Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2011

Αναγκαστικά τα γράφουν (και τα λένε) όλα

Πλέον οι αποδοκιμασίες κατά των ανθρώπων της κυβέρνησης μπαίνουν και στις εφημερίδες, βγαίνουν και στα κανάλια.
Δειλά δειλά την περασμένη βδομάδα δείξαν στιγμιότυπα από τις αποδοκιμασίες στο σπίτι του Ακη στην Διανυσίου Αρεοπαγίτη. Εδειξαν και τις αποδοκιμασίες του πρωθυπουργού στην Γερμανία, Δεν έδειξαν όμως αυτές (λίγο νωρίτερα) του κ. Πρωτόπαπα σε γνωστό εστιατόριο στο Κωλονάκι από οδηγούς της ΕΘΕΛ.
Έδειξαν όμως και νωρίς (το έμαθα από την τηλεόραση κ όχι από το διαδύκτιο όπως τόσα άλλα γεγονότα) το πάθημα του κ. Παγκαλου στην Γαλλία.
Κι αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι πως σήμερα οι εφημερίδες το έχουν στην πρώτη σελίδα πλην δυο MEGAλων. Και η «Ελευθεροτυπία» που αρχίζει και παίρνει πλέον αποστάσεις από την χειρότερη κυβέρνηση μεταπολεμικά, ναι χειρότερη κι απ’ αυτή του Σημίτη.
Είδες όμως τι έχει κάνει το Internet στην δημοσιογραφία; Αναγκάνονται να τα βγάζουν γιατί δεν μπορούν να τα κρύψουν.
Ακούσαμε σαν φήμη μόνο τα γεγονότα της Πατρας και του Βόλου. Οπως και το πάθημα του κ Σιούφα. Ετυχε να δούμε καταρομαγμένο τον κ. Κακλαμάνη. Ακούσαμε για το πάθημα του κ, Μπεγλίτη και του κ. Παπουτσή και του Σημίτη. Αλλά είδαμε τον κ. Χαζτζηδάκη στα αίματα (ήταν κι εδώ ημέρα πορείας).
Δεν είχε σχέση με πορεία η αποδοκιμασία του Ακη αλλά την είδαμε. Να φούμε θα μας δείξουν αυτή στο σπίτι του Σημίτη;
Είδαμε το κάζο του πρωθυπουργού στην Γερμανία και αυτό του κ. Πάγκαλου στην Γαλλία. Έτσι καταλάβαμε ότι πλέον δεν μπορούν να μιλήσουν ή να παραβρεθούν εκεί που υπάρχουν Έλληνες.
Και να ξέρουν όλοι τους Ελληνες υπάρχουν παντού.
ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΝΕ ΝΑ ΣΤΑΘΟΥΝ.

Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011

Η χιονοστιβάδα της αποδοκιμασίας

Ενδιαφέρων το άρθρο της κ. Tασούλας Καραϊσκάκη στην χθεσινή (24/2)«Καθημερινή» (με τον ίδιο τίτλο) για την τιμωρία των πολιτικών μας των δυο μεγάλων κομμάτων από τους πολίτες και τον κίνδυνο που προκύπτει από αυτήν. Να σημειώσω πως της ξεφυγαν αρκετές εκδηλώσεις αποδοκιμασίας. Όπως του πρωθυπουργού στο Ηρώδειο (και στην Κοζάνη και Κομοτινή), της κ. Διαμαντοπούλου στο Βόλο, του κ. Παπουτσή στην Αθήνα (έξω από τη Βουλή στο Σύνταγμα) το σύνολο των βουλευτών του διπολισμού στην Πάτρα κ.α

* * *


Μορφή χιονοστιβάδας λαμβάνει η αποδοκιμασία πολιτικών σε δημόσιους χώρους, όπως τα χθεσινά συνθήματα έξω από το σπίτι του Ακη Τσοχατζόπουλου, οι διαμαρτυρίες Ελλήνων φοιτητών κατά την ομιλία του πρωθυπουργού στο πανεπιστήμιο Χούμπολτ του Βερολίνου, την περασμένη Δευτέρα (μπόρεσε να συνεχίσει μόνο αφού τους απομάκρυνε η γερμανική αστυνομία), τα συνθήματα νεαρών –νωρίτερα την ίδια μέρα– κατά του Χρήστου Πρωτόπαπα, σε εστιατόριο του κέντρου. Ή η φραστική επίθεση κατά του Κώστα Σημίτη από ομάδα αφισοκολλητών (26/1), επίσης στο κέντρο της Αθήνας, το γιουχάισμα του Θόδωρου Πάγκαλου στο φουαγιέ του Μεγάρου Μουσικής (23/1), ο προπηλακισμός του Κωστή Χατζηδάκη κατά τη διάρκεια της πορείας των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, στις 15/12, το παπούτσι στον πρωθυπουργό στη Θεσσαλονίκη (11/9/10), οι επιθέσεις κατά των πρώην προέδρων της Βουλής, Απ. Κακλαμάνη και Δ. Σιούφα (στην Κοραή την Πρωτομαγιά και σε ταβέρνα στην Πάρο τον Αύγουστο, αντίστοιχα)...
Οι πολιτικοί αποτελούν για τους αγανακτισμένους πολίτες πλέον «κόκκινο πανί». Αντιπροσωπεύουν γι’ αυτούς την ανευθυνότητα, την απάτη, την κούφια δημαγωγία, την αναξιοκρατία, την αποτυχία. Είναι για τους οργίλους πολίτες οι υπεύθυνοι για την «ελληνική τραγωδία», τις συνέπειες της οποίας καλούνται οι ίδιοι να πληρώσουν, οι πλουτίσαντες από την πολιτική, αλλά πλέον χωρίς καμία λάμψη, χωρίς να πλέκεται γύρω τους κάποιος μύθος, χωρίς τη δύναμη να χειραγωγούν με ψευδείς υποσχέσεις. Γι’ αυτούς, δεν έχουν πρόσωπο, αλλά ψιμύθιο.
Κάποτε, η δημόσια εμφάνιση ήταν για τον πολιτικό ένας δίαυλος επικοινωνίας με τον εκλογέα, ένας μηχανισμός στερέωσης της θέσης υπεροχής του, αποτελούσε εγγύηση ακτινοβολίας. Σήμερα, αποτελεί ρίσκο. Τέλειωσε η εποχή που κυκλοφορούσε ο πολιτικός (με τους «μυστικούς» του) ως απλός θνητός, εμφανιζόταν στις ταβέρνες με τις παρέες του ή στα θέατρα, πάντοτε με καθυστέρηση, και έδρεπε χειροκροτήματα, επευφημίες, φωτογραφίες. Οι λιβανωτοί και οι εγκωμιασμοί ανήκουν στο παρελθόν. Τώρα υπάρχει μόνον οργή.
«Αρχή άνδρα δείκνυσι» έγραψε ο Σοφοκλής: το τι κρύβει στο μυαλό του ο πολιτικός φαίνεται όταν δοκιμαστεί στην εξουσία. Για τους θυμωμένους πολίτες έχει φανεί τι έχουν στο μυαλό τους οι Ελληνες πολιτικοί. Οι οποίοι, έντρομοι μπροστά στο κύμα αποδοκιμασίας και απειθαρχίας, με τις ιδεολογικές άμυνές τους να έχουν εξαντληθεί, τους μηχανισμούς πολιτικής πειθούς να μη λειτουργούν, δείχνουν να μην έχουν άλλη λύση από την καταστολή...
Από την άλλη, η έξοδος από την κρίση δεν φαίνεται, ούτε μπορεί να προέλθει από μια οργισμένη και κατακερματισμένη κοινωνία. Από τη ρίψη στον Καιάδα σύσσωμου του πολιτικού κόσμου. Η γενίκευση μιας τέτοιας στάσης ίσως έστρεφε τμήματα της κοινωνίας σε συντηρητικότερες κατευθύνσεις, ίσως οδηγούσε σε ακραίες εξελίξεις.
Θα πρέπει η οργή να γίνει ορμή και έρμα μιας νέας ζωής. Τίνι τρόπω; Θ’ αρκούσε να θυμηθούμε ότι η ώθηση προς την πρόοδο συνήθως δεν οφείλεται σε κάποιον από μηχανής πολιτικό θεό, αλλά στην κινητικότητα της κοινωνίας, στην προσπάθεια προσαρμογής της στα νέα δεδομένα, στην ικανότητά της να μοχθεί και να ονειρεύεται.

Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου 2011

Στο ντοκιμαντέρ για το 1821 στον Σκάι:
η αρχή για τα προβλήματα σήμερα

Την αρχή του προβλήματος που ζούμε σήμερα έδειξε η σειρά ντοκιμαντέρ 1821 στον Σκάι την περασμένη Τρίτη. Το δάνεια της Αγγλίας το 1824 που ούτε και κατάλαβα τι έγιναν τα λεφτά.
Κυρίως όμως η εμμονή των πολιτικών μας να «κολλήσουμε» στην δύση. Είναι η δεύτερη φορά που επιμείναν σ’ αυτό η πρώτη είναι στην εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου.
Έτσι αποφάσισαν οι πολιτικοί μας προεξάρχοντος του Μαυροκορδάτου και ακολουθήσαμε μια φιλοδυτική γραμμή. Μια μαύρη γραμμή όπως αποδείχτικε.
Και η ειρωνία ε; Την στήριξαν ένας Μαυροκορδάτος και ένας Καραμανλής 150 χρόνια μετά με το ανείκομεν εις την Δύσην.
Όχι δεν ανήκομεν εις την Δύσην. Ανήκουμε στα Βαλκάνια. Αυτά που Βομβάρδισε ο «Δημοκράτης» κ. Κλίντον με στοιχεία Μέσης Ανατολής,
Όχι μόνο λόγω της συνύπαρξης μας 400 χρόνια με τους Τούρκους (ελεύθερο κράτος δεν είμαστε ούτε τα μισά) αλλά και λόγω του ορυκτού μας πλούτου του Αιγαίου
Είχε λοιπόν δίκιο ο Κολοκοτρώνης που διαφωνούσε στην φιλοδυτική γραμμή μας.
Μια διαφωνία που του κόστισε την ελευθερία του και την πρώτη φυλάκιση του. Αυτή στην Υδρα.
Όμως όπως πίστευε τον ελευθέρωσαν για να ξαναπολεμήσει. Να τους σώσει δηλαδή από τον αιγύπτιο Ιμπραήμ που εκστράτευσε κατά τις Ελλάδος. Είναι, φαντάζομαι, η πρώτη φορά που οι Ελληνες ενώθηκαν μπροστά στα δύσκολα.
Απόδειξη ότι ως λαός είμαστε διαφορετικός. Μα σήμερα; Θα πει κανείς. Γιατί δεν αναθυμούμαι; Εκτός του ότι ο λαός μας δεν αντιδρά όσο και οι Ευρωπαίοι θα περίμεναν, έχουμε και την μη ενημέρωση βέβαια μια που δεν ακούστηκε πουθενά το πάθημα των κ.κ. Μπεγλίτη και Πρωτόπαπα.
Έχω δύο εξηγήσεις:
Είναι το «μπαστάρδεμα » μας με άλλες φυλές εκτός των γειτονικών μας (με ευρωπαϊκές και αμερικανικές κυρίως) κι όχι μόνο με Βαλκανικές και Τουρκικές όπως στην Τουρκοκρατία και μάλιστα στην εξουσία έχουμε τον κ. Τσαντ (συγγνώμη Παπανδρέου) που είναι μίσος Αμερικανός (αν όχι κατά 2/3) και μισός Έλληνας
Η Ελληνική κρίση είναι τεχνιτή ή πράγματι οφείλεται στις παραλήψεις και ηθελημένα λάθη του κ. Τσαντ (συγγνώμη Παπανδρέου) και της κυβέρνησής του και δεν είναι τόσο βαθιά όσο μας λένε

Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011

Γιατί δεν μας πληροφόρησαν χθες οι απεργοί;

