60 λεπτά του ευρώ το tweet; Θέλω κι εγώ

Σχεδόν από τότε που σχηματίστηκε η σημερινή κυβέρνηση επειδή, συμπτωματικά, την ίδια εποχή εγινε ευρύτερη η χρήση του twitter. Άρχισε σιγά σιγά να διαδίδεται μια πληροφορία, πιο πολύ από την αντιπολίτευση είναι γεγονός, πως η κυβέρνηση δίνει 60 λεπτά του ευρώ για κάθε θετικό που γράφεις γι’ αυτήν.

Κι όχι μόνο θετικό για την κυβέρνηση, αλλά και τους ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ. Αλλά κι επικριτικό για την αντιπολίτευση. Αυτή μάλιστα η φήμη κυκλοφορεί πολύ τελευταία, με τις πυρκαγιες. Και δέχονται την κατηγορία, όλοι αυτοί που κατηγορούν κάποιους άλλους πλην της κυβέρνησης.

Εγώ καθημερινά tweetαρω τον ελεύθερο χρόνο μου, γιατί υπάρχουν ωραία σχόλια ή σχόλια που με προβληματίζουν. Όπως υπάρχει κι ωραίο χιούμορ, μαζί με κάποια απαράδεκτα δήθεν χιουμοριστικά.

Υπολόγισα λοιπόν πως 10 tweet τα κάνω άνετα καθημερινά, αν και συνήθως κάνω πιο λίγα. Γιατί «να τα βάλεις» με κάποιον χωρίς λόγο. Και μάλιστα όταν δεν έχεις τόσο καλή γνώση με το θέμα που ασχολείσαι; Επειδή σ’ «ερέθισε» αρχικά; Όχι ο άλλος μπορεί να «έχει τον πόνο του», να έχει οικονομικά συμφέροντα ή απλά να «κάνει πολιτική» με απόψεις που δεν συμφωνώ. Τα ξεπερνώ λοιπόν και οι απαντήσεις μου είναι λίγες.

Αν όμως έπαιρνα έστω αυτό το μικρό ποσό για κάθε tweet θα απαντούσα σε απόψεις που συμβαδίζουν με τις δικές μου. Κι όχι μόνο μία φορά αλλά και θα «επέστρεφα» την απάντηση, αφού ο άλλος συνήθως αντιδρά και πάλι και πάλι. Έτσι εύκολα πιάνεται ο αριθμός των 100 tweets ώστε να πάρω 60 ευρώ. Εκτός αυτού μπορούν κι άλλοι φίλοι μου, με άλλες απόψεις να κάνουν «αυτή τη δουλειά» τον ελεύθερο χρόνο τους.

Ωραία φάμπρικα σκέφτηκα. Και που να αυξήθικε το ποσό αυτό σε 1 ευρώ όπως έγραψε χρήστης που τον είχαν πρήξει με το να μετράνε 60λεπτα σε κάθε τι που γράφει

Εν τω μεταξύ στα τόσα χρόνια που «σερφάρω» βρήκα ενδιαφέρουσα την σελίδα με τα Ελληνικά Hoaxes. Καταρρίπτουν οι άνθρωποι κάθε είδους τερατολογία που κυκλοφορεί ως φήμη. Είδα πως τελευταία ασχολούνται και με την πολιτική και καταρρίπτουν πολλά fake news.

Αν και δεν είδα ακόμη να διαψεύδουν τον κ. Γεωργιαδη που είπε πως ο κ. Καραμανλής παραιτήθηκε μετά τις φωτιές στην Ηλεία το 2007, ενώ ήμασταν ήδη σε προεκλογική περίοδο. Σκέφτηκα να απευθυνθώ σε αυτούς. Τους έστειλα γι αυτό το παρακάτω μήνυμα σε tweet:

Και περιμένω απάντησή τους

Βέβαια τελευταία χαλάσαν την καλή γνώμη που είχα με αυτούς που ασχολούνται στην ιστοσελίδα των Ελληνικών Hoaxes. Επιτέθηκαν σε χρήστη, γυναίκα όπως θέλει να εμφανίζεται, μόνο και μόνο γιατί έχει avatar, χαρακτηριστική φωτογραφία την οποία εμφανίζεται σε κάθε tweet, μια πορνοσταρ. Λέγοντας πως ο χρήστης είναι άντρας και μάλιστα τον λέει «Μπάμπη». Κι αυτό γιατί κάποια άποψη δεν άρεσε σε κάποιον από αυτούς. Λες και θα άλλαζε κάτι αν η «Λίτσα» ήταν «Μπάμπης».

Πάντως εγώ περιμένω ανάρτηση στην ιστοσελίδα με το «θέμα» που τους είπα, γιατί δεν μου απαντήσανε ακόμα αν και περάσανε περίπου 19 ώρες.

Ιστορίες Ελληνικής τρέλας και μια αιρετική, λογική θα έλεγα εγώ, κριτική για Το Μάτι

Οικισμοί σαν το Μάτι δυστυχώς υπάρχουν σε πολλά σημεία της Ελλάδας. 

- Η Ροδουλα Παναγή περιγράφει στο twitter μια σχετικά πρόσφατη εμπειρία της, όταν πήγε να αγοράσει οικόπεδο στη Χιλιαδού..

- Όλοι αναρωτιόμαστε πως χτίζονται όλα αυτά τα σπίτια. Την απάντηση μας τη δίνει η Δήμητρα πάλι στο ίδιο μέσο, μια που μα διηγείται τις εντάσεις που είχαν οι γονείς της.

- Τέλος ο Φρανκ, τακτικός παραθεριστής στο Μάτι από το 1952 εξιστορεί γιατί ήταν αναμενόμενη η καταστροφή.

Από αυτόν τουλάχιστον.

* * *

Πριν από μία 20ετία, ψάχνοντας για αγορά οικοπέδου για το κτίσιμο εξοχικού, βρήκαμε στη Χιλιαδού Εύβοιας ωραιότατο 1,5 στρέμμα μέσα σε πεύκα και πλατάνια στο παρακείμενο ρέμα.

- «Είναι εντός σχεδίου;» ρωτάμε.

- «Τι σας νοιάζει εγώ θα σας το κτίσω, η απάντηση, όλοι δικοί μας Αστυνομία, Πολεοδομία, ΙΚΑ, ο  θεός ο ίδιος...»
- «Κι αν μας καρφώσουν ζηλόφθονες γείτονες στον οικισμό»

- «Όλοι παράνομοι είναι μη φοβάστε, έκαναν και σύλλογο και διεκδικούν την ένταξη στο σχέδιο πόλης, θέμα 5-10 χρόνων είναι» η απάντηση...

- «Όχι εμείς θέλουμε εντός σχεδίου» καταλήξαμε και πάμε να φύγουμε.

Συναντούμε ψηλό, μελαχρινό, κοντοκουρεμένο κύριο,

- «Να σας συστήσω» λέει ο πωλητής

- «Ο πρόεδρος του οικισμού (του παράνομου),εδώ τα παιδιά φοβούνται».

- «Τι δουλειά κάνετε» ρωτά ο Πρόεδρος και αφού του λέμε, μας δηλώνει την ιδιότητα του...Αστυνομικός Διευθυντής μεγάλου Δήμου της Αττικής!

Πρόεδρος του εκτός σχεδίου οικισμού, Αστυνομικός Διευθυντής με καταστατικό, έγγραφα και σφραγίδες!

Αναστροφή και φύγαμε τρέχοντας και φθάσαμε στην Αθήνα και όπου το συζητήσαμε καμία εντύπωση σε κανέναν. Τότε όλοι έτρεχαν ανέμελοι στα πράσινα λιβάδια.

Και μια μαρτυρία μια άλλης χρήστη του δημοφιλούς μέσου κοινωνικής δικτύωσης, της Δήμητρας

Θυμάμαι τους γονείς μου να τσακώνονται γιατί ο πατέρας μου (οικοδόμος) αρνήθηκε να αναλάβει εργασίες σε αυθαίρετο κτίσμα.

Θεωρούσε ότι έχουν ευθύνη όλοι όσοι εμπλέκονται.

 Η μαμά μου τον κατηγορούσε ότι πάει με το σταυρό στο χέρι.

Τώρα τον καταλαβαίνω.

Ας δούμε με τα μάτια ενός ανθρώπου που παραθερίζει εκεί από το 1952, την ιστορία του τόπου στον οποίο είχαμε τις φοβερές σκηνές την περασμένη βδομάδα. Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος συμβάντος μέσω μιας αιρετικής κριτικής τιτλοφορεί το κείμενό του ο Φρανκ, στο eretikos.gr

Στο Μάτι παραθερίζω ανελλιπώς από το 1952 και μόνο τα τελευταία χρόνια έχω πλέον αποχωρήσει από αυτό. Γιατί όμως λέγεται Μάτι; Υπάρχουν δύο εκδοχές. Η πρώτη γιατί ήταν »το μάτι του βορρά» και η δεύτερη γιατί η θάλασσά του είχε »μάτια» δηλαδή ρουφήχτρες! Τις δεύτερες δεν της είδα ποτέ, αλλά το βορειανατολικό άνεμο, όλα αυτά τα χρόνια, τον ένοιωσα για τα καλά. Το Μάτι αποτελούσε το »επίνειο» του Χαλανδρίου μιας και τα περισσότερα οικόπεδα ανήκαν σε Χαλανδραίους. Οι κακές γλώσσες λένε ότι αποκτήθηκαν προπολεμικά λόγω των καλών σχέσεων των τελευταίων με τον τότε ηγούμενο της μονής της Πεντέλης, στην οποία ανήκε μεγάλο μέρος της περιοχής. Τότε το 1952 μικρό παιδί, θυμάμαι μια περιοχή χωρίς μάντρες, με χωματόδρομους χωρίς ρεύμα με ελάχιστα κτίσματα και ακόμη λιγότερους παραθεριστές. Στην Ποσειδώνος προς την μεριά του Αγίου Ανδρέα, υπήρχε ένα μεγάλο παραθαλάσσιο οικόπεδο μακροσυγγενών όπου τα καλοκαίρια μετατρέπονταν σε ένα αυτοσχέδιο κάμπινγκ με μεγάλες στρατιωτικές σκηνές, απομεινάρια του πολέμου.

Πέρα μακριά προς το κόκκινο λιμανάκι η περιοχή λέγονταν »ζούγκλα» και είχε εκατοντάδες λιλιπούτεια πεύκα μέσα στα οποία χανόσουν αν έμπαινες στην περιοχή τους.

Η υπέργηρη σήμερα θεία μου, μας εξηγούσε τότε ότι, προπολεμικά η περιοχή είχε καεί ολοσχερώς και αυτά τα μικρά πεύκα είχαν φυτρώσει πάλι από μόνα τους! Είχαν γλυτώσει μόνο τα μεγάλα πεύκα της παραλίας σαν κι΄ αυτά που υπήρχαν στο οικόπεδο. Είχαν γλυτώσει επίσης και οι μετρημένοι στα δάκτυλα τότε παραθεριστές, επειδή απλά τρέξανε στις πανταχόθεν ελεύθερες παραλίες. Με τους μικρούς μου φίλους μπαίναμε στη »ζούγκλα» παίζοντας το παιχνίδι του Λαβύρινθου. Ήταν τόσο πυκνά τα πευκάκια που πραγματικά χανόσουν μέσα σ΄ αυτά.

Η θεία μας έλεγε όμως και κάτι άλλο, ότι το Μάτι κάποια στιγμή αργά ή γρήγορα θα ξανακαεί!

- Πότε θα γίνει αυτό; Την ρωτούσαμε και εκείνη μας απαντούσε…

- Θα γίνει όπως τότε, όταν ο αέρας με τη φωτιά κατέβει με δύναμη από το βουνό! Θυμάμαι ότι αρκετές φορές είχε πιάσει φωτιά το βουνό, αλλά σχεδόν πάντοτε ο αέρας ερχόταν από την θάλασσα, οπότε η φωτιά προχωρούσε δεξιά ή αριστερά ή πάνω και πίσω από τα υψώματα.

Την δεκαετία του 60΄ τα πράγματα στο Μάτι είχαν αλλάξει. Τώρα πλέον υπήρχε άσφαλτος στην Ποσειδώνος, τα οικόπεδα είχαν μάνδρες και τα σπίτια άρχισαν να ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια στο πευκοδάσος.

Τότε στο »κάμπινγκ» φιλοξενήσαμε για λίγο μια οικογένεια Γερμανών. Μερικά πράγματα μου είχαν κάνει εντύπωση.

Πρώτον ο Γερμανός δεν έβαλε την σκηνή του ακριβώς κάτω από πεύκο,

δεύτερον είχε δημιουργήσει μια αυτοσχέδια δεξαμενή νερού κοντά στο πηγάδι,

τρίτον μας έβαζε να μαζεύουμε όλες τις πευκοβελόνες μαζί με τα κουκουνάρια που υπήρχαν στο έδαφος και τέταρτον έκανε σε όλα τα παιδιά μαζί και στα δικά του, ασκήσεις πυρασφάλειας! Πρώτο σφύριγμα συγκέντρωση σε προκαθορισμένο σημείο, δεύτερο σφύριγμα γρήγορο βήμα εις φάλαγγα κάτ΄ άνδρα προς την παρακείμενη θάλασσα!

Όλα αυτά υπό τους γέλωτες των πατεράδων που παίζοντας χαρτιά, έβλεπαν τα ξαδέλφια μου και εμένα να ακολουθούμε τις εντολές του Γερμανού.

