποιο είναι: Το άσπρο να φαίνεται μαύρο, το όρθιο ανάποδο, το συμφέρον ασύμφορο, ο εχθρός φίλος.

Θυμάμαι, πριν από 25 χρόνια, όταν ήμουν τότε ακόμα Υπουργός Οικονομικών, πήγαινα στο ECOFIN και έρχονταν εκπρόσωποι διαφόρων Υπουργείων και μου έδιναν χαρτάκια με το τί θα έπρεπε να πω στο ECOFIN για λογαριασμό του Υπουργείου Γεωργίας, το Υπουργείο Εμπορίου και ούτω καθ' εξής. Και τα διάβασα αυτά τα χαρτάκια που μου έλεγαν οι Υπηρεσίες των Υπουργείων τί να πω και σας βεβαιώνω ότι το 90% των περιπτώσεων ήταν αντίθετα με τα συμφέροντα της Ελλάδος. Και τραβούσα τα μαλλιά μου.

Και λέω, πώς είναι δυνατό να μου εισηγούνται αυτά τα πράγματα; Και είμαι βέβαιος ότι άλλοι Υπουργοί που δεν τα διάβαζαν, απλώς τα έλεγαν μετά, έπαιρναν το χαρτάκι και το διάβαζαν στο ECOFIN, δεν ήταν από κάποια κακή σκοπιμότητα, ήταν ότι οι άνθρωποι δεν τα είχαν σκεφτεί. Έλεγαν ό,τι μπούρδα τους περνούσε απ’ το κεφάλι. Αλλά έτσι είναι, 7 στους 10 λένε όχι στη Συμφωνία. Δεν έχουν σκεφτεί τίποτα παραπάνω.

Πριν από μερικούς μήνες έγραψα στο facebook, έθεσα ένα ρητορικό ερώτημα, μάλιστα τότε ζούσε ο Καργάκος και τον τσίγκλισα αλλά δεν έκανε τίποτα. Λέω, «αν ζούσε σήμερα ο Μέγας Αλέξανδρος και οι γείτονες ήθελαν να λέγονται Μακεδόνες, τί θα έκανε;». Και λέω του Καργάκου, «γράψε βρε παιδί μου κάτι». Και μου είχε υποσχεθεί ότι θα το κάνει, αλλά νομίζω ότι δεν το έκανε τελικώς.

Μπορούν οι 7 στους 10 να σκεφτούν ως Μεγαλέξανδροι; Ή φοβούνται τον αλυτρωτισμό των γειτόνων, της κουτσουλιάς; Οι Μεγαλέξανδροι φοβούνται; Αναρωτιέμαι. Εγώ λοιπόν που θέλω να προχωρήσει αυτή η Συμφωνία, θέλω στη συνέχεια να ανοίξω τα Πανεπιστήμιά μας στους Μακεδόνας της Βόρειας Μακεδονίας και να στηρίξω με δασκάλους την Ελληνική Γλώσσα στη Βόρεια Μακεδονία. Αυτό θα ήθελα ως πρόγραμμα δικό μας, εθνικό πρόγραμμα.

Έχω ακόμα δυο σχόλια, σύντομα: Έχετε προσέξει, ακούγεται η φράση «δεν παραχωρούμε τη Μακεδονική Γλώσσα». Και αναρωτιέμαι: Αυτοί οι κερατάδες που τα λένε αυτά, έχουν αίσθηση ότι έχουμε πετάξει την Ελληνική Γλώσσα στα σκουπίδια; Δηλαδή ό,τι πολυτιμότερο έχουμε. Κυριολεκτώ, ό,τι πολυτιμότερο έχουμε, που είναι η Ελληνική Γλώσσα.

Αυτή δεν την καλλιεργούμε, δεν την προσέχουμε, δεν τη μαθαίνουμε, την εγκαταλείπουμε, κάθε χρόνο γίνεται λιγότερο προσιτή σε όλο και περισσότερους νέους ανθρώπους. Αντί ν’ ασχολούμαστε με την Ελληνική Γλώσσα, ασχολούμαστε με την ανύπαρκτη Γλώσσα και λέμε δεν τη χαρίζουμε. Δε ντρεπόμαστε; Το λέω αυτό για όλους αυτούς που κυκλοφορούν μ’ αυτά και τα λένε.

Τελευταίο σχόλιο: Πριν από 9 μέρες, έγινε ένα συνέδριο της Δράσης, στο οποίο με είχαν καλέσει να μιλήσω, υποθέτω διότι υπήρξα ιδρυτής της! Εκεί ήταν οι αρχηγοί των κομμάτων, δηλαδή ο κ. Μητσοτάκης, η κα Γεννηματά δεν ήρθε αλλά έστειλε το Δήμαρχο, και ο κ. Θεοδωράκης. Εγώ δεν πήγα αλλά μίλησα μέσω skype γιατί η κατάσταση ήταν χειρότερη απ’ ό,τι είναι τώρα. Αλλά μίλησα.

Εκεί λοιπόν, επεσήμανα και θέλω να το επαναλάβω σήμερα, παρότρυνα τον κ. Θεοδωράκη να συμμετάσχει οπωσδήποτε στις ερχόμενες εκλογές. Διότι θεωρώ ότι έτσι όπως είναι η κατάσταση, είναι σημαντικό να υπάρχει ένα κόμμα μικρό, έστω, το οποίο να λέει πάντα την αλήθεια και να σιχαίνεται, το λαϊκισμό και τον κρατισμό. Να τα σιχαίνεται. Και αυτό ελπίζω να μπορέσει ο κ. Θεοδωράκης να τα κρατήσει και να επιμείνει σε μια γραμμή καθαρή.

Και χαίρομαι που τώρα είναι χαρακτηριστική περίπτωση, όπου με τη στάση του στο ζήτημα της Βόρειας Μακεδονίας, αποδεικνύει ακριβώς αυτό το οποίο ελπίζω να μπορεί να κάνει, χωρίς να έχει κάποιο όφελος, αντιθέτως εμφανίζεται να έχει ζημιά, φεύγουν διάφορα ποντίκια από μέσα. Τηρεί τη στάση που αισθάνεται ότι είναι σωστή για την Ελλάδα.

Και αυτό θέλουμε. Θέλουμε να έχουμε ένα κόμμα που να αισθανόμαστε τη σιγουριά, ότι νοιάζεται για την Ελλάδα. Αυτό θέλουμε! Ευχαριστώ πολύ.

Αναδημοσίευση: athensvoice.gr

Το παρατράγουδο στα ωραία άσματα

Το τραγούδι του Γιώργου Νταλάρα σε στίχους του Κώστα Τριπολίτη και μουσική του Θάνου Μικρούτσικου από τον δίσκο του 1993 «Συγνώμη για την άμυνα», αφιέρωσε στους συντρόφους του ΠΑΣΟΚ ο Νίκος Ελευθερόγλου. Σε άρθρο του με τον ίδιο τίτλο στη «Δημοκρατία» της Τρίτης 22 Ιανουαρίου εξηγεί το γιατί.

* * *

Ισως ποτέ άλλοτε δεν ήταν τόσο επίκαιροι οι στίχοι από το «Ανεμολόγιο» του Κώστα Τριπολίτη, που μελοποίησε ο Θάνος Μικρούτσικος. Να μου επιτραπεί να καταγράψω μια στροφή, που είναι αφιερωμένη εξαιρετικά στους συντρόφους του πάλαι ποτέ μεγάλου και... ορθόδοξου ΠΑΣΟΚ: στους ανθρώπους που δεν άλλαξαν, όπως τους ζητούσε ο πάλαι ποτέ αρχηγός τους, και βούλιαξαν:

«Έβγαλε βρόμα η Ιστορία ότι ξοφλήσαμε,

είμαστε, λέει, το παρατράγουδο στα ωραία άσματα

και επιτέλους σκασμός οι ρήτορες πολύ μιλήσαμε,

στο εξής θα παίζουμε σ’ αυτό το θίασο μόνο ως φαντάσματα».

Η Ιστορία, βλέπεις, εκδικείται με τον μοναδικό τρόπο της και οι παραπάνω στίχοι περιγράφουν απόλυτα τις ημέρες της Πομπηίας που βιώνει το Κίνημα Αλλαγής.