Έγινε χθες γενική απεργία. Απεργούσαν όλοι ΑΔΕΔΥ, ΓΣΕΕ, καταστηματάρχες ΟΛΟΙ. Δεν έγιναν όμως εισοδεία αν και βγήκαν 30.000 ή 50.000 ή για τα ξένα μέσα 100.000 ως και 150.000. Κι όπως ειπώθηκε στην εκπομπή του κ. Παπαδάκη (νομίζω από τον ίδιο) αν απεργούσαν από τον ιδιωτικό τομέα όλοι όσοι ήθελαν να απεργήσουν το πλήθος θα έφτανε ως εδώ. Τη Λάρισα.
Εμείς οι της περιφέρειας μάθαμε πολύ λίγα. Γιατί; Μα απεργούσαν οι δημοσιογράφοι. Ευτυχώς που είμαι από, τους λίγους ακόμη, που έχω πρόσβαση στο διαδύκτιο κι έψαχνα να βρω πληροφορίες σε ελληνικά και ξένα site.
Στην Ελλάδα έκαναν καλή δουλειά τα πρώην συναιτεράκια και νυν ασπονδοι φίλοι Τριανταφυλλόπουλος και Αναστασιάδης στις ιστοσελίδες τους zougla.gr και protothema.gr. Από εκεί και πέρα το χάος.
Ως ότι συνεδριάζει το υπουργικό συμβούλιο διάβασα να δουν τι θα κάνουν και οτι ψάχνουν για ελικόπτερο να φύγουν, Ευτυχώς δεν το διέδωσα στον (μικρό είναι αλήθεια) κύκλο μου γιατί θα ήμουν το ανέκδοτο της ημέρας σήμερα.
Οι δημοσιογράφοι δεν απεργούν άλλη μέρα γιατί όπως μου λέει κάποιος δε θέλουν τις μέρες που απεργεί όλη η Ελλάδα να φαίνονται απεργσπάστες.
Εδώ είναι το τραγικό λάθος των συνδικαλιστικών εξουσιών, ή το κόλπο γιατί αυτή η ιστορία εξυπηρετεί το σύστημα.
Θα έπρεπε (λόγω τις απεργίας) να βγάζουν ένα φύλλο εφημερίδας (με τίτλο ας πούμε
«Χθες απεργήσαμε») και να το τυπώνουν οι εφημερίδες που θέλουν. Αν είναι μόνο κάποιες ας κυκλοφορίσουν μόνο συτές.
Τα τηλεοπτικά κανάλια έχουν ούτως ή άλλως κάμερες σε καίρια σημεία. Θα μπορούσαν να διαθέσουν εικόνες που θα μεταδίδουν live με τον έλεγχο (το πιο σημείο θα δείχνει δηλαδή) της συνδικαλιστικής εξουσίας. Κι ας το δείχνουν όποια κανάλια θέλουν. Σίγουρα θα υπήρχαν ένα δυο. Να είμαι ειλικρινής χθες έψαξα στον 902 να δω αν μεταδίδει κάτι αλλά στην λογική μη τους πούνε απεργοσπάστες δεν έβγαινε τίποτε, σε κάτι επαναστικά τραγούδια έπεσα με φόντο το σφυροδρέπανο.
Αυτό κατά τη γνώμη μου πρέπει να γίνεται όχι μόνο στην κεντρική εκδήλωση (Αθήνα) αλλά και σε όλη την περιφέρεια.
Σήμερα; Το θέμα, αφού δεν έγιναν εκτεταμένα επεισόδια, δεν «έπαιξε» πολύ. Τον πυρπολησμό του ματατζή είδα μερικές φορές και όταν άναβε η συζήτηση, μια που το πρωί έχουν πάνελ, γυρνούσαν στην Λιβύη . Σημαντικό θέμα (και λόγω πεττρελαίου και συμπατριωτών μας ποτ βρίσκονται εκεί) αλλά έγίνε ειδικά σήμερα άλλοθι να μη μάθουμε πράγματα για την χθεσινή απεργία.

Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2011

Ο συνταγματάρχης στον λαβύρινθό του

Λόγω της σημερινής απεργίας, και των δημοσιογραφών, βάζω το χθεσινό (22/2) άρθρο του κ. Πέτρου Παπακωνσταντίνου στην «Καθημερινή» (με τον ίδιο τίτλο) με το οποίο κατάλαβα το πως έγινε έτσι ο Καντάφι. Βρίσκω ομοιότητες και με τον κ. Τσοχατζόπουλο (στο ότι συμβιβαστικά και προσκηνίσαν)

* * *


Μέχρι χθες, ο συνταγματάρχης Καντάφι φιγουράριζε ως ένας από τους ανθεκτικότερους πολιτικούς Survivor. Ο μακροβιότερος μη εστεμμένος ηγέτης του πλανήτη (ανέλαβε την εξουσία το 1969) γλίτωσε από τις βόμβες των αμερικανικών αεροπλάνων που σκότωσαν τη θετή του κόρη το 1986, αντιμετώπισε διά πυρός και σιδήρου το ισλαμικό αντάρτικο την πενταετία 1993 - 1998 και κατάφερε να αναχαιτίσει, την επόμενη διετία, δύο στρατιωτικά πραξικοπήματα, οι πρωταίτιοι των οποίων απαγχονίστηκαν σε δημόσια θέα. Τελικά, ο Καντάφι βρήκε τον μάστορά του από εκείνους τους οποίους ποτέ δεν λογάριασε μεταξύ των εχθρών του - τις λαϊκές μάζες! Για ειρωνεία της Ιστορίας, η Λιβύη του Καντάφι αυτοαποκαλείται «Τζαμαχιρία», δηλαδή «εξουσία των μαζών». Ο αξιωματικός που ανδρώθηκε με τον θρύλο του Νάσερ αποτέλεσε την πιο χαρακτηριστική ενσάρκωση του παναραβικού εθνικισμού, τόσο στην ηρωική εποχή όσο και στον εκφυλισμό του. Στην πρώτη φάση, ξήλωσε τις αμερικανικές βάσεις, εθνικοποίησε τα πετρέλαια, μοίρασε τη γη, πρασίνισε την έρημο και δημιούργησε ένα δίκτυο λαϊκών επιτροπών με κάποιας μορφής αυτοδιοίκηση. Στο φθινόπωρο της ζωής του, μοίρασε τιμάρια μιας ολιγαρχικής - κλεπτοκρατικής εξουσίας στους γιους του, παρέδωσε στους Αγγλους δύο Λίβυους αξιωματικούς, υπόπτους για την τρομοκρατική επίθεση του Λόκερμπι και προσέφερε πετρελαϊκά κοιτάσματα προς εκμετάλλευση στην ΒΡ. Μ’ αυτά και μ’ αυτά, έγινε «υπεύθυνος ηγέτης» για τον Τόνι Μπλερ, ο οποίος του υπέβαλε τα σέβη του το 2007 στη σκηνή του, στην καρδιά της λιβυκής ερήμου, και για τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ο οποίος τον φιλοξένησε εγκάρδια στην Ιταλία, εκτιμώντας ιδιαιτέρως την πολυπληθή, γυναικεία προσωπική φρουρά του συνταγματάρχη. Οταν άρχισε το ντόμινο των αραβικών εξεγέρσεων, ο Καντάφι τάχθηκε αλληλέγγυος με τον Τυνήσιο Μπεν Αλι και τον Αιγύπτιο Μουμπάρακ, τους οποίους άλλοτε κατηγορούσε ως πράκτορες της CIA. Τώρα τους ακολουθεί και στην πτώση τους, η οποία στην περίπτωση της Λιβύης μπορεί να είναι πολύ περισσότερο οδυνηρή, καθώς το λουτρό αίματος που προκάλεσε ο Καντάφι διαγράφεται ήδη τρομακτικό, ενώ σε αντίθεση με την Τυνησία και την Αίγυπτο ως εναλλακτική λύση εμφανίζεται ένα ριζοσπαστικό, μη ελεγχόμενο ισλαμικό κίνημα.

Τρίτη 22 Φεβρουαρίου 2011

Ο πρωθυπουργός μας σε ρόλο πλασιέ

Μου έχει γίνει συνήθεια τελευταία να ψάχνω με τις ώρες κάποια blog. Μέρα με τη μέρα τα blog που παρακωλυθώ γίνονται όλο και πιο πολλά κι έχουν σχέση με την πολιτική και τα πράγματα που αγαπώ: Την Ελλάδα (ως πατριώτης) τον νομό Λάρισας ως (καλώς εννοούμενο) τοπικιστής, τον Ολυμπιακό (ως «γαύρος») και φυσικά τις γυναίκες.
Το hellenicrevenge.blogspot.com μου θύμισε πως τον Σεπτέμβριο ο κ, Παπανδρέου πήγε (για πολλοστή φορα στις ΗΠΑ από τότε που έγινε πρωθυπουργος) για την σωτηρία της Ελλάδας και πάλι.
Με την ευκαιρία μίλησε στο Economic club στις 23/9. Είναι η μέρα που είπε για την μεσογειακή διατροφή και άλλα καλά για την Ελλάδα: «Πέραν των κλασικών τριών «S» στην αγγλική γλώσσα – «sun, sea and some ruins» – δηλαδή του ήλιου, της θάλασσας και των αρχαιολογικών μνημείων, η Ελλάδα έχει πολύ περισσότερα να προσφέρει, όπως καλλιτεχνικά φεστιβάλ, δρόμους του κρασιού, σχολές μαγειρικής, θέρετρα σκι, ράφτινγκ σε ορεινές περιοχές και κωπηλασία στα νησιά, καταδύσεις για επισκέψεις σε ενάλιες αρχαιότητες, μέχρι και αναρρίχηση στους βράχους των νησιών του Αιγαίου.»
Πριν όμως από αυτά έκανε κι άλλη διαφήμιση είπε μεταξύ άλλων: «Το Δημόσιο διαθέτει ακίνητη περιουσία, η αξία της οποίας υπερβαίνει τα 270 δις – ποσό, που περίπου ισούται με το δημόσιο χρέος της χώρας. Τα ακίνητα αυτά παραμένουν, ως επί το πλείστον, ανεκμετάλλευτα. Για το λόγο αυτό, ξεκινούμε ένα φιλόδοξο πρόγραμμα, που εφαρμόζεται σε ένα ευρύτατο φάσμα τομέων, όπως μεταφορές, ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, ακίνητα, ΔΕΚΟ και τράπεζες, μέσω απευθείας πώλησης, υπογραφής σύμβασης παραχώρησης, δημοσίου διαγωνισμού, ιδιωτικοποιήσεων, στρατηγικών συνεργασιών ή χρηματοοικονομικών εταιρειών συμμετοχικού κεφαλαίου – εταιρειών «holding»".»
Έκανε δηλαδή διαφήμιση της περιουσίας της χώρας μας που ξεπουλάει. (Είναι στο μνημόνιο όπως αποκάλυψε ο καθηγητής κ. Μαριάς στην εκπομπή του κ. Παπαδάκη.)
Γι’ αυτό μόλις έγινε ο χαμός με την συνέντευξη των ανθρώπων της τρόικα έχασαν τα λόγια τους και βγάλαν την ανακοίνωση στις 2 μετά τα μεσάνυχτα.

Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου 2011

Η «βόμβα» Στρος Καν

Ξαφνιάστηκαν σήμερα όλες οι εφημερίδες με την «βόμβα» του κ. Στρος Καν που έριξε σε συνέντευξή του στο γαλλικό τηλεοπτικό σταθμό canal + και θα μεταδοθεί λένε από την Ελληνική δημόσια τηλεόραση,
Μιλάμε για μία είδηση που ενώ η ίδια η «Καθημερινή» πού έβγαλε το θέμα το είχε μια παραπομπή από την πρώτη σελίδα στην όγδοη, πάνω αριστερά να είμαστε ειλικρινείς (άρα τη θεωρεί πιο σημαντική από τις άλλες που έπονται), και δεν το κάνει καν θέμα στις πρώτη σελίδα. Σήμερα όλος ο Τύπος το αναδεικνύει. Κυρίως ο αντιπολιτευόμενος που το κάνει πρώτο,
Τι είπε ο κ. Στρος Καν; Μα ότι απ τον Δεκέμβρη του 2009 συζητούσε ο κ. Παπανδρέου να μας πετάξει στον «λάκκο με τα φίδια» του ΔΝΤ. Ξαφνιάστηκαν με την φοβερή αποκάλυψη. Γιατί; Δεν είπε ο υφυπουργός οικονομίας στη ΝΕΤ στην πρωινή ενημέρωση (ήταν ακόμη με τον κ. Αρβανίτη η κ. Μιζόγλη) κ. Σαχινίδης πως το αποφάσισαν αυτό στις 5 του Οκτώβρη; Δεν το αναπαρήγαγε ο κ. Λαζόπουλος στο τσαντίρι του; Όλοι εσείς που τον παρακολουθείται δεν ακούτε τι λέει; Μόνο τα περί κ.κ. Κούγια, Ντενίση κ.α. που πιάνει στο στόμα του ακούτε;
Με αυτά και μ’ αυτά θα συμφωνίσω (εδώ) με τον κ. Πάγκαλο που είπε σήμερα πως μόνο για το κουτσομπολιό ενδιαφέρεται ο Ελληνικός λαός.
Πάντως, να γυρίσω και στη βόμβα Στρος Καν μας έλεγε ο κ. Παπανδρέου για πιστόλι που έβαζε στο τραπέζι με του εταίρους. Άλλο αν του πήραν το πιστόλι και το στρέψαν προς αυτόν.
Πάντως ο κ. Παπανδρέου είναι καλός σύμμαχος. Ο καλύτερος. Βλέπετε ο κ. Στρος Καν είναι στις επόμενες προεδρικές εκλογές της Γαλλίας ο υποψήφιος του Σοσιαλιστικού κόμματος αντίπαλος του κ. Σαρκοζί. Και τώρα στο βιογραφικό του θα έχει και την διάσωση της Ελλάδας. Άλλωστε γι’ αυτό έδωσε και την συγκεκριμένη συνέντευξη.

Σάββατο 19 Φεβρουαρίου 2011

Δεν χάθηκε ο κόσμος

Στο χθεσινό του (Παρασκευή 18/2) άρθρο του, με τον ίδιο τίτλο, στην «Καθημερινή» ο κ. Παντελής Μπουκάλας δείχνει το μεγαλείο του Έλληνα, και του ανθρώπου που, ηθελημένα, ζει στην ευλογημένη αυτή χώρα.

* * *


Εξι και είκοσι γράφει το ταξίμετρο. Δίνω εξίμισι και πάω να κατέβω. «Την απόδειξή σας», με προλαβαίνει ο ταξιτζής. «Και το πενηντάλεπτό σας» συνεχίζει. «Ποιο πενηντάλεπτο; Εξι και είκοσι έγραψε, σου χρωστάω». «Ελα ρε αδερφέ. Δε χάθηκε ο κόσμος για είκοσι λεπτά και για τριάντα». Κατεβαίνω και νιώθω να ξηλώνονται μέσα μου τα στερεότυπα που μαζικά ανακυκλώνουμε για τους ταξιτζήδες. Ναι, υποθέτω τον αντίλογο, «εξαίρεση ήταν, ο κανόνας είναι άλλος». Αλλά μετράω πια όλο και περισσότερες τις εξαιρέσεις και λέω πως κανένας κανόνας δεν είναι από μπετό και σίδερο, ούτε καν της γραμματικής (ή της αγοράς, χα) και κάποια στιγμή μπορεί να ραγίσει.
Στο περίπτερο τώρα. Στους Αμπελόκηπους. Δεν έχω ξαναγοράσει κάτι από κει. Παίρνω ένα μπουκαλάκι νερό, ζητάω την «Καθημερινή», δίνω ενάμισι ευρώ, «την απόδειξή σας» μου λέει ο περιπτεράς. Ανεβαίνω στην κλινική, «πού είναι η εφημερίδα;» με ρωτούν. «Ελα ντε» απαντώ, διαισθανόμενος ότι μέτρησα μηχανικά την απροσδόκητη παράδοση της απόδειξης σαν παράδοση της εφημερίδας. «Ισως έπεσε στο παγκάκι που κάθισα για τσιγάρο». Στο εικοσάλεπτο γυρνάω στο περίπτερο να ξαναγοράσω την εφημερίδα. Ρωτάω, «μήπως θυμάστε αν πήρα ή δεν πήρα την εφημερίδα;» «Πού να θυμάμαι, αδερφέ. Αλλά τι σημασία έχει. Πάρε άλλη». Δίνω ένα δίευρο αλλά μου το επιστρέφει: «Αφού την πλήρωσες την πρώτη φορά». «Ναι αλλά μπορεί να την πήρα και να μου 'πεσε». «Ελα μωρέ, δεν χάθηκε ο κόσμος για ένα ευρώ». «Στρίψε το δίευρο» επιμένω, «κι όπου κάτσει». «Στρίψ' το εσύ» λέει γελώντας. Φεύγω και νιώθω μέσα μου να πέφτουν κι άλλα στερεότυπα, για τους «φραγκοφονιάδες Ελληνες» και τα τοιαύτα.
Στο καφενεδάκι. Εξω βέβαια, μια και το επιτρέπει η λιακαδίτσα και το επιβάλλει η ελευθερωτική δουλεία του καπνίσματος. Στο διπλανό τραπέζι, δυο μεσόκοποι καπνιστές (μέσα πεντέξι χαρτοπαίζουν δίχως να καπνίζουν) ψευτοτσακώνονται για τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό. Πληρώνει τους καφέδες ο ένας, ο καφετζής πάει να του επιστρέψει τα παραπανίσια. «Σώπα ρε, δεν θα κόψουμε τώρα και το μπουρμπουάρ επειδή πέσαμε στα δύσκολα» του λέει ο πελάτης, τακτικός καθώς φαίνεται. «Δεν χάθηκε ο κόσμος για λίγα ψιλά». Ανάβω κι άλλο τσιγάρο, καιρό είχα να το νιώσω τόσο γλυκό.
Το μάτι μου παίρνει έναν τριαντάρη με χαρακτηριστικά της Απω Ανατολής να βγαίνει από το κοντινό σούπερ μάρκετ. Εχει ένα μωρό στην αγκαλιά και στο άλλο χέρι τα ψώνια. Ακουμπάει τη σακούλα και βγάζει από την τσέπη τα ψιλά του. «Στριμώγματα» σκέφτομαι, νομίζοντας πως τα μετράει. Οχι. Διαλέγει ένα κέρμα και το δίνει στη γερόντισσα που έχει απλωμένο χέρι επαιτείας και το κεφάλι σκυμμένο, να μη φαίνονται τα μάτια της. Δεν χάθηκε ο κόσμος, επαναλαμβάνω σιωπηρά αυτό που άκουσα μια, δυο, τρεις φορές, ούτε στημένο να 'ταν. Και κρύβω κι εγώ τα μάτια μου. Για άλλους λόγους.

Δεν χάθηκε ο κόσμος

Στο χθεσινό του (Παρασκευή 18/2) άρθρο του, με τον ίδιο τίτλο, στην «Καθημερινή» ο κ. Παντελής Μπουκάλας δείχνει το μεγαλείο του Έλληνα, και του ανθρώπου που ζει στην ευλογημένη αυτή χώρα.

* * *


Εξι και είκοσι γράφει το ταξίμετρο. Δίνω εξίμισι και πάω να κατέβω. «Την απόδειξή σας», με προλαβαίνει ο ταξιτζής. «Και το πενηντάλεπτό σας» συνεχίζει. «Ποιο πενηντάλεπτο; Εξι και είκοσι έγραψε, σου χρωστάω». «Ελα ρε αδερφέ. Δε χάθηκε ο κόσμος για είκοσι λεπτά και για τριάντα». Κατεβαίνω και νιώθω να ξηλώνονται μέσα μου τα στερεότυπα που μαζικά ανακυκλώνουμε για τους ταξιτζήδες. Ναι, υποθέτω τον αντίλογο, «εξαίρεση ήταν, ο κανόνας είναι άλλος». Αλλά μετράω πια όλο και περισσότερες τις εξαιρέσεις και λέω πως κανένας κανόνας δεν είναι από μπετό και σίδερο, ούτε καν της γραμματικής (ή της αγοράς, χα) και κάποια στιγμή μπορεί να ραγίσει.
Στο περίπτερο τώρα. Στους Αμπελόκηπους. Δεν έχω ξαναγοράσει κάτι από κει. Παίρνω ένα μπουκαλάκι νερό, ζητάω την «Καθημερινή», δίνω ενάμισι ευρώ, «την απόδειξή σας» μου λέει ο περιπτεράς. Ανεβαίνω στην κλινική, «πού είναι η εφημερίδα;» με ρωτούν. «Ελα ντε» απαντώ, διαισθανόμενος ότι μέτρησα μηχανικά την απροσδόκητη παράδοση της απόδειξης σαν παράδοση της εφημερίδας. «Ισως έπεσε στο παγκάκι που κάθισα για τσιγάρο». Στο εικοσάλεπτο γυρνάω στο περίπτερο να ξαναγοράσω την εφημερίδα. Ρωτάω, «μήπως θυμάστε αν πήρα ή δεν πήρα την εφημερίδα;» «Πού να θυμάμαι, αδερφέ. Αλλά τι σημασία έχει. Πάρε άλλη». Δίνω ένα δίευρο αλλά μου το επιστρέφει: «Αφού την πλήρωσες την πρώτη φορά». «Ναι αλλά μπορεί να την πήρα και να μου 'πεσε». «Ελα μωρέ, δεν χάθηκε ο κόσμος για ένα ευρώ». «Στρίψε το δίευρο» επιμένω, «κι όπου κάτσει». «Στρίψ' το εσύ» λέει γελώντας. Φεύγω και νιώθω μέσα μου να πέφτουν κι άλλα στερεότυπα, για τους «φραγκοφονιάδες Ελληνες» και τα τοιαύτα.
Στο καφενεδάκι. Εξω βέβαια, μια και το επιτρέπει η λιακαδίτσα και το επιβάλλει η ελευθερωτική δουλεία του καπνίσματος. Στο διπλανό τραπέζι, δυο μεσόκοποι καπνιστές (μέσα πεντέξι χαρτοπαίζουν δίχως να καπνίζουν) ψευτοτσακώνονται για τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό. Πληρώνει τους καφέδες ο ένας, ο καφετζής πάει να του επιστρέψει τα παραπανίσια. «Σώπα ρε, δεν θα κόψουμε τώρα και το μπουρμπουάρ επειδή πέσαμε στα δύσκολα» του λέει ο πελάτης, τακτικός καθώς φαίνεται. «Δεν χάθηκε ο κόσμος για λίγα ψιλά». Ανάβω κι άλλο τσιγάρο, καιρό είχα να το νιώσω τόσο γλυκό.
Το μάτι μου παίρνει έναν τριαντάρη με χαρακτηριστικά της Απω Ανατολής να βγαίνει από το κοντινό σούπερ μάρκετ. Εχει ένα μωρό στην αγκαλιά και στο άλλο χέρι τα ψώνια. Ακουμπάει τη σακούλα και βγάζει από την τσέπη τα ψιλά του. «Στριμώγματα» σκέφτομαι, νομίζοντας πως τα μετράει. Οχι. Διαλέγει ένα κέρμα και το δίνει στη γερόντισσα που έχει απλωμένο χέρι επαιτείας και το κεφάλι σκυμμένο, να μη φαίνονται τα μάτια της. Δεν χάθηκε ο κόσμος, επαναλαμβάνω σιωπηρά αυτό που άκουσα μια, δυο, τρεις φορές, ούτε στημένο να 'ταν. Και κρύβω κι εγώ τα μάτια μου. Για άλλους λόγους.

Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου 2011

Ομοιότητες και διαφορές με το 1821

Συνεχίστηκε κι αυτή την Τρίτη το αξιόλογο, παρά τις φωνές δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ του Σκάι για το 1821. Αυτή τη φορά μάθαμε για τους ευρωπαίους.
Για τους ανθρώπους που συγκινήθηκαν που ένας λαός πολεμά για την ανεξαρτησία του.
Για τους Φαναριώτες που ήταν ουσιαστικά οι άνθρωποι που είχαν γνώσεις και ήρθαν ως οι πολιτικοί της εποχής. Φυσικά ως Έλληνες οι στρατιωτικοί δυσαρεστήθηκαν γιατί ένιωσα πως παραμερίζονται.
Μάθαμε για την πρώτη εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου και το πρώτο σύνταγμα. Ένα σύνταγμα που ήταν ουσιαστικά αντίγραφο των Ευρωπαϊκών κι ας μη καταλάβαινα οι Έλληνες μερικές αρχές του.
Από τότε θέλαμε να πλευρίσουμε τους Ευρωπαίους κι ας νιώθουμε δεν ανήκουμε σ’ αυτούς, Εμείς είμαστε βαλκάνιοι, σε διασταύρωση με Τούρκους.
Ότι δεν είμαστε σαν τους Ευρωπαίους φάνηκε με τους φιλέλληνες.
Ανθρώπους ρομαντικούς που ήρθαν να βοηθήσουν. Δεν καταλάβαιναν όμως τι ήταν αυτό που βρήκαν. Ούτε τώρα καταλαβαίνουν. Ρωτήστε τους της τρόικας αν καταλαβαίνουν αυτά που βρίσκουν.
Τότε ‘θέλαν να μας βάλουν να πολεμάμε όπως αυτοί τώρα να ζούμε να διαχειριζόμαστε τα οικονομικά μας όπως οι άλλοι (οι βόρειοι) Ευρωπαίοι. Η διαφορά είναι ότι ενώ τότε συνετρίβησαν (Το σώμα των φιλελλήνων) σε μάχη που έγινε κοντά στην Άρτα τώρα πάνε με τα καμώματά τους να μας συντρίψουν εμάς.
Το σπουδαίο είναι πως τότε δεν βρήκαν κυβέρνηση και ξαφνιάστηκαν που ήμασταν τελείως ανοργάνωτοι δεν άκουσαν τους προγόνους μας και τους «καθαρίσαν» οι Τούρκοι. Ενώ τώρα που έχουμε κυβέρνηση πάλι ξαφνιάστηκαν για την ανοργανωσιά μας τους ακούμε και πάμε να διαλυθούμε.
Μας άφησαν στην ησυχία μας μετά την συντριβή τους και αφού δεν μας καταλάβαιναν αδιαφορούσαν για μας.
Μέχρι να συγκινηθούν από την σφαγή της Χίου. Τώρα ελπίζω να μην έχουμε μια ανάλογη καταστροφή όταν θα διώξουμε τους σημερινούς φιλέλληνες.
Συμπέρασμα; Αφού δεν μας καταλαβαίνουν (189 χρόνια προσπαθούμε να μας καταλάβουν) και μας κοιτάνε όπως έλεγε καθηγητής μου στο γυμνάσιο «όπως κοιτά η αγελάδα το τρένο» και μας συμπεριφέρονται σαν πρωτόγονους Ας τους αφήσουμε να πάνε στο γκρεμό (μόνοι τους όχι όπως κάνουμε τόσα χρόνια να παρακαλάμε να μας πάρουν και μας μαζί τους)

Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου 2011

Το Μνημόνιο και η Τρόικα επικύνδυνα
και για την εδαφική μας ακαιρεότητα

Το μνημόνιο, οι σύμαχοι μας και φίλοι μας τελικά είναι περισσότερο επικίνδυνοι απ’ όσο φανταζόμαστε. Κοντά στ’ άλλα υποχρεώνουν την κυβέρνηση να ανοίξουν την αγορά του ηλεκτρικού ρεύματος.
Και δεν μιλώ μόνο για την ηπειρωτική Ελλάδα και τα μέρη όπως η Αθήνα ή η Θεσσαλία που (αυτή τη στιγμή τουλάχιστον) για να μας προμηθεύσει κάποιος πάροχος ηλεκτρικό θα πρέπει να περάσει από το δίκτυο της ΔΕΗ για μεγάλη απόσταση. Μιλώ για τις παραμεθόριες περιοχές και κυρίως τα νησιά μας που βρίσκονται κοντά στα τουρκικά παράλια.
Εκεί τους είναι εύκολο τους γείτονες μας να «φέρουν» ρεύμα στην Χίο, στη Ρόδο, στο Καστελόριζο κι αλλού και μάλιστα οι τιμές είναι πιο δελεαστικές από τις Ελληνικές. Μάλιστα αν το συνδυάσω με ότι πρόσφατα ο κ. Πάγκαλος δεν ένιωσε θυμό όταν σε τηλεοπτική εκπομπή ειπώθηκε πως περνούν Έλληνες από το Καστελόριζο στην Τουρκία για την αγορά, θεωρώ πως σύντομα θα έχουμε ηλεκτροδότηση από την Τουρκία των νησιών μας.
Στην επίσκεψη του κ. Ερτογάν στην Ελλάδα τον περασμένο Μάιο έγινε συζήτηση, γράφουν εφημερίδες, γι’ αυτό το θέμα. Έφερε και επιχειρηματίες ο Τούρκος πρωθυπουργός αλλά η κ. Μπιρμπίλη (προς τιμήν της) αρνήθηκε κάθε συζήτηση.
Όμως το μνημόνιο το αναφέρει και βλέπω να το περνάνε κοντά σ’ όλα αυτά που περάσαν.
Οπότε τα ακριτικά νησιά μας θα παίρνουν ρεύμα από την Τουρκία. Οι κάτοικοι θα πηγαίνουν στην αγορά της Τουρκίας (όπως πολύ καλά κάνουν), όπως κι όταν αρρωσταίνουν ή τραυματίζονται θα πηγαίνουν στα εκεί νοσόκομεία τους. Γιατί την ιδιωτικοποιημένη υγεία μας δε θα την συμφέρει να κάνει εκεί κάποιο νοσοκομείο όπως και κέντρο υγείας,
Γιατί λοιπόν να μείνουν στην Ελλάδα; Με την ευλογία (εντολή) των τροϊκανών θα τα «πουλήσουμε» στους γείτονες μας αφού δεν μας εξυπηρετούν σε τίποτε. Μόνο υπερβολικά έξοδα έχουν.
Εξαίρεση αποτελούν φυσικά η Ρόδος και η Χίος για τον Τουρισμό και τη Μαστίχα.
Οπότε με την βοήθεια των «φίλων και συμμάχων μας» οι Τούρκοι μπορούν να πάρουν χωρίς πόλεμο πολλά απ’ αυτά που πάντα ονειρευόταν και για τα οποία μας ζηλεύαν.

Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου 2011

Θα γλιτώσουν τα οικόπεδα και...

Χαμός έγινε με την συνέντευξη τύπου που δώσανε οι τροϊκανοί και τους ξέφυγε, αν τους ξέφυγε, να πουν οτι έχουμε περιουσία και μπορούμε να την πουλήσουμε για 50 δισ. ευρώ.
Ήρθε η αντίδραση αλα ρατανπλάν (μετά από 12 σχεδόν ώρες) από την κυβέρνηση. Ήρθε η διαμαρτυρία του κ. Παπανδρέου στο ΔΝΤ και στην Ευρωπαϊκή ένωση. Ήρθαν οι δηλώσεις όλων πως δεν πωλείτε έδαφος, αλλά θα τα αξιοποιήσουμε κι ένα σωρό φαιδρά.
Γιατί φαιδρά είναι όταν λέμε πως δεν θα πουλήσουμε έναν συγκεκριμένο χώρο αλλά θα τον νοικιάσουμε για 60 ή 100 χρόνια. Κι εν πάσει περιπτώσει ορισμένους χώρους αφού δεν τους αξιοποιούμε ως δημόσιο πιο καλά να τους δώσουμε για ήπια εκμετάλλευση.
Να πάρω σαν παράδειγμα την πόλη μου την Λάρισα. Το πιο ακριβό οικόπεδο στην πόλη τέσσερα τετράγωνα από την πλατεία Ταχυδρόμου το έχει το ΙΚΑ. Εκεί που ήταν το παλιό κτίριο του. Οι υπηρεσίες έφυγαν σε δυο πολυκατοικίες που νοικιάζουν. Το κτίριο το γκρεμίσαν άκουσον άκουσον για να διώξουν τους καταληψίες. Ενώ μπορούσαν να το νοικιάσουν ως κέντρο πολιτισμού μουσικό πολυχώρο. Τώρα οι επιλογές είναι δύο ή να το πουλήσουν μια που είναι οικόπεδο ή να κατασκευάσουν με χορηγούς ένα κτίριο.
Βέβαια μπορεί να το αγοράσει ο Δήμος Λάρισας αλλά αφού οι κυβερνώντες έχουν το ίδιο δόγμα με την Εθνική μας πορνοστάρ Τζόυλια, στόχος είναι τα λεφτά, αποκλείετε. Κάποια πολυεθνική θα το πάρει.
Τώρα ο κ. Παπανδρέου άρχισε να λέει σ’ όλους του τόνους πως δεν πωλείται εθνική γη. Λες και τον πιστεύει κανένας. Θα το βάλει λέει στο σύνταγμα. Τι λες; Τώρα σε πιστέψαμε.
Αυτό που βλέπω είναι να ξεπουλούν τις κρατικές επιχειρήσεις (ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΛΤΑ, ΑΤΕ κλπ) και να πανηγυρίζουν πως δεν υπάκουσαν. Γλιτώσαν τα οικόπεδα. Για τα λιμάνια δεν είμαι σίγουρος μια που ξεκίνησε να τα πουλά η ΝΔ.
Λες και οι επιχειρήσεις αυτές δεν έχουν περιουσία.
Τώρα γιατί έχω την αίσθηση πως θέλουν, οι κυβερνώντες ψάχνουν να πάρουν μια καλή είδηση για την Ελλάδα να πατήσουν σ’ αυτή και να κάνουν εκλογές να το σκάσουν; Δεν ξέρω. Ίσως γιατί όταν τους βλέπω στην τηλεόραση νιώθω πως βρίσκονται στον κόσμο τους.

Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2011

Tα ντόμπερμαν της ενημέρωσης


Την περασμένη Τετάρτη 9/2 ο καλός γελιογράφος – σκιτσογάφος στο «ναυτίλο» της «Ελευθεροτυπίας» Στάθης Σταυρόπουλος είπε τα πράγματα με το όνομά τους για την Megaλη ενημέρωση. Και είναι εντυπωσιακό μια που η «Ελευθεροτυπία» είναι από τους μετόχους του Mega. Το κείμενό του είχε τον ίδιο τίτλο. Και αξίζει ένα μεγάλο μπράβο στον Στάθη που είπε τα πράγματα με τ’ όνομά τους (Το βάζω σήμερα μια που το Σάββατο που το είχα σκοπό περνούν πολλές μέρες

* * *


Η «πόλις» έχει αρχίσει να κόβεται στα δύο. Μας μιλούν πλέον σαν να είμαστε δούλοι -θέλουν «συμβάσεις μιας ημέρας», «απολύσεις χωρίς αποζημιώσεις», θέλουν τις κόρες μας στο χαρέμι τους, τους γιους μας στη δούλεψή τους, γιουσουφάκια.

Αυτοί που λήστεψαν τη χώρα, αυτοί που έβγαλαν τα λεφτά τους στο εξωτερικό, θέλουν τώρα με εργαλείο την ακροδεξιά κατοχική κυβέρνηση Παπανδρέου να έχουν να διαθέτουν και να κατέχουν ανθρώπους των 500 Ευρώ.

Μας μιλούν με φερέφωνα (όπως άλλοτε με τα κατοχικά μεγάφωνα) τους καθεστωτικούς δημοσιογράφους.

..........................................

Η «πόλις» κόβεται στα δύο, το παρακάτω κείμενο δεν είναι επί προσωπικού. Είναι περί του επερχόμενου εκφασισμού...