Στο μεταξύ νάσου και ένας εφοπλιστής κτίζει μια βίλα με πισίνα δίπλα μας. Αμέσως ρίχνει τσιμέντα στην παραλία, την οποία θεωρεί δική του. Φτιάχνει προβλήτα και φράζει με ακανθωτό σύρμα τα τσιμέντα του! Ευτυχώς κάποιος που είχε τα μέσα μιλάει στους αρμόδιους και του τα ξηλώνουν όλα…

Επειδή όμως ο πλούσιος είναι θρήσκος δίνει ένα μεγάλο ποσόν για την εκκλησία, οπότε το Μάτι τηρουμένων των αναλογιών, αποκτά… Ιερά Μητρόπολη! 

Στην οποία πηγαίνουν οι πιστοί μέσω των στενών μονοπατιών. Ά όλα κι όλα δρόμους δεν έχουμε, αλλά από εκκλησία σκίζουμε!

Έχει όμως αρχίσει η περίφημη ανοικοδόμηση. Σπίτια ξεφυτρώνουν παντού μέσα στο πευκοδάσος μέχρι επάνω στο βουνό! Στενοί, στενότατοι δρόμοι φτιάχνονται με το ζόρι γιατί δεν παραχωρείται ούτε εκατοστό από τα οικόπεδα για πιο μεγάλους δρόμους. Για παράδειγμα η οδός Κυανής Ακτής, δηλαδή ο κάθετος κύριος δρόμος που συνδέει την λεωφόρο Μαραθώνος με την παραλιακή Ποσειδώνος, μήκους περίπου ενός χιλιομέτρου έχει: Από την μία πλευρά ένα κάθετο δρόμο και από την άλλη μόνο δύο!

Δηλαδή μιλάμε για τεράστια επιμήκη οικοδομικά τετράγωνα. Ειδικά οι κάθετοι δρόμοι από την παραλιακή Ποσειδώνος προς την θάλασσα είναι ουσιαστικά δρομίσκοι πλάτους ενός μέτρου και είκοσι εκατοστών! Επειδή όμως οι οικοπεδούχοι δυστροπούν συνεχώς, δεν υπάρχουν σήμερα παρά ελάχιστοι από αυτούς τους δρομίσκους. Έτσι η πρόσβαση προς την θάλασσα είναι δυνατή μόνο από αυτούς που ξέρουν.

Περνάνε τα χρόνια και έρχεται η χούντα.

Τότε με μια φωτογραφική διάταξη που ισχύει για ένα μικρό χρονικό διάστημα δίνεται η άδεια για πολυκατοικίες δίπλα στο κύμα! Επεμβαίνουν οι αετονύχηδες μηχανικοί - εργολάβοι κ.λ.π. και το οικόπεδο της Ποσειδώνος γίνεται από κάμπινγκ, τι άλλο; Πολυκατοικία! Με μιας μαζεύονται τριάντα οικογένειες, νεόπλουτων και μη… Άλλες σε «κουτιά» λίγων τετραγωνικών και άλλες σε χλιδάτα ρετιρέ!

Ουσιαστικά όμως ο ένας επάνω στον άλλο. Η πυλωτή «εξαφανίζεται» γιατί ο αετονύχης μηχανικός φτιάχνει μικρά και μεγάλα ισόγεια διαμερίσματα κατοικήσιμα, αλλά επισήμως φερόμενα ως αποθήκες. Επειδή η παράνομη πολυκατοικία απέχει ελάχιστα μέτρα από την θάλασσα, οπότε νοιώθεις μια σχετική ασφάλεια όσον αφορά τις φωτιές, παραμένω ως ενοικιαστής πλέον για πάρα πολλά χρόνια.

 Όταν όμως λόγω της διάβρωσης η παραλία με τα χρόνια έρχεται όλο και πιο κοντά, που σημαίνει ότι: τα υπόγεια νερά βρίσκονται ήδη κάτω από την πολυκατοικία, αποχωρώ μετά τόσες δεκαετίες στην περιοχή, φέροντας τον τίτλο του κινδυνολόγου.

Έτσι κτίστηκε σχεδόν όλη η παραλία μέχρι το κόκκινο λιμανάκι. Είτε με μονοκατοικίες, είτε με πολυκατοικίες. Αλλά και με θηριώδη ξενοδοχεία. Όλα ουσιαστικά παράνομα και αυτά και τα υπόλοιπα στον οικισμό γιατί; Μα το Μάτι έχει χαρακτηριστεί και παραμένει, ως δασική περιοχή!

Στο μεταξύ οι στρατιωτικοί έχουν από καιρό καταλάβει αυθαίρετα μια ολόκληρη περιοχή μαζί με την παραλία, αποκλείοντας κάθε πρόσβαση και αφήνοντας το Μάτι κομμένο στα δύο.

Νάσου και οι κατασκηνώσεις του δήμου Αθηναίων κ.λ.π.

Πιο κάτω άλλη κατάληψη ακτογραμμής από την αεροπορία και το κλου! Οι εγκαταστάσεις του ναυτικού, πού ζήλεψε τους άλλους, πέρα μακριά μετά το Μαραθώνα, στην Αγία Μαρίνα. (Αυτές ειδικά εμείς οι φορολογούμενοι, τις πληρώσαμε χρυσές αργότερα για να αποζημιωθούν οι ιδιοκτήτες που προσέφυγαν στο Ευρωπαϊκό δικαστήριο και δικαιώθηκαν!

Όταν ανοιγόσουν με ένα βαρκάκι στη θάλασσα και έβλεπες το Μάτι από μακρυά, πραγματικά ήταν εντυπωσιακό. Απέραντο μπλε και απέραντο πράσινο. Δένδρα μέχρι τη θάλασσα! Στο πευκοδάσος γύρω πέρα και πάνω στο βουνό ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια εκατοντάδες σπίτια. Πάντα σε στενούς δρόμους, εννοείτε χωρίς λωρίδες αντιπυρικής ζώνης. Οπότε αναρωτιόσουν όχι για το αν, αλλά για το πότε θα καεί η περιοχή; Επειδή το πεύκο όσο κι αν μας αρέσει είναι δένδρο - μπουρλότο. Από αυτό βγαίνει το εύφλεκτο δαδί, με αυτό ως πρώτη ύλη δούλευαν οι μπουρλοτιέρηδες πριν από δύο αιώνες.

Ας επιστρέψουμε όμως στην «ζούγκλα». Τα δενδράκια που λέγαμε στην αρχή, μέσα στις δεκαετίες θέριεψαν και έγιναν μεγάλα πεύκα. Επάνω ψηλά στην λεωφόρο Μαραθώνος υπήρχε κάποτε μια μικρή γέφυρα. Από κάτω υπήρχε ένας ξεροπόταμος που περνούσε δίπλα από την «ζούγκλα» και χυνόταν στην θάλασσα.

Σήμερα αυτός έχει απλά «εξαφανιστεί». Οι μάγοι ιδιοκτήτες των οικοπέδων, τον εξαφάνισαν! Τον έχουν κάνει υπόγειο! Σαν το μετρό! Έτσι τουλάχιστον νομίζουν.

Φυσικά κάποια στιγμή σε έναν κατακλυσμό, ο πρώην ξεροπόταμος θα εμφανιστεί ως χείμαρρος και θα τα κάνει όλα πραγματικά καλοκαιρινά! Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα, εξ΄ άλλου όλη η χώρα έτσι είναι φτιαγμένη. Όλα αυτά τα χρόνια εμείς οι πιστοί παραθεριστές της περιοχής απολαμβάναμε την δροσιά του βορειοανατολικού άνεμου που φυσάει στην περιοχή σχεδόν όλο το χρόνο.

Την δεκαετία του ενενήντα μια ζοφερή μέρα άρχισε να φυσάει ένας δυνατός καυτός άνεμος. Λίβα τον λένε και καίει τα σπαρτά! Τότε δεν υπήρχε φωτιά, απλά υπήρχε αυτός ο λίβας, ο οποίος δεν ερχόταν από την θάλασσα, αλλά όπως είχε πει η θεία, ερχόταν από το βουνό! Τότε αρκετοί ηλικιωμένοι από την περιοχή κατέληξαν στα νοσοκομεία με αναπνευστικά προβλήματα.

Ήταν ένα δείγμα για το τι θα μπορούσε να συμβεί αν υπήρχε και φωτιά. Αυτό δηλαδή που συνέβη στις 23 Ιουλίου. Όταν όλες οι φυσικές δυνάμεις συνετέλεσαν ώστε να δημιουργηθεί ένα γιγάντιο φυσικό «φλόγιστρο» που έκαψε τα πάντα στο πέρασμά του και δημιούργησε μια εκατόμβη από νεκρούς. Το επίκεντρο ήταν πάλι η «ζούγκλα»! Ο πανίσχυρος λίβας πολλαπλασιάζοντας την δύναμή του με τη φωτιά και με ανέμους ταχύτητας 100 χιλιομέτρων την ώρα ακολουθώντας την κλίση του εδάφους, πάνω από τον εξαφανισμένο ξεροπόταμο έκαψε αστραπιαία τα πάντα στο πέρασμα του.

Δεν νομίζω ότι θα ξαναπάω στο Μάτι. Δεν μπορώ να περπατήσω σε δρόμους και παραλίες όπου βρήκαν τον θάνατο δεκάδες συνάνθρωποί μας, ανάμεσά τους και μικρά παιδιά. Δεν μπορώ να κολυμπήσω σε αυτή τη θάλασσα όπου πνίγηκαν τόσα άτομα. Δεν μπορώ να βλέπω τους υπεύθυνους να αποποιούνται, όπως πάντα τις ευθύνες τους, μη συνειδητοποιώντας τι ακριβώς έχει συμβεί. Βλέποντας από την τηλεόραση πλέον, όλες αυτές τις συγκλονιστικές εικόνες στην περιοχή , μου ήρθε πάλι στο νου εκείνη η φράση της αιωνόβιας θείας μου.

- Το Μάτι παιδί μου είναι γραφτό ότι μια μέρα θα ξανακαεί», όπως τότε πριν από τον πόλεμο που τα είδα όλα με τα μάτια μου.

- Πότε θα γίνει αυτό θεία;

- Αυτό θα γίνει παιδί μου όταν ο αέρας με τη φωτιά, έρθουν με δύναμη πάλι από το βουνό!

Φράνκ

Υ.Γ. Θυμάμαι όμως και κάτι άλλο…

Τα ειρωνικά γέλια από τους πατεράδες που έβλεπαν στην δεκαετία του εξήντα τον Γερμανό στο οικόπεδο-κάμπινγκ, να κάνει στα παιδιά του και στα παιδιά τους, άκουσον - άκουσον! Ασκήσεις πυρασφάλειας.

Αναδημοσίευση: eretikos.gr και twitter.com από 2 χρήστες

Η λέξη «ανάγκη» είναι γραμμένη πια στα φέρετρα

Την δική του εξήγηση για την τραγωδία στην Ανατολική Αττική και συγκεκριμένα στο Μάτι, έδωσε με άρθρο του στην προσωπική του ιστοσελίδα koutipandoras ο Κώστας Βαξεβάνης την Τετάρτη 25 Ιουλίου

* * *

Θα ήθελα να ξεκινήσω με κάτι προσωπικό, την ώρα που ο πόνος επιμερίζεται και ακινητοποιεί ολόκληρη την κοινωνία σαν να την καρφώνει στον τοίχο, απέναντι στην σκληρή εικόνα ενός καθρέφτη.

Εδώ και πολλά χρόνια, λόγω επαγγελματικών βιωμάτων, έχω κάνει μια συμφωνία με τον εαυτό μου. Αν ποτέ βρεθώ σε κίνδυνο σε φωτιά, θάλασσα, καταστροφή, θα λειτουργήσω σα να μην υπάρχει πιθανότητα να επιχειρήσει κάποιος οργανωμένα να με σώσει. Ξέρω πως εκεί έξω υπάρχουν σπουδαίοι άνθρωποι σαν αυτούς που ανέδειξε και αυτή η συμφορά, πυροσβέστες με αυταπάρνηση, εθελοντές με ανυστερόβουλη αγάπη, ήρωες πνιγμένοι από το βάρος της άθλιας γραφειοκρατίας, χέρια και καρδιές που είναι ικανά να τα βάλουν με την καταστροφή, αλλά γνωρίζω ακόμη, πως αυτό που ονομάζουμε κράτος και περιμένουμε την ευθύνη του, είναι ναρκοθετημένο δεκαετίες ολόκληρες από το κακό που έγινε δομικό του στοιχείο.

Υπάρχουν δύο ειδών αδυναμίες του κράτους. Η πρώτη είναι συνδεδεμένη με τη διαφθορά και τη γραφειοκρατία. Τα άχρηστα μέσα που προμηθευτήκαμε για να πάρουν κάποιοι μίζα, ο ανίκανος κρατικός υπάλληλος που έγινε επικεφαλής λόγω πολιτικής ένταξης, το λαμόγιο που πάνω στην ανάγκη του άλλου στήνει μπίζνες (κάτι σαν τη δράση της Novartis και του ΚΕΕΛΠΝΟ) αυτός που χρησιμοποίησε το κρατικό χρήμα σαν ιδιοκτησία του. Αυτή η πλευρά του κράτους έχει συνέχεια και διάρκεια μισού αιώνα. Να σας δώσω ένα παράδειγμα. Το 1991 ως νεαρός δημοσιογράφος, έζησα την καταστροφή πευκοδάσους της Λέσβου επειδή τα πυροσβεστικά αεροσκάφη είχαν πάρει εντολή κατάσβεσης στην Ηλεία, όπου η φωτιά ήταν λιγότερο επικίνδυνη, αλλά ετύγχανε πατρίδα του τότε Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης Θανάση Κανελλόπουλου. Το 2012 αποκαλύψαμε στο HOT DOC πως τα πυροσβεστικά ελικόπτερα τα οποία είχαν νοικιαστεί από Υπουργούς παρανόμως, έριχναν το 2007 στη μεγάλη φωτιά της Ηλείας, νερό στα βράχια για να γράφουν ώρες κατάσβεσης και να πληρώνεται η εταιρεία. Φυσικά τα αδικήματα των Υπουργών παραγράφηκαν. Αυτή λοιπόν η συνεχής αδυναμία του κράτους συνδέεται με τη διαφθορά και τους ανθρώπους της εξουσίας η οποίοι ακόμη και αν βγαίνουν ως λευκές περιστερές στα κανάλια, κυβέρνησαν και θέλουν να ξανακυβερνήσουν τη χώρα.