Οι άνθρωποι που διέλυσαν την πάλαι ποτέ Ενωση Κέντρου για να δημιουργήσουν το ΠΑΣΟΚ ετοιμάζονται πλέον να μπουν στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Σε αντίθεση με τον ιδρυτή τους, που «μυρίστηκε» το νέο που ερχόταν και το εξέφρασε, οι επίγονοί του αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων. Εγκατέλειψαν τον παραδοσιακό χώρο τους, έχασαν τους πολίτες που το στήριζαν και πίστεψαν ότι αλλάζοντας όνομα θα διασώζονταν. Εγιναν με την πάροδο του χρόνου ένα κόμμα... απόκομμα, όπως η ΕΔΗΚ του αείμνηστου Ζίγδη, που εξαφανίστηκε από τον πολιτικό χάρτη αφού πρώτα τα περισσότερα στελέχη της είχαν πάει στο ΠΑΣΟΚ και στη Ν.Δ. Το Κίνημα Αλλαγής ήταν από την αρχή μέχρι το... τέλος ένα λάθος. Χωρίς πολιτικό στίγμα, χωρίς φυσικούς συμμάχους και πάσχοντας από μεγαλοϊδεατισμό, πίστεψε ότι θα γίνει ξανά κυρίαρχο κόμμα στην Κεντροαριστερά! Δεν πήρε ποτέ το μήνυμα που του έστειλε ο λαός στις κάλπες, μετά την υπογραφή του Μνημονίου. Οι προσεχείς εκλογές απλώς θα σηματοδοτήσουν το τέλος του και το τέλος εποχής της Μεταπολίτευσης. Οχι τίποτε άλλο, του λείπει και μια Μελίνα για να πει κατάμουτρα το «δεν αρέσουμε πια, πρόεδρε», ώστε να συνειδητοποιήσουν την πραγματικότητα. Το ΠΑΣΟΚ το τελείωσε ο Κώστας Σημίτης με τα σκάνδαλα και τον νεοφιλελευθερισμό της διακυβέρνησής του, και το αποτελείωσε ο Γιώργος Παπανδρέου με την υπογραφή του Μνημονίου και το ταξίδι στο... Καστελόριζο. Το ΠΑΣΟΚ θα ζει στις αναμνήσεις ενός πολιτικού προσωπικού που πλέον οδεύει στην αποστρατεία, στα βιβλία και τα έξυπνα συνθήματα της νέας γενιάς στα κοινωνικά δίκτυα. Πολιτικά, θα συνεχίσει να υπάρχει μέσα στα δύο μεγάλα κόμματα, καθένα από τα οποία έχει πάρει μαζί του μια συνιστώσα του - τη σοσιαλιστική ο ΣΥΡΙΖΑ και την εκσυγχρονιστική η Ν.Δ.

Το κακό και στις δύο περιπτώσεις είναι ότι αυτοί που επιβίωσαν στον νέο δικομματισμό είναι οι δύο άσχημες «πλευρές» ενός ιστορικού για την εποχή του Κινήματος, που όμως χρεώνεται την αλλοίωση του DNA των Ελλήνων. Διότι το ένα ΠΑΣΟΚ που επιβίωσε ταυτοποίησε το κόμμα με το κράτος και έκανε αξιακό κώδικα την αναξιοκρατία και τον λαϊκισμό.

Το άλλο ΠΑΣΟΚ, που επιβίωσε από την άλλη πλευρά, είναι αυτό που βάζει πάνω απ’ όλα τις... μπίζνες με όχημα τον εκσυγχρονισμό. Ο,τι απέμεινε από όσα πίστευε ο Ανδρέας Παπανδρέου πέρασε στην Ιστορία και κρίνεται μόνο από αυτήν. Οι διασωθέντες σε αυτή την κατιούσα και χωρίς επιστροφή πορεία θα συνεχίσουν να παίζουν στον πολιτικό θίασο που βιώνουμε τον τελευταίο καιρό μόνο ως φαντάσματα. Βλέπεις:

«Δήλωσε η τσούλα η Ιστορία ότι γεράσαμε.

Τις εμμονές μας περισυλλέγουνε τα σκουπιδιάρικα.

Ονειρα ξένα, αλλά και αλλότρια ζητωκραυγάσαμε.

Τώρα εισπράττουμε απ’ την εξέδρα βροχή δεκάρικα»

Η υγρασία συνήθως είναι υπεύθυνη για πονοκεφάλους ή ημικρανίες

Πολλές μέρες του χρόνου μας έχει τύχει να ξυπνήσουμε έχοντας «πονοκέφαλο».

Έχω παρατηρήσει τέτοιες μέρες να είναι κυρίως χειμωνιάτικες ή βροχερές. Είναι και η πόλη που κατοικώ, η Λάρισα φημίζεται για την υψηλή υγρασία και σε συνδυασμό με το που κι άλλοι συγγενείς και φίλοι έχουν πονοκέφαλο ή ημικρανία τέτοιες μέρες έχουμε συνδέσει το «βαρύ κεφάλι» με την υγρασία.

Βέβαια δε θα παραλείψω να σημειώσω πως το κείμενο είναι συμβουλευτικό και μπορεί ναι είναι του ιατρού κ. Κωνσταντίνου Λούβρου, αν επιμένουν τα συμπτώματα καλό είναι να πάτε στον προσωπικό σας γιατρό

* * *

Η υγρασία των τελευταίων ημερών, είναι υπεύθυνη για την ιγμορίτιδα, τις ρινίτιδες, τις αρθρίτιδες και τις ημικρανίες. Άμεση σχέση με την υγρασία έχει και η επιδείνωση κάποιων καρδιολογικών προβλημάτων.

Αν τον τελευταίο καιρό ταλαιπωρείστε από πονοκέφαλο, μπορεί να οφείλεται στις μεταβολές τις θερμοκρασίας καθώς και στην υγρασία.

Όταν αυξάνεται η θερμοκρασία αυξάνει και η πιθανότητα εμφάνισης ημικρανίας ή σοβαρού πονοκεφάλου. Για κάθε 2 βαθμούς Κελσίου

παρουσιάζεται αύξηση 7,5% του κινδύνου εμφάνισης πονοκεφάλου Η χαμηλή βαρομετρική πίεση που συχνά προϋπάρχει της βροχής, συνδέεται με μικρή αύξηση των πονοκεφάλων, που δεν είναι τύπου ημικρανίας.

Βέβαια ο πονοκέφαλος επιτείνεται από το στρες, την έντονη άσκηση, το κάπνισμα, στην κατάχρηση καφέ και μερικές τροφές. Περίπου το 18% των γυναικών και το 6% των ανδρών υποφέρουν από ημικρανίες, που είναι πιο συχνές στους νέους και τους ηλικιωμένους. Ορισμένες τροφές, το αλκοόλ, το άγχος και μερικές ορμόνες θεωρούνται ότι είναι ανάμεσα στους παράγοντες που "πυροδοτούν" ένα πονοκέφαλο.

Όσο πιο απότομη είναι η αλλαγή του καιρού, τόσο πιο πιθανή είναι η εμφάνιση πονοκεφάλου. Έτσι, αν μετά από μια περίοδο κρύου και κακοκαιρίας, η θερμοκρασία ανέβει απότομα αρκετούς βαθμούς, τότε ο κίνδυνος για ημικρανίες αυξάνει, κάτι που όσοι υποφέρουν από χρόνιους πονοκεφάλους έχουν υποψιαστεί εδώ και καιρό.

Αντιμετωπίστε τον με περπάτημα μετριάζοντας το στρες, με φυσικοθεραπεία, με λήψη φαρμάκων. Τα μη στεροειδή, αντιφλεγμονώδη σκευάσματα, (ΜΣΑΦ), όπως η ασπιρίνη ή ιβουπροφαίνη είναι αποτελεσματικά έναντι πολλών ειδών πονοκεφάλου.

Ωστόσο, να αποφεύγετε να λαμβάνετε τακτικά αυτά τα χάπια καθώς μπορούν να οδηγήσουν σε πονοκέφαλο από κατάχρηση φαρμάκων ή πονοκέφαλο που επιστρέφει μόλις περάσει η επήρεια των αναλγητικών.

Πρέπει να επισκεφτείτε τον γιατρό για οποιοσδήποτε νέο πονοκέφαλο που είναι ασυνήθιστα έντονος ή διαρκεί περισσότερο από δυο μέρες. Σημαντικό επίσης είναι να γνωστοποιήσετε στον γιατρό σας αν αλλάζει η εικόνα του πονοκεφάλου σας-για παράδειγμα αν υπάρχουν νέοι παράγοντες που τον προκαλούν. Αν εμφανίσατε πονοκέφαλο μαζί με παράλυση, σύγχυση, πυρετό ή ακαμψία αυχένα χρειάζεστε επείγουσα ιατρική φροντίδα.

Αναδημοσίευση: medlabgr.blogspot.com

Κι όμως. Ο Κων/νος Μητσοτάκης είχε δίκιο

«Το όνομα που θα λάβουν τα Σκόπια δεν έχει μεγάλη σημασία, γιατί σε δέκα χρόνια κανείς δεν θα το θυμάται». Αυτό φέρεται να δήλωσε ο Κων/νος Μητσοτάκης το 1993. Στην ιστοσελίδα luben.tv αναφέρετε πως η δήλωση αυτή έγινε στις 13 Φεβρουαρίου του 1993. Με βάση όλα αυτά έψαξα στο διαδίκτυο για να βρω που ειπώθηκε. Δεν βρήκα ΤΙΠΟΤΕ

Ούτε μία αναφορά. Πως το είπε για παράδειγμα σε συζήτηση που είχε με τον τάδε πολιτικό, σε συνέντευξη στο δείνα έντυπο ή σε ομιλία του εκεί. Δεν βρήκα αναφορά, πολύ περισσότερο κάποιο βίντεο που να υπάρχει αυτή η φράση.

Μάλιστα στο παρακάτω απόσπασμα από εκπομπή που MEGA, που ο τότε πρωθυπουργός έδωσε συνέντευξη στους κ.κ. Ρουσόπουλο και Χατζηνικολάου – 4 μέρες πριν τις εκλογές του 1993 που τις έχασε -  δεν γίνεται καν αναφορά σ’ αυτή. Παρ’ όλο που όπως φαίνεται αυτός που «ανέβασε» το απόσπασμα ήθελε πει πόσο διαφωνεί μ’ αυτή την άποψη.

Όμως το ότι ειπώθηκε αυτή η φράση, ήταν γνωστό από τότε. Που ζούσε ο τότε πρωθυπουργός. Τουλάχιστον σε μένα δεν έγινε γνωστή κάποια διάψευσή της. Και να μην ειπώθηκε ακριβώς έτσι λοιπόν κάπου, είναι πιθανόν η φράση αυτή να είναι «η κεντρική ιδέα» μιας ολόκληρης συνέντευξης. Που αν δεν υπάρχουν κι άλλα στοιχεία δεν μπορείς να το βρεις.