Τι Τρόμος είναι αυτός;!
Το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Μέγκα.
Τι οργουελικός εφιάλτης!
Σαν τα κοράκια παραμονεύουν οι δύο απ' τους παρουσιαστές, η κυρία Τρέμη και ο κ. Πρετεντέρης
να αρπάξουν απ' το στόμα του καλεσμένου τους, όταν δεν είναι φιλοκυβερνητικός, την κουβέντα του, να την δαγκώσουν
να την διαστρέψουν, να την ανασκολοπίσουν
και να του τη δώσουν πίσω να την φάει, να τού κάτσει στον λαιμό, να πνιγεί, να σκάσει -και
αυτό το λένε διάλογο, ενημέρωση, ειδήσεις.
*****
Τι οργουελικός τρόμος είναι αυτός! Αυτό το φρικτό δίδυμο δεν επιτίθεται με μένος ταλιμπάν εναντίον των στόχων του μόνον με το (απύλωτο, ιταμό και υπερφίαλο) στόμα του, αλλά
με όλην τη γλώσσα του σώματός του να κορυβαντιά, να ωρύεται, να σκούζει, να προσβάλλει, να ειρωνεύεται -είναι αυτό ειδήσεις; έστω σχόλιο μέσα στις ειδήσεις; είναι άποψη;
Οχι, είναι τρομοκρατία! Είναι προπαγάνδα! Είναι κουστουμάτος ταλιμπανισμός, είναι φασισμός,
είναι, ακόμα χειρότερα, εθισμός των θεατών στον φασισμό.
...................................

Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011

Γέφυρα Ρίου – Αντιρίου ένα ακόμη σκάνδαλό;

Έχει γίνει τις τελευταίες μέρες, στο διαδίκτυο μόνο, χαμός με το κόστος της γέφυρας Ρίου – Αντιρίου. Σύμφωνα με πολλά blog (εγώ το βρήκα στο totefteri την περασμένη Παρασκευή). Είναι 2.883 μέτρα, κόστισε 800.000.000 Ευρώ περίπου, 278.000 Ευρώ το μέτρο και κατασκευάστηκε με ρυθμό 6,5 εκατοστά την ώρα.
Τελείωσε η κατασκευή της το 2004 και είχε ξεκινήσει να κατασκευάζεται το 2000
Στην Κίνα το 2007 (ξεκίνησε η κατασκευή της το 2003) τέλειωσε η κατασκευή της μεγαλύτερης γέφυρας του κόσμου (Hangzhou Bay Bridge) μήκους 35.673 μέτρα αυτή κόστισε 1.000.000.000 Ευρώ περίπου, 28.000 Ευρώ το μέτρο και κατασκευάστηκε με ρυθμό 1 μέτρο την ώρα.
Η δική μας δηλαδή κόστισε 10 φορές περισσότερο και κατασκευάστηκε με ρυθμό πιο αργό 16 φορές. Δηλαδή η δική μας γέφυρα των 3 σχεδόν χιλιομέτρων έγινε σε χρόνο που χρειάστηκαν οι κινέζοι να φτάσουν 35,5 χιλιομέτρων ενώ μας κόστισε σαν να είχαν φτιάξει 10.
Σε όλα τα blog που βρήκα το θέμα αναρωτιούνται το ίδιο. «Δεν υπάρχει κανένα οικονομικό σκάνδαλο στη γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου;»
Εγώ προσθέτω και κάτι άλλο. Δεν ενδιαφέρεται κανεις για το κόστος της γέφυρας; Καμία εφημερίδα και κανένας τηλεοπτικός ή ραδιοφωνικός σταθμός;
Τόσο διαβρωμένοι είναι όλοι τους;

Και καλά την εποχή της διακυβέρνησης Σημίτη είναι μια περίοδος μεγάλων σκανδάλων (1999 ως 2000 έχουμε και το σκάνδαλο του Χρηματιστήριο που πιστεύω πως κάποιος πρέπει να πληρώσει. Όπως και για την οικονομική πολιτική πριν την ένταξη μας στο Ευρώ τα λεγόμενα swaps
Προσωπικά χρεώνω και στον συγκεκριμένο τέως πρωθυπουργό το λάθος της ένταξή μας στη ζώνη του Ευρώ αλλά αυτό είναι, θέλω να πιστεύω, λάθος εκτίμηση.
Η Σημιτική επταετία ως τώρα έχει τρία σκάνδαλα και αν βάλεις και τα έργα για τους Ολυμπιακούς αγώνες τέσσερα. Πιστεύω πως όσο θα απομακρυνόμαστε χρονικά από αυτή την περίοδο όλο και περισσότερα θα βγαίνουν.
Το ωραίο είναι πως όλα έχουν κατασκευαστική χροιά. (Μόνο τα swaps δεν έχουν προς το παρών αλλά ίσως είναι κι αυτά στην λάθος πολιτική εκτίμηση). Έτσι μπορεί να εξηγηθεί το σθένος με το οποίο υποστηρίζουν το «πράσινο εκσυγχρονιστικό» στρατόπεδο συγκεκριμένο συγκρότημα και τηλεοπτικός σταθμός

Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2011

Η απονομιμοποίηση της εξουσίας

Ισως τη πιο σωστή άποψη για το κίνημα «δεν πληρώνω» την διάβασα χθες (Παρασκευή 11/2) στην «Καθημερινή» από τον κ. Σταύρο Λυγερό με τον ίδιο τίτλο. Χωρίς ιδεολογικές ακρότητες. Το παραθέτω.

* * *


Οσο το κίνημα «Δεν πληρώνω» φουντώνει τόσο υψώνονται οι φωνές καταδίκης και οι προτροπές για ποινικοποίηση και κατασταλτικά μέτρα. Η άρνηση πληρωμής δεν αποτελεί, βεβαίως, λύση. Αυτή, όμως, είναι η μία όψη του νομίσματος, η οποία και κατά κανόνα προβάλλεται από όσους ζητούν νόμο και τάξη. Η άλλη όψη συνδέεται με το ερώτημα, γιατί τόσο πολλοί και τόσο διαφορετικοί πολίτες επιδίδονται τώρα σε μία πρακτική, την οποία μέχρι πρότινος οι ίδιοι θεωρούσαν λούμπεν; Δεν πρόκειται απλώς και μόνο για εκδηλώσεις τσαμπατζιδισμού, παραβατικότητας ή μόδας. Είναι η αντίδραση για την επιβολή σε συνθήκες συρρίκνωσης των εισοδημάτων αυθαίρετων και άδικων μέτρων, όπως π.χ. η καταβολή υψηλών διοδίων για δρόμους που δεν έχουν κατασκευαστεί και οι τεράστιες αυξήσεις στα εισιτήρια των αστικών συγκοινωνιών.
Αυθαίρετα και άδικα μέτρα έχουν και στο παρελθόν επιβληθεί, χωρίς να προκληθεί κύμα κοινωνικής ανυπακοής. Η ειδοποιός διαφορά είναι ότι τώρα τα μέτρα λαμβάνονται όχι μόνο σε συνθήκες οξύτατης κρίσης, αλλά και κλιμακούμενης απονομιμοποίησης (πραγματικής και όχι θεσμικής) της εξουσίας. Οι δημοσκοπήσεις επιβεβαιώνουν πως ολοένα και περισσότεροι πολίτες θεωρούν ότι το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα δεν δρα για το συμφέρον της κοινωνίας. Οι πολίτες βιώνουν τραυματικά την ανώμαλη προσγείωση από τις κυβερνητικές ρητορείες περί «ισχυρής οικονομίας» στην πραγματικότητα του κραχ.
Μπορεί η κοινωνία να μην είναι αθώα, αλλά το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι. Αυτό δεν αφορά μόνο τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Αφορά και την παρούσα. Από τα πάμπολλα παραδείγματα αναξιοπιστίας αναφέρουμε μόνο ένα μικρό: Πριν από ένα χρόνο, προσπαθώντας να κατευνάσει τις αντιδράσεις για τις υπέρογκες αυξήσεις των τελών κυκλοφορίας, ο πρωθυπουργός είχε δεσμευθεί ότι η υπέρμετρη αύξηση θα συμψηφιζόταν με τα φετινά τέλη. Η δέσμευση αποδείχθηκε επιταγή χωρίς αντίκρισμα. Οταν οι νόμιμες διαμαρτυρίες δεν αποδίδουν και όταν οι κυβερνώντες συμπεριφέρονται αναξιόπιστα, οι πολίτες εξωθούνται να διεκδικήσουν το δίκιο τους με ανορθόδοξους τρόπους. Το «Δεν πληρώνω», όμως, οδηγεί σε αδιέξοδο. Η κυβέρνηση πρέπει να ακούσει τους πολίτες, για να κάνουν και αυτοί βήμα πίσω. Οταν η κοινωνία βράζει και η εξουσία έχει απονομιμοποιηθεί, η καταστολή μπορεί να μετατραπεί σε μπούμερανγκ.

Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου 2011

Ντοκιμαντέρ για το 1821 (μέρος γ΄)

Η τρίτη συνέχεια του ντοκιμαντέρ 1821 (την περασμένη Τρίτη) δεν είχε και πολλά πράγματα που δεν ήταν γνωστά. Απλά ειπώθηκαν πράγματα γνωστά σε όλους μας από αιρετικούς κι όχι ανθέλληνες.
Δηλαδή επιβεβαιώθηκε αυτό που μυστικά λεγόταν. Στις 25 Μαρτίου δεν έγινε κάτι απλά έπρεπε να καθιερωθεί μια ημερομηνία και ορίστηκε αυτή.
Ακόμη μάθαμε ότι οι Έλληνες πολεμούσαν. Ότι λεηλατούσαν τις πόλεις που καταλαμβάναν. Ακόμη η συμπεριφορά τους ήταν ίδια με την δική μας. Των Νεοελλήνων.
Στην Τριπολιτσά για παράδειγμα ενώ είχαν κανονίσει να μοιράσουν μεταξύ τους τα 2/3 των λάφυρων και το 1/3 να πάει στο κοινό ταμείο δεν έμεινε τίποτε στο ταμείο.
Η Μπουμπουλίνα έπαιρνε λέει τιμαλφή από γυναίκες των Τούρκων στην Μάνη που γινόταν πολιορκία και τις φυγάδευε. Ακόμη πως ο Δημήτριος Υψηλάντης μετά τη συνθηκολόγηση των Τούρκων έφερε καμιά πεντακοσαριά απ’ αυτούς σε έρημο νησί του Αιγαίου κοντά στην Μικρά Ασία αντί για την απέναντι ακτή ενώ δεν μπόρεσε να μεταφέρει δεύτερη καραβιά.
Το πιο σημαντικό είναι ένα άλλο κοινό μυστικό. Τέλη του Μάρτη (πολύ πιθανό στις 25 γιατί είναι Κυριακή) ο πατριάρχης Γρηγόριος Ε’ αφόρισε τον Αλέξανδρο Υψηλάντη. Τον αφόρισε γιατί υποκινούσε επανάσταση κατά του σουλτάνου που ήταν σταλμένος από τον θεό για το καλό του Ελληνισμού. Την μεγάλη Παρασκευή όμως των κρεμάσαν οι Τούρκοι στην ωραία Πύλη. Μια ωραία Πύλη που έχει ν’ ανοίξει από τότε. Τον κρεμάσαν ως υποκινητή της επανάστασης και πετάξαν το σώμα του στο Αιγαίο Πέλαγος.
Τέλος μάθαμε όπως φανταζόμασταν πως οι προεστοί και κοτζαμπάσηδες, ως φοροεισπράκτορες που ουσιαστικά ήτα, ήθελαν την επικράτηση των Τούρκων αλλά παρασύρθηκαν από τον κόσμο.
Ο κόσμος λοιπόν τους παρέσυρε κι αυτούς στην επανάσταση, πιστεύοντας πως θα καταπνίγει κι αυτή. Ο λόγος που το ήθελαν αυτό ήταν απλός. Με τους Τούρκους είχαν κάποια προνόμια αν νικούσαν οι επαναστάτες τι θα γινόταν; Κάτι ανάλογο δεν επαναλήφθηκε στην ιστορία μας το 1940; Μήπως ο Μεταξάς ήθελε να πει ΟΧΙ; Δεν ήταν Γερμανόφιλος; Είπε λοιπόν ΟΧΙ γιατί πίστευε στην ήττα.
Βέβαια, για να έρθουμε στο σήμερα. Οι σημερινού προύχοντες είπαν ΝΑΙ. Βλέπεται η τωρινή κατάσταση μοιάζει ως ένα σημείο το 1940. Μας έκανε επίθεση ο Ιμπεριαλισμός και του είπαμε ένα μεγάλο ΝΑΙ και υποδουλωθήκαμε.
Και τώρα έχετε την εντύπωση πως αν ξεσηκωθεί ο κόσμος τι θα κάνουν οι MEGAλοι αναλυτές; (μια που θεωρώ πως είμαστε στην προεπαναστική περίοδο).
Θα παρασυρθούν από τον κόσμο κι επειδή θα θέλουν και πάλι τα προνόμια (πρωτιά στα νούμερα της AGB) θα είναι μπροστάρηδες. Όπως στα 1821 οι προεστοί.

Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου 2011

Όταν θέλουν, λύνουν προβλήματα

Τελικά αν θέλει η κυβέρνηση λύνει προβλήματα. Του κόσμου; Αυτό, αν λύνει προβλήματα του κόσμου, θα το δούμε εν καιρώ. Πάντως τώρα λύνει τα προβλήματα των μεγαλοεργολάβων. Κι εξηγούμαι.
Σε νόμο που θα περάσει αυτές τις μέρες, θα προβλεφθεί η μη πληρωμή των διοδίων ότι είναι τροχαία παράβαση. Έτσι λύνονται τα χέρια των μεγαλοεργολάβων να ζητήσουν από την αρχή προστασίας προσωπικών δεδομένων να χρησιμοποιούν την φωτογραφία που θα βγάζουν στα διόδια σε όσους δεν πληρώνουν.
Κι αν αυτό είναι χρονοβόρο, αν και με το ρυθμό που παίρνει κατασταλτικά και φοροεισπρακτικά μέτρα κατά του λαού η κυβέρνηση ως το Πάσχα θα το έχει λύσει, μη πω ως την εθνική μας γιορτή.
Θα μπορούν, όταν είναι τροχαία παράβαση, να ζητήσουν την συνδρομή της αστυνομίας (αν είναι δηλαδή περιπολικό στα διόδια) να «συλληφθεί» κάποιος που δεν πληρώνει.
Το κυριότερο όμως είναι ότι θα φοβηθεί ο κόσμος. Ως τώρα ξέρει πως σταματά σηκώνει την «μπάρα» και περνάει. Όταν θα μαθευτεί πως είναι τροχαία παράβαση και θα φροντίσουν τα ΜΜΕ να γίνει γνωστό αυτό πλέον δε θα το κάνει έτσι το «κύμα» των δεν πληρώνω και να μη κοπεί τελείως θα καταλαγιάσει.
Δεν βλέπω όμως την ίδια θέρμη να τιμωρηθούν οι εταιρείες που δεν έχουν παράτρομους. Ώστε αν δε θέλω να πληρώσω διόδια, να πάω απ’ τον παράτρομο. Ετσι μπορεί να μη πληρώνω αλλά δεν θα έχω τον δρόμο τον οποίο συντηρεί η εταιρεία και θα κάνω παραπάνω, ουκ ολίγα σ’ ορισμένες περιπτώσεις χιλιόμετρα. Εκτός αυτού και οι κάτοικοι των γύρω απ’ τα διόδια περιοχών να μην είναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν συνέχεια να πάνε στη δουλειά τους και στον γείτονά τους
Βέβαια για τις υπηρεσίες που προσφέρουν και κυρίως τον δρόμο που κατασκεύασαν αυτές οι εταιρίες τα λέει όλα ανέκδοτο που μου είπε επαγγελματίας οδηγός που ταξιδεύει συχνά για Αθήνα και Θεσσαλονίκη μέσω της εθνικής οδού.
Με ρώτησε λοιπόν:
«Ξέρεις γιατί την Εθνική οδό από την Λαμία και πάνω την λένε αυτοκινητόδρομο Αιγαίο;
Και άκουσα έκπληκτος την απάντηση
«Γιατί έχει κύματα»
Και θυμήθηκα το πόσο κουνούσε το λεωφορείο όταν πρόσφατα πήγα με το ΚΤΕΛ στην Αθήνα

Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2011

Ο λιγότερο κακός παίρνει το πρωτάθλημα

Στην τελική ευθεία μπαίνει το πρωτάθλημα Α’ εθνικής. Εννιά αγωνιστικές ακόμη να τελειώσει η κανονική περίοδος (να βγει πρωταθλητής) και μετα play off
Έχουμε φτάσει εννιά αγωνιστικές πριν το τέλος και ουσιαστικά έχει κριθεί μια που ο Ολυμπιακός προηγείται από τον αιώνιο αντίπαλό του (Παναθηναϊκού) με επτά βαθμούς, 54 έναντι 47.
Από εκεί και κάτω μετά από ένα ακόμη τεράστιο «άνοιγμα» δεκαεπτά βαθμων ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ, με 34 και 33.
Πάντως είναι ουσιαστικά απίθανο μια που η Καβάλα με 31 βαθμούς διεκδικεί με αξιώσεις είσοδο στα play off (κινδυνεύει να μη μπει μια που Αρης, Εργοτέλης και Ολυμπιακός Βόλου έχουν 28 βαθμούς) και με 10 βαθμούς πιο κάτω Πανιώνιος και Αστέρας Τρίπολης πέφτουν΄ένας από τους δύο στη Β’ εθνική/
Έχει τόσο καλή ομάδα όμως ο Ολυμπιακός κι έχει πάρει σχεδόν το πρωτάθλημα;
Όχι. Αν κι έχει καλούς παίχτες έχει έναν προπονητή (τον κ. Βαλβέδε) που ουσιαστικά δεν ξέρει τι του γίνετε.
Έκανε το πείραμα κι έβαλε στη αρχή της περιόδου τον Μιραλάς σέντερ φορ αλλά από κάποια που πέτυχε. Τον άλλαξε θέση όμως μια που έπρεπε να βάζει τον Πάντελιτς που είναι γνωστή η αξία του.
Έδιωξε (δανεικό λέει κι αγύριστο θα έλεγα) τον Κώστα Μήτρογλου τον άνθρωπο που κράτησε όρθιο τον Ολυμπιακό πέρυσι. Βέβαια δεν είμαι προπονητής και ότι και να γράφω σ’ αυτόν τον τομέα είναι υποκειμενικά.
Όμως είναι αλήθεια πως ο φετινός Ολυμπιακός δεν έχει κερδίσει εκτός έδρας ντέρμπι. Σε πρωτάθλημα και κύπελλο. Όχι μόνο αυτό μα σε εκτός έδρας ντέρμπι δεν έπαιξε ικανοποιητικά πάνω από ένα ημίχρονο, πάντα το πρώτο
Τώρα ακολουθεί την Κυριακή επίσκεψη του στο Χαριλάου. Την ήττα του τη θεωρώ δεδομένη. Όπως και αυτή στην Τούμπα την 26η αγωνιστική.
Τα δύο ντέρμπι στο Καραϊσκάκη είναι αυτά που θα κρίνουν το πρωτάθλημα (με Παναθηναϊκό την μεθεπόμενη 24η , και με ΑΕΚ την επόμενη της Τούμπας 27η.
Τα παιχνίδια αυτά θα τα πάρει ο κόσμος (λόγω της καυτής ατμόσφαιρας)
Έτσι βλέπω το πρωτάθλημα να το παίρνει φέτος ο Ολυμπιακός λόγω του ότι είναι λιγότερο κακός από του άλλους διεκδικητές του τίτλου. Κι αν συνεχίσει έτσι του χρόνου δεν θα βλέπεται ΚΑΙ στην Ευρώπη.

Τρίτη 8 Φεβρουαρίου 2011

Ταξιδεύοντας με τον ΠΑΟΚ
παρακολουθώντας με τον θρύλο

Την περαμένη Παρασκευή «οπαδοί» σπάσανε το «Θέατρο Τέχνης». Γιατί; Μα γιατι είχε πρεμιέρα με έργο με τίτλο «ταξιδεύοντας με τον ΠΑΟΚ».
Απ’ ότι έμαθα το έργο δεν έχει καμία σχέση με τι ποδόσφαιρο μα με κάποιες κοπέλες που απ’ την Θεσσαλονίκη ταξιδεύουν στην Αθήνα με οπαδούς του ΠΑΟΚ.
Σε κάποιους ανεγκέφαλους θα τους πείραξε που λέγανε για ΠΑΟΚ στην Αθήνα. Όμως δεν είναι αντίδραση αυτή, να σπάσουν το θέατρο. Δηλαδή οι Θεσσαλονικιές τι θα έπρεπε να κάνουν την δεκαετία του ’70 όταν στην ταινία του Αλέκου Σακελαριου «η Ρένα είναι οφσάιντ» έδειχνε μόνο κοκιναϊκό, πρασιναϊκό και κιτριναϊκό; Θα έπρεπε να σπάσουν όλους τους κινηματογράφους στη Θεσσαλονίκη εκείνη την εποχή.
Το θέμα είναι πως φωνάζαν κιόλας. «Εδώ είναι Πειραιάς» και τέτοια. Ηταν κι ο πρόσφατος αγώνας στην Τούμπα που έχασε με 1 – 0 ο Ολυμπιακός. Σ’ εμένα Βέβαια δεν λέει τίποτε αυτό μια που οι χούλιγκαν δεν είχαν διακριτικά, κασκόλ.
Όχι ό,τι οι χούλιγκαν του Ολυμπιακού είναι διαφορετικοί, αλλά δεν υπήρχε λόγος να κάνουν την επίθεση. Εκτός αν πεις λόγο η στεναχώρια για την πρόσφατη ήττα στην Τούμπα
Αντίθετά οι άλλες ομάδες (οι χούλιγκαν) είχαν λόγο να τα χρεώσουν στους Πειραιώτες μπας και τιμωρηθεί η έδρα του Ολυμπιακού. Οπότε μάλλον προς προβοκάτσια μου κάνει,
Θα μου πείτε όμως φωνάζαν διάφορα περί Πειραιά. Μπορεί να είναι προβοκάτσια, μια που δεν είχαν κασκόλ. Δε θα μπορούσαν να έχουν; ΟΧΙ μια που θεωρεί ντροπή «οπαδός» μιας ομάδας να φορέσει κασκόλ αντιπάλου.
Το λάθος του κ. Μαρινάκη είναι ότι την επόμενη που έγινε τελικά η πρεμιέρα δεν πήγε. Βέβαια είναι νέος παράγοντας και δεν έχει πείρα, σίγουρα αν ήταν τόσο ο κ Κόκαλης όσο και ο κ. Νταϊφάς θα ήταν εκεί.
Τώρα είναι η σειρά των φίλων του Ολυμπιακού, των παιδιών της Θύρας 7. Θα πρέπει να γεμίζουν την αίθουσα κάθε βράδυ (με κασκόλ στη τσέπη βγάζοντάς το στο τέλος, στο χειροκρότημα να δείχνουν τι είναι) και να χειροκροτούν έντονα όρθιοι τους συντελεστές της παράστασης στο τέλος.
Μόνο έτσι θα μπορέσουν να κάνουν όλη την Ελλάδα να χειροκροτήσει και να αναγνωρίσει πως αυτοί είναι οι φίλαθλοι των πρωταθλητών Ελλάδας.
Είτε ήταν, είτε δεν ήταν αυτοί (ή ομοϊδεάτες ποδοσφαιρικά) που τα κάναν γυαλιά καρφιά το βράδυ της περασμένης Παρασκευής.