Υπάρχει όμως και μια δεύτερη αδυναμία που αφορά το κράτος. Είναι η τραγική κατάσταση που συνθέτουν η διοίκηση και οι έχοντες την πολιτική ευθύνη από τη μία και οι πολίτες από την άλλη, με κύρια ευθύνη όμως αυτή του κράτους. Αν δεν καταλαβαίνετε τι εννοώ, μιλώ για παράδειγμα για τον οδηγό ο οποίος την ώρα της φωτιάς στην Κινέττα, είχε καταλάβει τη Λωρίδα Εκτάκτου Ανάγκης (ΛΕΑ) στην Εθνική, εμποδίζοντας το πυροσβεστικό όχημα να κινηθεί και άκουγε ΣΚΑΙ ο οποίος τα έβαζε με τον κρατικό μηχανισμό που δεν φτάνει έγκαιρα. Παράνοια. Ο ίδιος οδηγός θα ξανακάνει το ίδιο πράγμα και αύριο αφού δεν πήγε φυλακή όπως θα έπρεπε. Γιατί η αστυνομία θα συνεχίσει να γράφει παπάκια στο δρόμο, αλλά δεν θα γράψει αυτόν που θα συνεχίσει να κινείται στη ΛΕΑ.

Αν δούμε κατάματα αυτό που συνέβη στο Μάτι, αν σκουπίσουμε για λίγο τα δάκρυα για να δούμε καθαρά, θα διακρίνουμε ίσως και τις αιτίες. Γι αυτή την καταστροφή δεν έφταιξε ούτε η μη έγκαιρη επέμβαση, ούτε οι πυροσβέστες, ούτε τα μέσα. Δεν έφταιξε ούτε ο στρατηγός άνεμος, ούτε λοχίες των αποφάσεων. Αυτή η χώρα, ακολουθώντας τα βίτσια του καθενός και κάνοντας πολιτικές αποφάσεις τα συμφέροντα, δομήθηκε άναρχα χωρίς κανόνες και λογικές που να παραπέμπουν στο μέλλον. Το Μάτι δημιουργήθηκε την εποχή των αυθαιρέτων και της αντιπαροχής, εκεί που ο καθένας έριχνε τσιμέντο και άπλωνε τούβλα για να χτίσει ένα σπίτι. Χωρίς κανόνες και προοπτική. Φυσικά χωρίς ασφάλεια, η οποία θεωρείται λεπτομέρεια στους μεγάλους σχεδιασμούς του νεοέλληνα. Είναι ίσως από τις λίγες παραθαλάσσιες περιοχές που οι δρόμοι δεν οδηγούν όλοι στη θάλασσα. Μάντρες κόβουν τους δρόμους, αυθαίρετες κατασκευές στέκουν με μεγαλοπρέπεια νεοαθηναϊκού ρυθμού εκεί που έπρεπε να υπάρχουν ελεύθεροι χώροι. Για να ξανακαταφύγω στην προσωπική εμπειρία, στη συγκεκριμένη περιοχή έχω καλύψει δημοσιογραφικά πάνω από 20 φωτιές. Οι δύο θυμάμαι ήταν αποτέλεσμα της προσπάθειας κάποιων να κόψουν μέταλλο μέσα στο κατακαλόκαιρο με ένα σιδεροτροχό, μερικές ήταν το γνωστό τσιγάρο του θεριακλή και οι περισσότερες εκδήλως η προσπάθεια των οικοπεδοφάγων. Ανεξάρτητα από την αιτία το δεδομένο ήταν πως μια περιοχή όπου τα σπίτια είναι μέσα στο δάσος, το λάθος ή η σκοπιμότητα θα έφερναν την καταστροφή. Θα μπορούσε να γίνει αυτό που έγινε αυτή τη φορά. Ισχυροί άνεμοι θα έσερναν τη φωτιά μέσα στον οικισμό, και οι άνθρωποι ανήμποροι θα έπεφταν στο έλεός της. Όχι στο Μάτι δεν έλειψαν τα μέσα ούτε η αυτοθυσία όσων πήγαν να βοηθήσουν. Αποκαλύφθηκε πως η χώρα απολογείται σε λάθος μέτρα ακολουθώντας μια παράλογη λογική που συνδέει τις φωτιές με το έμψυχο υλικό και τους προϋπολογισμούς. Στη χώρα της αυθαίρετης δόμησης και των αυθαίρετων απόψεων δεν υπάρχουν κανόνες και πρωτόκολλα. Το θέμα δεν είναι πόσα λεφτά δίνουμε για την πυρόσβεση μόνο, αλλά πώς σώζουμε. Υπάρχουν εκατοντάδες αυθαίρετοι οικισμοί μέσα σε δάση. Σε αυτούς τους οικισμούς, με ευθύνη της τοπικής αυτοδιοίκησης δεν υπάρχουν ούτε αντιπυρικές ζώνες, ούτε ελεύθερες περιοχές χωρίς δέντρα όπου μπορεί να καταφύγει κάποιος σε περίπτωση φωτιάς, ούτε κανόνες εκκένωσης. Όλα είναι χύμα στο κύμα, όπως ακριβώς τα αυθαίρετα. Όσα χρήματα και αν δοθούν για πυρόσβεση, όσοι πυροσβέστες και αεροσκάφη και αν ενεργήσουν, μια μικρή εστία μπορεί να κάψει ανθρώπους που εγκλωβίζονται όπως ακριβώς στο Μάτι, μέσα στα έργα της αυθαιρεσίας και του πανικού.

Το πράγμα έχει γίνει ένα μπλεγμένο κουβάρι. Το κράτος κάνει τα στραβά μάτια, ο πολεοδόμος και ο μηχανικός το ίδιο, ο πολιτικός δεν θέλει να πάρει το πολιτικό κόστος και η πυροπροστασία γίνεται μια πολιτική κοκορομαχία για τα κονδύλια και την «άμεση επέμβαση». Φυσικά και πολλά πράγματα στη χώρα είναι θέμα κονδυλίων, αλλά δεν είναι γραμμικό αποτέλεσμα των κονδυλίων.

Η χώρα ζει τις αντιφάσεις και τους κινδύνους που δημιουργεί η παθογένεια και οι οποίες αναπαράγουν τις επικινδυνότητες του μέλλοντος. Κάπου πρέπει να υπάρξει ένα κόψιμο του γόρδιου δεσμού. Προσέξτε τι θα συμβεί το επόμενο διάστημα: η κυβέρνηση θα χρηματοδοτήσει την ανοικοδόμηση των καμένων σπιτιών, πολλά από τα οποία είναι αυθαίρετα και ενδεχομένως και ένας από τους παράγοντες που συνέβαλαν στην καταστροφή. Το σπίτι δηλαδή που με την αυθαίρετη μάντρα του έκλεινε το δρόμο προς τη σωτηρία. Πού τελειώνει αυτή η ιστορία που αναπαράγεται συνεχώς με εργαλείο το συναισθηματισμό και το πολιτικό κόστος;

Το εθνικό πένθος και η οδύνη δεν πρέπει να οδηγήσουν μόνο σε μέτρα ανακούφισης. Πρέπει να υπάρξει σχεδιασμός. Όπως ακριβώς σε ένα καράβι όταν πάρει φωτιά ο κόσμος συγκεντρώνεται ακολουθώντας τις οδηγίες του πληρώματος, η χώρα πρέπει να θεσπίσει κανόνες και πρωτόκολλα που θα οδηγούν στη διάσωση. Πρέπει να ξαναδεί τη σύσταση και το μέγεθος των δασών της και ενδεχομένως να πρέπει να δημιουργήσει σταδιακά μικτά δάση μειώνοντας την εύφλεκτη πεύκη. Να επιλέξει εκτός από συστήματα πυρόσβεσης και συστήματα έγκαιρου εντοπισμού φωτιάς από δορυφόρους. Τα δάση θέλουν φροντίδα, περιφρούρηση και έξοδα γι αυτό που μας επιστρέφουν.

Στο κράτος πέφτει και η ευθύνη εκπαίδευσης και συνειδητοποίησης του κόσμου. Δεν μπορεί η χώρα να έχει τη συμπεριφορά του κακομαθημένου Ελληναρά που κυκλοφορεί στη ΛΕΑ και ζητά και τα ρέστα ούτε και να απολογείται σε αυτόν. Πρέπει να έχει σχέδιο και στρατηγική. Κυρίως για το πώς θα δημιουργήσει Έλληνες με άλλη συμπεριφορά σε ένα κράτος με σαφείς κανόνες. Και ατύχημα θα υπάρξει και εμπρησμός και άνεμοι 10 μποφόρ ξανά. Θα συμβεί αναπόφευκτα. Το κράτος δεν είναι οι «επιτόπου» που καταφθάνουν και οι μεμψίμοιροι που γκρινιάζουν ή επιθυμούν πολιτικό κόστος σκυλεύοντας νεκρούς. Το κράτος πρέπει να είναι η εμπιστοσύνη που αποπνέει και πολλές φορές η ανυποχώρητη στάση του σε θέματα που πρέπει να λυθούν. Εκεί θα κριθεί η κυβέρνηση πέρα από τα μέτρα ανακούφισης των πληγέντων. Το Υπουργείο Γεωργίας δεν μπορεί να είναι το υπουργείο των γεωπόνων γραφείου και των επιδοτήσεων ή των στατιστικών παραγωγής.

Προσπαθώ αυτή την ώρα να παραθέσω πράγματα που περνάνε από τη σκέψη μου ξέροντας πως οι στιγμές και η φόρτιση δεν δίνουν το καλύτερο αποτέλεσμα. Βαρέθηκα όμως τόσα χρόνια να καταγράφω καταστροφές και νεκρούς. Κουράστηκα και από τις εύκολες καταγραφές (πολλές φορές μπορεί να υπήρξα και εγώ φορέας τους) που μετράνε πόσα πυροσβεστικά πήγαν και πού. Όπως και σε πολλά άλλα πράγματα πρέπει να κοπούν οι δεσμοί με το παρελθόν που δημιουργεί ομηρίες. Η κυβέρνηση πρέπει να σχεδιάσει ξανά σα να σχεδίαζε μια νέα χώρα από την αρχή. Να δει το νομικό πλαίσιο, να το απλοποιήσει και κυρίως να εκπαιδεύσει. Να χτυπήσει τη γραφειοκρατία που είναι εργαλείο της διαφθοράς και να στηριχτεί στην εκπαίδευση με την προσδοκία που έχει ένας γονιός που μόλις στέλνει το παιδί του στο σχολείο.

Δεν πρέπει μόνο να αλλάζουν οι υπουργοί, πρέπει να αλλάξουν οι προτεραιότητες και η σκέψη. Αυτή η κυβέρνηση δεν έχει τις δεσμεύσεις και τις στερεοτυπίες όσων πέρασαν καταστροφικά σαν τις φωτιές πάνω από τη χώρα. Ας ξεκινήσει λοιπόν με λευκό χαρτί και μολύβι ζητώντας ευρεία συναίνεση για όσα αποφασίσει. Δεν είναι όλοι οι Έλληνες παράλογοι ούτε κανίβαλοι. Όταν καθιερώθηκαν τα capital controls όλοι διέκριναν μια καταστροφή για τη χώρα. Σήμερα όλοι συμφωνούν πως κατέληξε μια φυσική λειτουργία που χτυπά τη διακίνηση μαύρου χρήματος. Η πολιτική δεν μπορεί να χαράσσεται με βάση τις κρωγμές του ΣΚΑΙ ή το πολιτικό IQ του Άδωνη. Χαράσσεται από την κυβέρνηση με βάση τις ανάγκες. Και αυτή τη στιγμή η λέξη «ανάγκη» είναι γραμμένη πάνω σε φέρετρα.

Μαργαρίτα Καραβασίλη Είχα δεχθεί πιέσεις για να μπει το Μάτι στο σχέδιο πόλεως

Τις τελευταίες μέρες σε διάφορους τηλεοπτικούς σταθμούς εμφανίζεται, εγώ την πέτυχα να μιλάει κάποια λεπτά από το τηλέφωνο σε ΕΡΤ και Αντέννα, η κ Καραβασίλη (φωτο) που ήταν ειδική γραμματέας επιθεωρητών εριβάλλοντος. Και να κάνει καταγγελίες για τον τρόπο που λειτουργούν οι διάφορες περιβαντολογικές υπηρεσίες. Είναι αλήθεια βέβαια πως δεν λέει τόσο εύκολα αυτά που την ρωτούν οι δημοσιογράφοι.