Το σίγουρο όμως είναι πως αυτή η φράση είναι σωστή. Και το λέω εγώ που είναι γνωστό «πόσο συμπαθώ» αυτή την οικογένεια που την ταΐζει ο Ελληνικός λαός. Είτε γιατί ως πρωθυπουργός που ήταν ο Κων/νος που μετά πήρε μια ακόμη σύνταξη. Είτε ως υπουργοί ή βουλευτές που είναι τώρα ο Κυριάκος με την Ντόρα. Ή ως περιφερειάρχης ο Κώστας Μπακογιάννης που θέλει να ξαναγίνει δήμαρχος. Τους λόγους που θα θυμάμαι τον Κων/νο Μητσοτάκη τους έγραψα το 2017 που πέθανε.

Είχε δίκιο λοιπόν και του οφείλω ένα συγνώμη, επικρίνοντάς τον γιατί δεν το έλυσε τότε το θέμα. Γιατί αν αναγνώριζε το κράτος πχ ως Σλαβομακεδονία ή Σλαλβανομακεδονία αφού υπάρχουν κι Αλβανοί, η ανάπτυξη της βορείου Ελλάδας θα ήταν διαφορετική. Αλλά θα ήταν διαφορετική και η ανάπτυξη της Βόρεια Μακεδονίας, όπως θα λέγεται η χώρα μετά την σημερινή (Παρασκευή 25/1) ψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών. Κι αυτό γιατί οι γείτονές μας θα βλέπουν τους Έλληνες ως φίλους που τους «δείχνουν τον δρόμο» στην καπιταλιστική ζούγκλα.

Να μην πω πως αν δεν υπήρχε ο Σαμαράς που ουσιαστικά έκανε «πολιτική καριέρα» μόνο και μόνο επειδή «το έπαιξε» εκείνη την εποχή μακεδονομάχος θα περνούσε στου Έλληνες εύκολα το Ματσεντόνια. Έτσι αμετάφραστο

Αν και δεν το αναφέρω στο κείμενό μου του 2017, πίστεψα κι εγώ πως ήταν λάθος η συγκεκριμένη άποψη. Και οφείλω να αναγνωρίσω πως είχε δίκιο και πιστεύω, θα φανεί τους προσεχείς μήνες.

Κι αυτό γιατί και με τη σημερινή κατάσταση  με το προσωρινό τους όνομα και μας έχουν αντιμέτωπους στις επιθυμίες τους να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ κι Ευρωπαϊκή Ένωση οι λαοί μας, έχουν έρθει αρκετά κοντά. Πιο πολύ βέβαια αυτό αφορά τους γείτονές μας, μια που στη Βόρεια Ελλάδα κάνουν τις διακοπές τους, λόγω των όμορφων θαλασσών και της καλής «φιλοξενίας μας».
Αλλά και οι Έλληνες έχουν επεκταθεί επιχειρηματικά στην ΠΓΔΜ, μελλοντική Βόρεια Μακεδονία αλλά και επισκέπτονται η αγορά τους, αλλά και τα καζίνο της Οχρίδας λόγω των τιμών τους βεβαίως,.

Ας ελπίσουμε πως όλα θα πάνε καλά και θα νικηθούν οι εθνικισμοί και από τις δυο πλευρές των συνόρων και θα αποκτήσουμε έναν ακόμη φίλο μέσα στο ΝΑΤΟ. Εκεί που έχουμε πολλούς συμμάχους κι ελάχιστους φίλους

Πηγή: viotiki-ora.gr, luben.tv και niaaou.blogspot.com

Από πού προήλθαν συνηθισμένες Ελληνικές εκφράσεις

Στις συζητήσεις μας καθημερινά, χρησιμοποιούμε ορισμένες εκφράσεις. Λέμε για παράδειγμα. Πως «του έριξε χυλόπιτα» ή «έκανε την πάπια. Ας δούμε πως προήρθαν οαρισμένες από αυτές

* * *

Είσαι μια… τρελοκαμπέρω!

Εδώ έχουμε μια λέξη που προέρχεται από κύριο όνομα πραγματικού προσώπου -χωρίς καν να το γνωρίζουν ακόμα και πολλοί από όσους την έχουν χρησιμοποιήσει. Μιλάμε για τον χαρακτηρισμό «τρελοκαμπέρω» που έχει την έννοια της απερίσκεπτης, της γυναίκας που κάνει «τρέλες» χωρίς δεύτερη σκέψη. Από πού βγήκε; Από το όνομα ενός εξαιρετικού ανδρός, ο οποίος έμεινε στην ιστορία για την τόλμη, την επιδεξιότητα και τη γενναιότητά του.

Ο γεννημένος το 1883 Δημήτρης Καμπέρος έγινε το 1912 ο πιλότος που πραγματοποίησε την πρώτη πτήση με στρατιωτικό αεροπλάνο στην Ελλάδα. Απέκτησε φήμη για τις παράτολμες επιδείξεις του και για τις ριψοκίνδυνες αποστολές του. Οι συνάδελφοί του τον φώναζαν «Τρελοκαμπέρο». Πέθανε στην κατοχή το 1942 από διαρροή αερίου στο σπίτι του. Η φήμη από τις «τρέλες» του, όμως, παρέμεινε ζωντανή. Στο πέρασμα των χρόνων, η ιστορία ξεθώριασε και η κλητική σταδιακά παρερμηνεύτηκε σε ονομαστική θηλυκού, οπότε και προέκυψε η «τρελοκαμπέρω».

Μια άλλη περίπτωση κύριου ονόματος που πια χρησιμοποιείται ως ουσιαστικό -εδώ όμως σίγουρα περισσότεροι γνωρίζουν την ιστορία- είναι η λέξη «τόφαλος». Τη χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε κάτι το τεραστίων διαστάσεων, προέρχεται όμως από το όνομα του θρυλικού Πατρινού πρωταθλητή της άρσης βαρών, Δημήτρη Τόφαλου.

Η ιστορία μιας χυλόπιτας

Μια πολύ ωραία ιστορία φαίνεται πως κρύβεται πίσω από τη - λυπητερή - φράση «έφαγα χυλόπιτα». Σήμερα αντιστοιχεί περισσότερο στην ερωτική απόρριψη, όμως στο παρελθόν (γύρω στο 1815), ένας εμπειρικός γιατρός από τα Ιωάννινα, ο Παρθένης Νένιμος υποστήριξε πως είχε βρει το φάρμακο για την ερωτική απογοήτευση - που έπεται της απόρριψης. Ηταν ένας σιταρένιος χυλός, μια -χυλό- πίτα, η οποία έπρεπε να φαγωθεί για τρεις μέρες κάθε πρωί με άδειο στομάχι. Θαύματα στους ερωτευμένους μπορεί να μην έκανε, ωστόσο το θαύμα της στη γλώσσα είχε συντελεσθεί.

Η μπέμπελη και η μαρμάγκα

Υπάρχουν κάποιες λέξεις που τις χρησιμοποιούμε κι ας γνωρίζουμε στο περίπου - ή στο… καθόλου - τι ακριβώς σημαίνουν. Υπάρχει όμως μια απολύτως λογική μεταφορά πίσω τους. Μια ζεστή μέρα του Αυγούστου, για παράδειγμα, ο καθένας μας μπορεί να «βγάλει την μπέμπελη». Ποια είναι η μπέμπελη; Κάτι καθόλου τροπικό. Η - πεζή - έννοια της λέξης είναι η ιλαρά, όσο για τη φράση στηρίζεται σε γιατροσόφια που έλεγαν ότι για να θεραπευτείς από την μπέμπελη – ιλαρά, πρέπει να ιδρώσεις.

Μια άλλη περίπτωση είναι η μαρμάγκα, η οποία εμφανίζεται στη φράση «τον έφαγε η μαρμάγκα», που σημαίνει εξαφανίστηκε χωρίς να αφήσει ίχνη. Μαρμάγκα είναι ένα είδος δηλητηριώδους αράχνης, η οποία αιχμαλωτίζει και εξαφανίζει τα θύματά της χωρίς να αφήνουν πίσω τους κανένα σημάδι…

Καράβια βγήκαν στη στεριά…

Φτάνουμε σε κάτι χαριτωμένο και διδακτικό που επίσης χρονολογείται από αρχαιοτάτων χρόνων. Η φράση που έχει γίνει και τραγούδι με τίτλο «το νινί σέρνει καράβι» (δεν είναι ακριβώς έτσι, αλλά εν προκειμένω η έννοια -το γυναικείο φύλο- είναι κοινή) ξεκινά από μια επίπονη αλλά δελεαστική συνήθεια που είχαν οι ναυτικοί στην αρχαία Ελλάδα πριν ανοιχτεί ο ισθμός της Κορίνθου. Για να μη χρειαστεί να κάνουν με το πλοίο το γύρο της Πελοποννήσου, έβαζαν τους σκλάβους να σέρνουν τα καράβια από τη στεριά, με δέλεαρ ότι στην Κόρινθο θα μπορούσαν να αφεθούν στα θέλγητρα των διάσημων ιερών της Αφροδίτης. Εκεί,οι ιέρειες μπορούσαν -βάσει νόμου- να προσφέρουν το κορμί τους -ήταν κάτι σαν τα σημερινά Red Lights με τις βιτρίνες στο Αμστερνταμ). Οπότε μπροστά στον πειρασμό της γυναικείας φύσης, ναυτικοί και δούλοι έσερναν τα πλοία από την ξηρά. Διάσημοι για τη σοφία τους οι αρχαίοι κατέληξαν στο γνωστό συμπέρασμα που χιλιάδες χρόνια μετά -κι ενώ πια υπάρχει ο Ισθμός και ουδείς σέρνει καράβια στην Κόρινθο- παραμένει σε ισχύ.