Δευτέρα 7 Φεβρουαρίου 2011

Η δεύτερη συνέχεια του 1821 και το Facebook

Την περασμένη Παρασκευή, τελευταία του Γενάτη, είχα γράψει τι συνειδητοποίησα από τι πρώτο επεισόδιο του 1821 του Σκάι. Αυτή την Παρασκευή δεν το έγραψα, αν και είδα το δεύτερο επεισόδιο. Γιατί;
Την Τρίτη το μεσημέρι είδα σε ορισμένα, εθνικιστικά με την παραδοσιακή έννοια (εθνικιστές θεωρώ είμαστε όλοι που αγαπάμε το έθνος μας κι όχι ότι είμαστε φασίστες όπως μάθαμε να λέμε) ότι ο κ. Πέτρος Τατσόπουλος θα βγάλει το βράδυ τον Κολοκοτρώνη gay. Είμαι πολύ ευγενικός, μια που θα ’πρεπε να το γράψω με χυδαία.
Αν και δεν μ’ ενδιέφερε μια που τον Κολοκοτρώνη τον τιμώ γι’ αυτά που έκανε με τους Έλληνες στους Τούρκους κι όχι για το τι έκανε στο κρεβάτι του παρακολούθησα το επεισόδιο προσέχοντας πως θα το πει. Μια που πίστευα πως για να το γράφουν θα έχουν πληροφορίες. Οπότε ότι κι αν έλεγε ουσιαστικά πέρασε τελείως απαρατήρητο μια που το μυαλό μου ήταν στο τι θα λεγόταν για τον Κολοκοτρώνη και πως.
Τέλειωσε και δεν ειπώθηκε τίποτε. Έμαθα την μεθεπόμενη, από συνέντευξη του κ. Τατσόπουλου σε πρωινή εκπομπή, πως όλα ήταν μια παρεξήγηση στο facebook..
Επειδή οι «εθνικιστές» διαμαρτυρόταν για το τι λεγόταν στο ντοκιμαντέρ πως τα πρώτα χρόνια της Τουρκοκρατίας όλα πηγαίναν καλά, έγραψε ένας «φίλος» του Τατσόπουλου «και που να πείτε για τον Τούρκο γκόμενο του Κολοκοτρώνη». Συνεχίζοντας την πλάκα ο συγγραφέας έγραψε «δεν ήταν μόνο γκόμενος είχαν αρραβωνιαστεί» Ε αυτό ήταν έγινε χαμός. Μ΄έχρι και η «Ελεύθερη Ωρα» το έκανε πρώτο θέμα,
Να πω για τον τοίχο (wall) του facebook δεν γράφουμε πράγματα που μπορεί να παρεξηγήσει κάποιος. Είναι σα να φωνάζεις κάτι στην πραγματική μας ζωή σε κάποιον γνωστό από το απέναντι πεζοδρόμιο. Δε λες πράγματα που μπορεί να παρεξηγηθούν κι αν κάποιος «τσιγκλίσει» το διορθώνεις με κάποιο τρόπο. Θα μπορούσε να γράψει ας πούμε: «Δεν είχε μόνο έναν Τούρκο γκόμενο, απλά τους κανόνιζε όπου τους έβρισκε»
Είδα όμως πιο καλά την εκπομπή στο Internet. Να σας πω τι έμαθα;
Πως η Επανάσταση ήταν επανάσταση και ιδεών. Πως ο Κοραής και ο Ρήγας με τις ιδέες για ελευθερία που περάσαν στους Έλληνες τους ώθησαν να αποτινάξουν την σκλαβιά. Με μια στοιχειώδη οργάνωση που είχε κάνει η φιλική εταιρία και βοηθούμενοι απο την φαγωμάρα που είχε ο Σουλτάνος με τον Αλη Πασά.
Και φέρνοντάς τα όλα στο σήμερα σκέφτηκα πως για να επαναστατήσουμε θα πρέπει να έχουμε και την ιδέα (τόσο που μας κλείνουν σπίτι μας, λόγω ακρίβια κι απαγορεύσεων του τσιγάρου τι θα κάνουμε θα διαβάζουμε) την μουσική απ’ την Κυριακή η «Καθημερινή» δίνει μια καλη συλλογή με έργα του Μίκη Θεοδωράκη, τα πιο πολλά για τον λαό μας είναι συνώνυμα της αντίσταση κατά της χούντας, υπάρχει και χαλαρή οργάνωση πολιτών. Η «Δεν πληρώνω».
Στο αυριανό επεισόδιο στον Σκάι στις 23:00 έχουμε το ξεκίνημα της Επανάστασης του 1821.

Σάββατο 5 Φεβρουαρίου 2011

«Επιστήμονες άνθρωποι»...

Στην Καθημερινή της Πέμπτης (3/2) ο Παντελής Μπουκάλας σε άρθρο του με τον ίδιο τίτλο μας τα λέει πολύ σωστά για τις αντιδράσεις όλων των ανθρώπων. Αλλά σχολιάζει και τις κρίσεις των τηλεπαπαρολόγων που τα ξέρουν ολα

* * *


«Μα είναι δυνατόν; Επιστήμονες άνθρωποι να συγκρούονται με τα ΜΑΤ;». Ο εκφωνητής του μεσημεριανού δελτίου ειδήσεων εξανίσταται. Βλέπει τους γιατρούς, συγκεντρωμένους μπροστά στο υπουργείο Υγείας, να ανταλλάσσουν αβρότητες με τις αστυνομικές δυνάμεις (μερικά εκατέρωθεν σπρωξίματα) και «κάτι του κάνει η εικόνα». Διαμαρτύρεται λοιπόν. Καυτηριάζει και καταγγέλλει. Κάποιο σαβουάρ βιβρ θα έχει υπόψη του, κάποια «διαδηλωσιακή ορθότητα», η οποία απαγορεύει σε όσους τυγχάνουν «επιστήμονες άνθρωποι» να φέρονται όπως φέρονται όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι, οι «μη επιστήμονες», όταν οι ένστολοι τους κλείνουν τον δρόμο, τους ρίχνουν μερικές ψιλές, τους ψεκάζουν κτλ. Και ποιος ξέρει, ίσως κάποια στιγμή επιληφθεί του θέματος ένα από τα περιοδικά μόδας που κυκλοφορούν. Οπότε και θα δούμε κάνα πολυσέλιδο αφιέρωμα στην «γκαρνταρόμπα της διαδήλωσης», στα «ιν και άουτ» των χειρονομιών (ιν το σήμα της νίκης, άουτ ο πενταδάκτυλος), στα «πρέπει - δεν πρέπει» των συνθημάτων, ώστε να ξέρει ο καθείς πώς θα πορεύεται.
Επιστήμονες άνθρωποι οι γιατροί, οι φαρμακοποιοί, οι μηχανικοί, οι αρχιτέκτονες, οι δικηγόροι. Ολοι τους, για να μην απιστούν στην τηλεοπτική εικόνα που ορίζει αυθεντικά την ευπρέπεια των συγκεντρώσεων και την αισθητικοπολιτική ορθότητα των διαδηλώσεων, οφείλουν να φωνάζουν από μέσα τους, να μη σηκώνουν καν τα χέρια τους για να προστατευτούν από το βιαίως κατερχόμενο κλομπ, να στέλνουν τα συνθήματα και τα αιτήματά τους με SMS ή ιμέιλ στο κινητό του υπουργού ή στο σάιτ του υπουργείου και να περιμένουν υπομονετικά. Οφείλουν επίσης να δέχονται αδιαμαρτύρητα τις φραστικές επιθέσεις που υφίστανται οι ίδιοι και οι εκλεγμένοι εκπρόσωποί τους από τους άτυπους υπουργούς, οι οποίοι, από τον θώκο της τηλεοπτικής τους εκπομπής, καλύπτουν προθύμως όσα κενά αφήνει η κυβερνητική προπαγάνδα.
Κάθε μέρα το βλέπουμε αυτό το αυστηρά υψωμένο δάχτυλο να επιτιμά τους «επιστήμονες ανθρώπους» και, πολύ πιο επιθετικά, τους «αγροίκους», φορτηγατζήδες, ταξιτζήδες, οδηγούς λεωφορείων κ.ο.κ. Τόσο στα κρατικά κανάλια, που επιμένουν στον κομματοπαράδοτο ρόλο των κυβερνητικών φερεφώνων, όσο και στα ιδιωτικά, όπου οι επιφανείς, υπουργικότεροι των υπουργών, αναλαμβάνουν να εκλαϊκεύσουν τις εντολές του Μνημονίου, να τις παραστήσουν σαν λύση μοναδική και αναπόφευκτη και να αποβάλουν από την παράταξη του «οικονομικού πατριωτισμού», τη μόνη υγιή υποτίθεται, όποιον έχει τις ενστάσεις του και επιχειρεί να τις καταθέσει δημοσίως. Κάποια σύγχυση ως προς τη δουλειά της δημοσιογραφίας και τα όριά της είναι προφανής εδώ, αλλά αυτό είναι το τελευταίο που απασχολεί τους επιφανείς. Αυτοί είναι προορισμένοι να επιβάλουν στους άλλους τη δεοντολογία, όπως την ετοιμάζει η κοπτορραπτική τους, κι όχι για να την ακολουθούν οι ίδιοι.

Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου 2011

Γιατί δεν αφήνουν τον κόσμο
να κάνει την επανάστασή του;

Άκουσα πως χθες (3/2) μέλη της ομάδας δεν πληρώνω επισκέφθηκαν τη στάση του Μετρό στον Αγιο Δημήτριο σκεπάζοντας με σακούλες σκουπιδιών τα μηχανήματα που ακυρώνουν τα εισιτήρια με στόχο να μη μπορεί να τα ακυρώσει ο κόσμος.
Γιατί κύριοι; Εγώ που συνειδητοποιημένα κάνω την παράβαση δε μ’ αφήνεται να την κάνω.
Γιατί δεν θα την κάνω; Γιατί δεν μπορώ ν’ ακυρώσω το εισιτήριο και είμαι παραβάτης ούτως ή άλλως. Κι αν με πιάσει ο έλεγχος, δε θα πληρώσω το 20πλάσιο της αξίας του μια που θα πω στον ελεγκτή «συμπαρίσταμαι στο κίνημα δεν πληρώνω» μα θα ‘μαι και διαμαρτυρόμενος μια που «κάτι αλήτες σκεπάσαν τα μηχανήματα ανάληψης».
Να μη πω για αυτούς που βάζαν εισιτήριο με κόλα να μπλοκάρουν το μηχάνημα, λες και δεν θα το αλλάξουν (ίσως και με άλλο που θα πληρώσουμε χρυσό από τη Siemens).
Θα μου πείτε κάτι τέτοιο κάνουν και στους δρόμους ανοίγοντας τη μπάρα. Ναι το κάνουν συμβολικά. Θα μου πείτε και στον Αγιο Δημήτριο συμβολικά το κάναν.
Ναι αλλά εδώ δεν βγάζουν έξω τον υπάλληλο και θέλει δεν θέλει δεν πληρώνει. Μπορεί κανείς να σταματήσει να πληρώσει, θα μου πείτε ας τολμήσει, ούτε σπάνε τις μπάρες κατά τα πρότυπα του μπλοκαρίσματος.
Μικρές επαναστάσεις θέλουμε (μιλώ θέλω εγώ ως άτομο, το 1/10,000,000 δηλαδή του λαού) να κάνουμε με την θέλησή μας κι όχι γιατί μας την επιβάλουν (την επανάσταση).
Δε θα μπόρεσαν να καθίσουν δίπλα στο ακυρωτικό και να λένε τον κόσμο «μη το χτυπάς το εισιτήριο» δίνοντάς του ένα φέιγ βολάν;
Με τον τρόπο αυτό δημιουργούν όχι κίνημα κατά των (υπεραυξημένων είναι αλήθεια εισιτηρίων) αλλά κατά των δημόσιων συγκοινωνιών.
Μπορούν να πουν (άλλο που δεν θέλουν) «Ωραία δεν πληρώνετε; Θα δείτε εσεις». Και πολύ άνετα θα πουλήσουν τις αστικές συγκοινωνίες και θα παραχωρήσουν για 60 χρόνια τραμ, μετρό και ηλεκτρικό. Και φυσικά οι ιδιώτες δεν θα έχουν καμιά αναστολή να διπλασιάσουν το ήδη μεγάλο κόστος των εισιτηρίων βάζοντας ένα ελεγκτή σε κάθε λεωφορείο ή συρμό.
Να κάνουμε τις μικρές μας επαναστάσεις, αλλά να τις κάνουμε γιατί πειστήκαμε πως κάτι θα βγει και θέλουμε κι όχι υποχρεωτικά.