Η πρώτη φορά που εμφανίστηκε, γι’ αυτό τον λόγο η κ. Καραβασίλη σε Μέσο Μαζικής Ενημέρωσης ήταν την περασμένη Τετάρτη 25 Ιουλίου, που έδωσε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη στον Ραδιοφωνικό σταθμό της Αθήνας Real fm 97,8.

Ας δούμε τι είπε στον Μάνο Νιφλή:

* * *

«Δυστυχώς το κράτος είναι 'λαδωμένο', όλες οι αρμόδιες υπηρεσίες δυστυχώς. Εγώ το 1992, εάν είχα υποχωρήσει και είχα βάλει τη γραμμή λίγο πιο εκεί για να εντάξω κάποια 'φιλέτα', θα ήμουν τώρα με περιουσία. Αυτό γινόταν, θα πάρεις οικόπεδο και θα μοσχοπουλήσεις, βάλε τη γραμμή πιο εκεί, αυτές ήταν οι πιέσεις. Το έχω δεχτεί επανειλημμένα αυτό. Έκανα το γενικό πολεοδομικό Κηφισιάς, αντίστοιχες οι πιέσεις. Κάποιοι κρατούσαν Θερμοπύλες κάποιοι δεν το έκαναν, κάποιοι άρχισαν να ξεχειλώνουν τα πράγματα και μετά άρχισαν οι νόμοι να ξεχειλώνουν, παράθυρα και πόρτες για να μπορεί ο καθένας το αυθαίρετο του να το νομιμοποιήσει. Αυτό γίνεται συνέχεια, ποτέ δεν υπήρξε πολιτική βούληση.Ποτέ δεν θα υπάρξει όσο το σύστημα στηρίζεται στην ψηφοθηρία.» τόνισε η Αρχιτέκτων-Πολεοδόμος, αναφερόμενη στην εκπόνηση του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου του Δήμου Νέας Μάκρης, στον οποίο ανήκει διοικητικά και η πληγείσα περιοχή στο Μάτι.

«Ο δήμος της Νέας Μάκρης ήταν ένας από αυτούς τους δήμους που είχε ανάπτυξη από την εποχή του 80 – 90 και έπρεπε να μπουν κανόνες. Ο πολεοδομικός σχεδιασμός και η νομοθεσία έδιναν ακριβώς αυτά που πρέπει να προβλέψει κανείς προκειμένου να εξασφαλίσει βιώσιμους οικισμούς, ασφαλείς οικισμούς. Ολοκληρώθηκε το γενικό πολεοδομικό περίπου το 1992, από εμένα την ίδια, σε μία περιοχή που το 80% ήταν δασική, που σημαίνει ότι βάσει της νομοθεσίας δεν μπορούσαν να μπουν στο σχέδιο. Ένας από αυτούς ήταν και η περιοχή στο Μάτι, στα όρια δηλαδή με τον δήμο Ραφήνας» είπε η κ. Καραβασίλη.

«Αυτή η περιοχή δεν μπήκε ποτέ στο σχέδιο, παρά το γεγονός ότι μετά το 1992 ακολούθησαν και πολεοδομικές μελέτες, έγιναν αρκετές τροποποιήσεις στον σχεδιασμό με στόχο να μπει στο σχέδιο και το υπόλοιπο κομμάτι. Με πιέσεις μεγάλων που είχαν συμφέροντα πάνω στη γη. Εγώ είχα δεχτεί απίστευτες πιέσεις για να βάλω στο σχέδιο κάτι που θα έπεφτε έτσι και αλλιώς από το ΣτΕ το οποίο ήταν ο τελικός νομοθέτης. Το Μάτι ανήκει στον δήμο Νέας Μάκρης, που σημαίνει ότι αυτό το κομμάτι δεν μπορούσε ποτέ να μπει στο σχέδιο. Ήταν στο γενικό πολεοδομικό ως προστατευόμενη περιοχή, δασική έκταση» πρόσθεσε.

“Από το 2006 – 2008 άρχισαν ξανά οι πιέσεις σε μία περιοχή που είχε ήδη οικοδομηθεί πάρα πολύ έντονα με τα γνωστά αυθαίρετα, ταυτόχρονα η οικοδόμηση είχε φτάσει μέχρι την παραλία έχοντας κλείσει είτε με κατοικίες, είτε με κέντρα, είτε με ξενοδοχεία την παραλία σε όλο το μήκος. Στην περιοχή στο Μάτι, που έγινε η τραγωδία, από ότι φαίνεται δεν υπήρχε καμία διέξοδος προς την παραλία γιατί είχαν γίνει μάντρες” σημείωσε χαρακτηριστικά η πρώην Ειδική Γραμματέας.

ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΛΕΝΤΕΥΞΗ ΤΗΣ κ ΚΑΡΑΒΑΣΙΛΗ

Αναδημοσίευση: real.gr

Πώς το Μάτι έγινε παγίδα θανάτου

Ένας οικισμός μέσα στα πεύκα δίχως διεξόδους.

Αναδημοσιεύω σήμερα ένα κείμενο της Συσπείρωσης Αριστερών Μηχανικών, από το blog της syspeirosiaristeronmihanikon.blogspot.com που προσπαθεί να εξηγήσει το τι έγινε τη Δευτέρα (23/7) στο Μάτι της Ανατολικής Αττικής.

Ένα κείμενο γεμάτο πληροφορίες για όλους εμάς που δεν έχουμε πάει σ αυτές τις περιοχές. Ένα κείμενο που δείχνει τις διαχρονικές ευθύνες των κατοίκων της περιοχής αλλά πρωτίστως των δημοτικών αρχών και των κυβερνήσεων διαχρονικά.

Ένα κείμενο που αξίζει να διαβάσουμε ν’ αναλογιστούμε τις δικές μας ευθύνες για την κατάσταση στον τόπο μας, στους χώρους που ζούμε. Όλο το χρόνο είτε εκεί  που έχουμε τη μόνιμη κατοικία μας είτε τυχών παραθεριστική είτε ακόμη κι εκεί που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε και φύγαμε.

Και κυρίως να κάνουμε κάτι αν μπορούμε να αποφευχθούν παρόμοιες τραγωδίες στο μέλλον.

* * *

Όταν η αδηφάγα πύρινη λαίλαπα χίμηξε στο Μάτι το απόγευμα της Δευτέρας 23 Ιουλίου, ισχυροί άνεμοι από 9 έως και 11 μποφόρ δυτικού στεριανού ανέμου την έσπρωχναν με ορμή να κατασπαράξει τα πάντα.

Οι φλόγες κατάπιναν ό,τι συναντούσαν στο διάβα τους «τρέχοντας» με 70 χλμ την ώρα.

Δεν υπήρχε τρόπος να σταματήσει αυτή η συμφορά, κανένα σχέδιο δεν μπορεί να αναχαιτίσει έναν τέτοιο όλεθρο.

«Οι φλόγες πέρασαν πάνω από τα πυροσβεστικά στη Λεωφόρο Μαραθώνος και πυρπόλησαν το Μάτι», λένε οι αυτόπτες μάρτυρες.

Όμως, το μεγάλο κακό που μας βρήκε δεν δικαιολογεί την απώλεια τόσων ανθρώπινων ζωών. Τόσων άδικα χαμένων ζωών.

Τι συνέβη

Εκατοντάδες πολίτες προσπάθησαν με τα αυτοκίνητά τους να εγκαταλείψουν το Μάτι αλλά εγκλωβίστηκαν σε φριχτό μποτιλιάρισμα στους στενούς δρόμους του οικισμού, που ιδρύθηκε ως παραθεριστικός το 1960 και από το 2000 και μετά πυκνοκατοικήθηκε δίχως κανένα σχεδιασμό, δίχως καμία πρόβλεψη για την ασφάλεια.

Αναπτύχθηκε όπως και πολλά άλλα μέρη της Ελλάδας άναρχα, στο «έλα μωρέ», στην «τύχη».

Και δεν αρκεί που χτίστηκε στην «τύχη» και μέσα στα πεύκα, δεν είχε ούτε διεξόδους διαφυγής. Έτσι όταν ήρθε η φωτιά έγινε παγίδα θανάτου.

Έγινε παγίδα θανάτου διότι δεν μπορούσε να εκκενωθεί.

Καθώς ολόγυρα των απελπισμένων ανθρώπων υψωνόταν η κόλαση, με τα πεύκα ως εξαιρετικά εύφλεκτα να «αρπάζουν» με μιας ως δαδιά, με ολόκληρα σπίτια να γίνονται στάχτη μέσα σε λίγα λεπτά και τα μπλοκαρισμένα αυτοκίνητα να αναφλέγονται -μαρτυρίες αναφέρουν ότι τα καύσιμα στα ντεπόζιτα ανατινάζονταν- επικράτησε πανικός.

Αλλόφρονες κάτοικοι έφευγαν από τα σπίτια τους, οι οδηγοί εγκατέλειπαν τα μποτιλιαρισμένα αυτοκίνητά τους και όλο αυτό το πλήθος κατευθύνθηκε τρέχοντας προς την ακτή, δηλαδή προς τη μόνη διέξοδο που τους είχε απομείνει για να γλιτώσουν τον φριχτό θάνατο στις φλόγες.

Ποια ακτή;

Στο Μάτι οι ακτές δεν είναι από παντού ελεύθερα προσβάσιμες.

Ξενοδοχεία και σπίτια τις κλείνουν με μάνδρες. Είναι η «ανάπτυξη» που είχαν ως πρότυπο το 1960. Να μην υπάρχει ελεύθερη πρόσβαση στις ακτές.

Και έτσι, από τη μία στιγμή στην άλλη, εκατοντάδες συνάνθρωποί μας βρέθηκαν να δίνουν αγώνα για τις ζωές τους, των παιδιών τους, των αγαπημένων τους προσώπων, πηδώντας πάνω από φράχτες, τρέχοντας μέσα από ακάλυπτους χώρους και κήπους για να φτάσουν στη θάλασσα.

Αλλά η πρόσβαση στη θάλασσα ήταν εξαρχής «φραγμένη».

Ποια θάλασσα;

Κάτι μικροί κόλποι και βράχια. Που κι αυτοί δεν συνεχίζουν ως κάποια ενιαία παραλία αδιάκοπα κατά μήκος της ακτής, ώστε να μπορούσαν οι άνθρωποι να κινηθούν παραλιακά πεζή ώστε να απομακρύνονταν, επειδή υπάρχουν βράχια και κτίσματα που έχουν οικοδομηθεί στην κυριολεξία μέσα στη θάλασσα και διακόπτουν την όποια παραλία.

Για αυτό και ο εφιάλτης δεν είχε τελειώσει για όσους έφτασαν και μπήκαν στο νερό.

Ο μόνος τρόπος για να σωθούν ήταν να τους πάρουν με βάρκες.

Την ίδια ώρα το «θερμικό φορτίο» που κατέβαινε από τον οικισμό τους ανάγκαζε να χώνουν τα κεφάλια τους μέσα στο νερό για να μην πάρουν φωτιά και οι ίδιοι.

Πυρομένες λαμαρίνες από αυτοκίνητα και κατασκευές εκτοξεύονταν και τους βομβάρδιζαν. Πραγματική εμπόλεμη ζώνη.

Βάρκες και σκάφη εθελοντών, που συντονίζονταν από το Λιμενικό, έσπευσαν ήδη από τις 18.00 να περισυλλέξουν τους πυρόπληκτους.

Όμως οι βάρκες και τα σκάφη δεν μπορούσαν να πλησιάσουν στα ρηχά.

Είτε γιατί δεν υπάρχουν παραλίες αλλά βράχια, είτε γιατί -ακόμα χειρότερο- τους βαρκάρηδες «έκαιγε» η φωτιά.

Τα φλεγόμενα 9 μποφόρ είχαν «ανάψει» την ατμόσφαιρα, το λεγόμενο «θερμικό φορτίο» και δεν άφηναν τους βαρκάρηδες να πλησιάσουν πιο κοντά από 50 μέτρα από την ακτή.

Οι ταλαιπωρημένοι και φοβισμένοι πολίτες, πολλοί με εγκαύματα, έπρεπε να βουτήξουν στη θάλασσα και να κολυμπήσουν προς τις λέμβους.

Τραυματίες, γέροι, παιδιά, γυναίκες, έπεφταν στη θάλασσα για να δώσουν έναν τελευταίο αγώνα με τα κύματα πριν διασωθούν από τις βάρκες που τους περίμεναν.

Γονείς με καμένες σάρκες κολυμπούσαν κρατώντας τα παιδιά τους. Να σώσουν τα παιδιά τους.

Η ευθύνη

Λέγεται στα τηλεοπτικά κανάλια ότι «το Μάτι δεν υπάρχει πια». Αλήθεια είναι.

Αλλά υπάρχει μια ακόμα μεγαλύτερη αλήθεια: «Το Μάτι όπως φτιάχτηκε, όπως οικοδομήθηκε, δεν έπρεπε ποτέ να υπάρξει».

Ήταν εξ αρχής ένα λάθος, ένας οικισμός που ξεκίνησε ως παραθεριστικός το 1960, με τα ανύπαρκτα στάνταρ των τότε ελληνικών καθεστώτων και μετά το 2000 πυκνοκατοικήθηκε.

Όλα αυτά τα χρόνια κανείς δεν σκέφτηκε το εξής: Εάν αρπάξει φωτιά αυτός εδώ ο τόπος, ο ανάμεσα στα πεύκα, ο δίχως διεξόδους διαφυγής, τι θα κάνουμε;

Και ναι, οι πρώτοι που έπρεπε να το σκεφτούν ήταν οι δήμαρχοί του.

Αυτοί που ζούνε στον τόπο και τον γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα.