Ποιος είναι ο αγλέορας;

Αρχαιοπρεπής είναι η προέλευση του «αγλέουρα» ή «αγλέορα» -όσο κι αν δεν του φαίνεται. Ετυμολογικά αποτελεί παραφθορά του αρχαιοελληνικού «ελλέβορος» (αλλέβουρας – αλλέουρας – αγλέουρας), που είναι το όνομα ενός δηλητηριώδους φυτού με όμορφα κιτρινοπράσινα λουλούδια. Το χρησιμοποιούσαν ως φάρμακο στην επιληψία μέχρι και στην κατάθλιψη, όμως μια άλλη ιδιότητά του ήταν αυτή που το έκανε γνωστό και στη γλώσσα του σήμερα: η πικρή και στυφή γεύση και οσμή του, που προκαλούσε ναυτία και δυσφορία. Αίσθηση ανάλογη με αυτή που μπορεί να έχει κανείς ύστερα από την υπερβολική κατανάλωση φαγητού ή αλλιώς έτσι και φάει τον αγλέορα.

Η αθωότητα της πάπιας

Οι πάπιες είναι αθώες, τουλάχιστον αυτό το συμπέρασμα βγάζει η ιστορία πίσω από τη φράση «κάνεις την πάπια» που σημαίνει κάνεις τον ανήξερο (ενώ ξέρεις…). Προέρχεται από τη φράση «ποιείς τον παπίαν» που ξεκίνησε τη βυζαντινή εποχή και αφορούσε τη θέση του παπία, του κλειδοκράτορα δηλαδή του παλατιού, ο οποίος όφειλε να είναι εχέμυθος και να μην αποκαλύπτει το παραμικρό, καθώς γνώριζε τα πάντα από όσα συνέβαιναν μέσα στο παλάτι. Κάπως έτσι ξεκίνησε το «ποιείς τον παπίαν»  που εξελίχθηκε στο σημερινό πιο απλουστευμένο, λόγω της ηχητικής ομοιότητας βεβαίως «κάνει την πάπια».

Η Μιχαλού και ο Παντελής

Αν αναζητήσουμε κάποια από τα πρόσωπα που πιθανόν κι οι ίδιοι έχουμε χρησιμοποιήσει στο λόγο μας προκύπτουν πολλές απορίες: ποια είναι η Μιχαλού και γιατί είναι τόσο κακό να της χρωστάει κανείς ή ποιος είναι ο Παντελής – Παντελάκης μου, που λέει όλο τα ίδια και τα ίδια; Και στις δύο περιπτώσεις, ο μύθος λέει πως υπήρξαν πραγματικά πρόσωπα.

Για την ιστορία της Μιχαλούς, ωστόσο, υπάρχουν επιφυλάξεις. Η δημοφιλέστερη εκδοχή λέει πως πρόκειται για μια άκαρδη και ανελέητη ταβερνιάρισσα στο Ναύπλιο τα πρώτα χρόνια του ελληνικού κράτους, η οποία εξευτέλιζε όσους αδυνατούσαν να εκπληρώσουν τα χρέη τους και είχε μονίμως γραμμένα τα ονόματά τους στον τοίχο του μαγαζιού της -ώστε να τα βλέπουν όλοι. Γι’ αυτό και η φράση «χρωστάει της Μιχαλούς» απέκτησε στο πέρασμα των χρόνων τρομακτικές διαστάσεις. Υπάρχουν όμως κάποιες ιστορικές ανακρίβειες που θέτουν την ιστορία υπό αμφισβήτηση.

Για την περίπτωση του Παντελή που ενέπνευσε τη φράση «τα ίδια, Παντελάκη μου, τα ίδια, Παντελή μου», υιοθετείται ευρέως η εκδοχή που λέει ότι πρόκειται για τον γενναίο Κρητικό Παντελή Αστραπογιαννάκη, ο οποίος πήρε τα βουνά όταν οι Ενετοί κυρίεψαν τη Μεγαλόνησο και τις νύχτες χτυπούσε τους κατακτητές κι έδινε κουράγιο στους συμπατριώτες του, λέγοντας πως το νησί σύντομα θα απελευθερωθεί. Οταν ήρθε η απελπισία, ξεκίνησε και η φράση «τα ίδια, Παντελάκη μου, τα ίδια, Παντελή μου», που χρησιμοποιείται συχνά και σήμερα.

Τα σπάμε -εσαεί…

Οι αρχαίες συνήθειες είναι μια τεράστια πηγή έμπνευσης για τη σημερινή καθομιλουμένη ακόμα και στις πιο αργκό ή νεανικές εκδοχές της. Χαρακτηριστικό είναι ότι φράσεις όπως «τα σπάσαμε» ή «τα τσούξαμε» που χρησιμοποιούνται ευρέως, έχουν τις ρίζες τους σε έθιμα από την αρχαιότητα. Το πρώτο σχετίζεται με μια συνήθεια των αρχαίων Κρητών να συγκεντρώνονται την παραμονή του γάμου τους σε ένα δωμάτιο, όπου τραγουδώντας και χορεύοντας έσπαγαν πήλινα βάζα. Διασκέδαζαν δηλαδή ή όπως θα λέγαμε και σήμερα «τα έσπαγαν». Οσο για το «τα τσούξαμε», λέγεται πως ξεκίνησε από γυναίκες, οι οποίες ανακάτευαν το κρασί τους με διάφορα βότανα για να γίνει πιο πικάντικο. Αρα το έτσουζαν -από αρχαιοτάτων χρόνων…

«Ο μήνας έχει εννιά»

Η επικρατέστερη εκδοχή για τη φράση αυτή είναι ότι, στα πρώτα χρόνια του νέου ελληνικού κράτους, οι δημόσιοι υπάλληλοι πληρωνόντουσαν κάθε εννιά ημέρες! Όχι κάθε μήνα που επικράτησε αργότερα. Από αυτή, λοιπόν, την αιτία πιστεύεται ότι βγήκε η φράση: «ο μήνας έχει εννιά». Υπάρχει και παλιό τραγούδι που το λέει («…και ο μήνας έχει εννιά»), ίσως για να τονίσει το… αραλίκι των δημοσίων υπαλλήλων. Μια άλλη εκδοχή ανάγει τη φράση στην απάντηση που έδωσαν οι Σπαρτιάτες στους Αθηναίους, όταν αυτοί τους ζήτησαν βοήθεια για να αντιμετωπίσουν τους Πέρσες: «Είναι εννέα του μηνός και δεν είναι γιομάτο το φεγγάρι…»!

«Αστον να κουρεύεται»

Στα Βυζαντινά χρόνια ήταν σύνηθες θέαμα η διαπόμπευση. Οι Βυζαντινοί πολίτες αρέσκονταν να πηγαίνουν στις πλατείες και στους δρόμους, για να παρακολουθήσουν μια διαπόμπευση. Οι τιμωρούμενοι ήταν κλέφτες, ριψάσπιδες, μέθυσοι, αντάρτες, αλλά και εξέχοντα πρόσωπα! Η πρώτη ενέργεια εναντίον του διαπομπευόμενου ήταν να τον κουρέψουν! (κάτι σαν «τέντι-μπόι», δηλαδή). Εθεωρείτο δε μεγάλη προσβολή να κουρέψεις κάποιον, ακριβώς όπως στα χρόνια της Επανάστασης (1821) ήταν προσβολή να πεις σε κάποιον ότι θα του ξυρίσεις το μουστάκι! Φράσεις όπως «άστον να κουρεύεται» και «άντε να κουρεύεσαι», αφορούσαν σε άτομα τόσο «σκάρτα», ώστε να τους αξίζει η διαπόμπευση. Το ρήμα «κουρεύω» στους Βυζαντινούς απαντάται και ως ‘κουράζω». Συνηθισμένη η φράση: «τον τάδε εκούρασαν μοναχόν». Επειδή λοιπόν, για τον καταδικαζόμενο στη διαπόμπευση και «κουράν», το γεγονός δημιουργούσε ένα ψυχικό και σωματικό κάματο, γιατί πολλές φορές τον έδερναν κιόλας, μας έμεινε το «κουράζω» ως συνώνυμο του «καταπονώ».