Πέμπτη 3 Φεβρουαρίου 2011

Μήπως πρέπει να πληρώσουμε εμείς τη Siemens;

Η χώρα μας ίσως είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο που δεν αποζημιώθηκε ακόμη από τη Siemens για την ζημιά που υπέστη από τα «μαύρα ταμεία» και τις «μίζες».
Ούτε η ζημιά δεν έχει ακόμη προσδιοριστεί, Πότε; Τι κάνουν οι επιτροπές που ελέγχουν το σκάνδαλο; Κι αλήθεια που ξέρουν ότι είναι σκάνδαλο; Ότι ζημιώθηκε δηλαδή το κράτος,
Όχι ότι αμφιβάλω, αλλά ελέγχουν τις μίζες και το μαύρο χρήμα που εισήλθε στην Ελλάδα. Για να πουλήσουν πιο ακριβά τα προϊόντα τους. Για να μα κλέψουν δηλαδή ουσιαστικά. Μας κλέψαν λένε. Αλλά πόσο; Πολύ, λίγο; Ξεδιάντροπα και χωρίς κόπο σίγουρα ναι. Υπήρχαν και σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι διατεθειμένοι να τα «πιάσουν» και μετά φταίμε εμείς που τους εκλέγουμε. Και μας λένε συνέχεια «Δεν πάει άλλο ΠΛΗΡΩΣΤΕ ΤΩΡΑ Μ@@@ΕΣ»
Λένε πως η ζημιά που έπαθε η Ελλάδα ήταν γύρω στα δύο δισ. Ευρώ. Τώρα λένε πως θέλουν να κάνουν εξωδικαστικό συμβιβασμό.
Μόλις το διάβασα σκέφτηκα. Μμμ θα συμβιβαστούν στο μισό ποσό με αντάλλαγμα την σιωπή των Γερμανών για τους ανθρώπους που τα πήραν κι έτσι μόνο οι κ.κ Τσουκάτος και Μαντέλης που τελικά ομολόγησαν.
Σε εκπομπή όμως της κ. Παπαδικού στη ΝΕΤ ακούστηκε για τον εξωδικαστικό συμβιβασμό το εξής: «Και όπως είναι τώρα η κοινωνία μας ποιός υπουργός θα έχει το θάρρος να υπογράψει να πάρουμε 70 – 80 εκατομμύρια ενώ ακούστηκε για 2 δισ.;»
Μα σκέφτηκα για τόσο μικρό (ανάλογα) ποσόν μιλάμε; Ούτε 100 εκατομμύρια ευρώ; Το άσχημο είναι πως ο κ. Βαλυράκης που ήταν ο μοναδικός υπουργός, ως πρόεδρος της εξεταστικής για την Siemens.
Άρα μιλάμε για τέτοιο ποσόν. 70 με 80 εκατομύρια αντί για 2000. Ποιόν έχουν σκοπό να στείλουν για διαπραγμάτευση οι «δικοί» μας; Τον νέο εν Ελλάδι αντιπρόσωπο της Γερμανικής εταιρίας; Και με ποιο αντάλλαγμα θα πάρουμε τα ψίχουλα για την ψευτοαποζημίωση;
Μήπως τελικά θα πρέπει να πληρώσει η Ελλάδα για δυσφήμιση; Η εταιρία μια χαρά συμπεριφερόταν και συμπεριφέρεται. Και όλο και κάτι δίναν στους ανθρώπους με τους οποίους διαπραγματεύονταν και κάλα μηχανήματα δίναν στο κράτος. Λίγο φουσκωμένο βεβαίως (10% λένε μα είμαι σίγουρος πως ήταν παραπάνω). Ήταν όμως Siemens. Γερμανικό προϊόν. :)

Τετάρτη 2 Φεβρουαρίου 2011

Μόνο εμείς «τα φάγαμε»;

Την περασμένη Κυριακή 30/1 η Καθημερινή είχε ένα αφιέρωμα το Μπάμπη Παπαδημητρίου στην οικομική κρίση της Ελλάδος. Αυτο που κράτησα είναι τα σχεδιαγράματα που επισύναπτε.
Σε γενικές γραμμές οι αριθμοί σ’ αυτά ήταν:
ΣΥΝΘΕΣΗ ΧΡΕΟΥΣ (30/9/10):
Τράπεζα της Ελλάδος 1,8 %
Έντοκα (;) δεν το πολυκατάλαβα 3,2 %
Μηχανισμός στήριξης 7,7 %
Ομόλογα 76,6 %

Κύριε. Παπαδημητρίου δεν βγαίνουν οι αριθμοί (το σύνολο είναι 89,3%)
Και το πιο σπουδαίο ΠΟΙΟΙ ΚΑΤΕΧΟΥΝ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΟΜΟΛΟΓΑ
Ξένοι 51 %
Έλληνες 49 %

Αν πούμε ότι μιλάμε για χρέος 300 (που είναι παραπάνω) δισ. Ευρώ, και το 76,6% είναι σωστό και δεν είναι 87,3%, τότε σε ομόλογα είναι 229,8 δισ. ευρώ(ενώ με το 87,3 βγαίνει 261,9 δισ. ευρώ)
Απ’ αυτά τα 112,602 δισ. ευρώ είναι ομόλογα που κατέχουν Έλληνες τράπεζες και χρηματιστές (πάντα με το όχι σωστά στοιχεία ενώ μ’ αυτά που θεωρώ σωστά 128,221 δισ. ευρώ)

Απ’ εδώ και πέρα η απορία μου είναι η εξής:
Όλοι εμείς οι ελεύθεροι επαγγελματίες (κάθε είδους), οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι είμαστε Έλληνες. Εμείς φάγαμε όλοι μαζί κατά την κρίση του κ. Πάγκαλου που δημιούργησε τόσες αντιδράσεις. Αφού συμμετείχαμε στο «γεύμα» έστω κάτω από το τραπέζι τρώγοντας ό,τι ‘θέλαν (όπως κάνουμε με τις γάτες και τα σκυλάκια) και μας κόψαν ένα σωρό πράγματα.
Ηρθε λοιπόν το πλήρωμα του χρόνου και το πληρώνουμε, και μάλιστα ακριβά. Μας κόψαν δύο μισθούς, προσπαθούμε να γεμίσουμε το καταστήματά μας απορροφώντας το ΦΠΑ και τους φόρους που συνεχώς αυξάνονται. Και μας βάζουν από πάνω και νέους όρους (ανοίγοντας τα επαγγέλματα και απαγορεύοντας το κάπνισμα).
Οι «επενδυτές»; Δεν είναι Έλληνες; Δεν πρέπει να πληρώσουν; Αυτοί δεν συμμετείχαν στο γεύμα και μάλιστα πάνω απο το τραπέζι; Μάλιστα να μην ξεχάσω συμμετείχαν και σ’ ένα πάρτι στην Σοφοκλέους, που τους διοργάνωσε το καλοκαίρι του ‘99 ο Σημίτης με τον κ. Παπαντωνίου.
Πάρε σφουγγάρι και σβήσε αυτό το 49% (επί του 76,6% ή 87,3% του χρέους μας), αν οχι ολο κάποιο σημαντικό κομμάτι κ. Παπανδρέου. Μόνο έτσι ΙΣΩΣ αποκτήσεις την συναίνεση κάποιων (σίγουρα των γνήσιων ΠΑΣΟΚων γιατί αυτή δεν την έχεις) του Ελληνικού λαού.

Τρίτη 1 Φεβρουαρίου 2011

Ευκαιρία να γίνει η Θεσσαλία ενιαίος χώρος

Κατήργησε δρομολόγια ο ΟΣΕ στο τοπικό δίκτυο Θεσσαλίας, Βοηθούμενο από την απόφαση της Δ.Ε.Μ.Α. (Διεθνής Επιτροπή Μεσογειακών Αγώνων ) να μας πάρουν την διοργάνωση του 2013, που θα γινόταν στον Βόλο και στη Λάρισα (αλλά αγώνες θα γινόταν στη Καρδίτσα και στα Τρίκαλα).
Έτσι όπως μου είπε φίλη μου καταργήθηκε το μεσημεριανό δρομολόγιο όπως και όλα τ’ άλλα (αφήσαν μόνο έξι). Φαίνονται αρκετά για κάποιον που δεν ξέρει την περιοχή. Το τρένο είναι ένα μέσο που ένωνε την Δυτική Θεσσαλία με την πρωτεύουσα του διαμερίσματος Λάρισα αλλά και τον Βόλο με τις ομορφιές του και τη θάλασσα.
Και μένω στο μεσημεριανό τρένο γιατί είναι ίσως το μόνο που είναι καθημερινά γεμάτο κόσμο. Πράγμα που δείχνει πω άλλοι είναι οι λόγοι που καταργούν τα δρομολόγια κι όχι ο οικονομικός.
Είναι η ώρα που γυρίζουν οι υπάλληλοι στα σπίτια τους αφού τελειώσουν την δουλειά τους.
Ο τοπικός σιδηρόδρομος κατά την άποψη μου θα πρέπει να περάσει στην περιφέρεια Θεσσαλίας. Μάλιστα με το που δε θα γίνουν πλέον οι Μεσογειακοί τη Θεσσαλία, καλώς ή κακώς δεν το εξετάζω προς το παρών χάνονται 135 εκατομμύρια Ευρώ για την περιφέρειά μας. Κι όχι μόνο αυτό αλλά σταματά λένε ο προαστιακός της Θεσσαλίας.
Ακριβώς αυτό θα πρέπει να εκμεταλλευθεί ο περιφερειάρχης μας. Να απαιτήσει τον έλεγχο του Σιδηροδρόμου Θεσσαλίας. Να παραχωρηθεί το σιδηροδρομικό δίκτυο (αφού αναβαθμιστεί το Παλαιοφάρσαλα – Φάρσαλα – Βόλος να μπορεί να χρησιμοποιηθεί) και το τροχαίο υλικό καθώς και τους υπαλλήλους που χρειάζονται για την λειτουργία των σταθμών και των οχημάτων (μηχανοδηγοί εισπράκτορες και συνεργεία καθαρισμού των οχημάτων).
Ο Ελληνικός ΟΣΕ βεβαίως θα πληρώνει την ενοικίαση (σταθμών και υπαλλήλων) για τα δρομολόγια εκτός Θεσσαλίας.
Θα μου πείτε. Μα θα είναι κερδοφόρος ο Σιδηρόδρομος Θεσσαλίας; Και βέβαια θα είναι. Αν δεν σαμποταριστεί από τα ΚΤΕΛ. Που μπορούν να μπουν μέτοχοι και τα τέσσερα ΚΤΕΛ στην νέα εταιρεία. Φυσικά μπορούν να καταργήσουν πολλά δρομολόγια για να ενισχυθούν οι μετακινήσεις μέσω σιδηροδρόμου ώστε να μπορούν να ενισχύσουν άλλες γραμμές. Τοπικές κι μη.
Να μια ιδέα κ. Αγοραστέ το πως θα γίνει η Θεσσαλία ενιαίος χώρος. Μόνο έτσι οι Θεσσαλοί νέοι θα μπορούν να κάνουν τις εκδρομές τους στον Βόλο ειδικά το καλοκαίρι να απολαμβάνουν την θάλασσα χωρίς να χρειάζεται να οδηγούν και οι μεγαλύτεροι να κάνουν τον Χριστιανικό Τουρισμό στα Μετέωρα ειδικά τις Παρασκευές των Χαιρετισμών και την Μεγάλη εβδομάδα.