Προφανώς και εκ του τραγικού αποτελέσματος κανείς τους ουδέποτε αναρωτήθηκε τι θα γινόταν εάν άρπαζε φωτιά το Μάτι.

Ή, για να είμαστε ακριβείς, εάν μια ημέρα έφτανε η φωτιά μέσα στο Μάτι. Γιατί η περιοχή έχει γνωρίσει πολλές φωτιές. Μία όμως στάθηκε η μοιραία.

Η περιοχή της Νέας Μάκρης έχει ζήσει πολλές φωτιές στο παρελθόν και το αυτονόητο θα ήταν να είχαν προνοήσει. Δεν το έκαναν. Ούτε κάποιο σχέδιο είχαν.

Πεύκο το «καταραμένο δένδρο»

Οι αρχαίοι Ρωμαίοι έλεγαν το πεύκο «καταραμένο δένδρο» και δεν το επέτρεπαν μέσα στις πόλεις.

Γιατί γνώριζαν ότι το πεύκο είναι δαδί. Είναι εμπρηστικός μηχανισμός, είναι εγγύηση ότι μια ημέρα θα μας κάψει.

Πώς εμείς οι νεοέλληνες πειστήκαμε ότι είναι ασφαλές να ζούμε ανάμεσα στα πεύκα, είναι πραγματικά απορίας άξιον.

Όχι ξανά άλλα «Μάτια»

Σήμερα θρηνούμε δεκάδες νεκρούς. Αδικοχαμένους ανθρώπους.

Αφού καταλαγιάσει ο θρήνος, η εθνική οδύνη για το κακό που μας βρήκε, έχουμε μια υποχρέωση. Να μην υπάρξουν άλλα «Μάτια». Ούτε στην Αττική, ούτε πουθενά αλλού στον τόπο μας.

Να μην υπάρξουν ποτέ ξανά τέτοιες παγίδες θανάτου.

Σε ό,τι αφορά και τα άλλα θέρετρα που υπάρχουν σαν το Μάτι, όσα δηλαδή «αναπτύχθηκαν» έτσι τις «χρυσές» δεκαετίες του 60 και στα χρόνια της Χούντας, οφείλουμε να τα γκρεμίσουμε και να τα φτιάξουμε ξανά.

Η μαρτυρία του ιδιοκτήτη του σπιτιού που βρέθηκαν οι 26 αγκαλιασμένοι νεκροί

Συγκλονίζουν τα όσα είπε ο ιδιοκτήτης του σπιτιού στο Μάτι, στο οποίο βρέθηκαν 26 σοροί θυμάτων της πυρκαγιάς, ανθρώπων που ξεψύχησαν αγκαλιασμένοι.

«Μπήκαν οι άνθρωποι στο σπίτι, δεν μπόρεσαν να δουν την πόρτα για να κατέβουν στην παραλία και αυτοί είναι που βρέθηκαν αγκαλιασμένοι.

»Ο κόσμος που κάηκε μέσα στο σπίτι μου, κάηκε γιατί δεν υπάρχει ένα σχέδιο από που να φύγουν σε ανάλογη περίπτωση», είπε μιλώντας στον Realfm, ο κ. Φράγκος.

«Το σπίτι μου έχει πρόσβαση στην παραλία με σκάλες, κάποια κοπέλα προσπάθησε να πηδήξει από τον γκρεμό και τη χάσαμε», πρόσθεσε.

Όπως είπε μάλιστα, «οι πρώτοι 25 άνθρωποι που είμαστε μαζεμένοι και συντεταγμένοι, σώθηκαν όλοι.

»Οι επόμενοι που ήρθαν και από τον καπνό δεν είδαν την πόρτα, αυτοί είναι που βρέθηκαν αγκαλιασμένοι, κάηκαν όλοι».

«Όλος αυτός ο κόσμος που κάηκε ήταν γιατί δεν υπάρχει ένα σχέδιο σε περίπτωση ανάλογη, από πού θα φύγουν».

Σοκαριστική όμως είναι και η μαρτυρία του κ. Ποταμιάνου, στον οποίο ανήκει το διπλανό οικόπεδο:

«Δυστυχώς δεν υπάρχει άλλη πρόσβαση στην παραλία εκτός από σπίτι του κ. Φράγκου. Ήταν φρίκη.

»Άκουγα τις φωνές των ανθρώπων να καίγονται και λέω κάποιος να μου κλείσει τα αυτιά», δήλωσε ο κ. Ποταμιάνος

«Τα περισσότερα σπίτια έχουν πρόσβαση στην παραλία αλλά είναι κλειστές οι μάντρες», πρόσθεσε.

Ήταν κλειστές οι μάνδρες. Ο δήμαρχος της περιοχής πρέπει να είναι έτοιμος να δώσει λόγο για αυτό το έγκλημα. Και θα δώσει.

Δείτε και το «Μάτι» στον χάρτη της Google, όπως ήταν, για να καταλάβετε:

Δείτε το πριν και το μετά στο στενό δρομάκι

Ουδέποτε δόθηκε εντολή για εκκένωση οικισμών στη Ραφήνα από τους αρμόδιους αποκάλυψε ο δήμαρχος Ραφήνας – Πικερμίου Βαγγέλης Μπουρνούς, μιλώντας στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ και ζητώντας να «μην προσπαθούν κάποιοι να μεταθέσουν ευθύνες».

«Αυτό δεν συνέβη ποτέ. Δεν επικοινώνησε κανένας μαζί μου. Η φωτιά έφτασε σε μισή ώρα στη θάλασσα. Μην προσπαθούν κάποιοι να μεταθέσουν ευθύνες», είπε ο κ. Μπουρνούς στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ, ερωτηθείς για το εάν η περιφερειακή σύμβουλος πολιτικής προστασίας, κυρία Τσούπρα έδωσε εντολή εκκένωσης.

Ο δήμαρχος Ραφήνας επιμένει ότι ουδέποτε συνέβη κάτι τέτοιο. «Να μου πει κάποιος ποιος μου την έδωσε», επισήμανε, υποστηρίζοντας ότι με την κυρία Τσούπρα, αν και βρέθηκαν δια ζώσης, δεν αντάλλαξαν κουβέντα και δεν κατάφεραν να μιλήσουν.

«Πάνω από 1.000 σπίτια έχουν καεί»

Παράλληλα, σύμφωνα με τον δήμαρχο, ο αριθμός των νεκρών έχει ξεπεράσει τους 60, ενώ πάνω από 1.000 σπίτια έχουν καεί. Παράλληλα, με τη συνεργασία ιδιωτικών γερανών προσπαθούν να μαζέψουν πάνω από 300 αυτοκίνητα για να γίνουν αυτοψίες και δηλώσεις από τις εταιρείες.

Την ίδια ώρα, μηχανικοί του υπουργείου Υποδομών επισκέπτονται σπίτια και πραγματοποιούν αυτοψίες.

Αναδημοσίευση: syspeirosiaristeronmihanikon.blogspot.com

6 πράγματα που θα έκανα διαφορετικά αν μεγάλωνα το παιδί μου απ’ την αρχή

Δεν μεγάλωσαν μόνο τα παιδιά του, μεγάλωσε κι εκείνος, γι’ αυτό και βλέπει ορισμένες παλιές επιλογές του με κριτική ματιά. O Mark Altrogge (φωτο δεξιά) είναι μπαμπάς και ιερωμένος, πατέρας πέντε παιδιών και πολλών εγγονιών που ολοένα αυξάνονται. Υπογράφει το παρακάτω κείμενο, που -αν μας ρωτάτε- δεν θα μπορούσε να είναι ρεαλιστικότερο

«Τα παιδιά μου είναι πλέον ενήλικες και κάποια απ’ αυτά έχουν δικά τους παιδιά. Περνάμε πολύ καλά όλοι μαζί κι έχω πολλές υπέροχες αναμνήσεις απ’ την ανατροφή τους. Αν σκεφτώ καλά όμως, ξέρω ότι θα είχα κάνει πολλά πράγματα διαφορετικά αν τα μεγάλωνα ξανά απ’ την αρχή. Μοιράζομαι όσα θα ‘κανα αλλιώς σήμερα, με την ελπίδα να ωφεληθούν οι νέοι γονείς και να μην κάνουν κάνουν κάποια απ’ τα λάθη που έκανα εγώ.

* * *

Δεν θα προσπαθούσα τόσο έντονα να περιορίσω κάθε πιθανή κακή επιρροή
Εννοείται πως οι γονείς πρέπει να προσπαθούν να προσέχουν σε τι καταστάσεις και επιρροές εκθέτουν τα παιδιά τους, αλλά έχουμε όλοι την τάση να γινόμαστε υπερπροστατευτικοί. Εμείς απαγορεύσαμε στα παιδιά μας να παίζουν κάποια σπορ θεωρώντας τα επικίνδυνα, δεν τα αφήναμε να πηγαίνουν για κάλαντα γιατί φοβόμασταν μην πάθουν τίποτα και δεν τους επιτρέπαμε να βλέπουν κάποια παιδικά γιατί δεν εγκρίναμε το ποιόν των χαρακτήρων τους. Τώρα πια καταλαβαίνω, ότι μπορείς να βάλεις τα παιδιά σου μέσα σε γυάλα και να μην είσαι ούτε τότε σίγουρος τι θα τους συμβεί.

Θα προσπαθούσα να αντιδράω πιο ήπια όταν μου εξομολογούνταν κάτι κακό που είχαν κάνει
Παρά το ότι προσπαθούσα να μοιάζω έκπληκτος όταν κάποιο απ’ τα παιδιά μου εξομολογούνταν ένα λάθος τους, υπήρξαν φορές που έδειξα την αποδοκιμασία ή τη στεναχώρια μου κι αυτό, είμαι βέβαιος ότι δεν τα βοήθησε καθόλου να μου ανοιχτούν την επόμενη φορά.

Δεν θα τα πίεζα τόσο πολύ για ζητήματα τύπων
Είναι πολύ σημαντικό να μάθουν τα παιδιά να λένε «ευχαριστώ» και «παρακαλώ», αλλά επέμεινα και τα πίεζα πάρα πολύ να ‘ναι τυπικά και ευγενικά συνεχώς. Όταν τρώγαμε συνεχώς τους έλεγα να τρώνε πιο πολιτισμένα, για παράδειγμα… Υπερβολές.

Θα προσπαθούσα να είμαι πιο ενθαρρυντικός
Προσπάθησα και τότε να τα ενθαρρύνω, αλλά πιστεύω ότι υποσυνείδητα, τελικά, περισσότερο τα διόρθωνα παρά τα βοηθούσα. Τώρα θα προσπαθούσα να κάνω το αντίθετο.

Θα προσπαθούσα περισσότερο να μπω στη θέση τους όταν ήταν στην εφηβεία
Υπήρξαν στιγμές που τα παιδιά μου ως έφηβοι περνούσαν πολύ δύσκολες και επώδυνες φάσεις. Εγώ τότε βιαζόμουν να δώσω πνευματώδεις και σοφές συμβουλές, αντί να προσπαθήσω να τα καταλάβω και να μπω στη θέση τους.

Δεν θα περίμενα απ’ τα παιδιά μου ν’ αλλάξουν συμπεριφορά απ’ τη μία μέρα στην άλληΑκόμα και τώρα που μεγάλωσα δεν μπορώ να αλλάξω τη συμπεριφορά μου εύκολα κι όμως, είχα την απαίτηση απ’ τα παιδιά μου να κάνουν αυτήν την αλλαγή στο άψε-σβήσε. Δεν θα ήμουν έτσι τώρα (ελπίζω). Ήθελα να δω τους καρπούς των κόπων μου άμεσα, ήθελα να τα δω να ωριμάζουν πολύ νωρίς.

Δεν θα κατέκρινα τόσο τους άλλους γονείς
Όταν έβλεπα κάποιον άλλον γονιό να αντιμετωπίζει προβλήματα με το παιδί του, σκεφτόμουν ότι κάτι έχει κάνει λάθος. Αργότερα, κατάλαβα από πρώτο χέρι πόσο άδικο είναι αυτό, όταν αντιμετώπισα ο ίδιος αντίστοιχα προβλήματα με ένα απ’ τα παιδιά μου.»

Αναδημοσίευση: mama365.gr

Γιατί λεγόμαστε Greece κι όχι Hellas;

Μία δύσκολη μέρα είναι η σημερινή μια που η Ελλάδα μετρά της πληγές της, δυστυχώς και τους νεκρούς της, από τις πυρκαγιές στην Αττική. Αρχικά σκέφτηκα πως ίσως να μη βάλω κείμενο λόγω της κατάστασης που είναι όλος ο κόσμος στην Ελλάδα. Κι αυτό γιατί φοβάμαι πως οι πιο πολλοί έβλεπαν Σκάι. Μετά σκέφτηκα να γράψω ένα κείμενο για την τρόμο που έσπερνε ο συγκεκριμένος σταθμός. Και δε λέω για τις εικόνες που ίσως να χρειάζεται να δείχνεται η σκληρή πραγματικότητα αν και βέβαια παρακολουούν πολλοί ανήλικοι τηλεόραση. Αλλά γι αυτά που λέγαν οι δημοσιγράφοι.

Χαρακτηριστική ήταν η απορία μου της, και προσωπικής μου, φίλης Ελένης στο Facebook: Σήμερα η κόρη μου είδε στις ειδήσεις ότι καιγόταν ένα ίδρυμα και με ρώτησε:

Οι γιατροί θα βοηθήσουν τους ανθρώπους που είναι άρρωστοι στα κρεβάτια ή θα πεθάνουν οι καημένοι?