«Εφαγε το ξύλο της χρονιάς του»

Στο Μεσαίωνα, οι περισσότεροι μαθητές προτιμούσαν να το σκάνε από το μάθημα, παρά να πηγαίνουν στο σχολείο, επειδή τότε οι δάσκαλοι ήταν περισσότερο παιδονόμοι και λιγότερο παιδαγωγοί. Όταν ένας μαθητής, λοιπόν, δεν απαντούσε σε μια ερώτηση, δενόταν χεροπόδαρα και μεταφερόταν στα υπόγεια του σχολείου, όπου έκανε παρέα με τα ποντίκια! Άλλοτε, πάλι, τον έγδυναν και τον άφηναν ώρες στο κρύο. Πρώτη τιμωρία ήταν το ξύλο. Τα απάνθρωπα μέσα “παιδαγωγικής” εφαρμοζόντουσαν σε όλα τα σχολεία της Ευρώπης. Στην Αγγλία καταργήθηκαν, μόλις τον 18ο αι. Έτσι, τα παιδιά προτιμούσαν να το σκάνε όχι μόνο από τα σχολεία, αλλά και από τα σπίτια… Στο Βυζάντιο οι δάσκαλοι ήταν, σχεδόν όλοι, καλόγεροι και παπάδες. Φυσικά, έδερναν κι αυτοί τους μαθητές, αλλά μόνο μια φορά το χρόνο. Δηλαδή τον Αύγουστο, που σταματούσαν τα μαθήματα -για να ξαναρχίσουν τέλη Σεπτεμβρίου. Κάθε μαθητής ήταν υποχρεωμένος να περάσει από τον παιδονόμο, για να φάει το… ξύλο του. Είχαν την εντύπωση ότι, τον ένα μήνα που θα έλειπαν από το σχολείο τα παιδιά, θα ήταν φρόνιμα! Γι αυτό λέμε: “έφαγε το ξύλο της χρονιάς του”, όταν μαθαίνουμε πως κάποιος τις έφαγε για τα καλά.

«Τα έκαναν πλακάκια»

Τη φράση αυτή λέμε όταν θέλουμε να δείξουμε ότι, δυο άνθρωποι τα είχαν από πριν συμφωνημένα, ώστε να μη φαίνεται τίποτα από εκείνο που τους κατηγορούσαν. Μερικοί θέλουν να υποστηρίζουν ότι η έκφραση προήλθε από τη συμμετρική τοποθέτηση των πλακιδίων των σπιτιών: είναι όλα τα πλακάκια έτσι τοποθετημένα που δε μένει κανένα κενό! Άλλοι πάλι λένε, πως η έκφραση προήλθε από το παιχνίδι των χαρτιών «πλακάκια»: δυο συμπαίκτες κανονίζουν έτσι τα κοψίματα των χαρτιών (στα πλακάκια κόβουν πολλές φορές και όποιος έχει το μεγαλύτερο ή το ίδιο – ανάλογα τη συμφωνία – κερδίζει), ώστε να χάνει πάντα ο τρίτος συμπαίκτης τους.

«Φτου, κι απ’ την αρχή» και «απ’ έξω κι ανακατωτά»

Στο Βυζάντιο, όταν τελείωναν τα παιδιά την καλλιγραφία τους, έδιναν στο δάσκαλο την πλάκα για να τη διορθώσει. Μετά, ο δάσκαλος ζητούσε από τα παιδιά να την ξαναγράψουν. Επειδή δε πολλές φορές δεν είχαν σφουγγάρι, έσβηναν την πλάκα με τα δάχτυλα αφού προηγουμένως τα έφτυναν! Από τότε επικράτησε η φράση: “Φτου, κι απ’ την αρχή” (όπως τώρα με το νέο μνημόνιο!). Τα παιδιά μάθαιναν επίσης να δείχνουν τα γράμματα και να λένε απ’ έξω την αλφαβήτα. Ο δάσκαλος, για να πεισθεί πως τα παιδιά την ξέρουν καλά, τους έδειχνε τα γράμματα ανακατωμένα. Εκτοτε επικράτησε να λέμε γι’ αυτόν που γνωρίζει κάτι καλά, ότι το ξέρει «απ΄έξω κι ανακατωτά»

Χρωστάει της Μιχαλούς

Η λαϊκή έκφραση συνδέεται με τη μετεπαναστατική ζωή στο Ναύπλιο, πρωτεύουσα τότε της Ελλάδας. Συγκεκριμένα, μετά την επανάσταση του 21 υπήρχε στο Ναύπλιο μια ταβέρνα που ανήκε σε μια γυναίκα, τη Μιχαλού. Η Μιχαλού είχε το προτέρημα να κάνει «βερεσέδια» αλλά υπό προθεσμία. Μόλις εξαντλείτο η προθεσμία – και η υπομονή της – στόλιζε τους χρεώστες της με «κοσμητικότατα» επίθετα. Όσοι τα άκουγαν, ήξεραν καλά ότι αυτός που δέχεται τις «περιποιήσεις» της «χρωστάει της Μιχαλούς».

Έφαγα χυλόπητα

Γύρω στα 1815 υπήρχε κάποιος κομπογιαννίτης, ο Παρθένης Νένιμος, ο οποίος ισχυριζόταν πως είχε βρει το φάρμακο για τους βαρύτατα ερωτευμένους.

Επρόκειτο για ένα παρασκεύασμα από σιταρένιο χυλό ψημένο στο φούρνο. Όσοι λοιπόν αγαπούσαν χωρίς ανταπόκριση, θα έλυναν το πρόβλημά τους τρώγοντας αυτή τη θαυματουργή πίτα – και μάλιστα επί τρεις ημέρες, κάθε πρωί, τελείως νηστικοί.

Μυρίζω τα νύχια μου

Η φράση προέρχεται από την αρχαία τελετουργική συνήθεια, κατά την οποία οι ιέρειες των μαντείων βουτούσαν τα δάχτυλά τους σ’ ένα υγρό με βάση το δαφνέλαιο, τις αναθυμιάσεις του οποίου εισέπνεαν καθώς τα έφερναν κατόπιν κοντά στη μύτη τους και μ’ αυτό τον τρόπο έπεφταν σ’ ένα είδος καταληψίας κατά την οποία προμάντευαν τα μελλούμενα.

Τρώει τα νύχια του για καυγά

Ένα από τα αγαπημένα θεάματα των Ρωμαίων και αργότερα των Βυζαντινών, ήταν η ελεύθερη πάλη. Οι περισσότεροι από τους παλαιστές, ήταν σκλάβοι, που έβγαιναν από το στίβο με την ελπίδα να νικήσουν και να απελευθερωθούν. Στην ελεύθερη αυτή πάλη επιτρέπονταν τα πάντα γροθιές, κλωτσιές, κουτουλιές, ακόμη και το πνίξιμο. Το μόνο που απαγορευόταν αυστηρά ήταν οι γρατζουνιές. Ο παλαιστής έπρεπε να νικήσει τον αντίπαλό του, χωρίς να του προξενήσει την παραμικρή αμυχή με τα νύχια, πράγμα , βέβαια, δυσκολότατο. Γιατί τα νύχια των δυστυχισμένων σκλάβων, που έμεναν συνέχεια μέσα στα  κάτεργα, ήταν τεράστια και σκληρά από τις βαριές δουλειές που έκαναν. Γι’ αυτό λίγο προτού βγουν στο στίβο, άρχιζαν να τα κόβουν, όπως μπορούσαν, με τα δόντια τους. Από το γεγονός αυτό βγήκε κι η φράση «τρώει τα νύχια του για καβγά».

Μάλλιασε η γλώσσα μου

Στη βυζαντινή εποχή υπήρχαν διάφορες τιμωρίες, ανάλογες, βέβαια, με το παράπτωμα. Όταν π.χ. ένας έλεγε πολλά, δηλαδή έλεγε λόγια που δεν έπρεπε να ειπωθούν, τότε τον τιμωρούσαν με έναν τρομερό τρόπο.

Του έδιναν ένα ειδικό χόρτο που ήταν υποχρεωμένος με το μάσημα να το κάνει πολτό μέσα στο στόμα του. Το χόρτο, όμως, αυτό ήταν αγκαθωτό, στυφό και αρκετά σκληρό, τόσο που κατά το μάσημα στο στόμα του πρηζόταν και η γλώσσα, το ελατήριο δηλαδή της τιμωρίας του, άνοιγε, μάτωνε και γινόταν ίνες-ίνες, κλωστές-κλωστές, δηλαδή, όπως είναι τα μαλλιά.

Από την απάνθρωπη τιμωρία βγήκε και η παροιμιώδης φράση : «μάλλιασε η γλώσσα μου«, που τις λέμε μέχρι σήμερα, όταν προσπαθούμε με τα λόγια μας να πείσουμε κάποιον για κάτι και του το λέμε πολλές φορές.

Μου έφυγε το καφάσι

Στα Τούρκικα καφάς θα πει κεφάλι, κρανίο. Όταν, λοιπόν, η καρπαζιά, που έριξαν σε κάποιον είναι δυνατή λέμε : «του έφυγε το καφάσι», δηλαδή, του έφυγε το κεφάλι από τη δύναμη του κτυπήματος.

Το ίδιο και όταν αντιληφθούμε κάτι σπουδαίο, λέμε : «μου έφυγε το καφάσι» , δηλαδή, μου έφυγε το κεφάλι - από τη σπουδαιότητα

Τουμπεκί

«Τουμπεκί » λέγεται τουρκικά ο καπνός για τον αργιλέ, που τον κάπνιζαν στα διάφορα καφενεία της παλιάς εποχής. Τον αργιλέ τον ετοίμαζαν οι «ταμπήδες» των καφενείων και επειδή αυτοί έπιαναν την κουβέντα κι αργούσαμε τον πάνε στον πελάτη, εκείνος με τη σειρά του φώναζε: «κάνε τουμπεκί ».

Όσοι κάπνισαν ναργιλέ ήταν και από φυσικού τους λιγομίλητοι και δεν τους άρεσε η «πάρλα», οι φλυαρίες. Με τις ώρες κρατούσαν στα χείλη τους το «μαρκούτσι» του ναργιλέ, απολαμβάνοντας μακάρια και σιωπηλά το τουμπεκί, που σιγόκαιγε στο λούλα.

Και αν κάνεις, που κι αυτός κάπνιζε ναργιλέ δίπλα του, άνοιγε πλατιά κουβέντα, οι μερακλήδες της παρέας του έλεγαν: « Κάνε τουμπεκί», δηλαδή, κάπνιζε και μη μιλάς. Τώρα για το « ψιλοκομμένο » τουμπεκί, ήταν η τέχνη του «ταμπή» να του το προσφέρει ψιλοκομμένο, που ήταν και καλύτερο.

  

Κάποιο λάκο έχει η φάβα

Σε όλα τα μέρη που τρώνε φάβα ανοίγουν ένα λάκκο και ρίχνουν μέσα λάδι, γιατί η φάβα βράζεται μόνο με το νερό της . Από ‘δω έχουμε και τη γνωστή φράση «κάποιο λάκκο έχει η φάβα».

Έφαγε το καταπέτασμα

Για εκείνους που τρώνε πάρα πολύ, τους αδηφάγους ή τους άρπαγες, συνηθίζουμε να μεταχειριζόμαστε την έκφραση αυτή. Παραπέτασμα, κουρτίνα, στόρι, ίσως και τραπεζομάντηλο. Στη φράση αυτός που πήρε ακόμα και το «αταπέτασμα» ή κατά άλλους έφαγε ακόμα και το τραπεζομάντηλο….τόση πείνα είχε….

Θα σε κάνω του αλατιού

Η φράση «θα σε κάνω του αλατιού» βγήκε από τον τρόπο που γίνονται οι σαρδέλες και γενικά όλα τα ψάρια, όταν παστώνονται με αλάτι. Ζαρώνουν και χάνουν την όμορφη εμφάνισή τους. Έτσι λοιπόν, θα τον κάνει όταν τον δείρει, όπως το ψάρι στο αλάτι.

Να τραβάς τα μαλλιά σου

Φράση που τη μεταχειρίζεται κανείς, όταν θέλει να πει σε κάποιον ότι θα τον κάνει να πονέσει, θα τον καταστρέψει . Η φράση προήλθε από το έθιμο να τραβάνε τα μαλλιά τους αυτοί που πενθούν, αυτοί που θρηνούν.

Κάποιος φούρνος γκρέμισε

Παλαιότερα, τα σπίτια ενός χωριού μετριόντουσαν με τους. ..φούρνους τους. Οι χωρικοί, δηλαδή, δεν έλεγαν ότι» το χωριό μου έχει τόσα σπίτια» αλλά» τόσους φούρνους», επειδή κάθε σπίτι είχε και το δικό του φούρνο, για να ψήνει το ψωμί του.

Όταν λοιπόν στα χωριά πέθαινε κανένας νοικοκύρης, οι φίλοι του έλεγαν: «Ο φούρνος του μπάρμπα Νότη γκρέμισε«, εννοώντας ότι με το θάνατο του αρχηγού της οικογένειας, το σπίτι γκρέμιζε, χανόταν. Από τη μεταφορική λοιπόν αυτή φράση, βγήκε η έκφραση «Κάποιος φούρνος γκρέμισε» που τη λέμε, όταν μας επισκέπτεται κάποιος, που έχουμε να δούμε πολύ καιρό.

Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του

Στα παλιά τα χρόνια τα κουρσάρικα πλοία είχαν πλήρωμα συνήθως κωπηλάτες, που οι περισσότεροι ήταν συνήθως κατάδικοι (άνθρωποι των κατέργων – δηλ. πλοίο που δούλευαν στο πλοίο).

Όταν λοιπόν ο αέρας έπεφτε και το καράβι έπρεπε να συνεχίσει την πορεία του, μια φωνή δυνατή ξεσήκωνε απ’ το ξαπόσταμά τους, τους ανθρώπους αυτούς: «Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του». Ήταν η διαταγή να καθίσουν και πάλι στα κουπιά, στους μακρινούς ξύλινους πάγκους.

Του Κουτρούλη ο Γάμος

Κατά τη διαπόμπευση κουρεύανε τον «αμαρτήσαντα«, τον έκαναν δηλαδή «κουτρούλη» (από το κούτρα, που θα πει κεφάλι) κι ύστερα άρχιζε η περιφορά στους δρόμους και στις πλατείες της βασιλεύουσας των πόλεων.

Γινόταν πραγματικό πανδαιμόνιο, με τενεκέδες, σάπια φρούτα, λεμόνια που του πετούσαν, τα κουδούνια που του κρεμούσαν, και τις καμπάνες που τις χτυπούσαν, για να τον υποδεχτούν.

Της κρέμασαν κουδούνια

Αυτοί που παρακολουθούσαν το θέαμα της διαπόμπευσης, δεν τους αρκούσε που άκουγαν βρισιές και τα διάφορα πειράγματα, αλλά για να γίνεται περισσότερος θόρυβος τους κρέμαγαν διάφορα καμπανάκια (κουδούνια) ή τους υποδεχόντουσαν με κωδωνοκρουσίες.

Καβάλησε το καλάμι

Είναι μια έκφραση που ίσως προέρχεται από την Αρχαία Ελλάδα. Οι Σπαρτιάτες το έλεγαν για να πειράξουν τον Αγησίλαο. Ο Αγησίλαος αγαπούσε πολύ τα παιδιά του και όταν ήταν μικρά έπαιζε μαζί τους, καβαλώντας, σαν σε άλογο, ένα καλάμι.

Κάποια μέρα όμως τον είδε ένας φίλος του σε αυτή την στάση και ο Αγησίλαος τον παρακάλεσε να μην πει τίποτα σε κανέναν. Αλλά εκείνος δεν κράτησε τον λόγο του και το είπε σε άλλους, για να διαδοθεί σιγά – σιγά σε όλους και να φθάσει στις μέρες μας, με αλλαγμένη την ερμηνεία του (το λέμε όταν θέλουμε να πούμε για κάποιον ότι πήραν τα μυαλά του αέρα).

Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά

Έχει τις ρίζες του στο Βυζάντιο. Την εποχή λοιπόν που οι Τούρκοι προσπαθούσαν να καταλάβουν την Πόλη, χρησιμοποιούσαν εμπορικά πλοία στα οποία έδεναν ένα μικρό καραβάκι από πίσω προκειμένου να μεταφέρουν τα πυρομαχικά.

Το καραβάκι αυτό είχε σχήμα αχλαδιού. Έτσι λοιπόν όταν οι φρουροί των τειχών έβλεπαν ένα τέτοιο πλοίο καταλάβαιναν από το καραβάκι ότι ήταν πολεμικό και όχι εμπορικό. Φώναζαν λοιπόν για να προειδοποιήσουν τους υπολοίπους «Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά»αναφερόμενοι στο καραβάκι με τα πυρομαχικά.

Αλαμπουρνέζικα

Ακαταλαβίστικα, σε ακατάληπτη γλώσσα. Αβέβαιη η εξήγηση – ετυμολογία της. Ίσως πρόκειται για δυο λέξεις (αλά Μπουρνέζικα) – όπως λέμε αλά Γαλλικά- δηλ. στη διάλεκτο της φυλής Μπουρνού, που ζει σε μια περιοχή του Σουδάν, η οποία για τους περισσότερους είναι ακατανόητη…

Κατ’ άλλη άποψη, ο αρχικός τύπος της λέξης, που στη συνέχεια παρεφθάρη, ήταν αλιβορνέζικα, δηλ. πράγματα θαυμαστά και ασυνήθιστα που προέρχονται από το Λιβόρνο της Ιταλίας. Σύμφωνα με μια τρίτη εκδοχή, η λέξη σχηματίστηκε από το ιταλικό alla burla, που σημαίνει στ’ αστεία.

Εκείνος πήγε, τον βρήκε και τον σκότωσε. Έτσι άρχισε μια φοβερή «βεντέτα» ανάμεσα σε δύο οικογένειες, που κράτησε για πολλά χρόνια. Ωστόσο, από το δραματικό αυτό επεισόδιο, που το προξένησε μια ανόητη πρόληψη, βγήκε και έμεινε παροιμιακή η φράση: «Για ψύλλου πήδημα».

Αυγά σου καθαρίζουν;

Τη λέμε δε, όταν βλέπουμε κάποιον να γελά χωρίς λόγο και αφορμή. Μια φορά το χρόνο, οι Ρωμαίοι γιόρταζαν -για να τιμήσουν την Αφροδίτη και το Διόνυσο– μ’ έναν πολύ τρελό και παράξενο τρόπο: Κάθε 15 Μαΐου, έβγαινε ο λαός στις πλατείες και άρχιζε τον «πετροπόλεμο» με. αυγά μελάτα!

Χιλιάδες αυγά ξοδεύονταν εκείνη την ημέρα για διασκέδαση κι ο κόσμος γελούσε ξεφρενιασμένα. Τα γέλια αυτά εξακολουθούσαν για βδομάδες ολόκληρες. Στη γιορτή αυτή δεν έπαιρναν μέρος μονάχα οι πολίτες, που ήταν κατώτερης κοινωνικής θέσης, αλλά και ανώτεροι κρατικοί υπάλληλοι, στρατηγοί, άρχοντες, Ρωμαίες δεσποινίδες και αυτοκράτορες καμιά φορά. π. χ. ο «αυγοπόλεμος» ήταν μια από τις μεγάλες αδυναμίες του Νέρωνα, που πετούσε αυγά στους αξιωματικούς και τους ακόλουθους των ανακτόρων του, χωρίς να είναι η μέρα της γιορτής των αυγών. Στο Βυζάντιο φαίνεται πως η γιορτή έγινε της μόδας, για πολύ λίγο διάστημα όμως.