Από μικρό και από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια....

Τι λες σε ένα μικρό παιδάκι 5 χρονών για να μην στεναχωρεθεί????

Βέβαια δεν της απάντησα, κλείσε την τηλεόραση ή άλλαξε κανάλι, αλλά δεν ξέρω πως θα αντιδρούσα εγώ.

Πάντως για το πώς συμπεριφέρθηκε το συγκεκριμένο Τουρκοκάναλο ίσως ασχοληθώ σύντομα, όταν κατασταλάξω γνώμη μια που δεν το πολύπαρακολούθησα κι όσα ξέρω είναι από το twitter. Αλλά και δεν πρέπει να κάνεις κρίσεις «εν θερμώ»

Για σήμερα λοιπόν θεώρησα καλό να αναδημοσιεύσω ένα ενδιαφέρων κείμενο, γιατί μας όλος ο κόσμος μας λέει Greece κι όχι Hellas.

* * *

Υπάρχουν δύο διαφορετικές προσφωνήσεις για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Εμείς προτιμάμε το Ελλάς ή Ελλάδα για το όνομα της χώρας και το Έλληνες για τους ανθρώπους της, ενώ οι ξένοι στη συντριπτική τους πλειοψηφία προτιμούν το Greece και το Greek ή το αντίστοιχο κάθε γλώσσας.

Για παράδειγμα στην Ιταλία και την Ισπανία είναι Grecia, στη Γερμανία είναι Griechenland, στη Γαλλία Grèce, στη Σουηδία Grekland, στη Πορτογαλία Grécia.

Η λέξη που χρησιμοποιείται για την Ελλάδα στις περισσότερες γλώσσες του κόσμου δεν έχει σχέση με το Hellas, αλλά με το Greece. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Γιατί η χώρα μας λέγεται Greece κι όχι Hellas; Είναι κακό να αποκαλούν κάποιον Γραικό; Είναι από τη φύση της υποτιμητική η λέξη ή απλά συνηθίζεται να χρησιμοποιείται με υποτιμητική χροιά; Κι αν είναι έτσι γιατί τα λόγια του Αθανάσιου Διάκου στον Ομέρ Βρυώνη «Εγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός θε να πεθάνω» έγιναν θρύλος στις ψυχές των Ελλήνων.

Ο κ. Χριστόφορος Χαραλαμπάκης (φωτο), Ομότιμος καθηγητής Γλωσσολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και επιστημονικός συντονιστής του «Χρηστικού Λεξικού της Ελληνικής Γλώσσας» της Ακαδημίας Αθηνών, μιλάει στο newsbeast.gr για την προέλευση της λέξης Greece αλλά και γιατί είναι «χαμένη υπόθεση», όπως λέει ο ίδιος, η διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών στην Ελλάδα.

 - Κε Χαραλαμπάκη, γιατί «Greece» κι όχι «Hellas»;

«Η λέξη Greece, όπως λεγόμαστε στις περισσότερες ευρωπαϊκές γλώσσες, έχει τις ρίζες της στην αρχαιότητα. Στον Αριστοτέλη εμφανίζεται ένας μικρός λαός, οι γράες (με περισπωμένη) οι οποίοι ζούσαν γύρω από το μαντείο της Δωδώνης και είναι ίσως οι πρώτοι Έλληνες. Επίσης στη σημερινή Μαγνησία, κοντά στο Βόλο, υπήρχαν οι Ελλάνες (με περισπωμένη), που έγιναν μετά Ελλήνες, όπου το α το δωρικό γίνεται η, ανέβηκε ο τόνος και έγινε Έλληνες.

Στον Όμηρο εμφανίζεται η λέξη Πανέλληνες, που σημαίνει ότι είχαμε από πολύ νωρίς την αίσθηση της κοινής καταγωγής. Και οι δύο μαρτυρίες είναι αρχαίες και θα λέγαμε και ισότιμες. Αλλά επειδή όταν λέμε Γραικός, και κυρίως Γραικύλος, του προσδίδουμε μία απαξιωτική σημασία, δεν θέλει κάποιος να συνδέεται το Greece με το Γραικός».

Αναδημοσίευση: gkourou.com

Αφυδάτωση: Ο ύπουλος εχθρός του καλοκαιριού

Το νερό είναι το πλέον πολύτιμο συστατικό για το σώμα και τη ζωή μας. Η αφυδάτωση προκύπτει όταν το σώμα δεν έχει την ποσότητα υγρών που χρειάζεται για να συνεχίσει να δουλεύει κανονικά.

Το καλοκαίρι, η ανάγκη μας για νερό είναι σαφώς αυξημένες.

Σημειώνω, όπως κάνω πάντα όταν αναδημοσιεύω ιατρικά θέματα: Δεν κάνουμε διάγνωση εμείς. Αλλά πρέπει να ξέρουμε κάποια πράγματα κυρίως για τα συμπτώματα για να πάμε στον γιατρό. Αλλά και τι πρέπει να κάνουμε να αποφύγουμε να πάθουμε αφυδάτωση

* * *

Η αφυδάτωση είναι ένα σύνηθες καλοκαιρινό πρόβλημα. Αν και στις περισσότερες περιπτώσεις δεν εμπνέει ανησυχία και αρκεί η θεραπεία στο σπίτι, ωστόσο όταν τα προβλήματα γίνονται πιο σοβαρά, πρέπει να απευθυνθούμε στον γιατρό.

Τι είναι η αφυδάτωση:

Αφυδάτωση είναι η σημαντική μείωση του νερού του σώματος και, σε διαφορετικό βαθμό, των ηλεκτρολυτών.

Η αφυδάτωση οφείλεται κυρίως σε τέσσερις βασικές κατηγορίες παραγόντων:

1. Παράγοντες που προκαλούν μείωση της πρόσληψης νερού Αφυδάτωση από μειωμένη πρόσληψη νερού παρατηρείται σε πολυάσχολους επαγγελματίες με ψυχογενή μειωμένη πρόσληψη, σε ηλικιωμένους, σε πάσχοντες από ορισμένα οργανικά νοσήματα (π.χ. εγκεφαλικά, ψυχιατρικά σύνδρομα).
2. Παράγοντες που προκαλούν αυξημένες απώλειες ύδατος Αφυδάτωση από αυξημένες απώλειες παρατηρείται κατά τη διάρκεια υψηλών περιβαλλοντικών θερμοκρασιών, σε ηλικιωμένους, σε περίπτωση χρήσης ορισμένων φαρμάκων ή τοξικών ουσιών (π.χ. διουρητικά) σε πάσχοντες από ορισμένα οργανικά νοσήματα (π.χ. νεφρικά νοσήματα, διαβήτης, διάρροια) κλπ. Η άσκηση σε περιόδους καύσωνα αυξάνει την πιθανότητα αφυδάτωσης σε υγιή άτομα.
3. Παράγοντες που προκαλούν απώλεια ολικού αίματος Η αιμορραγία μπορεί να είναι εμφανής (π.χ. τροχαίο ατύχημα) ή να πρόκειται για εσωτερική αιμορραγία (π.χ. γαστρορραγία).
4. Παράγοντες που προκαλούν παθολογική συσσώρευση ή εξαγγείωση νερού σε ορισμένες περιοχές του σώματος, με αποτέλεσμα τη στέρησή του σε άλλες. Αυτό το φαινόμενο συμβαίνει κλασσικά σε περιπτώσεις εκτεταμένων εγκαυμάτων, παγκρεατίτιδας, ασκίτη, ειλεού.

Ο μηχανισμός της αφυδάτωσης είναι μεικτός, σε ορισμένες περιπτώσεις.

Αίτια

Οι περισσότεροι υποθέτουμε ότι πίνουμε αρκετά υγρά καθημερινά. Πραγματικά, πίνουμε καφέδες, τσάι, αναψυκτικά ή άλλα ροφήματα. Αυτά τα υγρά όμως τις περισσότερες φορές αυξάνουν τις απώλειες γιατί προκαλούν διούρηση και εφίδρωση.

Τα συνήθη αίτια είναι:

• Παρατεταμένη σωματική δραστηριότητα με εφίδρωση χωρίς να καταναλώνεται αρκετό νερό, ειδικά σε ένα θερμό και / ή ξηρό περιβάλλον
• Η απώλεια αίματος που οφείλεται σε τραύμα
• Διάρροια
• Υπερθερμία
• Shock (hypovolemic)
• Εμετός
• Η χρήση της μεθαμφεταμίνης, αμφεταμίνης, καφεΐνης και άλλα διεγερτικά
• Η υπερβολική κατανάλωση των αλκοολούχων ποτών
• Λοιμώδη νοσήματα ( γαστρεντερίτιδα, χολέρα σιγκέλωση)
• Υποσιτισμός
• Ηλεκτρολυτικές διαταραχές ( υπερνατριαιμία, υπονατριαιμία, νηστεία, άρνηση λήψης τροφής, αδυναμία κατάπωσης)
• Γλυκοζουρία
• Ουραιμία

Συμπτώματα

Τα συμπτώματα της ήπιας αφυδάτωσης περιλαμβάνουν:

• δίψα
• μειωμένη ποσότητα ούρων
• ασυνήθιστα σκούρα ούρα
• δυσκοιλιότητα
• ανεξήγητη κόπωση
• ευερεθιστότητα
• έλλειψη δακρύων όταν κλαίνε
• κεφαλαλγία
• ξηροστομία
• ζαλάδα (λόγω ορθοστατικής υπότασης)
• αϋπνία

Τα συμπτώματα της σοβαρής αφυδάτωσης περιλαμβάνουν:

• πονοκεφάλους
• μυϊκές κράμπες,
• μειωμένη αρτηριακή πίεση (υπόταση),
• ζάλη ή λιποθυμία όταν στέκεστε όρθιοι (εξαιτίας ορθοστατικής υπότασης).
• παραλήρημα,
• απώλεια των αισθήσεων,
• οίδημα της γλώσσας
• θάνατο

Άλλα συμπτώματα που μπορούν να οφείλονται σε χρόνια αφυδάτωση είναι:

• Ουρολοιμώξεις: στοιχεία δείχνουν ότι όσοι είναι αφυδατωμένοι έχουν πιο συμπυκνωμένα ούρα με αποτέλεσμα τοξίνες που περιέχονται σε αυτά να προκαλούν βλάβη στο επιθήλιο των οργάνων του ουροποιητικού και να αυξάνεται η πιθανότητα να αναπτυχθούν μικρόβια.
• Καρδιαγγειακά νοσήματα: μελέτες δείχνουν ότι η αφυδάτωση αυξάνει τον κίνδυνο για έμφραγμα και εγκεφαλικά επεισόδια, λόγω αυξημένης γλοιότητας του αίματος.
• Δυσπεπτικά ενοχλήματα: οι εκκρίσεις των πεπτικών χυμών του στομάχου και του εντέρου είναι μειωμένες.
• Υπόταση ή Υπέρταση: ο όγκος του αίματος δεν είναι επαρκής για να γεμίσει τις αρτηρίες και τις φλέβες στο σώμα μας. Αυτό δυσκολεύει το σώμα ώστε να ρυθμίζει τη σωστή πίεση. Το αποτέλεσμα είναι είτε να έχουμε αυξημένη είτε χαμηλή αρτηριακή πίεση.
• Υγεία των δοντιών: η αφυδάτωση μειώνει την παραγωγή σάλιου και την προστασία που αυτό παρέχει στα δόντια. Θα πρέπει να το προσέχουν ιδιαίτερα όσοι αθλούνται και ιδρώνουν έντονα.

Αναδημοσίευση: newspepper.gr

Βαριές κουβέντες

Τον πολιτικό λόγο των Άδωνι Γεωργιάδη του Ανδρέα Λοβέρδου αλλά και ορισμένων πρώην μελών του ΣΥΡΙΖΑ κρίνει και τελικά κατακεραυνώνει σε άρθρο του με τον ίδιο τίτλο ο Τάσσος Παππάς στη «Εφημερίδα των Συντακτών» της Πέμπτης 19 Ιουλίου

* * *

Λίγη αυτοσυγκράτηση στην εκτόξευση κατηγοριών δεν θα έβλαπτε. Εντάξει, είναι πλούσιο το ελληνικό λεξιλόγιο, οι επιδέξιοι χρήστες του μπορούν να κάνουν «παπάδες», αλλά η υπερβολή έχει και τα όριά της. Ακόμη και στην πολιτική. Στις μέρες μας, εκτός από τα γραπτά μένουν και τα προφορικά. Κι αυτά ίσως κάποτε ζητήσουν τα ρέστα από τους δράστες.

Το τι έχουν πει διάφορα στόματα δεν περιγράφεται. Πομπώδεις εκφράσεις για λόγους εντυπωσιασμού που ξεχνιούνται σε λίγες ώρες, βαριές κατηγορίες της νύχτας που η μέρα τις περιγελά, στομφώδεις καταγγελίες από άτομα του σχοινιού και του παλουκιού, κραυγαλέες κριτικές που είναι εκτός τόπου και χρόνου και πάει λέγοντας. Στο άθλημα αυτό πρωταγωνιστούν πολλοί.