Σε πολλά βυζαντινά κείμενα, αναφέρεται συχνά, αλλά μόνο με δύο – τρία λόγια. Έτσι από το περίεργο αυτό έθιμο – που η αιτία του χάνεται στα βάθη των αιώνων – έμεινε η ερωτηματική φράση: «αυγά σου καθαρίζουνε;».

Κατά φωνή κι ο γάιδαρος

Από τα αρχαία χρόνια, οι άνθρωποι αγαπούσαν αυτό το ζώο, όχι μόνο για την υπομονή, αλλά και την αντοχή του στη δουλειά. Η ιστορία αυτής της φράσης έχει να κάνει με τον Φωκίωνα που ετοιμαζόταν να επιτεθεί στους Μακεδόνες του Φιλίππου, αλλά δεν ήταν και τόσο βέβαιος για το αποτέλεσμα, επειδή οι στρατιώτες του ήταν λίγοι.

Τότε αποφάσισε, από ότι έχουμε διαβάσει, να αναβάλει για λίγες μέρες την επίθεση του, ώσπου να του στείλουν τις επικουρίες, που του είχαν υποσχεθεί οι Αθηναίοι. Πάνω, όμως, που ήταν έτοιμος να διατάξει υποχώρηση, άκουσε ξαφνικά τη φωνή ενός γαϊδάρου στο στρατόπεδο του:

– Κατά φωνή κι ο γάιδαρος... είπε τότε.

Αναδημοσίευση: ideopigi.blogspot.com

Είμαστε 355.000 λιγότεροι την τελευταία δεκαετία

Η προϋπάρχουσα τάση μείωσης των γεννήσεων στην Ελλάδα επιδεινώθηκε σοβαρά μετά την οικονομική κρίση και την υπαγωγή της χώρας στον μνημονιακό μηχανισμό, καθώς το αρνητικό ισοζύγιο γεννήσεων/θανάτων και εισερχόμενης/εξερχόμενης μετανάστευσης οδηγεί σε μείωση του πληθυσμού. Αυτό ήταν το βασικό συμπέρασμα από τα στοιχεία που παρουσίασε ο επίκουρος καθηγητής Επιδημιολογίας και Επαγγελματικής Υγιεινής του Τμήματος Ιατρικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Γιώργος Ραχιώτης, σε διάλεξη του με θέμα «Όψεις του Δημογραφικού Προβλήματος στην Ελλάδα. Παρελθόν, Παρόν & Στόχοι», στο Ινστιτούτο Δημόσιας Υγείας του Αμερικανικού Κολλεγίου Ελλάδος.

* * *

Όπως ανέφερε ο κ. Ραχιώτης (φωτο), για την άμεση αντιμετώπιση του προβλήματος πρέπει να δρομολογηθεί σχέδιο για την επάνοδο στη χώρα των νέων επιστημόνων παραγωγικής ηλικίας και υψηλής ειδίκευσης, ενώ απαιτείται και η επαναθέσπιση κινήτρων προστασίας της μητρότητας και των γεννήσεων, όχι μόνο για τους πολύτεκνους και τρίτεκνους, αλλά και για το πρώτο και δεύτερο παιδί. Τέλος, πρόσθεσε πως πρέπει να εκπονηθεί επειγόντως σχέδιο αποκατάστασης της δημογραφικής ισορροπίας σε ευαίσθητες περιοχές της χώρας, με έμφαση στη Θράκη.

Η μείωση των γεννήσεων και η οικονομική κρίση

Το φαινόμενο της μείωσης των γεννήσεων δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό. Υπάρχει μία τάση μείωσης των γεννήσεων στην Ευρώπη, όπως σημείωσε ο κ. Ραχιώτης. Η μείωση των γεννήσεων έχει πολυπαραγοντική αιτιολογία, τόνισε, όπως η αυξημένη συμμετοχή των γυναικών στο παραγωγικό δυναμικό, οι μεταβολές στο σύστημα προσωπικών αξιών, οι οικονομικοί παράμετροι, η κρατική μέριμνα για την ενίσχυση της οικογένειας κ.ά.

Ο ίδιος εξήγησε ότι ήδη, από τις δεκαετίες του '70 και του '80, υπάρχει μία τάση μείωσης των γεννήσεων και στην Ελλάδα. Παρ' όλα αυτά, ο πληθυσμός αυξανόταν λόγω του θετικού μεταναστευτικού ισοζυγίου (υπεροχή των εισερχόμενων μεταναστών έναντι των εξερχόμενων), αλλά και επειδή ο αριθμός των γεννήσεων υπερτερούσε του αριθμού των θανάτων.

«Όμως, η οικονομική κρίση και η επακόλουθη υπαγωγή της χώρας στον μηχανισμό του μνημονίου ανέτρεψε τις ισορροπίες. Η Ελλάδα υπέστη μία κολοσσιαία οκονομική και κοινωνική καταστροφή (πτώση του ΑΕΠ κατά 30%, έκρηξη της ανεργίας), πρωτοφανή για τα μεταπολεμικά δεδομένα. Οι ευαίσθητες δημογραφικές ισορροπίες ανατράπηκαν, οι γεννήσεις μειώθηκαν δραματικά. Ενδεικτικά, κατά την περίοδο 2015-2017 οι θάνατοι ξεπέρασαν τις γεννήσεις κατά 91.207, ενώ το 2017 οι γεννήσεις έπεσαν κάτω από τις 90.000 ετησίως. Το ίδιο χρονικό διάστημα καταγράφηκε, επίσης, και ανατροπή του μεταναστευτικού ισοζυγίου με τη διαρροή στο εξωτερικό εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων παραγωγικής ηλικίας και υψηλής εκπαίδευσης και ειδίκευσης» επισήμανε ο κ. Ραχιώτης.

Το αποτέλεσμα αυτών των δημογραφικών εξελίξεων ήταν ο ελληνικός πληθυσμός μεταξύ 2008-2017 να μειωθεί κατά 355.000 κατοίκους.

«Η δημογραφική ανισορροπία προσλαμβάνει χαρακτήρα προβλήματος εθνικής ασφάλειας, ιδιαίτερα σε εθνικά ευαίσθητες περιοχές» υπογράμμισε ο καθηγητής και παρέθεσε στοιχεία: Στην Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης, ειδικότερα στην Περιφερειακή Ενότητα Ροδόπης, οι θάνατοι (1.425) ήταν διπλάσιοι από τις γεννήσεις (791) το 2017. Σημαντική είναι και η ανατροπή του ισοζυγίου στην Περιφερειακή Ενότητα Έβρου (2.031 θάνατοι, 1.203 γεννήσεις), αλλά και στα νησιά του Βορείου Αιγαίου.

Υστερούμε στην εφαρμογή πολιτικών για τη στήριξη της μητρότητας και των γεννήσεων

Η Ελλάδα βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις μεταξύ των χωρών της ΕΕ αναφορικά με την εφαρμογή πολιτικών για τη στήριξη της μητρότητας και των γεννήσεων (π.χ. επιδοματική πολιτική, φορολογικές ελαφρύνσεις κ.λπ.), όπως ανέφερε, στην ομιλία του, ο κ. Ραχιώτης. Σημείωσε πως θα πρέπει να τονιστεί ότι την περίοδο 2004-2009 ελήφθησαν σημαντικά μέτρα με στόχο την ενίσχυση της γεννητικότητας, με έμφαση στις πολύτεκνες και τρίτεκνες οικογένειες. Αυτά τα μέτρα περιελάμβαναν οικονομικές ενισχύσεις, αλλά και μέτρα θεσμικού χαρακτήρα με ευεργετικό οικονομικό αντίκτυπο. Επίσης, αυξήθηκε το διάστημα της άδειας μητρότητας για τις μητέρες που εργάζονταν στον ιδιωτικό τομέα.

Τα περισσότερα από αυτά τα μέτρα έτυχαν δραστικής περικοπής κατά την περίοδο που ακολούθησε την υπαγωγή της χώρας στο μνημόνιο. Κατά τη διάρκεια της ίδιας περιόδου καταργήθηκαν ευεργετικά μέτρα παλαιότερων κυβερνήσεων, με ενδεικτικά παραδείγματα την κατάργηση νόμου του 1994 για την αύξηση του αφορολόγητου για τις πολύτεκνες οικογένειες και του νόμου του 1990 για την ισόβια σύνταξη πολύτεκνης μητέρας.

Αναδημοσίευση: amna.gr

Γιατί δεν πρέπει να βρει διαφορετικούς συμμάχους ο ΣΥΡΙΖΑ

Η Κυριακή 13 Ιανουαρίου ήταν η μέρα που αποχώρησε το κόμμα των «Ανεξάρτητων Ελλήνων» από την κυβέρνηση. Την ίδια μέρα έγινε στο Μέγαρο Μουσικής που διοργάνωσαν «προσωπικότητες του ευρύτερου χώρου της Κεντροαριστεράς»

Στην εκδήλωση παραβρέθηκε κι ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στην οποία απύθηνε χερετισμό. Όλη την εκδήλωση μπορείτε να την δείτε εδώ

Ο πρωθυπουργός μεταξύ των άλλων, επηρεασμένος ίσως από το πολιτικό διαζύγιο της ίδιας μέρας με τον Πάνο Καμμένο, έκανε πρόσκληση σε δυνάμεις της κεντροαριστεράς για συνεργασία. Η αντίθεση «Μνημόνιο – αντιμνημόνιο» που διέλυσε το παλιό πολιτικό σύστημα έπαψε να υπάρχει, όπως υπονόησε. Και επανερχόμαστε στην Κανονικότητα και πρέπει να συνεργαστούμε με «όμορους πολιτικά χώροι» πολιτικά χώρους.

Δηλαδή; Με το ΠΑΣΟΚ δηλαδή το ΚΙΝΑΛ ή όπως λέγεται το κόμμα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου την υπόλοιπη ΔΗΜΑΡ και το μισό ΠΟΤΑΜΙ

Εδώ θα διαφωνήσω με τον κ. Τσίπρα. Δεν υπάρχει «κανονικότητα» να επιστρέψουμε. Γιατί μπορεί με τους «Ανεξάρτητους Έλληνες» να πάρθηκαν δύσκολες αποφάσεις και να περάσατε δύσκολα νομοσχέδια ώστε να βγούμε από τα μνημόνια, τώρα να επιστρέψουμε πού; Στην Ελλάδα της διαπλοκής; Μια που αυτοί που αποτελούν το ΠΑΣΟΚ, κυρίως την κοινοβουλευτική του ομάδα, είναι άνθρωποι της διαπλοκής. Αυτοί που στηρίζουν κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες, ή είναι μπλεγμένοι, οι ίδιοι οι συγγενείς τους, με σκάνδαλα που ερευνά η δικαιοσύνη.

Για την ΔΗΜΑΡ; Ποια ΔΗΜΑΡ γι’ αυτούς που «αποκολλήθηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ» τον Ιούνιο του 2010 για να συνεργαστούν μετά από δυο χρόνια με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ υπό τον Αντώνη Σαμαρά;

Όσο για το ΠΟΤΑΜΙ; Ότι απέμεινε από το ΠΟΤΑΜΙ δηλαδή μετά τον «τρύγο» που κάναν τα δυο πρώην κόμματα του δικομματισμού. Το κόμμα που βολόδερνε μεταξύ Σοσιαλδημοκρατίας και νεοφιλελευθερισμού πιστεύω πως «πνέει τα λοίσθια» μετά την χρεοκοπία του οικονομικού υποστηρικτή του. Του Ομίλου Μπόμπολα και του MEGA που του παρείχε άπειρο χρόνο προβολής.

Θα συμφωνήσω απόλυτα με την Μαρίνα Χρυσοβελώνη σε αυτά που θέλει να κάνει ακόμη η κυβέρνηση. Και τα ανέλυσε στην ομιλία της στο κοινοβούλιο την Τετάρτη 16 Ιανουαρίου στην ομιλία την ΜΗ παραίτησή της  αν και προέρχεται από τους «Ανεξάρτητους Έλληνες».

Για να για να γίνουν όλα αυτά δεν βλέπω καμμιά, όμορη με τον ΣΥΡΙΖΑ, δύναμη έντρός Κοινοβουλίου. Μόνο Με δυνάμεις των «Ανεξάρτητων Ελλήνων», την Κατερίνα Παπακώστα με την  «Νέα Ελληνική Ορμή» το κόμμα της και τον Νίκο Νικολόπουλο με το δικό του κόμμα το «Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα Ελλάδος»
θα μπορούσαν να γίνουν. Κυρίως να «χτυπηθεί» η διαπλοκή και διαφθορά, που αυτή η Κυβέρνηση δείχνει να είναι σε καλό δρόμο. Παρά τα εμπόδια που βάζου μερικές φορές δικαστικές πράξεις.

ΕΡΕ του 1960 - ΝΔ του 2019: Από τον Γκοτζαμάνη στα SMS

Την συνοπτική ιστορία της Δεξιάς, ή Συντηρητικής όπως θέλετε πείτε την, παράταξης στην Ελλάδα απο το 1960 ξεδιπλώνει σε άρθρο του με τον ίδιο τίτλο ο Γιώργος Λακόπουλος σε άρθρο του στο προσωπικό του blog «Ανοιχτό παράθυρο» την Πέμπτη 17 Ιανουαρίου

* * *

«Ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο» αναρωτήθηκε οργισμένος τον Μάιο του 1963 ο τότε Πρωθυπουργός  Κωνσταντίνος Καραμανλής, μετά τη δολοφονία Λαμπράκη.  Είχε επίγνωση ότι ήταν δραστηριότητα του παρακράτους την οποία θα πλήρωνε πολιτικά ίδιος- όπως και έγινε.  Αλλά κανείς δεν του καταλόγισε ποτέ ότι η «Καρφίτσα» και ο Γκοτζαμάνης, ήταν προσωπικό του δημιούργημα.

Τα χρόνια πέρασαν. Με την Αποστασία -που οργάνωσε το Παλάτι με μοχλό τον Κ. Μητσοτάκη, τη χούντα και τη Μεταπολίτευση που κλήθηκε να εδραιώσει ο ίδιος, αφήνοντας στα αζήτητα τον Μητσοτάκη. Ωστόσο οι επίγονοί του πολλά χρόνια αργότερα τον επιστράτευσαν για να εκδιώξουν τον  Ανδρέα Παπανδρέου.

Ο Μητσοτάκης κατέληξε στο «βρόμικο 89», αλλά ξεκίνησε το 1984 την αρχηγία του στη ΝΔ  μια σοφή απόφαση. Ξήλωσε τον παρακρατικό μηχανισμό βίας και τραμπουκισμών που είχε στήσει ο Ευάγγελος Αβέρωφ με τους «Ρέητζερς» και τους «Κένταυρους» που διοικούσαν ο Μαν. Μανωλάκος και ο Βασ. Μιχαλολιάκος. Τους απομάκρυνε, αλλά όχι και τον Αντώνη Σαμαρά -επειδή ήταν βουλευτής- και το πλήρωσε αργότερα.

Μετά ήλθε ο Κώστας Καραμανλής. Με την πρώτη ευκαιρία απομάκρυνε τον Γ. Καρατζαφέρη- που προσελήφθη από τους «νταβατζήδες» για να στήσει ακροδεξιό κόμμα αποδυνάμωσης της ΝΔ. Αλλά ακόμη και μετά το 2007 που η πλειοψηφία του αδυνάτισε  ξεκαθάρισε ότι δεν προτίθεται «να συνεργαστεί με τα  άκρα».

Ο Γεωργιάδης και ο Βορίδης έπρεπε να περιμένουν στον Σαμαρά για να μπουν στα σαλόνια της πολιτικής -αφού προηγουμένως ο Γ. Παπανδρέου με τη συνήθη ακρισία του συνέπραξε  με το ΛΑΟΣ.

Η καραμανλική περίοδος ήταν η διαυγέστερη ιδεολογικά και οργανωτικά για τη ΝΔ. Δεν μπόρεσε να τη διαταράξει η περίοδος Σαμαρά που άνοιξε τις πόρτες από δεξιά και μπουκάρισαν τα τρία πουλέν του Καρατζαφέρη: Γεωργιάδης, Βορίδης, Πλεύρης.  Μετά τον  Σαμαρά θα έπαιρναν τη άγουσα προς την έξοδο.

Αλλά τότε ήλθε ο  ο Κυριάκος. Στον οποίο επέβαλε να κάνει τον Άδωνι Αντιπρόεδρο και τον Βορίδη εκπρόσωπό του στη Βουλή.  Έτσι στην πορεία έγιναν επικυρίαρχοι και άνοιξαν την πόρτα της ΝΔ να μπουν όχι μόνο ακραίες ιδέες, αλλά και ακραίες πρακτικές.

Ο Μητσοτάκης δεν κατάλαβε ότι τα πρώτα συλλαλητήρια που οργάνωσε αυτή η ομάδα ήταν η νομιμοποίηση  της παρακομματικής βίας και η επιστροφή των «Κενταύρων». Τώρα είναι πια μέθοδος που δεν πέρασε απλώς τις πόρτες της ΝΔ, αλλά τείνει να γίνει  κυρίαρχη καθώς ο ίδιος την παρακολουθεί βουβός και άβουλος.

Γραμματέας οργάνωσης του κόμματος οργάνωσε απειλές  για «προδοσία» σε βουλευτές, ο πορτ-παρόλ του, ως «νέος Μανωλάκος » τον καλύπτει και ο εκσυγχρονιστής πρόεδρος της ΝΔ, καλύπτει και τους δύο  στη Βουλή.

Μοιραία επακολουθεί η αποθράσυνση.  Όπως είπε η υπουργός Προστασίας του Πολίτη Όλγα Γεροβασίλη «τη θέση του τρίκυκλου του Γκοτζαμάνη πήραν τα  SMS». Από εκεί φτάσαμε στις  δημόσιες προγραφές «προδοτών» βουλευτών με αφίσες, μέσα μεσημέρι.

Ο Μητσοτάκης σιωπά, ίσως νομίζει ότι τον συμφέρει κιόλας. Και ανοίγει την ομπρέλα της ΝΔ για να καλύψει ένα συλλαλητήριο στο οποίο εκτός από καλοπροαίρετους Νεοδημοκράτες και ανθρώπους με ειλικρινή πατριωτισμό, αλλά χωρίς ενημέρωση, θα πρωταγωνιστήσει κάθε παρακομματικής καρυδιάς καρύδι.

Ο Κυριάκος μάλλον δεν καταλαβαίνει ποιος κυβερνάει αυτό το κόμμα…