Σε περίοπτες θέσεις ο Άδωνις Γεωργιάδης και ο Ανδρέας Λοβέρδος. Συναγωνίζονται για το ποιος θα πει την πιο χοντροκομμένη ατάκα ελπίζοντας ότι θα αναπαραχθεί από τα μέσα ενημέρωσης που διάκεινται φιλικά στα κόμματά τους. Δημοσιότητα έχουν εξασφαλίσει. Τους αποθεώνουν οι φανατικοί οπαδοί τους. Την έδρα την έχουν στο τσεπάκι τους. Δεν ξέρω όμως ποια γνώμη σχηματίζουν γι’ αυτούς οι σοβαροί και μετριοπαθείς ψηφοφόροι. Προφανώς τον κ. Γεωργιάδη δεν τον ενδιαφέρει. Τέτοια θέλει το κοινό του. Του τα προσφέρει καθημερινώς σε μεγάλες δόσεις και το ικανοποιεί. Η σχέση είναι αμφίδρομη.

Ο κ. Λοβέρδος όμως έχει άλλο παρελθόν και διαφορετική πολιτική πορεία. Τα τελευταία χρόνια συμπεριφέρεται σχεδόν σαν χούλιγκαν. Και τι δεν έχει πει για τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση. «Αρχισυμμορίτης» ο Τσίπρας, «σπείρα» το Μαξίμου, «θεσμικοί κατσαπλιάδες» οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι. Για να μην αναφερθώ στις συγκρίσεις που έχει κάνει με τα καθεστώτα του Κιμ και του Τσαουσέσκου και στις απειλές εναντίον υπουργών ότι τους περιμένει το εδώλιο του Ειδικού Δικαστηρίου, μόλις αλλάξει η κατάσταση.

Μια εξήγηση είναι ότι αντιδρά έτσι επειδή άκουσε πολλά όταν ήταν υπουργός. Και «προδότη» τον είπαν και «δωσίλογο». Ήταν η περίοδος που στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ μοίραζαν απλόχερα εκτός από υποσχέσεις και κατηγορίες. Ωστόσο, η αξία ενός πολιτικού φαίνεται και από τον τρόπο που αποκρούει τις επιθέσεις και από την ποιότητα των επιχειρημάτων του και από την εικόνα που δημιουργεί με τη δημόσια παρουσία του. Το μίσος και ο φθόνος τυφλώνουν.

Από τον κανόνα δεν έχει ξεφύγει ούτε η παραδοσιακή Αριστερά, κυρίως η εξωκοινοβουλευτική. Έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο Τσίπρας είναι προδότης, μίσθαρνο όργανο του ιμπεριαλισμού, υπηρέτης της αστικής τάξης, καρακόλι των δανειστών και δυσφημεί την Αριστερά. Ως εδώ καλά, που λέει ο λόγος. Έχουν ειπωθεί τα ίδια και χειρότερα από αριστερούς εναντίον άλλων αριστερών. Ο εμφύλιος στην Αριστερά μπορεί να απωθεί τους δημοκρατικούς πολίτες, δίνει νόημα όμως στον μικρόκοσμο που τον παρακολουθεί.

Πάντως όταν ακούς παράγοντες της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, που ήταν μέχρι τον Αύγουστο του 2015 στον ΣΥΡΙΖΑ, σύντροφοι του Τσίπρα και ορισμένοι πολύ κοντά του, να λένε ότι «η δημοκρατία στην Ελλάδα έχει καταλυθεί και θα αποκατασταθεί μόλις εκδιωχθεί ο Τσίπρας» αναρωτιέσαι: Αν η δημοκρατία έχει καταλυθεί, όπως λένε, γιατί κυκλοφορούν ελεύθεροι, γιατί δεν έχουν συλληφθεί, γιατί τους επιτρέπεται να μιλούν, να αρθρογραφούν, να δίνουν συνεντεύξεις, να οργανώνουν διαδηλώσεις, να μπουκάρουν στα υπουργεία χωρίς καμία συνέπεια; Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου που πιστεύει ότι εξαπατήθηκε.

Έθαψαν ζωντανούς Ελληνοκύπριους το 1974, στην Κερύνεια

Στιγμιότυπο από ανασκαφή επιστημονικής ομάδας της ΔΕΑ (φωτ.: ΔΕΑ)

Η Τουρκική εισβολή στην Κύπρο με την κωδική ονομασία «Αττίλας» ξεκίνησε την αυγή της 20ης Ιουλίου 1974, με αποβατικές και αεροπορικές επιχειρήσεις. Συμμετείχαν συνολικά γύρω στους 40.000 άνδρες υπό τη διοίκηση του αντιστρατήγου Νουρετίν Ερσίν. Η ελληνική πλευρά πιάστηκε στον ύπνο και η αντίδρασή της εκδηλώθηκε με μεγάλη καθυστέρηση.

Τα τουρκικά αποβατικά σκάφη άρχισαν να αποβιβάζουν δυνάμεις ανενόχλητα στην περιοχή Πέντε Μίλι, οκτώ χιλιόμετρα δυτικά της Κερύνειας, λίγο μετά τις 5 το πρωί της 20ης Ιουλίου. Σχεδόν ταυτόχρονα, σμήνη τουρκικών αεροπλάνων άρχισαν τις επιθέσεις, συνεχώς και κατά κύματα κατά της ευρύτερης περιοχής της Κερύνειας και της Λευκωσίας, ενώ άλλα αεροσκάφη και ελικόπτερα επιχειρούσαν ρίψεις αλεξιπτωτιστών σε επίκαιρα σημεία. Οι κάτοικοι βρέθηκαν στο έλεος των εισβολέων. Άοπλοι πολίτες δολοφονήθηκαν, γυναίκες βιάστηκαν και αιχμάλωτοι στρατιώτες εκτελέστηκαν.

44 χρόνια μετά και όχι μόνο υπάρχουν κατεχόμενα στη Κύπρο, αλλά και υπάρχουν και Έλληνες κι Ελληνοκύπριοι αγνοούμενοι.

Μία είδηση που δεν είχε και την δέουσα προβολή στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης στην χώρα μας, κυκλοφορεί τις τελευταίες μέρες στην Κύπρο. Επειδή είναι είδηση που κυκλοφόρησε και στις δυο πλευρές του νησιού. Την ελεύθερη Ελληνοκυπριακή και κατεχόμενη Τουρκοκυπριακή.

Έχει ενδιαφέρων να τη δούμε:

* * *

Συγκλονιστικές στιγμές από την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο το 1974 μετέφερε αυτόπτης μάρτυρας που υπηρετούσε στον τουρκικό στρατό στον Τουρκοκύπριο δημοσιογράφο-αρθρογράφο Σενέρ Λεβέντ, επιβεβαιώνοντας όλα όσα γνωρίζουμε και όλα όσα μένουν να αποδειχθούν για την ύπαρξη ομαδικών τάφων στα κατεχόμενα.

Όπως γράφει η τουρκοκυπριακή εφημερίδα Αφρίκα σε δημοσίευμα της με τίτλο «Τους έθαψαν ζωντανούς», το 1974, Τούρκοι στρατιώτες έθαψαν ζωντανούς Ελληνοκύπριους αιχμαλώτους που θα μεταφέρονταν από την Κερύνεια στα Άδανα. Συγκεκριμένα, στην υπόθεση εμπλέκονται δύο Τούρκοι στρατιώτες και ένας τρίτος –που είναι και η πηγή του Τουρκοκύπριου δημοσιογράφου– ο οποίος είχε πάει με τον τουρκικό στρατό για να δουλέψει στο νησί.

«Και αυτούς να τους μεταφέρουμε στα Άδανα θα κάνουμε ό,τι κάναμε και στους άλλους. Τους άλλους τους μεταφέραμε, τους δέσαμε τα χέρια και τα πόδια και ζωντανούς τους θάψαμε κοντά σε έναν ποταμό εκεί...Δεν ξοδέψαμε καμία σφαίρα. Επειδή τους θάψαμε στην όχθη, το ποτάμι με το πέρασμα του χρόνου θα τους σκεπάσει και θα τους παρασύρει. Δεν θα μπορούν να βρουν τα ίχνη τους».

Ο αυτόπτης μάρτυρας που μίλησε στον δημοσιογράφο Σενέρ Λεβέντ, το 1974, ήταν περίπου 17 χρονών και ο στρατός του είχε αναθέσει, μαζί με άλλους, να ρίξουν μπετόν στο δρόμο προς το λιμάνι της Κερύνειας για την πρόσβαση εκεί. Εκεί, προστίθεται σύμφωνα με την μαρτυρία, στο ρεπορτάζ του Σενέρ Λεβέντ, έφερναν τους Ελληνοκύπριους αιχμαλώτους στη σειρά και κάθε φορά που γυρνούσαν να τους δουν ο Τούρκος στρατιώτης που ήταν εκεί τους έλεγε να μην κοιτούν προς των μέρος των αιχμαλώτων, αλλά αλλού. Εκεί, άκουσε και τον διάλογο μεταξύ των στρατιωτών του τουρκικού στρατού ο νεαρός –τότε– μάρτυρας, ο οποίος –ανέφερε ο Λεβέντ– θεωρούσε ότι ήταν ένα από τα μεγαλύτερα μυστικά αυτό και σκέφτηκε πολύ πριν του πει το τί είδε και χρησιμοποίησε πολύ προσεκτικά τις λέξεις θυμούμενος σαν χθες αυτό που έγινε τότε.

Εντυπωσιακό είναι, πως σύμφωνα με τον αρθρογράφο, στον κήπο της εκκλησίας του Αποστόλου Βαρνάβα βρίσκεται ο μεγαλύτερος μαζικός τάφος και διερευνάται ο ισχυρισμός ότι ο τάφος αυτός μετακινήθηκε.

Μετά την ίδρυση της επιτροπής αγνοουμένων στις αρχές του 1990, συνεχίζει ο Λεβέντ, η Τουρκία θέλησε να εξαφανίσει τους ομαδικούς τάφους στην Κύπρο.

Και γι` αυτό έστειλε σε ειδική αποστολή κάποιους στο νησί, οι οποίοι είχαν γυρίσει πόρτα πόρτα σε αυτούς που ήξεραν πληροφορίες για τους ομαδικούς τάφους. Ένας εξ αυτών ήταν και ο Κουτλού Ανταλί, σημειώνει ο Λεβέντ, ο οποίος δολοφονήθηκε αργότερα.

Κληθείς να σχολιάσει τη συγκλονιστική είδηση στο SigmaLive, ο Ελληνοκύπριος εκπρόσωπος της Διερευνητικής Επιτροπής για τους Αγνοουμένους Νέστορας Νέστορος έκανε λόγο για εντελώς καινούριες πληροφορίες.

«Έχουμε εντοπίσει πολλούς ομαδικούς τάφους από εκτελέσεις ή περισυλλογή νεκρών από πεδία μαχών» είπε ο Νέστορας Νέστορος, προσθέτοντας πως η μέλη της επιτροπής θα έρθουν σε επαφή με τον Τουρκοκύπριο δημοσιογράφο για να συζητήσουν περαιτέρω. Σε ερώτηση για το εάν έχει ξανακούσει για «θαμμένους ζωντανούς Ελληνοκύπριους» είπε «όχι» διευκρινίζοντας όμως πως ό,τι κι αν άκουγε «δεν θα φαινόταν παράξενο». Με την αποκάλυψη του Σενέρ Λεβέντ στην ουσία καταρρίπτεται το επιχείρημα της τουρκοκυπριακής πλευράς για μη ύπαρξη άλλων ομαδικών τάφων στα κατεχόμενα.

Αναδημοσίευση: pontos-news.gr

Πηγή: sansimera.gr

Στιγμές από ένα γενικά αδιάφορο Μουντιάλ

Την περασμένη Κυριακή, 15 Ιουλίου, τέλειωσε στη Μόσχα το 21^ο παγκόσμιο Κύπελλο. Το Μουντιάλ της Ρωσίας.

Μια διοργάνωση καθ’ όλα επιτυχημένη κι από αγωνιστικής αλλά και από διοργανωτικής πλευράς. Είχαμε γεμάτα γήπεδα χωρίς επεισόδια εντός τους και με μικρά εκτός αυτών απ’ ότι άκουσα να λένε απεσταλμένοι της ΕΡΤ.

Από αγωνιστικής πλευράς οι «ειδικοί» λένε πως ήταν το πιο καλό παγκόσμιο κύπελλο του 21^ου αιώνα. Εδώ θα διαφωνήσω γιατί ως τέτοιο θεωρώ αυτό του 2002. Που ήταν συνδιοργαγανωτές η Νότιος Κορέα με την Ιαπωνία.

Εκεί που θαυμάσαμε την Βραζιλία των 3R (Ρομάριο, Ρονάλντο, Ροναντίνιο) να κατακτά τον τίτλο νικώντας στην Γιοκοχάμα 2 – 0 την Γερμανία. Αλλά και την Τουρκία, που στον προηγούμενο γύρο είχε αποκλείσει την εκπληκτική Σενεγάλη, να κατακτά την τρίτη θέση νικώντας την Νότια Κορέα με 3 – 2.

Αυτά όμως είναι μία υπέροχη ιστορία, όπως ιστορία είναι και το Μουντιάλ του περασμένου μήνα. Ένα Μουντιάλ για μένα, ψιλοαδιάφορο που θα το θυμάμαι όμως για λίγα πράγματα.

Αγωνιστικά κυρίως για το ματς της Ισπανίας με την Πορτογαλία 3- 3. Ουσιαστικά η Ισπανία έπαιξε κόντρα στον Ρονάλντο (τον Πορτογάλο Κριστιάνο, κι όχι τον «κανονικό» που έπαιξε το 2002).

Το ματς της Ιαπωνίας με το Βέλγιο, που οι Ιάπωνες νικούσαν 2- 0 και οι Βέλγοι ισοφάρισαν με δύο γκολ σε πέντε λεπτά. Κι ενώ οι Ιάπωνες είχαν κερδίσει κόρνερ στα τελευταία δευτερόλεπτα των καθυστερήσεων, δεν «το έπαιξαν με πάσα» να τελειώσει ο αγώνας όπως θα έκανε οποιαδήποτε άλλη ομάδα. Το εκτελέσαν κανονικά σαν οποιοδήποτε κόρνερ και οι Βέλγοι με άψογα οργανωμένη αντεπίθεση, νικήσαν με 3 – 2 στο 94’. Και φυσικά ο διαιτητής σφύριξε την λήξη πριν ξαναρχίσει το παιχνίδι.

Όπως και το παιχνίδι της αδιάφορης Νοτίου Κορέας που νίκησαν τους υπερφίαλους Γερμανούς με 2 – 0. Το παιχνίδι αυτό δεν το είδα καλά γιατί ήταν η τελευταία αγωνιστική του ομίλου και την ίδια ώρα υπήρχε το παιχνίδι του Μεξικό με τη Σουηδία (0 - 3). Έμαθα όμως για το ηρωικό παιχνίδι των Κορεατών και είδα το πρώτο γκολ στο 93 όπως και το δεύτερο στο ’96 σε κενό τέρμα αφού όλοι οι Γερμανοί ήταν στην αντίπαλη περιοχή να ισοφαρίσουν να μόνο και μόνο αποφύγουν την ταπεινωτική, όπως θεωρούσαν ήττα.

Και λέω πως την, θεωρούσαν ταπεινωτική ήττα το 1 – 0 γιατί τελικά δεν ήταν τόσο, μια που δεν είχαν λόγο να ισοφαρίσουν μια που ούτε με ισοπαλία περνούσαν στην επόμενη φάση.

Με αυτή τη νίκη οι ΝοτιοΚορεάτες έκαναν χαρούμενους πάνω από το 90% του πληθυσμού της γης για μη ποδοσφαιρικούς λόγους. Αλλά και τους μισούς τουλάχιστον ποδοσφαιρόφιλους για ποδοσφαιρικούς. Εγώ έγινα χαρούμενος και για τους δυο αυτούς  λόγους.

Αυτά ως προς τα αγωνιστικά. Γιατί όλες οι ομάδες έπαιξαν ουσιαστικά το ίδιο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο εκτός της Ιαπωνίας που πλήρωσε τον ρομαντισμό τους και δυο τρεις μη ευρωπαϊκές εθνικές ομάδες που δεν πέτυχαν τίποτε το αξιόλογο.

Αυτό κατά την γνώμη μου σημαίνει πως κάτι πρέπει να αλλάξει, ίσως πριν την συμπλήρωση ενός αιώνα από την 1^η διοργάνωση το 1930 στην Ουρουγουάη. Το πρώτο που έρχεται στο μυαλό μου είναι σε κάθε Εθνική ομάδα, ο ποδοσφαιριστής που παίρνει μεταγραφή σε χώρα του εξωτερικού να χάνει την δυνατότητα να παίξει στην ομάδα της χώρας καταγωγής του. Και να μην μπορεί φυσικά να παίξει σε εθνική άλλης χώρας. Ίσως έτσι να ανοίξει ο δρόμος για μια άλλη διοργάνωση με αυτούς τους ποδοσφαιριστές

Στα μη αγωνιστικά τώρα, πετυχημένη η εφαρμογή του VAR, αλλά κάτι θα πρέπει να κάνουν αφού εκεί που δεν εφαρμόστηκε αδικήθηκαν ομάδες που θα αδικούταν και ας μην υπήρχε η βοήθεια της τεχνολογίας. Που δεν ζηξτήθικε στις συγκεκριμένες περιπτώσεις. Και θεωρώ πως αδικήθηκαν η Βραζιλία στον αγώνα με την Ελβετία και η Σερβία με την ίδια κα πάλι αντίπαλο.

Να σημειώσω στα αρνητικά και τις χειρονομίες των Αλβανών τη Ελβετίας, που έπεσαν στα μαλακά όπως και τις δηλώσεις τω Κροατών κατά της διοργανώτριας Ρωσίας και υπέρ της Ουκρανίας, από που κι ως που. Αλλά και των Κροατών πάλι κατά του Βελιγραδίου, πάλι χωρίς λόγο. Προσωπικά πιστεύω πως αν ήταν άλλου ιδεολογικού στίγματος όλες αυτές οι κινήσεις οι μεν Κροάτες θα γυρνούσαν στο Ζάγκρεπ οι δε Αλβανοελβετοί αν δεν τους έστελνε η ομάδα τους στα Τίρανα θα γυρνούσαν όλοι μαζί στη Βέρνη.

‘Όμως στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο κάνουν άλλοι παράγοντες κουμάντο κι όχι το συμφέρον του αθλήματος. Και χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το επόμενο παγκόσμιο κύπελλο, το 2022, θα γίνει στο βαθύπλουτο Κατάρ των εμίρηδων. Όλοι αναρωτιόταν πως θα γίνει μια που το καλοκαίρι έχει υπερβολικά υψηλές θερμοκρασίες. Απαντούσαν λοιπόν θα βρεθεί λύση. Ε δεν βρέθηκε και οι αγώνες θα γίνουν Νοέμβριο και Δεκέμβριο, διαλύοντας τα πρωταθλήματα των συμμετεχόντων καθώς και το Champions League.

Ε και τι έγινε οι «πετρελεάδες» θα κερδίσουν όχι κανένας Μαδούρο ή Μοράλες (θα έγραφα και Κάστρο ή Τσάβες αν ζούσαν).

Αλλά θα γίνει έτσι;

Ίδωμεν μια που το 2022 δεν είναι τόσο μακριά όσο φαίνεται.

Λιγότερη διαφθορά στην Ελλάδα το 2017 λέει η Διεύθυνση Εσωτερικών υποθέσεων της ΕΛΑΣ

Η Ελλάδα «κέρδισε» βελτίωση κατά 10 θέσεις στην παγκόσμια κατάταξη για τον Δείκτη Αντίληψης της Διαφθοράς, το 2017 σε σχέση με το 2016, σύμφωνα με την έκθεση της διεθνούς οργάνωσης «Διεθνής Διαφάνεια»...

Αυτό αναφέρεται στην ετήσια έκθεση της Διεύθυνσης Εσωτερικών Υποθέσεων της Ελληνικής Αστυνομίας για το 2017, που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα.

* * *

Συγκεκριμένα, η Ελλάδα από την 69η θέση που κατείχε το 2016, κατατάχθηκε στην 59η θέση για το 2017 επί συνόλου 168 χωρών.

Η επικεφαλής της «Διεθνούς Διαφάνειας Ελλάς» επεσήμανε ότι η άνοδος της χώρας μας στην παγκόσμια κατάταξη μέσα σε ένα χρόνο σίγουρα αποτυπώνει τις προσπάθειες των αρμόδιων κρατικών φορέων, του ιδιωτικού τομέα και της κοινωνίας των πολιτών.

Η βελτίωση αυτή της Ελλάδας, κατά 10 θέσεις, αποδίδεται στο γεγονός ότι το 2017 σε σχέση με το 2016 υπάρχει μείωση στις καταγγελίες για περιπτώσεις διαφθοράς σε ποσοστό 8,5%, καθώς και στις δικογραφίες που σχημάτισε η Διεύθυνση Εσωτερικών Υποθέσεων κατά 15% όπως προκύπτει από την αξιολόγηση των συγκριτικών στατιστικών στοιχείων.

Αισθητά επίσης μειώθηκε ο αριθμός των προσώπων που συνελήφθησαν με την αυτόφωρη διαδικασία, (44%), η οποία επίσης σχετίζεται με τη μείωση των καταγγελιών για αδικήματα στο πλαίσιο του αυτοφώρου.

Επισημαίνεται πάντως στην έκθεση της ΔΕΕ της ΕΛ.ΑΣ, ότι κατά κοινή πεποίθηση, «η ελληνική οικονομία αντιμετωπίζει σήμερα τη χειρότερη κρίση στην ιστορία της και η αιτία για την κατάσταση αυτή βρίσκεται κυρίως στην εκτεταμένη διαφθορά σε μια σειρά τομέων της».

Εξάλλου, αξίζει να σημειωθεί πως σε ό,τι αφορά τις καταγγελίες για υποθέσεις διαφθοράς, σύμφωνα με τα στοιχεία από το 2008 έως το 2017, παρατηρείται μία έκρηξη μετά το 2014, γεγονός που ερμηνεύεται ως αύξηση της εμπιστοσύνης του κόσμου στη Διεύθυνση Εσωτερικών Υποθέσεων και τους μηχανισμούς αυτοκάθαρσης, γι’ αυτό συμμετέχει πιο ενεργά στην αντιμετώπιση της συγκεκριμένης μορφής εγκληματικότητας.

Όπως προκύπτει από την έκθεση του 2017, τη μερίδα του λέοντος στις καταγγελίες σε βάρος δημοσίων λειτουργών έχει το αστυνομικό προσωπικό (αστυνομικοί όλων των βαθμών και ειδικοί φρουροί), καθώς από το σύνολο των 1.126 καταγγελιών που έγιναν όλον τον χρόνο οι 703 (62%) αφορούσαν τη συγκεκριμένη κατηγορία.

 Οι υπόλοιπες 244 (ποσοστό 22%) αναφέρονταν σε καταγγελίες κατά δημοσίων υπαλλήλων, 99 (9%) αφορούσαν ιδιώτες και 80 (ποσοστό 7%) αφορούσαν καταγγελίες/πληροφορίες για εγκλήματα στα οποία συμμετέχουν αστυνομικοί και δημόσιοι υπάλληλοι.

Σε ότι αφορά στον υπόλοιπο δημόσιο τομέα, ο μεγαλύτερος αριθμός καταγγελιών και πληροφοριών για διαφθορά ήταν για τον τομέα της δικαιοσύνης (246 από σύνολο 459) και ακολουθούν οι υπηρεσίες ΟΤΑ (54), νοσοκομεία (33), υπουργεία (28), δημόσιες υπηρεσίες και οργανισμοί (21), οικονομικές υπηρεσίες (17), Περιφέρειες (15), πυροσβεστική (9), στρατιωτικές υπηρεσίες (8), λιμενικό και εκπαιδευτικά ιδρύματα (από 7), τελωνειακές υπηρεσίες (5), ασφαλιστικά ταμεία (3), προξενικές αρχές και Βουλή (από 1), και άλλοι οργανισμοί (4).

Συνολικά η Διεύθυνση Εσωτερικών Υποθέσεων χειρίστηκε το 2017 473 δικογραφίες, εκ των οποίων οι 284 αφορούσαν αστυνομικό προσωπικό, οι 136 υπαλλήλους του δημόσιου τομέα, οι 40 συμμετοχή αστυνομικών και υπαλλήλων του Δημοσίου και οι 13 ιδιώτες.

Κατά τις περιπτώσεις που εφαρμόσθηκε η αυτόφωρη διαδικασία το έτος 2017, συνελήφθησαν συνολικά 73 άτομα, από τα οποία οι 20 ήταν αστυνομικοί, οι 3 ειδικοί φρουροί, οι 19 δημόσιοι υπάλληλοι και οι 31 ιδιώτες.

Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα στοιχεία της έκθεσης που αφορούν σε ακραία και βίαιη συμπεριφορά αστυνομικών, κάτι που όπως επισημαίνεται, αποτελεί απόλυτη προτεραιότητα της Διεύθυνσης Εσωτερικών Υποθέσεων.

Από το 2009 έως το 2017 η ΔΕΕ επιλήφθηκε συνολικά σε 201 τέτοιες υποθέσεις, εκ των οποίων οι 65 αφορούν αδικήματα σε βάρος ημεδαπών και οι 136 σε βάρος αλλοδαπών. Εξ αυτών οι 13 και 14 αντίστοιχα αφορούν το έτος 2017,

Ειδικά για τις περιπτώσεις των βασανιστηρίων, το σύνολο των υποθέσεων που χειρίστηκε η ΔΕΥ, 55 (39 σε βάρος αλλοδαπών και 16 σε βάρος ημεδαπών), από τις οποίες οι 7 αφορούσαν το 2016, ενώ οι 6 το 2017.

Για τις υποθέσεις που αφορούσαν ακραία αστυνομική συμπεριφορά (έτη 2009- 2017), ασκήθηκαν συνολικά 164 ποινικές διώξεις, από τις οποίες οι 56 το 2017.

Από την εξέλιξη των 201 υποθέσεων συνολικά από το 2009, οι 156 υποβλήθηκαν σε εισαγγελικές αρχές, οι 39 τέθηκαν στο αρχείο και οι υπόλοιπες 6 εκκρεμούν προς διερεύνηση.

Στην έκθεση υπογραμμίζεται ότι «η διαφθορά είναι ένα παγκόσμιο και πολυδιάστατο φαινόμενο το οποίο συναντάται σε όλες τις εποχές και σε όλα τα κράτη, ανεπτυγμένα και υπανάπτυκτα», ενώ «σε ακραίες περιπτώσεις, η διαφθορά υπονομεύει την εμπιστοσύνη των πολιτών στους δημοκρατικούς θεσμούς και τις διαδικασίες».

 Μπορείτε να βρείτε εδώ  σε αρχείο pdf ολόκληρη την «Ετήσια έκθεση απολογισμού της διεύθυνσης εσωτερικών υποθέσεων για το 2017». Όπως την εξέδωσε το τμήμα διαχείρισης πληροφοριών και στρατηγικής τον Μάρτιο 2018

Αναδημοσίευση: exofitsio.blogspot.com